MangosteenGarcinia mangostana L.Des

Mangosteen

Garcinia mangostana L.

Description
Origin and Distribution
Varieties
Climate
Soil
Propagation
Culture
Season and Harvesting
Keeping Quality
Pests and Diseases
Food Uses
Other Uses

One of the most praised of tropical fruits, and certainly the most esteemed fruit in the family Guttiferae, the mangosteen, Garcinia mangostana L., is almost universally known or heard of by this name. There are numerous variations in nomenclature: among Spanish-speaking people, it is called mangostan; to the French, it is mangostanier, mangoustanier, mangouste or mangostier; in Portuguese, it is mangostao, mangosta or mangusta; in Dutch, it is manggis or manggistan; in Vietnamese, mang cut; in Malaya, it may be referred to in any of these languages or by the local terms, mesetor, semetah, or sementah; in the Philippines, it is mangis or mangostan. Throughout the Malay Archipelago, there are many different spellings of names similar to most of the above.
Mangosteen
Plate XLI: MANGOSTEEN, Garcinia mangostana—Painted by Dr. M.J. Dijkman Description

The mangosteen tree is very slow-growing, erect, with a pyramidal crown; attains 20 to 82 ft (6-25 m) in height, has dark-brown or nearly black, flaking bark, the inner bark containing much yellow, gummy, bitter latex. The evergreen, opposite, short-stalked leaves are ovate-oblong or elliptic, leathery and thick, dark-green, slightly glossy above, yellowish-green and dull beneath; 3 1/2 to 10 in (9-25 cm) long, 1 3/4 to 4 in (4.5-10 cm) wide, with conspicuous, pale midrib. New leaves are rosy. Flowers, 1 1/2 to 2 in (4-5 cm) wide and fleshy, may be male or hermaphrodite on the same tree. The former are in clusters of 3-9 at the branch tips; there are 4 sepals and 4 ovate, thick, fleshy petals, green with red spots on the outside, yellowish-red inside, and many stamens though the aborted anthers bear no pollen. The hermaphrodite are borne singly or in pairs at the tips of young branchlets; their petals may be yellowish-green edged with red or mostly red, and are quickly shed.

The fruit, capped by the prominent calyx at the stem end and with 4 to 8 triangular, flat remnants of the stigma in a rosette at the apex, is round, dark-purple to red-purple and smooth externally; 1 1/3 to 3 in (3.4-7.5 cm) in diameter. The rind is 1/4 to 3/8 in (6-10 mm) thick, red in cross-section, purplish-white on the inside. It contains bitter yellow latex and a purple, staining juice. There are 4 to 8 triangular segments of snow-white, juicy, soft flesh (actually the arils of the seeds). The fruit may be seedless or have 1 to 5 fully developed seeds, ovoid-oblong, somewhat flattened, 1 in (2.5 cm) long and 5/8 in (1.6 cm) wide, that cling to the flesh. The flesh is slightly acid and mild to distinctly acid in flavor and is acclaimed as exquisitely luscious and delicious.

Origin and Distribution

The place of origin of the mangosteen is unknown but is believed to be the Sunda Islands and the Moluccas; still, there are wild trees in the forests of Kemaman, Malaya. Corner suggests that the tree may have been first domesticated in Thailand, or Burma. It is much cultivated in Thailand–where there were 9,700 acres (4,000 ha) in 1965–also in Kampuchea, southern Vietnam and Burma, throughout Malaya and Singapore. The tree was planted in Ceylon about 1800 and in India in 1881. There it succeeds in 4 limited areas–the Nilgiri Hills, the Tinnevelly district of southern Madras, the Kanya-kumani district at the southernmost tip of the Madras peninsula, and in Kerala State in southwestern India. The tree is fairly common only in the provinces of Mindanao and Sulu (or Jolo) in the Philippines. It is rare in Queensland, where it has been tried many times since 1854, and poorly represented in tropical Africa (Zanzibar, Ghana, Gabon and Liberia). There were fruiting trees in greenhouses in England in 1855. The mangosteen was introduced into Trinidad from the Royal Botanic Garden at Kew, England, between 1850 and 1860 and the first fruit was borne in 1875. It reached the Panama Canal Zone and Puerto Rico in 1903 but there are only a few trees in these areas, in Jamaica, Dominica and Cuba, and some scattered around other parts of the West Indies. The United States Department of Agriculture received seeds from Java in 1906 (S.P.I. #17146). A large test block of productive trees has been maintained at the Lancetilla Experimental Station at Tela, Honduras, for many years. Quite a few trees distributed by the United Fruit Company long ago have done well on the Atlantic coast of Guatemala. In 1924, Dr. Wilson Popenoe saw the mangosteen growing at one site in Ecuador. In 1939, 15,000 seeds were distributed by the Canal Zone Experiment Gardens to many areas of tropical America. It is probable that only a relatively few seedlings survived. It is known that many die during the first year. Dr. Victor Patiño has observed flourishing mangosteen trees at the site of an old mining settlement in Mariquita, Colombia, in the Magdalena Valley and the fruits are sold on local markets. Dierberger Agricola Ltda., of Sao Paulo, included the mangosteen in their nursery catalog in 1949.

Despite early trials in Hawaii, the tree has not become well acclimatized and is still rare in those islands. Neither has it been successful in California. It encounters very unfavorable soil and climate in Florida. Some plants have been grown for a time in containers in greenhouses. One tree in a very protected coastal location and special soil lived to produce a single fruit and then succumbed to winter cold.

Despite the oft-repeated Old World enthusiasm for this fruit, it is not always viewed as worth the trouble to produce. In Jamaica, it is regarded as nice but overrated; not comparable to a good field-ripe pineapple or a choice mango.

Varieties

According to Corner, the fruit from seedling trees is fairly uniform; only one distinct variation is known and that is in the Sulu Islands. The fruit is larger, the rind thicker than normal, and the flesh more acid; the flavor more pronounced. In North Borneo, a seemingly wild form has only 4 carpels, each containing a fully-developed seed, and this is probably not unique.

Climate

The mangosteen is ultra-tropical. It cannot tolerate temperatures below 40º F (4.44º C), nor above 100º F (37.78º C). Nursery seedlings are killed at 45º F (7.22º C).

It is limited in Malaya to elevations below 1,500 ft (450 m). In Madras it grows from 250 to 5,000 ft (76-1,500 m) above sea-level. Attempts to establish it north of 200 latitude have all failed.

It ordinarily requires high atmospheric humidity and an annual rainfall of at least 50 in (127 cm), and no long periods of drought. In Dominica, mangosteens growing in an area having 80 in (200 cm) of rain yearly required special care, but those in another locality with 105 in (255 cm) and soil with better moisture- holding capacity, flourished.

Soil

The tree is not adapted to limestone and does best in deep, rich organic soil, especially sandy loam or laterite. In India, the most productive specimens are on clay containing much coarse material and a little silt. Sandy alluvial soils are unsuitable and sand low in humus contributes to low yields. The tree needs good drainage and the water table ought to be about 6 ft (1.8 m) below ground level. However, in the Canal Zone, productive mangosteen groves have been established where it is too wet for other fruit trees–in swamps requiring drainage ditches between rows and in situations where the roots were bathed with flowing water most of the year, in spite of the fact that standing water in nursery beds will kill seedlings. The mangosteen must be sheltered from strong winds and salt spray, as well as saline soil or water.

Propagation

Technically, the so-called "seeds" are not true seeds but adventitious embryos, or hypocotyl tubercles, inasmuch as there has been no sexual fertilization. When growth begins, a shoot emerges from one end of the seed and a root from the other end. But this root is short-lived and is replaced by roots which develop at the base of the shoot. The process of reproduction being vegetative, there is naturally little variation in the resulting trees and their fruits. Some of the seeds are polyembryonic, producing more than one shoot. The individual nucellar embryos can be separated, if desired, before planting.

Inasmuch as the percentage of germination is directly related to the weight of the seed, only plump, fully developed seeds should be chosen for planting. Even these will lose viability in 5 days after removal from the fruit, though they are viable for 3 to 5 weeks in the fruit. Seeds packed in lightly dampened peat moss, sphagnum moss or coconut fiber in airtight containers have remained viable for 3 months. Only 22% germination has been realized in seeds packed in ground charcoal for 15 days. Soaking in water for 24 hours expedites and enhances the rate of germination. Generally, sprouting occurs in 20 to 22 days and is complete in 43 days.

Because of the long, delicate taproot and poor lateral root development, transplanting is notoriously difficult. It must not be attempted after the plants reach 2 ft (60 cm). At that time the depth of the taproot may exceed that height. There is greater seedling survival if seeds are planted directly in the nursery row than if first grown in containers and then transplanted to the nursery. The nursery soil should be 3 ft (1 m) deep, at least. The young plants take 2 years or more to reach a height of 12 in (30 cm), when they can be taken up with a deep ball of earth and set out. Fruiting may take place in 7 to 9 years from planting but usually not for 10 or even 20 years.

Conventional vegetative propagation of the mangosteen is difficult. Various methods of grafting have failed. Cuttings and air-layers, with or without growth-promoting chemicals, usually fail to root or result in deformed, short-lived plants. Inarching on different rootstocks ha

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มังคุดส้มแขก mangostana L.คำอธิบายผู้ผลิตและจำหน่ายสายพันธุ์สภาพภูมิอากาศดินการเผยแพร่วัฒนธรรมฤดูกาลและการเก็บเกี่ยวการรักษาคุณภาพศัตรูพืชและโรคการใช้อาหารการใช้งานอื่น ๆหนึ่งยกย่องมากที่สุดของผลไม้ และแน่นอนผลไม้นับถือมากที่สุดในครอบครัวดา มังคุด ส้มแขก mangostana L. เกือบเกลียดชังเป็นที่รู้จัก หรือได้ยิน โดยชื่อนี้ มีหลายรูปแบบในระบบการตั้งชื่อ: คนพูดสเปน เรียกว่า mangostan ฝรั่งเศส มันเป็น mangostanier, mangoustanier, mangouste หรือ mangostier ในโปรตุเกส มันคือ mangostao, mangosta หรือ mangusta ในดัตช์ จะ manggis หรือ manggistan ในเวียตนาม mang ตัด ในสหพันธรัฐมาลายา มันอาจจะเรียกว่าในภาษาเหล่านี้ หรือข้อกำหนดท้องถิ่น mesetor, semetah หรือ sementah ในฟิลิปปินส์ เป็น mangis หรือ mangostan ทั่วหมู่เกาะมลายู ได้สะกดคำแตกต่างกันหลายชื่อเหมือนกันกับข้างต้นมังคุดแผ่น XLI: มังคุด mangostana เนีย – โดยคำอธิบายของดร. Dijkman ของมจ.ต้นมังคุดมีมากช้าเติบโต ตรง กับมงกุฎ pyramidal attains 20 กับ 82 ฟุต (6-25 เมตร) สูง มีสี น้ำตาลดำ หรือเกือบ ดำ ผลัดจากเปลือก เปลือกด้านในที่ประกอบด้วยน้ำยางสีเหลือง เยลลี่เบอร์ ขมมาก เอเวอร์กรีน ตรงข้าม ใบสั้นไล่ เป็น ovate สี่ หรือ elliptic หนังฟอก และหนา เขียวเข้ม เล็กน้อยผิวเหนือ เหลืองเขียวหมองคล้ำใต้ 3 1/2-10 ใน (9-25 เซนติเมตร) ยาว 1 3/4-4 ใน (4.5-10 เซนติเมตร) กว้าง มี midrib เป้า ซีด ใบเป็นโรซี่ ดอกไม้ ใน 1 1/2-2 (4-5 เซนติเมตร) กว้าง และ fleshy อาจเป็นชาย หรือกะเทยในต้นเดียวกัน เดิมอยู่ในกลุ่ม 3-9 ที่เคล็ดลับสาขา มีถูก 4 sepals และ 4 ovate หนา fleshy กลีบ สีเขียว มีจุดสีแดงด้านนอก เหลืองแดงภายใน และ stamens มากว่าเหมือนยกเลิกรับละอองเกสรไม่ กะเทยจะแบกรับเดี่ยว หรือคู่ที่เคล็ดลับของสาว branchlets กลีบของพวกเขาอาจจะสีออกเหลืองสีเขียวขอบสีแดง หรือสีแดงส่วนใหญ่ และอย่างรวดเร็วผลัดผลไม้ ปรบมือ โดยคาลิกซ์เด่นที่ก้านจบ และ มี 4 8 แบน สามเหลี่ยมเศษของภาพดอกไม้ใน rosette ที่สุดยอด กลม สีม่วงเข้มถึงสีม่วงแดง และเรียบภายนอก ใน 1 1/3-3 (3.4-7.5 ซม.) เส้นผ่านศูนย์กลาง 1/4 3/8 ใน (6-10 mm) หนา สีแดงในระหว่างส่วน สีม่วงขาวภายในแคบได้ ประกอบด้วยยางขมสีเหลืองและสีม่วง น้ำย้อมสี มีกลุ่มสามเหลี่ยม 4-8 snow-white ฉ่ำ นุ่มเนื้อ (จริง arils ของเมล็ด) ผลไม้อาจไร้เมล็ด หรือมี 1 5 พัฒนาเต็มเมล็ด ovoid สี่ ค่อนข้าง flattened ใน 1 (2.5 cm) ยาวและ 5/8 ใน (1.6 cm) กว้าง ที่ยึดกับเนื้อได้ เนื้อเป็นกรดเล็กน้อย และไม่รุนแรงกับกรดอย่างเห็นได้ชัดในรส และรางวัลเป็นมุมกว้างอันสวยงาม และอร่อยผู้ผลิตและจำหน่ายสถานที่กำเนิดของมังคุดไม่ทราบ แต่เชื่อว่าเป็นหมู่เกาะซุนดาและ Moluccas ยัง มีต้นไม้ป่าในป่าของเคมามาน สหพันธรัฐมาลายา มุมแนะนำว่า ต้นอาจมีการแรก domesticated ในไทย พม่า มากมีการเพาะปลูกในประเทศไทย – มี 9,700 ไร่ (4000 ฮา) ในปี 1965 – นอกจากนี้ ในกัมพูชา ภาคใต้เวียดนาม พม่า สหพันธรัฐมาลายาและสิงคโปร์ ต้นไม้ที่ปลูก ในจังซีลอนเกี่ยวกับ 1800 และ ในอินเดียใน 1881 มีมันสำเร็จ ใน 4 จำกัดพื้นที่หมายลิบ ฮิลล์ อำเภอ Tinnevelly ของมาดราสภาคใต้ อำเภอ kumani กันยาที่ปลายคาบสมุทรมาดราส ชายแดนภาคใต้ และ ใน รัฐเกรละในอินเดียตะวันตกเฉียงใต้ ต้นธรรมทั่วไปในจังหวัด ของมินดาเนา และซูลู (โจโล) ในประเทศฟิลิปปินส์เท่านั้น มีน้อยในรัฐควีนส์แลนด์ ที่มีการพยายามหลายครั้งตั้งแต่ 1854 และงานแสดงในอาฟริกา (ซานซิบาร์ กานา สาธารณรัฐกาบอง และไลบีเรีย) มีติดต้นไม้ในโรงเรือนในอังกฤษ 1855 มังคุดถูกนำเข้าสู่ประเทศตรินิแดดจากรอยัลสวนพฤกษศาสตร์ที่คิว อังกฤษ 1850 และ 1860 และผลไม้แรกถูกแบกรับ 1875 มาถึงโซนคลองปานามาและเปอร์โตริโกใน 1903 แต่มีเพียงไม่กี่ต้น ในพื้นที่เหล่านี้ ในจาเมกา โดมินิกาคิวบา และบางส่วนกระจายอยู่รอบ ๆ ส่วนอื่น ๆ ของอินเดียตะวันตก สหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตรได้รับเมล็ดจาก Java ใน 1906 (S.P.I. #17146) รักษาบล็อกทดสอบขนาดใหญ่ของผลผลิตที่สถานีทดลองการใช้ Lancetilla ที่ Tela ฮอนดูรัส หลายปี ต้นไม้เที่ยวกระจายบริษัทผลไม้ยูนานมีทำดีบนชายฝั่งแอตแลนติกของกัวเตมาลา ใน 1924 ดร. Wilson Popenoe เห็นมังคุดเจริญเติบโตที่เดียวในประเทศเอกวาดอร์ ในปีพ.ศ. 2482 เมล็ด 15000 ได้กระจาย โดยสวนทดลองเขตคลองให้หลายพื้นที่ของอเมริกาเขตร้อน จึงน่าเป็นเท่านั้นรอดชีวิตค่อนข้างน้อยกล้าไม้ เป็นที่รู้จักกันว่า หลายคนตายในระหว่างปีแรก ดร.วิคเตอร์ Patiño ได้สังเกตต้นไม้มังคุดเฟื่องฟูในไซต์ของการชำระเงินเหมืองแร่เก่าใน Mariquita โคลัมเบีย หุบเขามักดาเลนาและผลไม้ที่ขายในตลาดท้องถิ่น Dierberger Agricola Ltda. เปา รวมมังคุดในแค็ตตาล็อกของเรือนเพาะชำใน 1949แม้ มีการทดลองแรก ๆ ในฮาวาย ต้นไม้ได้ไม่กลายเป็นดี acclimatized และยังหายากอยู่ในหมู่เกาะเหล่านั้น ไม่มีก็ได้ประสบความสำเร็จในรัฐแคลิฟอร์เนีย พบดินร้ายมากและสภาพภูมิอากาศในฟลอริด้า พืชบางมีการปลูกเป็นเวลาในเก็บในโรงเรือน แผนภูมิหนึ่งตำแหน่งมากป้องกันชายฝั่งทะเลและดินพิเศษอาศัยให้ผลเดียว และยอมจำนนต่อแล้ว จะหนาวเย็นแม้ มีการซ้ำ oft โลกเก่าความกระตือรือร้นสำหรับผลไม้นี้ ไม่เสมอดูเป็นเวลากลางคืนในการผลิต ประเทศจาเมกา กล่าวได้ว่าเป็นการดี แต่ไกลและถนน ไม่ ไม่สามารถเปรียบเทียบเป็นสับปะรดฟิลด์สุกดีหรือเลือกมะม่วงสายพันธุ์ตามมุม ผลไม้จากแหล่งต้นไม้จะค่อนข้างสม่ำเสมอ รู้จักผันแปรแตกต่างเดียว และที่เป็นหมู่เกาะซูลู ผลไม้มีขนาดใหญ่ แคบหนากว่าปกติ และเนื้อกรดมาก รสชาติชัดเจนยิ่งขึ้น ในบอร์เนียวเหนือ ฟอร์มดูเหมือนป่ามี carpels 4 เท่า แต่ละที่ประกอบด้วยเมล็ดเต็มพัฒนา และนี้อาจไม่มีความเฉพาะสภาพภูมิอากาศมังคุดเป็นเขตร้อนเป็นพิเศษ มันไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิต่ำ กว่า 40º F (4.44º C), หรือ เหนือ 100º F (37.78º C) เรือนเพาะชำกล้าไม้จะตายที่ 45º F (7.22º C)มันจำกัดอยู่ในสหพันธรัฐมาลายา elevations ล่าง 1500 ฟุต (450 เมตร) ในมาดราส ขยายจาก 250 ไป 5000 ฟุต (76-1500 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล ความพยายามที่จะสร้างจากละติจูด 200 ทั้งหมดล้มเหลวปกติต้องการความชื้นในบรรยากาศสูง และมีปริมาณน้ำฝนรายปีน้อย 50 ใน (127 เซนติเมตร), และระยะเวลาไม่นานของภัยแล้ง ในโดมินิกา มังคุดเพื่อเติบโตในพื้นที่มีใน 80 (200 ซม.) ของฝนรายปีต้องดูแลเป็นพิเศษ ผู้ที่อยู่ในท้องถิ่นอื่นที่ มีใน 105 (255 ซม.) และดิน มีความจุความชื้น-ถือดี ความเจริญรุ่งเรืองดินต้นไม้ไม่ได้ดัดแปลงให้หินปูน และไม่ส่วนลึก อุดมไปด้วยอินทรีย์ดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง loam ทรายหรือศิลาแลง ในอินเดีย ไว้เป็นตัวอย่างมากที่สุดอยู่บนดินที่ประกอบด้วยวัสดุหยาบมากและตะกอนเล็ก ๆ ทรายดินเนื้อปูนทรายไม่เหมาะสม และต่ำเกิดการเปลี่ยนแปลงกลายทรายรวมอัตราผลตอบแทนต่ำ แผนภูมิต้องการระบายน้ำได้ดี และตารางน้ำควรจะเป็นประมาณ 6 ฟุต (1.8 เมตร) ต่ำกว่าระดับพื้นดิน อย่างไรก็ตาม ในโซนคลอง สวนมังคุดผลิตได้ถูกก่อตั้งที่จะเปียกเกินไปสำหรับอื่น ๆ ผลไม้ต้นไม้ในหนองน้ำคูระบายน้ำระหว่างแถวที่ต้อง และในกรณีที่รากถูกอาบ ด้วยไหลน้ำทั้งปี แม้ว่าข้อเท็จจริงที่ว่า น้ำยืนในเรือนเพาะชำเตียงจะฆ่ากล้าไม้ มังคุดต้องห่างจากแรงลม และ สเปรย์ เป็น saline ดิน หรือน้ำการเผยแพร่เทคนิค เรียกว่า "เมล็ด" ไม่ใช่เมล็ดจริง แต่โคลน adventitious หรือ hypocotyl tubercles, inasmuch ตามที่ได้รับการปฏิสนธิทางเพศไม่ เมื่อเจริญเติบโตเริ่มต้น การยิงขึ้นจากปลายด้านหนึ่งของเมล็ดและรากจากอีกฝ่าย แต่รากนี้เป็นช่วงสั้น ๆ และถูกแทนที่ ด้วยรากที่พัฒนาในการถ่ายภาพ กระบวนการของการสืบพันธุ์เป็นผักเรื้อรัง ธรรมชาติมีความผันแปรน้อยในต้นไม้ผลและผลไม้ของพวกเขา ของเมล็ดพืชได้ polyembryonic ผลิตมากกว่าหนึ่งยิง โคลน nucellar ละยัง ถ้าต้อง ก่อนที่จะปลูกInasmuch เป็นเปอร์เซ็นต์การงอกโดยตรงเกี่ยวข้องกับน้ำหนักของเมล็ด เมล็ดอวบอ้วนเท่านั้น พัฒนาเต็มควรเลือกสำหรับการเพาะปลูก แม้แต่เหล่านี้จะเสียชีวิตใน 5 วันหลังจากเอาออกจากผลไม้ แม้ว่าพวกเขาจะทำงานได้ 3-5 สัปดาห์ในผลไม้ เมล็ดพันธุ์ที่บรรจุในเบาชุบพรุตะไคร่ ยากมอหรือมะพร้าวใยในบรรจุภัณฑ์แบบสุญญากาศมียังคงทำงานได้ 3 เดือน ได้รับรู้เพียง 22% การงอกในเมล็ดบรรจุถ่านดิน 15 วัน แช่น้ำ 24 ชั่วโมง expedites และช่วยเพิ่มอัตราการงอก โดยทั่วไป งอกเกิดขึ้นในวันที่ 20-22 และเสร็จสมบูรณ์ในวัน 43Taproot ยาว ละเอียดอ่อนและรากด้านข้างจนพัฒนา transplanting ได้ฉาวยาก มันต้องไม่มีความพยายามหลังจากพืชถึง 2 ฟุต (60 ซม.) ความลึกของ taproot ในเวลานั้นอาจเกินความสูงที่ มีมากกว่าแหล่งรอดถ้าเมล็ดที่ปลูกในแถวสถานรับเลี้ยงเด็กมากกว่าถ้าต้องปลูกในภาชนะ และ transplanted แล้ว ไปที่สถานรับเลี้ยงเด็ก ดินเรือนเพาะชำควรจะ 3 ฟุต (1 เมตร) ลึก น้อย ต้นอ่อนใช้เวลา 2 ปีขึ้นไปถึงความสูงของใน 12 (30 ซม.), เมื่อพวกเขาสามารถถูกใช้กับลูกที่ลึกของแผ่นดิน และกำหนด ติดอาจเกิดขึ้นใน 7-9 ปี จากการเพาะปลูก แต่ สำหรับ 10 หรือแม้กระทั่ง 20 ปีมักจะไม่การแพร่กระจายผักเรื้อรังทั่วไปของมังคุดได้ยาก วิธีการต่าง ๆ ของ grafting ล้มเหลว Cuttings และอากาศชั้น มี หรือไม่ มีการส่ง เสริมการเจริญเติบโตเคมี มักจะล้มเหลวในการราก หรือทำให้พิการ อาชญาพืช Inarching ใน rootstocks ที่แตกต่างกันฮา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มังคุดGarcinia mangostana L. คำอธิบายต้นกำเนิดและการกระจายพันธุ์สภาพภูมิอากาศดินการขยายพันธุ์วัฒนธรรมฤดูกาลเก็บเกี่ยวและรักษาคุณภาพศัตรูพืชและโรคใช้อาหารใช้อื่นๆหนึ่งที่น่ายกย่องมากที่สุดของผลไม้เมืองร้อนและแน่นอนผลไม้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดใน Guttiferae ครอบครัวมังคุด, ส้มแขก mangostana L. เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางเกือบหรือได้ยินชื่อนี้ มีการเปลี่ยนแปลงมากมายในการตั้งชื่อคือในหมู่คนที่พูดภาษาสเปนจะเรียกว่า mangostan; ฝรั่งเศสมันเป็น mangostanier, mangoustanier mangouste หรือ mangostier; ในภาษาโปรตุเกสมันเป็น mangostao mangosta หรือ Mangusta; ในภาษาดัตช์มันเป็น Manggis หรือ manggistan; ในเวียดนาม mang ตัด; ในแหลมมลายูก็อาจจะเรียกในภาษาใด ๆ เหล่านี้หรือตามข้อกำหนดท้องถิ่น mesetor, semetah หรือ sementah; ในประเทศฟิลิปปินส์ก็เป็น mangis หรือ mangostan ตลอดหมู่เกาะมาเลย์มีการสะกดคำที่แตกต่างกันหลายชื่อที่คล้ายกันมากที่สุดของด้านบน. มังคุดจาน XLI: มังคุด Garcinia mangostana ทาสีโดยดร MJ Dijkman คำอธิบายต้นไม้มังคุดเป็นที่เจริญเติบโตช้ามากตรงกับมงกุฎเสี้ยม; บรรลุ 20-82 ฟุต (6-25 เมตร) สูงมีสีน้ำตาลเข้มหรือเกือบดำเปลือกไม้ผลัดที่เปลือกมีสีเหลืองมากเหนียวยางขม ป่าดิบตรงข้ามใบสั้นเดินเป็นรูปไข่รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหรือรูปไข่เหนียวและหนาสีเขียวเข้มเงาเล็กน้อยข้างต้นสีเหลืองสีเขียวและหมองคล้ำใต้; 3 1/2 ถึง 10 (9-25 ซม.) ยาว 1 3/4 ถึง 4 ใน (4.5-10 เซนติเมตร) กว้างที่เห็นได้ชัดเจน, เส้นกลางใบอ่อน ใบเป็นสีดอกกุหลาบใหม่ ดอกไม้ 1 1/2 ถึง 2 ใน (4-5 ซม.) กว้างและอ้วนอาจจะเป็นชายหรือกระเทยในต้นเดียวกัน อดีตที่อยู่ในกลุ่มของ 3-9 ที่เคล็ดลับสาขา; มี 4 กลีบเลี้ยงและ 4 รูปไข่หนากลีบเนื้อสีเขียวที่มีจุดสีแดงที่อยู่ข้างนอกข้างในสีเหลืองสีแดงและเกสรตัวผู้จำนวนมากแม้อับเรณูยกเลิกแบกเกสรไม่มี กระเทยถูกพัดพาคู่หรือเดี่ยวที่ปลายของ branchlets หนุ่ม กลีบของพวกเขาอาจจะเป็นสีเหลืองสีเขียวขลิบขอบด้วยสีแดงหรือสีส่วนใหญ่เป็นสีแดงและมีการหลั่งได้อย่างรวดเร็ว. ผลไม้ที่ต่อยอดจากกลีบเลี้ยงที่โดดเด่นในช่วงปลายก้านและมี 4-8 รูปสามเหลี่ยมเศษแบนของความอัปยศในดอกกุหลาบที่ปลาย, กลมสีดำสีม่วงสีแดงสีม่วงและเรียบภายนอก; 1 1/3 ถึง 3 (3.4-7.5 เซนติเมตร) เปลือกเป็น 1/4 ถึง 3/8 (6-10 มิลลิเมตร) หนาสีแดงใน cross-section, สีม่วงสีขาวในภายใน มันมีน้ำยางสีเหลืองขมและสีม่วง, น้ำผลไม้ย้อมสี มี 4-8 กลุ่มสามเหลี่ยมของหิมะสีขาวฉ่ำเนื้อนุ่ม (ที่จริง arils ของเมล็ด) ผลไม้ที่อาจจะไม่มีเมล็ดหรือมี 1-5 เมล็ดการพัฒนาอย่างเต็มที่รี-รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าค่อนข้างแบน 1 ใน (2.5 ซม.) ยาวและ 5/8 ใน (1.6 ซม.) กว้างที่ติดอยู่กับเนื้อหนัง เนื้อเป็นกรดเล็กน้อยและอ่อนไปอย่างเห็นได้ชัดกรดในรสชาติและมีรางวัลเป็นอย่างประณีตฉ่ำและอร่อย. แหล่งกำเนิดสินค้าและการกระจายสถานที่ต้นกำเนิดของมังคุดไม่เป็นที่รู้จัก แต่เชื่อว่าจะเป็นหมู่เกาะซุนดาและคาส์; ยังคงมีต้นไม้ป่าในป่าของ Kemaman ที่แหลมมลายู มุมต้นไม้แสดงให้เห็นว่าอาจมีการโดดเด่นแห่งแรกในประเทศไทยหรือประเทศพม่า มันมีการปลูกมากในประเทศไทยที่มี 9,700 ไร่ (4,000 เฮกเตอร์) ในปี 1965 ยังอยู่ในกัมพูชาทางตอนใต้ของประเทศเวียดนามและพม่าตลอดแหลมมลายูและสิงคโปร์ ต้นไม้ที่ปลูกในประเทศศรีลังกาประมาณ 1800 และในประเทศอินเดียในปี 1881 มีมันประสบความสำเร็จใน 4 พื้นที่ จำกัด Nilgiri Hills, อำเภอ Tinnevelly ฝ้ายใต้อำเภอกัญญา-kumani ที่ปลายใต้สุดของคาบสมุทรฝ้ายและในเกรละ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของรัฐในอินเดีย ต้นไม้เป็นเรื่องธรรมดาที่ค่อนข้างเฉพาะในจังหวัดมินดาเนาและซูลู (หรือโจโล) ในประเทศฟิลิปปินส์ มันเป็นเรื่องยากในรัฐควีนส์แลนด์ที่จะได้รับการพยายามหลายครั้งตั้งแต่ปี 1854 และเป็นตัวแทนไม่ดีในเขตร้อนของทวีปแอฟริกา (แซนซิบาร์, กานา, กาบองและไลบีเรีย) มีต้นไม้ที่ออกผลในเรือนกระจกในประเทศอังกฤษใน 1855 มังคุดถูกนำเข้าสู่ตรินิแดดจากสวนพฤกษชาติ Royal คิวอังกฤษระหว่าง 1850 และ 1860 และผลไม้เป็นครั้งแรกที่เป็นพาหะในปี 1875 ถึงเขตคลองปานามาและเปอร์โตริโกใน 1903 แต่มีเพียงต้นไม้ในพื้นที่เหล่านี้ในจาไมก้าและคิวบาโดมินิกาและบางส่วนกระจายอยู่ทั่วส่วนอื่น ๆ ของหมู่เกาะอินเดียตะวันตก สหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตรที่ได้รับเมล็ดพันธุ์จากชวาในปี 1906 (SPI # 17146) บล็อกการทดสอบที่มีขนาดใหญ่ของต้นไม้ที่มีประสิทธิภาพได้รับการรักษาที่สถานีทดลอง Lancetilla ที่ Tela ฮอนดูรัสเป็นเวลาหลายปี ค่อนข้างต้นไม้จัดจำหน่ายโดย บริษัท ผลไม้ยูนานที่ผ่านมาได้ทำดีบนชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกของประเทศกัวเตมาลา ในปี 1924 ดร. วิลสันโป๊ปโนมังคุดเห็นการเติบโตที่หนึ่งเว็บไซต์ในเอกวาดอร์ ในปี 1939, 15,000 เมล็ดถูกจัดจำหน่ายโดยเขตคลองสวนทดลองไปหลายพื้นที่ของอเมริกาเขตร้อน มันน่าจะเป็นว่ามีเพียงไม่กี่ต้นกล้าค่อนข้างรอดชีวิต เป็นที่รู้จักกันว่าตายจำนวนมากในช่วงปีแรก ดร. วิคเตอร์Patiñoได้ตั้งข้อสังเกตต้นไม้มังคุดเฟื่องฟูที่เว็บไซต์ของการตั้งถิ่นฐานการทำเหมืองแร่เก่า Mariquita โคลัมเบียในหุบเขาแมกดาเลนาและผลไม้ที่มีขายในตลาดท้องถิ่น Dierberger Agricola Ltda., เซาเปาลูรวมมังคุดในแคตตาล็อกสถานรับเลี้ยงเด็กของพวกเขาในปี 1949 แม้จะมีการทดลองในช่วงต้นฮาวายต้นไม้ยังไม่ได้ปรับสภาพกลายเป็นอย่างดีและยังคงหายากในหมู่เกาะเหล่านั้น ไม่ได้มันประสบความสำเร็จในรัฐแคลิฟอร์เนีย พบดินเสียเปรียบมากและสภาพภูมิอากาศในฟลอริด้า พืชบางชนิดได้รับการปลูกเป็นเวลาในภาชนะบรรจุในเรือนกระจก ต้นไม้ต้นหนึ่งในสถานที่ที่มีการป้องกันชายฝั่งทะเลมากและอาศัยอยู่ในดินเป็นพิเศษในการผลิตเป็นผลไม้เดียวแล้วยอมจำนนต่อความหนาวเย็นในช่วงฤดูหนาว. แม้จะมีผู้ทรงซ้ำกระตือรือร้นโลกเก่าสำหรับผลไม้ชนิดนี้ก็ไม่ได้มองว่าเคยเป็นคุ้มค่าปัญหาในการผลิต ในจาไมก้าก็ถือได้ว่าเป็นดี แต่มุขตลก; . ไม่เทียบเท่ากับสนามสับปะรดสุกดีหรือเลือกมะม่วงพันธุ์ตามมุมผลไม้จากต้นไม้ต้นกล้าค่อนข้างสม่ำเสมอ เพียง แต่รูปแบบที่แตกต่างกันอย่างใดอย่างหนึ่งที่เป็นที่รู้จักและที่อยู่ในหมู่เกาะซูลู ผลไม้ที่มีขนาดใหญ่เปลือกหนากว่าปกติและเนื้อกรดมากขึ้น รสชาติที่เด่นชัดมากขึ้น ในบอร์เนียวเหนือรูปแบบป่าที่ดูเหมือนจะมีเพียง 4 carpels แต่ละที่มีเมล็ดพันธุ์ที่พัฒนาอย่างเต็มที่และนี่คืออาจจะไม่ซ้ำกัน. สภาพภูมิอากาศมังคุดเป็นพิเศษในเขตร้อนชื้น มันไม่สามารถทนต่ออุณหภูมิต่ำกว่า 40? F (4.44º C) หรือเหนือ100º F (37.78º C) ต้นกล้าที่สถานรับเลี้ยงเด็กถูกฆ่าตายที่45º F (7.22º C). มันมีข้อ จำกัด ในแหลมมลายูไปด้านล่างระดับ 1,500 ฟุต (450 เมตร) ในผ้าฝ้ายที่มีการเติบโตจาก 250 ถึง 5,000 ฟุต (76-1,500 เมตร) เหนือระดับน้ำทะเล ความพยายามที่จะสร้างมันเหนือของละติจูด 200 มีทั้งหมดล้มเหลว. มันปกติต้องมีความชื้นในบรรยากาศสูงและมีปริมาณน้ำฝนประจำปีอย่างน้อย 50 (127 เซนติเมตร) และไม่มีระยะเวลานานของภัยแล้ง ในโดมินิกามังคุดเจริญเติบโตในพื้นที่ที่มี 80 (200 เซนติเมตร) ฝนต้องดูแลเป็นพิเศษเป็นประจำทุกปี แต่ผู้ที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงอีกด้วย 105 (255 เซนติเมตร) และดินที่มีความจุถือครองความชื้นที่ดีขึ้นเจริญรุ่งเรือง. ดินต้นไม้ไม่ได้ปรับให้เข้ากับหินปูนและไม่ดีที่สุดในลึกที่อุดมไปด้วยดินอินทรีย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งดินร่วนปนทรายหรือดินลูกรัง ในประเทศอินเดียตัวอย่างที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดอยู่ในดินที่มีวัสดุหยาบมากและตะกอนเล็ก ๆ น้อย ๆ แซนดี้ลุ่มน้ำดินไม่เหมาะสมและต่ำทรายในซากพืชที่ก่อให้เกิดผลตอบแทนต่ำ ต้นไม้ที่ต้องการการระบายน้ำดีและน้ำควรจะอยู่ที่ประมาณ 6 ฟุต (1.8 เมตร) ต่ำกว่าระดับพื้นดิน อย่างไรก็ตามในเขตคลองสวนมังคุดผลิตได้รับการจัดตั้งที่มีความเปียกเกินไปสำหรับต้นไม้ในผลไม้อื่น ๆ หนองน้ำต้องมีร่องระบายน้ำระหว่างแถวและในสถานการณ์ที่รากถูกอาบน้ำมีน้ำไหลมากที่สุดของปีในทั้งๆที่มีการ ความจริงที่ว่ายืนน้ำในสถานรับเลี้ยงเด็กเตียงจะฆ่าต้นกล้า มังคุดจะต้องได้รับการปกป้องจากลมแรงและเกลือสเปรย์เช่นเดียวกับดินเค็มหรือน้ำ. การขยายพันธุ์ในทางเทคนิคที่เรียกว่า "เมล็ดพันธุ์" ไม่ได้เมล็ดจริง แต่ตัวอ่อนบังเอิญหรือ hypocotyl tubercles, ตราบเท่าที่ยังไม่มีการปฏิสนธิทางเพศ . เมื่อเจริญเติบโตเริ่มต้นการถ่ายโผล่ออกมาจากปลายด้านหนึ่งของเมล็ดและรากจากปลายอื่น ๆ แต่รากนี้เป็นช่วงสั้น ๆ และจะถูกแทนที่ด้วยรากที่พัฒนาที่ฐานของการถ่ายทำ กระบวนการของการทำสำเนาเป็นพืชที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามธรรมชาติในผลไม้และผลไม้ของพวกเขา บางส่วนของเมล็ดที่มี polyembryonic ผลิตมากกว่าหนึ่งยิง ตัวอ่อนที่เกิดจากเนื้อเยื่อบุคคลสามารถแยกออกหากต้องการก่อนปลูก. เท่าที่เป็นอัตราร้อยละของการงอกจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับน้ำหนักของเมล็ดพันธุ์ที่อวบเพียงเมล็ดการพัฒนาอย่างเต็มที่ควรจะเลือกสำหรับการเพาะปลูก แม้จะสูญเสียเหล่านี้มีชีวิตใน 5 วันหลังจากการกำจัดจากผลไม้แม้ว่าพวกเขาจะทำงานได้สำหรับ 3-5 สัปดาห์ที่ผ่านมาในผลไม้ เมล็ดบรรจุในชุบพีทมอสมอสมอสหรือใยมะพร้าวในภาชนะสุญญากาศยังคงทำงานได้เป็นเวลา 3 เดือน เพียง 22% การงอกได้รับการตระหนักในเมล็ดบรรจุในถ่านพื้นดินเป็นเวลา 15 วัน แช่อยู่ในน้ำเป็นเวลา 24 ชั่วโมงเร่งและเพิ่มอัตราการงอก โดยทั่วไปการแตกหน่อที่เกิดขึ้นใน 20-22 วันและจะเสร็จสมบูรณ์ใน 43 วัน. เพราะความยาวรากแก้วที่ละเอียดอ่อนและการพัฒนารากด้านข้างยากจนปลูกเป็นเรื่องยากที่ฉาวโฉ่ มันจะต้องไม่พยายามหลังจากพืชถึง 2 ฟุต (60 เซนติเมตร) ในช่วงเวลาที่ความลึกของรากแก้วที่อาจเกินความสูงที่ มีการอยู่รอดของต้นกล้ามากขึ้นถ้ามีการปลูกเมล็ดโดยตรงในแถวที่สถานรับเลี้ยงเด็กกว่าถ้าปลูกครั้งแรกในตู้คอนเทนเนอร์และปลูกแล้วสถานรับเลี้ยงเด็ก ดินสถานรับเลี้ยงเด็กควรจะเป็น 3 ฟุต (1 เมตร) ลึกอย่างน้อย พืชที่หนุ่มสาวใช้เวลา 2 ปีหรือมากกว่าที่จะไปถึงความสูงของ 12 ใน (30 เซนติเมตร) เมื่อพวกเขาสามารถนำมาขึ้นกับลูกลึกของแผ่นดินและออก ผลอาจจะเกิดขึ้นใน 7-9 ปีที่ผ่านมาจากการเพาะปลูก แต่มักจะไม่ได้สำหรับ 10 หรือแม้แต่ 20 ปี. ธรรมดาขยายพันธุ์พืชมังคุดเป็นเรื่องยาก วิธีการต่างๆของการปลูกถ่ายอวัยวะได้ล้มเหลว การปักชำและชั้นอากาศที่มีหรือไม่มีสารเคมีที่ส่งเสริมการเจริญเติบโตมักจะล้มเหลวที่จะส่งผลให้เกิดรากหรือพิการในพืชอายุสั้น Inarching ฮ่าบนต้นตอที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มังคุดเปลือกมังคุด

L

อธิบายกำเนิดและการกระจายพันธุ์





บรรยากาศดินเผยแผ่วัฒนธรรม


ฤดูกาลเก็บเกี่ยวและรักษาคุณภาพอาหาร โรคและศัตรูพืช



ใช้ใช้อื่น ๆที่ได้รับการยกย่องของผลไม้เมืองร้อน และแน่นอนที่นิยมมากที่สุดในครอบครัว + ผลไม้ , มังคุด เปลือกมังคุด , L . คือ เกือบทุกแห่งที่รู้จักหรือได้ยินชื่อนี้มีหลายรูปแบบในการเรียกชื่อ : ในหมู่ชาวสเปนการพูด มันเรียกว่า mangostan ; ในฝรั่งเศส มันเป็น mangostanier mangoustanier mangouste , , หรือ mangostier ; ในภาษาโปรตุเกสเป็น mangostao mangosta , หรือแมนกุสต้า ; ในภาษาดัตช์ มันคือแมงกิส หรือแมงกีสตาน ในเวียดนาม แมงตัด ; มันอาจจะเรียกว่าในแหลมมลายู ต่อในภาษาเหล่านี้หรือโดยท้องถิ่นด้าน mesetor semetah , , ,หรือ sementah ; ในฟิลิปปินส์มันเป็นแมงกีสหรือ mangostan . ทั่วทั้งหมู่เกาะมลายู มีหลายที่แตกต่างกันของการสะกดชื่อคล้ายกันมากที่สุดของด้านบน xli จาน

: มังคุดมังคุด เปลือกมังคุด วาดโดย ดร. เอ็มเจ dijkman รายละเอียด

ต้นมังคุดจะช้ามาก การตั้งตรงกับมงกุฎเสี้ยม ; รบ 20 ถึง 82 ฟุต ( 6-25 เมตร ) ความสูงมีสีน้ำตาลเข้มหรือเกือบดำ เปลือก เปลือก เปลือกชั้นในประกอบด้วยมากเหลือง ยางเหนียว ขม ป่าดิบ เรียงตรงข้าม ใบเป็นรูปไข่ขอบขนานหรือสั้นก็ตามรูปหนัง , และหนา สีเขียวเข้มเป็นมัน สีเขียวอมเหลืองเล็กน้อยข้างต้นและทึบเบื้องล่าง ที่ 3 1 / 2 ถึง 10 ( 9-25 ซม. ) ยาว 1 3 / 4 กับ 4 ( 4.5-10 เซนติเมตร ) กว้าง มีเด่น ๆแหม . ใบใหม่เป็นสีดอกกุหลาบ . ดอกไม้1 1 / 2 2 ( 4-5 เซนติเมตร ) กว้างและใหญ่ อาจเป็นผู้ชายหรือกะเทยบนต้นไม้ต้นเดียวกัน อดีตมีทั้ง 3 สาขาที่ เคล็ดลับ มีกลีบเลี้ยง 4 กลีบ รูปไข่ 4 , เนื้อหนาสีเขียว มีจุดสีแดง ข้างนอกเหลืองแดงข้างใน และแม้ว่าหลายเกสรเรณูยกเลิกไม่มีเกสร ส่วนกะเทยงเดี่ยวหรือคู่ที่เคล็ดลับของหนุ่ม branchlets ;กลีบของพวกเขาอาจมีสีเขียวแกมเหลือง ขอบด้วยสีแดงหรือสีแดงเป็นส่วนใหญ่และจะหลั่งเร็ว

ผลไม้ปกคลุมโดยโดดเด่นที่ปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงและ 4 ถึง 8 สามเหลี่ยมแบนเศษของตราบาปในดอกกุหลาบที่ปลายสุด กลม สีม่วงเข้ม แดง ม่วง และเรียบภายนอก ; 1 1 / 3 3 ( 3.4-7.5 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง เปลือกเป็น 1 / 4 3 / 8 ( 6-10 มม. ) หน้าตัดหนา สีแดง ,ม่วงขาวใน มันประกอบด้วยยางเหลืองขมและสีม่วง , คราบน้ำผลไม้ มี 4 กับ 8 กลุ่มสามเหลี่ยมขาวจั๊วะ , ฉ่ำ , เนื้อนุ่ม ( จริง arils ของเมล็ด ) ผลไม้อาจจะไม่มีเมล็ด หรือมี 1 5 พัฒนาเต็มที่ เมล็ด รูปไข่ขอบขนาน ค่อนข้างแบน 1 ( 2.5 ซม. ) ยาว 5 / 8 นิ้ว ( 1.6 ซม. ) กว้าง ที่ยึดติดกับเนื้อเนื้อเป็นกรดเล็กน้อยและไม่รุนแรงกับกรดชัดในรสและมีชื่อเสียงเป็นยิ่งยวด หวานฉ่ำ อร่อย

ต้นกำเนิดและการกระจาย

สถานที่ต้นกำเนิดของมังคุดที่ไม่รู้จัก แต่เชื่อว่าเป็นหมู่เกาะอันดามันและคาส์ ; ยังคงมีต้นไม้ป่าในป่าของคีมามันมลายู . มุมแสดงให้เห็นว่าต้นไม้อาจได้รับแรกที่โดดเด่นในประเทศไทยหรือพม่า มันมากที่ปลูกในประเทศไทย–ซึ่งมี 9700 ไร่ ( 4 , 000 เฮกตาร์ ) ในปี ค.ศ. 1965 –นอกจากนี้ในกัมพูชา , ภาคใต้เวียดนามและพม่า ทั้งสิงคโปร์และแหลมมลายู ต้นไม้ที่ปลูกในศรีลังกาประมาณ 1800 และอินเดียใน 1881 . มันประสบความสำเร็จใน 4 พื้นที่จำกัด - Nilgiri Hills , อำเภอทางตอนใต้ของฝ้าย tinnevelly ,โดยกัญญา kumani ตำบลที่ปลายชายแดนภาคใต้ของคาบสมุทร มัทราส และในรัฐ Kerala ในตะวันตกเฉียงใต้ของอินเดีย ต้นไม้จะค่อนข้างทั่วไปในจังหวัดมินดาเนา และซูลู ( หรือโจโล ) ในฟิลิปปินส์ มันเป็นของหายากในควีนส์แลนด์ที่ได้รับการพยายามหลายครั้งตั้งแต่ 1854 และได้เป็นตัวแทนในแอฟริกาเขตร้อน ( Zanzibar , กานา , กาบองและไลบีเรีย )มีติดต้นไม้ในเรือนกระจกในอังกฤษในปี 1855 . มังคุดได้รับการแนะนำในตรินิแดดจากสวนพฤกษศาสตร์ที่คิว ประเทศอังกฤษ และระหว่าง 1850 1860 และผลไม้แรกเกิด 1875 . มันถึงเขตคลองปานามาและเปอร์โตริโกใน 1903 แต่มีเพียงไม่กี่ต้น ในพื้นที่เหล่านี้ในจาเมกา , โดมินิกา และคิวบาและบางส่วนกระจายอยู่รอบ ๆส่วนอื่น West Indies . สหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตรได้รับเมล็ดจากชวาในปี 1906 ( s.p.i. # 17146 ) บล็อกทดสอบขนาดใหญ่ของต้นไม้ให้ผลผลิตได้รับการรักษาที่สถานีทดลอง lancetilla ในสิ่งทอ , ฮอนดูรัส , เป็นเวลาหลายปีค่อนข้างไม่กี่ต้น กระจาย โดย ยูไนเต็ด ผลไม้ บริษัท นานมีทำได้ดีบนชายฝั่งแอตแลนติกของกัวเตมาลา ในปี 1924 , ดร. วิลสัน popenoe เห็นมังคุดปลูกเว็บไซต์หนึ่งในเอกวาดอร์ ใน 1939 , 15 , 000 เมล็ดกระจาย โดยเขตคลองสวนทดลองหลายพื้นที่ของอเมริกาเขตร้อน มันอาจเป็นไปได้ว่า เพียงไม่กี่ค่อนข้างกล้ารอดมันเป็นที่รู้จักกันว่าหลายตายในช่วงปีแรก ดร. วิคเตอร์ ปาตีá o และเจริญรุ่งเรืองมังคุดต้นที่เว็บไซต์ของชุมชนเก่าเหมืองแร่ใน mariquita โคลัมเบีย ในหุบเขา Magdalena และผลไม้ที่ขายในตลาดท้องถิ่น dierberger แอกริโคลา Ltda . , เซาเปาโล , รวมมังคุดในรายการเด็กของพวกเขาใน 1949

แม้จะมีการทดลองก่อนในฮาวายต้นไม้ยังไม่กลายเป็นดี ปรับสภาพ และยัง หา ยาก ในเกาะนั้น มันมีทั้งประสบความสำเร็จ ในแคลิฟอร์เนีย ก็พบดินที่เสียเปรียบมาก บรรยากาศในฟลอริด้า พืชบางชนิดมีการเติบโตขึ้นสำหรับเวลาในภาชนะในเรือนกระจก ต้นไม้ต้นหนึ่งในการป้องกันชายฝั่งมากที่ตั้งและดินพิเศษอยู่ในการผลิตผลไม้เดี่ยว และยอมจำนนต่อ

หนาว