- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Three days had passed since Hajime
Three days had passed since Hajime and his party left Ul.
Although there were vexing problems; such as how to dispose of the corpses of the demonic beasts, and how to repair the roughened ground, the townspeople were unhurt. A result that could only be considered nothing but a miracle. The good news was immediately spread to the people who took shelter, peripheral towns, and even the Imperial Capital. The returning townspeople met their lovers and families. Some were hugging their close friends, and the joy of their safeties wrapped Ul in a festival-like clamor.
The protective wall Hajime left behind was surrounded the town as is, and the people who were talking about the details of the fight were gesturing how it exceed the common sense similar to how storytellers talked about a myth as they looked at the roughened ground outside of the protective wall.
The people who took shelter, especially the children, had sparkling eyes when they heard the story. Without losing this opportunity, the merchants were already calculating on how to make money by turning Hajime’s protective wall into the town’s new specialty.
Thus, the townspeople who didn’t know anything about Hajime and Aiko believed Hajime and his party were dispatched by the “Goddess of Good Harvest,” and Hajime’s wall was named “Goddess’s Shield” to honor it. Furthermore, the white-haired, eye-patched boy; Hajime, was called “Goddess’s Sword” and “Goddess’s Knight” in respect. However, it was a different story when David and the other Knights, or rather the real bodyguard Knights, recalled what was said about Aiko and Hajime. They would rampage while shouting, “As expected, I hate that guy!!!” In the future, Hajime would writhe in agony whenever he hears his name, but that’s another story.
It was somewhat a miscalculation that resulted in earning himself some embarrassing nicknames, but just as Hajime thought, Aiko’s fame and popularity were through the roof. When she walked into town, all the people would turn around and focus their gazes on her. Among them, there were also some who began to worship her while saying things such as “Bless us~.” In this town Aiko, who saved the people, was certainly seen as nothing less than a “Goddess.” The rumor had also already spread to the surrounding towns. At the very least, it might be correct to say that Aiko’s words carried more weight than the Church of Saints’ bishop, in the town of Ul.
The rumored Aiko was… safely supporting the town leaders in the town’s reconstruction, but although she acted cheerful around people close to her, her mind wasn’t there. The cause was the various impacts of the shocking truths Hajime had revealed before the fight. But above all, it was how Hajime killed Shimizu. The scene of that moment consumed her mind and gnawed at her heart.
Even today, after they finished their day duty and it was time for dinner, the students and bodyguard Knights were dining at “Water Fairy Inn,” Aiko just mechanically carried the food into her mouth and blankly looked some place else without registering the conversation of the others in her mind, only answering with the same reply.
“Ai-chan sensei… Ai-chan sensei’s magic is amazing after all! Even those roughened ground recovered quickly… Looks like it’ll return to normal in just a week!”
“… I see… that’s good.”
Sonobe Yuka, who noticed Aiko’s mind was somewhere else, intentionally talked to her cheerfully. She tried to somehow encourage Aiko, since she knew the source of her abnormal state. However, even Sonobe’s cheerful words only received an indifferent answer in return, like pre-typed-like words. Sonobe drooped her shoulders as she said “Still won’t do, huh~.”
“Aiko… did the mayor or the bishop said anything today? If you’re really troubled by it, I won’t forgive them for troubling Aiko, even if it’s the bishop. I am Aiko’s Knight after all. No matter when, only I will be Aiko’s ally.”
“… I see… that’s good.”
It was unknown whether David said those words to encourage Aiko or to seduce her. The remark on how he was willing to go up against the bishop was considerably dangerous as a Templar Knight, although it might not be important to David; the warrior of love. The “I” part was emphasized. In regards to going against anyone… it was also considered by the surrounding Knights, as they agreed with him while they directed sharp glares at their commander who casually made his advance.
However David’s casual appeal was easily tossed aside like the words coming from a certain long running TV program during daytime. It was doubtful as to whether or not she heard him. The expression on the student’s faces were saying “Serves you right~” to David who drooped his shoulders. The same expression was on the other Knights’ faces.
Without taking any notice of the students and the Knights, Aiko indifferently continued to eat without responding.
(…If, if only I had talked to Shimizu-kun more… If only I had noticed his feelings earlier… If I did, then something like that wouldn’t have happened… If, if he relied on his classmates… If, if I didn’t get taken as a hostage… If only… I died… then he wouldn’t have found it necessary to kill Shimizu-kun…
Why did he kill him… Even though they were classmates… Was it simply because he was an enemy?… Could killing someone be so simple because of such a reason? Was it so simple to kill a person?… How could it be done so naturally?…
That’s strange… Humans aren’t demonic beasts. To be able to kill without any hesitation… He,… was he someone who could easily kill a human?… If I left him alone, would he have been a danger to the other children?… Will the other children be safe since he’s gone?… As long as he’s not… Kh?!? What did I just think of!?… Stop. It’s not good to think about this any further!)
Presently, regret and self-condemnation repeated themselves in Aiko’s mind… Thus, if she thought of it unconsciously, the buds of fear and grudges towards Hajime would appear, she would deny them in a panic, and she would once again return to her first thoughts, repeating the process. There was too much she wanted to think about, and there were also a lot things she didn’t want to think of. Aiko’s mind was similar to a library where the bookshelves had crumbled and unorganized information were scattered around in a chaotic manner.
Suddenly, a calm and warmth voice reached Aiko. “Aiko-sama. About today’s dish, is it not up to your taste?”
“Eh?”
It was Foss Selo, the owner of “Water Fairy Inn.” His voice was far from loud, it was actually said in a rather small voice. However, there was no one inside the inn who missed Foss’s words. His calm and deep voice would reach anyone without fail. Even now, Aiko whose mind was caught in whirpool of thought easily heard his words, and it made her senses return to reality.
When she noticed she had cried out in a rather strange and loud voice, Aiko’s cheeks flushed slightly as she turned towards the smiling Foss.
“U-Umm, what was it? I’m sorry, I was daydreaming for a moment.”
“No, no, don’t worry about it. I just thought the dish was not to your taste because you didn’t raise your face. If so, I thought of sending out another dish…”
“N-No need! The food is really delicious. I was just thinking about something…”
Although Aiko said the food was very delicious, she herself couldn’t remember what it tasted like. When she looked at her surroundings, her students and the Knights were looking at her with a somewhat anxious expression. She noticed what was on their minds, and she thought she mustn’t continue the way she has been acting as she pulled herself together and continued on with her meal. However, she coughed in a panic when food entered her lungs.
Because Aiko was coughing with teary eyes, the students and the Knights were panicked. Seeing the situation, Foss casually prepared napkin and water.
“I-I am sorry. To trouble yo-…”
“It is not a trouble at all.”
Although Foss saw Aiko’s blunder, he kept a calm smile which made Aiko feel grateful and relieved. Seeing Aiko’s current state, Foss narrowed his eyes and thought of something. He spoke with a small and still calm voice.
“Umm. Aiko-sama. Though it might be presumptuous, may I ask one thing?”
“Eh? Ah, yes. What is it?”
“Why can’t Aiko-sama believe what you want to believe?”
“Heh?”
Unable to understand Foss’s words, Aiko tilted her head as a question mark floated above her head. Because of that, Foss continued with a wry smile, “Looks like those words were too lacking.”
“Apparently, Aiko-sama’s mind is currently in serious confusion. There are too many things you want to think about, there are also things you don’t want to think of, and you don’t know what should you do. What’s best is to do what you want, even if you’re not sure of what you want yet. There are many things you don’t understand, which only increases your impatience, and become the impetus towards the vicious circle of confusion. Am I wrong?”
“H-How…”
Because he had correctly guessed what she was thinking of, Aiko instantly became speechless. Seeing her reaction, Foss calmly explained with a smile, “I’ve seen a lot of guests, after all.”
“During such times, it’s better to just ‘believe in what you want to believe in’ for now. But then again, people will overlook things if they only want to believe what they want, those words also came with such warning. That saying is correct. However, in my opinion, people only act in what they believe in. That’s why, I feel that during times when one ‘can’t move on,’ it isn’t a bad thing to ‘believe in what you want to believe in’.”
“… To believe in what I want to believe in.”
Aiko contemplated in Foss’s words. Aiko’s mind was currently filled with regret and guilt which became a bud of doubt in Hajime as the hatred swirled around. Hajim
Although there were vexing problems; such as how to dispose of the corpses of the demonic beasts, and how to repair the roughened ground, the townspeople were unhurt. A result that could only be considered nothing but a miracle. The good news was immediately spread to the people who took shelter, peripheral towns, and even the Imperial Capital. The returning townspeople met their lovers and families. Some were hugging their close friends, and the joy of their safeties wrapped Ul in a festival-like clamor.
The protective wall Hajime left behind was surrounded the town as is, and the people who were talking about the details of the fight were gesturing how it exceed the common sense similar to how storytellers talked about a myth as they looked at the roughened ground outside of the protective wall.
The people who took shelter, especially the children, had sparkling eyes when they heard the story. Without losing this opportunity, the merchants were already calculating on how to make money by turning Hajime’s protective wall into the town’s new specialty.
Thus, the townspeople who didn’t know anything about Hajime and Aiko believed Hajime and his party were dispatched by the “Goddess of Good Harvest,” and Hajime’s wall was named “Goddess’s Shield” to honor it. Furthermore, the white-haired, eye-patched boy; Hajime, was called “Goddess’s Sword” and “Goddess’s Knight” in respect. However, it was a different story when David and the other Knights, or rather the real bodyguard Knights, recalled what was said about Aiko and Hajime. They would rampage while shouting, “As expected, I hate that guy!!!” In the future, Hajime would writhe in agony whenever he hears his name, but that’s another story.
It was somewhat a miscalculation that resulted in earning himself some embarrassing nicknames, but just as Hajime thought, Aiko’s fame and popularity were through the roof. When she walked into town, all the people would turn around and focus their gazes on her. Among them, there were also some who began to worship her while saying things such as “Bless us~.” In this town Aiko, who saved the people, was certainly seen as nothing less than a “Goddess.” The rumor had also already spread to the surrounding towns. At the very least, it might be correct to say that Aiko’s words carried more weight than the Church of Saints’ bishop, in the town of Ul.
The rumored Aiko was… safely supporting the town leaders in the town’s reconstruction, but although she acted cheerful around people close to her, her mind wasn’t there. The cause was the various impacts of the shocking truths Hajime had revealed before the fight. But above all, it was how Hajime killed Shimizu. The scene of that moment consumed her mind and gnawed at her heart.
Even today, after they finished their day duty and it was time for dinner, the students and bodyguard Knights were dining at “Water Fairy Inn,” Aiko just mechanically carried the food into her mouth and blankly looked some place else without registering the conversation of the others in her mind, only answering with the same reply.
“Ai-chan sensei… Ai-chan sensei’s magic is amazing after all! Even those roughened ground recovered quickly… Looks like it’ll return to normal in just a week!”
“… I see… that’s good.”
Sonobe Yuka, who noticed Aiko’s mind was somewhere else, intentionally talked to her cheerfully. She tried to somehow encourage Aiko, since she knew the source of her abnormal state. However, even Sonobe’s cheerful words only received an indifferent answer in return, like pre-typed-like words. Sonobe drooped her shoulders as she said “Still won’t do, huh~.”
“Aiko… did the mayor or the bishop said anything today? If you’re really troubled by it, I won’t forgive them for troubling Aiko, even if it’s the bishop. I am Aiko’s Knight after all. No matter when, only I will be Aiko’s ally.”
“… I see… that’s good.”
It was unknown whether David said those words to encourage Aiko or to seduce her. The remark on how he was willing to go up against the bishop was considerably dangerous as a Templar Knight, although it might not be important to David; the warrior of love. The “I” part was emphasized. In regards to going against anyone… it was also considered by the surrounding Knights, as they agreed with him while they directed sharp glares at their commander who casually made his advance.
However David’s casual appeal was easily tossed aside like the words coming from a certain long running TV program during daytime. It was doubtful as to whether or not she heard him. The expression on the student’s faces were saying “Serves you right~” to David who drooped his shoulders. The same expression was on the other Knights’ faces.
Without taking any notice of the students and the Knights, Aiko indifferently continued to eat without responding.
(…If, if only I had talked to Shimizu-kun more… If only I had noticed his feelings earlier… If I did, then something like that wouldn’t have happened… If, if he relied on his classmates… If, if I didn’t get taken as a hostage… If only… I died… then he wouldn’t have found it necessary to kill Shimizu-kun…
Why did he kill him… Even though they were classmates… Was it simply because he was an enemy?… Could killing someone be so simple because of such a reason? Was it so simple to kill a person?… How could it be done so naturally?…
That’s strange… Humans aren’t demonic beasts. To be able to kill without any hesitation… He,… was he someone who could easily kill a human?… If I left him alone, would he have been a danger to the other children?… Will the other children be safe since he’s gone?… As long as he’s not… Kh?!? What did I just think of!?… Stop. It’s not good to think about this any further!)
Presently, regret and self-condemnation repeated themselves in Aiko’s mind… Thus, if she thought of it unconsciously, the buds of fear and grudges towards Hajime would appear, she would deny them in a panic, and she would once again return to her first thoughts, repeating the process. There was too much she wanted to think about, and there were also a lot things she didn’t want to think of. Aiko’s mind was similar to a library where the bookshelves had crumbled and unorganized information were scattered around in a chaotic manner.
Suddenly, a calm and warmth voice reached Aiko. “Aiko-sama. About today’s dish, is it not up to your taste?”
“Eh?”
It was Foss Selo, the owner of “Water Fairy Inn.” His voice was far from loud, it was actually said in a rather small voice. However, there was no one inside the inn who missed Foss’s words. His calm and deep voice would reach anyone without fail. Even now, Aiko whose mind was caught in whirpool of thought easily heard his words, and it made her senses return to reality.
When she noticed she had cried out in a rather strange and loud voice, Aiko’s cheeks flushed slightly as she turned towards the smiling Foss.
“U-Umm, what was it? I’m sorry, I was daydreaming for a moment.”
“No, no, don’t worry about it. I just thought the dish was not to your taste because you didn’t raise your face. If so, I thought of sending out another dish…”
“N-No need! The food is really delicious. I was just thinking about something…”
Although Aiko said the food was very delicious, she herself couldn’t remember what it tasted like. When she looked at her surroundings, her students and the Knights were looking at her with a somewhat anxious expression. She noticed what was on their minds, and she thought she mustn’t continue the way she has been acting as she pulled herself together and continued on with her meal. However, she coughed in a panic when food entered her lungs.
Because Aiko was coughing with teary eyes, the students and the Knights were panicked. Seeing the situation, Foss casually prepared napkin and water.
“I-I am sorry. To trouble yo-…”
“It is not a trouble at all.”
Although Foss saw Aiko’s blunder, he kept a calm smile which made Aiko feel grateful and relieved. Seeing Aiko’s current state, Foss narrowed his eyes and thought of something. He spoke with a small and still calm voice.
“Umm. Aiko-sama. Though it might be presumptuous, may I ask one thing?”
“Eh? Ah, yes. What is it?”
“Why can’t Aiko-sama believe what you want to believe?”
“Heh?”
Unable to understand Foss’s words, Aiko tilted her head as a question mark floated above her head. Because of that, Foss continued with a wry smile, “Looks like those words were too lacking.”
“Apparently, Aiko-sama’s mind is currently in serious confusion. There are too many things you want to think about, there are also things you don’t want to think of, and you don’t know what should you do. What’s best is to do what you want, even if you’re not sure of what you want yet. There are many things you don’t understand, which only increases your impatience, and become the impetus towards the vicious circle of confusion. Am I wrong?”
“H-How…”
Because he had correctly guessed what she was thinking of, Aiko instantly became speechless. Seeing her reaction, Foss calmly explained with a smile, “I’ve seen a lot of guests, after all.”
“During such times, it’s better to just ‘believe in what you want to believe in’ for now. But then again, people will overlook things if they only want to believe what they want, those words also came with such warning. That saying is correct. However, in my opinion, people only act in what they believe in. That’s why, I feel that during times when one ‘can’t move on,’ it isn’t a bad thing to ‘believe in what you want to believe in’.”
“… To believe in what I want to believe in.”
Aiko contemplated in Foss’s words. Aiko’s mind was currently filled with regret and guilt which became a bud of doubt in Hajime as the hatred swirled around. Hajim
0/5000
วันที่สามได้ผ่านตั้งแต่ Hajime และพรรคของเขาเองจาก Ulแม้ว่าจะมีปัญหา vexing วิธีการทิ้งศพของสัตว์อายุ และวิธีซ่อมแซมพื้น roughened, townspeople ถูก unhurt ผลลัพธ์ที่ได้เท่านั้นเป็นอะไรแต่โรงแรมมิราเคิล ข่าวดีทันทีได้กระจายไปยังบุคคลที่พักอาศัย ต่อพ่วงเมือง และแม้กระทั่ง ทุนอิมพีเรียล Townspeople กลับมาพบคนรักและครอบครัวของพวกเขา บางกอดเพื่อนสนิทของพวกเขา และความสุขของพวกเขา safeties ห่อ Ul ก้องเหมือนเทศกาลHajime ทิ้งเป็นกำแพงป้องกันล้อมรอบเมืองเป็น และคนที่พูดถึงรายละเอียดของการต่อสู้ถูก gesturing วิธีมันเกินสามัญสำนึกคล้ายกับวิธี storytellers พูดคุยเกี่ยวกับตำนานพวกเขามองที่พื้น roughened นอกกำแพงป้องกันคนที่พักอาศัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็ก ๆ มีตาเป็นประกายเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องราว โดยไม่สูญเสียโอกาสนี้ ร้านค้ามีการคำนวณในวิธีการทำเงิน ด้วยการเปิดกำแพงป้องกันของ Hajime เป็นพิเศษใหม่ของเมืองแล้วดังนั้น townspeople ที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ Hajime Aiko Hajime ที่เชื่อว่าพรรคของเขาได้ถูกจัดส่ง โดย "เจ้าของดีเก็บเกี่ยว" และผนังของ Hajime ชื่อว่า "โล่ของเจ้า" มันจะ นอกจากนี้ เด็กชาย ปรับ ปรุงตาขาว haired Hajime ถูกเรียกว่า "ดาบของเจ้า" และ "เจ้าของอัศวิน" ใน อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องแตกต่างกันเมื่อ David และอัศวินอื่น ๆ หรือมากกว่าจริงบอดี้ อัศวิน ยกเลิกพูดเกี่ยวกับ Aiko และ Hajime พวกเขาจะ rampage ขณะตะโกน "ตามที่คาดไว้ ฉันเกลียดคนนั้น!!!" ในอนาคต Hajime จะดิ้นในเมื่อใดก็ ตามที่เขาได้ยินชื่อของเขา แต่ที่เป็นเรื่องอื่นมันถูก miscalculation ที่ส่งผลให้รายได้บางชื่อเล่นอายตัวเองบ้าง แต่ก็คิดว่า Hajime ชื่อเสียงและความนิยมของ Aiko ก็ผ่านหลังคา เมื่อเธอเดินเข้าไปในเมือง ทุกคนต้องหันไปรอบ ๆ และเน้น gazes ของเธอ ในหมู่พวกเขา ได้บางคนนมัสการเธอในขณะที่พูดสิ่งที่เป็น "อวยพรเรา ~ " ในเมืองนี้ Aiko ผู้บันทึกคน ถูกแน่นอนเห็นเป็นไม่น้อยกว่าการเป็น "เจ้า" ข่าวลือได้แล้วยังมีแพร่กระจายไปรอบ ๆ เมือง อย่างน้อย มันอาจถูกต้องพูดว่า คำของ Aiko ทำน้ำหนักขึ้นไปกว่าโบสถ์ของนักบุญของโคน เมือง UlAiko ฉาวถูก...ปลอดภัยสนับสนุนผู้นำการเมืองในการฟื้นฟูของเมือง แต่แม้ว่าเธอได้ปฏิบัติร่าเริงสถานคนใกล้ใจของเธอ เธอ ไม่ได้มีการ สาเหตุมีผลกระทบต่าง ๆ ของจริงตะลึงที่ Hajime ได้เปิดเผยก่อนการต่อสู้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันเป็นวิธี Hajime ฆ่าชิมิซุ ฉากก็ใช้ใจของเธอ และ gnawed ที่หัวใจของเธอแม้วันนี้ หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นหน้าที่วันมันเป็นเวลาสำหรับอาหารมื้อค่ำ นักเรียน และบอดี้อัศวินได้รับประทานอาหารที่ "น้ำนางฟ้าอินน์" Aiko เพียงกลไกทำอาหารลงในปากของเธอ และ blankly ดู บางสถานที่อื่นที่ไม่ต้องลงทะเบียนการสนทนาของผู้อื่นในใจของเธอ ตอบกับตอบเดียวเท่านั้น"อายจังอาจารย์... เมจิกอายจันทร์อาจารย์คือตื่นตาตื่นใจทั้งหมด แม้พื้นที่ roughened การกู้คืนอย่างรวดเร็ว... ดูเหมือนมันจะกลับสู่ปกติในสัปดาห์เพียง"“… อืมม...ก็ดี"Sonobe ยูกะมา ที่สังเกตจิตใจของ Aiko เป็นแฟนตาซี ตั้งใจพูดคุยกับเธอ cheerfully เธอพยายามสนับสนุน Aiko เนื่องจากเธอรู้แหล่งที่มาของรัฐของเธอผิดปกติอย่างใด อย่างไรก็ตาม แม้ Sonobe ร่าเริงคำเฉพาะคำตอบสนใจกลับ เช่นคำฤกษ์ก่อนแถบ-typed เหมือนรับ Sonobe drooped ไหล่ของเธอ ตามที่เธอบอกว่า "ยัง ไม่พอ ฮะ ~ "" Aiko...ได้นายกเทศมนตรี หรือโคนพูดอย่างวันนี้หรือไม่ ถ้าคุณกำลังปัญหาจริง ๆ โดย ฉันจะไม่ยกโทษให้สำหรับปัญหา Aiko แม้ว่าโคน หลังจากฉันเป็นอัศวินของ Aiko ไม่ว่าเมื่อ เดียวจะพันธมิตรของ Aiko "“… อืมม...ก็ดี"ได้ทราบว่า David กล่าวว่า คำเหล่านั้น เพื่อส่งเสริมให้ Aiko หรือเกลี้ยกล่อมเธอ หมายเหตุในวิธีกำลังยินดีพ้นโคนถูกมากอันตรายเป็นเทมพลาร์อัศวิน แม้ว่ามันอาจไม่สำคัญกับ David นักรบแห่งความรัก "ไอ" ส่วนหนึ่งที่เน้นการ ไปไปกับใคร...มันถูกยังพิจารณา โดยอัศวินโดยรอบ นั้นขึ้นกับเขาในขณะที่พวกเขาโดยตรงรวมคมที่ผู้บังคับบัญชาของพวกเขาที่ตั้งใจทำล่วงหน้าของเขาอย่างไรก็ตาม อุทธรณ์สบาย ๆ ของ David ได้ง่าย ๆ เพราะไว้เช่นคำที่มาจากบางทำโทรทัศน์ในเวลากลางวัน หนี้สงสัยสูญไปหรือไม่เธอยินได้ นิพจน์บนใบหน้าของนักเรียนได้พูดว่า "สมน้ำหน้า ~ " กับ David ที่ drooped ไหล่เขา นิพจน์เดียวกันบนใบหน้าของอัศวินอื่น ๆ ได้โดยไม่ต้องแจ้งใด ๆ ของนักเรียนและอัศวิน Aiko indifferently ต่อกินไม่ตอบสนอง(… ถ้า หากเพียงฉันได้พูดคุยกับชิมิซุ-kun เพิ่มเติม... ถ้าเท่าที่ผมได้สังเกตเห็นความรู้สึกของเขาก่อนหน้านี้... ถ้าฉันไม่ได้ แล้วสิ่งที่ต้องการที่จะไม่เกิดขึ้น... ถ้า ถ้าเขาอาศัยในเพื่อนร่วมชั้นของเขา... ถ้า ถ้าฉันไม่ได้นำมาเป็นตัวประกัน... ถ้า... ฉันตาย... แล้วเขาจะไม่ได้พบมันต้องฆ่า kun ชิมิซุ...ทำไมไม่ได้เขาฆ่า... แม้ พวกมล... ไม่เพียง เพราะเขาเป็นศัตรู? ... สามารถฆ่าคนได้เพื่อให้ง่ายเนื่องจากเหตุผลดังกล่าว เป็นเรื่องง่ายเพื่อที่จะฆ่าคน? ... วิธีจะทำให้ธรรมชาติ? ...That’s strange… Humans aren’t demonic beasts. To be able to kill without any hesitation… He,… was he someone who could easily kill a human?… If I left him alone, would he have been a danger to the other children?… Will the other children be safe since he’s gone?… As long as he’s not… Kh?!? What did I just think of!?… Stop. It’s not good to think about this any further!)Presently, regret and self-condemnation repeated themselves in Aiko’s mind… Thus, if she thought of it unconsciously, the buds of fear and grudges towards Hajime would appear, she would deny them in a panic, and she would once again return to her first thoughts, repeating the process. There was too much she wanted to think about, and there were also a lot things she didn’t want to think of. Aiko’s mind was similar to a library where the bookshelves had crumbled and unorganized information were scattered around in a chaotic manner.Suddenly, a calm and warmth voice reached Aiko. “Aiko-sama. About today’s dish, is it not up to your taste?”“Eh?”It was Foss Selo, the owner of “Water Fairy Inn.” His voice was far from loud, it was actually said in a rather small voice. However, there was no one inside the inn who missed Foss’s words. His calm and deep voice would reach anyone without fail. Even now, Aiko whose mind was caught in whirpool of thought easily heard his words, and it made her senses return to reality.
When she noticed she had cried out in a rather strange and loud voice, Aiko’s cheeks flushed slightly as she turned towards the smiling Foss.
“U-Umm, what was it? I’m sorry, I was daydreaming for a moment.”
“No, no, don’t worry about it. I just thought the dish was not to your taste because you didn’t raise your face. If so, I thought of sending out another dish…”
“N-No need! The food is really delicious. I was just thinking about something…”
Although Aiko said the food was very delicious, she herself couldn’t remember what it tasted like. When she looked at her surroundings, her students and the Knights were looking at her with a somewhat anxious expression. She noticed what was on their minds, and she thought she mustn’t continue the way she has been acting as she pulled herself together and continued on with her meal. However, she coughed in a panic when food entered her lungs.
Because Aiko was coughing with teary eyes, the students and the Knights were panicked. Seeing the situation, Foss casually prepared napkin and water.
“I-I am sorry. To trouble yo-…”
“It is not a trouble at all.”
Although Foss saw Aiko’s blunder, he kept a calm smile which made Aiko feel grateful and relieved. Seeing Aiko’s current state, Foss narrowed his eyes and thought of something. He spoke with a small and still calm voice.
“Umm. Aiko-sama. Though it might be presumptuous, may I ask one thing?”
“Eh? Ah, yes. What is it?”
“Why can’t Aiko-sama believe what you want to believe?”
“Heh?”
Unable to understand Foss’s words, Aiko tilted her head as a question mark floated above her head. Because of that, Foss continued with a wry smile, “Looks like those words were too lacking.”
“Apparently, Aiko-sama’s mind is currently in serious confusion. There are too many things you want to think about, there are also things you don’t want to think of, and you don’t know what should you do. What’s best is to do what you want, even if you’re not sure of what you want yet. There are many things you don’t understand, which only increases your impatience, and become the impetus towards the vicious circle of confusion. Am I wrong?”
“H-How…”
Because he had correctly guessed what she was thinking of, Aiko instantly became speechless. Seeing her reaction, Foss calmly explained with a smile, “I’ve seen a lot of guests, after all.”
“During such times, it’s better to just ‘believe in what you want to believe in’ for now. But then again, people will overlook things if they only want to believe what they want, those words also came with such warning. That saying is correct. However, in my opinion, people only act in what they believe in. That’s why, I feel that during times when one ‘can’t move on,’ it isn’t a bad thing to ‘believe in what you want to believe in’.”
“… To believe in what I want to believe in.”
Aiko contemplated in Foss’s words. Aiko’s mind was currently filled with regret and guilt which became a bud of doubt in Hajime as the hatred swirled around. Hajim
When she noticed she had cried out in a rather strange and loud voice, Aiko’s cheeks flushed slightly as she turned towards the smiling Foss.
“U-Umm, what was it? I’m sorry, I was daydreaming for a moment.”
“No, no, don’t worry about it. I just thought the dish was not to your taste because you didn’t raise your face. If so, I thought of sending out another dish…”
“N-No need! The food is really delicious. I was just thinking about something…”
Although Aiko said the food was very delicious, she herself couldn’t remember what it tasted like. When she looked at her surroundings, her students and the Knights were looking at her with a somewhat anxious expression. She noticed what was on their minds, and she thought she mustn’t continue the way she has been acting as she pulled herself together and continued on with her meal. However, she coughed in a panic when food entered her lungs.
Because Aiko was coughing with teary eyes, the students and the Knights were panicked. Seeing the situation, Foss casually prepared napkin and water.
“I-I am sorry. To trouble yo-…”
“It is not a trouble at all.”
Although Foss saw Aiko’s blunder, he kept a calm smile which made Aiko feel grateful and relieved. Seeing Aiko’s current state, Foss narrowed his eyes and thought of something. He spoke with a small and still calm voice.
“Umm. Aiko-sama. Though it might be presumptuous, may I ask one thing?”
“Eh? Ah, yes. What is it?”
“Why can’t Aiko-sama believe what you want to believe?”
“Heh?”
Unable to understand Foss’s words, Aiko tilted her head as a question mark floated above her head. Because of that, Foss continued with a wry smile, “Looks like those words were too lacking.”
“Apparently, Aiko-sama’s mind is currently in serious confusion. There are too many things you want to think about, there are also things you don’t want to think of, and you don’t know what should you do. What’s best is to do what you want, even if you’re not sure of what you want yet. There are many things you don’t understand, which only increases your impatience, and become the impetus towards the vicious circle of confusion. Am I wrong?”
“H-How…”
Because he had correctly guessed what she was thinking of, Aiko instantly became speechless. Seeing her reaction, Foss calmly explained with a smile, “I’ve seen a lot of guests, after all.”
“During such times, it’s better to just ‘believe in what you want to believe in’ for now. But then again, people will overlook things if they only want to believe what they want, those words also came with such warning. That saying is correct. However, in my opinion, people only act in what they believe in. That’s why, I feel that during times when one ‘can’t move on,’ it isn’t a bad thing to ‘believe in what you want to believe in’.”
“… To believe in what I want to believe in.”
Aiko contemplated in Foss’s words. Aiko’s mind was currently filled with regret and guilt which became a bud of doubt in Hajime as the hatred swirled around. Hajim
การแปล กรุณารอสักครู่..
สามวันที่ผ่านมาตั้งแต่ฮาจิเมะและบุคคลที่เขาทิ้งไว้ Ul.
แม้ว่าจะมีปัญหาที่รบกวน; เช่นวิธีการกำจัดศพของสัตว์ปีศาจและวิธีการซ่อมแซมพื้นดินหยาบ, ชาวเมืองได้รับอันตราย ผลที่จะสามารถได้รับการพิจารณาอะไร แต่ความมหัศจรรย์ ข่าวดีกระจายทันทีที่คนที่เข้ามาอยู่อาศัยในเมืองต่อพ่วงและแม้แต่อิมพีเรียลทุน ชาวเมืองกลับได้พบกับคนรักและครอบครัวของพวกเขา บางคนถูกกอดเพื่อนสนิทของพวกเขาและความสุขของพวกเขาแล้วแต่ห่อ Ul ในเสียงโห่ร้องเทศกาลเหมือน. ผนังป้องกันฮาจิเมะทิ้งไว้ข้างหลังถูกล้อมรอบเมืองที่เป็นอยู่และคนที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดของการต่อสู้ที่ถูกชี้ว่า มันเกินความรู้สึกร่วมกันคล้ายกับวิธีการพูดคุยเกี่ยวกับนิทานตำนานที่พวกเขามองไปที่พื้นดินหยาบนอกของผนังป้องกัน. คนที่เข้ามาอยู่อาศัยโดยเฉพาะเด็กที่มีตาเป็นประกายเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่อง โดยไม่สูญเสียโอกาสนี้ร้านค้าที่มีอยู่แล้วการคำนวณเกี่ยวกับวิธีการทำเงินด้วยการเปลี่ยนผนังป้องกันฮาจิเมะเข้าเมืองพิเศษใหม่. ดังนั้นชาวเมืองที่ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับฮาจิเมะและไอโกะเชื่อว่าฮาจิเมะและพรรคพวกของเขาถูกส่งมาโดย " เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวที่ดี "และผนังของฮาจิเมะชื่อ" โล่ของเทพธิดา "เพื่อเป็นเกียรติแก่มัน นอกจากนี้สีขาวที่มีผมเด็กตาปะ; ฮาจิเมะถูกเรียกว่า "ดาบของเทพธิดา" และ "อัศวินของเทพธิดา" ในส่วนที่เกี่ยว แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างเมื่อดาวิดกับอัศวินอื่น ๆ หรือค่อนข้างคุ้มกันจริงอัศวินจำได้ว่าสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับไอโกะและฮาจิเมะ พวกเขาจะอาละวาดขณะที่ตะโกน "เป็นที่คาดหวังฉันเกลียดผู้ชายคนนั้น !!!" ในอนาคต, ฮาจิเมะจะชักดิ้นชักงในความทุกข์ทรมานเมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินชื่อของเขา แต่ที่เรื่องอื่น. มันค่อนข้างผิดที่ส่งผลให้รายได้ของตัวเองบางอย่างที่น่าอาย ชื่อเล่น แต่เพียงเป็นฮาจิเมะคิดว่าชื่อเสียงของไอโกะและความนิยมได้ผ่านหลังคา เมื่อเธอเดินเข้าไปในเมืองที่ทุกคนจะหันไปรอบ ๆ และมุ่งเน้นอาศัยการมองตาของพวกเขากับเธอ ในหมู่พวกเขายังมีบางคนเริ่มที่จะนมัสการเธอในขณะที่สิ่งที่พูดเช่น "อวยพรเรา ~." ในเมืองไอโกะผู้ช่วยคนนี้ถูกมองว่าเป็นอะไรแน่นอนน้อยกว่า "เทพธิดา." ข่าวลือที่ยังมีอยู่แล้ว แพร่กระจายไปรอบ ๆ เมือง อย่างน้อยที่สุดก็อาจจะต้องที่จะกล่าวว่าคำพูดของไอโกะแบกน้ำหนักมากขึ้นกว่าที่คริสตจักรของบิชอปเซนต์สในเมือง Ul. ข่าวลือไอโกะก็ ... อย่างปลอดภัยสนับสนุนผู้นำเมืองในการฟื้นฟูบูรณะเมือง แต่แม้ว่าเธอจะทำหน้าที่ ร่าเริงรอบคนใกล้ชิดกับเธอใจของเธอไม่ได้มี สาเหตุที่เป็นผลกระทบที่แตกต่างกันของความจริงที่น่าตกใจฮาจิเมะได้เปิดเผยก่อนที่จะต่อสู้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือวิธีการฆ่าฮาจิเมะชิมิซุ ที่เกิดเหตุในขณะที่การบริโภคและความคิดของเธอแทะที่หัวใจของเธอ. แม้วันนี้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นการปฏิบัติหน้าที่วันของพวกเขาและมันเป็นเวลาสำหรับอาหารเย็นนักเรียนและผู้คุ้มกันอัศวินรับประทานอาหารที่ถูก "น้ำนางฟ้า Inn," ไอโกะเพียงดำเนินกลอาหาร เข้าไปในปากและ blankly มองบางสถานที่อื่น ๆ ไม่ต้องลงทะเบียนการสนทนาของคนอื่น ๆ ของเธอในใจของเธอเท่านั้นที่ตอบด้วยคำตอบเดียวกัน. "ไอจังอาจารย์ ... อาจารย์มายากลไอจังเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจหลังจากทั้งหมด! แม้ผู้ที่พื้นดินหยาบฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว ... ดูเหมือนว่ามันจะกลับมาเป็นปกติได้ในเวลาเพียงสัปดาห์! " "... ผมเห็น ... ที่ดี." Sonobe Yuka ที่สังเกตเห็นความคิดของไอโกะเป็นที่อื่นโดยเจตนาพูดคุยกับเธออย่างมีความสุข เธอพยายามที่จะส่งเสริมให้ไอโกะอย่างใดเพราะเธอรู้ว่าแหล่งที่มาของสภาวะผิดปกติของเธอ อย่างไรก็ตามแม้คำร่าเริง Sonobe เพียงคำตอบที่ได้รับไม่แยแสในการกลับมาเช่นเดียวกับคำพูดก่อนพิมพ์เหมือน Sonobe drooped ไหล่ของเธอขณะที่เธอกล่าวว่า "ยังจะไม่ทำเหรอ ~." "ไอโกะ ... ไม่นายกเทศมนตรีหรือบิชอปพูดอะไรในวันนี้? หากคุณกำลังทุกข์จริงๆโดยมันฉันจะไม่ให้อภัยพวกเขาสำหรับหนักใจไอโกะถึงแม้ว่ามันจะเป็นบิชอป ผมอัศวินไอโกะหลังจากทั้งหมด ไม่ว่าเมื่อไหร่เดียวที่ฉันจะเป็นพันธมิตรที่ไอโกะ. " "... ผมเห็น ... ที่ดี." มันเป็นที่รู้จักว่าเดวิดกล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นเพื่อส่งเสริมให้ไอโกะหรือจะเกลี้ยกล่อมเธอ ข้อสังเกตเกี่ยวกับวิธีการที่เขาก็เต็มใจที่จะไปขึ้นกับบิชอปเป็นอันตรายมากเป็นอัศวินนักรบแม้ว่ามันอาจจะไม่เป็นสิ่งสำคัญที่จะดาวิด นักรบแห่งความรัก "ฉัน" ส่วนที่ถูกเน้น ในการไปถึงไปกับทุกคน ... มันได้รับการพิจารณาโดยอัศวินโดยรอบเช่นที่พวกเขาเห็นด้วยกับเขาในขณะที่พวกเขากำกับจ้องคมที่ผู้บัญชาการของพวกเขาที่ตั้งใจทำล่วงหน้าของเขา. อย่างไรก็ตามการอุทธรณ์ไม่เป็นทางการของเดวิดก็ถูกโยนได้อย่างง่ายดายกันเช่นคำพูดที่มาจากบางอย่าง ระยะยาวรายการโทรทัศน์ในช่วงเวลากลางวัน มันเป็นหนี้สงสัยจะสูญเป็นไปได้หรือไม่ว่าเธอได้ยินเสียงเขา การแสดงออกบนใบหน้าของนักเรียนที่ได้รับการพูดว่า "ทำหน้าที่คุณได้ ~" กับเดวิด drooped ที่ไหล่ของเขา การแสดงออกเดียวกันบนใบหน้าอัศวินอื่น ๆ . โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของการให้นักเรียนและอัศวินใด ๆ Aiko เอาใจใส่อย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองโดยไม่ต้องกิน. (... ถ้าหากเพียงฉันได้พูดคุยกับชิมิซึคุงเพิ่มเติม ... ถ้าเพียง แต่ฉันได้สังเกตเห็น ความรู้สึกของเขาก่อนหน้านี้ ... ถ้าผมทำแล้วสิ่งที่ต้องการที่จะไม่เกิดขึ้น ... ถ้าหากเขาอาศัยเพื่อนร่วมชั้นของเขา ... ถ้าหากผมไม่ได้นำมาเป็นตัวประกัน ... ถ้าเพียง แต่ ... ฉันตาย ... แล้วเขา wouldn ' ทีได้พบว่ามันจำเป็นที่จะฆ่าชิมิซึคุง ... ทำไมเขาฆ่าเขา ... ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น ... มันเป็นเพียงเพราะเขาเป็นศัตรู ... สามารถฆ่าคนเป็นเพื่อให้ง่ายเพราะเหตุผลดังกล่าวได้หรือไม่มันเพื่อง่ายต่อการ ฆ่าคน? ... วิธีที่จะสามารถทำได้เพื่อธรรมชาติ ... ที่แปลก ... มนุษย์เป็นสัตว์ที่ไม่ปีศาจ. เพื่อให้สามารถที่จะฆ่าโดยไม่ลังเลใด ... เขา ... เขาเป็นคนที่สามารถจะฆ่ามนุษย์หรือไม่ ... ถ้าผมออก เขาคนเดียวเขาจะได้รับอันตรายต่อเด็กคนอื่น ๆ ? ... จะเด็กคนอื่น ๆ มีความปลอดภัยตั้งแต่เขาหายไปไหน? ... ตราบใดที่เขาไม่ได้ ... ครุ?!? อะไรผมแค่คิด!? ... หยุด มันไม่ดีที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป!) ปัจจุบันความเสียใจและประณามตนเองซ้ำตัวเองในใจไอโกะ ... ดังนั้นหากเธอคิดว่ามันไม่รู้ตัว, ตาของความกลัวและความแค้นที่มีต่อฮาจิเมะจะปรากฏเธอจะปฏิเสธพวกเขาใน ตกใจและเธออีกครั้งจะกลับไปที่ความคิดแรกของเธอทำซ้ำขั้นตอน มีเธอมากเกินไปก็อยากที่จะคิดเกี่ยวกับและยังมีจำนวนมากสิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะคิดว่า ใจไอโกะก็คล้ายคลึงกับห้องสมุดที่ชั้นหนังสือได้ร่วงและข้อมูลไม่มีการรวบรวมกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ในลักษณะที่วุ่นวาย. ทันใดนั้นความสงบและความอบอุ่นเสียงถึงไอโกะ "ไอโกะ-sama เกี่ยวกับจานของวันนี้คือมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคุณ? " "เอ๊ะ?" มันเป็นฟอสส์เซโลเจ้าของ "น้ำนางฟ้า Inn." เสียงของเขาก็ยังห่างไกลจากเสียงดังมันก็บอกจริงในเสียงค่อนข้างเล็ก แต่ไม่มีใครอยู่ภายในโรงแรมที่พลาดคำของฟอสส์ เสียงสงบและลึกของเขาจะไปถึงทุกคนที่ไม่ล้มเหลว แม้ตอนนี้ไอโกะที่มีใจก็ติดอยู่ใน whirpool ของความคิดที่ได้ยินได้อย่างง่ายดายคำพูดของเขาและมันทำให้ความรู้สึกของเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง. เมื่อเธอสังเกตเห็นเธอได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่ค่อนข้างแปลกและดังแก้มไอโกะแดงเล็กน้อยขณะที่เธอหันไปทาง ฟอสส์ยิ้ม. "U-Umm สิ่งที่มันได้หรือไม่ ฉันขอโทษที่ฉันถูกฝันกลางวันสักครู่. " "ไม่ไม่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันคิดว่าจานไม่ได้ที่จะลิ้มรสของคุณเพราะคุณไม่ได้ยกใบหน้าของคุณ ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่าการส่งออกอาหารจานอื่น ... " "N ไม่จำเป็น! อาหารอร่อยจริงๆ ผมเพียงแค่คิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ... " แม้ว่าไอโกะกล่าวว่าอาหารอร่อยมากเธอเองจำไม่ได้ว่าสิ่งที่มันลิ้มรสเช่น เมื่อเธอมองไปที่สภาพแวดล้อมของเธอนักเรียนของเธอและอัศวินกำลังมองมาที่เธอด้วยสีหน้ากังวลบ้าง เธอสังเกตเห็นสิ่งที่อยู่ในจิตใจของพวกเขาและเธอคิดว่าเธอจะต้องไม่ดำเนินการต่อวิธีการที่เธอได้รับการทำหน้าที่เป็นเธอดึงตัวเองเข้าด้วยกันและยังคงอยู่กับอาหารของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไอในความหวาดกลัวเมื่ออาหารเข้าปอดของเธอ. เพราะไอโกะไอด้วยตาน้ำตานักเรียนและอัศวินถูกตื่นตระหนก เห็นสถานการณ์ที่ฟอสส์ลวกเตรียมผ้าเช็ดปากและน้ำ. "ครั้งที่สองขอโทษ ปัญหา Yo-... " "มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ทุกคน." แม้ว่าฟอสส์เห็นความผิดพลาดของไอโกะเขาเก็บรอยยิ้มที่สงบซึ่งทำให้ไอโกะรู้สึกขอบคุณและโล่งใจ เห็นสถานะปัจจุบันไอโกะ, ฟอสส์หรี่ตาของเขาและคิดว่าบางสิ่งบางอย่าง เขาพูดด้วยเสียงที่มีขนาดเล็กและเงียบสงบยังคง. "อืมม ไอโกะ-sama แม้ว่ามันอาจจะเกรงใจผมอาจจะขอให้สิ่งหนึ่ง? " "เอ๊ะ? โอ้ใช่ มันคืออะไร? " "ทำไมถึงไม่สามารถ Aiko-sama เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อ?" "เอ๋?" ไม่สามารถที่จะเข้าใจคำพูดของฟอสส์, ไอโกะเอียงศีรษะของเธอเป็นเครื่องหมายคำถามลอยอยู่เหนือหัวของเธอ เพราะการที่ฟอสส์ยังคงมีรอยยิ้มเบี้ยว "ดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นกำลังขาดแคลนมากเกินไป." "เห็นได้ชัดว่าใจ Aiko-sama ในปัจจุบันอยู่ในความสับสนอย่างรุนแรง มีสิ่งที่มากเกินไปที่คุณต้องการคิดเกี่ยวกับการเป็นนอกจากนี้ยังมีสิ่งที่คุณไม่ต้องการที่จะคิดและคุณไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณควรทำ ที่จะทำคือสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งที่คุณต้องการแม้ว่าคุณไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณต้องการเลย มีหลายสิ่งที่คุณไม่เข้าใจซึ่งเพียง แต่เพิ่มความอดทนของคุณและกลายเป็นแรงผลักดันไปสู่วงจรอุบาทว์ของความสับสนอยู่ ผมผิดหรือเปล่า? " "H-วิธี ... " เพราะเขาได้อย่างถูกต้องคาดเดาสิ่งที่เธอคิดของไอโกะทันทีกลายเป็นที่พูด เห็นปฏิกิริยาของเธอฟอสส์ใจเย็นอธิบายด้วยรอยยิ้ม "ผมเคยเห็นจำนวนมากของผู้เข้าพักหลังจากทั้งหมด." "ในช่วงเวลาดังกล่าวจะดีกว่าที่จะเพียงแค่ 'เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน' ตอนนี้ แต่แล้วอีกครั้งที่คนจะมองข้ามสิ่งที่ถ้าพวกเขาเพียงต้องการที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาต้องการคำเหล่านั้นยังมาพร้อมกับคำเตือนดังกล่าว คำพูดที่ถูกต้อง แต่ในความคิดของฉันคนเดียวที่ทำในสิ่งที่พวกเขาเชื่อใน. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกว่าในช่วงเวลาที่เมื่อหนึ่ง 'ไม่สามารถเดินหน้าต่อไป "มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน '. " "... ที่จะเชื่อในสิ่งที่ฉันต้องการที่จะเชื่อใน." ไอโกะไตร่ตรองในคำพูดของฟอสส์ ใจไอโกะก็เต็มไปด้วยความเสียใจในขณะนี้และความผิดซึ่งกลายเป็นตาที่มีข้อสงสัยในฮาจิเมะเป็นความเกลียดชังหมุนวนไปรอบ ๆ Hajim
แม้ว่าจะมีปัญหาที่รบกวน; เช่นวิธีการกำจัดศพของสัตว์ปีศาจและวิธีการซ่อมแซมพื้นดินหยาบ, ชาวเมืองได้รับอันตราย ผลที่จะสามารถได้รับการพิจารณาอะไร แต่ความมหัศจรรย์ ข่าวดีกระจายทันทีที่คนที่เข้ามาอยู่อาศัยในเมืองต่อพ่วงและแม้แต่อิมพีเรียลทุน ชาวเมืองกลับได้พบกับคนรักและครอบครัวของพวกเขา บางคนถูกกอดเพื่อนสนิทของพวกเขาและความสุขของพวกเขาแล้วแต่ห่อ Ul ในเสียงโห่ร้องเทศกาลเหมือน. ผนังป้องกันฮาจิเมะทิ้งไว้ข้างหลังถูกล้อมรอบเมืองที่เป็นอยู่และคนที่ได้พูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียดของการต่อสู้ที่ถูกชี้ว่า มันเกินความรู้สึกร่วมกันคล้ายกับวิธีการพูดคุยเกี่ยวกับนิทานตำนานที่พวกเขามองไปที่พื้นดินหยาบนอกของผนังป้องกัน. คนที่เข้ามาอยู่อาศัยโดยเฉพาะเด็กที่มีตาเป็นประกายเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่อง โดยไม่สูญเสียโอกาสนี้ร้านค้าที่มีอยู่แล้วการคำนวณเกี่ยวกับวิธีการทำเงินด้วยการเปลี่ยนผนังป้องกันฮาจิเมะเข้าเมืองพิเศษใหม่. ดังนั้นชาวเมืองที่ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับฮาจิเมะและไอโกะเชื่อว่าฮาจิเมะและพรรคพวกของเขาถูกส่งมาโดย " เทพธิดาแห่งการเก็บเกี่ยวที่ดี "และผนังของฮาจิเมะชื่อ" โล่ของเทพธิดา "เพื่อเป็นเกียรติแก่มัน นอกจากนี้สีขาวที่มีผมเด็กตาปะ; ฮาจิเมะถูกเรียกว่า "ดาบของเทพธิดา" และ "อัศวินของเทพธิดา" ในส่วนที่เกี่ยว แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างเมื่อดาวิดกับอัศวินอื่น ๆ หรือค่อนข้างคุ้มกันจริงอัศวินจำได้ว่าสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับไอโกะและฮาจิเมะ พวกเขาจะอาละวาดขณะที่ตะโกน "เป็นที่คาดหวังฉันเกลียดผู้ชายคนนั้น !!!" ในอนาคต, ฮาจิเมะจะชักดิ้นชักงในความทุกข์ทรมานเมื่อใดก็ตามที่เขาได้ยินชื่อของเขา แต่ที่เรื่องอื่น. มันค่อนข้างผิดที่ส่งผลให้รายได้ของตัวเองบางอย่างที่น่าอาย ชื่อเล่น แต่เพียงเป็นฮาจิเมะคิดว่าชื่อเสียงของไอโกะและความนิยมได้ผ่านหลังคา เมื่อเธอเดินเข้าไปในเมืองที่ทุกคนจะหันไปรอบ ๆ และมุ่งเน้นอาศัยการมองตาของพวกเขากับเธอ ในหมู่พวกเขายังมีบางคนเริ่มที่จะนมัสการเธอในขณะที่สิ่งที่พูดเช่น "อวยพรเรา ~." ในเมืองไอโกะผู้ช่วยคนนี้ถูกมองว่าเป็นอะไรแน่นอนน้อยกว่า "เทพธิดา." ข่าวลือที่ยังมีอยู่แล้ว แพร่กระจายไปรอบ ๆ เมือง อย่างน้อยที่สุดก็อาจจะต้องที่จะกล่าวว่าคำพูดของไอโกะแบกน้ำหนักมากขึ้นกว่าที่คริสตจักรของบิชอปเซนต์สในเมือง Ul. ข่าวลือไอโกะก็ ... อย่างปลอดภัยสนับสนุนผู้นำเมืองในการฟื้นฟูบูรณะเมือง แต่แม้ว่าเธอจะทำหน้าที่ ร่าเริงรอบคนใกล้ชิดกับเธอใจของเธอไม่ได้มี สาเหตุที่เป็นผลกระทบที่แตกต่างกันของความจริงที่น่าตกใจฮาจิเมะได้เปิดเผยก่อนที่จะต่อสู้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดก็คือวิธีการฆ่าฮาจิเมะชิมิซุ ที่เกิดเหตุในขณะที่การบริโภคและความคิดของเธอแทะที่หัวใจของเธอ. แม้วันนี้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นการปฏิบัติหน้าที่วันของพวกเขาและมันเป็นเวลาสำหรับอาหารเย็นนักเรียนและผู้คุ้มกันอัศวินรับประทานอาหารที่ถูก "น้ำนางฟ้า Inn," ไอโกะเพียงดำเนินกลอาหาร เข้าไปในปากและ blankly มองบางสถานที่อื่น ๆ ไม่ต้องลงทะเบียนการสนทนาของคนอื่น ๆ ของเธอในใจของเธอเท่านั้นที่ตอบด้วยคำตอบเดียวกัน. "ไอจังอาจารย์ ... อาจารย์มายากลไอจังเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจหลังจากทั้งหมด! แม้ผู้ที่พื้นดินหยาบฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว ... ดูเหมือนว่ามันจะกลับมาเป็นปกติได้ในเวลาเพียงสัปดาห์! " "... ผมเห็น ... ที่ดี." Sonobe Yuka ที่สังเกตเห็นความคิดของไอโกะเป็นที่อื่นโดยเจตนาพูดคุยกับเธออย่างมีความสุข เธอพยายามที่จะส่งเสริมให้ไอโกะอย่างใดเพราะเธอรู้ว่าแหล่งที่มาของสภาวะผิดปกติของเธอ อย่างไรก็ตามแม้คำร่าเริง Sonobe เพียงคำตอบที่ได้รับไม่แยแสในการกลับมาเช่นเดียวกับคำพูดก่อนพิมพ์เหมือน Sonobe drooped ไหล่ของเธอขณะที่เธอกล่าวว่า "ยังจะไม่ทำเหรอ ~." "ไอโกะ ... ไม่นายกเทศมนตรีหรือบิชอปพูดอะไรในวันนี้? หากคุณกำลังทุกข์จริงๆโดยมันฉันจะไม่ให้อภัยพวกเขาสำหรับหนักใจไอโกะถึงแม้ว่ามันจะเป็นบิชอป ผมอัศวินไอโกะหลังจากทั้งหมด ไม่ว่าเมื่อไหร่เดียวที่ฉันจะเป็นพันธมิตรที่ไอโกะ. " "... ผมเห็น ... ที่ดี." มันเป็นที่รู้จักว่าเดวิดกล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นเพื่อส่งเสริมให้ไอโกะหรือจะเกลี้ยกล่อมเธอ ข้อสังเกตเกี่ยวกับวิธีการที่เขาก็เต็มใจที่จะไปขึ้นกับบิชอปเป็นอันตรายมากเป็นอัศวินนักรบแม้ว่ามันอาจจะไม่เป็นสิ่งสำคัญที่จะดาวิด นักรบแห่งความรัก "ฉัน" ส่วนที่ถูกเน้น ในการไปถึงไปกับทุกคน ... มันได้รับการพิจารณาโดยอัศวินโดยรอบเช่นที่พวกเขาเห็นด้วยกับเขาในขณะที่พวกเขากำกับจ้องคมที่ผู้บัญชาการของพวกเขาที่ตั้งใจทำล่วงหน้าของเขา. อย่างไรก็ตามการอุทธรณ์ไม่เป็นทางการของเดวิดก็ถูกโยนได้อย่างง่ายดายกันเช่นคำพูดที่มาจากบางอย่าง ระยะยาวรายการโทรทัศน์ในช่วงเวลากลางวัน มันเป็นหนี้สงสัยจะสูญเป็นไปได้หรือไม่ว่าเธอได้ยินเสียงเขา การแสดงออกบนใบหน้าของนักเรียนที่ได้รับการพูดว่า "ทำหน้าที่คุณได้ ~" กับเดวิด drooped ที่ไหล่ของเขา การแสดงออกเดียวกันบนใบหน้าอัศวินอื่น ๆ . โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของการให้นักเรียนและอัศวินใด ๆ Aiko เอาใจใส่อย่างต่อเนื่องเพื่อตอบสนองโดยไม่ต้องกิน. (... ถ้าหากเพียงฉันได้พูดคุยกับชิมิซึคุงเพิ่มเติม ... ถ้าเพียง แต่ฉันได้สังเกตเห็น ความรู้สึกของเขาก่อนหน้านี้ ... ถ้าผมทำแล้วสิ่งที่ต้องการที่จะไม่เกิดขึ้น ... ถ้าหากเขาอาศัยเพื่อนร่วมชั้นของเขา ... ถ้าหากผมไม่ได้นำมาเป็นตัวประกัน ... ถ้าเพียง แต่ ... ฉันตาย ... แล้วเขา wouldn ' ทีได้พบว่ามันจำเป็นที่จะฆ่าชิมิซึคุง ... ทำไมเขาฆ่าเขา ... ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น ... มันเป็นเพียงเพราะเขาเป็นศัตรู ... สามารถฆ่าคนเป็นเพื่อให้ง่ายเพราะเหตุผลดังกล่าวได้หรือไม่มันเพื่อง่ายต่อการ ฆ่าคน? ... วิธีที่จะสามารถทำได้เพื่อธรรมชาติ ... ที่แปลก ... มนุษย์เป็นสัตว์ที่ไม่ปีศาจ. เพื่อให้สามารถที่จะฆ่าโดยไม่ลังเลใด ... เขา ... เขาเป็นคนที่สามารถจะฆ่ามนุษย์หรือไม่ ... ถ้าผมออก เขาคนเดียวเขาจะได้รับอันตรายต่อเด็กคนอื่น ๆ ? ... จะเด็กคนอื่น ๆ มีความปลอดภัยตั้งแต่เขาหายไปไหน? ... ตราบใดที่เขาไม่ได้ ... ครุ?!? อะไรผมแค่คิด!? ... หยุด มันไม่ดีที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป!) ปัจจุบันความเสียใจและประณามตนเองซ้ำตัวเองในใจไอโกะ ... ดังนั้นหากเธอคิดว่ามันไม่รู้ตัว, ตาของความกลัวและความแค้นที่มีต่อฮาจิเมะจะปรากฏเธอจะปฏิเสธพวกเขาใน ตกใจและเธออีกครั้งจะกลับไปที่ความคิดแรกของเธอทำซ้ำขั้นตอน มีเธอมากเกินไปก็อยากที่จะคิดเกี่ยวกับและยังมีจำนวนมากสิ่งที่เธอไม่ต้องการที่จะคิดว่า ใจไอโกะก็คล้ายคลึงกับห้องสมุดที่ชั้นหนังสือได้ร่วงและข้อมูลไม่มีการรวบรวมกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ ในลักษณะที่วุ่นวาย. ทันใดนั้นความสงบและความอบอุ่นเสียงถึงไอโกะ "ไอโกะ-sama เกี่ยวกับจานของวันนี้คือมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับรสนิยมของคุณ? " "เอ๊ะ?" มันเป็นฟอสส์เซโลเจ้าของ "น้ำนางฟ้า Inn." เสียงของเขาก็ยังห่างไกลจากเสียงดังมันก็บอกจริงในเสียงค่อนข้างเล็ก แต่ไม่มีใครอยู่ภายในโรงแรมที่พลาดคำของฟอสส์ เสียงสงบและลึกของเขาจะไปถึงทุกคนที่ไม่ล้มเหลว แม้ตอนนี้ไอโกะที่มีใจก็ติดอยู่ใน whirpool ของความคิดที่ได้ยินได้อย่างง่ายดายคำพูดของเขาและมันทำให้ความรู้สึกของเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง. เมื่อเธอสังเกตเห็นเธอได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่ค่อนข้างแปลกและดังแก้มไอโกะแดงเล็กน้อยขณะที่เธอหันไปทาง ฟอสส์ยิ้ม. "U-Umm สิ่งที่มันได้หรือไม่ ฉันขอโทษที่ฉันถูกฝันกลางวันสักครู่. " "ไม่ไม่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันคิดว่าจานไม่ได้ที่จะลิ้มรสของคุณเพราะคุณไม่ได้ยกใบหน้าของคุณ ถ้าเป็นเช่นนั้นผมคิดว่าการส่งออกอาหารจานอื่น ... " "N ไม่จำเป็น! อาหารอร่อยจริงๆ ผมเพียงแค่คิดเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ... " แม้ว่าไอโกะกล่าวว่าอาหารอร่อยมากเธอเองจำไม่ได้ว่าสิ่งที่มันลิ้มรสเช่น เมื่อเธอมองไปที่สภาพแวดล้อมของเธอนักเรียนของเธอและอัศวินกำลังมองมาที่เธอด้วยสีหน้ากังวลบ้าง เธอสังเกตเห็นสิ่งที่อยู่ในจิตใจของพวกเขาและเธอคิดว่าเธอจะต้องไม่ดำเนินการต่อวิธีการที่เธอได้รับการทำหน้าที่เป็นเธอดึงตัวเองเข้าด้วยกันและยังคงอยู่กับอาหารของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไอในความหวาดกลัวเมื่ออาหารเข้าปอดของเธอ. เพราะไอโกะไอด้วยตาน้ำตานักเรียนและอัศวินถูกตื่นตระหนก เห็นสถานการณ์ที่ฟอสส์ลวกเตรียมผ้าเช็ดปากและน้ำ. "ครั้งที่สองขอโทษ ปัญหา Yo-... " "มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ทุกคน." แม้ว่าฟอสส์เห็นความผิดพลาดของไอโกะเขาเก็บรอยยิ้มที่สงบซึ่งทำให้ไอโกะรู้สึกขอบคุณและโล่งใจ เห็นสถานะปัจจุบันไอโกะ, ฟอสส์หรี่ตาของเขาและคิดว่าบางสิ่งบางอย่าง เขาพูดด้วยเสียงที่มีขนาดเล็กและเงียบสงบยังคง. "อืมม ไอโกะ-sama แม้ว่ามันอาจจะเกรงใจผมอาจจะขอให้สิ่งหนึ่ง? " "เอ๊ะ? โอ้ใช่ มันคืออะไร? " "ทำไมถึงไม่สามารถ Aiko-sama เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อ?" "เอ๋?" ไม่สามารถที่จะเข้าใจคำพูดของฟอสส์, ไอโกะเอียงศีรษะของเธอเป็นเครื่องหมายคำถามลอยอยู่เหนือหัวของเธอ เพราะการที่ฟอสส์ยังคงมีรอยยิ้มเบี้ยว "ดูเหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นกำลังขาดแคลนมากเกินไป." "เห็นได้ชัดว่าใจ Aiko-sama ในปัจจุบันอยู่ในความสับสนอย่างรุนแรง มีสิ่งที่มากเกินไปที่คุณต้องการคิดเกี่ยวกับการเป็นนอกจากนี้ยังมีสิ่งที่คุณไม่ต้องการที่จะคิดและคุณไม่ทราบว่าสิ่งที่คุณควรทำ ที่จะทำคือสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งที่คุณต้องการแม้ว่าคุณไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คุณต้องการเลย มีหลายสิ่งที่คุณไม่เข้าใจซึ่งเพียง แต่เพิ่มความอดทนของคุณและกลายเป็นแรงผลักดันไปสู่วงจรอุบาทว์ของความสับสนอยู่ ผมผิดหรือเปล่า? " "H-วิธี ... " เพราะเขาได้อย่างถูกต้องคาดเดาสิ่งที่เธอคิดของไอโกะทันทีกลายเป็นที่พูด เห็นปฏิกิริยาของเธอฟอสส์ใจเย็นอธิบายด้วยรอยยิ้ม "ผมเคยเห็นจำนวนมากของผู้เข้าพักหลังจากทั้งหมด." "ในช่วงเวลาดังกล่าวจะดีกว่าที่จะเพียงแค่ 'เชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน' ตอนนี้ แต่แล้วอีกครั้งที่คนจะมองข้ามสิ่งที่ถ้าพวกเขาเพียงต้องการที่จะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาต้องการคำเหล่านั้นยังมาพร้อมกับคำเตือนดังกล่าว คำพูดที่ถูกต้อง แต่ในความคิดของฉันคนเดียวที่ทำในสิ่งที่พวกเขาเชื่อใน. นั่นเป็นเหตุผลที่ผมรู้สึกว่าในช่วงเวลาที่เมื่อหนึ่ง 'ไม่สามารถเดินหน้าต่อไป "มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่จะเชื่อในสิ่งที่คุณต้องการที่จะเชื่อใน '. " "... ที่จะเชื่อในสิ่งที่ฉันต้องการที่จะเชื่อใน." ไอโกะไตร่ตรองในคำพูดของฟอสส์ ใจไอโกะก็เต็มไปด้วยความเสียใจในขณะนี้และความผิดซึ่งกลายเป็นตาที่มีข้อสงสัยในฮาจิเมะเป็นความเกลียดชังหมุนวนไปรอบ ๆ Hajim
การแปล กรุณารอสักครู่..
สามวันที่ผ่านมาเนื่องจากฮาจิเมะและพรรคของเขาซ้าย UL
ถึงแม้ว่ามีปัญหากวนใจ เช่น วิธีกำจัดศพของสัตว์ปีศาจ และวิธีการซ่อมแซม roughened พื้นดิน ชาวเมืองจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ ผลลัพธ์ที่ได้ถือว่าไม่มีอะไร แต่ปาฏิหาริย์ ข่าวดีคือทันทีแพร่กระจายไปยังผู้เข้ามาพักพิง เมือง อุปกรณ์ต่อพ่วงและแม้กระทั่งทุนหลวง การกลับมาของชาวกรุงเจอคนรักและครอบครัว บางคนกอดเพื่อนสนิทของตน และความสุขของตนเซฟห่อ UL ในเทศกาลชอบชะมัด
ผนังป้องกันฮาจิเมะทิ้งไว้ถูกล้อมเมืองเป็นและคนที่พูดถึงรายละเอียดของการต่อสู้ก็ทำท่าว่ามันเกินสามัญสำนึกคล้ายคลึงกับวิธีเล่านิทานเล่าตำนานที่พวกเขามองไปที่ roughened พื้นด้านนอกของผนังป้องกัน
ผู้ที่เข้ามาพักพิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่มีนัยน์ตาเป็นประกายเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องราว โดยไม่สูญเสียโอกาสนี้พ่อค้าได้คำนวณการทำเงินโดยการเปลี่ยนผนังเป็นฮาจิเมะป้องกันของเมืองใหม่พิเศษ
ดังนั้น ชาวเมืองที่ไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับ ฮาจิเมะ ไอโกะ และเชื่อว่า ฮาจิเมะและพรรคของเขาถูกส่งโดยเทพธิดา ผลผลิตดี และ ฮาจิเมะเป็นผนังเป็นชื่อ " เทพธิดาของโล่ " จะเคารพมัน นอกจากนี้ ผมขาว ตาทำให้เด็ก ;ฮาจิเมะ ถูกเรียกว่า " ดาบ " เทพธิดา " เทพธิดาแห่งอัศวิน " ที่เคารพ แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันเมื่อดาวิดกับอัศวินอื่น ๆหรือมากกว่าอัศวินองครักษ์จริง แต่สิ่งที่บอกกับไอโกะ และ ฮาจิเมะ พวกเขาจะอาละวาดในขณะที่ตะโกน " อย่างที่คิดไว้ ฉันเกลียดมัน ! ! ! ! ! ! ! " ในอนาคต ฮาจิเมะจะชักดิ้นชักงอด้วยความทรมาน เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ยินชื่อของเขาแต่ที่เรื่องอื่น
มันค่อนข้างว่าความผิดพลาดที่ส่งผลให้รายได้ตัวเองน่าอายบางชื่อเล่น แต่เพียงเป็นฮาจิเมะคิดว่าไอโกะชื่อเสียงและความนิยมได้ผ่านหลังคา เมื่อเธอเดินเข้าไปในเมือง ประชาชนจะหันมาโฟกัส gazes ของเธอ ในหมู่พวกเขามีบางคนที่เริ่มบูชาเธอ ในขณะที่พูดเช่น " อวยพรเรา ~" ในเมืองนี้ ไอโกะ ที่ช่วยประชาชน แน่นอน เท่าที่เห็นไม่มีอะไรน้อยกว่า " เทพธิดา " ข่าวลือก็กระจายไปโดยรอบเมือง อย่างน้อย มันอาจจะถูกต้องที่จะกล่าวว่า ไอโกะก็แบกน้ำหนักมากกว่าโบสถ์นักบุญ ' บิช็อป ในเมืองของ UL
ข่าวลือไอโกะ . . . . . . . อย่างปลอดภัยสนับสนุนผู้นำในการบูรณะเมืองของเมืองแต่ถึงแม้ว่าเธอจะทำคนร่าเริงอยู่ใกล้เธอ จิตใจเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น เพราะผลกระทบต่างๆของความจริงที่น่าตกใจ ฮาจิเมะ พบว่า ก่อนการต่อสู้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันคือว่า ฮาจิเมะ ฆ่า ชิมิ . ฉากที่เวลาใช้ความคิดของเธอและกัดที่หัวใจของเธอ
วันนี้แม้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นหน้าที่ตนเอง วัน และเวลาเย็นนักเรียนและอัศวินองครักษ์มีการรับประทานอาหารที่อินน์นางฟ้าน้ำ " ไอโกะแค่กลไกนำอาหารใส่ปากอย่างว่างเปล่า มองที่อื่นโดยไม่ต้องลงทะเบียน การสนทนาของผู้อื่น ในความคิดของเธอเท่านั้นที่ตอบรับกับคำตอบเดียวกัน
" ไอชาน อาจารย์ . . . . . . . เมจิกไอชาน อาจารย์ก็สุดยอดแล้วแม้ผู้ roughened พื้นดินหายได้อย่างรวดเร็ว . . . . . . . ดูเหมือนจะกลับสู่สภาวะปกติในเวลาเพียง 1 สัปดาห์ ! "
" . . . . . . . ข้าเห็น . . . . . . . ก็ดี . . "
Sonobe ยูกะที่สังเกตเห็นไอโกะจิตที่อื่น ตั้งใจจะคุยกับเธออย่างร่าเริง เธอพยายามยังไงให้ไอโกะ เพราะเธอรู้ว่าที่มาของสถานะผิดปกติของเธอ อย่างไรก็ตามแม้ Sonobe ร่าเริงคำได้รับคำตอบเฉยชากลับมา เหมือนก่อนพิมพ์เช่นคำ drooped Sonobe ไหล่ของเธอขณะที่เธอกล่าวว่า " ยังไม่ได้ทำ เฮ้อ ~ "
" ไอโกะ . . . . . . . ท่านผู้ว่า หรืออธิการกล่าวว่าวันนี้มีอะไรบ้างคะ ถ้าคุณกำลังมีปัญหาจริงๆ ฉันให้อภัยพวกเขาไม่ได้สร้างปัญหาให้ ไอโกะ ถ้ามันเป็น บิชอป ผมของไอโกะ อัศวิน หลังจากทั้งหมด ไม่ว่าเมื่อไหร่เดียวผมจะไอโกะพันธมิตร "
" . . . . . . . ข้าเห็น . . . . . . . ก็ดี . . "
มันไม่รู้จักว่าดาวิดกล่าวคำเหล่านั้นให้ ไอโกะ หรือล่อลวงเธอ กล่าวว่าเขายินดีที่จะไปต่อสู้กับบิชอปเป็นอันตรายมากเป็นนักรบอัศวิน แม้ว่ามันอาจจะไม่สำคัญกับดาวิด นักรบแห่งความรัก " ผม " ส่วนที่ถูกเน้นในการไปถึง ไปเทียบกับใคร . . . . . . มันก็ยังถือว่าโดยรอบอัศวิน พวกเขาเห็นด้วยกับเขาในขณะที่พวกเขากำกับคม สายตาที่ผู้บังคับบัญชาที่ลวกไว้ล่วงหน้าของเขา
อย่างไรก็ตามเดวิดสบายอุทธรณ์สามารถทอดทิ้งไป เช่น คำที่มาจากบางโปรแกรมทีวีที่ยาวนานในช่วงกลางวัน มันน่าสงสัยว่าหรือไม่ เธอได้ยินเสียงเขา
ถึงแม้ว่ามีปัญหากวนใจ เช่น วิธีกำจัดศพของสัตว์ปีศาจ และวิธีการซ่อมแซม roughened พื้นดิน ชาวเมืองจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ ผลลัพธ์ที่ได้ถือว่าไม่มีอะไร แต่ปาฏิหาริย์ ข่าวดีคือทันทีแพร่กระจายไปยังผู้เข้ามาพักพิง เมือง อุปกรณ์ต่อพ่วงและแม้กระทั่งทุนหลวง การกลับมาของชาวกรุงเจอคนรักและครอบครัว บางคนกอดเพื่อนสนิทของตน และความสุขของตนเซฟห่อ UL ในเทศกาลชอบชะมัด
ผนังป้องกันฮาจิเมะทิ้งไว้ถูกล้อมเมืองเป็นและคนที่พูดถึงรายละเอียดของการต่อสู้ก็ทำท่าว่ามันเกินสามัญสำนึกคล้ายคลึงกับวิธีเล่านิทานเล่าตำนานที่พวกเขามองไปที่ roughened พื้นด้านนอกของผนังป้องกัน
ผู้ที่เข้ามาพักพิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่มีนัยน์ตาเป็นประกายเมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องราว โดยไม่สูญเสียโอกาสนี้พ่อค้าได้คำนวณการทำเงินโดยการเปลี่ยนผนังเป็นฮาจิเมะป้องกันของเมืองใหม่พิเศษ
ดังนั้น ชาวเมืองที่ไม่ได้รู้อะไรเลยเกี่ยวกับ ฮาจิเมะ ไอโกะ และเชื่อว่า ฮาจิเมะและพรรคของเขาถูกส่งโดยเทพธิดา ผลผลิตดี และ ฮาจิเมะเป็นผนังเป็นชื่อ " เทพธิดาของโล่ " จะเคารพมัน นอกจากนี้ ผมขาว ตาทำให้เด็ก ;ฮาจิเมะ ถูกเรียกว่า " ดาบ " เทพธิดา " เทพธิดาแห่งอัศวิน " ที่เคารพ แต่มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันเมื่อดาวิดกับอัศวินอื่น ๆหรือมากกว่าอัศวินองครักษ์จริง แต่สิ่งที่บอกกับไอโกะ และ ฮาจิเมะ พวกเขาจะอาละวาดในขณะที่ตะโกน " อย่างที่คิดไว้ ฉันเกลียดมัน ! ! ! ! ! ! ! " ในอนาคต ฮาจิเมะจะชักดิ้นชักงอด้วยความทรมาน เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้ยินชื่อของเขาแต่ที่เรื่องอื่น
มันค่อนข้างว่าความผิดพลาดที่ส่งผลให้รายได้ตัวเองน่าอายบางชื่อเล่น แต่เพียงเป็นฮาจิเมะคิดว่าไอโกะชื่อเสียงและความนิยมได้ผ่านหลังคา เมื่อเธอเดินเข้าไปในเมือง ประชาชนจะหันมาโฟกัส gazes ของเธอ ในหมู่พวกเขามีบางคนที่เริ่มบูชาเธอ ในขณะที่พูดเช่น " อวยพรเรา ~" ในเมืองนี้ ไอโกะ ที่ช่วยประชาชน แน่นอน เท่าที่เห็นไม่มีอะไรน้อยกว่า " เทพธิดา " ข่าวลือก็กระจายไปโดยรอบเมือง อย่างน้อย มันอาจจะถูกต้องที่จะกล่าวว่า ไอโกะก็แบกน้ำหนักมากกว่าโบสถ์นักบุญ ' บิช็อป ในเมืองของ UL
ข่าวลือไอโกะ . . . . . . . อย่างปลอดภัยสนับสนุนผู้นำในการบูรณะเมืองของเมืองแต่ถึงแม้ว่าเธอจะทำคนร่าเริงอยู่ใกล้เธอ จิตใจเธอไม่ได้อยู่ที่นั่น เพราะผลกระทบต่างๆของความจริงที่น่าตกใจ ฮาจิเมะ พบว่า ก่อนการต่อสู้ แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันคือว่า ฮาจิเมะ ฆ่า ชิมิ . ฉากที่เวลาใช้ความคิดของเธอและกัดที่หัวใจของเธอ
วันนี้แม้หลังจากที่พวกเขาเสร็จสิ้นหน้าที่ตนเอง วัน และเวลาเย็นนักเรียนและอัศวินองครักษ์มีการรับประทานอาหารที่อินน์นางฟ้าน้ำ " ไอโกะแค่กลไกนำอาหารใส่ปากอย่างว่างเปล่า มองที่อื่นโดยไม่ต้องลงทะเบียน การสนทนาของผู้อื่น ในความคิดของเธอเท่านั้นที่ตอบรับกับคำตอบเดียวกัน
" ไอชาน อาจารย์ . . . . . . . เมจิกไอชาน อาจารย์ก็สุดยอดแล้วแม้ผู้ roughened พื้นดินหายได้อย่างรวดเร็ว . . . . . . . ดูเหมือนจะกลับสู่สภาวะปกติในเวลาเพียง 1 สัปดาห์ ! "
" . . . . . . . ข้าเห็น . . . . . . . ก็ดี . . "
Sonobe ยูกะที่สังเกตเห็นไอโกะจิตที่อื่น ตั้งใจจะคุยกับเธออย่างร่าเริง เธอพยายามยังไงให้ไอโกะ เพราะเธอรู้ว่าที่มาของสถานะผิดปกติของเธอ อย่างไรก็ตามแม้ Sonobe ร่าเริงคำได้รับคำตอบเฉยชากลับมา เหมือนก่อนพิมพ์เช่นคำ drooped Sonobe ไหล่ของเธอขณะที่เธอกล่าวว่า " ยังไม่ได้ทำ เฮ้อ ~ "
" ไอโกะ . . . . . . . ท่านผู้ว่า หรืออธิการกล่าวว่าวันนี้มีอะไรบ้างคะ ถ้าคุณกำลังมีปัญหาจริงๆ ฉันให้อภัยพวกเขาไม่ได้สร้างปัญหาให้ ไอโกะ ถ้ามันเป็น บิชอป ผมของไอโกะ อัศวิน หลังจากทั้งหมด ไม่ว่าเมื่อไหร่เดียวผมจะไอโกะพันธมิตร "
" . . . . . . . ข้าเห็น . . . . . . . ก็ดี . . "
มันไม่รู้จักว่าดาวิดกล่าวคำเหล่านั้นให้ ไอโกะ หรือล่อลวงเธอ กล่าวว่าเขายินดีที่จะไปต่อสู้กับบิชอปเป็นอันตรายมากเป็นนักรบอัศวิน แม้ว่ามันอาจจะไม่สำคัญกับดาวิด นักรบแห่งความรัก " ผม " ส่วนที่ถูกเน้นในการไปถึง ไปเทียบกับใคร . . . . . . มันก็ยังถือว่าโดยรอบอัศวิน พวกเขาเห็นด้วยกับเขาในขณะที่พวกเขากำกับคม สายตาที่ผู้บังคับบัญชาที่ลวกไว้ล่วงหน้าของเขา
อย่างไรก็ตามเดวิดสบายอุทธรณ์สามารถทอดทิ้งไป เช่น คำที่มาจากบางโปรแกรมทีวีที่ยาวนานในช่วงกลางวัน มันน่าสงสัยว่าหรือไม่ เธอได้ยินเสียงเขา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- หลอนมีผมยาว หุ่นดี
- Set Defaulf Paste
- I will take her as a replacement. Do you
- เป็นอะไร
- 2. นักเรียนเปิดหนังสือเรียน Let’s Go 2 ห
- เป็นอะไร
- 2. นักเรียนเปิดหนังสือเรียน Let’s Go 2 ห
- Do you have children?
- Take off your pants I want you to play w
- Are you finish
- And then arrive at a plane takeoff
- ฉันอยากเลี้ยงเสือจัง
- operate
- any
- 信心做好后面的工作
- Its good u r not a boy
- removed by at least one CCP?
- อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เซ็นทรัลพระราม 2 แล
- still alive
- ฉันทานขนมจีนแกงไตปลาเป็นอาหารกลางวันกับแ
- แถวบ้าน
- ບໍ່ນອນ
- when do you come to Thailand.
- ที่อยู่อาศัย
