In this article, I consider the cha

In this article, I consider the changing landscape of art education and explore potential directions for the field to situate itself within the spaces of early childhood education. I position that current understandings of child art and its use in both research and practice in the early childhood classroom are limited by a lack of connection to contemporary art practices. Working from the perspective of relational aesthetics, I examine children's drawing practices to suggest an extension of sociocultural theories of child art. To do so, I provide descriptions of young children's voluntary drawing events that illuminate the convivial nature of their productions, as well as nomadic processes involved in their work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทความนี้ ฉันจะพิจารณาการเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ของการศึกษาศิลปะ และสำรวจทิศทางที่อาจเกิดขึ้นสำหรับฟิลด์ตั้งอยู่ตัวเองภายในพื้นที่ของการศึกษาปฐมวัย ผมตำแหน่งเข้าใจว่าปัจจุบันเด็กศิลปะ และใช้ในการวิจัยทั้งและการปฏิบัติในชั้นเรียนปฐมวัยจะถูกจำกัด โดยการขาดการเชื่อมต่อวิธีปฏิบัติศิลปะร่วมสมัย การทำงานจากมุมมองของความงามเชิง ตรวจปฏิบัติวาดรูปสำหรับเด็กแนะนำส่วนขยายของทฤษฎี sociocultural ศิลปะเด็ก การทำเช่นนั้น ฉันให้อธิบายของเด็กสมัครใจวาดเหตุการณ์ที่ให้แสงสว่างธรรมชาติสนุกสนานของผู้ผลิต ตลอดจนกระบวนการเร่ร่อนที่เกี่ยวข้องในการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทความนี้ผมคิดว่าภูมิทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงของการศึกษาศิลปะและการสำรวจเส้นทางที่มีศักยภาพสำหรับสนามตั้งอยู่ที่ตัวเองภายในช่องว่างของการศึกษาปฐมวัย ผมเข้าใจว่าตำแหน่งปัจจุบันของศิลปะเด็กและการใช้งานในการวิจัยและการปฏิบัติในห้องเรียนเด็กวัยเริ่มต้นจะถูก จำกัด จากการขาดการเชื่อมต่อกับการปฏิบัติงานศิลปะร่วมสมัย การทำงานจากมุมมองของความสวยงามความสัมพันธ์ที่ผมตรวจสอบการปฏิบัติการวาดภาพของเด็กที่จะแนะนำเป็นส่วนหนึ่งของทฤษฎีทางสังคมวัฒนธรรมของศิลปะเด็ก จะทำเช่นนั้นผมให้รายละเอียดของเด็กวาดภาพเหตุการณ์ความสมัครใจที่ส่องสว่างธรรมชาติสนุกสนานของโปรดักชั่นของพวกเขาเช่นเดียวกับกระบวนการเร่ร่อนส่วนร่วมในการทำงานของพวกเขา