Ruhl handles this concept with grea

Ruhl handles this concept with greater optimism than Sophocles in Antigone, where
characters can only be with the ones they love after death, not in life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ruhl จัดการแนวคิดนี้กับมองในแง่ดีมากขึ้นกว่า Sophocles ใน Antigone ที่ตัวอักษรเท่านั้นได้ มีคนที่เขารักหลังความตาย ไม่ได้อยู่ในชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ruhl จัดการกับแนวคิดนี้มองในแง่ดีมากกว่าเคิลส์ใน Antigone
ที่ตัวละครจะไม่สามารถอยู่กับคนที่พวกเขารักหลังความตายไม่ได้อยู่ในชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัลจับแนวคิดนี้ในแง่ดีมากกว่าโซโฟคลีสในแอนทีโกนีที่
ตัวอักษรสามารถอยู่กับคนที่พวกเขารักหลังความตาย ไม่ใช่ชีวิต