My Diaryunbelievable that something

My Diary
unbelievable that something in past can make you feeling variety and many emotional. I just find out why i like to learn a sign language? why i love to help or feel special with a deaf and Austitic. because when i was young I'm hooked on a one soap opera. the name of this soap opera is Lom Huan. the storyline is about the boy who forced to take a pill to make him to a handicapped. i remember in this story an actor who was a Lom Huan is Aum Atichart he's a good actor and attractive. But it's not really the point. the point is a Character name Wa kul she is a heroine who help Lom Huan escape from a hospital and take care him always. and she can use a sign language to communicate with a deaf old servant too. that make me impressive and absorb thoes things

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไดอารี่
ไม่น่าเชื่อว่าบางสิ่งบางอย่างในอดีตที่ผ่านมาสามารถทำให้คุณมีความรู้สึกของฉันที่หลากหลายและหลายอารมณ์ ผมหาทำไมฉันชอบที่จะเรียนรู้ภาษามือ? ทำไมฉันรักที่จะช่วยเหลือหรือรู้สึกพิเศษกับคนหูหนวกและ austitic เพราะเมื่อผมเป็นเด็กผมติดยาเสพติดหนึ่งในละคร ชื่อนี้ละครเป็นลมฮวน เค้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้ชายที่บังคับให้ใช้ยาที่จะทำให้เขาพิการผมจำได้ว่าในเรื่องนี้นักแสดงที่เป็นลมฮวนคือ aum atichart เขาเป็นนักแสดงที่ดีและน่าสนใจ แต่มันไม่ได้จริงๆจุด ประเด็นก็คือตัวละครที่ชื่อวาพิกุลทองเธอเป็นนางเอกที่ช่วยให้หลบหนีลม Huan จากโรงพยาบาลและดูแลเขาเสมอ และเธอสามารถใช้ภาษาในการสื่อสารกับคนรับใช้เก​​่าเกินไปหูหนวก ที่ทำให้ฉันประทับใจและดูดซับสิ่ง thoes

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไดอารี่ของฉัน
ไม่น่าเชื่อว่า บางสิ่งบางอย่างในอดีตสามารถทำให้คุณและหลายความรู้สึกหลากหลายอารมณ์ เพียงหาออกทำไมฉันอยากเรียนภาษาเครื่อง ทำไมผมชอบที่จะช่วย หรือรู้สึกพิเศษกับคนหูหนวก Austitic เพราะเมื่อฉันเป็นเด็ก ฉันกำลังบินคืนตัวละครหนึ่ง ชื่อของละครนี้คือ ลมหวน เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวกับเด็กที่ถูกบังคับให้ใช้ยาเพื่อให้เขาเพื่ออำนวยความ ผมจำได้ว่า ในเรื่องนี้นักแสดงเจ้าหวนลมเป็น Atichart โอมเป็นนักแสดงที่ดี และน่าสนใจ แต่มันไม่ใช่จริง ๆ จุด จุดเป็นอักขระชื่อ Wa kul ที่เธอเป็นนางเอกที่ช่วยให้ลมหวนหลบหนีจากโรงพยาบาล และดูแลเขาเสมอ และเธอสามารถใช้ภาษาสัญลักษณ์เพื่อสื่อสารกับคนรับใช้เก่าหูหนวกมากเกินไป ที่ทำให้ฉันประทับใจ และซึมซับสิ่ง thoes

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไดอารี่
ของฉันไม่น่าเชื่อว่าบางสิ่งบางอย่างในอดีตจะทำให้คุณรู้สึกสบายและมีความหลากหลายมากมายทางด้านอารมณ์ความรู้สึก. ผมได้พบกับออกมาว่าทำไมผมชอบที่จะเรียนรู้ ภาษา ป้ายที่ ทำไมฉันรักที่จะช่วยให้หรือความรู้สึกในแบบพิเศษพร้อมด้วยที่คนหูหนวกและ austitic .เพราะเมื่อผมเป็นเด็กผมเข้าที่หนึ่งสบู่โอเปร่าที่ชื่อของสบู่ Opera เป็นหล่มเฟ่ยสินไปทำละหมาดได้เรื่องเศร้าเป็นเรื่องเด็กที่ถูกบังคับให้กินอาหารเม็ดเพื่อนำที่ทำให้เขาเป็นที่สำหรับผู้ ทุพพลภาพผมจำได้ว่าในเรื่องนี้นักแสดงคนหนึ่งที่มีบันทึกไว้โดยมุฮัมหมัดหล่มที่มีหน้าจั่วได้ประดับด้วยเครื่องหมายคำโอม atichart เขาเป็นนักแสดงที่ดีและน่าดึงดูดใจ แต่มันไม่ได้ให้จุดที่จุดนัดพบจะอยู่ที่ตัวอักษรชื่อวากุล:เธอเป็นนางเอกที่ช่วยให้หล่มเฟ่ยสินไปทำละหมาดออกจากที่โรงพยาบาลและใช้ความระมัดระวังตัวเขาอยู่เสมอและเธอก็สามารถใช้ที่ลงชื่อเข้าใช้ ภาษา ในการสื่อสารกับคนหูหนวกแก่ผู้รับใช้ไปด้วยที่ทำให้ผมประทับใจและดูดซับ thoes สิ่ง