Chapter 24: “Poison (2)”Jun Wu Xie

Chapter 24: “Poison (2)”

Jun Wu Xie started to examine his legs as she applied pressure over a few areas. “Are you not able to feel anything at all?”

“Occasionally a few chills, but not very obvious.” He replied.

She continued to examine his legs and finally after some time she looked up and asked: “Uncle, do you trust me?” She asked calmly.

“ Of course!” He smiled warmly at her.

Jun Wu Xie looked around her surroundings and her gaze landed on the lotus pond, as her eyes flashed a trace of excitement.

“These lotus flowers are so beautiful,take for instance this lotus here in full bloom. Hmmm… I wonder if Uncle likes to eat lotus seeds?” She casually asked.

Jun Qing gave a quick thought and replied : “I do eat them occasionally.”

“I just picked some yesterday and thought they tasted really good! Would you like to try some as well?” She asked again in a casual tone.

“Of course I would, It’s been handpicked by you.” He happily agreed. His own little niece is now so sensible. If it was before, even if she ever picked any lotus seeds, the first person she would give it to would be Mo Xuan Fei!

“Uncle open your mouth” she added.

Jun Qing was surprised although he didn’t know what she was up to but as a doting Uncle, all he wanted was for his niece to be happy so he listened to her and opened his mouth.

As soon as he did that, Jun Wu Xie immediately flicked the lotus seed into his mouth and before he could even react, she closed his mouth and tilted his head up forcing him to swallow it down.

“…………….” From her ‘gentle feeding” method, he almost choked out tears.

Just when he thought she was finally getting more sensible, the way she did things was still a little….rough.

Jun Wu Xie can’t be blamed for crude method of feeding medicine. It’s just that it was never in her genes to begin with. With regards to patients who refused to eat medications, she always had a single thought- that was to have the patient eat it and her method was crude but effective without room for resistance.

“Isn’t it delicious?” She enquired.

Jun Qing looked at her with a dumbfounded expression. She simply shoved it down his throat! When did he get the luxury to taste it?

“Mmmm.. Delicious.” He coaxed her.

“Then I shall leave first.” After doing what she came for, she whizzed away back to her courtyard.

Jun Qing stared at her back as left, feeling a little baffled. This little girl came all the way here and after talking so much, it was merely to feed him a lotus seed?

“Master’s body still has some remnants of poison, as the lotus seed is of cooling nature, would you like me to brew a bowl of ginger soup to warm you up?” The ‘servant’ who had been standing behind him all this while broke the silence. If one looked closely, this man had a tall and robust stature, with his stoic expression, one would think he resembled nothing like a servant.

Jun Qing raised his hands, “There’s no need to kick up a big fuss over a single lotus seed. I’m not that weak.”

That man no longer pursued on and said his thoughts out loud. “Little Miss seems a little different lately.”

Ever since Jun Qing was injured, he had been tending to him for over a decade and had watched Jun Wu Xie grow up. He never had a good impression of her due to her lofty and arrogant nature hence he did not even bother to greet her when he saw her.

“You think so too?” Jun Qing’s lips curved upwards as he gave a deep thought. With a trace of nostalgia, he absentmindedly said, “Seeing her now somewhat reminds me of Brother.”

“Please do not jest, some things cannot be compared.” That man frowned as he sternly replied, he didn’t seem to agree with the words of Jun Qing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 24: "พิษ (2)"มิ.ย. Wu Xie เริ่มต้นการตรวจสอบขาของเขาเธอใช้ความดันมากกว่ากี่พื้นที่ "คุณไม่สามารถที่จะรู้สึกอะไรเลย""บางครั้งกี่หนาว แต่ไม่ชัดเจนมากขึ้น" เขาตอบว่าเธอยังคงตรวจสอบขาของเขา และในที่สุดหลังจากเวลา เธอมองขึ้น และคำถาม: "ลุง คุณเชื่อถือฉัน" เธอถามอย่างสงบ"แน่นอน" เขายิ้มอย่างอบอุ่นที่เธอมิ.ย. Wu Xie มองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเธอ และของเธอจ้องมองที่ดินบนสระบัว เป็นประกายตาของเธอมีร่องรอยของเมือง"ดอกบัวเหล่านี้มีความสวย ใช้เช่นนี้โลตัสที่นี่บานเต็ม อืม... ผมสงสัยว่า ถ้า ลุงชอบกินเมล็ดบัว" เธอถามแบบสบาย ๆมิ.ย.ชิงให้อย่างรวดเร็วคิด แล้วตอบว่า: "ฉันจะกินพวกเขาบางครั้ง""ฉันเพิ่งเลือกบางเมื่อวานนี้และคิดว่าพวกเขาลิ้มรสดี คุณต้องการลองดีหรือไม่" เธอถามอีกเสียงสบาย ๆ"แน่นอนฉันจะ มันจะถูกคัดเลือก โดยคุณ" เขาเห็นอย่างมีความสุข หลานสาวของเขาเองเล็กน้อยเพื่อให้เหมาะสมขณะนั้น ถ้ามันเป็นก่อน แม้ว่าเธอเคยเบิกใด ๆ เมล็ดบัว คนแรกที่เธอต้องให้มันไปจะเฟย ซวน Mo"ลุงเปิดปาก" เธอเพิ่มมิ.ย.ชิงประหลาด แต่เขาไม่รู้อะไรเธอถึงเป็นลุง doting ทั้งหมดที่เขาต้องเป็นหลานสาวของเขาจะมีความสุขเพื่อให้เขาฟังเธอ และเปิดปากของเขาทันทีที่เขาทำที่ มิ.ย. Wu Xie ทันที flicked เมล็ดบัวเข้าไปในปากของเขา และก่อนที่เขาสามารถตอบสนองได้ เธอปิดปากของเขา และเอียงศีรษะของเขาขึ้นบังคับให้เขาต้องกลืนมันลง“…………….” จากเธอ ' อ่อนโยนให้อาหาร "วิธี ที่เขาเกือบจะสำลักออกมาน้ำตาเมื่อเขาคิดว่าเธอในที่สุดได้รับแร วิธีเธอทำสิ่งที่มันยังเล็กน้อย...หยาบมิ.ย. Wu Xie ไม่ตำหนิสำหรับน้ำมันดิบวิธีการกินยา มันเป็นเพียงว่า มันเป็นในยีนของเธอไม่เคยจะเริ่มต้นด้วย เกี่ยวกับผู้ป่วยที่ปฏิเสธการกินยา เธอมักจะมีการคิดแบบเดี่ยวที่มีผู้ป่วยที่กินมัน และวิธีการของเธอก็หยาบ แต่มีประสิทธิภาพ โดยไม่มีการต้านทาน"ใช่อร่อยไหม" เธอนั้นมิ.ย.ชิงมองดูที่เธอกับนิพจน์ที่มหาศาล เธอเพียงแค่ผลักมันลงลำคอของเขา เมื่อเขาไม่ได้รับความหรูหราจะลิ้มรสมัน"Mmmm ... อร่อย" เขาโจอีเมอร์คิวรีเธอ"แล้วฉันจะปล่อยครั้งแรก" หลังจากทำสิ่งที่เธอมา เธอ whizzed ไปกลับไปที่ลานของเธอมิ.ย.ชิงจ้องไปที่เธอกลับเป็นซ้าย รู้สึกงงงันเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้มาตลอดทาง และหลังจากพูดคุยมาก มันเป็นเพียงการเลี้ยงเขาเมล็ดบัว"ร่างกายของอาจารย์ยังมีเศษของยาพิษ บัวเมล็ดเป็นการระบายความร้อนธรรมชาติ คุณต้องการฉันจะชงชามซุปขิงอุ่นคุณ" 'ข้า' ที่ได้รับการยืนอยู่ข้างหลังเขาทั้งหมด ในขณะนี้ยากจนความเงียบ ถ้าหนึ่งมองอย่างใกล้ชิด ผู้ชายคนนี้มีรูปร่างสูง และแข็งแกร่ง กับนิพจน์ของเขามุ่งมั่นไม่ อย่างใดอย่างหนึ่งคิดว่า เขาคล้ายกับไม่มีอะไรเหมือนราชการมิ.ย.ชิงยกมือของเขา, "ไม่จำเป็นต้องเตะขึ้นคึกคักใหญ่กว่าเมล็ดบัวที่เดียว ฉันไม่อ่อนแอนั่น"คนที่ไม่ติดตามบน และกล่าวว่า ความคิดของเขาออกเสียง "นางสาวน้อยดูเหมือนแตกต่างกันเล็กน้อยเมื่อเร็ว ๆ นี้"ตั้งแต่มิ.ย.ชิงได้รับบาดเจ็บ เขาได้พุ่งเขาสำหรับกว่าทศวรรษ และเฝ้าดูมิ.ย. Wu Xie ที่เติบโตขึ้น เขาไม่เคยมีความประทับใจที่ดีของเธอเนื่องจากเธอหยิ่ง และสูงส่งดังนั้นเขาไม่ได้แม้แต่รำคาญที่จะทักทายเธอเมื่อเขาเห็นเธอ"คุณคิดอย่างนั้นเกินไป" มิ.ย.ชิงริมฝีปากโค้งขึ้นไป ตามเขาให้คิดลึก มีร่องรอยของความคิดถึง เขาด้วยอาการเหม่อลอยกล่าวว่า "เห็นเธอตอนนี้ค่อนข้างนึกถึงพี่""กรุณาไม่ jest บางสิ่งบางอย่างไม่สามารถเปรียบเทียบ" ว่า คน frowned เป็นเขามันตอบ เขาไม่ได้ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับคำพูดของมิ.ย.ชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 24: "ยาพิษ (2)"

มิถุนายนวู Xie เริ่มที่จะตรวจสอบขาของเขาขณะที่เธอใช้ความดันมากกว่าพื้นที่ไม่กี่ "คุณจะไม่สามารถที่จะรู้สึกอะไรเลย?"

"หนาวสั่นเป็นครั้งคราวไม่กี่ แต่ไม่ชัดเจนมาก" เขาตอบว่า..

เธอยังคงตรวจสอบขาของเขาและในที่สุดหลังจากที่บางครั้งที่เธอเงยหน้าขึ้นและถามว่า "ลุงทำที่คุณไว้วางใจ ฉัน? "เธอถามอย่างใจเย็น.

" แน่นอน! "เขายิ้มอย่างอบอุ่นที่เธอ.

มิถุนายนวู Xie มองไปรอบ ๆ สภาพแวดล้อมของเธอและการจ้องมองเธอลงบนสระบัวเป็นดวงตาของเธอประกายร่องรอยของความตื่นเต้น.

" เหล่านี้ดอกบัวมีความสวยงามดังนั้น ใช้เวลาเช่นนี้ได้ที่นี่บัวบานสะพรั่ง อืมม ... ผมสงสัยว่าลุงชอบกินเมล็ดบัว "เธอถามลวก.

มิถุนายนชิงให้เป็นความคิดที่รวดเร็วและตอบว่า" ฉันจะกินพวกเขาบางครั้ง ".

" ฉันก็แค่หยิบเมื่อวานนี้และคิดว่าพวกเขาได้ลิ้มรสดีจริงๆ! คุณต้องการที่จะลองบางส่วนเช่นกัน? "เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ .

" แน่นอนผมจะจะได้รับการคัดเลือกจากคุณ. "เขาตกลงอย่างมีความสุข หลานสาวของเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเองอยู่ในขณะนี้เพื่อให้เหมาะสม ถ้ามันเป็นก่อนแม้ว่าเธอไม่เคยหยิบเมล็ดบัวใด ๆ เป็นคนแรกที่เธอจะให้มันไปจะเป็นโม Xuan เฟ!

"ลุงเปิดปากของคุณ" เธอกล่าว.

มิถุนายนชิงรู้สึกประหลาดใจ แต่เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เธอเป็น ขึ้นไป แต่เป็นลุงทุ่มเททุกอย่างที่เขาต้องการก็คือสำหรับหลานสาวของเขาจะมีความสุขเพื่อให้เขาได้ฟังเธอและเปิดปากของเขา.

ทันทีที่เขาไม่ว่าจุนวู Xie สะบัดเมล็ดบัวทันทีเข้าไปในปากของเขาและก่อนที่เขาจะ แม้จะตอบสนองเธอปิดปากของเขาและเอียงศีรษะของเขาขึ้นมาบังคับให้เขากลืนมันลง.

" ............... ." จากเธอ 'วิธีการให้อาหารที่อ่อนโยน "เขาเกือบจะสำลักน้ำตาออก.

เพียงเมื่อเขาคิดว่าในที่สุดเธอก็ได้รับมากขึ้น เหมาะสมวิธีที่เธอทำสิ่งที่ยังคงเป็นเพียงเล็กน้อย ... .rough.

มิถุนายนวู Xie ไม่สามารถตำหนิสำหรับวิธีน้ำมันดิบของการให้อาหารยา มันเป็นเพียงแค่ว่ามันไม่เคยอยู่ในยีนของเธอจะเริ่มต้นด้วย ด้วยการไปถึงผู้ป่วยที่ปฏิเสธที่จะกินยาเธอมักจะมีความคิดเป็นเดียวที่จะมีผู้ป่วยกินมันและวิธีการของเธอเป็นน้ำมันดิบ แต่มีประสิทธิภาพโดยไม่ต้องห้องพักสำหรับต้านทาน.

"มันจะไม่อร่อย?" เธอถาม.

มิถุนายนชิง มองไปที่เธอด้วยสีหน้าตะลึง เธอก็ผลักมันลงลำคอของเขา! เมื่อไหร่ที่เขาได้รับความหรูหราที่จะลิ้มรสมันได้หรือไม่

"Mmmm .. อร่อย." เขาเกลี้ยกล่อมเธอ.

"แล้วฉันจะปล่อยครั้งแรก." หลังจากที่ทำในสิ่งที่เธอเดินเข้ามาหาเธอแล่นออกไปกลับไปที่ลานของเธอ.

มิถุนายนชิงจ้องมองมาที่หลังของเธอ เป็นซ้ายรู้สึกงงงันเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้สาวน้อยมาทุกวิธีที่นี่และหลังจากพูดมากก็เป็นเพียงที่จะเลี้ยงเขาเมล็ดบัวหรือไม่?

"ร่างกายโทยังคงมีเศษของสารพิษบางอย่างเป็นเมล็ดบัวเป็นของการทำความเย็นธรรมชาติที่คุณต้องการให้ฉันชง ชามซุปขิงเพื่อให้ความอบอุ่นคุณขึ้น? "ว่า" คนรับใช้ "ที่ได้รับการยืนอยู่ข้างหลังเขาทั้งหมดในขณะนี้ยากจนเงียบ หากหนึ่งมองอย่างใกล้ชิดคนนี้มีสัดส่วนสูงและมีประสิทธิภาพมีการแสดงออกอดทนของเขาคนหนึ่งจะคิดว่าเขาคล้ายกับอะไรที่เหมือนกับคนรับใช้.

มิถุนายนชิงยกมือของเขา "ไม่มีความจำเป็นที่จะเตะขึ้นเอะอะใหญ่กว่าเมล็ดบัวเดียว . ฉันไม่ว่าอ่อนแอ. "

คนที่ไม่ติดตามและกล่าวว่าความคิดของเขาออกมาดัง ๆ "ลิตเติ้ลมิสดูเหมือนว่าแตกต่างกันเล็กน้อยเมื่อเร็ว ๆ นี้."

นับตั้งแต่มิถุนายนชิงได้รับบาดเจ็บเขาได้รับการดูแลให้เขามานานกว่าทศวรรษและได้ดูมิถุนายนวู Xie เติบโตขึ้น เขาไม่เคยมีความประทับใจที่ดีของเธอเนื่องจากลักษณะสูงส่งและหยิ่งเธอจึงเขาไม่ได้รำคาญที่จะทักทายเธอเมื่อเขาเห็นเธอ.

"คุณคิดว่าอย่างนั้นเหมือนกัน?" ริมฝีปาก มิ.ย. ชิงโค้งขึ้นไปในขณะที่เขาให้คิดลึก ที่มีร่องรอยของความคิดถึงเขาใจลอยกล่าวว่า "เห็นเธอตอนนี้ค่อนข้างทำให้ผมนึกถึงบราเดอร์."

"กรุณาอย่าล้อเล่นบางสิ่งบางอย่างไม่สามารถเทียบ." ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้วขณะที่เขาอย่างโหดเหี้ยมตอบว่าเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับ คำพูดของมิถุนายนชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 24 : " ยาพิษ ( 2 )จุนวูเซียเริ่มตรวจสอบขาเธอใช้แรงดันไปไม่กี่พื้นที่ " เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย "" บางครั้งไม่กี่หนาว แต่ไม่ชัดมาก " เขาตอบเธอยังคงศึกษาขาของเขาและหลังจากบางเวลาเธอก็เงยหน้าขึ้นมาถามว่า " ลุง เชื่อใจผมมั้ย ? " เธอถามอย่างใจเย็น" แน่นอน ! ! ! " เขายิ้มอย่างอบอุ่นที่เธอจุนวู เซี่ย มองไปรอบ ๆสภาพแวดล้อมของเธอ และสายตาของนางลงในบ่อบัว เป็นประกายตาของเธอมีร่องรอยของความตื่นเต้น" ดอกบัวเหล่านี้สวยมาก เอาตัวอย่างนี้ โลตัสอยู่ในบานเต็ม อืม . . . . . . หนูสงสัยว่าคุณลุงชอบกินเมล็ดบัว " เธอตั้งใจถามจุนชิงให้คิดเร็วและตอบว่า " ผมทำกินบ้าง "" ฉันแค่หยิบเมื่อวานนี้ และคิดว่ามันอร่อยจริงๆ ! คุณต้องการที่จะลองด้วย " เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสบายๆ" แน่นอน มันถูกเลือกโดยคุณ เขาก็เห็นด้วย หลานสาวของเขาเองตอนนี้ก็มีเหตุผล ถ้าเป็นแต่ก่อน ถึงแม้ว่าเธอจะเคยเก็บเมล็ดบัว , เป็นคนแรกที่เธอจะให้มันกับจะโมซวนเฟย !" ลุงเปิดปากของคุณ " เธอกล่าวจุนชิงรู้สึกแปลกใจ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเธอขึ้นแต่เป็นและคุณลุง เขาต้องการให้หลานมีความสุขเพื่อให้เขาฟัง เธอเปิดปากทันทีที่เขาทำอย่างนั้น จุน วู เซี้ยทันทีดีดเม็ดบัวเข้าไปในปากของเขา และก่อนที่เขาจะตอบโต้ เธอปิดปากแล้วเอียงหัวขึ้นบังคับให้เขากลืนมันลงไป" ................ " จากวิธีของเธออ่อนโยน เขาเกือบสำลักอาหารออกมาน้ำตาเพียงเมื่อเขาคิดว่าเธอ ก็เริ่มเข้าใจมากขึ้น วิธีที่เธอทำมันยังเล็กน้อย . . . . . . . ขรุขระจุนวูเซี่ยไม่สามารถตำหนิวิธีดิบของการให้ยา มันแค่ มันเคยอยู่ในยีนของเธอเริ่มด้วย เกี่ยวกับผู้ป่วยที่ปฏิเสธที่จะทานยา เธอมักจะมีความคิดเดียวที่ให้ผู้ป่วยกินและวิธีการของเธอคือดิบ แต่มีประสิทธิภาพ ไม่มีห้องสำหรับความต้านทาน" อร่อยมั้ย " เธอถาม .จุนชิงมองเธอด้วยสีหน้าที่อึ้งจนพูดไม่ออกเลย เธอเพียงแค่ผลักมันลงลำคอของเขา เขาได้หรูหราเพื่อลิ้มรสมันเมื่อ" อืม . . . . . . . อร่อย . . . . . " เขาเกลี้ยกล่อมเธอ" งั้นข้าจะออกไปก่อน หลังจากทำสิ่งที่เธอมา เธอ whizzed กลับไปสวนของเธอจุนชิงจ้องกลับเธอแล้ว รู้สึกงง สาวน้อยคนนั้นมาที่นี่และหลังจากที่พูดคุยมากนัก มันเป็นเพียงเพื่อให้เม็ดบัว ?" ร่างกายของอาจารย์ยังคงมีเศษของพิษ , เป็นเม็ดบัวมีธรรมชาติเย็น คุณจะชอบฉันต้มซุปขิงคุณอุ่น ? " " คนใช้ " ที่เคยยืนอยู่ข้างหลังเขาทั้งหมดนี้ในขณะที่การทำลายความเงียบ ถ้ามองใกล้ๆ ชายคนนี้มีรูปร่างสูง และทนทาน ด้วยการแสดงออกความอดกลั้นของเขา , หนึ่งจะคิดว่าเขาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนเป็นทาสจุนชิงยกมือ " ไม่ต้องโวยวายใหญ่เหนือบัวเมล็ดเดียว ฉันไม่ได้อ่อนแอ " .ผู้ชายที่ไม่ไล่ตามและบอกว่าความคิดของเขาออกมา " คุณหนูเล็กดูเหมือนแตกต่างกันเล็กน้อย เมื่อเร็วๆ นี้ "ตั้งแต่จุนชิงบาดเจ็บ เขาได้รับการดูแลเขามานานกว่าทศวรรษ และดูจุน วู เศียโต เขาไม่เคยประทับใจเธอ เนื่องจากเธอหยิ่ง สูงส่งและธรรมชาติ ดังนั้นเขาไม่ได้แม้แต่จะทักทายเธอ เมื่อเขาเห็นเธอ" คุณคิดอย่างนั้นเหมือนกันเหรอ " จุนชิงริมฝีปากโค้งขึ้นเขาให้คิดที่ลึกซึ้ง กับร่องรอยของความคิดถึง เขาเหม่อลอย บอกว่า " เห็นเธอตอนนี้ค่อนข้างทำให้ผมนึกถึงพี่ชาย "" อย่าพูดเล่น บางอย่างไม่สามารถเปรียบเทียบ . " เขาขมวดคิ้ว เขากระแทกเสียงตอบ เขาไม่ได้ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับคำพูดของจุนชิง