The London Underground is a public

The London Underground is a public transport network, composed of electrified railways (that is, a metro system) that run underground in tunnels in central London and above ground in the city's suburbs. The oldest metropolitan underground network in the world, first operating in 1863, the London Underground is usually referred to as either simply "the Underground" by Londoners, or (more familiarly) as "the Tube".

Since 2003, the Tube has been part of Transport for London (TfL), which also schedules and lets contracts for the famous red double-decker buses. Previously London Transport was the holding company for London Underground.

There are currently 275 open stations and over 253 miles (408 km) of active lines, with three million passenger journeys made each day (927 million journeys made 1999-2000; there are a number of stations and tunnels now closed).

Lines on the Underground can be classified into two types: sub-surface and deep level. The sub-surface lines were dug by the cut-and-cover method, with the tracks running about 5 metres below the surface. Trains on the sub-surface lines have the same loading gauge as British mainline trains.

The deep-level or "tube" lines, bored using a tunnelling shield, run about 20 metres below the surface (although this varies considerably), with each track running in a separate tunnel lined with cast-iron rings. These tunnels can have a diameter as small as 3.56m (11ft 8.25in) and the loading gauge is thus considerably smaller than on the sub-surface lines, though standard gauge track is used.

Lines of both types usually emerge onto the surface outside the central area, the exceptions being the Victoria Line which is in tunnel for its entire length save for a maintenance depot, and the Waterloo & City Line which, being very short, has no non-central part and no surface line.

Each station displays the Underground logo containing the station's name in place of the word "Underground", both at entrances to the station and repeatedly along the station walls so that they can easily be seen by passengers on arriving trains.

In addition, many stations' walls are decorated in tile motifs that are unique to the station, such as profiles of Sherlock Holmes' head at the Baker Street station or a cross containing a crown at the King's Cross station.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รถไฟใต้ดินลอนดอนมีเครือข่ายขนส่งมวลชน รถไฟ electrified (นั่นคือ มีระบบรถไฟใต้ดิน) ที่ทำงานใต้ดินในอุโมงค์ ในลอนดอน และ เหนือพื้นดินในเมืองชานเมือง ประกอบด้วย เครือข่ายรถไฟใต้ดินนครเก่าแก่ที่สุดในโลก ปฏิบัติการครั้งแรก ในวันที่ 1863 ลอนดอนใต้ดินจะเรียกเป็นเพียง "ดิน" โดย Londoners หรือ (familiarly มาก) เป็น "ท่อ" ตั้งแต่ 2003 หลอดได้รับส่วนหนึ่งขององค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน (TfL), ซึ่งยังมีการจัดกำหนดการ และให้สัญญาสำหรับรถชั้นสีแดงมีชื่อเสียง ก่อนหน้านี้ ขนส่งลอนดอนเป็นบริษัทโฮลดิ้งในรถไฟใต้ดินลอนดอน มี 275 ปัจจุบันเปิดสถานีกว่า 253 ไมล์ (408 กิโลเมตร) ของบรรทัดที่ใช้งาน มีสามล้านผู้โดยสารเจอร์นีย์ทำแต่ละวัน (เจอร์นีย์ 927 ล้านทำปี 1999-2000 มีจำนวนสถานีและอุโมงค์ที่ตอนนี้ ปิด) บรรทัดบนดินอาจแบ่งได้เป็นสองประเภท: พื้นผิวย่อย และลึกได้ ใบย่อยผิวถูกขุด โดยวิธีการตัด และปะ กับแทร็คที่ใช้ประมาณ 5 เมตรใต้ผิวหนัง รถไฟบนใบย่อยผิววัดเป็นรถไฟอังกฤษ mainline โหลดเดียวกันได้ รายการระดับลึกหรือ "หลอด" เบื่อใช้โล่ tunnelling รันประมาณ 20 เมตรใต้ผิวหนัง (แม้ว่านี้ไปจนมาก) กับแต่ละติดตามการทำงานในอุโมงค์แยกเรียงรายไป ด้วยริงส์ cast-iron อุโมงค์เหล่านี้สามารถมีเป็นเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดเล็กที่ 3.56 เมตร (8.25 ฟุต 11 ใน) และวัดโหลดจึงมากน้อยกว่าบนใบย่อยผิว ว่าใช้มาตรฐานวัดติดตาม บรรทัดทั้งสองชนิดมักจะเกิดบนพื้นผิวภายนอกพื้นที่กลาง ยกเว้นเป็นสาย วิกตอเรียซึ่งในอุโมงค์สำหรับความยาวทั้งหมดบันทึกดีโปเป็นบำรุงรักษา และวอเตอร์ลูและเมืองที่ เส้นสั้นมาก มีส่วนกลางไม่ไม่และไม่สายผิว สถานีแต่ละสถานีแสดงโลโก้ใต้ดินที่ประกอบด้วยชื่อของสถานีแทนคำว่า "ใต้ดิน" ทั้ง ที่ทางเข้าสถานี และซ้ำ ๆ ตามผนังสถานีเพื่อให้พวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถดูได้ โดยผู้โดยสารบนรถไฟที่เดินทางเข้ามา นอกจากนี้ ตกแต่งผนังหลายสถานีในความเรียงที่มีเฉพาะสถานี เช่นของเชอร์ล็อกโฮลมส์ของหัวที่สถานีถนนพญาไทหรือกากบาท ประกอบด้วยมงกุฎกษัตริย์ระหว่างสถานี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รถไฟใต้ดินลอนดอนเป็นเครือข่ายการขนส่งสาธารณะประกอบด้วยรถไฟไฟฟ้า (นั่นคือระบบรถไฟใต้ดิน) ที่ทำงานใต้ดินในอุโมงค์ในภาคกลางของกรุงลอนดอนและเหนือพื้นดินในเขตชานเมืองของเมือง เครือข่ายใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองใหญ่ในโลกเป็นครั้งแรกในการปฏิบัติการใน 1863 รถไฟใต้ดินลอนดอนมักจะเรียกว่าเป็นแค่ "ใต้ดิน" โดยลอนดอนหรือ (กันเองมากขึ้น) ขณะที่ "หลอด" ตั้งแต่ปี 2003 Tube ได้เป็นส่วนหนึ่ง คมนาคมสำหรับลอนดอน (ขอบคุณ) ซึ่งยังช่วยให้ตารางเวลาและสัญญาที่มีชื่อเสียงรถโดยสารสองชั้นสีแดง ก่อนหน้านี้ลอนดอนส่งเป็น บริษัท โฮลดิ้งสำหรับรถไฟใต้ดินลอนดอนขณะนี้มี 275 เปิดสถานีและกว่า 253 ไมล์ (408 กิโลเมตร) ของสายที่ใช้งานมีสามล้านการเดินทางของผู้โดยสารที่ทำในแต่ละวัน (927,000,000 เดินทางทำ 1999-2000; มีจำนวน สถานีและอุโมงค์ปิดตอนนี้) ในสายใต้ดินสามารถแบ่งได้เป็นสองประเภทย่อยพื้นผิวและระดับความลึก สายย่อยพื้นผิวถูกขุดโดยวิธีตัดและฝาครอบที่มีแทร็คที่ทำงานประมาณ 5 เมตรใต้พื้นผิว บนรถไฟสายย่อยพื้นผิวมีโหลดวัดเช่นเดียวกับการฉีดอังกฤษรถไฟในระดับลึกหรือ "หลอด" เส้นเบื่อการใช้โล่อุโมงค์วิ่งประมาณ 20 เมตรด้านล่างพื้นผิว (แม้ว่านี้แตกต่างกันมาก) กับแต่ละเพลง ทำงานในอุโมงค์แยกเรียงรายไปด้วยแหวนหล่อเหล็ก อุโมงค์เหล่านี้สามารถมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางขนาดเล็กเป็น 3.56m (11ft 8.25in) และโหลดวัดจึงมีขนาดเล็กกว่ามากในสายย่อยพื้นผิว แต่ติดตามเกณฑ์มาตรฐานจะใช้เส้นทั้งสองชนิดมักจะโผล่ออกมาบนพื้นผิวด้านนอก พื้นที่ภาคกลางมีข้อยกเว้นเป็นแถววิกตอเรียซึ่งอยู่ในอุโมงค์ความยาวทั้งสิ้นประหยัดสำหรับการบำรุงรักษาและ & วอเตอร์เมืองแถวซึ่งเป็นระยะสั้นมากมีส่วนที่ไม่กลางและเส้นพื้นผิวไม่แสดงแต่ละสถานี โลโก้ใต้ดินมีชื่อสถานีในสถานที่ของคำว่า "ใต้ดิน" ทั้งที่ทางเข้าสถานีซ้ำแล้วซ้ำอีกตามผนังสถานีเพื่อให้พวกเขาสามารถจะมองเห็นได้โดยผู้โดยสารบนรถไฟมาถึงนอกจากนี้ผนังสถานีจำนวนมากได้รับการตกแต่งใน ลวดลายกระเบื้องที่เป็นเอกลักษณ์ของสถานีเช่นโปรไฟล์ของหัวเชอร์ล็อกโฮล์มส์ 'ที่สถานีถนนเบเกอร์หรือข้ามที่มีพระมหากษัตริย์ที่สถานีครอสของพระราชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รถไฟใต้ดินลอนดอนมีเครือข่ายการขนส่งสาธารณะ ประกอบด้วย electrified ทางรถไฟ ( คือระบบรถไฟใต้ดิน ) ที่วิ่งใต้ดินในอุโมงค์ในลอนดอนและเหนือพื้นดินในเขตชานเมืองของเมือง กรุงเทพมหานครเครือข่ายใต้ดินที่เก่าแก่ที่สุดในโลก งานแรกใน 1863 , ลอนดอนใต้ดินมักจะเรียกว่าเป็นเพียง " ใต้ดิน " โดยคนลอนดอนหรือ ( วิสาสะ ) เป็น " หลอด " .

ตั้งแต่ 2003 , หลอดที่ได้รับส่วนหนึ่งขององค์การคมนาคมสำหรับลอนดอน ( TFL ) , ซึ่งยัง ตารางเวลา และให้สัญญากับสีแดงที่มีชื่อเสียงสองชั้นรถบัส ก่อนหน้านี้ลอนดอนการขนส่งเป็น บริษัท โฮลดิ้งสำหรับลอนดอนใต้ดิน . . .

ขณะนี้มี 275 เปิดสถานีและกว่า 253 ไมล์ ( กม. 408 ) สายใช้งานกับสามล้านผู้โดยสารเดินทางได้ทุกวัน ( 927 ล้านการเดินทางทำให้พบว่า มีจำนวนสถานีและอุโมงค์ตอนนี้ปิดแล้ว )

เส้นบนดินสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท : พื้นผิวย่อยและระดับลึก ย่อยเส้นพื้นผิวถูกขุดตัดและวิธีครอบคลุม กับรางรถไฟวิ่งประมาณ 5 เมตรใต้พื้นผิวรถไฟบนเรือดำน้ำเส้นพื้นผิวมีมาตรวัดโหลดเหมือนรถไฟ mainline อังกฤษ

ระดับลึกหรือ " เส้นท่อ " เบื่อใช้อุโมงค์โล่ วิ่งประมาณ 20 เมตร ด้านล่างพื้นผิว ( แม้ว่านี้จะแตกต่างกันอย่างมาก ) โดยแต่ละลู่วิ่งในอุโมงค์แยกเส้นกับเหล็กแหวน อุโมงค์เหล่านี้สามารถมีเส้นผ่านศูนย์กลางขนาดเล็กเป็น 3.56m ( 11ft 8โหลด 25in ) และวัดจึงมากขนาดเล็กกว่าในซับเส้นพื้นผิว แม้ว่าติดตามมาตรวัดมาตรฐานใช้

เส้นทั้งสองชนิดมักจะออกมาบนพื้นผิวภายนอกพื้นที่ภาคกลาง , ข้อยกเว้นเป็นวิคตอเรียบรรทัดซึ่งอยู่ในอุโมงค์สำหรับความยาวทั้งหมดของบันทึกการซ่อมบำรุงรักษาคลัง และ&วอเตอร์ลู เมืองสาย ซึ่ง ถูกมากสั้นมีไม่มีส่วนกลางและไม่มีเส้นผิว

แต่ละสถานีจะแสดงโลโก้สถานีใต้ดินที่มีชื่อแทนคำว่า " ใต้ดิน " ทั้งที่ทางเข้าสถานีและซ้ำ ๆตามผนังสถานีเพื่อให้พวกเขาสามารถเห็นได้โดยง่ายผู้โดยสารมาถึงรถไฟ

นอกจากนี้ กำแพงสถานี ' หลาย ตกแต่งด้วยกระเบื้องลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะสถานีเช่นโปรไฟล์ของหัวหน้า Sherlock Holmes ' ที่สถานีถนนเบเกอร์หรือข้ามที่มีพระมหากษัตริย์ที่สถานีคิงส์ครอส