ConclusionThere is little question

Conclusion
There is little question that , since 1992 , the Government of Japan has acknowledged fully the role of the Japanese military and goverment in establishing and operating the comfort women system before and during World War 2 . However , even before Prime Minister Abe's controversial statement of March 2007 , the persuasiveness of the acknowledgments has been weakened in the eyes of many by related controversies over Japan’s historic record , such as the Prime Minister Koizumi’s visits to the Yasakuni shrine (where Japan’s war dead are enshrined but also where 14 major convicted war criminals also are enshrined ) , the content of history textbooks , and statement by individual Japanese political leaders such as the statement of the Minister of education quote above. The battle over acknowledgment continues in Japan today with the content of history textbook as a main battleground ; and some maintain that the trend toward textbooks omitting discussion of the comfort women system raise doubts about the commitment of commitment of Japan’s Prime Ministers in their letters to comfort women that japan “should face up squarely to its past history and accurately convey it to future generations.”
The comfort women issue is part of a broader debate in Japan over how Japanese should view Japan’s record during the 1930s and World War 2 . History revisionists in Japan , as represented by the LDP Committee to Consider Japan’s Future Historical Education , appears to seek to absolve Japan from major guilt for its conduct during this period . Opponents of the history revisionists argue that Japan should acknowledge the negative aspects of its record and teach these to future generation in Japan. A recent example of this struggle , involving another historical issue , was the ruling of the Japanese Ministry of Education to delete passage from high school history textbooks that described the role of the Japanese army in the mass suicides of thousands of Okinawans during the Battle of Okinawa ( April – June 1945.)
The Asian Women’s Fund appears to have been a genuine effort by the Japanese government and the Fund’s sponsors and leaders to compensate and assist former comfort women. As discussed , several governments appeared to have accepted this by cooperating with the Asian Women’s Fund.
The controversial issue of Asian Women’s Fund atonement payment vs. demands for official Japanese government monetary compensation is predominately an issue of legal arguments vs. moral arguments. The Japanese government appears to have a credible legal position based on the Japanese Peace Treaty , Japan’s reparations agreement with several countries , and the language of the South Korea – Japan normalization treaty of 1965 . The February 2006 U.S. Supreme Court ruling in Joo vs. Japan seems to add strength to the Japanese government’s position. However, demands for official compensation have a strong moral component ; even some defenders of the Asian Women’s Fund argue that Japan could have followed Germany’s example and set up additional private – government combined funds to compensate other abused groups like forced laborers and prisoner of war. Japan has indicated concern that official compensation to comfort women could open up a pandora’s box of claims from other abused groups. This possibility opens up a number of uncertainties , including the potential for Japanese cities in 1945 (beginning with the massive Tokyo fire raid of March 9 , 1945 , which killed an estimated 80,000 or more Japanese ) and the atomic bombings of August 1945.
The Japanese government cites two statements as official apologies to comfort women : Cabinet Secretary Kono’s statement of August 1993 and the Prime Ministers’ letters to former comfort women who accepted assistance from the Asian Women’s Fund. The Prime minister ‘ letters state that the Prime Minister is speaking in the letters “as Prime Minister of Japan. ” The letter , all of which are identical in language , use the word “apology” and “apologies” and addresses these to all comfort women rather than just the recipients of the letters. Critics state that these are inadequate , but they have not detailed their reason for considering the statements inadequate. Some critics have suggested a resolution by the Japanese Diet as a suitable mode of apology , but the prospects of the full Diet approving such a resolution appear remote.
Some of Prime Minister Abe’s statements in March 2007 , including his reaffirmation of the Kono Statement and the Prime Minister’s letters , continue this tone of acknowledgment and apology. However , other statements appear to contradict elements of the Kono Statement and the Prime Minister’s letters. His emphasis on one component of the comfort woman system , recruitment , has the effect of minimizing the Japanese military’s deep role in other aspects of the system (transport , establishment and administration of comfort station , and control of the woman at the comfort station). The military may not have directly carried out the majority of recruitment, especially in recruitment goes against the testimony former comfort to Japanese government researchers who compiled the 1992-1993 government report and the testimony of forced recruitment by nearly 200 former comfort women from different Asian countries and the Netherlands of the 400 plus testimonies cited in Yuki Tanaka’s book, Japan’s Comfort Women.
The credibility of these women’s testimony appears to be a major point of contention between the Abe government and the LDP’s Committee to Consider Japan’s Future and Historical Education, on the one hand, and the Kona Statement and the Japanese government’s report of 1992-1993, on the other hand. The Kono Statement and the government’s report were based partly on the testimony of former comfort women.
Kono Yohei , current Speaker of the Diet’s House of Representative , stated on March 30 , 2007 , that his 1993 statement was based on government interviews with 16 former comfort women , who “offered explanation after explanation on a situation known only to those who had experienced such tremendous hardships. ” On the opposite side , the statements by the Abe government, including the March 16 , 2007 , Cabinet statement and spokesmen for the the Committee to Consider Japan’s Future Historical Education that there is no evidence of coercion seem to reject such testimory of former comfort women . The Abe government and the Committee to Consider Japan’s Future Historical Education seem to base their position largely on the situation in Korea where it appears that the majority of the recruitment of comfort women seemed to have been done by civilian recruiters who used deception and pressure on families rather than physical coercion – although some former comfort women claim to have been physically abducted. Moreover , the contention that there is no evidence of forcible , coerced recruitment seems to either ignore or be a rejection of the finding of the Dutch War Crimes Tribunals’findings and verdicts (including three death penalties) against seven Japanese army officers and four civilian employees of the army for coerced prostitution and rape of Dutch and other women in the Dutch East Indies (now Indonesia ) . This raises the potentially very important question of whether the Abe government is repudiaton of Article 11 of the 1951 Treaty of Peace between the Allied powers and Japan. Article 11 states : “ Japan accepts the judgment of the International Military Tribunal for the Far East and of other Allied War Crimes Courts both within and outside Japan … ”
Another apparent consequence of the rejection of the comfort women’s testimony is the erosion of support from outside Japan for the Japanese government’s demand that North Korea account for its kidnapping of Japanese citizen since the 1970s . This was pointed up by the Washington Post editorial of March 24 , 2007 , “ Shinzo Abe’s Double Talk, ” which contrasted Prime Minister Abe insistence on North Korean accountability for the kidnapping with “ his parallel campaign roll back Japan’s acceptance and responsibility for the abduction , rape , and sexual enslavement of tens of thousands of women during World War 2 ” The editorial asserted : “ If Mr. Abe seeks international support in learning the fate of Japan own crimes – and apologize to the victims he has slandered. ” Thus , in rejecting the testimony of over 100 former comfort women , the Japanese government appears to be putting itself in a position in which outsiders could begin to question the credibility of the claims that North Korea has kidnapped Japanese citizens.
The Prime Minister’s contradictory statement appear aimed at placating if not supporting the LDP Committee to Consider Japan’s Future Historical Education , who wish to amend or remove the Kono Statement and probably absolve the Japanese military from any responsibility for the comfort women system. The study , which these Dietmen have announced , and the reactions to it by the Japanese media and the public will be important indicators of the historical revisionists influence in Japan now and in the future.
An overlooked issue in much of the discussion of comfort women is whether former comfort women in allied and occupied countries had adequare freedom to decide whether to accept compensation and/or assistance from the Asian Women’s Fund It appears that they did have sufficient freedom in the Philipines , Indonesia , and the Netherlands but that they were discouraged in Taiwan and intimidated in South Korea not to accept assistance from the Asian Women’s Fund in 1997 . South Korean press reports on the comfort women issue often denigrate the Asian Women’s Fund by asserting that only a “small number” of woman came forward to accept the Fund’s assistance because most former comfort wome

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปมีคำถามน้อยว่า แมกซ์ รัฐบาลญี่ปุ่นได้ยอมรับว่า เต็มบทบาทของทหารญี่ปุ่นและรัฐบาลในการสร้าง และดำเนินระบบผู้หญิงสบายก่อน และระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างไรก็ตาม ก่อนที่นายกรัฐมนตรีอะเบะงบแย้งของเดือน 2007 มีนาคม ด้วยซ้ำของตอบได้ถูกลดลงในสายตาของหลายโดย controversies ที่เกี่ยวข้องผ่านบันทึกประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่น เช่นนายกฯ โคอิซึมิของการเข้าชมศาลเจ้า Yasakuni (ซึ่งเป็นที่ประดิษฐานตายสงครามของญี่ปุ่น แต่ที่ 14 หลักประวัติสงครามอาชญากรยังเป็นที่ประดิษฐาน), เนื้อหาของตำราประวัติศาสตร์ และรายงานตามผู้นำทางการเมืองญี่ปุ่นแต่ละตัวเช่นคำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาเสนอข้างต้น การต่อสู้เหนือยอมรับต่อในญี่ปุ่นวันนี้กับเนื้อหาของหนังสือประวัติเป็น battleground หลัก และบางรักษาว่า โน้มตำราละเว้นการสนทนาสบายผู้หญิงระบบเพิ่มข้อสงสัยเกี่ยวกับความมุ่งมั่นของญี่ปุ่นของนายกรัฐมนตรีในตัวของพวกเขาเพื่อบำเรอที่ญี่ปุ่น "ควรเผชิญหน้าเริ่มกับประวัติผ่านมา และสามารถถ่ายทอดให้อนุชนรุ่นหลัง" ปัญหาผู้หญิงจึงเป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายที่กว้างขึ้นในประเทศญี่ปุ่นมากกว่าว่าญี่ปุ่นควรดูคอร์ดของญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษ 1930 และสงครามโลกครั้งที่ 2 Revisionists ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น ตามที่แสดง โดยกรรมการ LDP เพื่ออนาคตการศึกษาของญี่ปุ่นพิจารณาประวัติศาสตร์ แล้วไป หา absolve ญี่ปุ่นจากความผิดที่สำคัญสำหรับการปฏิบัติในช่วงเวลานี้ ฝ่ายตรงข้ามของ revisionists ประวัติโต้เถียงว่า ญี่ปุ่นควรยอมรับผลด้านลบของของเรกคอร์ด และสอนเพื่ออนาคตในญี่ปุ่น ตัวอย่างล่าสุดของการต่อสู้นี้ เกี่ยวข้องกับปัญหาทางประวัติศาสตร์อีก ถูกปกครองของกระทรวงศึกษาเพื่อลบข้อความจากตำราประวัติศาสตร์มัธยมที่อธิบายถึงบทบาทของกองทัพญี่ปุ่นในอัตวินิบาตกรรมโดยรวมของ Okinawans ในระหว่างการต่อสู้ของโอกินาว่า (เมษายน – 1945 มิถุนายน) ญี่ปุ่น กองทุนสตรีเอเชียปรากฏได้มี ความพยายามอย่างแท้จริง โดยรัฐบาลญี่ปุ่น และของกองทุนรวมผู้สนับสนุน และผู้นำเพื่อชดเชย และช่วยอดีตนางบำเรอ ดังที่กล่าวไว้ ปรากฏหลายรัฐบาลได้ยอมรับนี้ โดยร่วมมือกับกองทุนรวมของผู้หญิงเอเชียปัญหาความขัดแย้งของชำระเงินพวกกองทุนสตรีเอเชียเทียบกับต้องรัฐบาลญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการเงินค่าตอบแทนเป็น predominately ปัญหาของอาร์กิวเมนต์กฎหมายเทียบกับอาร์กิวเมนต์คุณธรรม รัฐบาลญี่ปุ่นให้ตำแหน่งกฎหมายน่าเชื่อถือตามข้อตกลงสงครามญี่ปุ่นสันติภาพสนธิสัญญา ญี่ปุ่นกับประเทศต่าง ๆ และภาษาของประเทศเกาหลีใต้ – ญี่ปุ่นฟื้นฟูสนธิ 1965 แล้ว 2006 กุมภาพันธ์สหรัฐอเมริกาศาลฎีกาหุ Joo เทียบกับญี่ปุ่นน่าจะ เพิ่มความแรงตำแหน่งของรัฐบาลญี่ปุ่น อย่างไรก็ตาม ความต้องการสำหรับค่าตอบแทนอย่างเป็นทางมีส่วนประกอบแข็งแรง บางกองหลังของกองทุนรวมของผู้หญิงเอเชียโต้เถียงว่า ญี่ปุ่นไม่สามารถตามตัวอย่างของเยอรมนี และตั้งค่าส่วนตัวเพิ่มเติม – รัฐบาลรวมเงินชดเชยอื่น ๆ กลุ่มคนเช่นบังคับแรงของการบุกเบิกและเชลยศึก ญี่ปุ่นได้ระบุกังวลว่าค่าตอบแทนอย่างเป็นทางการกับผู้หญิงจึงสามารถเปิดกล่องแพนโดร่าของเรียกร้องจากกลุ่มคนอื่น ๆ โอกาสนี้เปิดขึ้นจำนวนไม่แน่นอน รวมทั้งเป็นเมืองในญี่ปุ่นในปีค.ศ. 1945 (ขึ้นต้น ด้วยตัวใหญ่โตเกียวไฟโจมตีของ 9 มีนาคม 1945 ซึ่งการฆ่าญี่ปุ่น 80000 ขึ้นไป) และทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ที่ 1945 สิงหาคมรัฐบาลญี่ปุ่นสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดงบสองเป็นโทษอย่างเป็นทางการบำเรอ: รายงานคณะรัฐมนตรีเลขานุการ Kono 1993 สิงหาคมและตัวนายกรัฐมนตรีกับอดีตนางบำเรอที่ยอมรับความช่วยเหลือจากกองทุนสตรีเอเชีย นายกรัฐมนตรี ' จดหมายระบุว่า นายกรัฐมนตรีพูดในตัวอักษร "เป็นนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่น" ตัวอักษร ทั้งหมดเหมือนในภาษา ใช้คำ "ขอโทษ" และ "ขอโทษ" และอยู่บำเรอทั้งหมดแทนที่เป็นเพียงผู้รับในจดหมายเหล่านี้ นักวิจารณ์รัฐมีไม่เพียงพอ แต่พวกเขาไม่มีรายละเอียดของเหตุผลสำหรับการพิจารณางบไม่เพียงพอ นักวิจารณ์บางได้แนะนำวิธีแก้ปัญหา โดยอาหารญี่ปุ่นเป็นโหมดที่เหมาะสมของขอโทษ แต่แนวโน้มของอาหารเต็มอนุมัติความละเอียดปรากฏไกลบางส่วนของคำสั่งนายกรัฐมนตรีอะเบะใน 2550 มีนาคม รวม reaffirmation ของเขายอด Kono และนายกรัฐมนตรีอักษร ต่อไปนี้เสียงยอมรับและขอโทษ อย่างไรก็ตาม งบอื่น ๆ ปรากฏการ ขัดแย้งกับองค์ประกอบของงบ Kono และตัวนายกรัฐมนตรี เขาเน้นส่วนประกอบหนึ่งของระบบจึงผู้หญิง สรรหาบุคลากร มีผลลดบทบาทลึกของทหารญี่ปุ่นในแง่มุมอื่น ๆ ของระบบ (ขนส่ง ก่อตั้ง และบริหารสถานีสบาย และควบคุมของผู้หญิงที่สถานีจึง) ทหารอาจไม่มีโดยตรงดำเนินการสรรหาบุคลากร ส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสรรหาไปกับความสะดวกสบายของอดีตพยานเพื่อนักวิจัยของรัฐบาลญี่ปุ่นที่รวบรวมรายงานรัฐบาล 1992-1993 และพยานหลักฐานบังคับการสรรหาบุคลากรโดยเกือบ 200 อดีตนางบำเรอจากประเทศต่าง ๆ ในเอเชียและประเทศเนเธอร์แลนด์ 400 และพยานที่อ้างถึงในหนังสือยูกิทานากะ นางบำเรอของญี่ปุ่น ได้ ความน่าเชื่อถือของพยานหลักฐานของผู้หญิงเหล่านี้ปรากฏเป็น จุดสำคัญของการช่วงชิงงานบนระหว่างรัฐบาลอะเบะและกรรมการของ LDP เพื่ออนาคตของญี่ปุ่นพิจารณาประวัติศาสตร์ ศึกษา คง และ ยอดโคและรายงานของรัฐบาลญี่ปุ่นปี 1992-1993 ในทางกลับกัน ยอด Kono และรายงานของรัฐบาลมีอยู่บางส่วนในคำให้การของอดีตนางบำเรอKono Yohei , current Speaker of the Diet’s House of Representative , stated on March 30 , 2007 , that his 1993 statement was based on government interviews with 16 former comfort women , who “offered explanation after explanation on a situation known only to those who had experienced such tremendous hardships. ” On the opposite side , the statements by the Abe government, including the March 16 , 2007 , Cabinet statement and spokesmen for the the Committee to Consider Japan’s Future Historical Education that there is no evidence of coercion seem to reject such testimory of former comfort women . The Abe government and the Committee to Consider Japan’s Future Historical Education seem to base their position largely on the situation in Korea where it appears that the majority of the recruitment of comfort women seemed to have been done by civilian recruiters who used deception and pressure on families rather than physical coercion – although some former comfort women claim to have been physically abducted. Moreover , the contention that there is no evidence of forcible , coerced recruitment seems to either ignore or be a rejection of the finding of the Dutch War Crimes Tribunals’findings and verdicts (including three death penalties) against seven Japanese army officers and four civilian employees of the army for coerced prostitution and rape of Dutch and other women in the Dutch East Indies (now Indonesia ) . This raises the potentially very important question of whether the Abe government is repudiaton of Article 11 of the 1951 Treaty of Peace between the Allied powers and Japan. Article 11 states : “ Japan accepts the judgment of the International Military Tribunal for the Far East and of other Allied War Crimes Courts both within and outside Japan … ” สัจจะอื่นชัดเจนปฏิเสธของพยานหลักฐานของผู้หญิงจึงเป็นการพังทลายของการสนับสนุนจากภายนอกประเทศญี่ปุ่นสำหรับบัญชีที่เกาหลีเหนือในการลักพาตัวของชาวญี่ปุ่นตั้งแต่ทศวรรษ 1970 ความต้องการของรัฐบาลญี่ปุ่น นี้ถูกชี้ โดยวอชิงตันโพสต์ทีมบรรณาธิการของ 24 มีนาคม 2007, "Shinzo อะเบะห้องพูดคุย ซึ่งต่างกองคน insistence อะเบะนายกฯ ในรับผิดชอบต่อเกาหลีเหนือลักพาตัวกับ"แคมเปญของเขาขนานย้อนกลับยอมรับและรับผิดชอบสำหรับการลักพาตัว ข่มขืน และ enslavement เพศของหมื่นผู้หญิงในระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ของญี่ปุ่น": "ถ้านายอะเบะพยายามสนับสนุนนานาชาติในการเรียนรู้ของญี่ปุ่น เองอาชญากรรม – และโทษเหยื่อเขา มี slandered "ดังนั้น ในการปฏิเสธคำให้การของ 100 กว่าอดีตนางบำเรอ รัฐบาลญี่ปุ่นแล้วจะ สามารถใส่ตัวเองในตำแหน่งที่บุคคลภายนอกอาจจะเริ่มคำถามความน่าเชื่อถือของการเรียกร้องให้เกาหลีเหนือลักพาตัวชาวญี่ปุ่น นายกรัฐมนตรีรายงานขัดแย้งปรากฏห้อง placating ถ้า ไม่สนับสนุน LDP กรรมการพิจารณาญี่ปุ่นอนาคตประวัติศาสตร์ศึกษา ผู้ที่ต้องการแก้ไข หรือลบยอด Kono และคง absolve ทหารญี่ปุ่นจากระบบผู้หญิงจึงรับผิดชอบ การศึกษา ซึ่งได้ประกาศ Dietmen เหล่านี้ และปฏิกิริยาได้ โดยสาธารณชนและสื่อญี่ปุ่นจะเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของประวัติศาสตร์ revisionists อิทธิพลในญี่ปุ่นขณะนี้ และในอนาคต ปัญหา overlooked มากการสนทนาของหญิงจึงเป็นว่า นางบำเรออดีตประเทศฝ่ายสัมพันธมิตร และครอบครองได้ราคา adequare อิสระในการตัดสินใจว่า ยอมรับค่าตอบแทนและ/หรือขอความช่วยเหลือจากสตรีเอเชียกองทุนมันปรากฏ ว่า ไม่มีเสรีภาพพอ Philipines อินโดนีเซีย และเนเธอร์แลนด์ แต่ว่า พวกเขาถูกท้อในไต้หวัน และอีกในเกาหลีใต้ไม่ให้ยอมรับความช่วยเหลือจากกองทุนสตรีเอเชียในปี 1997 รายงานข่าวเกาหลีใต้เกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงจึงมัก denigrate กองทุนของผู้หญิงเอเชีย โดยกรรมสิทธิ์ว่า เพียง "จำนวนน้อย" ของผู้หญิงมาข้างหน้ายอมรับความช่วยเหลือของกองทุนเนื่องจากส่วนใหญ่อดีตคอมฟอร์ท wome

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
มีคำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นตั้งแต่ปี 1992 รัฐบาลญี่ปุ่นได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่บทบาทของทหารญี่ปุ่นและรัฐบาลในการสร้างความสะดวกสบายและการดำเนินงานระบบสตรีก่อนและระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งก่อนที่นายกรัฐมนตรีอาเบะงบขัดแย้งของเดือนมีนาคม 2007 ล่อใจของกิตติกรรมประกาศได้ลดลงในสายตาของหลายคนถกเถียงที่เกี่ยวข้องมากกว่าการบันทึกประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นเช่นนายกรัฐมนตรีเข้าชมโคอิซึมิไปยังศาลเจ้า Yasakuni (ที่ตายในสงครามของญี่ปุ่น ประดิษฐานอยู่ แต่ยังเป็นที่ที่ 14 ที่สำคัญสงครามอาชญากรที่ถูกตัดสินยังประดิษฐาน) เนื้อหาของตำราประวัติศาสตร์และคำสั่งโดยบุคคลที่ผู้นำทางการเมืองของญี่ปุ่นเช่นคำสั่งของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการศึกษาอ้างดังกล่าวข้างต้น การต่อสู้มากกว่าการรับรู้อย่างต่อเนื่องในประเทศญี่ปุ่นในวันนี้ที่มีเนื้อหาของตำราเรียนประวัติศาสตร์เป็นสมรภูมิหลัก; และบางส่วนยืนยันว่าแนวโน้มตำราเลี่ยงการอภิปรายของความสะดวกสบายระบบผู้หญิงยกข้อสงสัยเกี่ยวกับความมุ่งมั่นของความมุ่งมั่นของญี่ปุ่นนายกรัฐมนตรีในจดหมายของพวกเขาเพื่อความสะดวกสบายของผู้หญิงที่ญี่ปุ่น "ควรเผชิญหน้าเต็มที่กับประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาและถูกต้องถ่ายทอดไปยังลูกหลานในอนาคต . "
ความสะดวกสบายปัญหาผู้หญิงเป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายที่กว้างขึ้นในประเทศญี่ปุ่นมากกว่าวิธีญี่ปุ่นควรดูบันทึกของญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษที่ 1930 และสงครามโลกครั้งที่ 2 revisionists ประวัติศาสตร์ในประเทศญี่ปุ่นเป็นตัวแทนจากคณะกรรมการ LDP ที่ต้องพิจารณาของญี่ปุ่นในอนาคตการศึกษาประวัติศาสตร์จะปรากฏขึ้นเพื่อหาทางที่จะให้อภัยญี่ปุ่นจากความผิดที่สำคัญสำหรับการดำเนินการในช่วงเวลานี้ ฝ่ายตรงข้ามของ revisionists ประวัติศาสตร์ยืนยันว่าญี่ปุ่นควรรับทราบด้านลบของการบันทึกและการสอนเหล่านี้เพื่อการสร้างอนาคตในญี่ปุ่น ตัวอย่างล่าสุดของการต่อสู้นี้ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาทางประวัติศาสตร์อื่นคือการปกครองของญี่ปุ่นกระทรวงศึกษาธิการในการลบข้อความจากตำราประวัติศาสตร์โรงเรียนมัธยมที่อธิบายบทบาทของกองทัพญี่ปุ่นในการฆ่าตัวตายของพันโอกินาวาระหว่างรบที่โอกินาว่า (เมษายน-มิถุนายน 1945)
กองทุนรวมเอเชียผู้หญิงดูเหมือนจะได้รับความพยายามของแท้จากรัฐบาลญี่ปุ่นและผู้ให้การสนับสนุนของกองทุนและผู้นำในการชดเชยและให้ความช่วยเหลือผู้หญิงที่สะดวกสบายในอดีต ตามที่กล่าวรัฐบาลหลายดูเหมือนจะได้รับการยอมรับนี้โดยความร่วมมือกับเอเชียกองทุนสตรี.
ปัญหาที่ถกเถียงกันของผู้หญิงเอเชียของการชำระเงินการชดใช้กองทุนเทียบกับความต้องการของรัฐบาลญี่ปุ่นอย่างเป็นทางการเงินชดเชยเป็นปัญหาส่วนใหญ่ของการขัดแย้งทางกฎหมายกับการขัดแย้งทางศีลธรรม รัฐบาลญี่ปุ่นดูเหมือนจะมีตำแหน่งทางกฎหมายที่น่าเชื่อถือบนพื้นฐานของสนธิสัญญาสันติภาพญี่ปุ่น, ข้อตกลงชดเชยของญี่ปุ่นกับหลายประเทศและภาษาของเกาหลีใต้ - ญี่ปุ่นสนธิสัญญาฟื้นฟู 1965 กุมภาพันธ์ 2006 การพิจารณาคดีของศาลฎีกาสหรัฐใน Joo กับญี่ปุ่นดูเหมือนว่าจะเพิ่มความแข็งแรงให้กับตำแหน่งของรัฐบาลญี่ปุ่น อย่างไรก็ตามข้อเรียกร้องค่าชดเชยอย่างเป็นทางการมีองค์ประกอบทางศีลธรรมที่แข็งแกร่ง; แม้กระทั่งบางกองหลังของกองทุนรวมเอเชียสตรียืนยันว่าญี่ปุ่นจะได้ตามตัวอย่างของเยอรมนีและการตั้งค่าเพิ่มเติมเอกชน - กองทุนรวมของรัฐบาลเพื่อชดเชยกลุ่มอื่น ๆ ที่ถูกทารุณกรรมเช่นกรรมกรและเชลยศึก ญี่ปุ่นได้ชี้ให้เห็นความกังวลว่าการชดเชยอย่างเป็นทางการเพื่อความสะดวกสบายผู้หญิงสามารถเปิดกล่องแพนดอร่าของการเรียกร้องจากกลุ่มอื่น ๆ ที่ถูกทารุณกรรม เป็นไปได้นี้เปิดขึ้นเป็นจำนวนมากในความไม่แน่นอนที่อาจเกิดขึ้นรวมถึงเมืองของญี่ปุ่นในปี 1945 (เริ่มต้นด้วยการโจมตีไฟใหญ่ของโตเกียว 9 มีนาคม 1945 ซึ่งถูกฆ่าตายประมาณ 80,000 คนหรือมากกว่าญี่ปุ่น) และระเบิดปรมาณูของเดือนสิงหาคมปี 1945
ของญี่ปุ่น รัฐบาลอ้างสองงบเป็นขอโทษอย่างเป็นทางการเพื่อความสะดวกสบายผู้หญิง: คำสั่งโนะเลขาธิการคณะรัฐมนตรีของเดือนสิงหาคมปี 1993 และตัวอักษรนายกรัฐมนตรี 'ความสะดวกสบายให้กับผู้หญิงในอดีตเป็นที่ยอมรับความช่วยเหลือจากกองทุนรวมเอเชียสตรี นายกรัฐมนตรีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงตัวอักษร 'ระบุว่านายกรัฐมนตรีพูดในจดหมาย "ในฐานะนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่น "ตัวอักษรทั้งหมดที่มีเหมือนกันในภาษาใช้คำว่า" ขอโทษ "และ" ขอโทษ "และที่อยู่เหล่านี้ให้กับผู้หญิงทุกความสะดวกสบายมากกว่าเพียงผู้รับจดหมาย นักวิจารณ์ระบุว่าสิ่งเหล่านี้มีไม่เพียงพอ แต่พวกเขายังไม่ได้รายละเอียดเหตุผลของพวกเขาสำหรับการพิจารณางบไม่เพียงพอ นักวิจารณ์บางคนได้เสนอมติโดยอาหารญี่ปุ่นเป็นโหมดที่เหมาะสมในการขอโทษ แต่แนวโน้มของการอนุมัติอาหารเต็มรูปแบบเช่นความละเอียดปรากฏระยะไกล.
บางส่วนของงบนายกรัฐมนตรีเอ็บมีนาคม 2007 รวมทั้งยืนยันของเขาชี้แจงโนะและ ตัวอักษรนายกรัฐมนตรีต่อเสียงของการรับรู้และคำขอโทษนี้ อย่างไรก็ตามงบอื่น ๆ ปรากฏที่จะขัดแย้งกับองค์ประกอบของงบโนะและตัวอักษรของนายกรัฐมนตรี เน้นของเขาในส่วนหนึ่งของระบบผู้หญิงความสะดวกสบายการรับสมัครจะมีผลในการลดบทบาทลึกทหารญี่ปุ่นในด้านอื่น ๆ ของระบบ (การขนส่งการจัดตั้งและการบริหารงานของสถานีความสะดวกสบายและการควบคุมของผู้หญิงคนหนึ่งที่สถานีความสะดวกสบาย) ทหารอาจจะไม่ได้ดำเนินการโดยตรงจากเสียงส่วนใหญ่ของการรับสมัครโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรับสมัครไปกับคำให้การของความสะดวกสบายในอดีตที่นักวิจัยของรัฐบาลญี่ปุ่นที่รวบรวมรายงานรัฐบาล 1992-1993 และคำให้การของการรับสมัครงานบังคับโดยเกือบ 200 ผู้หญิงที่สะดวกสบายในอดีตจากประเทศในเอเชียที่แตกต่างกัน และเนเธอร์แลนด์ 400 ประจักษ์พยานบวกที่อ้างถึงในหนังสือยูกิทานากะ, ญี่ปุ่น Comfort ผู้หญิง.
ความน่าเชื่อถือของพยานหลักฐานของผู้หญิงเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นจุดสำคัญของการต่อสู้ระหว่างรัฐบาลอาเบะและกรรมการ LDP ในการพิจารณาของญี่ปุ่นในอนาคตและประวัติศาสตร์การศึกษาใน มือข้างหนึ่งและโคชี้แจงและรายงานของรัฐบาลญี่ปุ่นของ 1992-1993 ในมืออื่น ๆ งบโนะและรายงานของรัฐบาลที่ได้รับส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับคำให้การของผู้หญิงที่สะดวกสบายในอดีต.
โนะ Yohei ลำโพงปัจจุบันของบ้านอาหารผู้แทนราษฎรกล่าววันที่ 30 มีนาคม 2007 ที่ 1,993 คำพูดของเขาอยู่บนพื้นฐานของการสัมภาษณ์รัฐบาลกับ 16 ความสะดวกสบายในอดีต ผู้หญิงที่ "ที่นำเสนอคำอธิบายหลังจากคำอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ที่รู้จักกันเฉพาะกับผู้ที่มีประสบการณ์ความยากลำบากอย่างมากดังกล่าว "ในด้านตรงข้ามงบจากรัฐบาลอาเบะซึ่งรวมถึง 16 มีนาคม 2007 คำสั่งคณะรัฐมนตรีและโฆษกคณะกรรมการที่จะพิจารณาในการศึกษาประวัติศาสตร์ในอนาคตของญี่ปุ่นว่ามีหลักฐานของการข่มขู่ไม่ดูเหมือนจะปฏิเสธ testimory ดังกล่าวของผู้หญิงความสะดวกสบายในอดีต . รัฐบาลอาเบะและคณะกรรมการที่จะพิจารณาในการศึกษาประวัติศาสตร์ในอนาคตของญี่ปุ่นดูเหมือนจะยึดตำแหน่งของพวกเขาส่วนใหญ่เกี่ยวกับสถานการณ์ในประเทศเกาหลีที่ปรากฏว่าส่วนใหญ่ของการรับสมัครของผู้หญิงที่สะดวกสบายดูเหมือนจะได้รับการดำเนินการโดยนายหน้าพลเรือนที่ใช้ในการหลอกลวงและความดันในครอบครัว มากกว่าการข่มขู่ทางกายภาพ - แม้ว่าบางคนปลอบใจหญิงอดีตเรียกร้องให้มีร่างกายที่ถูกลักพาตัวไป นอกจากนี้ยังมีการแข่งขันที่มีหลักฐานของการบังคับไม่บังคับสรรหาดูเหมือนว่าจะไม่สนใจการอย่างใดอย่างหนึ่งหรือการปฏิเสธของการค้นพบของอาชญากรรมสงครามดัตช์ Tribunals'findings และตัดสิน (รวมทั้งสามบทลงโทษตาย) กับเจ็ดนายทหารญี่ปุ่นและสี่พนักงานพลเรือน ของกองทัพเพื่อการค้าประเวณีข่มขู่และข่มขืนผู้หญิงดัตช์และคนอื่น ๆ ในหมู่เกาะอินเดียตะวันออกของดัตช์ (ตอนนี้อินโดนีเซีย) นี้ทำให้เกิดคำถามที่อาจเกิดขึ้นที่สำคัญมากของรัฐบาลไม่ว่าจะเป็นเอ็บ repudiaton ของมาตรา 11 ของ 1951 สนธิสัญญาสันติภาพระหว่างอำนาจของฝ่ายพันธมิตรและญี่ปุ่น มาตรา 11 ฯ : "ญี่ปุ่นยอมรับคำพิพากษาของศาลทหารนานาชาติฟาร์อีสท์และอื่น ๆ พันธมิตรสงครามศาลอาชญากรรมทั้งภายในและนอกประเทศญี่ปุ่น ... "
อีกผลที่เห็นได้ชัดของการปฏิเสธคำเบิกความของผู้หญิงความสะดวกสบายของที่มีการพังทลายของการสนับสนุนจากภายนอก ญี่ปุ่นสำหรับความต้องการของรัฐบาลญี่ปุ่นว่าเกาหลีเหนือบัญชีสำหรับการลักพาตัวของพลเมืองญี่ปุ่นตั้งแต่ปี 1970 นี้ได้รับการชี้ขึ้นโดยบรรณาธิการวอชิงตันโพสต์วันที่ 24 มีนาคม 2007 "Shinzo Abe คุยคู่" ซึ่งเทียบการเรียกร้องนายกรัฐมนตรีอาเบะในความรับผิดชอบเกาหลีเหนือลักพาตัวด้วย "ม้วนแคมเปญขนานของเขากลับมาได้รับการยอมรับของญี่ปุ่นและความรับผิดชอบในการลักพาตัว, ข่มขืนและเป็นทาสทางเพศของนับหมื่นของผู้หญิงในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 "บรรณาธิการยืนยัน:" ถ้านายอาเบะพยายามสนับสนุนระหว่างประเทศในการเรียนรู้ชะตากรรมของตัวเองที่ญี่ปุ่นก่ออาชญากรรม - และขอโทษผู้ที่ตกเป็นเหยื่อที่เขาได้ใส่ร้าย "ดังนั้นในการปฏิเสธคำให้การของกว่า 100 ผู้หญิงที่สะดวกสบายในอดีตที่รัฐบาลญี่ปุ่นดูเหมือนจะใส่ตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่บุคคลภายนอกจะเริ่มตั้งคำถามกับความน่าเชื่อถือของการเรียกร้องว่าเกาหลีเหนือได้ลักพาตัวพลเมืองญี่ปุ่น.
นายกรัฐมนตรีคำสั่งที่ขัดแย้ง ปรากฏมุ่งเป้าไปที่ปลอบใจหากไม่ได้รับการสนับสนุนคณะกรรมการ LDP เพื่อพิจารณาญี่ปุ่นในอนาคตของการศึกษาประวัติศาสตร์ที่มีความประสงค์ที่จะแก้ไขหรือลบคำชี้แจงโนะและอาจจะให้อภัยทหารญี่ปุ่นจากความรับผิดชอบใด ๆ เพื่อความสะดวกสบายระบบผู้หญิง การศึกษาซึ่ง Dietmen เหล่านี้ได้ประกาศและปฏิกิริยากับมันโดยสื่อญี่ปุ่นและประชาชนจะเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญของประวัติศาสตร์ revisionists อิทธิพลในประเทศญี่ปุ่นในขณะนี้และในอนาคต.
มองข้ามปัญหามากในการอภิปรายของผู้หญิงคือความสะดวกสบาย ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่สะดวกสบายในอดีตประเทศพันธมิตรและครอบครองมีเสรีภาพ adequare ที่จะตัดสินใจว่าจะยอมรับค่าตอบแทนและ / หรือความช่วยเหลือจากเอเชียกองทุนสตรีปรากฏว่าพวกเขามีอิสระที่เพียงพอในฟิลิปปินส์อินโดนีเซียและเนเธอร์แลนด์ แต่ที่พวกเขาเป็นกำลังใจใน ไต้หวันและข่มขู่ในเกาหลีใต้ที่จะไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากกองทุนของผู้หญิงเอเชียในปี 1997 ภาคใต้รายงานข่าวเกาหลีของกองทุนปลอบใจหญิงปัญหามักจะลบรอยเอเชียสตรีโดยอ้างว่ามีเพียง "จำนวนน้อย" ของผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาที่จะยอมรับความช่วยเหลือของกองทุนเพราะส่วนใหญ่ Wome ความสะดวกสบายในอดีต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป
มีคำถามนั้น ตั้งแต่ปี 1992 รัฐบาลญี่ปุ่นได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่บทบาทของทหารญี่ปุ่นและรัฐบาลในการจัดตั้งและดำเนินงานระบบความสะดวกสบาย ผู้หญิงในช่วงก่อนและระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 อย่างไรก็ตาม ก่อนที่นายกรัฐมนตรี Abe ขัดแย้งงบมีนาคม 2007โดยการชักจูงของกิตติกรรมประกาศ อ่อนแอลง ในสายตาของหลาย โดยเกี่ยวข้องกับการถกเถียงกับบันทึกประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่น เช่น นายกรัฐมนตรีโคอิซูมิเป็นเยี่ยมกับ yasakuni ศาลเจ้า ( ที่ตายสงครามของญี่ปุ่นที่ประดิษฐานอยู่ แต่ยังที่ 14 สาขานักโทษสงครามอาชญากรยังประดิษฐาน ) เนื้อหาของหนังสือเรียนประวัติศาสตร์และแถลงการณ์ โดยแต่ละคน ญี่ปุ่น ผู้นำทางการเมือง เช่น งบของกระทรวงอ้างข้างต้น การต่อสู้มากกว่าการยอมรับอย่างต่อเนื่องในญี่ปุ่นวันนี้กับเนื้อหาของประวัติศาสตร์ตำราเป็นสนามรบหลักและยืนยันว่าแนวโน้มที่มีต่อการอภิปรายของหนังสือเรียนใส่สบายผู้หญิงระบบยกข้อสงสัยเกี่ยวกับความมุ่งมั่นของความมุ่งมั่นของนายกรัฐมนตรีญี่ปุ่นในตัวอักษรของพวกเขาเพื่อปลอบใจผู้หญิงที่ญี่ปุ่น " ควรเผชิญหน้าอย่างเต็มที่กับประวัติศาสตร์ในอดีตและถูกถ่ายทอดให้คนรุ่นหลัง "
ความสะดวกสบายเป็นส่วนหนึ่งของการอภิปรายปัญหาของผู้หญิง เช่น ญี่ปุ่น ว่า ญี่ปุ่นควรดูบันทึกของญี่ปุ่นในช่วงทศวรรษที่ 1930 และสงครามโลกครั้งที่ 2 revisionists ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นแทน โดยคณะกรรมการพิจารณาการศึกษาประวัติศาสตร์อนาคต LDP ของญี่ปุ่น ปรากฏการแสวงหาเพื่อพ้นจากความผิดของญี่ปุ่นส่วนใหญ่ดำเนินการในช่วงเวลานี้ฝ่ายตรงข้ามของประวัติศาสตร์ revisionists ยืนยันว่าญี่ปุ่นควรยอมรับด้านลบและบันทึกการสอนเหล่านี้เพื่อสร้างอนาคตในญี่ปุ่น ตัวอย่างล่าสุดของการต่อสู้นี้ เกี่ยวข้องกับอีกทางปัญหาคือคำวินิจฉัยของกระทรวงญี่ปุ่นศึกษาเพื่อลบข้อความจากสูงประวัติศาสตร์หนังสือเรียนที่อธิบายบทบาทของทหารญี่ปุ่น ในมวลหมู่ของพันของชาวโอกินาว่าในยุทธการโอะกินะวะ ( เมษายน–มิถุนายน 1945 )
กองทุนเอเชียของผู้หญิงดูเหมือนจะได้รับแท้ความพยายามโดยรัฐบาลญี่ปุ่นและทุนสนับสนุน และผู้นำเพื่อชดเชยและช่วยปลอบใจอดีตผู้หญิง ตามที่ได้คุยกันไว้ หลายรัฐบาลที่ปรากฏได้รับการยอมรับนี้ โดยร่วมมือกับกองทุนเอเชียของผู้หญิง
ปัญหาขัดแย้งของการชําระเงินชดเชยกองทุนเอเชียของผู้หญิง กับความต้องการอย่างเป็นทางการของรัฐบาลญี่ปุ่นเงินชดเชยเป็นเป็นส่วนใหญ่เรื่องของข้อโต้แย้งทางกฎหมายและเหตุผลทางศีลธรรม รัฐบาลญี่ปุ่นจะปรากฏมีฐานะทางกฎหมายที่น่าเชื่อถือตามสนธิสัญญาสันติภาพญี่ปุ่น ญี่ปุ่นชดเชยข้อตกลงกับหลายประเทศและภาษาของเกาหลีใต้–ญี่ปุ่นการฟื้นฟูสนธิสัญญา 1965 กุมภาพันธ์ 2006 สหรัฐอเมริกา