Impacts of coral bleaching, recover

Impacts of coral bleaching, recovery and management in
Thailand

Abstract. Severe mass coral bleaching events occurred on most reef sites in Thailand in 2010. Bleaching in the
Andaman Sea was more severe and extensive than in the Gulf of Thailand. Several meetings, seminars and
conferences were organized by government agencies, NGOs and universities for gathering information on coral
bleaching impacts, recovery trends and management. A list of recommendations for coral reef management in
Thailand was provided. The important issues include: preventing coral damages from snorkeling in the shallow
reefs, sediment load from coastal development, wastewater discharge from boats and land-based activities into
coral reefs, temporary closure of diving sites, establish new diving sites, conducting research and monitoring for
coral conservation and restoration, informing people and tourists concerning status of coral bleaching, providing
sufficient man-power and budget to relevant government agencies, establishing effective networks of
universities, government agencies, province offices, local administration offices, NGOs, private companies, and
conservation groups. It is necessary to have effective mechanisms for project implementation under Thailand’s
national coral reef management plan. A list of research needed towards adaptation to coral bleaching was also
provided by relevant experts and organizations. Development of young researchers and raising public
awareness are urgently required for coral reef conservation in Thailand in order to manage the pressures and move
societies to a sustainable pathway.

Introduction
Coral bleaching is the most severe threat posed by
climate change to coral reefs in Thailand. Recently,
the severe mass coral bleaching events in 2010
occurred on most reef sites in Thailand. Bleaching in
the Andaman Sea was more severe and extensive than
in the Gulf of Thailand (Yeemin et al. 2010). It is
predicted to increase in frequency and severity in this
century (Hughes et al. 2003; Hoegh-Guldberg et al.
2007; Burke et al. 2011; Hoegh-Guldberg 2011).
Coral recovery from major disturbances, such as the
severe coral bleaching event in 1998, was
documented in some locations (Yeemin et al.
2009). However the coral recovery capacity is likely
to diminish in some locations as disturbance
frequencies increase. Consequently, the risk of coral
bleaching each summer must be viewed in integration,
because the antecedent impacts from previous events
may render corals more susceptible to bleaching and
disease. Both function as structuring forces shaping
future condition of coral reef ecosystem (Great Barrier
Reef Marine Park Authority 2010).
It is well documented that coral reef degradation may
lead to socio-economic losses because of impacts to
coastal fisheries, tourisms and multiple ecosystem
services (Cesar 2000). The socio-economic losses
that result from severe coral bleaching events were
reported (Bunce and Pomeroy 2003). The extent to
which severe mass coral bleaching affects society is
determined by several variables, including the extent to
which coral bleaching leads to coral mortality. There
are varied uses of coral reefs in which coastal
communities have been impacted. It is important to
determine the flexibility of coastal communities to
shift their dependence on coral reefs when reef
degradation occurs (Marshall and Schuttenberg
2006). The future condition of coral reefs will be
mainly influenced by the rate and extent of sea
temperature increases and the resilience of coral reefecosystem (West and Salm 2003; Buddemeier et al.
2004).
Most coral reef managers realize that it is very important
to consider the cumulative impacts of simultaneous
threats to coral reefs. In future the coral bleaching
phenomena is inevitable and coral reef managers
have the responsibility to monitor, assess and respond
to the ecological and socio-economic impacts of coral
bleaching.
Material and Methods
To provide a strategy for coral reef management in
Thailand, Department of Marine and Coastal Resources,
Department of National Parks, Plant and Wildlife, a
network of Thai universities, For Sea Foundation, NGOs
and private companies began the development of the
coral reef management strategy under coral bleaching
crisis in June 2010. A review of physical
oceanography data, coral reef ecology, watershed
ecosystem, coastal zone management and coral reef
management plans in Thailand and other countries was
conducted. Several meetings, seminars workshops
and conferences on coral reef related issues, especially
coral bleaching impacts, recovery trends and
management were reviewed and analyzed (Fig. 1).
Results
Sea surface temperatures anomalies of between 30-
34°C were recorded during March-June 2010 in the
Andaman Sea and the Gulf of Thailand. The
Department of Marine and Coastal Resources, in
collaboration with a network of Thai universities
and NGOs conducted several reef surveys and
reported widespread and severe coral bleaching
of over 80% at several reef sites. Coral bleaching
in the Andaman Sea was more severe and
extensive than in the Gulf of Thailand, with the
inner Gulf of Thailand exhibiting the lowest
bleaching impact. The most susceptible coral taxa
were Acropora spp. and Pocillopora spp. Coral
mortality following the bleaching event is
estimated at about 50 – 60% within the Andaman
Sea, and about 30 – 40% within the Gulf of
Thailand. Some coral species, especially Porites
showed good recovery. It is estimated that the 2010
bleaching event is similar in extent but with
greater severity than the 1998 bleaching event
within the Gulf of Thailand, but greater in extent
and severity within the Andaman Sea.
In the Andaman Sea, reefs on the eastern coast
of the islands showed greater impact than reefs
on the western coast, which are subjected to
internal waves and generally stronger wave action.
Within turbid areas with high water flow, coral
colonies showed resistance to bleaching. It is
possible that within these areas, reduced light
penetration contributed to the overall reduction in
the combined temperature/light stressors that
induced bleaching. Among hard coral species, there
was a mixed response to bleaching, with Galaxea
sp., Diploastrea heliopora, Heliopora coerulea
and free-living fungiids showing greatest resistance
to bleaching. In addition to hard corals, other
zooxanthellate taxa including soft corals, zoanthids
and giant clams were also bleached (Tun et al.
2010; Yeemin 2010). A GIS database and map of
coral condition in Thailand was developed. It shows
coral reef status before and following the 2010 mass
bleaching event for each reef site together with
information on bleaching severity, coral mortality
rate and change in live coral cover (Fig. 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลกระทบต่อปะการังฟอกสี กู้คืน และการจัดการในไทยบทคัดย่อ รุนแรงโดยรวมปะการังฟอกสีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเว็บไซต์แนวปะการังส่วนใหญ่ในประเทศไทยในปี 2553 ฟอกสีในการทะเลอันดามันรุนแรงมากขึ้น และครอบคลุมมากกว่าในอ่าวไทย หลายประชุม สัมมนา และสัมมนาที่จัด โดยหน่วยงานราชการ องค์กรพัฒนาเอกชน และมหาวิทยาลัยสำหรับรวบรวมข้อมูลบนปะการังฟอกสีผลกระทบ แนวโน้มการกู้คืน และการจัดการ รายการของคำแนะนำสำหรับการจัดการปะการังในประเทศไทยได้รับ ประเด็นสำคัญรวม: ป้องกันความเสียหายของปะการังดำน้ำในตื้นโหลดปะการัง ตะกอนจากชายฝั่งพัฒนา ปล่อยน้ำเสียจากเรือและกิจกรรมใช้ที่ดินในปะการัง ปิดชั่วคราวของดำ สร้างใหม่ดำ ดำเนินการวิจัย และการตรวจสอบสำหรับการอนุรักษ์ปะการังและการกู้คืน การแจ้งคนและนักท่องเที่ยวที่เกี่ยวกับสถานะของปะการังฟอกสี ให้คนกำลังและงบประมาณให้หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้อง การสร้างเครือข่ายมีประสิทธิภาพเพียงพอมหาวิทยาลัย หน่วยงานราชการ สำนักงานจังหวัด สำนัก งานปกครองท้องถิ่น Ngo บริษัทเอกชน และกลุ่มอนุรักษ์ จำเป็นต้องมีกลไกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการดำเนินโครงการภายใต้ของประเทศไทยแผนการจัดการแนวปะการังแห่งชาติ รายชื่องานวิจัยต่อปะการังฟอกสีการปรับตัวได้ยังโดยผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องและองค์กร พัฒนานักวิจัยและประชาชนตื่นตัวความรู้จำเป็นเร่งด่วนสำหรับประชาชนในการจัดการความเครียด และย้ายสังคมกับทางเดินที่ยั่งยืนแนะนำปะการังฟอกสีถูกคุกคามอย่างรุนแรงโดยเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกับปะการังในประเทศไทย ล่าสุดปะการังโดยรวมอย่างรุนแรงฟอกสีเหตุการณ์ในปี 2553เกิดขึ้นบนเว็บไซต์แนวปะการังส่วนใหญ่ในประเทศไทย ฟอกสีในทะเลอันดามันรุนแรงมากขึ้น และครอบคลุมกว่าในอ่าวไทย (Yeemin et al. 2010) จึงคาดว่า จะเพิ่มความถี่และความรุนแรงในเซ็นจูรี่ (สตีเฟ่น et al. 2003 Hoegh-Guldberg et al2007 ลิตี้เบอร์กร้อยเอ็ด al. 2011 Hoegh-Guldberg 2011)กู้คืนปะการังจากแหล่งสำคัญ เช่นการไม่รุนแรงปะการังฟอกสีเหตุการณ์ในปี 1998จัดทำเอกสารในบางสถาน (Yeemin et al2009) . อย่างไรก็ตาม กำลังกู้คืนปะการังมีแนวโน้มในบางสถานที่ที่เป็นรบกวนหรี่ความถี่เพิ่มขึ้น ดังนั้น ความเสี่ยงของปะการังต้องดูฟอกสีแต่ละฤดูร้อนในรวมเพราะ antecedent ที่ผลกระทบจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อาจทำให้ปะการังมากไวต่อการฟอกสี และโรค ทั้งสองทำงานเป็นการจัดโครงสร้างกองกำลังสร้างรูปร่างสภาพในอนาคตของระบบนิเวศแนวปะการัง (อุปสรรคมากรีฟอุทยานอำนาจ 2010)ทั้งจัดทำเอกสารที่สร้างแนวปะการังอาจนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจสังคมเนื่องจาก มีผลกระทบต่อการประมงชายฝั่ง tourisms และระบบนิเวศหลายบริการ (ซีซาร์ 2000) การสูญเสียทางเศรษฐกิจสังคมซึ่งเป็นผลจากปะการังที่ฟอกสีเหตุการณ์รุนแรงได้รายงาน (Bunce และ Pomeroy 2003) ขอบเขตการมีแนวปะการังขนาดใหญ่รุนแรงฟอกสีมีผลกระทบต่อสังคมตามตัวแปรต่าง ๆ รวมทั้งขอบเขตการปะการังที่ฟอกสีนำไปสู่การตายของปะการัง มีบ้างใช้หลากหลายของปะการังที่ชายฝั่งได้รับผลกระทบต่อชุมชน จำเป็นต้องกำหนดความยืดหยุ่นของชุมชนชายฝั่งกะการพึ่งปะการังแนวปะการังเมื่อสลายตัวที่เกิดขึ้น (มาร์แชลล์และ Schuttenberg2006) . สภาพในอนาคตของปะการังจะส่วนใหญ่เป็นผลมาจากอัตราและขอบเขตของทะเลเพิ่มอุณหภูมิและความยืดหยุ่นของปะการัง reefecosystem (ทิศตะวันตกและ Salm 2003 Buddemeier et al2004)ผู้จัดการปะการังส่วนใหญ่ตระหนักดีว่า เป็นสิ่งสำคัญมากการพิจารณาผลกระทบสะสมของพร้อมภัยคุกคามต่อปะการัง ในอนาคตปะการังฟอกสีปรากฏการณ์คือ ผู้บริหารหลีกเลี่ยงไม่ได้ และคอรัลรีฟมีความรับผิดชอบใน การตรวจสอบ ประเมินกับผลกระทบทาง เศรษฐกิจสังคม และระบบนิเวศของปะการังฟอกสีวัสดุและวิธีการเพื่อให้กลยุทธ์การจัดการปะการังในไทย ภาคทะเล และ ทรัพยากรชายฝั่งกรมอุทยานแห่งชาติ พืช และสัตว์ ป่า การเครือข่ายของมหาวิทยาลัยในไทย ในทะเลมูลนิธิ องค์กรพัฒนาเอกชนและบริษัทเอกชนเริ่มพัฒนากลยุทธ์การจัดการแนวปะการังภายใต้ปะการังฟอกสีวิกฤตในเดือน 2010 มิถุนายน ตรวจสอบทางกายภาพข้อมูลสมุทรศาสตร์ ระบบนิเวศปะการัง ลุ่มน้ำระบบนิเวศ การจัดการชายฝั่ง และแนวปะการังแผนการจัดการในประเทศไทยและประเทศอื่น ๆดำเนินการ หลายประชุม ประชุมเชิงปฏิบัติการสัมมนาสัมมนาบนปะการังการปัญหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งปะการังฟอกสีผลกระทบ แนวโน้มการกู้คืน และจัดการได้ตรวจสอบ และวิเคราะห์ (Fig. 1)ผลลัพธ์ความผิดอุณหภูมิผิวหน้าทะเลของระหว่าง 30-34° C บันทึกระหว่างมีนาคม 2010 มิถุนายนในการทะเลอันดามันและอ่าวไทย ที่ภาคทะเลและทรัพยากรชายฝั่ง ในความร่วมมือกับเครือข่ายของมหาวิทยาลัยไทยและองค์กรพัฒนาเอกชนดำเนินการสำรวจแนวปะการังหลาย และรายงานแพร่หลาย และรุนแรงปะการังฟอกสีกว่า 80% ที่ปะการังหลายไซต์ ปะการังฟอกสีในทะเลอันดามันรุนแรงมากขึ้น และกว้างขวางมากกว่าในอ่าวไทย มีการภายในอ่าวไทยอย่างมีระดับต่ำที่สุดฟอกสีผลกระทบ Taxa ปะการังมากที่สุดไวต่อโอ Acropora และโอ Pocillopora คอรัลเป็นการตายตามเหตุการณ์ฟอกสีประมาณประมาณ 50 – 60% ภายในทะเลอันดามันทะเล และประมาณ 30-40% ภายในอ่าวของไทย บางชนิดปะการัง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Poritesแสดงให้เห็นว่ากู้คืนดี มีประเมินที่ 2010เหตุการณ์ฟอกสีจะคล้ายกันในขอบเขต แต่มีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเหตุการณ์ฟอกสีปี 1998ภายในอ่าวไทย แต่มากกว่าในขอบเขตและความรุนแรงภายในทะเลอันดามันแนวปะการังในทะเลอันดามัน ฝั่งตะวันออกเกาะที่แสดงให้เห็นว่าผลกระทบกว่าปะการังฝั่งตะวันตก ซึ่งอยู่ภายใต้การคลื่นภายในและการกระทำของคลื่นโดยทั่วไปแข็งแกร่งภายในพื้นที่ turbid กับกระแสน้ำ ปะการังอาณานิคมที่แสดงให้เห็นว่าความต้านทานต่อการฟอกสี จึงสุดที่ภายในพื้นที่เหล่านี้ ลดแสงส่วนลดโดยรวมในการเจาะลดอุณหภูมิแสงรวมที่เกิดจากการฟอกสี นี่ยากปะการังชนิด มีมีการตอบสนองแบบผสมการฟอกสี กับ Galaxeasp., Diploastrea heliopora, Heliopora coeruleaและ free-living fungiids แสดงความต้านทานมากที่สุดการฟอกสี นอกจากปะการังแข็ง อื่น ๆรวมทั้งปะการังอ่อน zoanthids taxa zooxanthellateหอยยักษ์ยัง ไร้สี (ทูน et al2010 Yeemin 2010) ฐานข้อมูล GIS และแผนที่สภาพแนวปะการังในประเทศไทยได้รับการพัฒนา มันแสดงให้เห็นปะการังสถานะก่อน และ ต่อมวล 2010เหตุการณ์สำหรับแต่ละไซต์ปะการังร่วมกับการฟอกสีข้อมูลความรุนแรง การตายปะการังฟอกสีอัตราและการเปลี่ยนแปลงครอบคลุมปะการังสด (Fig. 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลกระทบของปะการังฟอกขาว, การกู้คืนและการจัดการในประเทศไทยบทคัดย่อ เหตุการณ์ที่เกิดปะการังฟอกขาวมวลรุนแรงที่เกิดขึ้นในที่สุดเว็บไซต์แนวปะการังในประเทศไทยในปี 2010 ฟอกในทะเลอันดามันได้มากขึ้นอย่างรุนแรงและกว้างขวางกว่าในอ่าวไทย การประชุมหลายการสัมมนาและการประชุมจัดโดยหน่วยงานภาครัฐองค์กรพัฒนาเอกชนและมหาวิทยาลัยสำหรับการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับปะการังที่มีผลกระทบต่อการฟอกแนวโน้มการกู้คืนและการจัดการ รายการของคำแนะนำสำหรับการจัดการแนวปะการังใน บริษัท A ประเทศไทยถูกจัดให้ ประเด็นที่สำคัญรวมถึง: ป้องกันความเสียหายของปะการังจากการดำน้ำดูปะการังในตื้นแนวปะการังโหลดตะกอนจากการพัฒนาชายฝั่งทะเลที่ปล่อยน้ำเสียจากเรือและกิจกรรมที่ดินตามเข้าไปในแนวปะการังปิดชั่วคราวของจุดดำน้ำที่สร้างจุดดำน้ำใหม่การทำวิจัยและการตรวจสอบสำหรับการอนุรักษ์ปะการังและฟื้นฟูแจ้งผู้คนและนักท่องเที่ยวเกี่ยวกับสถานะของปะการังฟอกขาวให้คนพลังงานที่เพียงพอและงบประมาณให้กับหน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้องการสร้างเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพของมหาวิทยาลัยหน่วยงานภาครัฐสำนักงานจังหวัด, สำนักงานปกครองส่วนท้องถิ่นองค์กรพัฒนาเอกชน บริษัท เอกชนและการอนุรักษ์กลุ่ม มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีกลไกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการดำเนินงานโครงการภายใต้ของประเทศไทยปะการังแห่งชาติแผนบริหารจัดการแนวปะการัง รายการของการวิจัยที่จำเป็นต่อการปรับตัวให้เข้าปะการังฟอกขาวที่ถูกนอกจากนี้ยังให้บริการโดยผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้องและองค์กร การพัฒนานักวิจัยหนุ่มสาวและประชาชนเพิ่มการรับรู้จะต้องเร่งด่วนในการอนุรักษ์แนวปะการังในประเทศไทยเพื่อจัดการความกดดันและย้ายสังคมที่จะเดินอย่างยั่งยืน. บทนำปะการังฟอกขาวเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงที่สุดที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศแนวปะการังในประเทศไทย เมื่อเร็ว ๆ นี้เหตุการณ์ที่เกิดปะการังฟอกขาวมวลในปี2010 อย่างรุนแรงที่เกิดขึ้นในที่สุดเว็บไซต์แนวปะการังในประเทศไทย ฟอกสีฟันในทะเลอันดามันได้มากขึ้นอย่างรุนแรงและกว้างขวางกว่าในอ่าวไทย(Yeemin et al. 2010) มันเป็นที่คาดการณ์ว่าจะเพิ่มขึ้นในความถี่และความรุนแรงในศตวรรษที่(ฮิวจ์ et al, 2003;.. Hoegh-Guldberg et al, 2007; เบิร์ตอัล 2011. Hoegh-Guldberg 2011). การกู้คืนปะการังจากการรบกวนที่สำคัญเช่นปะการังรุนแรงฟอกเหตุการณ์ในปี 1998 ได้รับการบันทึกไว้ในบางสถานที่(Yeemin et al. 2009) อย่างไรก็ตามความสามารถในการฟื้นตัวของปะการังมีแนวโน้มที่จะลดลงในสถานที่บางอย่างที่รบกวนความถี่เพิ่มขึ้น ดังนั้นความเสี่ยงของปะการังฟอกขาวในแต่ละฤดูร้อนต้องดูในการบูรณาการเพราะผลกระทบจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก่อนก่อนหน้านี้อาจทำให้ปะการังอ่อนแอมากขึ้นเพื่อการฟอกสีและโรค ฟังก์ชั่นทั้งสองขณะที่กองกำลังโครงสร้างการสร้างเงื่อนไขในอนาคตของระบบนิเวศแนวปะการัง (Great Barrier Reef Marine Park อำนาจ 2010). มันเป็นเอกสารที่ดีที่ย่อยสลายแนวปะการังอาจนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจและสังคมเพราะผลกระทบต่อการประมงชายฝั่งองเที่ยวและระบบนิเวศหลายบริการ( ซีซาร์ 2000) การสูญเสียทางเศรษฐกิจและสังคมที่เกิดจากเหตุการณ์ที่เกิดปะการังฟอกขาวที่รุนแรงได้รับการรายงาน(Bunce และรอย 2003) ถึงขอบเขตที่ปะการังฟอกขาวที่รุนแรงส่งผลกระทบต่อมวลสังคมกำหนดโดยตัวแปรหลายแห่งรวมถึงขอบเขตที่ปะการังฟอกขาวจะนำไปสู่การตายของปะการัง มีมีความหมายแตกต่างกันของแนวปะการังชายฝั่งทะเลที่ชุมชนได้รับผลกระทบ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดความยืดหยุ่นของชุมชนชายฝั่งที่จะเปลี่ยนการพึ่งพาของพวกเขาในแนวปะการังแนวปะการังเมื่อย่อยสลายเกิดขึ้น(มาร์แชลล์และ Schuttenberg 2006) สภาพอนาคตของแนวปะการังจะได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดยอัตราและขอบเขตของน้ำทะเลเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิและความยืดหยุ่นของreefecosystem ปะการัง (เวสต์และซาม 2003; Buddemeier et al. 2004). ปะการังส่วนใหญ่ผู้จัดการแนวตระหนักดีว่ามันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะต้องพิจารณาผลกระทบสะสมของการพร้อมกันภัยคุกคามต่อแนวปะการัง ในอนาคตฟอกปะการังปรากฏการณ์เป็นผู้จัดการแนวหลีกเลี่ยงไม่ได้และปะการังที่มีความรับผิดชอบในการตรวจสอบประเมินผลและการตอบสนองต่อผลกระทบของระบบนิเวศและทางเศรษฐกิจและสังคมของปะการังฟอกขาว. วัสดุและวิธีการเพื่อให้กลยุทธ์สำหรับการจัดการแนวปะการังในประเทศไทยกรมทรัพยากรทางทะเลและทรัพยากรชายฝั่ง, กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืชซึ่งเป็นเครือข่ายของมหาวิทยาลัยไทยสำหรับทะเลมูลนิธิองค์กรพัฒนาเอกชนและบริษัท เอกชนเริ่มการพัฒนากลยุทธ์การจัดการแนวปะการังปะการังฟอกขาวภายใต้วิกฤตในเดือนมิถุนายน2010 การตรวจสอบของทางกายภาพข้อมูลสมุทรศาสตร์นิเวศวิทยาแนวปะการังลุ่มน้ำระบบนิเวศการจัดการเขตชายฝั่งทะเลและแนวปะการังแผนการจัดการในประเทศไทยและประเทศอื่นๆ ได้รับการดำเนินการ การประชุมหลายสัมมนาการประชุมเชิงปฏิบัติการและการประชุมในประเด็นที่เกี่ยวข้องแนวปะการังโดยเฉพาะปะการังฟอกขาวส่งผลกระทบต่อแนวโน้มการกู้คืนและการจัดการสอบทานและวิเคราะห์(รูปที่ 1).. ผลทะเลความผิดปกติผิวอุณหภูมิระหว่าง 30- 34 องศาเซลเซียสถูกบันทึกไว้ในช่วงเดือนมีนาคมมิถุนายน 2010 ในทะเลอันดามันและอ่าวไทย กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่งทรัพยากรในการทำงานร่วมกันกับเครือข่ายของมหาวิทยาลัยไทยและองค์กรพัฒนาเอกชนดำเนินการสำรวจแนวปะการังหลายแห่งและรายงานปะการังฟอกขาวอย่างกว้างขวางและรุนแรงกว่า80% ที่เว็บไซต์หลายแนว ปะการังฟอกขาวในทะเลอันดามันได้มากขึ้นอย่างรุนแรงและกว้างขวางกว่าในอ่าวไทยกับอ่าวด้านในของประเทศไทยจัดแสดงต่ำสุดที่ส่งผลกระทบต่อการฟอกสี แท็กซ่าปะการังอ่อนไหวเป็นที่สุดเป็น Acropora spp และเอสพีพี Pocillopora คอรัลการตายต่อไปนี้เหตุการณ์ฟอกขาวที่มีประมาณ50-60% ภายในอันดามันทะเลและประมาณ30-40% ภายในอ่าวไทย ชนิดปะการังโดยเฉพาะอย่างยิ่ง Porites แสดงให้เห็นว่าการกู้คืนที่ดี มันเป็นที่คาดว่าในปี 2010 เหตุการณ์การฟอกสีจะคล้ายกันในขอบเขต แต่มีความรุนแรงมากกว่าเหตุการณ์ฟอก1998 ในอ่าวไทย แต่มากขึ้นในขอบเขตและความรุนแรงในทะเลอันดามัน. ในทะเลอันดามันแนวบนชายฝั่งตะวันออกของแสดงให้เห็นว่าผลกระทบที่เกาะมากกว่าแนวบนชายฝั่งตะวันตกซึ่งจะถูกคลื่นภายในและโดยทั่วไปการกระทำของคลื่นแข็งแกร่ง. ภายในพื้นที่ขุ่นที่มีการไหลของน้ำสูงปะการังอาณานิคมแสดงให้เห็นความต้านทานต่อการฟอกขาว มันเป็นไปได้ว่าภายในพื้นที่เหล่านี้แสงลดการเจาะส่วนร่วมในการลดลงโดยรวมในอุณหภูมิรวม/ ความเครียดแสงฟอกเหนี่ยวนำให้เกิด ในบรรดาสายพันธุ์ปะการังแข็งที่มีคือการตอบสนองในการฟอกขาวผสมกับ Galaxea sp. Diploastrea heliopora, Heliopora coerulea และ fungiids นั่งเล่นฟรีแสดงความต้านทานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการฟอกสี นอกเหนือไปจากปะการังแข็งอื่น ๆแท็กซ่า zooxanthellate รวมทั้งปะการังอ่อน, zoanthids และหอยมือเสือยังฟอกขาว (Tun et al. 2010; Yeemin 2010) ฐานข้อมูล GIS และแผนที่ของสภาพปะการังในประเทศไทยได้รับการพัฒนา มันแสดงให้เห็นสถานะแนวปะการังก่อนและต่อไปนี้มวล 2010 เหตุการณ์ฟอกสำหรับเว็บไซต์ของแนวปะการังแต่ละพร้อมกับข้อมูลเกี่ยวกับความรุนแรงฟอกตายปะการังและอัตราการเปลี่ยนแปลงในปกปะการัง(รูปที่. 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลกระทบของการเกิดปะการังฟอกขาว , การกู้คืนและการจัดการในไทย

นามธรรม ปะการังฟอกขาวรุนแรงมวลเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในส่วนแนวเว็บไซต์ในประเทศไทยในปี 2010 ฟอกขาวในทะเลอันดามันรุนแรงและกว้างขวางมากขึ้น
มากกว่าในอ่าวไทย การประชุมสัมมนาและประชุมหลาย
จัดโดยหน่วยงานภาครัฐ องค์กรเอกชน และมหาวิทยาลัย สำหรับการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับปะการัง
ฟอกขาวผลกระทบแนวโน้มการกู้คืนและการจัดการ รายการของคำแนะนำสำหรับการจัดการแนวปะการังใน
ประเทศไทยให้ ประเด็นที่สำคัญ ได้แก่ ป้องกันความเสียหายจากดำน้ำดูปะการังในแนวปะการังตื้น
, ตะกอนโหลดจากการพัฒนาชายฝั่ง ปล่อยน้ำเสียจากเรือและกิจกรรมที่ใช้ใน
ปะการัง ปิดชั่วคราวของเว็บไซต์ดำน้ำสร้างแหล่งดำน้ำใหม่ ดำเนินการวิจัย และการอนุรักษ์และฟื้นฟูปะการัง
แจ้งให้ประชาชน และนักท่องเที่ยว เกี่ยวกับสถานภาพของปะการังฟอกขาวให้
คนเพียงพอ และงบประมาณให้กับหน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้อง การสร้างเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพของ
มหาวิทยาลัย หน่วยงานราชการ สำนักงานจังหวัด สำนักงานปกครองส่วนท้องถิ่น องค์กรเอกชน บริษัทเอกชน และ
กลุ่มอนุรักษ์ มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะมีกลไกที่มีประสิทธิภาพสำหรับการดำเนินงานโครงการภายใต้ไทย
แห่งชาติแนวปะการังการจัดการ รายชื่องานวิจัยที่จำเป็นต่อการปรับตัวต่อปะการังฟอกขาวยัง
โดยผู้เชี่ยวชาญที่เกี่ยวข้อง และองค์กร การพัฒนานักวิจัยหนุ่ม และทำให้ประชาชน
การรับรู้เป็นอย่างเร่งด่วนที่จำเป็นสำหรับการอนุรักษ์แนวปะการังในประเทศไทย เพื่อจัดการกับความกดดันและย้าย
สังคมทางเดินที่ยั่งยืน

บทนำ
ปะการังฟอกขาวคือรุนแรงที่สุดภัยคุกคามถูกวางโดย
อากาศเปลี่ยนแนวปะการังในประเทศไทย เมื่อเร็ว ๆนี้
มวลปะการังฟอกขาวอย่างรุนแรงในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบนเว็บไซต์ 2010
แนวที่สุดในไทย การฟอก
ทะเลอันดามันเป็นรุนแรงมากขึ้นและกว้างขวางกว่า
ในอ่าวไทย วรพันธุ์ ( et al . 2010 ) มันคือ
คาดการณ์เพิ่มขึ้นในความถี่และความรุนแรงในศตวรรษนี้
( ฮิวจ์ et al . 2003 ; โฮก guldberg et al .
2007 ; เบิร์ก et al . 2011 ; โฮก guldberg 2011 )
ปะการังฟื้นตัวจากการรบกวนที่สําคัญ เช่นเหตุการณ์รุนแรง
ปะการังฟอกขาวในปี 1998 ถูกบันทึกไว้ในบางสถานที่ วรพันธุ์

( et al .2009 ) อย่างไรก็ตามความสามารถในการกู้คืนปะการังมีแนวโน้ม
ลดลงในบางสถานที่ เช่น การรบกวน
ความถี่เพิ่มขึ้น ดังนั้นความเสี่ยงของปะการัง
แต่ละฤดูร้อนฟอก ต้องดูในรวม
เพราะผลกระทบจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อาจแสดงมาก่อน

ปะการังอ่อนแอมากขึ้นเพื่อฟอกและโรค ทั้งสองฟังก์ชันเป็นการบังคับรูปร่าง
ภาพอนาคตของระบบนิเวศแนวปะการัง ( Great Barrier Reef Marine Park

มันคือ ( 2010 ) จากการย่อยสลายปะการัง ที่อาจนำไปสู่การสูญเสียทางเศรษฐกิจและสังคม


เพราะผลกระทบต่อการประมงชายฝั่ง การท่องเที่ยวและบริการของระบบนิเวศ
หลาย ( ซีซาร์ 2000 ) การสูญเสียทางเศรษฐกิจและสังคมที่เกิดจากปะการังฟอกขาวที่รุนแรง

รายงานเหตุการณ์ และชุดบันส์ 2003 )

ขนาดปะการังฟอกขาวที่รุนแรงมีผลต่อมวลสังคม
โดยกำหนดตัวแปรหลายประการรวมถึงขอบเขต
ซึ่งนำไปสู่การตายของปะการังฟอกขาว ปะการัง
มีหลากหลายใช้ปะการังที่ชุมชนชายฝั่ง
ได้รับผลกระทบ . มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะกำหนดความยืดหยุ่นของชุมชนชายฝั่ง


กะการพึ่งพา แนวปะการังปะการัง
เมื่อการย่อยสลายเกิดขึ้น ( มาร์แชล schuttenberg
2006 ) สภาพของปะการังในอนาคตจะได้รับอิทธิพลส่วนใหญ่โดย
อัตราและขอบเขตการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิน้ำทะเล
และความยืดหยุ่นของ reefecosystem ปะการัง ( ทิศตะวันตกและซาล์ม 2003 ;
buddemeier et al . 2004 ) .
ผู้จัดการปะการังส่วนใหญ่ตระหนักว่ามันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะต้องพิจารณาผลกระทบสะสม

คุกคามปะการังพร้อมกัน แนวปะการัง .ในอนาคตปรากฏการณ์ปะการังฟอกขาว
ไม่ผู้จัดการแนวปะการัง
มีความรับผิดชอบในการตรวจสอบ ประเมิน และตอบสนอง
กับผลกระทบทางนิเวศวิทยา เศรษฐกิจ และสังคม ของปะการัง
. .

วัสดุและวิธีการเพื่อให้กลยุทธ์สำหรับการจัดการแนวปะการังใน
ประเทศไทย กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง
กรมอุทยานแห่งชาติ พืชและสัตว์ป่า ,
เครือข่ายของมหาวิทยาลัยไทย , มูลนิธิเพื่อทะเล และ บริษัท เอกชน เอ็นจีโอ

เริ่มการพัฒนาแนวปะการังการจัดการกลยุทธ์ภายใต้วิกฤตปะการังฟอกขาว
ในเดือนมิถุนายน 2010 ตรวจทานข้อมูลสมุทรศาสตร์กายภาพ
, นิเวศวิทยาแนวปะการัง ระบบนิเวศลุ่มน้ำ
, การจัดการทรัพยากรชายฝั่งและแนวปะการังการจัดการ
แผนการในประเทศไทยและประเทศอื่น ๆคือ
ดำเนินการ การประชุมหลายการสัมมนาเชิงปฏิบัติการและการประชุมในแนวปะการัง

ประเด็นที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะปะการังฟอกขาวผลกระทบแนวโน้มการกู้คืนและการจัดการทบทวนและวิเคราะห์ผล ( รูปที่ 1 ) .

ทะเลความผิดปกติของอุณหภูมิระหว่าง 30 - 34 องศา C
ถูกบันทึกไว้ในช่วงเดือนมีนาคมมิถุนายน 2010 ในทะเล
อันดามันและอ่าวไทย
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ใน
ร่วมกับเครือข่ายสถาบันอุดมศึกษาไทย
และองค์กรพัฒนาเอกชนดำเนินการสำรวจแนวและหลาย
รายงานอย่างกว้างขวางและรุนแรง ปะการังฟอกขาว
กว่า 80% ที่เว็บไซต์ของปะการังหลาย ปะการังฟอกขาว
ในทะเลอันดามันเป็นรุนแรงมากขึ้นและ
อย่างละเอียดมากกว่าในอ่าวไทย กับ
อ่าวไทยตอนในจัดแสดงสุด
ผลกระทบฟอกขาว ไวที่สุด
acropora spp . ) และปะการังpocillopora spp . และปะการังที่ฟอกขาวเหตุการณ์ต่อไปนี้คือตาย

ประมาณ 50 – 60 % ภายในทะเลอันดามัน
และประมาณ 30 – 40 % ภายในอ่าว
ประเทศไทย บางชนิดของปะการัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณ
ว่าการกู้คืน มันคือประมาณว่า 2010
ฟอกสีเหตุการณ์จะคล้ายกันในขอบเขตที่มีแต่ความรุนแรงมากกว่าปี

งานฟอกภายในอ่าวไทยแต่ยิ่งใหญ่ในขอบเขตและความรุนแรงภายในทะเลอันดามัน
.
ในทะเลอันดามัน แนวปะการังบนชายฝั่งตะวันออกของเกาะมี
ผลกระทบมากกว่าปะการัง
บนชายฝั่งตะวันตก ซึ่งอยู่ภายใต้
คลื่นภายในและโดยทั่วไปแข็งแกร่งคลื่นกระทำ .
ภายในพื้นที่ขุ่นกับการไหลของน้ำสูง พบว่าปะการัง
อาณานิคมต้านทานการฟอกขาว มันเป็นไปได้ว่าภายในพื้นที่เหล่านี้

ลดแสงการเจาะส่วนเพื่อลดอุณหภูมิโดยรวมในการรวมแสง /

เกิดความเครียดที่ฟอกขาว ชนิดแข็งของปะการังมีการฟอกขาว
เป็นผสมกับแกแลคซี่
.
heliopora heliopora diploastrea , สูตรและอิสระมากที่สุด
fungiids แสดงความต้านทานการฟอกขาว นอกจากปะการังแข็งและปะการังอ่อน zooxanthellate อื่น ๆรวมทั้ง zoanthids

,และหอยกาบยักษ์ยังฟอกขาว ( Tun et al .
2010 ; วรพันธุ์ 2010 ) เป็นฐานข้อมูล GIS และแผนที่ของ
สภาพปะการังในประเทศไทยได้รับการพัฒนา มันแสดงให้เห็นสถานภาพแนวปะการังก่อนและต่อไปนี้

ฟอกขาว 2010 มวลเหตุการณ์แต่ละแนวเว็บไซต์ร่วมกับ
ข้อมูลความรุนแรงฟอกขาว ปะการังตาย อัตราและเปลี่ยนปก
ชีวิตปะการัง ( รูปที่ 2 )