In December 2011, Sydney Airport an

In December 2011, Sydney Airport announced a proposal to divide the airport into two airline-alliance-based precincts; integrating international, domestic and regional services under the one roof by 2019. The current domestic Terminal 2 and Terminal 3 would be used by Qantas, Jetstar and members of the oneworld airline alliance while today's international Terminal 1 would be used by Virgin Australia and its international partners. Other international airlines would continue to operate from T1.[23]
In September 2012, Sydney Airport CEO Kerrie Mather announced the airport had abandoned the proposal to create alliance-based terminals in favour of terminals "based around specific airline requirements and (passenger) transfer flows". She stated the plan was to minimise the number of passengers transferring between terminals.[24] In June 2013 the airport released a draft version of its 2013 Masterplan, which proposes operating domestic and international flights from the same terminals using 'swing gates', along with upgrading Terminal 3 (currently the Qantas domestic terminal) to accommodate the Airbus A380.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 2554 ธันวาคม สนามบินซิดนีย์ประกาศข้อเสนอแบ่งสนามมณฑลในการสายการบินพันธมิตรใช้สอง รวมบริการนานาชาติ ประเทศ และภูมิภาคภายใต้หนึ่งหลังคา โดย 2019 ปัจจุบันในประเทศ Terminal 2 และ 3 สถานีจะถูกใช้ โดย Qantas Jetstar และสมาชิกของพันธมิตรสายการบิน oneworld ขณะวันนี้อินเตอร์เนชั่นแนลเทอร์มินัล 1 จะใช้ทางเวอร์จินออสเตรเลียของพันธมิตร สายการบินอื่น ๆ ระหว่างประเทศจะยังคงดำเนินการจาก T1[23]
ในเดือน 2012 กันยายน สนามบินซิดนีย์ CEO Kerrie แมเธอร์ประกาศสนามบินได้ยกเลิกข้อเสนอเพื่อสร้างพันธมิตรใช้เทอร์มินัลลงเทอร์มินัล "ขึ้นอยู่รอบ ๆ ความต้องการเฉพาะสายการบินและการถ่ายโอน (ผู้โดยสาร) ขั้นตอนการ" เธอระบุมีแผนเพื่อ ลดจำนวนผู้โดยสารที่ถ่ายโอนระหว่างเทอร์มินัล[24] ในเดือนมิถุนายนปี 2013 สนามบินออกแบบร่างของ Masterplan 2013 ที่เสนอปฏิบัติการเที่ยวบินภายในประเทศ และต่างประเทศกับเทอร์มินัลที่ใช้ 'สวิงประตู' พร้อมกับการอัพเกรด 3 เทอร์มินัล (ปัจจุบัน Qantas โดยสารภายในประเทศ) เพื่อรองรับแอร์บัส A380

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนธันวาคม 2011, สนามบินซิดนีย์ประกาศข้อเสนอที่จะแบ่งสนามออกเป็นสองอันน่าสายการบินพันธมิตรที่ใช้; การบูรณาการบริการระหว่างประเทศและภูมิภาคภายใต้หนึ่งหลังคาโดย 2019 ปัจจุบันอาคารผู้โดยสารภายในประเทศที่ 2 และ 3 สถานีจะถูกใช้โดยแควนตัส, Jetstar และสมาชิกของพันธมิตรสายการบินวันเวิลด์ในขณะที่เทอร์มิระหว่างประเทศวันนี้ 1 จะนำมาใช้โดยเวอร์จินออสเตรเลียและระหว่างประเทศ คู่ค้า สายการบินระหว่างประเทศอื่น ๆ จะยังคงดำเนินงานจาก T1. [23]
ในเดือนกันยายน 2012, สนามบินซิดนีย์ซีอีโอหอกท้องประกาศสนามบินได้ละทิ้งข้อเสนอในการสร้างขั้วพันธมิตรที่อยู่ในความโปรดปรานของขั้ว "ไปตามความต้องการที่เฉพาะเจาะจงและสายการบิน (ผู้โดยสาร) การโอน กระแส " เธอบอกมีแผนจะลดจำนวนผู้โดยสารการถ่ายโอนระหว่างขั้ว. [24] มิถุนายน 2013 สนามบินปล่อยร่างของปี 2013 แผนหลักซึ่งเสนอปฏิบัติการเที่ยวบินในประเทศและระหว่างประเทศจากขั้วเดียวกันโดยใช้ 'ประตูแกว่ง' ของตนพร้อม ด้วยการอัพเกรด Terminal 3 (ปัจจุบันอาคารผู้โดยสารภายในประเทศแควนตัส) เพื่อรองรับแอร์บัส A380

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเดือนธันวาคม 2011 , สนามบินซิดนีย์ประกาศข้อเสนอที่จะแบ่งออกเป็นสองสายการบินพันธมิตรยึดสนามบินเขต บูรณาการระหว่างประเทศในประเทศและบริการภูมิภาคภายใต้หนึ่งหลังคาโดย 2019 . ปัจจุบันอาคารภายในประเทศ 2 Terminal 3 จะถูกใช้โดยแควนตัส ,เจ็ทสตาร์ และสมาชิกของพันธมิตรวันเวิลด์สายการบิน ขณะที่วันนี้ ระหว่างประเทศ อาคาร 1 จะถูกใช้โดยออสเตรเลียบริสุทธิ์และหุ้นส่วนระหว่างประเทศ สายการบินระหว่างประเทศอื่น ๆจะยังคงดําเนินจาก T1 [ 23 ]
ในเดือนกันยายน 2555สนามบินซิดนีย์ ( kerrie Mather ประกาศสนามบินทิ้งข้อเสนอที่จะสร้างพันธมิตรยึดขั้วในความโปรดปรานของเทอร์มินัล " ตามรอบความต้องการของสายการบินที่เฉพาะเจาะจงและ ( ผู้โดยสาร ) กระแส " โอน เธอกล่าวว่ามีแผนจะลดจำนวนผู้โดยสารการถ่ายโอนระหว่างขั้ว [ 24 ] ในเดือนมิถุนายน 2556 สนามบินออกรุ่นร่างแผนแม่บทของ 2013 ,ซึ่งนำเสนอการดำเนินงานในประเทศและเที่ยวบินระหว่างประเทศจากขั้วเดียวกันโดยใช้ ' สวิงประตู ' พร้อมกับการอัพเกรดอาคาร 3 ( ปัจจุบันอาคารผู้โดยสารภายในประเทศเพื่อรองรับ A380 แควนตัส ) .