King MacGil stumbled into his chamb

King MacGil stumbled into his chamber, having had way too much to drink, the room spinning and his head pounding from the night’s festivities. A woman whose name he did not know clung to his side, one arm draped around his waist, her shirt half-removed, leading him with a giggle towards his bed. Two attendants closed the door behind them and disappeared discreetly.

MacGil did not know where his queen was, and on this night he did not care. They rarely shared a bed anymore, she often retiring to her own chamber, especially on nights of feasts, when the meals went on too long. She knew of her husband’s indulgences, and she did not seem to care. After all, he was king, and MacGil kings had always ruled with entitlement.

But as MacGil aimed for bed the room spun too fiercely, and he suddenly threw this woman off. He was no longer in the mood for this.

“Leave me!” he commanded, and shoved her away.

The woman stood there, stunned and hurt, and the door opened and the attendants returned, each grabbing one arm and leading her out. She protested, but her cries were muffled as they closed the door behind her.

MacGil sat on the edge of his bed and rested his head in his hands, trying to get his headache to stop. It was unusual for him to have a headache this early, before the drink had time to wear off, but tonight was different. It had all changed so quickly. The feast had been going so well; he had been settling in with a fine choice of meat, a strong cask of wine, when that boy, Thor, had to surface and ruin everything. First it was his intrusion, with his silly dream; then his knocking his goblet out of his hands.

Then that dog had to appear and lap it up, and drop dead in front of everyone. MacGil had been shaken ever since. The realization had stuck him like a hammer: someone had tried to poison him. To assassinate him. He could hardly process it. Someone had snuck past his guards, past his wine and food tasters. He had been a breath away from being dead, and it still shook him.

He recalled Thor’s being taken away, to the dungeon, and he wondered again if it had been the right command. On the one hand, of course, there was no way the boy could have known that goblet was poisoned unless he himself had poisoned it, or was somehow complicit in the crime. On the other hand, he knew Thor had deep, mysterious powers, too mysterious, and perhaps he had been telling the truth: maybe he had indeed envisioned it in a dream. Maybe he had, in fact, saved his life, and maybe MacGil had sent to the dungeon the one person truly loyal.

MacGil’s head pounded at the thought, as he sat there rubbing his too-lined forehead, trying to work it all out. But he had drank too much on this night, his mind was too foggy, his thoughts swirled, and he could not get to the bottom of it all. It was too hot in here, a sultry summer night, his body overheated with hours of food and drink, and he felt himself sweating.

He reached over and threw off his mantle, then his outer shirt, dressed in nothing but his undershirt, and reached up and wiped the sweat off his brow, then his beard. He leaned back and pulled off his huge, heavy boots, one at a time, and curled his toes as they hit the air. He sat there and breathed hard, trying to regain his equilibrium. His belly had grown today, and it was burdensome. He kicked his legs up and lay back, resting his head on the pillow. He sighed and looked up, past the four posters, to the ceiling, and tried to get the room to stop spinning.

Who would want to kill him? he wondered, yet again. He had loved that boy, Thor, like a son, and a part of him sensed that it could not be him. He wondered who else it could be, what motive he might have—and most importantly, if he would try again. Was he safe? Had Argon’s pronouncements been right?

MacGil felt his eyes grow heavy, as he sensed the answer just outside of his mind’s grasp. If his mind was just a little clearer, maybe he could work it all out. But his mind was not there. He would have to wait for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

MacGil คิง stumbled เป็นหอของเขา ไม่มีวิธีการดื่มมากเกินไป ห้องปั่น และหัวของเขาห้ำหั่นจากเทศกาลของคืน ผู้หญิงเขาไม่รู้จักชื่อพืชเขาข้าง แขนหนึ่งที่ภาพยนตร์รอบเอว เสื้อเธอครึ่งเอา นำเขาคิกคักไปทางเตียงของเขา ผู้เข้าอบรมสองปิดประตูอยู่เบื้องหลังพวกเขา และหายไปอยู่MacGil ไม่ทราบว่าที่ราชินีของเขาได้ และในคืนนี้ เขาไม่เลี้ยง พวกเขาไม่ค่อยร่วมเตียงอีกต่อไป เธอมักจะออกไปห้องของตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืน feasts เมื่ออาหารไปนาน เธอรู้เรื่องของสามีเอเคอร์ และเธอก็ดูเหมือนไม่ได้ดูแล หลังจากที่ทุก เขาพระ และ MacGil พระมหากษัตริย์ได้ปกครอง ด้วยสิทธิเสมอแต่เป็น MacGil มุ่งเตียง ห้องปั่นไปถึงพริกถึงขิง และเขาก็โยนผู้หญิงนี้ออก เขาไม่มีอารมณ์นี้"ปล่อยฉัน" เขาสั่ง และ shoved เธอไปผู้หญิงยืน เจ็บ และตกตะลึงไป และประตูเปิด และพร้อมส่ง กลับ แต่ละโลภแขนข้างหนึ่ง และนำเธอออกมา เธอปฏิเสธจ่าย แต่เธอร้องไห้ได้ muffled เป็นพวกเขาปิดประตูหลังของเธอMacGil นั่งบนขอบเตียงของเขา และคัดสรรหัวของเขาในมือของเขา พยายามที่จะได้ปวดหัวของเขาจะหยุด มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีอาการปวดหัวนี้ก่อน ก่อนเครื่องดื่มมีเวลาหรอ แต่คืนนี้ไม่แตกต่างกัน มันมีทั้งการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว มีการไปงานเลี้ยงดี เขามีการตกตะกอน ด้วยหลากหลายเนื้อ ถังไวน์ แข็งแรงเมื่อมีเด็กชายนั้น ธอร์ พื้นผิว และทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ครั้งแรก มันบุกรุกเขา กับความฝันของเขาโง่ แล้วเขาเคาะ goblet ของเขาจากมือของเขาจากนั้น สุนัขที่มีปรากฏพับขึ้น และปล่อยศพหน้าทุกคน MacGil ได้รับผลสะเทือนนับตั้งแต่ กระทั่งมีติดเขาเช่นค้อน: คนพยายามวางยาพิษเขา ลอบสังหารเขา เขาแทบไม่สามารถประมวลผลก็ คนมี snuck อดีตเจ้าหน้าที่ของเขา ของเขา tasters ไวน์และอาหารที่ผ่านมา เขาได้รับลมจากตาย และยังคงจับเขาเขายกเลิกของธอร์นำ ดันเจี้ยน และเขาประหลาดใจอีกถ้าได้คำขวา คง แน่นอน มีวิธีที่ไม่ได้รู้จักเด็ก goblet นั้นถูกวางยาจนกว่าเขาเองมียาพิษ หรืออย่างใดถูก complicit ในอาชญากรรม บนมืออื่น ๆ เขารู้ธอร์ได้ลึก ลึกลับอำนาจ ลึกลับเกินไป และบางทีเขาก็ได้บอกความจริง: บางทีเขามีแน่นอนจินตนาการว่าในความฝัน บางทีเขา บันทึกชีวิต ในความเป็นจริง และบางที MacGil ได้ไปดันเจี้ยนคนภักดีอย่างแท้จริงหัวของ MacGil ลบหลู่ที่คิด ขณะที่เขานั่งมีถูเขาเกินไปเส้นหน้าผาก พยายามทำงานออกทั้งหมด แต่ได้ดื่มมากเกินไปในคืนนี้ จิตใจของเขามีหมอกหนามากเกินไป swirled ความคิดของเขา และเขาไม่สามารถรับที่ด้านล่างของมันทั้งหมด มันร้อนเกินไปที่นี่ ร้อนชื้นหรือคืน ร่างกายของเขาร้อนเกินไป ด้วยชั่วโมงของอาหารและเครื่องดื่ม และเขารู้สึกว่าตัวเองตากระตุกเขาถึงไป และโยนออกจากหิ้งพระ แล้วเสื้อนอกของเขา ในแต่ undershirt ของเขา และถึงขึ้น และเช็ดเหงื่อออกคิ้วของเขา แล้วเคราของเขา เขาเองกลับ และดึงปิดเขาใหญ่ หนัก รองเท้า ที และม้วนงอเท้าของเขา ตามที่พวกเขาตีอากาศ เขานั่ง และหายใจยาก พยายามฟื้นสมดุลของเขา ท้องของเขาก็เพิ่มขึ้นวันนี้ และก็ที่เป็นภาระ เขาเตะขาขึ้น และวางกลับ การวางศีรษะบนหมอน เขาถอนหายใจ และมองขึ้น โปสเตอร์สี่ ถึงเพดาน ที่ผ่านมา และพยายามที่จะได้รับห้องพักหยุดปั่นที่จะต้องฆ่าเขา เขาสงสัยว่า อีกครั้ง เขามีรักนั้นบอย ธอร์ เช่นลูก และเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ที่ไม่อาจให้เขา เขาสงสัยว่า คนอื่นอาจ แรงจูงใจอะไรคงจะมี กัน และ สำคัญที่สุด ถ้าเขาจะลองอีก ถูกเขาปลอดภัย เคยถูกตัวของอาร์กอนMacGil รู้สึกว่าตาโตหนัก ตามเขาทรงตอบห่างจากความเข้าใจจิตใจของเขา ถ้าจิตใจของเขาเพียงเล็กน้อยความคมชัด บางทีเขาไม่ได้มันออกทั้งหมด แต่จิตใจของเขาไม่มี จะต้องรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กษัตริย์ MacGil สะดุดเข้าไปในห้องของเขาต้องมีวิธีมากเกินไปที่จะดื่มปั่นห้องและหัวของเขาห้ำหั่นจากพิธีเฉลิมฉลองคืน ผู้หญิงที่มีชื่อเขาไม่ได้รู้ว่ายังยึดติดกับด้านข้างของเขา, แขนข้างหนึ่งพาดรอบเอวของเขาเสื้อของเธอครึ่งลบออกนำเขาด้วยขำต่อเตียงของเขา สองผู้เข้าร่วมประชุมปิดประตูอยู่เบื้องหลังพวกเขาและหายไปอย่างระมัดระวัง. MacGil ไม่ทราบว่าเป็นราชินีของเขาและในคืนวันนี้เขาไม่ได้ดูแล พวกเขาแทบไม่เคยใช้ร่วมกันเตียงอีกต่อไปเธอมักจะถอนตัวไปยังห้องของเธอเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืนของการเลี้ยงอาหารเมื่อเดินขึ้นไปบนยาวเกินไป เธอรู้ว่าหวานหูของสามีของเธอและเธอก็ไม่ได้ดูเหมือนจะดูแล หลังจากเขาเป็นกษัตริย์และพระมหากษัตริย์ MacGil ปกครองเสมอกับสิทธิ. แต่เป็น MacGil เล็งเตียงห้องปั่นอย่างรุนแรงเกินไปและเขาก็โยนผู้หญิงคนนี้ออก เขาเป็นคนที่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์สำหรับนี้. "ปล่อยฉัน!" เขาได้รับคำสั่งและผลักเธอออกไป. หญิงยืนอยู่ที่นั่น, ตะลึงและได้รับบาดเจ็บและประตูเปิดออกและผู้เข้าร่วมประชุมกลับแต่ละโลภแขนข้างหนึ่งและนำเธอออก เธอประท้วง แต่เสียงร้องของเธออยู่ในลำคอขณะที่พวกเขาปิดประตูด้านหลังของเธอ. MacGil นั่งอยู่บนขอบเตียงของเขาและวางหัวของเขาอยู่ในมือของเขาพยายามที่จะได้รับอาการปวดหัวของเขาที่จะหยุด มันเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับเขาที่จะมีอาการปวดหัวต้นนี้ก่อนที่เครื่องดื่มที่มีเวลาที่จะสวมใส่ออก แต่คืนนี้มีความแตกต่าง มันได้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว งานฉลองได้รับไปให้ดี; เขาได้รับการปักหลักอยู่กับทางเลือกที่ดีของเนื้อถังที่แข็งแกร่งของไวน์เมื่อเด็กที่ ธ อร์ได้ไปพื้นผิวและทำลายทุกอย่าง มันเป็นครั้งแรกที่การบุกรุกของเขาที่มีความฝันโง่ของเขา; แล้วเคาะเขาแก้วของเขาออกจากมือของเขา. จากนั้นสุนัขที่มีการปรากฏขึ้นและตักขึ้นและวางตายต่อหน้าทุกคน ได้รับการเขย่า MacGil นับตั้งแต่ สำนึกได้ติดอยู่กับเขาเหมือนค้อน: ใครบางคนพยายามที่จะวางยาพิษเขา ที่จะลอบสังหารเขา เขาแทบจะไม่สามารถดำเนินการได้ ใครบางคนแอบยามที่ผ่านมาของเขาที่ผ่านมาไวน์ของเขาและนักชิมอาหาร เขาเคยเป็นลมหายใจออกไปจากการตายและก็ยังส่ายเขา. เขาจำได้เป็นของ ธ อร์นำออกไปเพื่อดันเจี้ยนและเขาสงสัยอีกครั้งหากได้รับคำสั่งที่ถูกต้อง หนึ่งในมือแน่นอนไม่มีทางเด็กจะได้รู้กันว่าแก้วถูกวางยาพิษเว้นแต่เขาเองได้วางยาพิษมันหรือไม่ทางใดก็ซับซ้อนในการก่ออาชญากรรม ในทางกลับกันเขารู้ว่า ธ อร์ได้ลึกอำนาจลึกลับลึกลับเกินไปและบางทีเขาอาจจะได้รับการบอกความจริง: บางทีเขาอาจจะได้จินตนาการแน่นอนมันอยู่ในความฝัน บางทีเขาอาจจะมีในความเป็นจริงช่วยชีวิตเขาไว้และอาจ MacGil ได้ส่งไปยังดันเจี้ยนคนคนหนึ่งที่มีความจงรักภักดีอย่างแท้จริง. หัว MacGil โขลกที่คิดในขณะที่เขานั่งอยู่ที่นั่นถูหน้าผากเกินไปเรียงรายของเขาพยายามที่จะทำงานทุกอย่างออก แต่เขาได้ดื่มมากเกินไปในคืนนี้ใจของเขาเต็มไปด้วยหมอกเกินไปความคิดของเขาหมุนวนและเขาไม่สามารถรับที่ด้านล่างของมันทั้งหมด มันเป็นความร้อนมากเกินไปในที่นี่ในคืนฤดูร้อนร้อนร่างกายของเขาทำให้ตื่นเต้นมากเกินไปกับช่วงเวลาของอาหารและเครื่องดื่มและเขารู้สึกว่าตัวเองเหงื่อออก. เขาถึงกว่าและโยนออกจากเสื้อคลุมของเขาแล้วเสื้อนอกของเขาในชุดอะไร แต่เสื้อกล้ามของเขาและ ถึงขึ้นและปาดเหงื่อหน้าผากของเขาแล้วเคราของเขา เขาพิงหลังและดึงออกมาขนาดใหญ่ของเขารองเท้าหนักในช่วงเวลาหนึ่งและโค้งงอนิ้วเท้าของเขาขณะที่พวกเขาตีอากาศ เขานั่งอยู่ที่นั่นและสูดลมหายใจอย่างหนักพยายามที่จะฟื้นความสมดุลของเขา ท้องของเขาได้เติบโตขึ้นในวันนี้และมันเป็นภาระหนัก เขาเตะขาของเขาขึ้นและวางกลับหัวของเขาที่วางอยู่บนหมอน เขาถอนหายใจและเงยหน้าขึ้นมาสี่โปสเตอร์ถึงเพดานและพยายามที่จะหาห้องที่จะหยุดหมุน. ผู้ที่ต้องการที่จะฆ่าเขา? เขาสงสัยอีกครั้ง เขารักเด็กที่ ธ อร์เหมือนลูกชายและเป็นส่วนหนึ่งของเขารู้สึกว่ามันไม่สามารถเขา เขาสงสัยว่าใครมันอาจจะเป็นสิ่งที่แรงจูงใจเขาอาจจะมีและที่สำคัญที่สุดคือถ้าเขาจะลองอีกครั้ง เขาปลอดภัยหรือไม่ แถลงการณ์ของอาร์กอนรับสิทธิได้? MacGil รู้สึกว่าดวงตาของเขาเติบโตหนักในขณะที่เขารู้สึกว่าคำตอบอยู่ด้านนอกของความเข้าใจความคิดของเขา หากความคิดของเขาเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ชัดเจนบางทีเขาสามารถทำงานทุกอย่างออก แต่ใจของเขาไม่ได้มี เขาจะต้องรอให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กษัตริย์ macgil เดินโซเซเข้าไปในห้องของเขา ไม่ได้ดื่มหนักไปหน่อย ห้องหมุนและหัวของเขาเต้นแรงจากเทศกาลของคืน ผู้หญิงที่ชื่อเขา ไม่รู้ยึดติดด้านข้างของเขา แขนข้างหนึ่งพาดเอวของเธอ เสื้อครึ่งออก นำเขาหัวเราะต่อที่เตียงของเขา สองพนักงานปิดประตูหลังพวกเขาและหายไป

อย่างลับๆmacgil ไม่ทราบว่าราชินีของเขา และในคืนนั้นเองเขาไม่ได้ใส่ใจ พวกเขาไม่ค่อยแชร์เตียงอีกแล้ว เธอมักจะครบห้องของเธอเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคืนของเทศกาล เมื่อรับประทานอาหารก็ยาวเกินไป เธอรู้ว่า Indulgences เป็นสามีของเธอ และเธอก็ไม่ได้ดูเหมือนจะสนใจ หลังจากเขาได้เป็นกษัตริย์ และกษัตริย์ปกครอง macgil เสมอ

ด้วยความมีอำนาจแต่ macgil เล็งเตียงห้องปั่นด้วยอย่างรุนแรง และเขาก็ทิ้งผู้หญิงคนนี้ไป เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์สำหรับเรื่องนี้

" ทิ้งฉัน ! " พระองค์ทรงบัญชา และผลักเธอออกไป

ผู้หญิงที่ยืนอึ้งและเจ็บ และประตูก็เปิดออก พนักงานกลับคว้าแขนข้างหนึ่ง แต่ละและนำเธอออกมา เธอกล่าว แต่เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ตามที่พวกเขาปิดประตูด้านหลังของเธอ

macgil นั่งอยู่บนขอบของเตียงของเขาและจับหัวของเขาในมือของเขาพยายามที่จะได้รับอาการปวดหัวของเขาหยุด มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะปวดหัวแต่เช้า ก่อนดื่ม มีเวลาที่จะสวมใส่ออก แต่คืนนี้มันต่างกัน มันเปลี่ยนได้เร็วมาก งานเลี้ยงก็จะไปได้ด้วยดี เขาได้ปักหลักกับทางเลือกที่ดีของอาหาร , ถังที่แข็งแกร่งของไวน์ เมื่อเด็กที่ทอร์มีพื้นผิวและทำลายทุกอย่าง แรกคือการบุกรุกของเขากับความฝันโง่ๆของเขาแล้ว เขาเคาะถ้วยของเขาออกมาจากมือของเขา . . . . . .

งั้นหมาตัวนั้นได้ปรากฏขึ้น และตักมันขึ้น และตายไปต่อหน้าทุกคน macgil ถูกสั่นคลอนนับตั้งแต่ การรับรู้ที่ติดอยู่มันเหมือนค้อน : บางคนพยายามวางยาเขา ลอบสังหารเขา เขาแทบจะประมวลผลมีคนแอบยามที่ผ่านมาของเขา อดีตของเขาไวน์และชิมอาหาร เขาได้รับลมหายใจจากได้ตายไปแล้ว และมันยังทำให้เขาตกใจ

" เขาเรียกธอร์ถูกนำตัวไปเข้าคุก เขาสงสัยอีกหากได้รับคำสั่งขวา ในมือข้างหนึ่งแน่นอน ไม่มีทางที่เด็กได้รู้จักแก้วนั่นถูกวางยา ถ้าเขาวางยามันหรืออย่างใด complicit ในการก่ออาชญากรรม บนมืออื่น ๆ , เขารู้ว่าธอร์ได้ลึก พลังลึกลับลึกลับเกินไป และบางทีเขาก็พูดความจริงนะ บางทีเขาอาจจะมีแน่นอนจินตนาการในความฝัน บางทีเขาอาจจะมี ในความเป็นจริง ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ และอาจจะ macgil ส่งเข้าคุก คนที่ซื่อสัตย์อย่างแท้จริง

macgil หัวโขลกที่คิดขณะที่เขานั่งถูเขาเรียงรายด้วยหน้าผาก พยายามที่จะทำมันทั้งหมดออก แต่เขาเมามาก ในคืนนี้ จิตใจของเขาก็ไม่ชัดเจน ความคิดฟุ้ง และเขาไม่อาจจะรับที่ด้านล่างของมันทั้งหมด มันร้อนนี่ คืนที่ร้อนอบอ้าว ร่างกายร้อนเกินไปกับชั่วโมงของอาหารและเครื่องดื่ม และเขารู้สึกว่าตัวเองเหงื่อตก

เขาเอื้อมมาและโยนออกจากเสื้อคลุมของเขาแล้วเสื้อตัวนอกของเขา ใส่แต่เสื้อกล้ามของเขา และถึงขึ้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วเคราของเขา เขาพิงหลังและดึงออกรองเท้าขนาดใหญ่ของเขาหนักหนึ่งที่เวลาและขดเท้าของเขาเช่นที่พวกเขาตีอากาศ เขานั่งอยู่ตรงนั้น และหายใจลำบาก พยายามที่จะฟื้นความสมดุลของเขา ท้องของเขาได้เติบโตขึ้นในวันนี้ และมันเป็นภาระ เขาเตะขาขึ้นและนอนลงวางหัวของเขาบนหมอน เขาถอนหายใจและเงยหน้าขึ้นมองอดีตสี่โปสเตอร์ กับเพดาน และพยายามที่จะได้รับห้องหยุดปั่น

ใครที่อยากจะฆ่าเขา ? เขาสงสัยว่า ยังได้อีก เขารัก เด็กที่ทอร์ เหมือนลูก และเป็นส่วนหนึ่งของ เขารู้สึกว่ามันไม่อาจเป็นเขา เขาสงสัยว่าใครมันอาจเป็นแรงจูงใจอะไรเขาได้ และที่สำคัญที่สุด ถ้าเขาจะลองอีกเขาปลอดภัยมั้ย ? มีอาร์กอนเป็นคำวินิจฉัย ถูกใช่มั้ย ?

macgil รู้สึกตาของเขาเติบโตหนัก เขารู้สึกตอบเพียงภายนอกจิตใจก็เข้าใจ ถ้าจิตใจของเขาก็ชัดเจนขึ้นเล็กน้อย บางทีเขาอาจจะทำมันให้หมด แต่จิตใจของเขาก็ไม่ได้มี เขาจะต้องรอ