The purpose of the categorization w

The purpose of the categorization was to enable the researchers to compose a list that could be referred to for continuing research into student retention, though the list in itself is not intended for predicting persistence and retention. It will later be used for writing questionnaires and interview questions aimed at measuring general feelings of satisfaction or the like. The most common ideas or issues could later serve as guidelines in preparing a set of questions for further research on the subject. Some of the key items can be put into Likert-type questions; for instance, by asking respondents to indicate their level of satisfaction from 1 to 4 or so on. An example of one such item would be: “Rate your overall relationship with the faculty members with whom you are most in contact with”: 1. Poor 2. Needs Improvement 3. Good 4. Excellent. Also, a similar scale could be used to put weight on specific items. For example, we can ask the respondents to rank the following issues from most to least serious: Some Thai instructors speak a lot of Thai, Lack of interaction between instructors and students, Lack of English-speaking personnel at other BU departments, Redtape (procedures), etc… Their answers should offer added insight on which issues have the most and least significance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการจัดประเภทได้นักวิจัยจะประกอบด้วยรายการที่สามารถอ้างอิงเพื่อเปิดใช้งานสำหรับต่อการวิจัยเป็นเงินประกันผลงานสำหรับนักเรียน ว่ารายการในตัวเองไม่ได้มีไว้สำหรับการคาดการณ์คงอยู่และการรักษา ในภายหลังจะถูกใช้สำหรับการเขียนแบบสอบถาม และสัมภาษณ์ถามมุ่งทั่วไปวัดความรู้สึกของความพึงพอใจเช่น ภายหลังความคิดหรือปัญหาทั่วสามารถใช้เป็นแนวทางในการเตรียมชุดคำถามสำหรับการวิจัยเพิ่มเติมในเรื่อง สินค้าสำคัญสามารถใส่ลงไปในคำถามแบบ Likert ตัวอย่าง จากการถามตอบเพื่อบ่งชี้ระดับความพึงพอใจจาก 1 ไป 4 ดังนั้นใน จะเป็นตัวอย่างหนึ่งรายการ: "อัตราความสัมพันธ์โดยรวมของคุณกับคณาจารย์ที่มีมากที่สุดในการติดต่อกับ": 1. ดี 2 ต้องปรับปรุง 3 4 ดี ยอดเยี่ยม ยัง สเกลคล้ายกันสามารถใช้วางน้ำหนักสินค้าเฉพาะ ตัวอย่าง เราสามารถขอให้ผู้ตอบสามารถลำดับต่อไปนี้ออกจากส่วนใหญ่จะร้ายแรงอย่างน้อย: ครูไทยบางพูดมากของไทย ขาดการโต้ตอบระหว่างผู้สอนและนักเรียน พูดขาดภาษาอังกฤษบุคลากรในแผนกอื่น ๆ BU, Redtape (ขั้นตอน), ฯลฯ ... คำตอบของพวกเขาควรมีความเข้าใจเพิ่มที่ปัญหามีความสำคัญมากที่สุด และน้อยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการจัดหมวดหมู่จะช่วยให้นักวิจัยในการเขียนรายการที่อาจจะเรียกว่าสำหรับการวิจัยในการเก็บรักษานักเรียนอย่างต่อเนื่องแม้ว่าจะมีรายชื่อในตัวเองไม่ได้มีวัตถุประสงค์ในการทำนายการคงอยู่และการเก็บรักษา มันจะต่อมาถูกนำมาใช้สำหรับการเขียนแบบสอบถามและคำถามสัมภาษณ์เพื่อวัดความรู้สึกทั่วไปของความพึงพอใจหรือชอบ ความคิดที่พบมากที่สุดหรือปัญหาต่อมาสามารถนำมาใช้เป็นแนวทางในการจัดเตรียมชุดของคำถามสำหรับการวิจัยต่อไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ บางส่วนของรายการที่สำคัญสามารถใส่ลงในคำถาม Likert ประเภท; เช่นโดยขอให้ผู้ตอบแบบสอบถามเพื่อบ่งชี้ถึงระดับความพึงพอใจ 1-4 หรืออื่น ๆ ของพวกเขา ตัวอย่างของหนึ่งรายการดังกล่าวจะเป็น "คะแนนความสัมพันธ์โดยรวมของคุณกับอาจารย์กับผู้ที่คุณเป็นส่วนใหญ่ในการติดต่อกับ": 1 แย่ 2 ความต้องการปรับปรุง 3 ดี 4 ดีเยี่ยม นอกจากนี้ระดับเดียวกันสามารถนำมาใช้ในการวางน้ำหนักในรายการที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่นเราสามารถขอให้ผู้ตอบแบบสอบถามในการจัดอันดับปัญหาต่อไปนี้จากมากไปน้อยร้ายแรงบางอาจารย์ไทยพูดมากของไทยขาดการปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้สอนและนักเรียนขาดบุคลากรที่พูดภาษาอังกฤษที่หน่วยงานอื่น ๆ BU, Redtape (ขั้นตอน ) ฯลฯ ... คำตอบของพวกเขาควรจะให้ข้อมูลเชิงลึกเข้ามาเมื่อปัญหาที่มีความสำคัญมากที่สุดและน้อยที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการจัดหมวดหมู่ คือ ต้องการให้นักวิจัยให้เขียนรายการที่อาจจะเรียกว่าการศึกษาวิจัยเป็นนักศึกษา แม้ว่ารายการในตัวเอง ไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำนายการคงอยู่และการเก็บรักษา หลังจากนั้นมันก็จะถูกใช้สำหรับการเขียนแบบสอบถามและสัมภาษณ์เพื่อวัดความรู้สึกทั่วไปของความพึงพอใจ หรือชอบความคิดเห็นที่พบมากที่สุดหรือปัญหาได้ในภายหลังเป็นแนวทางในการจัดเตรียมชุดคำถามสำหรับการวิจัยในเรื่อง บางส่วนของรายการที่สำคัญที่สามารถใส่ลงในคนประเภทคําถาม เช่น ถามตอบเพื่อระบุระดับของความพึงพอใจจาก 1 ถึง 4 หรือ เป็นต้น ตัวอย่างของรายการดังกล่าวจะเป็น :" คะแนนความสัมพันธ์โดยรวมของคุณกับสมาชิกของคณะที่คุณจะมากที่สุดในการติดต่อกับ " : 1 จน 2 ต้องปรับปรุง 3 ดี 4 . ที่ยอดเยี่ยม นอกจากนี้ ระดับที่คล้ายกันอาจจะใช้ในการวางน้ำหนักบนรายการที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น เราสามารถถามตอบกับอันดับประเด็นต่อไปนี้จากมากไปน้อยร้ายแรง : อาจารย์บางคนพูดไทยมาก ไทยขาดการปฏิสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์และนักเรียน ขาดบุคลากรที่พูดภาษาอังกฤษได้ที่แผนกบู อื่น ๆ , เรดเทป ( ขั้นตอน ) , ฯลฯ . . . . . . . คำตอบของพวกเขาควรเสนอประเด็นที่เป็นข้อมูลเชิงลึก ซึ่งมีมากที่สุด และสำคัญที่สุด