'Of course,' the man in the brown h

'Of course,' the man in the brown hat said, 'there are good policemen and policemen, you know.' 'You are right,' the young man said.'Yes. That's very true. Isn't, Julie?' He looked at the young woman next to him. Julie didn't answer and looked bored. She closed her eyes. 'Julie's my wife,'the young man told the man in the brown hat. 'She doesn't like trains. She always feels ill on trains.' Oh yes?'the man in the brown hat said. 'Now my wife she doesn't like buses. She nearly had an accident on a bus once. It was last year... No,no,it wasn't. It was two years ago. I remember now. It was in Manchester.' He told a long, boring story about his wife and a bus in Manchester.
It was a hot day and the train was slow. There were seven people in the carriage. There was the man in the brown hat; the young man and his wife, Julie; a mother and two children;and a tall dark man in an expensive suit.
The young man's name was Bill. He had short brown hair and a happy smile. His wife, Julie, had long red hair and very green eyes-the colour of sea water. They were very beautiful eyes.
The man in the brown hat talked and talked. He had a big red face and a loud voice. He talked to Bill because Bill liked to talk too. The man in the brown hat laughed a lot, and when he laughed, Bill laughed too. Bill liked talking and laughing with people.
The two children were hot and bored. They didn't want to sit down. They wanted to be noisy and run up and down the train.
'Now sit down and be quiet,' their mother said. She was a small woman with a tired face and a tired voice.
'I don't want to sit down,'the littel boy said. 'I'm thirsty.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'แน่นอน แมนซ่าส์น้ำตาลกล่าวว่า, ' มีดีทนายสมชายและทนายสมชาย คุณรู้ ' 'คุณอาจจะขวา ชายหนุ่มว่า ' ใช่ ที่เป็นจริงมาก ไม่ จูลี่?' เขามองที่หญิงสาวอยู่ติดกับเขา จูลี่ไม่ตอบ และมองเบื่อ เธอปิดตาของเธอ 'จูลี่ของภรรยา ชายหนุ่มบอกคนในหมวกสีน้ำตาล ' เธอไม่ชอบรถไฟ เธอมักจะรู้สึกป่วยบนรถไฟ ' โอ้ ใช่หรือไม่ ' คนซ่าส์น้ำตาลกล่าว ' ตอนนี้ภรรยาของผมเธอไม่ชอบรถ เธอเกือบมีอุบัติเหตุบนรถบัสครั้ง มันเป็นปีสุดท้าย... ไม่ ไม่ มันไม่ได้ สองปีที่ผ่านมาได้ ผมจำได้ว่า ตอนนี้ ในแมนเชสเตอร์ ' เขาบอกยาว เบื่อเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของเขาและรถบัสในแมนเชสเตอร์มันร้อน และรถไฟได้ช้า ยังมีคนที่เจ็ดในการขนส่ง มีผู้ชายอยู่ในหมวกสีน้ำตาล ชายหนุ่มและภรรยา จูลี่ แม่ และ เด็กสอง และชายดำสูงในชุดสูทมีราคาแพงชื่อของชายหนุ่มถูกเรียกเก็บเงิน เขามีผมสั้นสีน้ำตาลและรอยยิ้มมีความสุข ภรรยาของเขา จูลี่ มีผมสีแดงและสีตามากสีเขียวน้ำทะเล พวกตาสวยงามมากคนซ่าส์สีน้ำตาลพูดคุย และคุยกัน เขามีใบหน้าสีแดงขนาดใหญ่และเสียง เขาพูดถึงตั๋ว เพราะตั๋วชอบพูดเกินไป คนซ่าส์น้ำตาลหัวเราะมาก และเมื่อเขาหัวเราะ ตั๋วหัวเราะมากเกินไป รายการชอบพูดคุย และหัวเราะกับคนเด็ก 2 คนร้อน และเบื่อ พวกเขาไม่ได้ต้องนั่งลง พวกเขาต้องการเสียงดัง และใช้ขึ้นรถไฟ'ตอนนี้นั่งลง และเงียบ แม่ของพวกเขา เธอผู้หญิงเล็กหน้าเหนื่อยและเสียงเหนื่อยเด็กน้อยกล่าวว่า 'ไม่อยากจะนั่งลง 'ฉันกระหาย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'แน่นอน' คนในหมวกสีน้ำตาลกล่าวว่า "มีตำรวจที่ดีและตำรวจที่คุณรู้ว่า. 'คุณมีสิทธิ' ชายหนุ่ม said.'Yes นั่นเป็นจริงมาก ไม่ได้จูลี่? เขามองไปที่หญิงสาวไปกับเขา จูลี่ไม่ได้ตอบและมองเบื่อ เธอปิดตาของเธอ 'จูลี่ภรรยาของฉัน "ชายหนุ่มบอกว่าผู้ชายคนนั้นในหมวกสีน้ำตาล 'เธอไม่ชอบรถไฟ เธอมักจะรู้สึกไม่ดีบนรถไฟ. โอ้ใช่? คนที่อยู่ในหมวกสีน้ำตาลกล่าวว่า 'ตอนนี้ภรรยาของผมเธอไม่ชอบรถโดยสาร เธอเกือบมีอุบัติเหตุบนรถบัสหนึ่งครั้งเดียว มันเป็นปีที่ผ่านมา ... ไม่มีก็ไม่ได้ มันเป็นเวลาสองปีที่ผ่านมา ผมจำได้ว่าในขณะนี้ มันอยู่ในแมนเชสเตอร์. เขาบอกว่ามีความยาวเรื่องน่าเบื่อเกี่ยวกับภรรยาของเขาและรถบัสในแมนเชสเตอร์.
มันเป็นวันที่ร้อนและรถไฟช้า มีเจ็ดคนที่อยู่ในรถได้ มีชายคนหนึ่งในหมวกสีน้ำตาลที่ถูก; ชายหนุ่มและภรรยาของเขาจูลี่; แม่และเด็กสองคน.
และเป็นคนเข้มสูงในชุดสูทราคาแพงชื่อของชายหนุ่มบิล เขามีผมสีน้ำตาลสั้นและมีความสุขมีรอยยิ้ม ภรรยาของเขาจูลี่มีผมยาวสีแดงและสีเขียวมากตาสีของน้ำทะเล พวกเขามีดวงตาที่สวยงามมาก.
คนที่อยู่ในหมวกสีน้ำตาลพูดคุยและพูดคุย เขามีใบหน้าสีแดงขนาดใหญ่และเสียงดัง เขาได้พูดคุยกับบิลบิลเพราะชอบที่จะพูดคุยมากเกินไป คนที่อยู่ในหมวกสีน้ำตาลหัวเราะมากและเมื่อเขาหัวเราะบิลหัวเราะมากเกินไป บิลชอบพูดคุยและหัวเราะกับคน.
เด็กทั้งสองมีความร้อนและเบื่อ พวกเขาไม่ต้องการที่จะนั่งลง พวกเขาต้องการที่จะมีเสียงดังและวิ่งขึ้นและลงรถไฟ.
'ตอนนี้นั่งลงและเงียบ' แม่ของพวกเขากล่าวว่า เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ด้วยใบหน้าที่เหนื่อยและเสียงเหนื่อย.
'ฉันไม่ต้องการที่จะนั่งลง' เด็ก littel กล่าวว่า 'ฉันกระหาย.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' แน่นอน ' ชายในหมวกสีน้ำตาล บอกว่า มีตำรวจที่ดีและตำรวจ คุณรู้มั้ย . . . ' ' ใช่ ' ชายหนุ่มกล่าวว่า . " . จริงด้วย ไม่ใช่ จูลี่ ? เค้ามองหญิงสาวข้างๆ เขา จูลี่ไม่ได้ตอบและดูเบื่อ เธอปิดตาของเธอ’ จูลี่ ภรรยาของฉัน " ชายหนุ่มบอกผู้ชายในหมวกสีน้ำตาล’ เธอไม่ได้ชอบรถไฟ เธอมักจะรู้สึกป่วยบนรถไฟ' โอ้ ใช่ ? ชายในหมวกสีน้ำตาลกล่าว . ตอนนี้ภรรยาผมเธอไม่ชอบรถ เธอเกือบจะเกิดอุบัติเหตุบนรถเมล์ครั้ง เมื่อปีที่แล้ว . . . . . . . ไม่ ไม่ มันไม่ใช่ มันก็สองปีมาแล้ว ผมจำได้แล้ว มันอยู่ในแมนเชสเตอร์ เขาบอกว่ายาว น่าเบื่อ เรื่องภรรยา และรถบัสในแมนเชสเตอร์ .
เป็นวันที่ร้อน และรถไฟก็ช้า มี 7 คน ในรถมีผู้ชายที่สวมหมวกสีน้ำตาล ชายหนุ่มและภรรยาของเขา , จูลี่ ; แม่และเด็ก 2 คน และชายร่างสูงในชุดสีดำราคาแพง
ชื่อของชายหนุ่มคือบิล เขามีขนสีน้ำตาลสั้น ๆและยิ้มอย่างมีความสุข ภรรยาของเขา , จูลี่ มีผมยาวสีแดง และสีเขียว นัยน์ตาสีน้ำทะเลน้ำ เค้าตาสวยมาก
ผู้ชายในหมวกสีน้ำตาล ผมคุย แล้วก็คุยเขามีใบหน้าสีแดงตัวใหญ่ และเสียงดัง เขาคุยกับบิลเพราะบิลชอบคุยด้วย ชายในหมวกสีน้ำตาลหัวเราะเยอะมาก และเมื่อเขาหัวเราะ บิลหัวเราะด้วย บิลชอบพูดและหัวเราะด้วยคน
เด็กสองคนร้อนและเบื่อ พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะนั่งลง พวกเขาต้องการจะมีเสียงดังและวิ่งขึ้นและลงจากรถไฟ .
ตอนนี้นั่งเงียบ " แม่พูดเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กด้วยใบหน้าเหนื่อยและเสียงเหนื่อย .
" ไม่ต้องการนั่ง เดอะ ลิตเติ้ล บอย กล่าวว่า . . . ฉันหิวน้ำ . . .