On Crimes and Punishment, published

On Crimes and Punishment, published in English in 1767 by the Italian jurist Cesare Beccaria, whose exposition on abolishing capital punishment was the most influential of the time, had an especially strong impact. He theorized that there was no justification for the taking of life by the state. He said that the death penalty was "a war of a whole nation against a citizen, whose destruction they consider as necessary, or useful to the general good." He asked the question what if it can be shown not to be necessary or useful? His essay conceded that the only time a death was necessary was when only one's death could insure the security of a nation -- which would be rare and only in cases of absolute anarchy or when a nation was on the verge of losing its liberty. He said that the history of using punishment by death (e.g., the Romans, 20 years of Czaress Elizabeth) had not prevented determined men from injuring society and that death was only a "momentary spectacle, and therefore a less efficacious method of deterring others, than the continued example of a man deprived of his liberty...."[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาชญากรรมและการลงโทษ การเผยแพร่ในอังกฤษในปีพ.ศ. 2310 โดยลูกขุนอิตาลี Cesare Beccaria ที่แสดงบน abolishing มหันตโทษทรงอิทธิพลที่สุดของเวลา มีผลกระทบโดยเฉพาะแข็งแรง เขา theorized ว่า มีไม่เหตุผลสำหรับการดำเนินชีวิตโดยรัฐ เขาบอกว่า โทษประหารชีวิต "สงครามของชาติทั้งกับประชาชน ทำลายซึ่งจะพิจารณาตามความจำเป็น หรือประโยชน์ที่ดีทั่วไป " เขาถามคำถามอะไรสามารถแสดงไม่ต้องจำเป็น หรือมีประโยชน์หรือไม่ เขาเรียง conceded ว่า เวลาตายที่จำเป็นคือเมื่อเท่านั้นของตายไม่สามารถประกันความปลอดภัยของประเทศ - ซึ่งจะหายาก และเฉพาะ ในกรณีของอนาธิปไตยสมบูรณ์ หรือเมื่อประเทศถูกเจียนสูญเสียเสรีภาพของ เขากล่าวว่า ประวัติของการใช้การลงโทษ ด้วยการตาย (เช่น โรม เอลิซาเบธ Czaress 20 ปี) ก็ไม่ป้องกันคนกำหนดบาดเจ็บสังคม และว่า การตายเป็นเพียงการ "ปรากฏการณ์ชั่วขณะ และบ็อชน้อยวิธีการยับยั้ง อื่น ๆ กว่าอย่างต่อเนื่องของมนุษย์ปราศเสรีภาพของเขา..." [12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกี่ยวกับอาชญากรรมและการลงโทษที่ตีพิมพ์ในอังกฤษใน 1767 โดยกฎหมายอิตาลี Cesare Beccaria ซึ่งแสดงออกในการยกเลิกโทษประหารก็มีอิทธิพลมากที่สุดของเวลาที่มีผลกระทบที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขามหาเศรษฐีที่มีเหตุผลสำหรับการชีวิตโดยรัฐไม่มี เขาบอกว่าโทษประหารชีวิตเป็น "สงครามของประเทศทั้งกับประชาชนที่มีการทำลายพวกเขาพิจารณาตามความจำเป็นหรือมีประโยชน์ในการดีทั่วไป." เขาถามคำถามถ้ามันจะแสดงให้เห็นว่าจะไม่มีความจำเป็นหรือมีประโยชน์หรือไม่ การทดลองของเขายอมรับว่าครั้งเดียวที่ความตายเป็นสิ่งที่จำเป็นก็คือตอนที่เสียชีวิตเพียงคนเดียวอาจประกันการรักษาความปลอดภัยของประเทศ - ซึ่งจะหายากและเฉพาะในกรณีของความโกลาหลแน่นอนหรือเมื่อมีประเทศที่อยู่บนปากเหวของการสูญเสียเสรีภาพของตน เขาบอกว่าประวัติศาสตร์ของการใช้การลงโทษด้วยความตาย (เช่นชาวโรมัน 20 ปีของ Czaress ลิซาเบ ธ ) ไม่ได้ป้องกันไม่ให้คนที่มุ่งมั่นจากการทำร้ายสังคมและความตายว่าเ​​ป็นเพียง "ปรากฏการณ์ชั่วขณะและดังนั้นจึงเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าการสกัดกั้นคนอื่น ๆ กว่าตัวอย่างต่อเนื่องของชายคนหนึ่งที่ถูกลิดรอนเสรีภาพของตน .... "[12]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับอาชญากรรมและการลงโทษ ในภาษาอังกฤษที่ตีพิมพ์ในการผลิตโดยอิตาลีนักกฎหมายซีซาร์เบ็คคาเรีย ที่มีการแสดงออกในการยกเลิกโทษประหารชีวิตคือที่มีอิทธิพลมากที่สุดของเวลา , มีผลกระทบที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขา theorized ที่ไม่มีเหตุให้เอาชีวิต โดยรัฐ เขากล่าวว่าโทษประหารชีวิตเป็น " สงครามของทั้งประเทศกับประชาชนที่ทำลายพวกเขาพิจารณาเท่าที่จำเป็น หรือมีประโยชน์ดีทั่วไป " เขาถามคำถามอะไร ถ้ามันสามารถแสดงได้ไม่ต้องจำเป็นหรือเป็นประโยชน์ ? เรียงความของเขายอมรับว่าเวลาเท่านั้น ความตาย เป็นเพียงหนึ่ง เมื่อตายสามารถประกันความปลอดภัยของประเทศ ซึ่งจะหายากและมีเพียงในรายของ แน่นอน Anarchy หรือเมื่อประเทศถูกหมิ่นของการสูญเสียของเสรีภาพเขากล่าวว่า ประวัติศาสตร์ของการใช้โทษประหาร ( เช่นโรม , 20 ปีของ czaress Elizabeth ) ไม่ได้ป้องกันมนุษย์จากสังคมและผู้กำหนดความตายได้เพียง " ปรากฏการณ์ชั่วขณะ และดังนั้น วิธีการได้น้อยกว่าคนอื่น deterring กว่าอย่างต่อเนื่อง ตัวอย่างของผู้ชายลิดรอนสิทธิเสรีภาพของเขา . . . . . . . " 12 ]