number and surface area. Because of

number and surface area. Because of their thinness, the gills usually are not selfsupporting.
For a strictly water-breathing fish this is not a problem because water
provides support for the gills. However, if such a fish finds itself out of water, the
gills are not supported anymore. The collapse of gills and the limited surface area of
other possible breathing organs are the reasons why most fishes ultimately choke
outside water, despite the abundance of oxygen in air. Only air-breathing fishes can
manage, and among their anatomical adaptations are thicker, self-supporting (but,
consequently, less numerous) gills, as well as modified swimbladders, mouths, gill
chambers, guts, or skin which have more blood vessels and are more gas-permeable
than in other species.
Some species of fishes have become so specialized for air-breathing that their
capacity for water breathing is impaired and they cannot meet all of their oxygen
demand even in normally oxygenated water. They must breathe in air at least once in
a while. Surprisingly for a fish, they will “drown” if they are forced to stay in water.
Among such fishes are the South American pirarucu Arapaima gigas (this fish can get
huge, at 4.5 m and 200 kg, and 95% of its large oxygen demand is provided by airbreathing),
the freshwater butterflyfish Pantodon buchholzi (popular in the aquarium
trade), the adult Lepidosiren paradoxa (a South American lungfish), the electric eel
Electrophorus electricus, the three-spot (=blue) gourami Trichogaster trichopterus,
and the climbing perch Anabas testudineus

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนและพื้นที่ผิว เนื่องจาก thinness ของพวกเขา gills มักจะได้ไม่ selfsupportingปลาหายใจน้ำอย่างเข้มงวดไม่มีปัญหาเนื่องจากน้ำให้การสนับสนุนสำหรับ gills อย่างไรก็ตาม ถ้าปลาพบตัวเองออกจากน้ำ การgills ไม่สนับสนุนอีกต่อไป การล่มสลายของ gills และพื้นที่จำกัดของอวัยวะอื่น ๆ ได้หายใจเป็นสาเหตุที่ทำไมปลาใหญ่สุดหายใจติดขัดอยู่นอกน้ำ แม้ มีความอุดมสมบูรณ์ของออกซิเจนในอากาศ ปลาหายใจอากาศเดียวสามารถจัดการ และท้องของกายวิภาคมีหนา สนับสนุนตนเอง (แต่ดังนั้น น้อยมากมาย) gills ตลอดจนปรับเปลี่ยน swimbladders ปาก เหงือกแชมเบอร์ส กล้า หรือผิวที่มีหลอดเลือดเพิ่มมากขึ้น และมากขึ้นก๊าซ permeableกว่าในชนิดอื่น ๆบางพันธุ์ปลาได้กลายเป็นดังนั้นผู้เชี่ยวชาญสำหรับอากาศหายใจที่ของพวกเขาสำหรับหายใจน้ำกำลังลด และไม่สามารถตอบสนองทั้งหมดของออกซิเจนความต้องการแม้ในน้ำปกติ oxygenated พวกเขาต้องสูดอากาศที่ในขณะนั้น น่าแปลกใจสำหรับปลา พวกเขาจะ "จมน้ำตาย" ถ้าพวกเขาถูกบังคับให้อยู่ในน้ำปลาดังกล่าวมี pirarucu อเมริกาใต้ Arapaima gigas (ปลานี้ได้อย่างมาก 4.5 เมตร และ 200 กก. และ 95% ของความต้องการออกซิเจนของขนาดใหญ่ได้ โดยวงศ์),buchholzi ปลาผีเสื้อปลา Pantodon ที่ (นิยมในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำค้า), ผู้ใหญ่ Lepidosiren paradoxa (เป็นปลาปอดอเมริกาใต้), ปลาไหลไฟฟ้าElectrophorus electricus จุดสามที่ (=ฟ้า) ปลากระดี่ Trichogaster trichopterusและปลากะพงปีนเขา testudineus สกุลปลาหมอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนและพื้นที่ผิว เพราะบางของพวกเขาเหงือกมักจะไม่ได้ selfsupporting. สำหรับปลาน้ำอย่างเคร่งครัดหายใจนี้ไม่ได้เป็นปัญหาเพราะน้ำให้การสนับสนุนสำหรับเหงือก แต่ถ้าเช่นปลาพบว่าตัวเองออกมาจากน้ำที่เหงือกจะไม่ได้รับการสนับสนุนอีกต่อไป การล่มสลายของเหงือกและพื้นที่ผิวที่ จำกัด ของอวัยวะหายใจอื่นๆ ที่เป็นไปได้เหตุผลที่ว่าทำไมปลาส่วนใหญ่ก็สำลักน้ำนอกแม้จะมีความอุดมสมบูรณ์ของออกซิเจนในอากาศ เฉพาะปลาอากาศหายใจสามารถจัดการและในการปรับตัวทางกายวิภาคของพวกเขาจะหนาตัวเองได้(แต่ดังนั้นจำนวนมากน้อยกว่า) เหงือกเช่นเดียวกับ swimbladders แก้ไขปากเหงือกห้องกล้าหรือผิวที่มีเส้นเลือดมากขึ้นและมีก๊าซซึมเข้าไปกว่าสายพันธุ์อื่น ๆ . บางชนิดของปลาได้กลายเป็นพิเศษเพื่อให้อากาศหายใจของพวกเขาที่ความสามารถในการหายใจน้ำบกพร่องและพวกเขาไม่สามารถตอบสนองทุกความออกซิเจนของพวกเขามีความต้องการแม้ในน้ำออกซิเจนตามปกติ พวกเขาจะต้องหายใจในอากาศอย่างน้อยหนึ่งครั้งในขณะที่ ที่น่าแปลกใจสำหรับปลาที่พวกเขาจะ "จมน้ำ" ถ้าพวกเขาถูกบังคับให้อยู่ในน้ำ. ในบรรดาปลาดังกล่าวเป็น gigas อเมริกาใต้ pirarucu arapaima (ปลานี้จะได้รับอย่างมากที่4.5 เมตรและ 200 กิโลกรัมและ 95% ของออกซิเจนขนาดใหญ่ ความต้องการที่ให้บริการโดย airbreathing) น้ำจืดปลาผีเสื้อ Pantodon buchholzi (ที่นิยมในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำการค้า) ผู้ใหญ่ Lepidosiren paradoxa (ก lungfish อเมริกาใต้) ปลาไหลไฟฟ้าElectrophorus electricus สามจุด (= สีฟ้า) ปลาสลิด Trichogaster trichopterus, และ คอนปีน Anabas testudineus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนและพื้นที่ผิว เพราะความผอมของเหงือกมักจะไม่ selfsupporting .
สำหรับอย่างเคร่งครัดน้ำหายใจปลาไม่ใช่ปัญหาเพราะน้ำ
ให้การสนับสนุนสำหรับเหงือกปลา แต่ถ้าเป็นปลาที่พบว่าตัวเองออกจากน้ำ ,
เหงือกไม่สนับสนุนอีกต่อไป การล่มสลายของเหงือกและ จำกัด พื้นที่ผิวของ
อวัยวะในการหายใจที่เป็นไปได้อื่น ๆที่มีเหตุผลที่สุดปลาสำลักน้ำสุด
ภายนอกแม้จะมีความอุดมสมบูรณ์ของออกซิเจนในอากาศ อากาศหายใจเพียงปลา
จัดการและในหมู่พวกเขาที่ดัดแปลงเป็นหนาๆ เลี้ยงตัวเองได้ ( แต่
จากนั้น จำนวนมากน้อย ) เหงือก รวมทั้ง swimbladders แก้ไขปาก เหงือก
Chambers , ไส้หรือผิวหนังซึ่งมีเส้นเลือดมากกว่า และมากกว่าก๊าซซึมผ่าน

บางชนิดอื่น ๆ ชนิดของปลาได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญสำหรับอากาศหายใจที่ความจุของพวกเขา
น้ำการหายใจบกพร่อง และไม่สามารถตอบสนองทุกความต้องการออกซิเจนของออกซิเจนในน้ำปกติ
. พวกเขาต้องหายใจในอากาศอย่างน้อยหนึ่งครั้งใน
ในขณะที่ จู่ ๆ สำหรับปลาพวกเขาจะ " ตาย " ถ้าพวกเขาถูกบังคับให้อยู่ในน้ำ เช่น ปลาเป็น
ของอเมริกาใต้พิรารูคูราไพม่าศึกษา ( ปลาสามารถรับ
ขนาดใหญ่ที่ 4.5 เมตรและ 200 กิโลกรัม และ 95 เปอร์เซ็นต์ของความต้องการออกซิเจนของขนาดใหญ่ที่ให้บริการโดย airbreathing )
buchholzi pantodon ปลาผีเสื้อน้ำจืด ( ที่นิยมใน พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
การค้า ) , ผู้ใหญ่ lepidosiren พาราด็ ซา ( ปลาปอดอเมริกาใต้ ) , ปลาไหลไฟฟ้า
เล็คโทรฟอรัส electricus สามจุด ( สีฟ้า ) ปลากระดี่กระดี่
และปลาหมอไทย , testudineus หัสตินาปุระ