CultureDance v Music v Arts v Relig

Culture

Dance v Music v Arts v Religion v People

Dance

Almost all of the islands of Indonesia have their own dance styles, but those best known are from Bali and Java. Dance and drama are practically inseparable, and performances are almost always accompanied by gamelan music. Dancers take their art very seriously and practice for endless hours, usually from childhood, under the oversight of an expert. Unlike western style of dance, Indonesian dances are precise, jerky and at times, abrupt. They are also very expressive, with every fiber of the dancer involved, including the eye movements and finger twitches. Every dance tells a story, often a tale from the Hindu epic, Ramayana.

Bali is known for several prominent dances, and there are several other lesser known styles of dance as well, but all tell a story and to a greater or lesser degree, involve dramatic portrayal of a character in the story, sometimes while in a trance.

More than just an entertaining performance, the Barong & Rangda dance is a colorful and lively drama. The barong, a strange lion-shaggy dog creature that is operated much like the two-man circus horse, is the protector of a village and personifies good. Rangda is the evil widow witch. There are also barong supporters, men flailing dagger-like krises. Although the barong is playful and jovial, once Rangda makes her attacking appearance, he becomes the protector and battles, along with the retaliating kris-armed men. Rangda puts the men in a trance and they turn the daggers on themselves. The barong's magical powers see to it that the men are not harmed in the process. Amid the crashing din of the gamelan accompaniment, good and evil battle. The barong triumphs and Rangda finally retreats in defeat.

The Legong dance is considered to be the most graceful of the Balinese dances. There are several kinds of Legong dances, but the most commonly performed is the Legong Kraton (Palace Legong). In this dance there are three performers, two legongs and a condong, who is the attendant of the royal legongs. The condong introduces the dance and then exits the stage. Then enters the two legongs who are tightly clad in golden brocade and elaborately made up. They dance in exact formation to gamelan accompaniment. The performance ends when the condong enters with golden wings, as a bird of bad fortune, signifying that the king will die in battle.

For tourists, the best known Balinese dance is the Kecak. This is an performance that tells a story of intrigue and romance from theRamayana. The a cappella chorus of bare-chested men wearing black-and-white checkered sarongs and hibiscus flowers behind their ears chant the distinctive "chak-chak-chak" with intensity, which is distinctive of this dance. These men constitute an army of monkeys. Both men and women participate in this dance, playing, among others, the characters of Prince Rama, his abducted wife Sita, and the evil King Lanka. As in all Balinese performances, in the end, good triumphs over evil.

The Ramayana story is also performed in several dances of Central Java, the most well known is the Ramayana Ballet, which is performed in an open-air theater from May through October. The Wayang Topeng is a dance drama where the characters use masks, dating back to the Majapahit kingdom. The masked characters are identifiable in the same manner as they are in Wayang Kulit puppet performances. The refined and elongated features denote nobility, whereas the exaggerated and grotesque characteristics indicate the vulgar players.

The Topeng dance of Bali, however, is quite different. The word topeng means "pressed against the face," hence the masks. The Balinese Topeng masks are brightly painted, exaggerated and expressive human faces. The variety of characters indicated by the masks are acted out by a single performer. The stories are often drawn from the chronicles of Balinese history, but comedy, as well as topics dealing with current social issues may be mixed into the performance. The dancer usually chants and speaks only in the Balinese language.

Top of Page

Music

Indonesian gamelan music is the best known Indonesian music. This instrumental ensemble music played on a variety of metal pots, gongs, and drums (the word gamelan refers to the collection of instruments themselves) has enchanted first-time listeners (including Sir Francis Drake who visited Java in 1580) with its blend of exotic modality and shimmering timbre. Said to have been created by a Javanese king in the 3rd century, the gamelan has retained its ceremonial function in the royal courts of Java and Bali, while evolving into a modern folk form.

In recent years there has been a remarkable surge of American and European interest in gamelan music. Buying a ticket to Indonesia to attend a live concert is no longer necessary, as many major universities have their own ensembles. A listing of gamelan music groups in the United States can be found in the Explorers' Room.

Despite its high profile across the world, the gamelan is not representative of all Indonesian music. Among the many different music styles from the various cultures across this maritime continent, two other major music types that have become common are kroncong and dangdut.

he roots of kroncong music date back to the 16th century when sailors brought Portuguese instruments and melodies to Indonesia. The ensemble typically consists of plucked string instruments (kroncong is the name of a ukulele-like instrument), a flute, and a female singer. Over the steadily plucked arpeggios that provide the harmonic backdrop, the singer croons languidly of love, yearning, sadness, and the beauty of the countryside, as the flute flits up and down the scales in free-improvisational flight. Although the instruments and the singing style are clearly descended from European origins, the chord progression provides an unsettling flavor to the songs. The langgam jawa, a regional variation, uses Javanese gamelan scales.

Dangdut is far more popular today, and it can be heard blaring from the loudspeakers of bemos (minivans used for public transport), storefront TV sets tuned to the music video channel, and, at night, from karaoke bars. As in rock music, there is a fairly wide range of music that gets classified as dangdut. The instrumentation and song forms of today's dangdut are obviously influenced by rock music, but it has its roots in orkes melayu, a music style that combined Malay and Western elements, as well as in Indian film music and urban Arab pop.

Top of Page

Arts

The Indonesian arts are clearly reflective of the overlaying of different religious influences, as well as intermingling of many different ethnic cultures from across the archipelago. Animist traditions are evident in the tribal art found in carving, pottery and weaving crafts. Javanese and Balinese art is strongly influenced by their Hindu-Buddhist roots. With the restrictions against human or animal representations, Islam has caused artists to become more stylized in their approach.

Woodcarving is the most widespread medium of artistic expression across the Indonesian islands. There are as many styles as there are cultures. Many carvings are deeply steeped in religious and spiritistic practices, but they can also serves a decorative function. All manner of objects are heavily carved from wood, including temple doors, furniture, totem poles, statutes and masks. With the influx of the tourism industry, artist are rising to the demand and forming new styles purely for ornamental purposes. This has been clearly seen in Bali where years ago woodcarvers began making beautifully smooth, simple, elongated designs with a natural finish.

There is a great variety in the techniques, colors, materials and design of Indonesian textiles. The three main groups are ikat, which is made with tie-dyed patterns on threads before they are woven; songket, which produces a showy fabric using silver and gold threads woven into silk; and batik, which alternates waxed designs with the dyeing process. Within each of these textile groups there is distinctive regional variety of technique and pattern.

The well-known shadow puppets of Java and Bali, the wayang kulit, are made of leather. They are cut from buffalo hide and carved into lace-like figures using a sharp stylus, and then painted. Other puppet styles include the three-dimensional Sundanese wayang golek made of wood, and the lesser known and seldom seen flat wooden klitik puppets of East Java.

Beautiful silver jewelry is produced both in Bali and Central Java. The Balinese designs are usually handmade of both traditional designs and those adapted by copying western styles. The Javanese silver designs are known for their intricate filigree work both with jewelry and decorative models.

Balinese painting styles flourished after World War I with the influence of western artists Walter Spies and Rudolph Bonnet. Before that time, traditional paintings were used to decorate temple walls and were quite limited in style and theme, usually similar to the wayang kulit two-dimensional view. With the westerners' influence, subject matters embraced single scenes from everyday life and the expanded use of color and varying styles. Painting emerged as a stand-alone art form, and not just a way to decorate temple spaces, which was a new concept to the Balinese at the time.

Top of Page

Religion

When Indonesia proclaimed its independence in 1945, it adopted freedom of religion. However, today it is almost exclusively a Muslim country. Indonesia is, in fact the largest Muslim nation in the world, and the vast majority practice a moderate form of Islam. But there is also a small minority of other religions present.

bullet Muslim: 88%
bullet Christian (Protestant and Catholic): 10%
bullet Hindu and Buddhist: 2%
About 2,000 years ago, villages in Java developed into small kingdoms made up of several villages with a chief. Each small ki

Culture

Dance v Music v Arts v Religion v People

Dance

Almost all of the islands of Indonesia have their own dance styles, but those best known are from Bali and Java. Dance and drama are practically inseparable, and performances are almost always accompanied by gamelan music. Dancers take their art very seriously and practice for endless hours, usually from childhood, under the oversight of an expert. Unlike western style of dance, Indonesian dances are precise, jerky and at times, abrupt. They are also very expressive, with every fiber of the dancer involved, including the eye movements and finger twitches. Every dance tells a story, often a tale from the Hindu epic, Ramayana.

Bali is known for several prominent dances, and there are several other lesser known styles of dance as well, but all tell a story and to a greater or lesser degree, involve dramatic portrayal of a character in the story, sometimes while in a trance.

More than just an entertaining performance, the Barong & Rangda dance is a colorful and lively drama. The barong, a strange lion-shaggy dog creature that is operated much like the two-man circus horse, is the protector of a village and personifies good. Rangda is the evil widow witch. There are also barong supporters, men flailing dagger-like krises. Although the barong is playful and jovial, once Rangda makes her attacking appearance, he becomes the protector and battles, along with the retaliating kris-armed men. Rangda puts the men in a trance and they turn the daggers on themselves. The barong's magical powers see to it that the men are not harmed in the process. Amid the crashing din of the gamelan accompaniment, good and evil battle. The barong triumphs and Rangda finally retreats in defeat.

The Legong dance is considered to be the most graceful of the Balinese dances. There are several kinds of Legong dances, but the most commonly performed is the Legong Kraton (Palace Legong). In this dance there are three performers, two legongs and a condong, who is the attendant of the royal legongs. The condong introduces the dance and then exits the stage. Then enters the two legongs who are tightly clad in golden brocade and elaborately made up. They dance in exact formation to gamelan accompaniment. The performance ends when the condong enters with golden wings, as a bird of bad fortune, signifying that the king will die in battle.

For tourists, the best known Balinese dance is the Kecak. This is an performance that tells a story of intrigue and romance from theRamayana. The a cappella chorus of bare-chested men wearing black-and-white checkered sarongs and hibiscus flowers behind their ears chant the distinctive "chak-chak-chak" with intensity, which is distinctive of this dance. These men constitute an army of monkeys. Both men and women participate in this dance, playing, among others, the characters of Prince Rama, his abducted wife Sita, and the evil King Lanka. As in all Balinese performances, in the end, good triumphs over evil.

The Ramayana story is also performed in several dances of Central Java, the most well known is the Ramayana Ballet, which is performed in an open-air theater from May through October. The Wayang Topeng is a dance drama where the characters use masks, dating back to the Majapahit kingdom. The masked characters are identifiable in the same manner as they are in Wayang Kulit puppet performances. The refined and elongated features denote nobility, whereas the exaggerated and grotesque characteristics indicate the vulgar players.

The Topeng dance of Bali, however, is quite different. The word topeng means "pressed against the face," hence the masks. The Balinese Topeng masks are brightly painted, exaggerated and expressive human faces. The variety of characters indicated by the masks are acted out by a single performer. The stories are often drawn from the chronicles of Balinese history, but comedy, as well as topics dealing with current social issues may be mixed into the performance. The dancer usually chants and speaks only in the Balinese language.

Top of Page

Music

Indonesian gamelan music is the best known Indonesian music. This instrumental ensemble music played on a variety of metal pots, gongs, and drums (the word gamelan refers to the collection of instruments themselves) has enchanted first-time listeners (including Sir Francis Drake who visited Java in 1580) with its blend of exotic modality and shimmering timbre. Said to have been created by a Javanese king in the 3rd century, the gamelan has retained its ceremonial function in the royal courts of Java and Bali, while evolving into a modern folk form.

In recent years there has been a remarkable surge of American and European interest in gamelan music. Buying a ticket to Indonesia to attend a live concert is no longer necessary, as many major universities have their own ensembles. A listing of gamelan music groups in the United States can be found in the Explorers' Room.

Despite its high profile across the world, the gamelan is not representative of all Indonesian music. Among the many different music styles from the various cultures across this maritime continent, two other major music types that have become common are kroncong and dangdut.

he roots of kroncong music date back to the 16th century when sailors brought Portuguese instruments and melodies to Indonesia. The ensemble typically consists of plucked string instruments (kroncong is the name of a ukulele-like instrument), a flute, and a female singer. Over the steadily plucked arpeggios that provide the harmonic backdrop, the singer croons languidly of love, yearning, sadness, and the beauty of the countryside, as the flute flits up and down the scales in free-improvisational flight. Although the instruments and the singing style are clearly descended from European origins, the chord progression provides an unsettling flavor to the songs. The langgam jawa, a regional variation, uses Javanese gamelan scales.

Dangdut is far more popular today, and it can be heard blaring from the loudspeakers of bemos (minivans used for public transport), storefront TV sets tuned to the music video channel, and, at night, from karaoke bars. As in rock music, there is a fairly wide range of music that gets classified as dangdut. The instrumentation and song forms of today's dangdut are obviously influenced by rock music, but it has its roots in orkes melayu, a music style that combined Malay and Western elements, as well as in Indian film music and urban Arab pop.

Top of Page

Arts

The Indonesian arts are clearly reflective of the overlaying of different religious influences, as well as intermingling of many different ethnic cultures from across the archipelago. Animist traditions are evident in the tribal art found in carving, pottery and weaving crafts. Javanese and Balinese art is strongly influenced by their Hindu-Buddhist roots. With the restrictions against human or animal representations, Islam has caused artists to become more stylized in their approach.

Woodcarving is the most widespread medium of artistic expression across the Indonesian islands. There are as many styles as there are cultures. Many carvings are deeply steeped in religious and spiritistic practices, but they can also serves a decorative function. All manner of objects are heavily carved from wood, including temple doors, furniture, totem poles, statutes and masks. With the influx of the tourism industry, artist are rising to the demand and forming new styles purely for ornamental purposes. This has been clearly seen in Bali where years ago woodcarvers began making beautifully smooth, simple, elongated designs with a natural finish.

There is a great variety in the techniques, colors, materials and design of Indonesian textiles. The three main groups are ikat, which is made with tie-dyed patterns on threads before they are woven; songket, which produces a showy fabric using silver and gold threads woven into silk; and batik, which alternates waxed designs with the dyeing process. Within each of these textile groups there is distinctive regional variety of technique and pattern.

The well-known shadow puppets of Java and Bali, the wayang kulit, are made of leather. They are cut from buffalo hide and carved into lace-like figures using a sharp stylus, and then painted. Other puppet styles include the three-dimensional Sundanese wayang golek made of wood, and the lesser known and seldom seen flat wooden klitik puppets of East Java.

Beautiful silver jewelry is produced both in Bali and Central Java. The Balinese designs are usually handmade of both traditional designs and those adapted by copying western styles. The Javanese silver designs are known for their intricate filigree work both with jewelry and decorative models.

Balinese painting styles flourished after World War I with the influence of western artists Walter Spies and Rudolph Bonnet. Before that time, traditional paintings were used to decorate temple walls and were quite limited in style and theme, usually similar to the wayang kulit two-dimensional view. With the westerners' influence, subject matters embraced single scenes from everyday life and the expanded use of color and varying styles. Painting emerged as a stand-alone art form, and not just a way to decorate temple spaces, which was a new concept to the Balinese at the time.

Top of Page

Religion

When Indonesia proclaimed its independence in 1945, it adopted freedom of religion. However, today it is almost exclusively a Muslim country. Indonesia is, in fact the largest Muslim nation in the world, and the vast majority practice a moderate form of Islam. But there is also a small minority of other religions present.

bullet Muslim: 88%
bullet Christian (Protestant and Catholic): 10%
bullet Hindu and Buddhist: 2%
About 2,000 years ago, villages in Java developed into small kingdoms made up of several villages with a chief. Each small ki

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

วัฒนธรรมV v เพลงศิลปะ v v ศาสนาคนเต้นรำเต้นรำหมู่เกาะอินโดนีเซียเกือบทั้งหมดมีลักษณะการเต้นของตนเอง แต่เป็นที่รู้จักกันดีจากบาหลีและชวา เต้นรำและละครต่อเนื่องเป็นจริง และแสดงอยู่เกือบตลอดเวลาพร้อม ด้วยดนตรีกาเมลัน นักเต้นนำศิลปะของพวกเขาอย่างมาก และฝึกสำหรับ ปกติจากวัยเด็ก ภายใต้การกำกับดูแลของผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งแตกต่างจากสไตล์การเต้น เต้นอินโดนีเซียได้แม่นยำ กระตุก และ ครั้ง อย่างทันทีทันใด พวกเขามีมากแสดงออก มีทุกเส้นใยของนักเต้นที่เกี่ยวข้อง รวมทั้งความเคลื่อนไหวของตา และนิ้ว twitches เต้นทุกบอกบ่อยเรื่องจากมหากาพย์ฮินดู รามายณะ เรื่องบาหลีเป็นหนึ่งในหลายเต้นโดดเด่น และมีหลายอื่น ๆ น้อยรู้จักลักษณะการเต้นเป็นอย่างดี แต่บอกเรื่องราว และระดับมากกว่า หรือน้อยกว่า เกี่ยวข้องกับการวาดภาพอย่างของอักขระในเรื่อง บางครั้งในความมึนงงมากกว่าเพียงแค่ความสนุกสนานประสิทธิภาพ เต้นนอนและ Rangda เป็นละครที่มีสีสัน และมีชีวิตชีวา ศิลปะ สัตว์ประหลาดสุนัขสิงโตปุยที่ดำเนินการมากเหมือนม้าเซอร์คัสแมนสอง เป็นตัวป้องกันของหมู่บ้าน และ personifies ดี Rangda เป็นแม่มดชั่วร้ายแม่ม่าย ยังมีหัวใจนอน ผู้ชาย flailing เหมือนกริช krises แม้ว่าการนอนเป็นไปอย่างครึกครื้น ตลอด และขี้เล่นเมื่อ Rangda ทำให้รูปลักษณ์ของเธอโจมตี เขากลายเป็นตัวป้องกันและต่อสู้ กับคนอาวุธคริส retaliating Rangda ใส่ผู้ชายกับความมึนงง และก็เปิดมีดเหน็บตัวเอง พลังวิเศษของนอนดูจะว่า ผู้ชายไม่ได้มีอันตรายในกระบวนการ ท่ามกลางดิน crashing ของกาเมลันไพเราะ ชั่ว ดีสงคราม นอน triumphs และ Rangda รีทรีทส์สุดท้ายในความพ่ายแพ้เต้นองถือเป็นสง่าที่สุดของการเต้นที่บาหลี มีอยู่หลายชนิดเต้นอง แต่ทำบ่อยที่สุดคือ Kraton อง (พาอง) ในการเต้นรำนี้ มีนักแสดงสาม สอง legongs และ condong ผู้เป็นอุปัฏฐากของ legongs รอยัล Condong แนะนำการเต้นรำ และออกจากขั้นตอนแล้ว แล้ว ป้อน legongs สองคนจะแน่นห่มในเวลาทอง และพิถีพิถันขึ้น พวกเขาเต้นในกำเนิดแน่นอนจะไพเราะกาเมลัน ผลการดำเนินงานสิ้นสุดลงเมื่อ condong เข้าปีกทอง เป็นนกของโชคไม่ดี บ่งบอกว่า พระราชาจะตายในการต่อสู้สำหรับนักท่องเที่ยว เต้นรำบาหลีที่รู้จักกันดีคือ Kecak นี่คือประสิทธิภาพที่บอกเรื่องของเล่ห์กลกับความโรแมนติกจาก theRamayana Cappella เป็นคอรัสคนเอา-chested สวมโหร่ตาหมากรุกขาวดำและดอกไม้กระเจี๊ยบหลังหูของพวกเขาสวดมนต์โดดเด่น "จากจากจาก" กับความรุนแรง ที่โดดเด่นของการเต้นนี้ คนเหล่านี้เป็นกองทัพลิง ทั้งชายและหญิงเข้าร่วมในนี้เต้น เล่น หมู่คนอื่น ๆ ตัวพระรามเจ้าชาย ภรรยา abducted สิตา และศรีลังกากษัตริย์ชั่วร้าย ในทุกสไตล์บาหลีแสดง ในสุด triumphs ดีเหนือความชั่วร้ายนอกจากนี้ยังดำเนินการเรื่องรามายณะในเต้นหลายของชวากลาง บัลเลต์ รามายณะ ซึ่งจะดำเนินการในโรงละครแบบเปิดโล่งที่พฤษภาคมถึงตุลาคม เป็นรู้จักมากที่สุด เป็ง Wayang เป็นละครรำที่ตัวใช้มาสก์ ลช่วย Majapahit อาณาจักร ตัวหลอกลวงเป็นบุคคลในลักษณะเดียวกันกับในแสดง Wayang ทกาหุ่น คุณลักษณะการกลั่น และอีลองเกตแสดงฐานันดร ในขณะที่ผู้เล่นหยาบคายการบ่งชี้ลักษณะ exaggerated และประหลาดการเต้นรำเป็งของบาหลี อย่างไรก็ตาม ได้ค่อนข้างแตกต่าง เป็งคำหมายถึง "กดกับหน้า ดังนั้นรูปแบบ มาสก์ที่บาหลีเป็งกำลังสดใสทาสี หน้ามนุษย์ exaggerated และแสดงออก ความหลากหลายของตัวอักษรตามรูปแบบมีดำเนินออก โดยที่อัดหนึ่ง เรื่องมักจะถูกดึงจากพงศาวดารประวัติศาสตร์บาหลี แต่อาจผสมตลก รวมทั้งหัวข้อการจัดการกับปัญหาสังคมปัจจุบันเป็นประสิทธิภาพ นักเต้น chants ปกติ และพูดในภาษาบาหลี ด้านบนของหน้าเพลงดนตรีกาเมลันอินโดนีเซียคือ เพลงอินโดนีเซียรู้จักกันดี เพลงนี้วงดนตรีบรรเลงเล่นในหม้อโลหะ gongs และกลอง (กาเมลันคำที่อ้างอิงถึงชุดของเครื่องมือตัวเอง) มีทำฟังครั้งแรก (รวมถึงแดรก Sir Francis ผู้ชม Java ใน 1580) ด้วยการผสมผสานของ modality ที่แปลกใหม่และ timbre พราย กล่าวว่า ได้สร้างขึ้น โดยกษัตริย์ชวาในศตวรรษ 3 กาเมลันมีสะสมหน้าที่พิธีในสนามหลวงของชวาและบาหลี ในขณะที่การพัฒนาเป็นแบบพื้นบ้านที่ทันสมัยในปีที่ผ่านมา ได้มีคลื่นที่โดดเด่นของอเมริกันและยุโรปสนใจในดนตรีกาเมลัน ซื้อตั๋วไปอินโดนีเซียเข้าร่วมคอนเสิร์ตสดไม่จำเป็น เป็นมหาวิทยาลัยที่ใหญ่มากมีวงของตัวเอง รายการของกลุ่มดนตรีกาเมลันในสหรัฐอเมริกาที่สามารถพบได้ในห้องพักของนักสำรวจแม้จะเป็นทรงสูงทั่วโลก กาเมลันไม่ใช่ตัวแทนของเพลงอินโดนีเซียทั้งหมด ลักษณะดนตรีจำนวนมากจากวัฒนธรรมต่าง ๆ ทั่วทวีปนี้มาริไทม์ สองเพลงที่สำคัญชนิดอื่น ๆ ที่เป็นทั่วไปในหมู่ kroncong และ dangdutเขาราก kroncong เพลงวันกลับไปศตวรรษ 16 เมื่อชาวเรือนำเครื่องโปรตุเกสและท่วงทำนองไปอินโดนีเซีย แบบวงดนตรีโดยทั่วไปประกอบด้วยควักเครื่อง (kroncong เป็นชื่อของเครื่องมือเช่นอูคูเลเล่), ขลุ่ยการ และนักร้องหญิง ผ่าน arpeggios plucked อย่างต่อเนื่องที่ให้ฉากหลังมีค่า croons นักร้อง languidly น่ารัก โหยหา ความโศกเศร้า ความสวยงามของชนบท เป็น flits ขลุ่ยขึ้นระดับในเที่ยวบินฟรี-improvisational แม้ว่าตราสารทางการและรูปแบบการร้องเพลง descended ชัดเจนจากจุดเริ่มต้นของยุโรป ก้าวหน้าคอร์ดให้รสชาติการก่อกวนเพื่อเพลง Langgam jawa รูปแบบภูมิภาค ใช้เครื่องชั่งกาเมลันชวาDangdut เป็นนิยมมากวันนี้ และมันสามารถได้ยินจากลำโพงของ bemos (ตู้ใช้สำหรับการขนส่งสาธารณะ), blaring รอบโทรทัศน์ชุดปรับช่องมิวสิกวิดีโอ และ ในตอนกลาง คืน คาราโอเกะบาร์ ในเพลงร็อค มีค่อนข้างหลากหลายเพลงที่ได้รับการจัดประเภทเป็น dangdut แบบใช้เครื่องมือและเพลงของ dangdut วันนี้จะรับอิทธิพลจากร็อกอย่างชัดเจน แต่ไม่มีรากของมัน ใน มลายู orkes ลักษณะเพลงที่รวมองค์ประกอบของมลายูและตะวันตก รวม ทั้งเพลงภาพยนตร์อินเดียและอาหรับเมืองป๊อปด้านบนของหน้าศิลปะศิลปะอินโดนีเซียได้สะท้อนชัดเจนว่าอิทธิพลทางศาสนาที่แตกต่างกัน เช่น intermingling ของหลายวัฒนธรรมชนเผ่าต่าง ๆ จากทั่วทั้งหมู่เกาะ ประเพณี animist ในบรรพศิลป์ในการแกะ สลัก เครื่องปั้นดินเผา และงานฝีมือทอผ้าได้ ขอเป็นอิทธิพลศิลปะชวาและบาหลี โดยรากของฮินดูพุทธ มีข้อจำกัดกับแทนมนุษย์ หรือสัตว์ อิสลามเกิดศิลปินกลายเป็นขึ้นสุกใสในวิธีการของพวกเขาWoodcarving เป็นสื่อที่แพร่หลายมากที่สุดของศิลป์ทั่วหมู่เกาะอินโดนีเซีย มีลักษณะมากมีวัฒนธรรม แกะสลักหลายจะลึกดองศาสนา และ spiritistic แต่พวกเขายังสามารถทำหน้าที่เป็นฟังก์ชันสำหรับตกแต่ง ลักษณะทั้งหมดของวัตถุจะมากแกะสลักจากไม้ วัดประตู เฟอร์นิเจอร์ เสา totem คดี และรูปแบบ ด้วยการไหลบ่าเข้ามาของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ศิลปินมีขึ้นเพื่อความต้องการ และขึ้นรูปแบบใหม่หมดจดเพื่อประดับ นี้ได้อย่างชัดเจนเห็นในบาหลีที่ปี woodcarvers เริ่มทำเรียบสวยงาม ง่าย อีลองเกตกับเสร็จสิ้นธรรมชาติที่ออกแบบมีหลากหลายเทคนิค สี วัสดุ และการออกแบบสิ่งทอของอินโดนีเซีย กลุ่มหลักสามเป็น ikat ซึ่งทำลาย tie-dyed บนหัวข้อก่อนที่จะทอ songket ซึ่งเป็นผู้ผลิตผ้าฉูดฉาดที่ใช้ทอเป็นไหม กระทู้เงิน และทอง และผ้าบา ติก ซึ่งเปลี่ยนแปลง waxed ออกแบบ ด้วยกระบวนการย้อมสี ภายในแต่ละกลุ่มสิ่งทอเหล่านี้ มีหลากหลายภูมิภาคที่โดดเด่นของเทคนิคและรูปแบบเป็ตส์รู้จักของชวาและบาหลี ทกา wayang ที่ทำจากหนัง ไม่มีตัดจากควายซ่อน และแกะสลักเป็นตัวเลขเหมือนลูกไม้ที่ใช้สไตลัสคม และทาสีแล้ว ทาง ลักษณะอื่น ๆ แหล่งรวมสามมิติซุนดา wayang golek ทำจากไม้ และน้อยรู้จัก และไม่ใคร่เห็นไม้แบน klitik หุ่นกระบอกของชวาตะวันออกผลิตเครื่องประดับเงินที่สวยงามทั้ง ในบาหลีและชวากลาง ออกแบบสไตล์บาหลีมักจะทำด้วยมือทั้งแบบดั้งเดิมและที่ดัดแปลง โดยการคัดลอกรูปแบบตะวันตก การออกเงินชวาทราบว่าสำหรับการทำงานซับซ้อน filigree ทั้งเครื่องประดับและตกแต่งรูปBalinese painting styles flourished after World War I with the influence of western artists Walter Spies and Rudolph Bonnet. Before that time, traditional paintings were used to decorate temple walls and were quite limited in style and theme, usually similar to the wayang kulit two-dimensional view. With the westerners' influence, subject matters embraced single scenes from everyday life and the expanded use of color and varying styles. Painting emerged as a stand-alone art form, and not just a way to decorate temple spaces, which was a new concept to the Balinese at the time.Top of PageReligionWhen Indonesia proclaimed its independence in 1945, it adopted freedom of religion. However, today it is almost exclusively a Muslim country. Indonesia is, in fact the largest Muslim nation in the world, and the vast majority practice a moderate form of Islam. But there is also a small minority of other religions present.bullet Muslim: 88%bullet Christian (Protestant and Catholic): 10%bullet Hindu and Buddhist: 2%About 2,000 years ago, villages in Java developed into small kingdoms made up of several villages with a chief. Each small ki

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

วัฒนธรรมการเต้นรำเพลงวีวีวีศิลปะศาสนาวีคนเต้นเกือบทั้งหมดของหมู่เกาะอินโดนีเซียมีรูปแบบการเต้นของตัวเอง แต่ผู้ที่รู้จักกันดีที่สุดจากบาหลีและ Java การเต้นรำและละครจะแยกออกในทางปฏิบัติและการแสดงจะมาพร้อมกับเกือบตลอดเวลาโดยเพลงระนาด นักเต้นที่ใช้ศิลปะของพวกเขาอย่างจริงจังและการปฏิบัติสำหรับเวลาสิ้นสุดมักจะมาจากวัยเด็กภายใต้การกำกับดูแลของผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งแตกต่างจากสไตล์ตะวันตกของการเต้นรำเต้นรำอินโดนีเซียมีความแม่นยำ, กระตุกและในบางครั้งอย่างกระทันหัน พวกเขายังมีความหมายมากกับเส้นใยของนักเต้นทุกคนมีส่วนร่วมรวมถึงการเคลื่อนไหวของตาและกระตุกนิ้ว การเต้นรำทุกคนบอกเล่าเรื่องราวมักจะเล่าเรื่องราวจากมหากาพย์ฮินดู, รามเกียรติ์. บาหลีเป็นที่รู้จักสำหรับการเต้นรำที่โดดเด่นหลายและมีหลายรูปแบบอื่น ๆ ที่รู้จักกันน้อยของการเต้นรำเช่นกัน แต่ทุกคนบอกเล่าเรื่องราวและในระดับมากหรือน้อย เกี่ยวข้องกับภาพที่น่าทึ่งของตัวละครในเรื่องบางครั้งในขณะที่ตกอยู่ในภวังค์. มากกว่าเพียงแค่การทำงานความบันเทิงและการเต้นรำ Barong Rangda เป็นละครที่มีสีสันและมีชีวิตชีวา Barong, สิ่งมีชีวิตสุนัขสิงโตปุยแปลกที่มีการดำเนินการเหมือนม้าละครสัตว์สองคนเป็นผู้พิทักษ์ของหมู่บ้านและ personifies ดี Rangda เป็นแม่มดชั่วร้ายของหญิงม่าย นอกจากนี้ยังมีผู้สนับสนุน Barong ผู้ชาย flailing krises กริชเหมือน แม้ว่า Barong เป็นขี้เล่นและร่าเริงเมื่อ Rangda ทำให้ภาพลักษณ์ของเธอโจมตีเขาจะกลายเป็นผู้พิทักษ์และการต่อสู้พร้อมกับชายกริชตอบโต้กองกำลังติดอาวุธ Rangda ทำให้คนตกอยู่ในภวังค์และพวกเขาเปิดนิ่วในตัวเอง พลังวิเศษของ Barong ดูไปว่าผู้ชายจะไม่ได้รับอันตรายในกระบวนการ ท่ามกลางดินกระแทกของคลอระนาดที่ดีและการต่อสู้ความชั่วร้าย ชัยชนะ Barong Rangda และในที่สุดก็ถอยในความพ่ายแพ้. เต้น Legong จะถือเป็นที่สุดสง่างามของการเต้นรำแบบบาหลี มีหลายชนิดของการเต้นรำ Legong แต่ส่วนใหญ่ดำเนินการโดยทั่วไปเป็น Legong Kraton คือ (พระราชวัง Legong) ในการเต้นรำนี้มีสามนักแสดงสอง legongs และ Condong ที่เป็นบริวารของพระราช legongs Condong แนะนำการเต้นรำและจากนั้นออกจากเวที จากนั้นเข้าสู่สอง legongs ที่กำลังหุ้มแน่นในผ้าสีทองและทำอย่างประณีตขึ้น พวกเขาเต้นรำในรูปแบบที่แน่นอนเพื่อประกอบระนาด ผลการดำเนินงานสิ้นสุดลงเมื่อเข้าสู่ Condong มีปีกสีทองเป็นนกของความโชคไม่ดีแสดงว่าพระมหากษัตริย์จะตายในการสู้รบ. สำหรับนักท่องเที่ยวที่ดีที่สุดเต้นรำสไตล์บาหลีที่รู้จักกันเป็น Kecak นี่คือผลการดำเนินงานที่บอกเล่าเรื่องราวของการวางแผนและโรแมนติกจาก theRamayana นักร้องปากเปล่าของผู้ชายเปลือยอกสวมโสร่งตาหมากรุกสีดำและสีขาวและดอกชบาหลังหูของพวกเขาสวดมนต์ที่โดดเด่น "chak-chak-chak" ที่มีความรุนแรงซึ่งเป็นที่โดดเด่นของการเต้นรำนี้ คนเหล่านี้เป็นกองทัพของลิง ทั้งชายและหญิงมีส่วนร่วมในการเต้นรำนี้เล่นอื่น ๆ ในกลุ่มตัวละครของเจ้าชายพระรามภรรยาของเขาลักพาตัวนางสีดาและความชั่วร้ายพระมหากษัตริย์ลังกา ในขณะที่การแสดงบาหลีทั้งหมดในที่สุดชัยชนะที่ดีเหนือความชั่วร้าย. เรื่องรามายณะจะดำเนินการยังอยู่ในการเต้นรำหลายชวากลางที่รู้จักกันดีที่สุดคือรามายณะบัลเล่ต์ซึ่งจะดำเนินการในโรงละครที่เปิดโล่งตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคม . Wayang Topeng เป็นละครรำที่ตัวละครใช้หน้ากากย้อนหลังไปถึงอาณาจักรฮิต ตัวละครที่สวมหน้ากากเป็นที่สามารถระบุตัวในลักษณะเดียวกับที่พวกเขาอยู่ใน Wayang Kulit การแสดงหุ่นเชิด คุณสมบัติกลั่นและยาวแสดงไฮโซในขณะที่ลักษณะโอ้อวดและพิสดารบ่งบอกถึงผู้เล่นที่หยาบคาย. เต้น Topeng บาหลี แต่จะแตกต่างกันมาก topeng คำหมายถึง "กดกับใบหน้า" ด้วยเหตุนี้มาสก์ หน้ากากบาหลี Topeng ทาสีสดใสใบหน้าของมนุษย์ที่พูดเกินจริงและการแสดงออก ความหลากหลายของตัวละครที่แสดงโดยมาสก์ที่มีการทำออกมาโดยนักแสดงที่เดียว เรื่องราวจะวาดมักจะมาจากพงศาวดารของประวัติศาสตร์บาหลี แต่ตลกเช่นเดียวกับหัวข้อการจัดการกับปัญหาสังคมในปัจจุบันอาจจะผสมลงในการปฏิบัติงาน นักเต้นสวดและมักจะพูดเฉพาะในภาษาบาหลี. ด้านบนของหน้าเพลงอินโดนีเซียเพลงระนาดที่ดีที่สุดคือเพลงที่รู้จักกันในอินโดนีเซีย เพลงนี้วงดนตรีบรรเลงเล่นบนความหลากหลายของหม้อโลหะฆ้องและกลอง (ระนาดคำหมายถึงคอลเลกชันของเครื่องมือตัวเอง) ได้หลงเสน่ห์ฟังครั้งแรก (รวมถึงเซอร์ฟรานซิสเดรกที่มาเยือนชวา 1580) ที่มีการผสมผสานของแปลกใหม่ กิริยาต่ำและส่องแสง บอกว่าจะต้องถูกสร้างขึ้นโดยกษัตริย์ชวาในศตวรรษที่ 3, มโหรียังคงรักษาฟังก์ชั่นพระราชพิธีในราชสำนักของชวาและบาหลีในขณะที่การพัฒนาในรูปแบบที่ทันสมัยพื้นบ้าน. ในปีที่ผ่านมาได้มีการกระชากที่โดดเด่นของชาวอเมริกันและ ยุโรปที่น่าสนใจในดนตรีมโหรี ซื้อตั๋วไปยังประเทศอินโดนีเซียที่จะเข้าร่วมคอนเสิร์ตไม่จำเป็นเป็นมหาวิทยาลัยที่สำคัญมีหลายตระการตาของตัวเอง รายชื่อของกลุ่มมโหรีเพลงในสหรัฐอเมริกาสามารถพบได้ในห้องพัก Explorers '. แม้จะมีรายละเอียดสูงทั่วโลกมโหรีไม่ได้เป็นตัวแทนของเพลงอินโดนีเซียทั้งหมด ในบรรดาหลายรูปแบบเพลงที่แตกต่างจากวัฒนธรรมที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการเดินเรือข้ามทวีปนี้สองประเภทเพลงที่สำคัญอื่น ๆ ที่ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาและเป็น Kroncong dangdut. รากเขาวันเพลง Kroncong กลับไปในศตวรรษที่ 16 เมื่อชาวเรือนำเครื่องมือโปรตุเกสและท่วงทำนองไปยังประเทศอินโดนีเซีย วงดนตรีมักจะประกอบด้วยเครื่องสายดึง (Kroncong เป็นชื่อของเครื่องดนตรีอูคูเลเล่เหมือน) ขลุ่ยและนักร้องหญิง กว่าอ่อนหวานดึงขึ้นอย่างต่อเนื่องที่ให้ฉากหลังที่ประสานนักร้อง croons ระทวยของความรักความปรารถนาความโศกเศร้าและความงามของชนบทเช่นขลุ่ยผละขึ้นและลงเครื่องชั่งน้ำหนักในเที่ยวบินฟรียิ่ง แม้ว่าเครื่องมือและสไตล์การร้องเพลงกำลังเดินลงมาอย่างเห็นได้ชัดจากต้นกำเนิดในยุโรปชยาให้รสชาติที่เปลี่ยนไปของเพลง JAWA langgam, การเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคใช้เครื่องชั่งมโหรีชวา. Dangdut อยู่ไกลที่นิยมมากขึ้นในวันนี้และมันจะสามารถได้ยินเสียงส่งเสียงดังจากลำโพงของ bemos (มินิแวนที่ใช้สำหรับการขนส่งสาธารณะ) หน้าร้านชุดทีวีปรับไปที่ช่องวิดีโอเพลงและ ในเวลากลางคืนจากบาร์คาราโอเกะ ในขณะที่เพลงร็อคที่มีความหลากหลายเป็นธรรมของเพลงที่ได้รับการจัดเป็น dangdut เครื่องมือและรูปแบบเพลงของ dangdut วันนี้ได้รับอิทธิพลอย่างเห็นได้ชัดโดยเพลงร็อค แต่มันมีรากใน Orkes มลายูสไตล์เพลงที่รวมของชาวมาเลย์และองค์ประกอบตะวันตกเช่นเดียวกับในภาพยนตร์เพลงอินเดียและในเมืองป๊อปอาหรับ. ด้านบนของหน้าศิลปะศิลปะอินโดนีเซียสะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนของการซ้อนทับของอิทธิพลทางศาสนาที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับ intermingling ของวัฒนธรรมที่แตกต่างกันหลายเชื้อชาติจากทั่วเกาะ ประเพณีบ้าจะเห็นได้ชัดในศิลปะของชนเผ่าที่พบในการแกะสลักเครื่องปั้นดินเผาและงานฝีมือการทอผ้า ศิลปะชวาและบาหลีได้รับอิทธิพลอย่างมากจากรากฮินดูพุทธของพวกเขา มีข้อ จำกัด กับการแสดงมนุษย์หรือสัตว์อิสลามได้ก่อให้เกิดศิลปินที่จะกลายเป็นสุกใสมากขึ้นในแนวทางของพวกเขา. แกะสลักไม้เป็นสื่อที่แพร่หลายมากที่สุดของการแสดงออกทางศิลปะทั่วหมู่เกาะอินโดนีเซีย มีเป็นหลายรูปแบบที่มีวัฒนธรรม แกะสลักหลายคนกำลังแพร่หลายอย่างล้ำลึกในการปฏิบัติทางศาสนาและ spiritistic แต่พวกเขายังสามารถให้บริการอาหารฟังก์ชั่นการตกแต่ง ลักษณะของวัตถุทั้งหมดจะถูกแกะสลักจากไม้อย่างหนักรวมทั้งประตูพระวิหารเฟอร์นิเจอร์เสา totem กฎเกณฑ์และมาสก์ กับการไหลเข้าของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวศิลปินที่เพิ่มขึ้นความต้องการและสร้างรูปแบบใหม่หมดจดเพื่อประดับ นี้ได้รับการมองเห็นได้ชัดเจนในบาหลีที่ปีที่ผ่านมาเริ่มทำ woodcarvers สวยงามเรียบง่ายการออกแบบที่มีความยาวเป็นธรรมชาติ. มีความหลากหลายมากในเทคนิคสีวัสดุและการออกแบบสิ่งทอของอินโดนีเซียคือ สามกลุ่มหลักคือ Ikat ซึ่งทำด้วยรูปแบบการผูกย้อมในหัวข้อก่อนที่จะมีการทอ; songket ซึ่งเป็นผู้ผลิตผ้าฉูดฉาดใช้หัวข้อเงินและทองทอเป็นผ้าไหม; และผ้าบาติกซึ่งสลับการออกแบบแต่งด้วยกระบวนการย้อมสี ภายในแต่ละกลุ่มสิ่งทอเหล่านี้มีความหลากหลายในระดับภูมิภาคที่โดดเด่นของเทคนิคและรูปแบบ. หุ่นเงาที่รู้จักกันดีของชวาและบาหลี Wayang Kulit ที่ทำจากหนัง พวกเขาจะถูกตัดออกมาจากที่ซ่อนควายและแกะสลักเป็นตัวเลขลูกไม้เช่นการใช้สไตลัสที่คมชัดและทาสีแล้ว รูปแบบหุ่นอื่น ๆ ได้แก่ สามมิติซุนดา Wayang golek ที่ทำจากไม้และเลสเบี้ยนที่รู้จักและไม่ค่อยเห็นหุ่น klitik ไม้แบนของชวาตะวันออก. เครื่องประดับเงินสวยที่ผลิตทั้งในบาหลีและชวากลาง การออกแบบสไตล์บาหลีมักจะทำด้วยมือแบบดั้งเดิมของการออกแบบและผู้ที่ปรับตัวโดยการคัดลอกรูปแบบตะวันตก การออกแบบสีเงินชวาเป็นที่รู้จักกันสำหรับการทำงานของพวกเขาลวดลายที่สลับซับซ้อนทั้งเครื่องประดับและตกแต่งรูปแบบ. รูปแบบภาพวาดบาหลีเจริญรุ่งเรืองหลังสงครามโลกครั้งที่มีอิทธิพลของศิลปินตะวันตกวอลเตอร์สายลับและรูดอ Bonnet ก่อนที่เวลานั้นภาพวาดแบบดั้งเดิมถูกนำมาใช้ในการตกแต่งผนังพระวิหารและค่อนข้าง จำกัด ในรูปแบบและรูปแบบที่มักจะคล้ายกับ Wayang Kulit มุมมองสองมิติ ด้วยอิทธิพลของชาวตะวันตก 'เรื่องกอดฉากเดียวจากชีวิตประจำวันและการใช้งานที่ขยายตัวของสีและรูปแบบที่แตกต่างกัน จิตรกรรมกลายเป็นรูปแบบศิลปะแบบสแตนด์อะโลนและไม่เพียง แต่วิธีการในการตกแต่งพื้นที่พระวิหารซึ่งเป็นแนวคิดใหม่ในสไตล์บาหลีในเวลา. ด้านบนของหน้าศาสนาเมื่ออินโดนีเซียประกาศเอกราชในปี 1945 ก็นำมาใช้เสรีภาพในการนับถือศาสนา แต่วันนี้มันเป็นเกือบเฉพาะประเทศมุสลิม อินโดนีเซียเป็นในความเป็นจริงประเทศมุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในโลกและส่วนใหญ่เป็นรูปแบบที่ปฏิบัติในระดับปานกลางของศาสนาอิสลาม แต่ยังมีน้อยของศาสนาอื่น ๆ ในปัจจุบัน. กระสุนมุสลิม: 88% กระสุนที่นับถือศาสนาคริสต์ (คาทอลิกและโปรเตสแตนต์): 10% กระสุนฮินดูและพุทธ: 2% ประมาณ 2,000 ปีที่ผ่านมาหมู่บ้านใน Java พัฒนาเป็นอาณาจักรเล็ก ๆ ที่สร้างขึ้นจากหลาย หมู่บ้านที่มีหัวหน้า แต่ละ ki ขนาดเล็ก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.