While smaller served portions lead

While smaller served portions lead people to eat less (Zlatevska,
Dubelaar, & Holden, 2014), the effect of partitioning a portion
(e.g., multiple 100 cal or bite-size pieces in one package) has an apparently
paradoxical effect. When a fixed portion of food is partitioned
into numerous, smaller self-contained packages, diet conscious (or
“restrained”) consumers eat more from the partitioned than the
unpartitioned packages (Do Vale, Pieters, & Zeelenberg, 2008; Scott,
Nowlis, Mandel, & Morales, 2008). This is a serious concern given that
food marketers are developing and promoting partitions (e.g., 100-
calorie or bite-size snack packs) as ideal for the diet-conscious.
Do Vale, Pieters, and Zeelenberg's (2008) and Scott, Nowlis,Mandel,
and Morales' (2008) Studies 2 and 3 (hereafter DPZ and SNMM) provided
consistent directional, but not always statistically significant evidence
showing the diet-conscious eat more from a partitioned portion for a variety
of foods (chips, M&Ms, cookies); a variety of total portion sizes
(200 g vs ~40–50 g); and varying lengths of time of exposure to the
foods (20 to 40 min) (see Table 1 for a full comparison). DPZ produce
strong results by treating diet-consciousness as a situational variable
which they manipulated. SNMM with more equivocal results (see
Table 1) treated diet-consciousnessas an individual trait variable whichthey measured

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ส่วนที่มีขนาดเล็กทำหน้าที่นำคนที่จะกินน้อยลง (Zlatevska,
Dubelaar และโฮลเดน, 2014) ผลกระทบของการแบ่งส่วน
(เช่นหลาย 100 แคลหรือชิ้นส่วนขนาดกัดในหนึ่งแพคเกจ)
เห็นได้ชัดว่ามีผลขัดแย้ง เมื่อส่วนที่คงที่ของอาหารแบ่งออกเป็นจำนวนมากที่มีขนาดเล็กแพคเกจที่ตนเองมีอาหารที่มีสติ (หรือ "ยับยั้ง") ผู้บริโภคกินมากขึ้นจากพาร์ติชันกว่าแพคเกจunpartitioned (Do หุบเขา Pieters และ Zeelenberg 2008; สกอตต์Nowlis, Mandel และโมราเลส, 2008) นี้เป็นกังวลอย่างรุนแรงระบุว่านักการตลาดอาหารมีการพัฒนาและส่งเสริมการพาร์ทิชัน (เช่น 100 แคลอรี่หรือกัดขนาดแพ็คขนม) ตามที่ที่เหมาะสำหรับการรับประทานอาหารที่ใส่ใจ. ทำหุบเขา Pieters และ Zeelenberg ของ (2008) และสกอตต์ Nowlis, Mandel, และโมราเลส '(2008) ศึกษาการที่ 2 และ 3 (ต่อ DPZ และ SNMM) ให้ทิศทางที่สอดคล้องกันแต่ไม่หลักฐานเสมออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติแสดงให้เห็นถึงการกินอาหารที่มีสติมากขึ้นจากส่วนแบ่งพาร์ติชันสำหรับความหลากหลายของอาหาร (ชิป, M & Ms, คุกกี้ ); ความหลากหลายของส่วนรวมขนาด(200 กรัมครับ ~ 40-50 กรัม); ที่แตกต่างกันและความยาวของช่วงเวลาของการสัมผัสกับอาหาร (20-40 นาที) (ดูตารางที่ 1 สำหรับการเปรียบเทียบเต็ม) DPZ ผลิตผลลัพธ์ที่แข็งแกร่งโดยการรักษาอาหารที่มีสติเป็นตัวแปรสถานการณ์ที่พวกเขาจัดการ SNMM กับผลลัพธ์ที่ไม่แน่นอนมากขึ้น (ดูตารางที่1) ได้รับการรักษาอาหาร consciousnessas ตัวแปรลักษณะของแต่ละบุคคล whichthey ​​วัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่มีขนาดเล็กให้บริการส่วนที่นำผู้คนกินน้อย ( zlatevska
dubelaar , & , โฮลเด้น , 2014 ) , ผลของการแบ่งส่วน
( เช่นหลาย 100 Cal หรือชิ้นขนาดพอดีในหนึ่งแพคเกจ ) มี apparently
paradoxical effect เมื่อถาวรส่วนอาหารจะแบ่งออกเป็นหลายชุดมีขนาดเล็ก
, ,
อาหาร ( หรือมีสติ" ควบคุม " ) ผู้บริโภคกินเพิ่มเติมจากแบ่งกว่า
แพคเกจ unpartitioned ( Vale , pieters & zeelenberg , 2008 ; สก็อต ,
nowlis Mandel , &โมราเลส , 2551 ) นี่คือความกังวลอย่างรุนแรงที่ได้รับ
นักการตลาดอาหารมีการพัฒนาและส่งเสริมพาร์ทิชัน ( เช่น 100 -
แคลอรีหรือขนาดกัดขนมแพ็ค ) เหมาะสำหรับอาหารที่ใส่ใจ
ทำ Vale , pieters และ zeelenberg ( 2008 ) และ สกอตต์nowlis Mandel ,
, และคุณธรรม ' ( 2008 ) การศึกษาที่ 2 และ 3 ( ต่อ dpz และ snmm ) ให้สอดคล้องทิศทาง
แต่ไม่เสมออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติแสดงหลักฐาน
อาหารใส่ใจกินเพิ่มเติมจากกั้นส่วนของความหลากหลายของอาหาร ( คุกกี้ชิป
, M & MS ) ; ความหลากหลายของส่วนรวม ขนาด
( 200 g vs ~ 40 – 50 กรัม และความยาวที่แตกต่างกันของเวลาของการสัมผัสกับ
อาหาร ( 20 ถึง 40 นาที ) ( ดูตารางที่ 1 สำหรับการเปรียบเทียบแบบเต็ม ) dpz ผลิต
ผลลัพธ์ที่แข็งแกร่งโดยการรักษาอาหารสติเป็นสถานการณ์ตัวแปร
ที่พวกเขาจัดการ snmm กับผลลัพธ์ที่น่าสงสัยมากขึ้น ( ดู
ตาราง 1 ) ถือว่าอาหาร consciousnessas บุคคลลักษณะ whichthey วัดตัวแปร