Then you should have just stayed aw

Then you should have just stayed away!’ Geun Suk’s voice boomed throughout the room. The two men glowered at each other for a while before Geun Suk took one step back, breathing heavily. ‘If you knew all that then you should have left her alone from the start. That’s what I did.’

Min Ho could feel anger enveloping his body. How dare he tell me what to do? He has no idea what I’m going through!

‘Do you know why I thought you deserved her?’ Geun Suk asked, his tone tempered. ‘Because you took the courage that I was never able to.’

Geun Suk ran a hand through his hair and looked away.

‘I’ll admit it. When I saw you with her, I was jealous,’ Geun Suk continued. ‘Not because I still have feelings for her, but because you were the man I couldn’t be. I never confessed to her because I was never sure if I loved her more than I loved my career. If I couldn’t even make up my mind about that, then I didn’t have the right to tell her how I felt.’ He paused, meeting Min Ho’s eyes. ‘So even if I was jealous, I was happy for her. Because you’re the better man.’

Geun Suk’s yielding gaze turned contemptuous in a second. ‘But it turns out, you’re even worse than me, Lee Min Ho. At least I had the decency to admit that I couldn’t be the one to make her happy. I didn’t lead her on, nor did I make any promises I couldn’t keep.’

Geun Suk’s words pierced through Min Ho like sharp knives. Min Ho staggered back and clutched his chest, pounding it a few times, in a futile attempt to make the pain go away. He bit his lip and sank on the couch. ‘Do you think it doesn’t hurt? I’m a wreck. I hate myself more than you hate me. But I couldn’t do anything about it.’ I'm so exhausted.

Min Ho looked up at Geun Suk. ‘What do you want me to do then? Tell me!’ He paused. ‘Tell me because I have no idea! I love her, but I couldn’t be with her. Not like this.’ He shook his head remorsefully.

Geun Suk continued to glare at him, his eyes showing no pity or compassion. ‘You’ve made your choice. There’s nothing left to do but stay away,’ Geun Suk told him firmly. ‘From now on, stay away from her. Until she gets over you.’

Min Ho’s jaw tightened. He knew Geun Suk was right, but hearing him say those words only filled him with rage. He balled his fists, trying to contain himself, and stood up to walk to the door.

‘Lee Min Ho,’ Geun Suk called out as soon as Min Ho reached for the doorknob. He stopped without turning around to confront him. He wasn’t sure he could keep it together if he sees Geun Suk’s face again.

‘I mean it,’ he heard Geun Suk say. ‘Don’t hurt Shin Hye any more than you already have.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้วคุณควรเพียงอยู่ไป!' เสียง Geun Suk boomed ทั่วห้อง สองคน glowered กันในขณะก่อน Geun Suk เอาขั้นตอนหนึ่งกลับ หายใจหนักขึ้น ' ถ้าคุณรู้ทั้งหมดที่ แล้วคุณควรมีเหลือเธอคนเดียวจากเริ่มต้น นั่นคือสิ่งที่ฉันไม่ '

นาทีโฮจิมินห์อาจรู้สึกโกรธที่ห่อหุ้มร่างกายของเขาได้ วิธีกล้าเขาบอกจะทำอย่างไร เขามีความคิดว่าฉันจะผ่าน!

'คุณรู้ว่าทำไมผมคิดว่า คุณสมควรเธอ ' Geun Suk ถาม เสียงของเขาอารมณ์ 'เพราะคุณเอาความกล้าที่ ผมไม่ต้องการ'

Geun Suk วิ่งมือผ่านผมของเขา และมองไป

' ข้าพเจ้าจะยอมรับ เมื่อผมเห็นคุณกับเธอ ผมอิจฉา Geun Suk ต่อ ' ไม่ได้ เพราะยังมีความรู้สึกสำหรับเธอ แต่เนื่อง จากคุณมีคนที่ฉันไม่ได้ ฉันไม่เคยสารภาพกับเธอเนื่องจากผมไม่แน่ใจว่าฉันรักเธอมากกว่าฉันรักอาชีพของฉัน ถ้า ฉันไม่ได้แต่งคิดว่า แล้วไม่มีสิทธิที่จะบอกเธอว่าฉันรู้สึก " เขาหยุดชั่วคราว ประชุมตาโฮจิมินห์ Min ' ดังนั้นแม้ว่าผมอิจฉา ฉันมีความสุขสำหรับเธอ เนื่องจากคุณคนดี '

สายตาบริษัท Geun Suk เปิดดูถูกที่สอง ' แต่มันเปิดออก คุณแย่กว่าฉัน โฮจิมินห์ Lee Min น้อย ผมแม้จะยอมรับว่า ผมไม่เป็นคนหนึ่งที่ทำให้เธอมีความสุข ฉันไม่ได้ทำเธอบน หรือฉันไม่ได้ทำสัญญาใด ๆ ฉันไม่สามารถเก็บไว้ '

คำ Geun Suk pierced ผ่านโฮจิมินห์นาทีเช่นคมมีด โฮจิมินห์นาทีเหลื่อมกันกลับ และหน้าอกของเขา คลัตช์ ห้ำมันกี่ครั้ง ในความพยายามที่ไร้ประโยชน์จะทำให้อาการปวดหายไป เขามากเขาลิ และจมอยู่บนโซฟา ' คุณคิดว่า มันไม่เจ็บหรือไม่ ฉันความพินาศ ฉันเกลียดตัวเอง มากกว่าคุณเกลียดฉัน แต่ไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับมัน " ฉันเหนื่อยมาก

โฮจิมินห์นาทีมองค่า Geun Suk ' คุณต้องการให้ทำแล้วหรือไม่ บอกฉัน!' เขาหยุดชั่วคราว ' บอกฉัน เพราะฉันมีความคิด ฉันรักเขา แต่ฉันไม่สามารถอยู่กับเธอ เช่นนี้ไม่ ' เขาจับหัวของเขา remorsefully.

Geun Suk ยังคงแสงจ้าที่เขา ตาของเขาแสดงไม่สงสารหรือเมตตา ' คุณทำคุณเลือก ไม่มีอะไรเหลือจะทำอย่างไรแต่แปลก ' Geun Suk บอกอย่างมั่นคง ' จากนี้ อยู่ห่างจากเธอ จนกระทั่งเธอได้มากกว่าคุณ '

ขากรรไกรนาทีโฮจิมินห์ที่รัดกุมกว่านี้ เขารู้ว่า Geun Suk ถูก แต่ได้ยินเขาพูดคำเหล่านั้นเพียงเติมเขา ด้วยความโกรธ เขา balled ของเขาหมัด พยายามที่จะประกอบด้วยตัวเอง และยืนขึ้นเดินไปประตู

'โฮ Lee Min,' Geun Suk เรียกเป็นนาทีโฮจิมินห์ถึงสำหรับลูกบิดประตู เขาหยุดโดยไม่ต้องเปิดรอบการเผชิญหน้าเขา ไม่แน่เขาอาจเก็บไว้ด้วยกันถ้าเขาเห็นหน้า Geun Suk อีก

'ทำร้าย เขาได้ยิน Geun Suk พูด 'ไม่เจ็บ Shin Hye ได้ มากกว่าคุณแล้วกัน'

<< ก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Then you should have just stayed away!’ Geun Suk’s voice boomed throughout the room. The two men glowered at each other for a while before Geun Suk took one step back, breathing heavily. ‘If you knew all that then you should have left her alone from the start. That’s what I did.’

Min Ho could feel anger enveloping his body. How dare he tell me what to do? He has no idea what I’m going through!

‘Do you know why I thought you deserved her?’ Geun Suk asked, his tone tempered. ‘Because you took the courage that I was never able to.’

Geun Suk ran a hand through his hair and looked away.

‘I’ll admit it. When I saw you with her, I was jealous,’ Geun Suk continued. ‘Not because I still have feelings for her, but because you were the man I couldn’t be. I never confessed to her because I was never sure if I loved her more than I loved my career. If I couldn’t even make up my mind about that, then I didn’t have the right to tell her how I felt.’ He paused, meeting Min Ho’s eyes. ‘So even if I was jealous, I was happy for her. Because you’re the better man.’

Geun Suk’s yielding gaze turned contemptuous in a second. ‘But it turns out, you’re even worse than me, Lee Min Ho. At least I had the decency to admit that I couldn’t be the one to make her happy. I didn’t lead her on, nor did I make any promises I couldn’t keep.’

Geun Suk’s words pierced through Min Ho like sharp knives. Min Ho staggered back and clutched his chest, pounding it a few times, in a futile attempt to make the pain go away. He bit his lip and sank on the couch. ‘Do you think it doesn’t hurt? I’m a wreck. I hate myself more than you hate me. But I couldn’t do anything about it.’ I'm so exhausted.

Min Ho looked up at Geun Suk. ‘What do you want me to do then? Tell me!’ He paused. ‘Tell me because I have no idea! I love her, but I couldn’t be with her. Not like this.’ He shook his head remorsefully.

Geun Suk continued to glare at him, his eyes showing no pity or compassion. ‘You’ve made your choice. There’s nothing left to do but stay away,’ Geun Suk told him firmly. ‘From now on, stay away from her. Until she gets over you.’

Min Ho’s jaw tightened. He knew Geun Suk was right, but hearing him say those words only filled him with rage. He balled his fists, trying to contain himself, and stood up to walk to the door.

‘Lee Min Ho,’ Geun Suk called out as soon as Min Ho reached for the doorknob. He stopped without turning around to confront him. He wasn’t sure he could keep it together if he sees Geun Suk’s face again.

‘I mean it,’ he heard Geun Suk say. ‘Don’t hurt Shin Hye any more than you already have.’

<< Previous

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วคุณควรจะอยู่ไกลๆ เสียงกึนซอกกำลังเฟื่องฟูไปทั่วห้อง ผู้ชายสองคน glowered กันสักพักก่อนที่กึนซอกพาถอยหลังหนึ่งก้าว หายใจหนัก ถ้าคุณรู้ว่าคุณควรทิ้งเธอไว้ตั้งแต่แรก นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ . . .

มินโฮรู้สึกได้ถึงความโกรธที่ห่อหุ้มร่างกายของเขา . เขากล้าดียังไงมาบอกให้ผมทำอะไร ?เขาไม่เคยคิดเลยว่าฉันต้องผ่านอะไรมาบ้าง !

' คุณรู้ทำไมผมถึงคิดว่าคุณสมควรได้รับเธอ ' กึนซอกถาม น้ำเสียงของเขาไม่ชัด ' เพราะคุณเอาความกล้าที่ผมเคย '

กึนซอกวิ่งมือผ่านผมและมองออกไป

" ฉันจะยอมรับมัน เมื่อผมเห็นคุณกับเธอ ผมอิจฉา ' กึนซอกอย่างต่อเนื่อง ' ไม่ได้ เพราะผมยังรู้สึกกับเธอแต่เพราะคุณเป็นผู้ชาย ผมทำไม่ได้ ฉันไม่เคยสารภาพรักกับเธอ เพราะผมไม่มั่นใจว่าผมชอบเธอมากกว่าที่ฉันรักงานของฉัน ถ้าผมไม่สามารถตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น แล้วฉันก็ไม่มีสิทธิที่จะบอกเธอว่าผมรู้สึกยังไง เขาหยุดก็เจอมินโฮตา " งั้นถ้าฉันอิจฉา ฉันมีความสุขกับเธอ เพราะคุณเป็นคนดี . . .

กึนซอกก็ยอมหันมาดูถูกสายตาในเสี้ยววินาที แต่มันกลับกลายเป็นว่า เธอแย่กว่าฉัน ลี มิน โฮ อย่างน้อยฉันมีความเหมาะสมที่จะยอมรับว่าผมไม่ได้เป็นคนที่ทำให้เธอมีความสุข ฉันไม่ได้ทำให้เธอ และฉันสัญญาอะไรฉันไม่รักษา '

กึนซอกพูดทะลุมินโฮเหมือนคมมีด มินโฮโงนเงนกลับไปกุมหน้าอกเต้นมันไม่กี่ครั้งในความพยายามที่ไร้ประโยชน์ที่จะทำให้ความเจ็บปวดหายไป เขากัดริมฝีปากของเขา แล้วทิ้งตัวลงบนโซฟา คุณไม่คิดว่ามันเจ็บ ฉันคือหายนะ ฉันเกลียดตัวเองมากกว่าที่คุณเกลียดผม แต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันเหนื่อยเหลือเกิน

มินโฮมองกึนซอก . ' คุณต้องการให้ฉันทำอะไรล่ะ ? บอกมา ! ! ! เขาชะงัก ' บอกผมเพราะผมไม่มีความคิด ! ฉัน รัก เธอแต่ฉันไม่สามารถอยู่กับเธอได้ ไม่ใช่แบบนี้ เขาส่ายหัว remorsefully

กึนซอกยังคงจ้องเขา ดวงตาของเขาแสดงความสงสารหรือเห็นใจ ' คุณจะเลือกแล้ว ไม่มีอะไรให้ทำนอกจากอยู่ห่าง ' กึนซอกบอกให้เขาอย่างแน่นหนา " จากนี้ไปอยู่ห่างๆเธอ จนเธอได้รับมากกว่านะ '

มินโฮขากรรไกรแน่น เขารู้ว่ากึนซุกพูดถูกแต่ที่ได้ยินเขาพูดประโยคนั้นมีแต่เขาด้วยความโกรธ เขา balled หมัดของเขา พยายามควบคุมตัวเอง และลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู . . .

'lee มินโฮ ' กึนซอกโทรออกทันทีที่มินโฮถึงตัวเองอยู่ เขาหยุดโดยไม่ต้องหันไปเผชิญหน้ากับเขา เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะเก็บมันไว้ด้วยกันได้ แต่ถ้าเขาเห็นหน้ากึนซอกอีก

" หมายความว่า ' เขาได้ยินนายพูด' อย่าทำร้ายชินเฮ มากกว่าที่คุณมี '


< < ก่อนหน้า