SELFIE SERIESWhen I see this pictur

SELFIE SERIES
When I see this picture, I realize that in the stream of our consciousness concentrate with the smart phones, and all perceptions are click and a swipe away. In the past forty years on 6th October 1976, Thammasat students try to call for liberty. It leads to the victims’ gruesome demise from the brutal crackdown, as caught and recorded by the various cameras. It reveals the inhuman lack of sympathy beyond social norm. In the context of those troubled times, it may not have been too surprising, given the amount of hatred generated toward the Left by the government of that time. Street confrontations are accompanied by the media input and output, and now of course by the social media on the smart phones. And in the contemporary context, it may seem that the “Smart phones” protesters of the present day are no less keen to gawk, revel in and share gruesome details, and no holding back on the hate. The “self” on the phone is now self-important, self-assured, highly liberated. Keen to be on the scene and expressing the “self” in just about anything goes. This artwork can reflect Thai society in nowadays.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชุดเซลฟี่เมื่อผมเห็นภาพนี้ ฉันตระหนักดีว่า ในกระแสของจิตสำนึกของเรามีสมาธิกับสมาร์ทโฟน และรับรู้ทั้งหมด คลิกและปัดนิ้วเพียง ในช่วงสี่สิบปีที่ในวันที่ 6 1976 ตุลาคม พยายามโทรเพื่อเสรีภาพนักศึกษาธรรมศาสตร์ จะนำไปสู่เหยื่อตายสยดสยองจากปราบปรามโหดร้าย จับ และบันทึก ด้วยกล้องต่าง ๆ มันแสดงให้เห็นการเห็นอกเห็นใจนอกเหนือจากบรรทัดฐานทางสังคมขาดผิดมนุษยธรรม ในบริบทของปัญหาเหล่านั้นครั้ง ไม่น่าแปลกใจเกินไป กำหนดปริมาณของความเกลียดชังที่สร้างขึ้นไปทางด้านซ้าย โดยรัฐบาลขณะนั้น เผชิญหน้าถนนจะมาพร้อมกับสื่ออินพุตและเอาต์พุต และตอนนี้แน่นอน โดยสื่อสังคมบนโทรศัพท์สมาร์ท และในบริบทร่วมสมัย มันอาจดูเหมือนว่า ผู้ประท้วง "สมาร์ทโฟน" ปัจจุบันมีความกระตือรือร้นไม่น้อยนี่ เพลินเพลินไปกับ และแบ่งปันรายละเอียดสยดสยอง และไม่ถือกลับในการเกลียด "ตัวตน" บนโทรศัพท์ขณะนั้นบ้าบิ่น มั่น ใจตัวเอง ขอรับการปลดปล่อย กระตือรือร้นที่จะบนฉากและแสดง "ตัวตน" ในเพียงเกี่ยวกับ อะไรไป งานศิลปะนี้สามารถสะท้อนสังคมไทยในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซลฟี SERIES
เมื่อฉันเห็นภาพนี้ฉันตระหนักดีว่าในกระแสสำนึกของเรามีสมาธิกับโทรศัพท์สมาร์ทและการรับรู้ทั้งหมดที่มีการคลิกและรูดออกไป ในอดีตที่ผ่านมาสี่สิบปีที่ผ่านมา 6 ตุลาคม 1976 นักศึกษาธรรมศาสตร์พยายามที่จะเรียกร้องให้มีเสรีภาพ จะนำไปสู่การตายที่น่าสยดสยองของเหยื่อจากการปราบปรามเช่นจับและบันทึกโดยกล้องต่างๆ มันแสดงให้เห็นการขาดความเห็นอกเห็นใจทารุณเกินกว่าบรรทัดฐานทางสังคม ในบริบทของครั้งทุกข์เหล่านั้นก็อาจจะไม่ได้รับที่น่าแปลกใจมากเกินไปได้รับปริมาณของความเกลียดชังที่สร้างขึ้นไปทางซ้ายโดยรัฐบาลในช่วงเวลานั้น การเผชิญหน้าถนนจะมาพร้อมกับการป้อนข้อมูลสื่อและการส่งออกและตอนนี้แน่นอนโดยสื่อสังคมบนโทรศัพท์สมาร์ท และในบริบทร่วมสมัยมันอาจจะดูเหมือนว่า "โทรศัพท์สมาร์ท" ประท้วงของวันปัจจุบันมีไม่น้อยกระตือรือร้นที่จะเพ่งพิศ, ความสุขมากในและแบ่งปันรายละเอียดที่น่าสยดสยองและไม่มีการถือกลับมาอยู่บนความเกลียดชัง "ตัวเอง" ในโทรศัพท์คือตอนนี้ตัวเองที่สำคัญความมั่นใจ, อิสรเสรีอย่างมาก กระตือรือร้นที่จะอยู่ในที่เกิดเหตุและการแสดง "ตัวเอง" ในเพียงเกี่ยวกับอะไร งานศิลปะนี้สามารถสะท้อนให้เห็นถึงสังคมไทยในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

selfie ซีรี่ส์เมื่อเห็นภาพนี้ ผมตระหนักดีว่า ในกระแสแห่งสมาธิจิตของเรากับโทรศัพท์สมาร์ทและการรับรู้เป็นคลิกและเหวี่ยงออกไป ในอดีตสี่ปี 6 ตุลาคม 2519 นักศึกษาธรรมศาสตร์พยายามโทรหาเพื่อเสรีภาพ มันทำให้เหยื่อตายจากการปราบปรามโหดร้ายน่ากลัว เช่น จับและบันทึกโดยกล้องต่างๆ มันแสดงให้เห็นว่าการขาดไร้ความเห็นใจเกินกว่าบรรทัดฐานของสังคม ในบริบทของช่วงเวลาเหล่านั้น มันอาจจะไม่ได้รับความตกใจให้ปริมาณของความเกลียดชังที่สร้างขึ้นทางซ้าย โดยรัฐบาลในตอนนั้น ถนนการเผชิญหน้าจะมาพร้อมกับสื่ออินพุตและเอาต์พุต และตอนนี้แน่นอน โดยสื่อสังคมบนโทรศัพท์สมาร์ท และในบริบทร่วมสมัย มันอาจดูเหมือนว่า “สมาร์ทโฟน”ประท้วงของวันปัจจุบันจะไม่กระตือรือร้นน้อยกว่าคนโง่ , เพลิดเพลินและแบ่งปันรายละเอียดที่น่ากลัว และไม่ถือกลับเกลียด " ตัวตน " ในโทรศัพท์ตอนนี้ตนเองสำคัญ มั่นใจในตนเองสูง รับการปลดปล่อย กระตือรือร้นที่จะได้รับในฉากและการแสดง " ตัวตน " ในเพียงเกี่ยวกับอะไรไป งานศิลปะนี้สามารถสะท้อนสังคมไทยในปัจจุบัน