อูโก ราฟาเอล ชาเบซ ฟรีอัส (สเปน: Hu

อูโก ราฟาเอล ชาเบซ ฟรีอัส (สเปน: Hugo Rafael Chávez Frías; 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 – 5 มีนาคม ค.ศ. 2013) เป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาตั้งแต่ปี 1999 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี 2013 เขาเป็นอดีตผู้นำพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้า (Fifth Republic Movement) นับแต่ก่อตั้งในปี 1997 ถึงปี 2007 เมื่อเขากลายเป็นผู้นำพรรคสหสังคมนิยมแห่งเวเนซุเอลา (PSUV) ตามข้อมูลของรัฐบาล เขามุ่งนำการปฏิรูปสังคมนิยมไปปฏิบัติในประเทศ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการสังคมชื่อ การปฏิวัติโบลีวาร์ ที่เห็นการใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ สภาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม การโอนอุตสาหกรรมหลักหลายประเภทเป็นของรัฐ การเพิ่มเงินทุนด้านสาธารณสุขและการศึกษาของรัฐ และการลดความยากจนลงอย่างสำคัญ ตามอุดมการณ์ทางการเมืองโบลีวาร์นิยม (Bolivarianism) และ "สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21" ของเขาเอง[1]

เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกรรมกรในซาบาเนตา รัฐบารีนัส ต่อมาเป็นนายทหารอาชีพ และ หลังไม่พอใจกับระบบการเมืองเวเนซุเอลา เขาได้ก่อตั้งขบวนการปฏิวัติโบลีวาร์-200 (MBR-200) ขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 เพื่อดำเนินการโค่นล้มรัฐบาล ชาเบซนำ MBR-200 ในรัฐประหารที่ล้มเหลวต่อรัฐบาลพรรคกิจประชาธิปไตยของรัฐบาลการ์โลส อันเดรส เปเรซในปี 1992 ซึ่งเขาถูกจำคุก เมื่อได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำในอีกสองปีให้หลัง เขาก่อตั้งพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้าซึ่งมีอุดมการณ์สังคมประชาธิปไตย และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาในปี 1998 ภายหลัง เขาริเริ่มรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ซึ่งเพิ่มสิทธิแก่กลุ่มที่ถูกเบียดขับ และเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของรัฐบาลเวเนซุเอลา และได้รับเลือกตั้งอีกสมัยในปี 2000 ระหว่างดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่สอง เขาริเริ่มระบบภารกิจโบลีวาร์ (Bolivarian Mission) สภาชุมชน (Communal Council) และสหกรณ์ที่มีกรรมกรเป็นผู้จัดการ เช่นเดียวกับโครงการปฏิรูปที่เดิน ขณะที่ยังโอนอุตสาหกรรมสำคัญหลายประเภทเป็นของรัฐ วันที่ 7 ตุลาคม 2012 ชาเบซชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเป็นสมัยที่สี่ และได้ดำรงตำแหน่งอีกสมัยเป็นเวลาหกปี[2]

ชาเบซอธิบายนโยบายของตนว่า ต่อต้านจักรวรรดินิยม และเขาเป็นนักวิจารณ์เสรีนิยมใหม่และทุนนิยมปล่อยให้ทำไป โดยทั่วไป ชาเบซเป็นปรปักษ์สำคัญของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกา เขาวางตนเป็นพันธมิตรอย่างเข้มแข็งกับรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของฟีเดล และราอูลต่อมา ในคิวบา และรัฐบาลสังคมนิยมของเอโบ โมราเลสในโบลิเวีย ราฟาเอล กอร์เรอาในเอกวาดอร์ และ ดาเนียล ออร์เตกาในนิการากัว การดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของ "คลื่นสีชมพู" สังคมนิยมที่กวาดไปทั่วละตินอเมริกา เขาสันบสนุนความร่วมมือละตินอเมริกาและแคริบเบียน และเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดตั้งสหภาพประชาชาติอเมริกาใต้ พันธมิตรโบลีวาร์เพื่อทวีปอเมริกา ธนาคารใต้ (Bank of the South) ที่ครอบคลุมทั่วทั้งภูมิภาค และเครือข่ายโทรทัศน์ภูมิภาคเทเลซู (TeleSur) ชาเบซเป็นบุคคลซึ่งเป็นที่ถกเถียงและมีความเห็นแตกแยกมากทั้งในและต่างประเทศ

วันที่ 30 มิถุนายน 2011 ชาเบซแถลงว่าเขากำลังฟื้นตัวจากการผ่าตัดเพื่อนำเนื้องอกฝีที่มีเซลล์มะเร็งออก[3] เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดครั้งที่สองในเดือนธันวาคม 2012[4] เขามีกำหนดสาบานตนเข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2013 แต่รัฐสภาเวเนซุเอลาตกลงเลื่อนพิธีเข้ารับตำแหน่งเพื่อให้เขามีเวลาฟื้นตัวและกลับจากการเดินทางเพื่อไปรักษาพยาบาลเป็นครั้งที่สามที่คิวบา[5] ชาเบซถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2013 ด้วยวัย 58 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อูโกราฟาเอลชาเบซฟรีอัส (สเปน: Hugo Rafael Chávez Frías; 28 กรกฎาคมค.ศ. 1954 – 5 มีนาคมค.ศ. 2013) เป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาตั้งแต่ปี 1999 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี 2013 เขาเป็นอดีตผู้นำพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้า (ความเคลื่อนไหวของสาธารณรัฐที่ห้า) นับแต่ก่อตั้งในปีปี 1997 ถึงปี 2007 (PSUV) เมื่อเขากลายเป็นผู้นำพรรคสหสังคมนิยมแห่งเวเนซุเอลาตามข้อมูลของรัฐบาลเขามุ่งนำการปฏิรูปสังคมนิยมไปปฏิบัติในประเทศซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการสังคมชื่อการปฏิวัติโบลีวาร์ที่เห็นการใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่สภาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมการโอนอุตสาหกรรมหลักหลายประเภทเป็นของรัฐการเพิ่มเงินทุนด้านสาธารณสุขและการศึกษาของรัฐและการลดความยากจนลงอย่างสำคัญตามอุดมการณ์ทางการเมืองโบลีวาร์นิยม (Bolivarianism) และ "สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21" ของเขาเอง [1]เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกรรมกรในซาบาเนตารัฐบารีนัสต่อมาเป็นนายทหารอาชีพและหลังไม่พอใจกับระบบการเมืองเวเนซุเอลาเขาได้ก่อตั้งขบวนการปฏิวัติโบลีวาร์-200 (MBR-200) ขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 เพื่อดำเนินการโค่นล้มรัฐบาลชาเบซนำ MBR-200 ในรัฐประหารที่ล้มเหลวต่อรัฐบาลพรรคกิจประชาธิปไตยของรัฐบาลการ์โลสอันเดรสเปเรซในปี 1992 ซึ่งเขาถูกจำคุกเมื่อได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำในอีกสองปีให้หลังเขาก่อตั้งพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้าซึ่งมีอุดมการณ์สังคมประชาธิปไตยและได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาในปี 1998 ภายหลังเขาริเริ่มรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ซึ่งเพิ่มสิทธิแก่กลุ่มที่ถูกเบียดขับและเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของรัฐบาลเวเนซุเอลาและได้รับเลือกตั้งอีกสมัยในปี 2000 ระหว่างดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่สองเขาริเริ่มระบบภารกิจโบลีวาร์ (โบลีวาร์แห่งภารกิจ) (ชุมชนสภา) สภาชุมชนและสหกรณ์ที่มีกรรมกรเป็นผู้จัดการเช่นเดียวกับโครงการปฏิรูปที่เดินขณะที่ยังโอนอุตสาหกรรมสำคัญหลายประเภทเป็นของรัฐวันที่ 7 ตุลาคม 2012 ชาเบซชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดีเป็นสมัยที่สี่และได้ดำรงตำแหน่งอีกสมัยเป็นเวลาหกปี [2]ชาเบซอธิบายนโยบายของตนว่าต่อต้านจักรวรรดินิยมและเขาเป็นนักวิจารณ์เสรีนิยมใหม่และทุนนิยมปล่อยให้ทำไปโดยทั่วไปชาเบซเป็นปรปักษ์สำคัญของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาเขาวางตนเป็นพันธมิตรอย่างเข้มแข็งกับรัฐบาลคอมมิวนิสต์ของฟีเดลและราอูลต่อมาในคิวบาและรัฐบาลสังคมนิยมของเอโบโมราเลสในโบลิเวียราฟาเอลกอร์เรอาในเอกวาดอร์และดาเนียลออร์เตกาในนิการากัวการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของ "คลื่นสีชมพู" สังคมนิยมที่กวาดไปทั่วละตินอเมริกาเขาสันบสนุนความร่วมมือละตินอเมริกาและแคริบเบียนและเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดตั้งสหภาพประชาชาติอเมริกาใต้พันธมิตรโบลีวาร์เพื่อทวีปอเมริกาธนาคารใต้ (ฝั่งใต้) ที่ครอบคลุมทั่วทั้งภูมิภาคและเครือข่ายโทรทัศน์ภูมิภาคเทเลซู (TeleSur) ชาเบซเป็นบุคคลซึ่งเป็นที่ถกเถียงและมีความเห็นแตกแยกมากทั้งในและต่างประเทศวันที่ 30 มิถุนายน 2011 ชาเบซแถลงว่าเขากำลังฟื้นตัวจากการผ่าตัดเพื่อนำเนื้องอกฝีที่มีเซลล์มะเร็งออก[3] เขาต้องเข้ารับการผ่าตัดครั้งที่สองในเดือนธันวาคม 2012[4] เขามีกำหนดสาบานตนเข้ารับตำแหน่งเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2013 แต่รัฐสภาเวเนซุเอลาตกลงเลื่อนพิธีเข้ารับตำแหน่งเพื่อให้เขามีเวลาฟื้นตัวและกลับจากการเดินทางเพื่อไปรักษาพยาบาลเป็นครั้งที่สามที่คิวบา[5] ชาเบซถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2013 ด้วยวัย 58 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อูโกราฟาเอลชาเบซฟรีอัส (สเปน: ฮิวโก้ชาเวซราฟาเอล Frias; 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1954-5 มีนาคม ค.ศ. 2013) 1999 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี 2013 (สาธารณรัฐที่ห้าการเคลื่อนไหว) นับ แต่ก่อตั้งในปี 1997 ถึงปี 2007 (PSUV) ตามข้อมูลของรัฐบาล การปฏิวัติโบลีวาร์ที่เห็นการใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่สภาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม และการลดความยากจนลงอย่างสำคัญ (Bolivarianism) และ "สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21" รัฐบารีนัสต่อมาเป็นนายทหารอาชีพและ (MBR-200) ขึ้นในต้นทศวรรษ 1980 เพื่อดำเนินการโค่นล้มรัฐบาลชาเบซนำ MBR-200 อันเดรสเปเรซในปี 1992 ซึ่งเขาถูกจำคุก 1998 ภายหลัง และได้รับเลือกตั้งอีกสมัยในปี 2000 เขาริเริ่มระบบภารกิจโบลีวาร์ (Bolivarian Mission) สภาชุมชน (ชุมชน Council) และสหกรณ์ที่มีกรรมกรเป็นผู้จัดการเช่นเดียวกับโครงการปฏิรูปที่เดิน วันที่ 7 ตุลาคม 2012 ต่อต้านจักรวรรดินิยม โดยทั่วไป และราอูลต่อมาในคิวบาและรัฐบาลสังคมนิยมของเอโบโมราเลสในโบลิเวียราฟาเอลกอร์เรอาในเอกวาดอร์และดาเนียลออร์เตกาในนิการากัว "คลื่นสีชมพู" พันธมิตรโบลีวาร์เพื่อทวีปอเมริกาธนาคารใต้ (ธนาคารของภาคใต้) ที่ครอบคลุมทั่วทั้งภูมิภาคและเครือข่ายโทรทัศน์ภูมิภาคเทเลซู (TeleSUR) วันที่ 30 มิถุนายน 2011 2012 [4] 10 มกราคม 2013 ชาเบซถึงแก่อสัญกรรมเมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2013 ด้วยวัย 58 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อูโกราฟาเอลชาเบซฟรีอัส ( สเปน : อูโก ราฟาเอลชาเบซ fr íเป็น ; 28 กรกฎาคมค . ศ . 2497 – 5 มีนาคมค . ศ .2013 ) เป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาตั้งแต่ปี 1999 กระทั่งถึงแก่อสัญกรรมในปี 2013 เขาเป็นอดีตผู้นำพรรคการเมืองขบวนการสาธารณรัฐที่ห้า ( 5 ขบวนการสาธารณรัฐ ) นับแต่ก่อตั้งในปี 1997 ถึงปี 2007( psuv ) ตามข้อมูลของรัฐบาลเขามุ่งนำการปฏิรูปสังคมนิยมไปปฏิบัติในประเทศซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการสังคมชื่อการปฏิวัติโบลีวาร์ที่เห็นการใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่สภาประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมการเพิ่มเงินทุนด้านสาธารณสุขและการศึกษาของรัฐและการลดความยากจนลงอย่างสำคัญตามอุดมการณ์ทางการเมืองโบลีวาร์นิยม ( bolivarianism ) และ " สังคมนิยมแห่งศตวรรษที่ 21 " ของเขาเอง [ 1 ]

เขาเกิดในครอบครัวชนชั้นกรรมกรในซาบาเนตารัฐบารีนัสต่อมาเป็นนายทหารอาชีพและหลังไม่พอใจกับระบบการเมืองเวเนซุเอลาเขาได้ก่อตั้งขบวนการปฏิวัติโบลีวาร์ - 200 ( mbr-200 ) ขึ้นในต้นทศวรรษเพื่อดำเนินการโค่นล้มรัฐบาล 1980mbr-200 ในรัฐประหารที่ล้มเหลวต่อรัฐบาลพรรคกิจประชาธิปไตยของรัฐบาลการ์โลสอันเดรสเปเรซในปีซึ่งเขาถูกจำคุกเมื่อได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำในอีกสองปีให้หลัง 1992และได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีเวเนซุเอลาในปี 1998 ภายหลังเขาริเริ่มรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ซึ่งเพิ่มสิทธิแก่กลุ่มที่ถูกเบียดขับและเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของรัฐบาลเวเนซุเอลาและได้รับเลือกตั้งอีกสมัยในปี 2000เขาริเริ่มระบบภารกิจโบลีวาร์ ( ภารกิจ bolivarian ) สภาชุมชน ( สภาชุมชน ) และสหกรณ์ที่มีกรรมกรเป็นผู้จัดการเช่นเดียวกับโครงการปฏิรูปที่เดินขณะที่ยังโอนอุตสาหกรรมสำคัญหลายประเภทเป็นของรัฐวันที่ 7 ตุลาคม 2012และได้ดำรงตำแหน่งอีกสมัยเป็นเวลาหกปี [ 2 ]

ชาเบซอธิบายนโยบายของตนว่าต่อต้านจักรวรรดินิยมและเขาเป็นนักวิจารณ์เสรีนิยมใหม่และทุนนิยมปล่อยให้ทำไปโดยทั่วไปชาเบซเป็นปรปักษ์สำคัญของนโยบายต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาและราอูลต่อมาในคิวบาและรัฐบาลสังคมนิยมของเอโบโมราเลสในโบลิเวียราฟาเอลกอร์เรอาในเอกวาดอร์และดาเนียลออร์เตกาในนิการากัวการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขาถูกมองว่าเป็นส่วนหนึ่งของ " คลื่นสีชมพู "เขาสันบสนุนความร่วมมือละตินอเมริกาและแคริบเบียนและเป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดตั้งสหภาพประชาชาติอเมริกาใต้พันธมิตรโบลีวาร์เพื่อทวีปอเมริกาธนาคารใต้ ( ธนาคารของภาคใต้ ) ที่ครอบคลุมทั่วทั้งภูมิภาค