1. IntroductionMangroves are highly

1. Introduction
Mangroves are highly productive biological communities that occupy around 15 × 106 km2 of tropical and subtropical coasts worldwide (FAO, 2007 and Lacerda, 2002). At least 35% of mangrove forests have been destroyed in the past decades by human settlements, wood extraction and shrimp culture (Valiela et al., 2001) leaving many deforested and abandoned areas in need of restoration (Alongi, 2002). However, to restore a degraded ecosystem to a pristine condition is not an easy task, because most ecosystems are in permanent change, and estuarine mangroves are a good example (Alongi, 2009 and Wyant et al., 1995). On the other hand, the effectiveness of mangrove restoration programs to significantly improve ecosystem function has been doubted, due to the use of only one or few tree species, a low richness when compared to natural areas (Ellison, 2000, Lewis, 2005, Rovai et al., 2012, Salmo and Duke, 2010 and Walters, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำป่าชายเลนชุมชนทางชีวภาพการผลิตสูงที่ครอบครองประมาณ15 × 106 กิโลเมตร 2 ของชายฝั่งเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนทั่วโลก (FAO, 2007 และ Lacerda, 2002) อย่างน้อย 35% ของป่าโกงกางได้ถูกทำลายในทศวรรษที่ผ่านมาโดยการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์สกัดไม้และเลี้ยงกุ้ง (Valiela et al., 2001) ออกจากพื้นที่ป่าถูกทำลายจำนวนมากและถูกทอดทิ้งอยู่ในความต้องการของการบูรณะ (Alongi, 2002) อย่างไรก็ตามในการเรียกคืนระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมให้อยู่ในสภาพที่เก่าแก่ไม่ได้เป็นงานง่ายเพราะระบบนิเวศส่วนใหญ่อยู่ในการเปลี่ยนแปลงอย่างถาวรและป่าชายเลนน้ำเค็มเป็นตัวอย่างที่ดี (Alongi, 2009 และ Wyant et al., 1995) บนมืออื่น ๆ ที่มีประสิทธิภาพของโปรแกรมการฟื้นฟูป่าชายเลนอย่างมีนัยสำคัญปรับปรุงการทำงานของระบบนิเวศที่ได้รับการสงสัยเนื่องจากการใช้เพียงหนึ่งหรือต้นไม้ชนิดไม่กี่คนที่มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำเมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ธรรมชาติ (เอลลิสัน, 2000, ลูอิส 2005 Rovai et al., 2012, Salmo และดยุคปี 2010 และวอลเตอร์ส, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ป่าชายเลนแนะนำ
เป็นมีประสิทธิภาพสูงทางชีวภาพชุมชนที่ครอบครองประมาณ 15 × 106 กิโลเมตรของชายฝั่งทะเลเขตร้อนและกึ่งร้อนทั่วโลก ( FAO 2007 และ lacerda , 2002 ) อย่างน้อย 35% ของพื้นที่ป่าชายเลนที่ถูกทำลาย ในทศวรรษที่ผ่านมาโดยการตั้งถิ่นฐานมนุษย์และการสกัดไม้เพาะเลี้ยงกุ้ง ( valiela et al . ,2001 ) ออกจากป่าและถูกทิ้งร้างหลายพื้นที่ในความต้องการของการฟื้นฟู ( alongi , 2002 ) อย่างไรก็ตาม เพื่อฟื้นฟูระบบนิเวศที่เสื่อมโทรมให้ภาพล้วนไม่ใช่งานง่าย เนื่องจากระบบนิเวศส่วนใหญ่จะเปลี่ยนถาวร และน้ำเค็มป่าชายเลนเป็นตัวอย่างที่ดี ( alongi 2009 และไวเอิ่นต์ et al . , 1995 ) บนมืออื่น ๆประสิทธิผลของโปรแกรมการฟื้นฟูป่าชายเลนเพื่อปรับปรุงการทำงานของระบบนิเวศได้สงสัย เนื่องจากใช้เพียงหนึ่ง หรือต้นไม้ชนิดไม่กี่น้อยร่ำรวยเมื่อเปรียบเทียบกับพื้นที่ธรรมชาติ ( เอลลิสัน , 2000 , ลูอิส , 2005 , rovai et al . , 2012 , ซาลโมและดยุค 2010 และ วอลเตอร์ส , 2000 )