3.3.2. Industrially relevant variab

3.3.2. Industrially relevant variables for the quality of sugar cane juice
Table 3 shows the results obtained for the industrial variables.These values are the average of the data obtained from the labo-ratory analyses and no statistical differences between treatmentswere found for such variables. Significant differences in variablesrelated to the application of irrigation water (i.e. brix, sucrose andmoisture content in the juice) were expected, however such dif-ferences were not observed. The highest concentrations of sucrosein juice and brix were recorded in the T3 treatment (15.57% and17.13◦, respectively) and the lowest in T2 (14.65% and 15.55◦,respectively); however, no statistically differences were found. Thisresult is quite similar to that reported by Inman-Bamber and deJager (1988) who, in a rain out shelter experiment, found a greatersucrose yield in the irrigated treatment (11.8 t ha−1) than in a treat-ment without irrigation water for five months (10.7 t ha−1). In theirwork, the cane yield was reduced from 108 t ha−1for an irrigatedtreatment to 75 t ha−1in the one without irrigation water, butsucrose content was increased only from 10.9 to 14.3% in the sametreatments, respectively. The absence of statistically significant dif-ferences in the concentration of sucroses in the juice reveals thatthe implementation of frequent drip irrigation had no significanteffect on the reduction of the concentration of sucrose, which raisesthe possibility of obtaining high cane and sucrose yields with dripirrigation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3.2 ตัวแปรที่เกี่ยวข้องปณิสำหรับคุณภาพของน้ำอ้อย ตารางที่ 3 แสดงผลลัพธ์ที่ได้สำหรับตัวแปรการอุตสาหกรรม ค่าเหล่านี้จะเป็นค่าเฉลี่ยของข้อมูลที่ได้จากวิเคราะห์อัก ratory และไม่แตกต่างทางสถิติระหว่าง treatmentswere พบตัวแปรดังกล่าว ความแตกต่างกันใน variablesrelated การประยุกต์ใช้น้ำชลประทาน (เช่น brix เนื้อหา andmoisture ของซูโครสในน้ำ) คาดว่า อย่างไรก็ตาม dif ferences ดังกล่าวก็ไม่ได้สังเกต ความเข้มข้นสูงสุดของน้ำผลไม้ sucrosein และ brix บันทึกในการรักษา T3 (and17.13◦ 15.57% ตามลำดับ) และต่ำที่สุดใน T2 (14, 65% และ 15.55◦ ตามลำดับ); อย่างไรก็ตาม ทางสถิติไม่พบความแตกต่างกัน Thisresult จะคล้ายกับที่รายงาน โดย Inman แฟรงค์และ deJager (1988) ที่ ฝนออกทดลองกำบัง พบผลผลิต greatersucrose ในการชลประทานรักษา (11.8 t ha−1) กว่าในการรักษาพยาบาลโดยไม่มีน้ำชลประทานห้าเดือน (10.7 t ha−1) ใน theirwork ผลผลิตอ้อยลดลงจาก 108 t ha−1for มี irrigatedtreatment กับ ha−1in t 75 ไม่มีน้ำชลประทาน butsucrose เนื้อหาเพิ่มเฉพาะจาก 10.9 เป็น 14.3% ใน sametreatments ตามลำดับ กรณีที่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ dif ferences ในความเข้มข้นของ sucroses ในน้ำเผยให้เห็นว่า การดำเนินการของหยดน้ำบ่อยมี significanteffect ไม่มีการลดลงของความเข้มข้นของน้ำตาลซูโครส อัตราผลตอบแทนการรับอ้อยสูงและซูโครสซึ่งความ raisesthe กับ dripirrigation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3.2 อุตสาหกรรมตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของน้ำผลไม้อ้อย
ตารางที่ 3 แสดงให้เห็นถึงผลที่ได้รับสำหรับค่า variables.These อุตสาหกรรมเฉลี่ยของข้อมูลที่ได้รับจาก Labo-การห้องวิเคราะห์และพบว่าไม่มีความแตกต่างทางสถิติระหว่าง treatmentswere สำหรับตัวแปรดังกล่าว ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน variablesrelated กับการประยุกต์ใช้น้ำชลประทาน (เช่น Brix เนื้อหา andmoisture น้ำตาลซูโครสในน้ำผลไม้) คาดว่าอย่างไรเช่น DIF-ferences ไม่ได้สังเกต ความเข้มข้นสูงสุดของน้ำ sucrosein และบริกซ์ถูกบันทึกไว้ในการรักษา T3 (and17.13◦ 15.57% ตามลำดับ) และต่ำสุดใน T2 (14.65% และ15.55◦ตามลำดับ); แต่ไม่มีความแตกต่างทางสถิติพบว่ามี Thisresult ค่อนข้างคล้ายกับที่รายงานโดย Inman-Bamber และ deJager (1988) ที่อยู่ในสายฝนออกพักพิงทดลองพบว่าอัตราผลตอบแทน greatersucrose ในการรักษาชลประทาน (11.8 ตันต่อเฮกตาร์ 1) กว่าในการรักษา-ment โดยไม่ใช้น้ำชลประทาน ห้าเดือน (10.7 ตันต่อเฮกตาร์ 1) ใน theirwork ผลผลิตอ้อยลดลงจาก 108 ตันต่อเฮกตาร์ 1 สำหรับ irrigatedtreatment ถึง 75 ตันต่อเฮกตาร์ 1in หนึ่งโดยไม่ใช้น้ำชลประทาน butsucrose เนื้อหาเพิ่มขึ้นเพียง 10.9-14.3% ในปี sametreatments ตามลำดับ กรณีที่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ DIF-ferences ในความเข้มข้นของ sucroses ในน้ำผลไม้ที่เผยให้เห็นถึงการดำเนินงานของน้ำหยดบ่อย thatthe ไม่มี significanteffect ในการลดลงของความเข้มข้นของน้ำตาลซูโครสซึ่ง raisesthe ความเป็นไปได้ของการได้รับอ้อยสูงและอัตราผลตอบแทนซูโครสกับ dripirrigation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3.2 . ตัวแปรเชิงอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพของน้ำอ้อยตารางที่ 3 แสดงผลสำหรับตัวแปรที่อุตสาหกรรม มีค่าเฉลี่ยของข้อมูลที่ได้จากการวิเคราะห์ และ ratory Labo มีความแตกต่างกันระหว่าง treatmentswere พบว่าตัวแปรดังกล่าว ความแตกต่างใน variablesrelated เพื่อการใช้น้ำชลประทาน ( เช่น Brix , ซูโครสและความชื้นเนื้อหาในน้ำผลไม้ ) คาดว่า อย่างไรก็ตามเช่นดิฟ ferences ไม่ได้สังเกต ความเข้มข้นสูงสุดของน้ำ sucrosein Brix และบันทึกการรักษา T3 ( 15.57 % and17.13 ◦ตามลำดับ ) และต่ำสุดใน T2 ( 14.65 ล้านบาท และระดม◦ ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ พบว่า thisresult ค่อนข้างคล้ายกับที่รายงานโดยอินเมิน และ dejager Bamber ( 1988 ) ซึ่งในการทดลองฝนออกไปพัก พบ greatersucrose ผลผลิตในนาชลประทานรักษา ( 11.8 T ฮา− 1 ) มากกว่าในการรักษาที่ชัดเจนโดยไม่มีน้ำชลประทานสำหรับห้าเดือน ( 10.7 T ฮา− 1 ) ในงาน , อ้อยผลผลิตลดลงจาก 108 T ฮา−เนื่องจากการ irrigatedtreatment 75 T ฮา− 1in หนึ่งโดยไม่มีน้ำชลประทาน butsucrose เนื้อหาเพิ่มขึ้น จาก 10.9 ถึง 14.3% ใน sametreatments ตามลำดับ ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ferences ในความเข้มข้นของ sucroses ในน้ำแสดงให้เห็นว่าการใช้น้ำหยดบ่อยไม่มีอย่างมีนัยสำคัญในการลดความเข้มข้นของน้ำตาลซูโครส ซึ่ง raisesthe เป็นไปได้ของการได้รับและปริมาณผลผลิตอ้อยสูงด้วย dripirrigation .