This study constructs a panel data

This study constructs a panel data 2003 and 2007, a social accounting matrix (SAM) and a
computable general equilibrium model (CGE) in 2007 to investigate the effect of tourism on
household income, poverty reduction and income distribution at the village level in Thailand.
It conducted a census of 116 households in a particular village. There are three focuses. First,
it examines the determinants of participation in tourism sector. Second, it investigates the
effect of participation in tourism activities on household income change and poverty exit.
Third, it simulates the direct and indirect effects of tourism price increase on income
generation and income distribution in the village.

In the first focus, the determinants of participation in terms of working hours vary among
economic sectors. Villagers operating homestay, accommodations for tourists, stay within 1
km from village center, got tourism income in 2003 and got an increase in household
members during 2003 – 2007. Households attending core tourism, e.g. trekking guide and
cultural show, also stay closer to the village center and got tourism income in 2003.
Moreover, their heads of households get better education. The pools of human capital in
households are also larger. For the participation in tourism-induced sector, e.g. souvenir
production and coffee shop, education plays significant role in terms of education of the
heads of households, average schooling years of household members and size of human
capital in households. Households with an increasing number of members and older people
are advantage in joining this sector. For other non-tourism sectors, education is also
important for the participation in commercial sector. However, education is less important for
households joining agricultural sector, agricultural labor service and non-agricultural labor
service

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้สร้างข้อมูลแผง 2003 และ 2007 สังคมบัญชีเมทริกซ์ (SAM) และแบบจำลองสมดุล computable ทั่วไป (CGE) ในปี 2007 เพื่อตรวจสอบผลของการท่องเที่ยวในรายได้ ลดความยากจน และการกระจายรายได้ในระดับหมู่บ้านในประเทศไทยดำเนินการสำมะโนของ 116 ครัวเรือนในหมู่บ้านโดยเฉพาะ มีสามโฟกัส ครั้งแรกมันตรวจสอบดีเทอร์มิแนนต์ของมีส่วนร่วมในภาคการท่องเที่ยว ที่สอง การตรวจสอบการผลของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยวเมื่อรายได้เปลี่ยนแปลงและความยากจนออกจากที่สาม มันเลียนแบบทางตรง และทางอ้อมผลกระทบของการท่องเที่ยวราคาเพิ่มจากรายได้การกระจายรายได้และสร้างในหมู่บ้านในโฟกัสแรก ดีเทอร์มิแนนต์ของมีส่วนร่วมในชั่วโมงการทำงานแตกต่างกันระหว่างภาคเศรษฐกิจ ชาวบ้านทำโฮมสเตย์ ห้องพักสำหรับนักท่องเที่ยว พักผ่อนภายใน 1km จากใจกลางหมู่บ้าน รายได้การท่องเที่ยวใน 2003 และมีการเพิ่มขึ้นในครัวเรือนสมาชิกในช่วง 2003-2007 ครัวเรือนเข้าร่วมหลักการท่องเที่ยว เดินป่าเช่น คู่มือ และวัฒนธรรมแสดง นอกจากนี้ยังอยู่ใกล้เมือง และมีรายได้การท่องเที่ยวใน 2003นอกจากนี้ ศีรษะของพวกเขาของครัวเรือนได้รับการศึกษาดี ประเภทของทุนมนุษย์ครัวเรือนยังมีขนาดใหญ่ การมีส่วนร่วมในภาคทำให้เกิดการท่องเที่ยว ของที่ระลึกเช่นผลิตและร้านกาแฟ การศึกษาบทบาทสำคัญในด้านการศึกษาหัวของครัวเรือน เฉลี่ย schooling ปีของสมาชิกในครัวเรือนและขนาดของทุนในครัวเรือน ครัวเรือนที่ มีการเพิ่มจำนวนสมาชิกและคนสูงอายุมีประโยชน์ในการเข้าร่วมกลุ่มนี้ สำหรับภาคอื่น ๆ ไม่ใช่ท่องเที่ยว การศึกษายังเป็นความสำคัญต่อการมีส่วนร่วมในภาคธุรกิจ อย่างไรก็ตาม การศึกษามีความสำคัญน้อยสำหรับครัวเรือนภาคเกษตร บริการแรงงานเกษตร และแรงงานที่ไม่ใช่เกษตรบริการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้สร้างข้อมูลแผง 2003 และ 2007, เมทริกซ์บัญชีสังคม (SAM) และ
แบบจำลองดุลยภาพทั่วไปคำนวณ (CGE) ในปี 2007 เพื่อศึกษาผลของการท่องเที่ยวใน
รายได้ของครัวเรือน, การลดความยากจนและการกระจายรายได้ในระดับหมู่บ้านในประเทศไทย
มันดำเนินการสำรวจสำมะโนประชากรจาก 116 ครัวเรือนในหมู่บ้านโดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีสามเน้นเป็น ครั้งแรกที่
มันตรวจสอบปัจจัยที่มีส่วนร่วมในภาคการท่องเที่ยว ประการที่สองจะสำรวจ
ผลกระทบของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยวเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงรายได้ของครัวเรือนและออกจากความยากจน.
ประการที่สามมันจำลองผลกระทบทางตรงและทางอ้อมของราคาที่เพิ่มขึ้นจากรายได้การท่องเที่ยว
สร้างและการกระจายรายได้ในหมู่บ้าน. ในโฟกัสแรกของปัจจัย การมีส่วนร่วมในแง่ของชั่วโมงการทำงานแตกต่างกันระหว่างภาคเศรษฐกิจ ชาวบ้านในการดำเนินงานโฮมสเตย์ที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวที่อยู่ภายใน 1 กิโลเมตรจากใจกลางหมู่บ้านมีรายได้จากการท่องเที่ยวในปี 2003 และมีการเพิ่มขึ้นของครัวเรือนสมาชิกในช่วง 2003 - 2007 ครัวเรือนที่เข้าร่วมการท่องเที่ยวหลักเช่นการเดินป่าแนะนำและการแสดงทางวัฒนธรรมนอกจากนี้ยังอยู่ใกล้ชิดกับ หมู่บ้านกลางและมีรายได้จากการท่องเที่ยวในปี 2003. นอกจากนี้หัวของพวกเขาของผู้ประกอบการได้รับการศึกษาที่ดีขึ้น สระว่ายน้ำของทุนมนุษย์ในครัวเรือนนอกจากนี้ยังมีขนาดใหญ่ สำหรับการมีส่วนร่วมในภาคการท่องเที่ยวที่เกิดขึ้นของที่ระลึกเช่นการผลิตและร้านกาแฟ, การศึกษามีบทบาทที่สำคัญในแง่ของการศึกษาของหัวของครัวเรือนปีการศึกษาเฉลี่ยของสมาชิกในครัวเรือนและขนาดของมนุษย์ทุนในครัวเรือน ครัวเรือนที่มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นของสมาชิกและผู้สูงอายุที่มีความได้เปรียบในการเข้าร่วมภาคนี้ สำหรับนอกภาคการท่องเที่ยวอื่น ๆ การศึกษายังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการมีส่วนร่วมในภาคการค้า อย่างไรก็ตามการศึกษามีความสำคัญน้อยกว่าสำหรับผู้ประกอบการร่วมงานกับภาคการเกษตรบริการแรงงานเกษตรและแรงงานนอกภาคเกษตรบริการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาโครงสร้างข้อมูลแผง 2003 และ 2007 บัญชีเมตริกซ์สังคม ( SAM ) และแบบจำลองคำนวณดุลยภาพทั่วไป (
cge ) โดยศึกษาผลกระทบของการท่องเที่ยวต่อ
รายได้ครัวเรือน การลดความยากจนและการกระจายรายได้ในระดับหมู่บ้าน ใน ประเทศไทย .
มันทำการสำมะโน 116 ครัวเรือนในหมู่บ้านโดยเฉพาะ . มี 3 เน้น . แรก
มันตรวจสอบปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมในภาคการท่องเที่ยว ประการที่สองจะศึกษาผลของการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการท่องเที่ยว การเปลี่ยนแปลงในรายได้ของครัวเรือนและออกจากความยากจน .
3 มันเลียนแบบทางตรงและทางอ้อมของเพิ่มราคาการท่องเที่ยว สร้างรายได้และการกระจายรายได้ในหมู่บ้าน


ในโฟกัสแรกปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีส่วนร่วมในด้านชั่วโมงการทำงานแตกต่างกันระหว่าง
ภาคเศรษฐกิจ ชาวบ้านปฏิบัติ โฮมสเตย์ , ที่พักสำหรับนักท่องเที่ยว อยู่ในระยะ 1
กิโลเมตร จากศูนย์หมู่บ้าน ทำให้รายได้จากการท่องเที่ยวในปี 2003 และได้เพิ่มสมาชิกในครัวเรือน
ระหว่าง 2003 และ 2007 ครัวเรือนเข้าร่วมท่องเที่ยวหลัก เช่น คู่มือการเดินป่าและ
แสดงวัฒนธรรมนอกจากนี้ยังอยู่ใกล้กับศูนย์กลางของหมู่บ้าน และได้รายได้จากการท่องเที่ยวในปี 2003 .
ส่วนหัวของครัวเรือนดีขึ้น การศึกษา สระว่ายน้ำของทุนมนุษย์ใน
ครัวเรือนยังมีขนาดใหญ่ สำหรับการมีส่วนร่วมในการท่องเที่ยว กระตุ้นภาคการผลิตและร้านของที่ระลึก
เช่นกาแฟ , การศึกษามีบทบาทสำคัญในแง่ของการศึกษาของ
หัวของครัวเรือนโรงเรียนปีสมาชิกในครัวเรือนเฉลี่ยและขนาดของทุนมนุษย์
ในครัวเรือน ครัวเรือน ด้วยการเพิ่มจำนวนของสมาชิกและผู้สูงอายุ
เป็นประโยชน์ร่วมในภาคนี้ สำหรับภาคการท่องเที่ยว ไม่ใช่อื่น การศึกษายังเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการมีส่วนร่วมใน
ภาคการค้า อย่างไรก็ตาม การศึกษาสำคัญน้อยกว่า
ครัวเรือนเข้าร่วมภาคเกษตรบริการแรงงานเกษตรและนอกภาคเกษตร แรงงาน
บริการ