I am a normal single man. I haven’t

I am a normal single man. I haven’t interest. I live at somewhere that more people know. I try to think about my past while I sit on bench. I recall when I was a little kid. I had perfect family; contain my father, mother, me, older sister and younger brother. Until once a time, shock story happened. I slip the stairway. After that I can’t remember anything. I forget even if my name. “What is my name?” “Who are my parents?” “Where is my house?” “Where do I live?” and many questions come across in my think. I just know I went to someplace where I am living. When I reach at here I struggle to happiness and good life. After that, I succeeded in my occupation. I am a millionaire. I have many friends. My company go well. But I don't happy. I can't find my real parents. I want to have completed family. Now I am working without fun. I go to night club with my comrade every weekend for forgot that. I hope someday I will meet with them again. Although them is still alive or become to bone ash in funerary urn. I miss them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมชายเดี่ยวปกติ ฉันไม่สนใจ ฉันอยู่ที่ไหนที่คนรู้จัก พยายามคิดถึงอดีตของฉันขณะที่ฉันนั่งบนม้านั่ง ฉันเรียกคืนเมื่อเด็กน้อย ฉันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ประกอบด้วยพ่อ แม่ ฉัน พี่สาว และน้องชาย จนกระทั่งเมื่อเวลา เรื่องช็อกเกิดขึ้น ผมลื่นบันได หลังจากนั้น ฉันไม่สามารถจำอะไร ผมลืมแม้ว่าชื่อของฉัน อะไรคือชื่อของฉัน" "ใครเป็นพ่อ" "บ้านของฉัน" "ที่ทำฉันอยู่" และคำถามมากมายมาในในคิดว่าฉัน ก็ฉันรู้ว่า ฉันไปอะไรที่ฉันอาศัยอยู่ เมื่อฉันมาถึงที่นี่ ฉันต่อสู้เพื่อความสุขและชีวิตที่ดี หลังจากนั้น ฉันประสบความสำเร็จในอาชีพของฉัน ฉันเป็นเศรษฐี มีเพื่อน บริษัทของฉันไปด้วย แต่ฉันไม่มีความสุข หาพ่อที่แท้จริง อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ตอนนี้ ฉันกำลังทำงานไม่สนุก ฉันไปที่ไนท์คลับกับ comrade ของฉัน ทุกวันหยุดสุดสัปดาห์สำหรับลืมที่ ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งจะพบกับพวกเขาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ หรือเป็นการเถ้ากระดูกในโกศ คิดถึงพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเป็นคนเดียวปกติ ฉันไม่ได้สนใจ ผมอาศัยอยู่ที่ใดที่หนึ่งที่คนอื่นทราบ ฉันพยายามที่จะคิดเกี่ยวกับอดีตของฉันในขณะที่ฉันนั่งอยู่บนม้านั่ง ผมจำได้ตอนที่ผมเป็นเด็กน้อย ฉันมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ มีพ่อแม่ผมพี่สาวและน้องชาย จนเมื่อเวลาเรื่องช็อกที่เกิดขึ้น ผมลื่นบันได หลังจากที่ฉันไม่สามารถจำอะไร ฉันลืมแม้ว่าชื่อของฉัน "ชื่อของฉันคืออะไร" "ใครเป็นพ่อแม่ของฉัน" "ในกรณีที่เป็นบ้านของฉัน" "ฉันจะอยู่ที่ไหน" และคำถามมากมายเจอในความคิดของฉัน ผมเพิ่งรู้ว่าผมไปที่ไหนสักแห่งที่ฉันอาศัยอยู่ เมื่อผมมาถึงที่นี่ฉันต่อสู้เพื่อความสุขและชีวิตที่ดี หลังจากนั้นฉันประสบความสำเร็จในอาชีพของฉัน ผมเศรษฐี ผมมีเพื่อนหลายคน บริษัท ของฉันเป็นไปด้วยดี แต่ผมไม่ได้มีความสุข ฉันไม่สามารถหาพ่อแม่ที่แท้จริงของฉัน ผมอยากจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ตอนนี้ฉันทำงานได้โดยไม่ต้องสนุก ฉันไปที่ไนท์คลับที่มีเพื่อนของฉันทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ลืมไปว่า ผมหวังว่าสักวันหนึ่งเราจะพบกับพวกเขาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือกลายเป็นเถ้ากระดูกในโกศศพ ผมคิดถึงพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเป็นปกติ หนุ่มโสด . ผมไม่ได้สนใจ ฉันอยู่ในที่ที่ผู้คนรู้จัก ฉันพยายามคิดเกี่ยวกับอดีตของฉันในขณะที่ฉันนั่งอยู่บนม้านั่ง ผมจำได้ว่าเมื่อฉันเป็นเด็ก ฉันมีครอบครัวที่สมบูรณ์ ประกอบด้วย พ่อ แม่ ผม น้องสาว และน้องชาย จนเมื่อเวลาราวช็อกเกิดขึ้น ฉันลื่นบันได หลังจากนั้นฉันก็จำอะไรไม่ได้อีก ผมลืมแม้แต่ชื่อฉัน" ฉันชื่ออะไรนะ " ใครคือพ่อแม่ของฉัน " ที่เป็นบ้านของฉัน ? " ที่ฉันอยู่ ? " และคำถามมากมายที่ผ่านเข้ามาในความคิดของฉัน . ฉันแค่รู้ว่าฉันไปที่ๆฉันอยู่ เมื่อผมมาถึงที่นี่ ผมต่อสู้เพื่อความสุขและชีวิตที่ดี หลังจากนั้น ผมประสบความสำเร็จในอาชีพของฉัน ผมเป็นเศรษฐี ฉันมีเพื่อนมากมาย บริษัท ของฉันเลย แต่ฉันไม่ได้มีความสุข ฉันไม่สามารถหาพ่อแม่ที่แท้จริงฉันต้องการให้เสร็จสมบูรณ์ครอบครัว ตอนนี้ผมทำงานโดยไม่มีความสนุกสนาน ฉันไปเที่ยวคลับกับสหายทุกสุดสัปดาห์เพื่อลืมมัน ผมหวังว่าสักวันผมจะได้เจอกับพวกเขาอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่ หรือกลายเป็นเถ้ากระดูกศพในโกศ ฉันคิดถึงพวกเขา