The Lao economy depends heavily on

The Lao economy depends heavily on investment and trade with its neighbours, Thailand, Vietnam, and, especially in the north, China. Pakxe has also experienced growth based on cross-border trade with Thailand and Vietnam. In 2009, despite the fact that the government is still officially communist, the Obama administration in the US declared Laos was no longer a Marxist–Leninist state and lifted bans on Laotian companies receiving financing from the US Export Import Bank.[85] In 2011, the Lao Securities Exchange began trading. In 2012, the government initiated the creation of the Laos Trade Portal, a website incorporating all information traders need to import and export goods into the country.

Subsistence agriculture still accounts for half of the GDP and provides 80% of employment. Only 4.01% of the country is arable land, and a mere 0.34% used as permanent crop land,[86] the lowest percentage in the Greater Mekong Subregion.[87] Rice dominates agriculture, with about 80% of the arable land area used for growing rice.[88] Approximately 77% of Lao farm households are self-sufficient in rice.[89]

Through the development, release and widespread adoption of improved rice varieties, and through economic reforms, production has increased by an annual rate of 5% between 1990 and 2005,[90] and Lao PDR achieved a net balance of rice imports and exports for the first time in 1999.[91] Lao PDR may have the greatest number of rice varieties in the Greater Mekong Subregion. Since 1995 the Lao government has been working with the International Rice Research Institute of the Philippines to collect seed samples of each of the thousands of rice varieties found in Laos.[92]


Morning market in Vientiane
The economy receives development aid from the IMF, ADB, and other international sources; and also foreign direct investment for development of the society, industry, hydropower and mining (most notably of copper and gold). Tourism is the fastest-growing industry in the country. Economic development in Laos has been hampered by brain drain, with a skilled emigration rate of 37.4% in 2000.[93]

Laos is rich in mineral resources and imports petroleum and gas. Metallurgy is an important industry, and the government hopes to attract foreign investment to develop the substantial deposits of coal, gold, bauxite, tin, copper, and other valuable metals. In addition, the country's plentiful water resources and mountainous terrain enable it to produce and export large quantities of hydroelectric energy. Of the potential capacity of approximately 18,000 megawatts, around 8,000 megawatts have been committed for exporting to Thailand and Vietnam.[94]

The country's most widely recognised product may well be Beerlao which is exported to a number of countries including neighbours Cambodia and Vietnam. It is produced by the Lao Brewery Company.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจลาวขึ้นอยู่อย่างมากในการลงทุนและการค้า กับของประเทศเพื่อนบ้าน ไทย เวียดนาม และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในภาค เหนือ จีน Pakxe มีประสบการณ์เติบโตตามการค้าข้ามแดนกับไทยและเวียดนาม ในปี 2009 แม้ว่า รัฐบาลจะยังคงเป็นทางคอมมิวนิสต์ Obama บริหารสหรัฐฯ ประกาศลาวไม่ถูกรัฐ Marxist – Leninist และยกห้ามในบริษัทลาวรับเงินจากเราส่งออกนำเข้า ธนาคาร[85] ใน 2011 ลาวทรัพย์เริ่มค้าขาย ใน 2012 รัฐบาลเริ่มต้นการสร้างเว็บไซต์ค้าลาว เว็บไซต์เพจผู้ค้าข้อมูลทั้งหมดต้องนำเข้า และส่งออกสินค้าในประเทศการเกษตรยังชีพบัญชีครึ่งหนึ่งของจีดีพี และ 80% ของการจ้างงาน เพียง 4.01% ของประเทศมีที่ดินเพาะปลูก และ 0.34% เพียงใช้เป็นพืชถาวรที่ดิน, [86] เปอร์เซ็นต์ต่ำสุดในภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมากขึ้น[87] ข้าวกุมอำนาจเกษตร ประมาณ 80% ของพื้นที่ที่ดินเพาะปลูกที่ใช้สำหรับปลูกข้าว[88] ประมาณ 77% ของครัวเรือนลาวบางข้าวได้[89]ผ่านการพัฒนา นำออกใช้ และยอมรับแพร่หลายพันธุ์ข้าวปรับปรุง และ ผ่านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ ผลิตขึ้น โดยมีอัตรา 5% ระหว่าง 1990 และปี 2005 ปี [90] และยอดดุลสุทธิของข้าวนำเข้าและส่งออกเป็นครั้งแรกในปี 1999 ทำได้ลาว[91] ลาวอาจมีพันธุ์ข้าวจำนวนมากสุดในภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมากขึ้น ตั้งแต่ 1995 รัฐบาลลาวได้ทำงานกับ สถาบันวิจัยข้าวนานาชาติฟิลิปปินส์เพื่อเก็บตัวอย่างเมล็ดพันข้าวสายพันธุ์ที่พบในลาวแต่ละ[92]ตลาดเช้าเวียงจันทน์เศรษฐกิจได้รับพัฒนาความช่วยเหลือจาก IMF, ADB และ แหล่งอื่น ๆ นานาชาติ และยังต่างประเทศลงทุนโดยตรงสำหรับการพัฒนาของสังคม อุตสาหกรรม ไฟฟ้า และเหมืองแร่ (ส่วนใหญ่ของทองแดงและทอง) ท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่เร็วที่สุดในประเทศ พัฒนาเศรษฐกิจในประเทศลาวได้รับการขัดขวาง โดยสมองไหล กับอัตรา emigration ฝีมือ 37.4% ในปี 2000[93]ลาวมีทรัพยากรแร่ธาตุ และนำเข้าน้ำมันและก๊าซ โลหะเป็นอุตสาหกรรมสำคัญ และรัฐบาลหวังที่จะดึงดูดการลงทุนต่างประเทศเพื่อพัฒนาการฝากเงินที่พบถ่านหิน ทอง แร่อะลูมิเนียม ดีบุก ทองแดง และโลหะมีค่าอื่น ๆ นอกจากนี้ ทรัพยากรน้ำที่อุดมสมบูรณ์ของประเทศและป่ากันเพื่อผลิต และส่งออกพลังงาน hydroelectric จำนวนมาก มีศักยภาพกำลังการผลิตของประมาณ 18000 เมกะวัตต์ ประมาณ 8000 เมกะวัตต์ได้ผูกมัดการส่งออกไปยังประเทศไทยและเวียดนาม[94]ประเทศของกันอย่างแพร่หลายยังผลิตภัณฑ์ดีอาจเป็น neighbours เบียร์ซึ่งถูกส่งออกไปหลายประเทศรวมทั้งลาวกัมพูชาและเวียดนาม ผลิต โดย บริษัทเบียร์ลาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐกิจของลาวขึ้นอยู่กับการลงทุนและการค้ากับประเทศเพื่อนบ้าน, ไทย, เวียดนาม, และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคเหนือของจีน ปากเซมีประสบการณ์นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตของการค้าข้ามชายแดนที่ติดกับไทยและเวียดนาม ในปี 2009 แม้จะมีความจริงที่ว่ารัฐบาลยังคงเป็นคอมมิวนิสต์อย่างเป็นทางการบริหารโอบามาในสหรัฐอเมริกาประกาศลาวก็ไม่ได้เป็นรัฐมาร์กซ์-นิสต์และยกห้าม บริษัท ลาวที่ได้รับเงินทุนจากสหรัฐส่งออกนำเข้าธนาคาร. [85] ในปี 2011 , ตลาดหลักทรัพย์ลาวเริ่มซื้อขายหลักทรัพย์ ในปี 2012 รัฐบาลได้ริเริ่มการสร้างพอร์ทัลการค้าลาวเว็บไซต์ผสมผสานพ่อค้าข้อมูลทั้งหมดต้องนำเข้าและส่งออกสินค้าเข้ามาในประเทศ. เกษตรยังคงดำรงชีวิตคิดเป็นครึ่งหนึ่งของจีดีพีและให้ 80% ของการจ้างงาน เพียง 4.01% ของประเทศเป็นที่ดินทำกินและมีเพียง 0.34% และใช้เป็นที่ดินปลูกพืชถาวร [86] เปอร์เซ็นต์ที่ต่ำที่สุดในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง. [87] ข้าว dominates การเกษตรมีประมาณ 80% ของพื้นที่เพาะปลูกที่ใช้ สำหรับการปลูกข้าว. [88] ประมาณ 77% ของผู้ประกอบการฟาร์มลาวมีความพอเพียงในข้าว. [89] ผ่านการพัฒนาเปิดตัวและยอมรับอย่างกว้างขวางของพันธุ์ข้าวที่ดีขึ้นและผ่านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจการผลิตได้เพิ่มขึ้นในอัตราประจำปีของ 5% ระหว่างปี 1990 และปี 2005 [90] และสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวประสบความสำเร็จยอดดุลสุทธิของการนำเข้าและการส่งออกข้าวเป็นครั้งแรกในปี 1999 [91] สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาวอาจจะมีจำนวนมากที่สุดของพันธุ์ข้าวในอนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขง ตั้งแต่ปี 1995 รัฐบาลลาวได้ทำงานร่วมกับข้าววิจัยสถาบันระหว่างประเทศของฟิลิปปินส์ที่จะเก็บตัวอย่างเมล็ดพันธุ์ของแต่ละหมื่นของพันธุ์ข้าวที่พบในลาว. [92] ตลาดเช้าในเวียงจันทน์เศรษฐกิจได้รับการช่วยเหลือด้านการพัฒนาจาก IMF, ADB และแหล่งระหว่างประเทศอื่น ๆ ; และนอกจากนี้ยังมีการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศเพื่อการพัฒนาของสังคมอุตสาหกรรมไฟฟ้าพลังน้ำและการเหมืองแร่ (ที่สุดของทองแดงและทอง) การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่เติบโตเร็วที่สุดในประเทศ การพัฒนาทางเศรษฐกิจในประเทศลาวได้รับการขัดขวางโดยสมองไหลมีอัตราการย้ายถิ่นที่มีทักษะของ 37.4% ในปี 2000 [93] ลาวอุดมไปด้วยทรัพยากรแร่และปิโตรเลียมการนำเข้าและก๊าซ โลหะเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญและรัฐบาลหวังที่จะดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศในการพัฒนาเงินฝากที่สำคัญของถ่านหินทองอะลูมิเนียมดีบุกทองแดงและโลหะมีค่าอื่น ๆ นอกจากนี้ประเทศแหล่งน้ำที่อุดมสมบูรณ์และภูมิประเทศที่เป็นภูเขาเปิดใช้งานได้ในการผลิตและการส่งออกในปริมาณมากของพลังงานไฟฟ้าพลังน้ำ ของกำลังการผลิตที่มีศักยภาพของประมาณ 18,000 เมกะวัตต์ประมาณ 8,000 เมกะวัตต์ได้รับการมุ่งมั่นสำหรับการส่งออกไปยังประเทศไทยและเวียดนาม. [94] ของประเทศสินค้าส่วนใหญ่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางอาจจะดีเบียร์ลาวซึ่งมีการส่งออกไปยังหลายประเทศรวมทั้งประเทศเพื่อนบ้านกัมพูชาและเวียดนาม มันถูกผลิตโดย บริษัท โรงเบียร์ลาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐกิจลาวพึ่งพาการลงทุนและการค้ากับประเทศเพื่อนบ้าน ไทย เวียดนาม และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาคเหนือจีน มาร์ชยังได้ประสบการณ์การเติบโตบนพื้นฐานของการค้าชายแดนกับไทยและเวียดนาม ใน 2009 , แม้จะมีความจริงที่ว่ารัฐบาลยังคงเป็นคอมมิวนิสต์อย่างเป็นทางการการบริหารโอบามาในสหรัฐฯประกาศลาวไม่มีลัทธิมาร์กซ์– leninist สภาพและยกห้ามในลาว บริษัท ที่ได้รับเงินจากเราส่งออกและนำเข้าธนาคาร [ 85 ] ใน 2011 , ลาวหลักทรัพย์ตลาดหลักทรัพย์เริ่มซื้อขาย ในปี 2555 รัฐบาลได้ริเริ่มการสร้างของลาวการค้าพอร์ทัลเว็บไซต์รวมข้อมูลผู้ค้าทั้งหมดต้องนำเข้า และส่งออกสินค้าในประเทศ

ทำให้เกิดการเกษตรยังคงบัญชีสำหรับครึ่งหนึ่งของ GDP และมี 80 % ของการจ้างงาน เพียง 4 % ของประเทศเป็นทะเลทราย และเพียง 0.34 % ใช้เป็นที่ดินปลูกพืชถาวร [ 86 ] ร้อยละต่ำสุดในภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง [ 87 ] ข้าวพนักงานการเกษตรมีประมาณ 80% ของพื้นที่เพาะปลูก พื้นที่ที่ใช้สำหรับการปลูกข้าว [ 88 ] ประมาณ 77% ของลาวจะพอเพียงในครัวเรือนข้าว [ 89 ]

ผ่านการพัฒนา , การปล่อยและยอมรับอย่างกว้างขวางของการปรับปรุงพันธุ์ข้าว และผ่านการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ การผลิตเพิ่มขึ้น โดยมีอัตราการประจำปีของร้อยละ 5 ระหว่างปี และ 2005[ 90 ] และลาวได้ยอดสุทธิของการนำเข้าข้าวและการส่งออกเป็นครั้งแรกในปี 1999 [ 91 ] ลาวอาจมีมากที่สุดของข้าว ในประเทศภูมิภาคลุ่มน้ำโขง . ตั้งแต่ปี 1995 รัฐบาลลาว ได้ทำงานร่วมกับสถาบันวิจัยข้าวนานาชาติของฟิลิปปินส์ เพื่อเก็บเมล็ดพันธุ์ โดยในแต่ละของพันของข้าวพบในลาว [ 92 ]


ตลาดเช้าเวียงจันทน์
เศรษฐกิจได้รับความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาจาก IMF , ADB และระหว่างประเทศอื่น ๆแหล่ง และนอกจากนี้การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศเพื่อการพัฒนาของสังคมอุตสาหกรรมไฟฟ้าและเหมืองแร่ ( ส่วนใหญ่ยวดของทองแดงและทอง ) การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่เติบโตเร็วที่สุดในประเทศ การพัฒนาทางเศรษฐกิจในลาวได้รับการขัดขวางโดยสมองไหล ,ด้วยอัตราการอพยพที่มีทักษะ 37.4 % ในปี พ.ศ. 2543 [ 93 ]

ลาวอุดมไปด้วยทรัพยากรแร่และการนำเข้าปิโตรเลียมและก๊าซ โลหะเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญ และรัฐบาลหวังที่จะดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศเพื่อพัฒนาเงินฝากอย่างมากของถ่านหิน , ทอง , แร่ ดีบุก ทองแดง และโลหะอื่น ๆ ที่มีคุณค่า นอกจากนี้ของประเทศที่อุดมสมบูรณ์ทรัพยากรน้ำและภูมิประเทศที่เป็นภูเขา เปิด มัน การ ผลิต และส่งออกขนาดใหญ่ปริมาณของพลังน้ำพลังงาน ของศักยภาพ ประมาณ 18 , 000 เมกะวัตต์ ประมาณ 8 , 000 เมกะวัตต์ได้มุ่งมั่นเพื่อส่งออกไปยังประเทศไทยและเวียดนาม [ 94 ]

ของประเทศที่ได้รับการยอมรับกันอย่างกว้างขวางมากที่สุดผลิตภัณฑ์อาจจะเป็นเบียร์ลาวซึ่งจะถูกส่งออกไปยังหลายประเทศรวมทั้งประเทศเพื่อนบ้าน กัมพูชา และเวียดนาม มันเป็นที่ผลิตโดย บริษัทลาวเบียร์ .