- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
The West will assimilate the East a
The West will assimilate the East and transform the fruits of its revolution into profits for its companies. Nothing will remain of the German Democratic Republic (GDR), and its citizens will have to submit to a foreign lifestyle. The East is taken over, an event the revolutionaries welcomed with open arms -- but it's a hostile takeover, an obliteration and eradication of what the eastern part of Germany once was. West Germany will simply expand, and that will be that.
ANZEIGE
Such were the expectations after the euphoria of the revolution -- the elation that prevailed when the Berlin Wall came down on November 9, 1989 -- had dissipated. Even worse, some even feared that a newly expanded Germany would regress into a reincarnation of a former empire of evil. In February 1990, author Günter Grass said: "The gruesome and unprecedented experience of Auschwitz, which we shared with the people of Europe, speaks against a unified Germany." Grass favored a confederation, and if it did turn into a unified state, after all, "it will be doomed to fail."
But Germany did not follow this advice. Unless we are completely mistaken, the failure predicted by Grass was avoided. But what about the other suspicions, the fears of takeover and commercialization of the revolution? Were the courageous citizens of East German cities like Leipzig and Halle merely added to the army of consumers, without bringing any political change to their new country?
A revolution has two goals: to put an end to everything that preceded it and to create something new. The revolutionaries of 1989 achieved the first goal when the GDR ceased to exist as a country. But the second goal was a different matter. The Federal Republic, as West Germany was (and today's Germany is) formally known, enveloped the former East Germany, and the new entity was something familiar, at least at first. The West had expanded eastward.
But now, 25 years after the fall of the Berlin Wall, it is clear that this is not the whole story. The revolution also created the conditions for something new, a different Germany. The institutions haven't changed and the West German economy continues to dominate, but something has also flowed in the opposite direction. Could it be that the Federal Republic of Germany, which has been gazing westward since 1949, has become more eastern in the last few years?
Quieter in Germany
Nothing has contributed more to this change than the chancellor from the east, Angela Merkel. She is a democrat and a champion of freedom, and she hasn't created an expanded GDR. Nevertheless, there are aspects to the way she runs the country that are reminiscent of the former East Germany.
A dictatorship fears open discourse and conflict, and it thrives on the fiction of unity. The ruler or the ruling party claims that it is executing the will of the people, and because that will is supposed to be uniform, everyone is under forced consensus. Silence in the country is treated as approval. Merkel grew up in this system.
Elements of it are reflected in her political style. She despises open dispute, she does not initiate discourse and she feels comfortable when silence prevails. She prefers to govern within a grand coalition, because it enables her to create broad consensus within small groups. Things have become quieter in Germany.
Many people in the country like that. Eastern Germans are used to it. Even in the past, the Anglo-Saxon model, with its dualisms and heated conflicts, was suspect to most West Germans. Even the French argue more heatedly than the Germans. Merkel has enabled Germans to find themselves.
Merkel's center-right Christian Democratic Union (CDU) and the center-left Social Democratic Party (SPD) have been forged into a new kind of SED, a more social-democratic one, one which generously funds the social consensus, providing money for families and retirees, as well as a minimum wage. The only party that MANAGED to show some sympathy for Anglo-Saxon capitalism, the Free Democratic Party (FDP), has all but disappeared.
While Merkel brings the East German element of silence instead of discourse into federal German politics, President Joachim Gauck, also an East German, provides an audible dissidence. As a pastor in the northeastern city of Rostock, Gauck was no resistance fighter, yet he was a civil rights activist. He injects his energetic approach to freedom into German politics, along with the message that freedom must be fought for or defended, with armed force, if necessary.
Germany's New Center
He has encountered the most resistance from a party whose roots are also in the GDR, the Left Party. For the most part, it emerged from the Party of Democratic Socialism (PDS), the successor party to the SED, and later joined forces with left-wing defectors from the SPD. The Left Party is so strong that a leftist majority could not be assembled without it. But so far the SPD has refused to entertain the idea of a coalition government with the Left Party at the national level. As a result, an eastern German party is responsible for the fact that an eastern German chancellor has MANAGED to stay in power so long, at the head of a government with an eastern German imprint. It would, in short, be difficult to claim that Germany has retained the character of the old federal republic after the fall of the Berlin Wall.
This diagnosis depends heavily on Merkel and could therefore be ephemeral. But the nation itself has also changed. It has discovered a new center.
Until 1945, Germans had only lived in a shared country for 74 years. Perhaps that was why it was so easy for the western part of the nation to abandon the idea of unity. Konrad Adenauer (CDU), the first West German chancellor, believed that the Western powers represented the salvation of his federal republic. He didn't take the Stalin Note seriously, which held out the prospect of German unity for the price of neutrality in the early 1950s. As a result, the eastern Germans were left high and dry.
West Germany took the westward path, and by the 1970s, most people were using the concept of "brothers and sisters" in the two Germanys in an ironic sense. A sense of foreignness did exist, but it was also manufactured. Many West Germans wanted to see themselves as Europeans first and Germans second, primarily out of shame for the Nazi past. Many West Germans were fond of nonchalantly saying that they felt closer to a Briton or a Frenchman than to an East German.
Over the years, those on the more comfortable side of the Berlin Wall began to look askance at those on the other side. They were viewed as great athletes (who used performance-enhancing drugs, of course) who were nevertheless small-minded and smug, people who never drove faster than the speed limit on the autobahn, surrounded by informants, dressed in those oddly faded jeans, people with the misfortune to be locked up behind the death strip, and yet who were also there somewhat voluntarily. The West Germans created images of East Germans who were so foreign that it would be impossible to be reunited with them. In doing so, they overlooked the fact that varying levels of consumption and freedom have little effect on deeper-seated mentalities, and certainly cannot change everything in 40 years -- the blink of an eye, historically speaking.
'Social Monarchy'
The citizens of East Germany had not alienated themselves as strongly from their counterparts in West Germany, despite encouragement from the SED. The country bordering theirs to the west remained a place of aspirations and hopes -- for more freedom and a higher level of consumption. The step they took following their revolution was in fact not a step into a completely alien world. Despite the separation, citizens in the eastern and western parts of Germany retained a similar political mentality.
Germans value a strong social welfare state. In the GDR, it provided total care at a low level. While it isn't as comprehensive in the federal republic, it also offers a better standard of living.
Both the east and the west have a tendency toward anti-capitalism. It was an established part of the system in the GDR, while in West Germany it developed in a special form called the Rhenish model of capitalism, which was less permissive than the Anglo-Saxon model and allowed for more government influence.
The recently deceased historian Hans-Ulrich Wehler found that a desire for a "social monarchy" already existed in 19th-century Germany. Citizens pinned their hopes on a strong state and not the individual. This is the key difference between Germans, on the one hand, and the British and Americans, on the other.
Germans have a pacifist strain that developed on both sides of the border after the disaster of World War II. Especially active peace movements arose in both East and West Germany.
Despite their fascination with all things American, the Germans indulge in anti-Americanism. It was imposed by the state in the GDR, and yet citizens there knew that US missiles would destroy their country if a war erupted. In West Germany, the love-hate relationship with the American big brothers became mixed with anti-capitalist and pacifist elements.
It is interesting that these four basic positions -- the affection for the social welfare state, pacifism, anti-capitalism and anti-Americanism -- correspond to the aims of the Left Party, making it the quintessentially German party. Still, it cannot achieve majorities nationwide because it defends its position with a radical, un-German approach.
Deeper Roots
Nevertheless, Sahra Wagenknecht, a member of the German parliament and a Left Party leader, has MANAGED to become a media star with her radical critique of capitalism. During the financial crisis, she gained the support of people who would otherwise have had little to do with the Left Party. Wagenknecht also represents a strong eastern element in German politics.
Of course, many East Germans had initia
ANZEIGE
Such were the expectations after the euphoria of the revolution -- the elation that prevailed when the Berlin Wall came down on November 9, 1989 -- had dissipated. Even worse, some even feared that a newly expanded Germany would regress into a reincarnation of a former empire of evil. In February 1990, author Günter Grass said: "The gruesome and unprecedented experience of Auschwitz, which we shared with the people of Europe, speaks against a unified Germany." Grass favored a confederation, and if it did turn into a unified state, after all, "it will be doomed to fail."
But Germany did not follow this advice. Unless we are completely mistaken, the failure predicted by Grass was avoided. But what about the other suspicions, the fears of takeover and commercialization of the revolution? Were the courageous citizens of East German cities like Leipzig and Halle merely added to the army of consumers, without bringing any political change to their new country?
A revolution has two goals: to put an end to everything that preceded it and to create something new. The revolutionaries of 1989 achieved the first goal when the GDR ceased to exist as a country. But the second goal was a different matter. The Federal Republic, as West Germany was (and today's Germany is) formally known, enveloped the former East Germany, and the new entity was something familiar, at least at first. The West had expanded eastward.
But now, 25 years after the fall of the Berlin Wall, it is clear that this is not the whole story. The revolution also created the conditions for something new, a different Germany. The institutions haven't changed and the West German economy continues to dominate, but something has also flowed in the opposite direction. Could it be that the Federal Republic of Germany, which has been gazing westward since 1949, has become more eastern in the last few years?
Quieter in Germany
Nothing has contributed more to this change than the chancellor from the east, Angela Merkel. She is a democrat and a champion of freedom, and she hasn't created an expanded GDR. Nevertheless, there are aspects to the way she runs the country that are reminiscent of the former East Germany.
A dictatorship fears open discourse and conflict, and it thrives on the fiction of unity. The ruler or the ruling party claims that it is executing the will of the people, and because that will is supposed to be uniform, everyone is under forced consensus. Silence in the country is treated as approval. Merkel grew up in this system.
Elements of it are reflected in her political style. She despises open dispute, she does not initiate discourse and she feels comfortable when silence prevails. She prefers to govern within a grand coalition, because it enables her to create broad consensus within small groups. Things have become quieter in Germany.
Many people in the country like that. Eastern Germans are used to it. Even in the past, the Anglo-Saxon model, with its dualisms and heated conflicts, was suspect to most West Germans. Even the French argue more heatedly than the Germans. Merkel has enabled Germans to find themselves.
Merkel's center-right Christian Democratic Union (CDU) and the center-left Social Democratic Party (SPD) have been forged into a new kind of SED, a more social-democratic one, one which generously funds the social consensus, providing money for families and retirees, as well as a minimum wage. The only party that MANAGED to show some sympathy for Anglo-Saxon capitalism, the Free Democratic Party (FDP), has all but disappeared.
While Merkel brings the East German element of silence instead of discourse into federal German politics, President Joachim Gauck, also an East German, provides an audible dissidence. As a pastor in the northeastern city of Rostock, Gauck was no resistance fighter, yet he was a civil rights activist. He injects his energetic approach to freedom into German politics, along with the message that freedom must be fought for or defended, with armed force, if necessary.
Germany's New Center
He has encountered the most resistance from a party whose roots are also in the GDR, the Left Party. For the most part, it emerged from the Party of Democratic Socialism (PDS), the successor party to the SED, and later joined forces with left-wing defectors from the SPD. The Left Party is so strong that a leftist majority could not be assembled without it. But so far the SPD has refused to entertain the idea of a coalition government with the Left Party at the national level. As a result, an eastern German party is responsible for the fact that an eastern German chancellor has MANAGED to stay in power so long, at the head of a government with an eastern German imprint. It would, in short, be difficult to claim that Germany has retained the character of the old federal republic after the fall of the Berlin Wall.
This diagnosis depends heavily on Merkel and could therefore be ephemeral. But the nation itself has also changed. It has discovered a new center.
Until 1945, Germans had only lived in a shared country for 74 years. Perhaps that was why it was so easy for the western part of the nation to abandon the idea of unity. Konrad Adenauer (CDU), the first West German chancellor, believed that the Western powers represented the salvation of his federal republic. He didn't take the Stalin Note seriously, which held out the prospect of German unity for the price of neutrality in the early 1950s. As a result, the eastern Germans were left high and dry.
West Germany took the westward path, and by the 1970s, most people were using the concept of "brothers and sisters" in the two Germanys in an ironic sense. A sense of foreignness did exist, but it was also manufactured. Many West Germans wanted to see themselves as Europeans first and Germans second, primarily out of shame for the Nazi past. Many West Germans were fond of nonchalantly saying that they felt closer to a Briton or a Frenchman than to an East German.
Over the years, those on the more comfortable side of the Berlin Wall began to look askance at those on the other side. They were viewed as great athletes (who used performance-enhancing drugs, of course) who were nevertheless small-minded and smug, people who never drove faster than the speed limit on the autobahn, surrounded by informants, dressed in those oddly faded jeans, people with the misfortune to be locked up behind the death strip, and yet who were also there somewhat voluntarily. The West Germans created images of East Germans who were so foreign that it would be impossible to be reunited with them. In doing so, they overlooked the fact that varying levels of consumption and freedom have little effect on deeper-seated mentalities, and certainly cannot change everything in 40 years -- the blink of an eye, historically speaking.
'Social Monarchy'
The citizens of East Germany had not alienated themselves as strongly from their counterparts in West Germany, despite encouragement from the SED. The country bordering theirs to the west remained a place of aspirations and hopes -- for more freedom and a higher level of consumption. The step they took following their revolution was in fact not a step into a completely alien world. Despite the separation, citizens in the eastern and western parts of Germany retained a similar political mentality.
Germans value a strong social welfare state. In the GDR, it provided total care at a low level. While it isn't as comprehensive in the federal republic, it also offers a better standard of living.
Both the east and the west have a tendency toward anti-capitalism. It was an established part of the system in the GDR, while in West Germany it developed in a special form called the Rhenish model of capitalism, which was less permissive than the Anglo-Saxon model and allowed for more government influence.
The recently deceased historian Hans-Ulrich Wehler found that a desire for a "social monarchy" already existed in 19th-century Germany. Citizens pinned their hopes on a strong state and not the individual. This is the key difference between Germans, on the one hand, and the British and Americans, on the other.
Germans have a pacifist strain that developed on both sides of the border after the disaster of World War II. Especially active peace movements arose in both East and West Germany.
Despite their fascination with all things American, the Germans indulge in anti-Americanism. It was imposed by the state in the GDR, and yet citizens there knew that US missiles would destroy their country if a war erupted. In West Germany, the love-hate relationship with the American big brothers became mixed with anti-capitalist and pacifist elements.
It is interesting that these four basic positions -- the affection for the social welfare state, pacifism, anti-capitalism and anti-Americanism -- correspond to the aims of the Left Party, making it the quintessentially German party. Still, it cannot achieve majorities nationwide because it defends its position with a radical, un-German approach.
Deeper Roots
Nevertheless, Sahra Wagenknecht, a member of the German parliament and a Left Party leader, has MANAGED to become a media star with her radical critique of capitalism. During the financial crisis, she gained the support of people who would otherwise have had little to do with the Left Party. Wagenknecht also represents a strong eastern element in German politics.
Of course, many East Germans had initia
0/5000
ทิศตะวันตกจะสะท้อนทิศตะวันออก และแปลงผลไม้ของการปฏิวัติเป็นผลกำไรของบริษัท ไม่มีอะไรจะยังคงอยู่ของเยอรมันประชาธิปไตยสาธารณรัฐ (GDR), และของประชาชนจะต้องนำส่งเพื่อวิถีชีวิตที่ต่างประเทศ ทิศตะวันออกถูกควบคุม เหตุการณ์ปฏิวัติการต้อนรับด้วยอาวุธ - เปิด แต่ takeover ศัตรู obliteration และขจัดความที่ภาคตะวันออกของเยอรมนีเคย สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีจะขยายเพียง และที่จะเป็นที่ANZEIGEเช่นมีความคาดหวังหลังจากที่มี dissipated euphoria ของปฏิวัติ - elation ที่แผ่ขยายไปเมื่อกำแพงเบอร์ลินมาลงบน 9 พฤศจิกายน 1989- แม้เลว บางแม้จะกลัวว่า เยอรมนีขยายใหม่จะถดถอยเป็นการอาละวาดของจักรวรรดิเดิมของความชั่วร้าย ในเดือน 1990 กุมภาพันธ์ ผู้เขียน Günter หญ้ากล่าวว่า: "ประสบการณ์สยดสยอง และเป็นประวัติการณ์ของ Auschwitz ซึ่งเราใช้ร่วมกันกับชาวยุโรป พูดกับเยอรมนีรวม" หญ้าปลอดเป็นสมาพันธ์ และถ้ามันได้แปรสภาพเป็นรัฐรวม หลังจากที่ทุก "จะ มี doomed ล้ม"แต่เยอรมันไม่ได้ทำตามคำแนะนำนี้ นอกจากเราจะรับดาวตามปกติ ความล้มเหลวที่ทำนาย โดยหญ้าถูกหลีกเลี่ยง แต่สงสัยความอื่น ๆ ความกลัวของ takeover และ commercialization ของการปฏิวัติหรือไม่ มีประชาชนกล้าหาญเมืองเยอรมันตะวันออกเช่นไลพ์ซิก และ Halle เพียงเพิ่มให้กองทัพของผู้บริโภค โดยไม่นำการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองใด ๆ กับประเทศของตนใหม่เป้าหมายที่สองมีการปฏิวัติ: ตัดทุกอย่างที่นำหน้ามัน และสร้างสิ่งใหม่ ปฏิวัติของปี 1989 บรรลุเป้าหมายแรกเมื่อ GDR ที่เพิ่มยังเป็นประเทศ แต่เป้าหมายที่สองเป็นเรื่องแตกต่างกัน สหพันธ์สาธารณรัฐ เป็นสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้ (และปัจจุบันเยอรมนีมี) อย่างเป็นกิจจะลักษณะรู้จักกัน ขัดเยอรมนีตะวันออกเดิม และเอนทิตีใหม่เป็นสิ่งคุ้นเคย น้อยในตอนแรก ตะวันตกได้ขยาย eastwardแต่ตอนนี้ 25 ปีหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน เป็นที่ชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด การปฏิวัติยังสร้างเงื่อนไขสำหรับสิ่งใหม่ เยอรมันแตกต่างกัน สถาบันที่ไม่เปลี่ยนแปลง และเศรษฐกิจเยอรมันตะวันตกยังคงครอง แต่บางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้นในทิศทางตรงกันข้าม มันอาจเป็นว่า ที่ประเทศเยอรมนี ที่ได้รับพร้อมทางตะวันตกของตั้งแต่ 1949 ได้กลายเป็นตะวันออกมากขึ้นในไม่กี่ปีเงียบสงบในเยอรมนีไม่มีส่วนเพิ่มเติมการเปลี่ยนแปลงมากกว่าชานเซลเลอร์จากตะวันออก เกลา เธอเป็นประชาธิปัตย์และแชมป์เสรีภาพ และเธอไม่สร้าง GDR การขยาย อย่างไรก็ตาม มีแง่มุมแบบที่เธอทำงานประเทศที่อดีตทิศตะวันออกของเยอรมนีกลัวเผด็จเปิดวาทกรรมและความขัดแย้ง และจะเจริญเติบโตในนิยายของความสามัคคีของ ไม้บรรทัดหรือฝ่ายปกครองอ้างว่า ทุกคนอยู่ภายใต้มติบังคับกำลังดำเนินการของประชาชน และเนื่องจากที่จะควรจะเป็นชุดยูนิฟอร์ม ความเงียบในประเทศถือว่าเป็นการอนุมัติ Merkel โตในระบบนี้องค์ประกอบของมันจะสะท้อนออกมาในลักษณะทางการเมืองของเธอ เขา despises เปิดข้อโต้แย้ง เธอเริ่มวาทกรรม และรู้สึกสบายเมื่อแสดงเงียบ เธอชอบการควบคุมภายในร่วมมือกันแกรนด์ เนื่องจากมันช่วยให้เธอสร้างมติกว้างภายในกลุ่มเล็ก ๆ เป็นสิ่งที่เงียบสงบในเยอรมนีหลายคนในประเทศที่ต้องการ ชาวเยอรมันตะวันออกใช้ได้ แม้ในอดีต รูปแบบแองโกล-แซ็กซอน dualisms และความขัดแย้งว่าย ถูกสงสัยกับชาวเยอรมันตะวันตกมากที่สุด แม้แต่ฝรั่งเศสทะเลาะ heatedly กว่าเยอรมัน Merkel ได้เปิดใช้งานชาวเยอรมันในการค้นหาตัวเองของ Merkel ศูนย์ขวาคริสเตียนประชาธิปไตยสหภาพ (CDU) และพรรคสังคมประชาธิปไตยกลางด้านซ้าย (SPD) มีการปลอมเป็นชนิดใหม่ถูก หนึ่งมากขึ้นสังคมประชาธิปไตย หนึ่งที่รับเงินช่วยสังคม ให้เงินสำหรับครอบครัว และผู้เกษียณ รวมทั้งค่าแรงขั้นต่ำ พรรคเดียวที่มีจัดการแสดงบางเห็นใจสำหรับทุนนิยมแองโกล-แซ็กซอน การฟรีพรรคประชาธิปไตย (FDP), ได้ทั้งหมดแต่หายไปขณะ Merkel นำองค์ประกอบของความเงียบแทนวาทกรรมเยอรมันตะวันออกเป็นเมืองของรัฐบาลกลางเยอรมัน ประธาน Joachim Gauck ยังมีตะวันออกเยอรมัน ให้ตัว dissidence เสียง เป็นศิษยาภิบาลในเมืองอีสานของรอสสต็อก Gauck รบต้านทานไม่ได้ ยังเป็นกิจกรรม rights แพ่ง เขา injects วิธีของเขามีพลังอิสระในเมืองเยอรมัน พร้อมข้อความว่า เสรีภาพต้องสู้สำหรับ หรือปก ป้อง กับแสนยานุภาพ ถ้าจำเป็นศูนย์ใหม่ของเยอรมนีเขาพบความต้านทานส่วนใหญ่จากบุคคลมีรากอยู่ใน GDR ฝ่ายซ้าย ส่วนใหญ่ มันเกิดจากพรรคของประชาธิปไตยสังคมนิยม (PDS), ฝ่ายสืบไปถูก และภายหลังเข้าร่วมกับฝ่ายซ้าย defectors จาก SPD กองกำลัง ฝ่ายซ้ายมีความแข็งแรงเพื่อว่า การทั้งส่วนใหญ่ไม่สามารถประกอบโดยไม่ได้ แต่ไกลมี SPD ที่ปฏิเสธจะพาความคิดของพรรคร่วมรัฐบาลกับฝ่ายซ้ายในระดับชาติ ดัง ฝ่ายเยอรมันตะวันออกรับผิดชอบความจริงที่ว่าการแชนเซลเลอร์เยอรมันตะวันออกได้จัดการให้อยู่ในอำนาจนาน ประมุขของรัฐบาลด้วย imprint เยอรมันตะวันออก มัน สั้น ๆ จะยากที่จะอ้างว่า เยอรมนีมีเก็บอักขระสหพันธ์สาธารณรัฐเก่าหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลินวินิจฉัยนี้ขึ้นอยู่กับมาก Merkel และดังนั้นจึงเป็นข้อมูลแบบชั่วคราว แต่ประเทศตัวเองยังมีการเปลี่ยนแปลง จะพบศูนย์ใหม่จนถึง 1945 ชาวเยอรมันมีเฉพาะอยู่ในประเทศร่วมปี 74 บางทีที่มีเหตุผลก็เพื่อให้ง่ายสำหรับฝั่งตะวันตกของประเทศสละความคิดของความสามัคคีของ Konrad Adenauer (CDU), แรกเยอรมันตะวันตกชานเซลเลอร์ เชื่อว่า อำนาจตะวันตกแสดงความรอดของเขาสหพันธ์สาธารณรัฐ เขาไม่ได้จดสตาลินอย่างจริงจัง การจัดหาโอกาสของความสามัคคีที่เยอรมันสำหรับราคาของความเป็นกลางในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ดัง เยอรมันตะวันออกถูกปล่อยแห้งสูงสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีเอาทางตะวันตกของเส้นทาง และ โดยปี 1970 คนส่วนใหญ่ใช้แนวคิดของ "พี่ๆ" ใน Germanys สองในความรู้สึกเรื่อง ความรู้สึกของ foreignness ไม่มีอยู่ แต่มันยังผลิตขึ้น อยากเห็นตัวเองเป็นชาวยุโรปแรกชาวเยอรมันตะวันตกจำนวนมาก และชาวเยอรมันสอง หลักออกจากความอัปยศในยกที่ผ่านมา ชาวเยอรมันตะวันตกมากชอบ nonchalantly บอกว่า พวกเขารู้สึกใกล้ชิดเป็นคนอังกฤษหรือ Frenchman กว่ายังเป็นเยอรมันตะวันออกได้ปี ที่บนฝั่งสะดวกสบายมากขึ้นของกำแพงเบอร์ลินเริ่มค้อนที่อีกด้านหนึ่ง พวกเขาถูกมองเป็นดีนักกีฬา (ที่ใช้เพิ่มประสิทธิภาพยา แน่นอน) ที่ไร small-minded และ smug คนที่ไม่เคยขับรถเร็วเกินกว่าที่จำกัดความเร็วบนออโต้ ล้อมรอบ ด้วยคุณค่า การแต่งกายผู้น่าสีจางลงกางเกงยีนส์ คนโชคร้ายต้องถูกหลังแถบตาย และยัง ที่นั่นยังค่อนข้างต่างกัน เยอรมันตะวันตกสร้างภาพของชาวเยอรมันตะวันออกที่ต่างประเทศเพื่อว่า มันจะไปทูลกับพวกเขา ในการทำเช่นนั้น พวกเขามองข้ามความจริงที่แตกต่างกันและระดับของการใช้เสรีภาพมีผลน้อยใน deeper-seated mentalities และแน่นอนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงทุกอย่างในปี 40 - ชั่วพริบตา ประวัติพูด"พระมหากษัตริย์สังคม'พลเมืองของประเทศเยอรมนีตะวันออกมีไม่ alienated เองเป็นอย่างยิ่งจากการปราบปรามในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี แม้จะให้กำลังใจจาก SED. ประเทศพาณิชย์กินตะวันตกยังคงอยู่ความปรารถนาและความหวัง - เสรีภาพมากขึ้นและปริมาณการใช้ในระดับที่สูงขึ้น ขั้นตอนที่จะเอาต่อไปนี้การปฏิวัติของพวกเขาได้ในความเป็นจริงไม่ก้าวเข้าสู่โลกคนต่างด้าวทั้งหมด แม้จะแยก ประชาชนในภาคตะวันออก และตะวันตกของเยอรมนีสะสมความคิดทางการเมืองที่คล้ายกันชาวเยอรมันค่ารัฐสวัสดิการสังคมที่แข็งแรง ใน GDR มันให้ดูแลทั้งหมดที่อยู่ในระดับต่ำ ในขณะที่ไม่ได้ครอบคลุมในสหพันธ์สาธารณรัฐ มันมีดีกว่ามาตรฐานการครองชีพตะวันตกและตะวันออกมีแนวโน้มต่อต้านทุนนิยม มันเป็นส่วนที่ตั้งของระบบใน GDR ในขณะที่เยอรมนีตะวันตก ได้พัฒนาในแบบพิเศษที่เรียกว่าแบบ Rhenish ของทุนนิยม ซึ่งถูก permissive น้อยกว่าแบบแองโกล-แซ็กซอน และได้อิทธิพลรัฐบาลเพิ่มเติมWehler ฮันส์ Ulrich นักประวัติศาสตร์ผู้ล่าสุดพบว่าความต้องการสำหรับ "ราชาธิปไตยสังคม" อยู่ในเยอรมนีศตวรรษ ประชาชนหวังที่ตรึงไว้ในสถานะแข็งแกร่งและไม่ละ นี่คือความแตกต่างสำคัญระหว่างชาว เยอรมัน คง อังกฤษ และ อเมริกัน อื่น ๆชาวเยอรมัน pacifist สายพันธุ์ที่พัฒนาหลังจากภัยพิบัติของสงครามโลกทั้งสองด้านของเส้นขอบได้ ใช้งานอยู่โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเคลื่อนไหวเกิดขึ้นในตะวันออกและเยอรมันตะวันตกแม้ มีเสน่ห์ของพวกเขาด้วยสิ่งอเมริกัน เยอรมันดื่มด่ำใน anti-Americanism มันถูกบังคับ โดยรัฐใน GDR และยัง มีประชาชนรู้ว่า ขีปนาวุธสหรัฐฯ จะทำลายประเทศของตนถ้าสงครามปะทุ ในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ที่รักเกลียดกับพี่ใหญ่อเมริกันกลายเป็นผสมกับองค์ประกอบ anti-capitalist และ pacifistเป็นที่น่าสนใจที่ตำแหน่งพื้นฐานเหล่านี้สี่ -จิตสังคมรัฐสวัสดิการ pacifism ต่อต้านทุนนิยม และ anti-Americanism - สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายของฝ่ายซ้าย ทำให้ฝ่ายเยอรมัน quintessentially ยังคง จะไม่สามารถบรรลุ majorities ทั่วประเทศ เพราะมันปกป้องตำแหน่ง ด้วยวิธีรุนแรง เยอรมันยังไม่ได้รากลึกอย่างไรก็ตาม มีจัดการ Sahra Wagenknecht เป็นสมาชิกของรัฐสภาเยอรมันและผู้นำฝ่ายซ้าย เป็น ดาวสื่อกับเธอวิจารณ์รุนแรงของทุนนิยม ในช่วงวิกฤตทางการเงิน เธอได้รับการสนับสนุนของผู้ที่จะเป็นอย่างอื่นมีน้อยจะทำอย่างไรกับฝ่ายซ้าย นอกจากนี้ Wagenknecht ยังแสดงถึงองค์ประกอบภาคตะวันออกแข็งแกร่งในเมืองเยอรมันแน่นอน ชาวเยอรมันตะวันออกจำนวนมากมี initia
การแปล กรุณารอสักครู่..
The West will assimilate the East and transform the fruits of its revolution into profits for its companies. Nothing will remain of the German Democratic Republic (GDR), and its citizens will have to submit to a foreign lifestyle. The East is taken over, an event the revolutionaries welcomed with open arms -- but it's a hostile takeover, an obliteration and eradication of what the eastern part of Germany once was. West Germany will simply expand, and that will be that.
ANZEIGE
Such were the expectations after the euphoria of the revolution -- the elation that prevailed when the Berlin Wall came down on November 9, 1989 -- had dissipated. Even worse, some even feared that a newly expanded Germany would regress into a reincarnation of a former empire of evil. In February 1990, author Günter Grass said: "The gruesome and unprecedented experience of Auschwitz, which we shared with the people of Europe, speaks against a unified Germany." Grass favored a confederation, and if it did turn into a unified state, after all, "it will be doomed to fail."
But Germany did not follow this advice. Unless we are completely mistaken, the failure predicted by Grass was avoided. But what about the other suspicions, the fears of takeover and commercialization of the revolution? Were the courageous citizens of East German cities like Leipzig and Halle merely added to the army of consumers, without bringing any political change to their new country?
A revolution has two goals: to put an end to everything that preceded it and to create something new. The revolutionaries of 1989 achieved the first goal when the GDR ceased to exist as a country. But the second goal was a different matter. The Federal Republic, as West Germany was (and today's Germany is) formally known, enveloped the former East Germany, and the new entity was something familiar, at least at first. The West had expanded eastward.
But now, 25 years after the fall of the Berlin Wall, it is clear that this is not the whole story. The revolution also created the conditions for something new, a different Germany. The institutions haven't changed and the West German economy continues to dominate, but something has also flowed in the opposite direction. Could it be that the Federal Republic of Germany, which has been gazing westward since 1949, has become more eastern in the last few years?
Quieter in Germany
Nothing has contributed more to this change than the chancellor from the east, Angela Merkel. She is a democrat and a champion of freedom, and she hasn't created an expanded GDR. Nevertheless, there are aspects to the way she runs the country that are reminiscent of the former East Germany.
A dictatorship fears open discourse and conflict, and it thrives on the fiction of unity. The ruler or the ruling party claims that it is executing the will of the people, and because that will is supposed to be uniform, everyone is under forced consensus. Silence in the country is treated as approval. Merkel grew up in this system.
Elements of it are reflected in her political style. She despises open dispute, she does not initiate discourse and she feels comfortable when silence prevails. She prefers to govern within a grand coalition, because it enables her to create broad consensus within small groups. Things have become quieter in Germany.
Many people in the country like that. Eastern Germans are used to it. Even in the past, the Anglo-Saxon model, with its dualisms and heated conflicts, was suspect to most West Germans. Even the French argue more heatedly than the Germans. Merkel has enabled Germans to find themselves.
Merkel's center-right Christian Democratic Union (CDU) and the center-left Social Democratic Party (SPD) have been forged into a new kind of SED, a more social-democratic one, one which generously funds the social consensus, providing money for families and retirees, as well as a minimum wage. The only party that MANAGED to show some sympathy for Anglo-Saxon capitalism, the Free Democratic Party (FDP), has all but disappeared.
While Merkel brings the East German element of silence instead of discourse into federal German politics, President Joachim Gauck, also an East German, provides an audible dissidence. As a pastor in the northeastern city of Rostock, Gauck was no resistance fighter, yet he was a civil rights activist. He injects his energetic approach to freedom into German politics, along with the message that freedom must be fought for or defended, with armed force, if necessary.
Germany's New Center
He has encountered the most resistance from a party whose roots are also in the GDR, the Left Party. For the most part, it emerged from the Party of Democratic Socialism (PDS), the successor party to the SED, and later joined forces with left-wing defectors from the SPD. The Left Party is so strong that a leftist majority could not be assembled without it. But so far the SPD has refused to entertain the idea of a coalition government with the Left Party at the national level. As a result, an eastern German party is responsible for the fact that an eastern German chancellor has MANAGED to stay in power so long, at the head of a government with an eastern German imprint. It would, in short, be difficult to claim that Germany has retained the character of the old federal republic after the fall of the Berlin Wall.
This diagnosis depends heavily on Merkel and could therefore be ephemeral. But the nation itself has also changed. It has discovered a new center.
Until 1945, Germans had only lived in a shared country for 74 years. Perhaps that was why it was so easy for the western part of the nation to abandon the idea of unity. Konrad Adenauer (CDU), the first West German chancellor, believed that the Western powers represented the salvation of his federal republic. He didn't take the Stalin Note seriously, which held out the prospect of German unity for the price of neutrality in the early 1950s. As a result, the eastern Germans were left high and dry.
West Germany took the westward path, and by the 1970s, most people were using the concept of "brothers and sisters" in the two Germanys in an ironic sense. A sense of foreignness did exist, but it was also manufactured. Many West Germans wanted to see themselves as Europeans first and Germans second, primarily out of shame for the Nazi past. Many West Germans were fond of nonchalantly saying that they felt closer to a Briton or a Frenchman than to an East German.
Over the years, those on the more comfortable side of the Berlin Wall began to look askance at those on the other side. They were viewed as great athletes (who used performance-enhancing drugs, of course) who were nevertheless small-minded and smug, people who never drove faster than the speed limit on the autobahn, surrounded by informants, dressed in those oddly faded jeans, people with the misfortune to be locked up behind the death strip, and yet who were also there somewhat voluntarily. The West Germans created images of East Germans who were so foreign that it would be impossible to be reunited with them. In doing so, they overlooked the fact that varying levels of consumption and freedom have little effect on deeper-seated mentalities, and certainly cannot change everything in 40 years -- the blink of an eye, historically speaking.
'Social Monarchy'
The citizens of East Germany had not alienated themselves as strongly from their counterparts in West Germany, despite encouragement from the SED. The country bordering theirs to the west remained a place of aspirations and hopes -- for more freedom and a higher level of consumption. The step they took following their revolution was in fact not a step into a completely alien world. Despite the separation, citizens in the eastern and western parts of Germany retained a similar political mentality.
Germans value a strong social welfare state. In the GDR, it provided total care at a low level. While it isn't as comprehensive in the federal republic, it also offers a better standard of living.
Both the east and the west have a tendency toward anti-capitalism. It was an established part of the system in the GDR, while in West Germany it developed in a special form called the Rhenish model of capitalism, which was less permissive than the Anglo-Saxon model and allowed for more government influence.
The recently deceased historian Hans-Ulrich Wehler found that a desire for a "social monarchy" already existed in 19th-century Germany. Citizens pinned their hopes on a strong state and not the individual. This is the key difference between Germans, on the one hand, and the British and Americans, on the other.
Germans have a pacifist strain that developed on both sides of the border after the disaster of World War II. Especially active peace movements arose in both East and West Germany.
Despite their fascination with all things American, the Germans indulge in anti-Americanism. It was imposed by the state in the GDR, and yet citizens there knew that US missiles would destroy their country if a war erupted. In West Germany, the love-hate relationship with the American big brothers became mixed with anti-capitalist and pacifist elements.
It is interesting that these four basic positions -- the affection for the social welfare state, pacifism, anti-capitalism and anti-Americanism -- correspond to the aims of the Left Party, making it the quintessentially German party. Still, it cannot achieve majorities nationwide because it defends its position with a radical, un-German approach.
Deeper Roots
Nevertheless, Sahra Wagenknecht, a member of the German parliament and a Left Party leader, has MANAGED to become a media star with her radical critique of capitalism. During the financial crisis, she gained the support of people who would otherwise have had little to do with the Left Party. Wagenknecht also represents a strong eastern element in German politics.
Of course, many East Germans had initia
ANZEIGE
Such were the expectations after the euphoria of the revolution -- the elation that prevailed when the Berlin Wall came down on November 9, 1989 -- had dissipated. Even worse, some even feared that a newly expanded Germany would regress into a reincarnation of a former empire of evil. In February 1990, author Günter Grass said: "The gruesome and unprecedented experience of Auschwitz, which we shared with the people of Europe, speaks against a unified Germany." Grass favored a confederation, and if it did turn into a unified state, after all, "it will be doomed to fail."
But Germany did not follow this advice. Unless we are completely mistaken, the failure predicted by Grass was avoided. But what about the other suspicions, the fears of takeover and commercialization of the revolution? Were the courageous citizens of East German cities like Leipzig and Halle merely added to the army of consumers, without bringing any political change to their new country?
A revolution has two goals: to put an end to everything that preceded it and to create something new. The revolutionaries of 1989 achieved the first goal when the GDR ceased to exist as a country. But the second goal was a different matter. The Federal Republic, as West Germany was (and today's Germany is) formally known, enveloped the former East Germany, and the new entity was something familiar, at least at first. The West had expanded eastward.
But now, 25 years after the fall of the Berlin Wall, it is clear that this is not the whole story. The revolution also created the conditions for something new, a different Germany. The institutions haven't changed and the West German economy continues to dominate, but something has also flowed in the opposite direction. Could it be that the Federal Republic of Germany, which has been gazing westward since 1949, has become more eastern in the last few years?
Quieter in Germany
Nothing has contributed more to this change than the chancellor from the east, Angela Merkel. She is a democrat and a champion of freedom, and she hasn't created an expanded GDR. Nevertheless, there are aspects to the way she runs the country that are reminiscent of the former East Germany.
A dictatorship fears open discourse and conflict, and it thrives on the fiction of unity. The ruler or the ruling party claims that it is executing the will of the people, and because that will is supposed to be uniform, everyone is under forced consensus. Silence in the country is treated as approval. Merkel grew up in this system.
Elements of it are reflected in her political style. She despises open dispute, she does not initiate discourse and she feels comfortable when silence prevails. She prefers to govern within a grand coalition, because it enables her to create broad consensus within small groups. Things have become quieter in Germany.
Many people in the country like that. Eastern Germans are used to it. Even in the past, the Anglo-Saxon model, with its dualisms and heated conflicts, was suspect to most West Germans. Even the French argue more heatedly than the Germans. Merkel has enabled Germans to find themselves.
Merkel's center-right Christian Democratic Union (CDU) and the center-left Social Democratic Party (SPD) have been forged into a new kind of SED, a more social-democratic one, one which generously funds the social consensus, providing money for families and retirees, as well as a minimum wage. The only party that MANAGED to show some sympathy for Anglo-Saxon capitalism, the Free Democratic Party (FDP), has all but disappeared.
While Merkel brings the East German element of silence instead of discourse into federal German politics, President Joachim Gauck, also an East German, provides an audible dissidence. As a pastor in the northeastern city of Rostock, Gauck was no resistance fighter, yet he was a civil rights activist. He injects his energetic approach to freedom into German politics, along with the message that freedom must be fought for or defended, with armed force, if necessary.
Germany's New Center
He has encountered the most resistance from a party whose roots are also in the GDR, the Left Party. For the most part, it emerged from the Party of Democratic Socialism (PDS), the successor party to the SED, and later joined forces with left-wing defectors from the SPD. The Left Party is so strong that a leftist majority could not be assembled without it. But so far the SPD has refused to entertain the idea of a coalition government with the Left Party at the national level. As a result, an eastern German party is responsible for the fact that an eastern German chancellor has MANAGED to stay in power so long, at the head of a government with an eastern German imprint. It would, in short, be difficult to claim that Germany has retained the character of the old federal republic after the fall of the Berlin Wall.
This diagnosis depends heavily on Merkel and could therefore be ephemeral. But the nation itself has also changed. It has discovered a new center.
Until 1945, Germans had only lived in a shared country for 74 years. Perhaps that was why it was so easy for the western part of the nation to abandon the idea of unity. Konrad Adenauer (CDU), the first West German chancellor, believed that the Western powers represented the salvation of his federal republic. He didn't take the Stalin Note seriously, which held out the prospect of German unity for the price of neutrality in the early 1950s. As a result, the eastern Germans were left high and dry.
West Germany took the westward path, and by the 1970s, most people were using the concept of "brothers and sisters" in the two Germanys in an ironic sense. A sense of foreignness did exist, but it was also manufactured. Many West Germans wanted to see themselves as Europeans first and Germans second, primarily out of shame for the Nazi past. Many West Germans were fond of nonchalantly saying that they felt closer to a Briton or a Frenchman than to an East German.
Over the years, those on the more comfortable side of the Berlin Wall began to look askance at those on the other side. They were viewed as great athletes (who used performance-enhancing drugs, of course) who were nevertheless small-minded and smug, people who never drove faster than the speed limit on the autobahn, surrounded by informants, dressed in those oddly faded jeans, people with the misfortune to be locked up behind the death strip, and yet who were also there somewhat voluntarily. The West Germans created images of East Germans who were so foreign that it would be impossible to be reunited with them. In doing so, they overlooked the fact that varying levels of consumption and freedom have little effect on deeper-seated mentalities, and certainly cannot change everything in 40 years -- the blink of an eye, historically speaking.
'Social Monarchy'
The citizens of East Germany had not alienated themselves as strongly from their counterparts in West Germany, despite encouragement from the SED. The country bordering theirs to the west remained a place of aspirations and hopes -- for more freedom and a higher level of consumption. The step they took following their revolution was in fact not a step into a completely alien world. Despite the separation, citizens in the eastern and western parts of Germany retained a similar political mentality.
Germans value a strong social welfare state. In the GDR, it provided total care at a low level. While it isn't as comprehensive in the federal republic, it also offers a better standard of living.
Both the east and the west have a tendency toward anti-capitalism. It was an established part of the system in the GDR, while in West Germany it developed in a special form called the Rhenish model of capitalism, which was less permissive than the Anglo-Saxon model and allowed for more government influence.
The recently deceased historian Hans-Ulrich Wehler found that a desire for a "social monarchy" already existed in 19th-century Germany. Citizens pinned their hopes on a strong state and not the individual. This is the key difference between Germans, on the one hand, and the British and Americans, on the other.
Germans have a pacifist strain that developed on both sides of the border after the disaster of World War II. Especially active peace movements arose in both East and West Germany.
Despite their fascination with all things American, the Germans indulge in anti-Americanism. It was imposed by the state in the GDR, and yet citizens there knew that US missiles would destroy their country if a war erupted. In West Germany, the love-hate relationship with the American big brothers became mixed with anti-capitalist and pacifist elements.
It is interesting that these four basic positions -- the affection for the social welfare state, pacifism, anti-capitalism and anti-Americanism -- correspond to the aims of the Left Party, making it the quintessentially German party. Still, it cannot achieve majorities nationwide because it defends its position with a radical, un-German approach.
Deeper Roots
Nevertheless, Sahra Wagenknecht, a member of the German parliament and a Left Party leader, has MANAGED to become a media star with her radical critique of capitalism. During the financial crisis, she gained the support of people who would otherwise have had little to do with the Left Party. Wagenknecht also represents a strong eastern element in German politics.
Of course, many East Germans had initia
การแปล กรุณารอสักครู่..
ตะวันตกตะวันออกจะดูดซึมและแปลงผลของการปฏิวัติเป็นกำไรให้กับ บริษัท ของ ไม่มีอะไรจะยังคงอยู่ของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมัน ( GDR ) , และประชาชนจะต้องส่งถึงวิถีชีวิตของต่างประเทศ ตะวันออกคือถ่ายผ่านเหตุการณ์ปฎิวัติยินดีกับการเปิดแขน แต่มันคือการครอบครองศัตรูเป็นลบและกำจัดสิ่งที่ภาคตะวันออกของเยอรมนี เคยเป็น สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีก็จะขยายตัว และนั่นจะเป็น . .
โหวต
ไม่มีความคาดหวังหลังจากเคลิ้มของการปฏิวัติ . . . ยินดีที่ prevailed เมื่อกำแพงเบอร์ลินลงมาบน 9 พฤศจิกายน 1989 -- มีกระจาย แม้เลวบางคนกลัวว่าเพิ่งขยายเยอรมนีจะถอยหลังเข้าไปในการเกิดใหม่ของจักรวรรดิเดิมของความชั่วร้าย ในเดือนกุมภาพันธ์ 2533 , ผู้เขียนกฎข้อที่สามของอุณหพลศาสตร์กล่าวว่า : " น่ากลัวและประสบการณ์เป็นประวัติการณ์ของญี่ปุ่นที่เราใช้ร่วมกันกับประชาชนของยุโรป , พูดกับการรวมเยอรมัน " หญ้าที่ชื่นชอบเป็นสมาพันธ์ และถ้ามันเป็นรัฐเอกภาพ หลังจากทั้งหมด" จะถึงวาระที่จะล้มเหลว "
แต่เยอรมันไม่ทำตามคำแนะนำนี้ ถ้าเราถูกเข้าใจผิด ความล้มเหลวที่คาดการณ์โดยหญ้าคือหลีกเลี่ยง แต่สิ่งที่เกี่ยวกับข้อสงสัยอื่น ๆ ความกลัวของการครอบครองและ commercialization ของการปฏิวัติ ? เป็นประชาชนที่กล้าหาญของเมืองเยอรมันตะวันออก เช่น ลีพฮัลลีและเพิ่มเพียงกองทัพของผู้บริโภคโดยไม่ต้องนำการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองใด ๆในประเทศของพวกเขาใหม่
ได้รับการปฏิวัติสองเป้าหมายที่จะยุติทุกอย่างที่นำหน้ามัน และสร้างสิ่งใหม่ ปฎิวัติ ปี 1989 ได้ประตูแรกเมื่อ GDR หยุดอยู่ทั้งประเทศ แต่เป้าหมายที่สองเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ( ตะวันตก ) และวันนี้เยอรมัน ) อย่างเป็นทางการเป็นที่รู้จักห่อหุ้มเยอรมนีตะวันออกในอดีต และองค์กรใหม่บางอย่างที่คุ้นเคย อย่างน้อยในตอนแรก ตะวันตกได้ขยายตัวไปทางทิศตะวันออก
แต่ตอนนี้ 25 ปีหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน เป็นที่ชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด การปฏิวัติยังสร้างเงื่อนไขสำหรับสิ่งใหม่ เยอรมัน ที่แตกต่างกัน สถาบันยังไม่เปลี่ยนแปลง และยังคงครองเศรษฐกิจตะวันตกเยอรมัน ,แต่บางอย่างก็ยังไหลในทิศทางตรงกันข้าม อาจเป็นไปได้ว่า สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ซึ่งถูกจ้องไปทางทิศตะวันตก ตั้งแต่ปี 1949 ได้กลายเป็นตะวันออกมากขึ้นในไม่กี่ปี ?
ไม่มีอะไรดีในเยอรมัน ได้มีส่วนร่วมมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้กว่า Chancellor Angela Merkel จากทิศตะวันออก . เธอ คือ พรรคประชาธิปัตย์และเป็นแชมป์ของเสรีภาพและก็ไม่สร้างขยาย GDR .อย่างไรก็ตาม มีแง่มุมที่เธอทำงานในประเทศที่เป็นรำลึกของประเทศเยอรมนีตะวันออกอดีต
เผด็จการกลัวการเปิดและความขัดแย้ง และ thrives ในนิยายของความสามัคคี ผู้ปกครอง หรือ ฝ่ายรัฐบาลอ้างว่ามันรันจะของคน เพราะจะต้องเป็นชุด ทุกคนอยู่ภายใต้บังคับฉันทามติความเงียบในประเทศถือว่าเป็นอนุมัติ Merkel เติบโตขึ้นมาในระบบนี้
องค์ประกอบของมันสะท้อนให้เห็นในลักษณะทางการเมืองของเธอ เธอเกลียดข้อพิพาทเปิด เธอไม่ได้เริ่มวาทกรรม และเธอรู้สึกสบายเมื่อความเงียบมีชัย . เธอชอบที่จะปกครองในรัฐบาล เพราะมันช่วยให้เธอสร้างฉันทามติกว้างภายในกลุ่มเล็กๆ สิ่งที่ได้กลายเป็นเงียบ
ในเยอรมนีหลายคนในประเทศแบบนี้ ตะวันออกเยอรมันจะใช้มัน แม้ในอดีตรูปแบบแองโกล แซกซัน กับ dualisms และความขัดแย้งอุ่นเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุดตะวันตกของเยอรมัน แม้ฝรั่งเศสยืนยันอีกอย่างดุเดือดกว่าเยอรมัน Merkel ได้เปิดใช้งานเยอรมันเพื่อค้นหาตัวเอง
Merkel ของศูนย์ใช่คริสเตียนประชาธิปไตยสหภาพแรงงาน ( CDU ) และศูนย์ซ้ายพรรคสังคมประชาธิปไตย ( SPD ) มีการปลอมแปลงเป็นชนิดใหม่ของสังคมประชาธิปไตย แต่เป็นอีกหนึ่ง ซึ่งให้ทุนฉันทามติทางสังคม การให้เงินสำหรับครอบครัวและผู้เกษียณ รวมทั้งค่าแรงขั้นต่ำ พรรคเดียวที่จัดการแสดงความเห็นอกเห็นใจแองโกล แซกซันทุนนิยมพรรคประชาธิปไตยเสรี ( FDP ) ได้ทั้งหมด แต่หายไป
ขณะที่ Merkel ทำให้เยอรมันตะวันออกของความเงียบแทนการเข้าไปในการเมืองเยอรมนี ประธานาธิบดี โยอาคิม เกาค์ ยังเป็น เยอรมัน ตะวันออก แสดงความไม่เห็นด้วยเสียง ในฐานะที่เป็นบาทหลวงในเมืองทางตะวันออกเฉียงเหนือของรอสตอค อาคิม เกาค์ ไม่ต่อต้าน แต่เขาเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชน .เขาฉีดแบบแรงของเขาเพื่อเสรีภาพในการเมืองเยอรมัน พร้อมกับข้อความว่า เสรีภาพจะต้องต่อสู้หรือป้องกันตัว ด้วยการบังคับอาวุธถ้าจำเป็น
เยอรมนีใหม่ศูนย์
เขาได้พบความต้านทานส่วนใหญ่จากพรรคที่มีรากใน GDR พรรคซ้าย ส่วนใหญ่ มันโผล่ออกมาจากพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตย ( PDS ) , ทายาทพรรคเพื่อแต่ ,และต่อมาได้เข้าร่วมกองกำลังกับปีกซ้าย defectors จาก SPD . พรรคซ้ายแรงมากว่า ส่วนใหญ่นิยมฝ่ายซ้ายไม่สามารถประกอบได้ แต่เพื่อให้ห่างไกล SPD ได้ปฏิเสธที่จะให้ความคิดของพรรคร่วมรัฐบาลกับพรรคฝ่ายซ้ายในระดับชาติ ผลพรรคเยอรมันตะวันออก เป็นผู้รับผิดชอบว่าเป็นเยอรมัน Chancellor ภาคตะวันออกมีการจัดการให้อยู่ในอำนาจนาน ที่หัวของรัฐบาลกับประทับชาวเยอรมันตะวันออก มันจะ สั้นๆ ยากที่จะเรียกร้องว่า เยอรมนียังคงมีตัวละครของสหพันธ์สาธารณรัฐหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน .
การวินิจฉัยโรคนี้ขึ้นอยู่อย่างมากใน Merkel และสามารถจึงจะไม่ยั่งยืน แต่ประเทศตัวเองยังเปลี่ยนไป ได้ค้นพบศูนย์ใหม่
จนถึงปี 1945 เยอรมันเท่านั้นที่อาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้ร่วมกันสำหรับ 74 ปี บางทีนี่คือเหตุผลว่าทำไมมันจึงง่ายสำหรับภาคตะวันตกของประเทศที่จะละทิ้งความคิดของความสามัคคี รัฐซาลซ์บูร์ก ( CDU ) อธิการบดีชาวเยอรมันตะวันตกก่อนเชื่อว่า มหาอำนาจตะวันตกแสดงความรอดของสหพันธ์สาธารณรัฐของเขา เขาไม่ได้เอาโน๊ตสตาลินอย่างจริงจัง ซึ่งทำให้โอกาสของความเป็นเยอรมันสำหรับราคาของความเป็นกลางในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ผล เยอรมันตะวันออกซ้ายสูงและแห้ง
เยอรมันตะวันตกได้ทางทิศตะวันตก โดยทศวรรษคนส่วนใหญ่ใช้แนวคิดของ " พี่น้อง " ใน 2 germanys ในความรู้สึกจริง ความรู้สึกของ foreignness มีอยู่จริง แต่มันก็ผลิต หลายตะวันตกเยอรมันต้องการเห็นตัวเองเป็นครั้งแรกที่ชาวยุโรปและเยอรมันสองหลักจากความอับอายให้อดีตนาซีหลายตะวันตกเยอรมันรักหน้าตาเฉยว่าพวกเขารู้สึกใกล้ชิดกับคนอังกฤษ หรือฝรั่งเศส กว่าจะเป็นชาวเยอรมันตะวันออก
ปี เหล่านั้นในด้านสะดวกสบายมากขึ้นของกำแพงเบอร์ลินเริ่มควักค้อนเหล่านั้นในด้านอื่น ๆ พวกเขาถูกมองว่าเป็นนักกีฬาที่ดี ( ใครใช้ยาโด๊ป แน่นอน ) แต่ความคิดใคร และใจแคบคนที่ไม่เคยขับรถเร็วกว่าความเร็วที่กำหนดบนออโต้บาห์น ล้อมรอบ โดยผู้ให้ข้อมูล ในชุดกางเกงยีนส์ซีดจางนั้นผิดปกติ คนเคราะห์ร้ายถูกขังอยู่หลังความตายแถบและอีกที่ก็มีบ้างโดยสมัครใจ ตะวันตกเยอรมันสร้างภาพของชาวเยอรมันตะวันออกที่กระทรวงการต่างประเทศ ว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เจอกับพวกเขา ในการทำเช่นนั้นพวกเขามองข้ามความจริงที่ว่าแตกต่างระดับของการบริโภคและเสรีภาพจะมีผลเพียงเล็กน้อยในจิตใจลึกที่นั่งแน่นอน และไม่สามารถเปลี่ยนทุกอย่างใน 40 ปี . . . กะพริบตา ตามประวัติแล้ว
'social ระบอบ '
พลเมืองเยอรมันตะวันออกไม่ได้แปลกแยกตัวเองเป็นอย่างมากจากคู่ของพวกเขาในประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน แม้กำลังใจ จากแต่ .ประเทศที่มีพรมแดนติดกับพวกเขาไปยังตะวันตกยังคงเป็นสถานที่ของแรงบันดาลใจและความหวัง . . . มีอิสระมากขึ้นและระดับที่สูงขึ้นของการบริโภค ขั้นตอนที่พวกเขาเอาต่อไปนี้การปฏิวัติของพวกเขาในความเป็นจริงไม่ได้เป็นขั้นตอนเข้าสู่โลกของมนุษย์ต่างดาวอย่างสมบูรณ์ แม้จะมีการแยกประชาชนในภาคตะวันออกและภาคตะวันตกของเยอรมนียังคงคล้ายกัน
ทางความคิดทางการเมืองเยอรมันค่ารัฐสวัสดิการสังคมเข้มแข็ง ใน GDR มันให้ดูแล รวมอยู่ใน ระดับน้อย ในขณะที่มันไม่เป็นที่ครอบคลุมในสหพันธ์สาธารณรัฐ มันยังมีมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น
ทั้งตะวันออกและตะวันตกมีแนวโน้มต่อต้านทุนนิยม มันเป็นการสร้างส่วนหนึ่งของระบบใน GDR ,ในขณะที่ในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้พัฒนาในรูปแบบพิเศษที่เรียกว่าแบบจำลองเกี่ยวกับแม่น้ำไรน์ของระบบทุนนิยมซึ่งถูกควบคุมน้อยกว่ารูปแบบแองโกล แซกซัน และได้รับอนุญาตให้เพิ่มอำนาจรัฐ .
Hans Ulrich wehler นักประวัติศาสตร์ผู้เสียชีวิตเมื่อเร็ว ๆ นี้ พบว่า ต้องการให้ " พระมหากษัตริย์ " สังคมมีอยู่แล้วในศตวรรษเยอรมนี ประชาชนตรึงความหวังของพวกเขาในรัฐที่เข้มแข็ง และไม่ใช่ตัวบุคคลนี่คือความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเยอรมัน ในมือข้างหนึ่ง , และอังกฤษ และอเมริกัน ในอื่น ๆ .
เยอรมันมีสันติสายพันธุ์ที่พัฒนาบนทั้งสองด้านของชายแดนหลังภัยพิบัติของสงครามโลกครั้งที่สอง การเคลื่อนไหวเพื่อสันติภาพโดยเฉพาะใช้งานได้ทั้งในตะวันออกและตะวันตกเยอรมนี
แม้เสน่ห์ของพวกเขากับพวกอเมริกัน , เยอรมันหลงระเริงใน anti ความเลื่อมใสอเมริกา .มันถูกบังคับโดยรัฐใน GDR แต่ประชาชนก็รู้ว่าเราขีปนาวุธทำลายประเทศของตน ถ้าสงครามปะทุขึ้น ในเยอรมนีตะวันตก ความรักความเกลียดชังความสัมพันธ์กับอเมริกันใหญ่พี่น้องมาผสมกับองค์ประกอบที่ต่อต้านทุนนิยมและสันติ
มันเป็นที่น่าสนใจเหล่านี้พื้นฐานสี่ตำแหน่ง -- ความรักสำหรับสวัสดิการรัฐ อหิงสาต่อต้านทุนนิยมและต่อต้านความเลื่อมใสอเมริกา -- สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายของพรรคฝ่ายซ้าย ทำให้พรรคเวลาเผื่อส่วนตัวของเยอรมัน ยัง ไม่สามารถบรรลุประชาสัมพันธ์ทั่วประเทศ เพราะมันปกป้องตำแหน่งของมันกับรุนแรงเข้าหาเยอรมัน a .
ลึกราก
แต่ sahra แวเกิ้นนิกต์ , สมาชิกของรัฐสภาเยอรมันและพรรคเขียวผู้นำได้กลายเป็นดาวสื่อกับเธอวิจารณ์รุนแรงของทุนนิยม ช่วงที่เกิดวิกฤตทางการเงิน เธอได้รับการสนับสนุนจากประชาชนที่จะเป็นอย่างอื่นได้น้อยจะทำอย่างไรกับพรรคซ้าย แวเกิ้นนิกต์ยังหมายถึงองค์ประกอบตะวันออกที่แข็งแกร่งในการเมืองเยอรมัน
แน่นอน หลายเยอรมันตะวันออกมีในประเทศไทย โดยเลือกจากชานอ้อย
โหวต
ไม่มีความคาดหวังหลังจากเคลิ้มของการปฏิวัติ . . . ยินดีที่ prevailed เมื่อกำแพงเบอร์ลินลงมาบน 9 พฤศจิกายน 1989 -- มีกระจาย แม้เลวบางคนกลัวว่าเพิ่งขยายเยอรมนีจะถอยหลังเข้าไปในการเกิดใหม่ของจักรวรรดิเดิมของความชั่วร้าย ในเดือนกุมภาพันธ์ 2533 , ผู้เขียนกฎข้อที่สามของอุณหพลศาสตร์กล่าวว่า : " น่ากลัวและประสบการณ์เป็นประวัติการณ์ของญี่ปุ่นที่เราใช้ร่วมกันกับประชาชนของยุโรป , พูดกับการรวมเยอรมัน " หญ้าที่ชื่นชอบเป็นสมาพันธ์ และถ้ามันเป็นรัฐเอกภาพ หลังจากทั้งหมด" จะถึงวาระที่จะล้มเหลว "
แต่เยอรมันไม่ทำตามคำแนะนำนี้ ถ้าเราถูกเข้าใจผิด ความล้มเหลวที่คาดการณ์โดยหญ้าคือหลีกเลี่ยง แต่สิ่งที่เกี่ยวกับข้อสงสัยอื่น ๆ ความกลัวของการครอบครองและ commercialization ของการปฏิวัติ ? เป็นประชาชนที่กล้าหาญของเมืองเยอรมันตะวันออก เช่น ลีพฮัลลีและเพิ่มเพียงกองทัพของผู้บริโภคโดยไม่ต้องนำการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองใด ๆในประเทศของพวกเขาใหม่
ได้รับการปฏิวัติสองเป้าหมายที่จะยุติทุกอย่างที่นำหน้ามัน และสร้างสิ่งใหม่ ปฎิวัติ ปี 1989 ได้ประตูแรกเมื่อ GDR หยุดอยู่ทั้งประเทศ แต่เป้าหมายที่สองเป็นเรื่องที่แตกต่างกัน สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ( ตะวันตก ) และวันนี้เยอรมัน ) อย่างเป็นทางการเป็นที่รู้จักห่อหุ้มเยอรมนีตะวันออกในอดีต และองค์กรใหม่บางอย่างที่คุ้นเคย อย่างน้อยในตอนแรก ตะวันตกได้ขยายตัวไปทางทิศตะวันออก
แต่ตอนนี้ 25 ปีหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน เป็นที่ชัดเจนว่า นี่ไม่ใช่เรื่องราวทั้งหมด การปฏิวัติยังสร้างเงื่อนไขสำหรับสิ่งใหม่ เยอรมัน ที่แตกต่างกัน สถาบันยังไม่เปลี่ยนแปลง และยังคงครองเศรษฐกิจตะวันตกเยอรมัน ,แต่บางอย่างก็ยังไหลในทิศทางตรงกันข้าม อาจเป็นไปได้ว่า สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ซึ่งถูกจ้องไปทางทิศตะวันตก ตั้งแต่ปี 1949 ได้กลายเป็นตะวันออกมากขึ้นในไม่กี่ปี ?
ไม่มีอะไรดีในเยอรมัน ได้มีส่วนร่วมมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้กว่า Chancellor Angela Merkel จากทิศตะวันออก . เธอ คือ พรรคประชาธิปัตย์และเป็นแชมป์ของเสรีภาพและก็ไม่สร้างขยาย GDR .อย่างไรก็ตาม มีแง่มุมที่เธอทำงานในประเทศที่เป็นรำลึกของประเทศเยอรมนีตะวันออกอดีต
เผด็จการกลัวการเปิดและความขัดแย้ง และ thrives ในนิยายของความสามัคคี ผู้ปกครอง หรือ ฝ่ายรัฐบาลอ้างว่ามันรันจะของคน เพราะจะต้องเป็นชุด ทุกคนอยู่ภายใต้บังคับฉันทามติความเงียบในประเทศถือว่าเป็นอนุมัติ Merkel เติบโตขึ้นมาในระบบนี้
องค์ประกอบของมันสะท้อนให้เห็นในลักษณะทางการเมืองของเธอ เธอเกลียดข้อพิพาทเปิด เธอไม่ได้เริ่มวาทกรรม และเธอรู้สึกสบายเมื่อความเงียบมีชัย . เธอชอบที่จะปกครองในรัฐบาล เพราะมันช่วยให้เธอสร้างฉันทามติกว้างภายในกลุ่มเล็กๆ สิ่งที่ได้กลายเป็นเงียบ
ในเยอรมนีหลายคนในประเทศแบบนี้ ตะวันออกเยอรมันจะใช้มัน แม้ในอดีตรูปแบบแองโกล แซกซัน กับ dualisms และความขัดแย้งอุ่นเป็นผู้ต้องสงสัยมากที่สุดตะวันตกของเยอรมัน แม้ฝรั่งเศสยืนยันอีกอย่างดุเดือดกว่าเยอรมัน Merkel ได้เปิดใช้งานเยอรมันเพื่อค้นหาตัวเอง
Merkel ของศูนย์ใช่คริสเตียนประชาธิปไตยสหภาพแรงงาน ( CDU ) และศูนย์ซ้ายพรรคสังคมประชาธิปไตย ( SPD ) มีการปลอมแปลงเป็นชนิดใหม่ของสังคมประชาธิปไตย แต่เป็นอีกหนึ่ง ซึ่งให้ทุนฉันทามติทางสังคม การให้เงินสำหรับครอบครัวและผู้เกษียณ รวมทั้งค่าแรงขั้นต่ำ พรรคเดียวที่จัดการแสดงความเห็นอกเห็นใจแองโกล แซกซันทุนนิยมพรรคประชาธิปไตยเสรี ( FDP ) ได้ทั้งหมด แต่หายไป
ขณะที่ Merkel ทำให้เยอรมันตะวันออกของความเงียบแทนการเข้าไปในการเมืองเยอรมนี ประธานาธิบดี โยอาคิม เกาค์ ยังเป็น เยอรมัน ตะวันออก แสดงความไม่เห็นด้วยเสียง ในฐานะที่เป็นบาทหลวงในเมืองทางตะวันออกเฉียงเหนือของรอสตอค อาคิม เกาค์ ไม่ต่อต้าน แต่เขาเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชน .เขาฉีดแบบแรงของเขาเพื่อเสรีภาพในการเมืองเยอรมัน พร้อมกับข้อความว่า เสรีภาพจะต้องต่อสู้หรือป้องกันตัว ด้วยการบังคับอาวุธถ้าจำเป็น
เยอรมนีใหม่ศูนย์
เขาได้พบความต้านทานส่วนใหญ่จากพรรคที่มีรากใน GDR พรรคซ้าย ส่วนใหญ่ มันโผล่ออกมาจากพรรคสังคมนิยมประชาธิปไตย ( PDS ) , ทายาทพรรคเพื่อแต่ ,และต่อมาได้เข้าร่วมกองกำลังกับปีกซ้าย defectors จาก SPD . พรรคซ้ายแรงมากว่า ส่วนใหญ่นิยมฝ่ายซ้ายไม่สามารถประกอบได้ แต่เพื่อให้ห่างไกล SPD ได้ปฏิเสธที่จะให้ความคิดของพรรคร่วมรัฐบาลกับพรรคฝ่ายซ้ายในระดับชาติ ผลพรรคเยอรมันตะวันออก เป็นผู้รับผิดชอบว่าเป็นเยอรมัน Chancellor ภาคตะวันออกมีการจัดการให้อยู่ในอำนาจนาน ที่หัวของรัฐบาลกับประทับชาวเยอรมันตะวันออก มันจะ สั้นๆ ยากที่จะเรียกร้องว่า เยอรมนียังคงมีตัวละครของสหพันธ์สาธารณรัฐหลังจากการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน .
การวินิจฉัยโรคนี้ขึ้นอยู่อย่างมากใน Merkel และสามารถจึงจะไม่ยั่งยืน แต่ประเทศตัวเองยังเปลี่ยนไป ได้ค้นพบศูนย์ใหม่
จนถึงปี 1945 เยอรมันเท่านั้นที่อาศัยอยู่ในประเทศที่ใช้ร่วมกันสำหรับ 74 ปี บางทีนี่คือเหตุผลว่าทำไมมันจึงง่ายสำหรับภาคตะวันตกของประเทศที่จะละทิ้งความคิดของความสามัคคี รัฐซาลซ์บูร์ก ( CDU ) อธิการบดีชาวเยอรมันตะวันตกก่อนเชื่อว่า มหาอำนาจตะวันตกแสดงความรอดของสหพันธ์สาธารณรัฐของเขา เขาไม่ได้เอาโน๊ตสตาลินอย่างจริงจัง ซึ่งทำให้โอกาสของความเป็นเยอรมันสำหรับราคาของความเป็นกลางในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ผล เยอรมันตะวันออกซ้ายสูงและแห้ง
เยอรมันตะวันตกได้ทางทิศตะวันตก โดยทศวรรษคนส่วนใหญ่ใช้แนวคิดของ " พี่น้อง " ใน 2 germanys ในความรู้สึกจริง ความรู้สึกของ foreignness มีอยู่จริง แต่มันก็ผลิต หลายตะวันตกเยอรมันต้องการเห็นตัวเองเป็นครั้งแรกที่ชาวยุโรปและเยอรมันสองหลักจากความอับอายให้อดีตนาซีหลายตะวันตกเยอรมันรักหน้าตาเฉยว่าพวกเขารู้สึกใกล้ชิดกับคนอังกฤษ หรือฝรั่งเศส กว่าจะเป็นชาวเยอรมันตะวันออก
ปี เหล่านั้นในด้านสะดวกสบายมากขึ้นของกำแพงเบอร์ลินเริ่มควักค้อนเหล่านั้นในด้านอื่น ๆ พวกเขาถูกมองว่าเป็นนักกีฬาที่ดี ( ใครใช้ยาโด๊ป แน่นอน ) แต่ความคิดใคร และใจแคบคนที่ไม่เคยขับรถเร็วกว่าความเร็วที่กำหนดบนออโต้บาห์น ล้อมรอบ โดยผู้ให้ข้อมูล ในชุดกางเกงยีนส์ซีดจางนั้นผิดปกติ คนเคราะห์ร้ายถูกขังอยู่หลังความตายแถบและอีกที่ก็มีบ้างโดยสมัครใจ ตะวันตกเยอรมันสร้างภาพของชาวเยอรมันตะวันออกที่กระทรวงการต่างประเทศ ว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เจอกับพวกเขา ในการทำเช่นนั้นพวกเขามองข้ามความจริงที่ว่าแตกต่างระดับของการบริโภคและเสรีภาพจะมีผลเพียงเล็กน้อยในจิตใจลึกที่นั่งแน่นอน และไม่สามารถเปลี่ยนทุกอย่างใน 40 ปี . . . กะพริบตา ตามประวัติแล้ว
'social ระบอบ '
พลเมืองเยอรมันตะวันออกไม่ได้แปลกแยกตัวเองเป็นอย่างมากจากคู่ของพวกเขาในประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน แม้กำลังใจ จากแต่ .ประเทศที่มีพรมแดนติดกับพวกเขาไปยังตะวันตกยังคงเป็นสถานที่ของแรงบันดาลใจและความหวัง . . . มีอิสระมากขึ้นและระดับที่สูงขึ้นของการบริโภค ขั้นตอนที่พวกเขาเอาต่อไปนี้การปฏิวัติของพวกเขาในความเป็นจริงไม่ได้เป็นขั้นตอนเข้าสู่โลกของมนุษย์ต่างดาวอย่างสมบูรณ์ แม้จะมีการแยกประชาชนในภาคตะวันออกและภาคตะวันตกของเยอรมนียังคงคล้ายกัน
ทางความคิดทางการเมืองเยอรมันค่ารัฐสวัสดิการสังคมเข้มแข็ง ใน GDR มันให้ดูแล รวมอยู่ใน ระดับน้อย ในขณะที่มันไม่เป็นที่ครอบคลุมในสหพันธ์สาธารณรัฐ มันยังมีมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น
ทั้งตะวันออกและตะวันตกมีแนวโน้มต่อต้านทุนนิยม มันเป็นการสร้างส่วนหนึ่งของระบบใน GDR ,ในขณะที่ในสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีได้พัฒนาในรูปแบบพิเศษที่เรียกว่าแบบจำลองเกี่ยวกับแม่น้ำไรน์ของระบบทุนนิยมซึ่งถูกควบคุมน้อยกว่ารูปแบบแองโกล แซกซัน และได้รับอนุญาตให้เพิ่มอำนาจรัฐ .
Hans Ulrich wehler นักประวัติศาสตร์ผู้เสียชีวิตเมื่อเร็ว ๆ นี้ พบว่า ต้องการให้ " พระมหากษัตริย์ " สังคมมีอยู่แล้วในศตวรรษเยอรมนี ประชาชนตรึงความหวังของพวกเขาในรัฐที่เข้มแข็ง และไม่ใช่ตัวบุคคลนี่คือความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเยอรมัน ในมือข้างหนึ่ง , และอังกฤษ และอเมริกัน ในอื่น ๆ .
เยอรมันมีสันติสายพันธุ์ที่พัฒนาบนทั้งสองด้านของชายแดนหลังภัยพิบัติของสงครามโลกครั้งที่สอง การเคลื่อนไหวเพื่อสันติภาพโดยเฉพาะใช้งานได้ทั้งในตะวันออกและตะวันตกเยอรมนี
แม้เสน่ห์ของพวกเขากับพวกอเมริกัน , เยอรมันหลงระเริงใน anti ความเลื่อมใสอเมริกา .มันถูกบังคับโดยรัฐใน GDR แต่ประชาชนก็รู้ว่าเราขีปนาวุธทำลายประเทศของตน ถ้าสงครามปะทุขึ้น ในเยอรมนีตะวันตก ความรักความเกลียดชังความสัมพันธ์กับอเมริกันใหญ่พี่น้องมาผสมกับองค์ประกอบที่ต่อต้านทุนนิยมและสันติ
มันเป็นที่น่าสนใจเหล่านี้พื้นฐานสี่ตำแหน่ง -- ความรักสำหรับสวัสดิการรัฐ อหิงสาต่อต้านทุนนิยมและต่อต้านความเลื่อมใสอเมริกา -- สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายของพรรคฝ่ายซ้าย ทำให้พรรคเวลาเผื่อส่วนตัวของเยอรมัน ยัง ไม่สามารถบรรลุประชาสัมพันธ์ทั่วประเทศ เพราะมันปกป้องตำแหน่งของมันกับรุนแรงเข้าหาเยอรมัน a .
ลึกราก
แต่ sahra แวเกิ้นนิกต์ , สมาชิกของรัฐสภาเยอรมันและพรรคเขียวผู้นำได้กลายเป็นดาวสื่อกับเธอวิจารณ์รุนแรงของทุนนิยม ช่วงที่เกิดวิกฤตทางการเงิน เธอได้รับการสนับสนุนจากประชาชนที่จะเป็นอย่างอื่นได้น้อยจะทำอย่างไรกับพรรคซ้าย แวเกิ้นนิกต์ยังหมายถึงองค์ประกอบตะวันออกที่แข็งแกร่งในการเมืองเยอรมัน
แน่นอน หลายเยอรมันตะวันออกมีในประเทศไทย โดยเลือกจากชานอ้อย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Many people in Japan think Carlos Ghosn
- ฉันดีใจที่คุณโทรมาหาฉัน
- ถ่ายทำภาพยนตร์ที่ไหน
- envie
- Special tranditional
- When I was high school student. I had th
- The purpose of this test was to measure
- A few stolen moments is all that we shar
- How is your throat now?
- อาจารย์ประจำวิชา ภาษาอังกฤษเพื่องานนำเสน
- I am a calm man22:18 Peter5 Ok
- come on say
- Oh shit
- sleep place
- 4) The Question MarkUse the question mar
- what does that mean
- I hope you well come
- เเม่บ้าน
- Boy is more fans than makki
- ภาษา เปรียบเสมือนเครื่องมือที่ใช้ในการติ
- I am a calm man22:18 Peter5 Ok
- ในสังคมโลกปัจจุบัน คงไม่อาจปฏิเสธได้ว่
- forget
- I live nearby
