A story tells that two friends were

A story tells that two friends were walking through the desert. During some point of the journey they had an argument, and one friend slapped the other one in the face.
The one who got slapped was hurt, but without saying anything, wrote in the sand “Today my best friend slapped me in the face”.
They kept on walking until they found an oasis, where they decided to take a bath. The one who had been slapped got stuck in the mire and started drowning, but the friend saved him. After he recovered from the near drowning, he wrote on a stone “Today my best friend saved my life”.
The friend who had slapped and saved his best friend asked him, “After I hurt you, you wrote in the sand and now, you write on a stone, why?” The other friend replied “When someone hurts us we should write it down in sand where winds of forgiveness can erase it away. But, when someone does something good for us, we must engrave it in stone where no wind can ever erase it.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องบอกว่า เพื่อนสองคนกำลังเดินผ่านทะเลทราย ในบางจุดของการเดินทาง พวกเขามีการโต้แย้ง และเพื่อนตบอีกคนหนึ่งในหน้าผู้ที่ได้รับการตบเจ็บ แต่ไม่พูดอะไร เขียนในทราย "วันนี้เพื่อนของฉันตบฉันในหน้า"พวกเขาเก็บไว้ทางเดินจนกระทั่งพวกเขาพบโอเอซิส ที่พวกเขาตัดสินใจที่จะอาบน้ำ ผู้ที่ได้รับการตบได้ติดอยู่ในไมร์ และเริ่มจม แต่เพื่อนที่เขาไว้ หลังจากที่เขาหายไปจากจมใกล้ เขาเขียนบนหิน "วันนี้เพื่อนของฉันช่วยชีวิตฉันไว้"ถามเพื่อนที่ตบ และบันทึกเพื่อนของเขาที่เขา, "หลังจากทำร้ายคุณ คุณเขียนในทราย และตอนนี้ คุณเขียนบนหิน ทำไม? " เพื่อนอื่น ๆ ตอบ "เมื่อมีคนเจ็บเรา เราควรเขียนมันลงในทรายที่ลมให้อภัยสามารถลบมันออกไป แต่ เมื่อผู้อื่นทำสิ่งที่ดีสำหรับเรา เราต้องแกะสลักหินที่ลมไม่สามารถเคยลบ"