Is she going to wake up?” Dipper as

Is she going to wake up?” Dipper asked shakily, sitting next to Mabel’s prone form and clutching her soft hand.

Mabel was surrounded by beeping machines. A tube was down her throat and her face was pale. An IV was strapped into her other hand and she looked practically lifeless. It was absolutely heartbreaking and agonizing.

The doctor gave Dipper a sympathetic look and hugged the chart close to her chest. “She has several broken bones, we managed to take care of the internal bleeding, and she’s going to need a lot of recovery….if she wakes up.” She informed Dipper softly. “We’re doing the best we can to make her comfortable but if she did wake up, we wouldn’t even know if she’d have brain damage.”

Dipper sucked in a deep breath and nodded slowly, falling forward and resting his forhead on Mabel’s hand. “Isn’t there anything else you can do?” He asked pathetically. “She’s my twin…we’ve never been…I need her.”

“She was hit by a speeding pig truck, Mister Pine,” The doctor said, “That she didn’t die instantly is a miracle already.”

Dipper choked down a sob and nodded, still pressing his forhead against Mabel’s hand.

The doctor gently squeezed Dipper’s shoulder in reassurance. “I’ll leave you two for now,” She said softly before quietly leaving the room.

It was when the door clicked shut that Dipper allowed himself to really let go. Shuddering sobs wracking his body as tears and snot fell freely. How was he going to tell his parents? And Grunkle Stan? How was he going to survive without Mabel?

She literally completed him. Where he had pessimism, she had optimism. While he was reserved, she was outgoing. She encouraged him to push boundries just like he encouraged her to hold back and think practically. How was he supposed to function without his twin?

“Mabel,” He whimpered, “How could you do this to me? You can’t do this to me.” He gripped Mabel’s hand tighter, “I would do anything to get you back.”

“Anything, huh?”

Dipper shot up, still gripping Mabel’s hand though this time more protectively as the color of the room was being sucked up into a sort of vortex, being absorbed. The color twisted into one point and then popped outward into the room, forming the brightness of a familiar pyramid shaped demon.

“Bill!” Dipper exclaimed, standing to his feet and moving to guard Mabel better, “I knew you’d be behind this!”

“I’m not behind anything, Pine Tree!” The demon assured, hands up in defense.

“Then what are you doing here?” Dipper practically growled.

“Making an offer to grant your wish,” Bill said casually twisting a bit and crossing a leg over the other in a casual floating sit.

“My wish?”

“Yeah!” Bill said cheerfully, “Let’s get this falling star shooting back into the sky where she belongs!”

Dipper narrowed his eyes and watched Bill suspiciously, “Why would you offer that?”

“What can I say, I’ve always been fond of you, kid!” Bill ruffled Dipper’s cap happily before floating out of his swatting hands, “And if you help me, then I’ll help you!”

“Help you with what?”

“See, Pine tree, you’re all grown up now. You’ve lived life and got enough experience to guide someone through humanity. And you’ve proved that you’re smart enough to as well,” Bill started casually.

“And?” Dipper asked suspiciously.

“And I want to give it a try!” Bill gushed.

Dipper stared at him for a long moment. “No.”

“C’mon, Pine Tree!” Bill pushed, “You scratch my back and I’ll scratch yours!” There was suddenly a devious look in Bill’s eye, “Unless you want Shooting Star to stay like this…”

“Of course not!” Dipper snapped before glancing back at Mabel. He frowned and looked back at Bill, “You can fix her?”

“Like she never got ran over!”

Dipper gnawed on his bottom lip for a moment, brushing a stray strand of hair out of Mabel’s face. “And what exactly do you want?” He asked softly.

“I want the whole human experience!” Bill said eagerly. “I inhabit a body and live with you and Shooting Star. You’ll let me help you at that crummy Shack of yours and let me see what it’s like being one of you meatbags!”

Dipper narrowed his eyes suspiciously, “And what body would you be inhabiting?” He asked, well aware that if Bill makes a deal with you, it all needs to be loophole free.

“We’re in a hospital, Pine Tree. And your sister isn’t the only one checked out of her body!” Bill snapped his fingers, a window opening up in the middle of the air to show another patient, a man just a bit older than Dipper, peacefully laying on the bed. “And I already did my research. No one’s gonna miss him! No family visits him, kid. I get his body and he gets to move on. It’s win-win!”

Dipper looked back to Mabel. If he agreed to this, she’d be okay again. But he’d be sentencing someone else to death just so Bill could take their body.

But Mabel would be okay.

Dipper glared up at Bill. “You have to promise that she stays safe and healthy,” He said, “No hurting her as soon as we make the deal.”

“Fine, but I get to sleep in your room,”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอจะตื่นขึ้นมา? " กระบวยถามตัวสั่น, นั่งถัดมาเบล' รูปแบบและแนวโน้มกำมือนุ่มของเธอ. เบลถูกล้อมรอบด้วยเครื่องเสียงเตือน หลอดลดลงลำคอของเธอและใบหน้าของเธอซีด IV ถูกมัดไว้ในมืออื่น ๆ ของเธอและเธอดูไม่มีชีวิตชีวาจริง มันเป็นอย่างที่อกหักและทนทุกข์ทรมาน. แพทย์ให้กระบวยดูความเห็นอกเห็นใจและกอดแผนภูมิใกล้กับหน้าอกของเธอ. " เธอมีกระดูกหักหลายเรามีการจัดการในการดูแลของเลือดออกภายในและเธอ' s จะต้องเป็นจำนวนมาก การกู้คืน... . ถ้าเธอตื่นขึ้นมา. " เธอแจ้งกระบวยเบา ๆ. " เรา' กำลังทำสิ่งที่ดีที่สุดที่เราสามารถที่จะทำให้เธอสบาย แต่ถ้าเธอไม่ตื่นขึ้นมาเรา wouldn ' T ได้รู้ว่าถ้าเธอ' วันที่มีความเสียหายของสมอง. " กระบวย ดูดลมหายใจลึกและพยักหน้าช้าล้มไปข้างหน้าและพักผ่อนหน้าผากของเขาในเบล' มือ s. " Isn ' T มีสิ่งอื่นที่คุณสามารถทำอะไร? " เขาถามอย่างน่าเวทนา. " เธอ' s ฝาแฝดของฉัน... เรา' ve ไม่เคย... ฉันต้องการเธอ. " " เธอถูกตีโดยรถบรรทุกเร่งหมูนายสน " หมอกล่าวว่า " นั่นเธอ didn ' T ตายทันทีเป็นสิ่งมหัศจรรย์แล้ว. " กระบวยสำลักลงร้องไห้และพยักหน้ายังคงกดหน้าผากของเขากับ เบล' s มือ. แพทย์บีบเบา ๆ กระบวย' s ไหล่ในความมั่นใจ. " ฉัน' ll ทำให้คุณสองสำหรับตอนนี้" เธอพูดเบา ๆ ก่อนที่จะเงียบ ๆ ออกจากห้อง. มันเป็นเมื่อประตูคลิกปิดที่กระบวยอนุญาตให้ตัวเองจริงๆให้ ไป. ตัวสั่นสะอื้น wracking ร่างกายของเขาเป็นน้ำตาและน้ำมูกลดลงได้อย่างอิสระ วิธีเขาก็จะบอกพ่อแม่ของเขา? และ Grunkle สแตน? วิธีเขาก็จะอยู่รอดได้โดยไม่ต้องมาเบล? เธอแท้จริงแล้วเสร็จเขา ซึ่งเขาได้มองในแง่ร้ายที่เธอได้มองในแง่ดี ในขณะที่เขาถูกสงวนไว้เธอก็ขาออก เธอสนับสนุนให้เขาที่จะผลักดัน boundries เช่นเดียวกับที่เขาสนับสนุนให้เธอถือกลับและคิดว่าในทางปฏิบัติ วิธีเขาก็ควรจะทำงานโดยฝาแฝดของเขา? " เบล " เขาคราง, " วิธีที่คุณสามารถทำเช่นนี้กับผมหรือเปล่า คุณสามารถ' T ทำเช่นนี้กับฉัน. " เขาจับมาเบล' มือ s ที่เข้มงวดมากขึ้น" ผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้กลับ. " " อะไรฮะ? " กระบวยยิงขึ้นยังคงจับมาเบล' มือ s แม้ว่าเวลานี้มากขึ้นแซว เป็นสีของห้องพักที่ถูกดูดขึ้นไปในการจัดเรียงของน้ำวน, ถูกดูดซึม สีบิดเป็นจุดหนึ่งแล้วโผล่ออกมาด้านนอกเข้ามาในห้องสร้างความสว่างของปีศาจพีระมิดคุ้นเคยรูป. " บิล! " กระบวยอุทานออกมายืนอยู่ที่เท้าของเขาและจะย้ายไปเฝ้าเบลที่ดีกว่า " ผมรู้ว่าคุณ' d จะอยู่เบื้องหลัง นี้! " " ฉัน' m ไม่ได้อยู่เบื้องหลังอะไรต้นสน! " ปีศาจมั่นใจ Hands Up ในการป้องกัน. " แล้วสิ่งที่คุณกำลังทำอะไรที่นี่? " กระบวยคำรามจริง. " ทำข้อเสนอที่จะให้ความประสงค์ของคุณ " บิลกล่าวว่าตั้งใจ บิดเล็กน้อยและข้ามขาในช่วงอื่น ๆ ในนั่งลอยสบาย ๆ. " ความปรารถนาของฉัน? " " ใช่! " บิลกล่าวอย่างร่าเริง " Let ' s ได้รับนี้ดาวตกยิงกลับเข้ามาในท้องฟ้าที่เธอเป็น! " กระบวยแคบของเขา ตาและดูบิลพิรุธ" ทำไมคุณนำเสนอนั้น? " " ผมจะพูดอะไรฉัน' ได้รับเสมอรักคุณเด็ก! " บิลเร้าใจกระบวย' หมวก s อย่างมีความสุขก่อนที่จะลอยออกมาจากมือตบของเขา" และถ้า คุณช่วยฉันแล้วฉัน' จะช่วยให้คุณ! " " ช่วยให้คุณมีอะไร? " " ดูต้นสนคุณ' กำลังเติบโตขึ้นในขณะนี้ คุณ' ve ชีวิตและได้รับประสบการณ์มากพอที่จะแนะนำคนที่ผ่านความเป็นมนุษย์ และคุณ' ve พิสูจน์ให้เห็นว่าคุณ' re ฉลาดพอที่จะเป็นอย่างดี" บิลเริ่มลวก. " และ? " กระบวยถามพิรุธ. " และฉันต้องการที่จะให้มันลอง! " บิลทะลัก. กระบวยจ้องมองมาที่เขาเป็นช่วงเวลาที่นาน . " เลข" " C ' Mon, ต้นสน! " บิลผลัก " คุณเกาหลังของฉันและฉัน' ll รอยขีดข่วนของคุณ! " มีจู่ ๆ ก็มีลักษณะคดเคี้ยวในบิล' ตา s, " ถ้าคุณต้องการดาวตกที่จะอยู่ เช่นนี้... " " ไม่แน่นอน! " กระบวย snapped ก่อน glancing กลับมาที่เบล เขาขมวดคิ้วและมองกลับมาที่บิล " คุณสามารถแก้ไขปัญหาของเธอ? " " เช่นเดียวกับที่เธอไม่เคยได้วิ่งไป! " กระบวยแทะบนริมฝีปากล่างของเขาสำหรับช่วงเวลาที่การแปรงฟันสาระจรจัดของผมออกมาจากเบล' ใบหน้า. " และสิ่งที่ ว่าที่คุณต้องการ? " เขาถามเบา ๆ. " ฉันต้องการประสบการณ์ของมนุษย์ทั้งหมด! " บิลกล่าวว่ากระหาย. " ฉันอาศัยอยู่ในร่างกายและมีชีวิตอยู่กับคุณและดาวตก คุณ' จะให้ฉันช่วยให้คุณที่ว่า crummy Shack ของคุณและแจ้งให้เราดูว่ามัน' s เหมือนเป็นหนึ่งของคุณ meatbags! " กระบวยหรี่ตาของเขามีพิรุธ " และสิ่งที่ร่างกายของคุณจะต้องพำนักอยู่? " เขาถามว่าตระหนักดี ว่าถ้าบิลทำข้อตกลงกับคุณทุกอย่างจะต้องมีช่องโหว่ฟรี. " เรา' อีกครั้งในโรงพยาบาล, ต้นสน และน้องสาวของคุณ isn ' T เพียงหนึ่งการตรวจสอบออกจากร่างกายของเธอ! " บิล snapped นิ้วมือของเขามีการเปิดหน้าต่างขึ้นมาในช่วงกลางของอากาศที่จะแสดงให้ผู้ป่วยอีกคนเพียงเล็กน้อยเก่ากว่ากระบวยสงบวางบนเตียง . " และฉันแล้วทำวิจัยของฉัน ไม่มีใคร' จะ s คิดถึงเขา! ไม่มีครอบครัวไปเยี่ยมเขาเด็ก ฉันจะได้รับร่างกายของเขาและเขาได้รับที่จะไป มัน' ชนะ s - ชนะ! " กระบวยหันกลับไปมองมาเบล ถ้าเขาตกลงที่จะนี้เธอ' d จะโอเคอีกครั้ง แต่เขา' ต้องการจะโทษคนอื่นที่จะตายเพียงเพื่อให้บิลอาจจะใช้ร่างกายของพวกเขา. แต่มาเบลจะโอเค. กระบวยจ้องขึ้นที่บิล. " คุณต้องสัญญาว่าเธออยู่ที่ปลอดภัยและมีสุขภาพดี " เขากล่าวว่า " ไม่ทำร้ายเธอ เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำให้การจัดการ. " " ดี แต่ฉันได้รับการนอนหลับอยู่ในห้องของคุณ"