I think this because I hold a clust

I think this because I hold a cluster of beliefs about which I am prepared to argue – though not here in their entirety perhaps. I think, for instance, that great literary writing is important (though I don't believe in a canon of 'great works' or authors), because aesthetic pleasure is an important resource in human culture and for human achievement. I think that the style of intensely dialectical, often unresolved exploration that characterises the intellectual achievement of major literary texts is a style of thinking appropriate to our times and human situation in which, as far as I can see, values are mainly provisional and consensual. I believe that the mode of knowledge with which we engage when we discuss literature – open, discursive, provisional, revisable, intersubjective – is emblematic of the way values should operate in societies like our own. I also believe in the importance of clear, successful communication and, in a rather Orwellian way, that it is a political and ethical imperative to spread this as widely as possible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมคิดว่า นี้ เพราะฉันถือคลัสเตอร์ของความเชื่อที่เกี่ยวกับผมพร้อมเถียง – แม้ว่าไม่ที่นี่ทั้งหมดที ผมคิดว่า เช่น ที่ เขียนวรรณกรรมที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ (แม้ว่าฉันไม่เชื่อในแคนนอน 'ทำดี' หรือผู้เขียน), เนื่องจากความงามความสุขเป็นทรัพยากรสำคัญ ในวัฒนธรรมมนุษย์ และมนุษย์สำเร็จ ผมคิดว่า ลักษณะของเจี๊ยบ dialectical มักแก้ไขสำรวจที่ characterises ความสำเร็จข้อสำคัญวรรณกรรมในทางปัญญาเป็นลักษณะความคิดที่เหมาะสมกับสถานการณ์บุคคลที่ และเวลาของเราเท่าที่ฉันสามารถดู ค่าส่วนใหญ่จะสำรอง และ consensual ผมเชื่อว่า วิธีการความรู้ที่เราต่อสู้เมื่อเจรจาประกอบการ – เปิด discursive สำรอง revisable, intersubjective – เป็น emblematic ของทางค่าควรมีในสังคมเช่นของเราเอง ฉันยังเชื่อ ในความสำคัญของการสื่อสารที่ชัดเจน ประสบความสำเร็จ และ Orwellian ค่อนข้าง มันเป็นความจำทางการเมือง และจริยธรรมการแพร่กระจายนี้กันอย่างกว้างขวางที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่านี้เพราะผมถือเป็นกลุ่มของความเชื่อเกี่ยวกับการที่ฉันกำลังเตรียมที่จะเถียง - แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่ในทั้งหมดของพวกเขาอาจจะ ผมคิดว่าเช่นว่าการเขียนวรรณกรรมที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ (แม้ว่าฉันไม่เชื่อในหลักการของ 'ผลงานที่ดี' หรือผู้เขียน) เพราะความสุขความงามเป็นทรัพยากรที่สำคัญในวัฒนธรรมของมนุษย์และความสำเร็จของมนุษย์ ผมคิดว่ารูปแบบของวิภาษอย่างเข้มข้นการสำรวจได้รับการแก้ไขบ่อยครั้งที่เป็นลักษณะเฉพาะของความสำเร็จทางปัญญาของวรรณกรรมที่สำคัญคือรูปแบบของการคิดที่เหมาะสมกับครั้งและสถานการณ์ของมนุษย์เราซึ่งเท่าที่ฉันสามารถดูค่านิยมส่วนใหญ่จะเป็นชั่วคราวและยินยอม ผมเชื่อว่ารูปแบบของความรู้ที่เรามีส่วนร่วมเมื่อเราพูดคุยเกี่ยวกับวรรณกรรม - เปิดประเด็นชั่วคราว, Revisable, intersubjective - เป็นสัญลักษณ์ของค่าวิธีการที่ควรดำเนินการในสังคมเช่นของเราเอง ฉันยังเชื่อในความสำคัญของความชัดเจนในการสื่อสารที่ประสบความสำเร็จและในทางที่ค่อนข้าง Orwellian ว่ามันเป็นทางการเมืองและจริยธรรมความจำเป็นที่จะแพร่กระจายนี้เป็นอย่างกว้างขวางที่สุดเท่าที่ทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าเพราะฉันถือกลุ่มของความเชื่อที่ผมเตรียมไว้ เถียง–แต่ไม่ทั้งหมดของพวกเขาที่นี่ในบางที ฉันคิดว่า ตัวอย่าง การเขียนวรรณกรรมที่ดีเป็นสำคัญ ( แต่ผมไม่เชื่อในสารบบของ ' งาน ' หรือผู้เขียน ) เพราะความสุขความงามที่เป็นทรัพยากรที่สำคัญในวัฒนธรรมของมนุษย์ และความสำเร็จของมนุษย์ฉันคิดว่ารูปแบบของวิภาษอย่างแรงกล้า มักจะไม่ได้ตั้งใจสำรวจที่เป็นเอกลักษณ์แห่งความหรูหราผลสัมฤทธิ์ทางวรรณกรรมที่สำคัญคือ ลักษณะของการคิดที่เหมาะสมกับเวลาและสถานการณ์ ซึ่งมนุษย์เรา เท่าที่ผมเห็น ค่านิยมเป็นหลักชั่วคราว และยินยอม ผมเชื่อว่ารูปแบบของความรู้ที่เราต่อสู้ เมื่อเรากล่าวถึงวรรณกรรม–เปิดวาทกรรมของ , ชั่วคราว , revisable intersubjective , จึงเป็นสัญลักษณ์ของทางค่านิยมในสังคม เช่น ควรใช้งานของเราเอง ผมยังเชื่อในความสำคัญของการประสบความสำเร็จในการสื่อสารที่ชัดเจน และ ค่อนข้างอ ์เวลเลียน ว่ามันคือ การเมือง และจริยธรรมขวางแผ่เป็นวงกว้างที่สุด