Tourism in Surat Thani is largely d

Tourism in Surat Thani is largely dependent on and a major user of natural resources
and biodiversity, it is recommended that tourism be specifically addressed by regional
policies that deal with biodiversity and conservation. Thus, this study considered some
key issues for ecotourism development planning in Surat Thani province according to
the United Nations World Tourism Organization (UNWTO) destinations guideline, in
order to manage tourism and environmental resources, especially ecotourism resources.
UNWTO published an important guideline in 2004 known as indicators of sustainable
development for tourism destinations. This guideline is the result of efforts from over
60 authors working in 20 countries, in both developed and developing countries. Its

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวในจังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับผู้ใช้และที่สำคัญของทรัพยากรธรรมชาติและความหลากหลายทางชีวภาพก็จะแนะนำว่าการท่องเที่ยวได้รับการแก้ไขในระดับภูมิภาคโดยเฉพาะนโยบายที่มีความหลากหลายทางชีวภาพในการจัดการและการอนุรักษ์ ดังนั้นการศึกษานี้พิจารณาบางประเด็นที่สำคัญสำหรับการวางแผนการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศในจังหวัดสุราษฏร์ธานีตามที่สหประชาชาติองค์การการท่องเที่ยวโลก(UNWTO) แนวทางปลายทางในการจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวและสิ่งแวดล้อมโดยเฉพาะอย่างยิ่งทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. UNWTO การตีพิมพ์เป็นแนวทางที่สำคัญในปี 2004 ที่รู้จักกันเป็นตัวชี้วัดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว แนวทางนี้เป็นผลจากความพยายามจากกว่า60 ผู้เขียนทำงานใน 20 ประเทศทั้งในการพัฒนาและประเทศกำลังพัฒนา มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวในสุราษฎร์ธานี ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับ และเป็นผู้ใช้หลักของ
และความหลากหลายทางชีวภาพของทรัพยากรธรรมชาติ มีข้อเสนอแนะว่า การท่องเที่ยวเป็น addressed โดยเฉพาะนโยบายที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายทางชีวภาพ และการอนุรักษ์ ภาค

ดังนั้นการศึกษานี้จึงถือเป็นปัญหา
ที่สำคัญสำหรับการวางแผนพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี ตาม
สหประชาชาติองค์การการท่องเที่ยวโลก ( UNWTO ) จุดหมายปลายทางแนวทางในการจัดการการท่องเที่ยว
และทรัพยากรสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
การตีพิมพ์แนวทางสำคัญใน 2004 เรียกว่าตัวชี้วัดการพัฒนาที่ยั่งยืน
สำหรับจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยว แนวทางนี้คือผลจากความพยายามจาก
60 เขียนทำงานใน 20 ประเทศทั้งประเทศพัฒนาและกำลังพัฒนา ของ