Confucianism as a state doctrineUnd

Confucianism as a state doctrine

Under the rule of the First Emperor of Qin 秦始皇 (r. 246-210 BCE), the "hundred schools of thought" were abolished and had to cede in order to make room for legalism and practical sciences like medicine, agriculture, divination and military thought. This stance was relaxed at the beginning of the Han period 漢 (206 BCE-220 CE). The first Han rulers were adherents of a Daoist policy of non-action. This "free market" policy helped the national economy recovering after decades of war and unrest. Yet an advisor of the founder of the Han, Shusun Tong 叔孫通, stressed the importance to make use of scholars expert in Confucianism in order to establish a good-working administration. Under the rule of Emperor Wu 漢武帝 (r. 141-87 BCE), Dong Zhongshu 董仲舒, a philosopher who combined cosmologic speculation with the Confucian view on the state, convinced the emperor that the adoption Confucianism as the sole state doctrine would greatly profit the coherence of dynasty, bureaucray and the empire. All other schools were not further considered as worth being sponsored by the state (bachu baijia 罷黜百家 "driving out the hundred schools"). Han period Confucianism did not consist of a single tradition. There were mainly three traditions fighting for intellectual dominance over the other. These are the new text school (jinwenpai 今文派), the old text school (guwenpai 古文派), and the schools of the apocryphal writings (chenweixue 讖緯派). The new text school relied on Confucian classics that had survived the prohibition of the Qin period. The old test school interpreted texts that were allegedly discovered in the walls of Confucius' mansion in Qufu, being hidden to escape the First Emperor's book burning decrete. The apocryphal texts contained material interpreting Confucian teachings as related to Heavenly revelations. The new text school prevailed during the Former Han period 前漢 (206 BCE-8 CE), the old text school during the Later Han period 後漢 (25-220 CE). Only at the end of the Later Han period, adherents of the new text school again gained ground. The most famous old texts scholars, interpreters and commentors are Zheng Xing 鄭興, Jia Kui 賈逵 and Ma Rong 馬融, while Zheng Xuan 鄭玄 was the most important new text commentator of the very late Han time. His interpretation of the Confucian classics is known as the "teachings of Zheng" (Zhengxue 鄭學).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Confucianism เป็นลัทธิรัฐภายใต้การปกครองของ秦始皇แรกจักรพรรดิฉิน (r. 246-210 ปีก่อนคริสต์ศักราช), "ร้อยโรงเรียนของความคิด" ถูกยกเลิก และต้อง cede เพื่อให้ห้องเคร่งศาสนา และวิทยาศาสตร์ปฏิบัติเช่นยา เกษตร ทำนาย และคิดว่าทหาร ท่าทางนี้ได้ผ่อนคลายที่漢รอบฮั่น (206 ปีก่อนคริสต์ศักราช 220 CE) มหากษัตริย์ฮั่นแรกยังมีนโยบาย Daoist การดำเนินการไม่ได้ "ตลาดเสรี" นโยบายนี้ช่วยให้เศรษฐกิจฟื้นตัวหลังจากทศวรรษที่ผ่านมาของสงครามและความไม่สงบ แต่เจ้าหน้าที่ของผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น ตอง Shusun 叔孫通 เน้นความสำคัญที่จะทำให้ใช้ของผู้เชี่ยวชาญนักวิชาการใน Confucianism เพื่อสร้างดูแลดีทำงาน ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิ Wu 漢武帝 (r. 141-87 ปีก่อนคริสต์ศักราช), Zhongshu ดง董仲舒 นักปราชญ์ผู้รวมเก็งกำไร cosmologic กับลัทธิขงจื้อดูสภาพ convinced จักรพรรดิว่า ยอมรับ Confucianism เป็นลัทธิรัฐแต่เพียงผู้เดียวจะมากกำไรศักยภาพของไดนาสตี้ bureaucray และอาณาจักร เพิ่มเติมไม่มีพิจารณาโรงเรียนอื่น ๆ ทั้งหมดตามมูลค่าการสนับสนุนโดยรัฐ (bachu baijia 罷黜百家 "ขับออกโรงเรียนร้อย") ฮัน Confucianism รอบระยะเวลาได้ไม่ประกอบด้วยประเพณีเดียว มีประเพณีที่สามส่วนใหญ่ต่อสู้กับการครอบงำทางปัญญามากกว่าอีก เหล่านี้เป็นข้อความใหม่โรงเรียน (jinwenpai 今文派), โรงเรียนข้อความเก่า (guwenpai 古文派), และโรงเรียนของงานเขียนที่ไม่มีลักฐาน (chenweixue 讖緯派) โรงเรียนข้อความใหม่อาศัยใน Confucian คลาสสิกที่มีชีวิตรอด prohibition ของชิน เก่าทดสอบโรงเรียนที่แปลข้อความที่ถูกค้นพบหลังผนังของแมนชั่นของลัทธิขงจื้อในขวู่ฟู การซ่อนหนีจองแรกจักรพรรดิเขียน decrete ข้อความไม่มีลักฐานประกอบด้วยคำสอน Confucian อาทิวัสดุเป็นที่เกี่ยวข้องกับสวรรค์เปิดเผย โรงเรียนข้อความใหม่ที่แผ่ขยายไปในระหว่าง前漢รอบฮั่นเดิม (206 ปีก่อนคริสต์ศักราช-8 CE), โรงเรียนข้อความเก่าระหว่างฮั่นต่อรอบ後漢 (25-220 CE) ที่สิ้นสุดของรอบระยะเวลาในภายหลังฮัน ยังโรงเรียนข้อความใหม่ได้รับพื้นดินอีกครั้ง นักวิชาการข้อความเก่าที่มีชื่อเสียงมากที่สุด ล่าม และ commentors ได้ฮองเชงซิน鄭興 賈逵กุยเจีย และร่อง Ma 馬融 ในขณะที่鄭玄ซวนเจิ้งถูกวิจารณ์ข้อความใหม่ที่สำคัญเวลาฮันมาช้ามาก เขาตีความคลาสสิค Confucian เรียกว่า "ธรรมของเจิ้ง" (Zhengxue 鄭學)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขงจื้อเป็นหลักคำสอนของรัฐภายใต้การปกครองของจักรพรรดิฉินแรกของ秦始皇(ร. 246-210 คริสตศักราช) ที่ "ร้อยโรงเรียนแห่งความคิด" ถูกยกเลิกและมีการยกให้เพื่อที่จะทำให้ห้องพักสำหรับการยึดถือกฎและวิทยาศาสตร์ในทางปฏิบัติเช่นการแพทย์ การเกษตรดวงชะตาและความคิดทางทหาร ท่านี้ได้รับการผ่อนคลายที่จุดเริ่มต้นของระยะเวลาฮัน漢(คริสตศักราช 206 CE-220) ผู้ปกครองฮันแรกเป็นสมัครพรรคพวกของนโยบาย Daoist ของการไม่ดำเนินการ นี้ "ตลาดเสรี" นโยบายช่วยให้เศรษฐกิจของประเทศฟื้นตัวหลังจากหลายทศวรรษของสงครามและความไม่สงบ แต่ที่ปรึกษาของผู้ก่อตั้งของฮัน Shusun ตอง叔孫通เน้นความสำคัญที่จะทำให้การใช้งานของนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญในการขงจื้อเพื่อสร้างการบริหารที่ดีในการทำงาน ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิหวู่漢武帝(ร. 141-87 คริสตศักราช) ที่ดงจง董仲舒นักปรัชญาที่รวมการเก็งกำไร cosmologic กับมุมมองของขงจื้อในรัฐเชื่อว่าจักรพรรดิที่การยอมรับขงจื้อเป็นหลักคำสอนของรัฐ แต่เพียงผู้เดียวจะกำไรมาก การเชื่อมโยงกันของราชวงศ์, bureaucray และจักรวรรดิ ทุกโรงเรียนอื่น ๆ ที่ไม่ได้พิจารณาต่อไปเป็นมูลค่าได้รับการสนับสนุนโดยรัฐ (Bachu Baijia罷黜百家"ขับรถออกจากโรงเรียนร้อย") ฮันระยะเวลาที่ขงจื้อไม่ประกอบด้วยประเพณีเดียว มีหลักสามประเพณีการต่อสู้เพื่อการปกครองทางปัญญาในช่วงอื่น ๆ เหล่านี้เป็นข้อความที่โรงเรียนใหม่ (jinwenpai今文派) โรงเรียนข้อความเก่า (guwenpai古文派) และโรงเรียนของงานเขียนหลักฐาน (ที่ chenweixue讖緯派) โรงเรียนข้อความใหม่ที่พึ่งคลาสสิกขงจื้อที่ยังมีชีวิตอยู่ข้อห้ามของระยะเวลาฉิน โรงเรียนเก่าทดสอบตีความข้อความที่ถูกกล่าวหาว่ามีการค้นพบในผนังของคฤหาสน์ขงจื้อใน Qufu ถูกซ่อนอยู่ที่จะหลบหนีการเผาไหม้ของหนังสือเล่มแรกจักรพรรดิ decrete ตำราหลักฐานที่มีการตีความคำสอนวัสดุขงจื้อที่เกี่ยวข้องกับการเปิดเผยบนสวรรค์ โรงเรียนข้อความใหม่ชนะในช่วงระยะเวลาฮันอดีต前漢(คริสตศักราช 206-8 ซีอี) โรงเรียนข้อความเก่าในช่วงระยะเวลาต่อมาฮัน後漢(25-220 ซีอี) เฉพาะในตอนท้ายของระยะเวลาต่อมาฮันสมัครพรรคพวกของโรงเรียนข้อความใหม่อีกครั้งได้รับพื้นดิน ที่มีชื่อเสียงที่สุดตำราเก่านักวิชาการล่ามและ commentors มีเจิ้งซิง鄭興เจี๋ยกุย賈逵และม้าร้อง馬融ในขณะที่เจิ้งเหอซวน鄭玄เป็นผู้บรรยายข้อความใหม่ที่สำคัญที่สุดของเวลาที่ดึกมากฮั่น ความหมายของคลาสสิกขงจื้อเป็นที่รู้จักกันว่า "คำสอนของเจิ้งเหอ" (Zhengxue鄭學)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลัทธิขงจื๊อเป็นรัฐศาสนา

อยู่ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิ์องค์แรกของฉิน秦始皇 ( R . 246-210 BCE ) , " ร้อยสำนักความคิด " ที่ถูกยกเลิก และได้ยกให้เพื่อให้ห้องพักสำหรับการยึดถือกฎและวิทยาศาสตร์ในทางปฏิบัติ เช่น การแพทย์ การเกษตร การทำนาย และคิดว่า ทหาร ท่าทางนี้ผ่อนคลายที่จุดเริ่มต้นของระยะเวลา漢ฮัน ( 206 bce-220 CE )ผู้ปกครองฮันก่อนเป็นสมัครพรรคพวกของ daoist นโยบายของการไม่กระทำ " ตลาดเสรี " นโยบายช่วยชาติเศรษฐกิจฟื้นตัวหลังจากทศวรรษของสงครามและความไม่สงบ แต่ที่ปรึกษาของผู้ก่อตั้งของฮัน shusun ถง叔孫通 , เน้นความสำคัญให้ใช้ผู้เชี่ยวชาญ นักวิชาการในลัทธิขงจื้อ เพื่อสร้างการทำงานที่ดีในการบริหาร ภายใต้การปกครองของจักรพรรดิหวู่漢武帝 ( R .141-87 BCE ) , ดง zhongshu 董仲舒เป็นนักปรัชญาที่รวม cosmologic เก็งกําไรกับขงจื้อมุมมองในรัฐ ทำให้จักรพรรดิที่ขงจื้อยอมรับในฐานะลัทธิรัฐเพียงอย่างเดียวจะช่วยไรเรื่องของราชวงศ์ bureaucray และจักรวรรดิโรงเรียนอื่น ๆทั้งหมดที่ไม่ได้พิจารณาต่อไปขณะที่มูลค่าถูกสนับสนุนโดยรัฐ ( ปาฉู่ไป่เจีย罷黜百家 " ขับรถออกร้อยโรงเรียน " ) ฮันระยะเวลาลัทธิขงจื้อไม่ประกอบด้วยประเพณีเดียว มีหลักสาม ประเพณีการต่อสู้เพื่อการปกครองทางปัญญาเหนืออื่น ๆ เหล่านี้เป็นโรงเรียนของข้อความใหม่ ( jinwenpai 今文派 ) โรงเรียนข้อความเก่า ( guwenpai 古文派 )และโรงเรียนของงานเขียนที่ไม่มีลักฐาน ( chenweixue 讖緯派 ) โรงเรียนข้อความใหม่อาศัยขงจื้อคลาสสิกที่ได้รอดพ้นจากการห้ามสมัยฉิน โรงเรียนวัดเก่าตีความข้อความที่ถูกกล่าวหาว่าพบในผนังของคฤหาสน์ขงจื๊อใน Qufu , ที่ซ่อนอยู่เพื่อหนีจักรพรรดิแรกของหนังสือเขียน decrete .ข้อความที่ไม่มีลักฐานประกอบด้วยวัสดุที่เกี่ยวข้องกับการตีความคำสอนขงจื้อโองการสวรรค์ . โรงเรียนตระหนักในข้อความใหม่อดีตฮันระยะเวลา前漢 ( 206 bce-8 CE ) , ข้อความเก่าโรงเรียนในช่วงเวลาต่อมา ฮัน後漢 ( 25-220 CE ) แต่ในช่วงปลายของฮันต่อมาสมัครพรรคพวกของโรงเรียนข้อความใหม่อีกครั้งได้รับพื้นดิน ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดข้อความแก่นักวิชาการและเป็นล่าม commentors เจิ้งซิ่ง鄭興 เจียกุ้ย賈逵และมาโรง馬融ในขณะที่ Zheng Xuan 鄭玄สำคัญคือใหม่ข้อความวิจารณ์ของเวลาฮันสายมาก ตีความหมายของขงจื้อคลาสสิกที่รู้จักกันเป็น " คำสอนของเจิง " ( zhengxue 鄭學 )