- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Life was bad. The next day it was w
Life was bad. The next day it was worse. Samira’s father phoned. He wanted to speak to my father. I looked at my father while he took the call. After a minute or two he put his hand over the phone and turned to me. He asked me to leave the room. Ten minutes later he called me back and told me the bad news. I’m very sorry my son. When they arrested me ,I thought about your engagement. I was afraid of this. Samira’s father has just phoned. He said that his plans have changed. He said that he thinks Samira is too young. I’m so sorry. I’ve done nothing wrong and neither have you, but that’s not important now.
Samira’s father knows that you’re a good man. How can he do this to you, to our family? It’s not right, I said angrily. ‘We know that I’m not a thief and I think that he knows that, too. But he’s thinking about his daughter. How can he agree to this engagement now? Nobody wants to know a thief or the family of a thief. He doesn’t want his daughter to marry into a family that nobody wants to know. You’ll see He won’t be the only one to think that way.
My father was right . We usually had a lot of visitors: my mother’s family and friends, our friend, my father’s family ,friends and business colleagues. There was always someone in the house. Now the house was empty. Nobody came to visit. Nobody came for dinner or for coffee. I spoke to my friends on the phone, but, strangely, they were always busy. Amira and Ibrahim said the same. Luckily it was the summer. There was no school for my youngest brother. We were happy about that.
We didn’t want him to hear bad things about his father from the other children. But Mohammed wasn’t happy. He was bored. He didn’t have anyone to play with. He stayed in his bedroom and played on his computer. He only left his room to eat and to tell us that he was bored.
We didn’t see much of my father either. He lived in his own world. Day after day, he set in his office, seeing nobody, talking to nobody. He stopped eating with us, so my mother took food to him. He ate very little. My mother didn’t say anything to me, but I knew that she was very worried about him and the family. Sometimes at night, when she thought that we were all in bed, I could hear her downstairs, crying.
Not every stopped calling. The day after Samira’s father phoned, I had a phone call from Samira.
I’m so sorry, she said. She was crying. I don’t want to end our engagement, but my father won’t listen. I told my father that there has been a terrible mistake. I know that your father isn’t a thief and I’m sure that my father knows that too, but he says it’s not important what he or I think. He told me that he spoke to your father.
‘yes, he did, I said quietly.
‘One day the police will catch the real thief and everyone will be sorry, she said.
I’ll never forget your trust in my family, I said quietly Thank you.
‘Perhaps we can help my father change his plans again, she went on , and she wasn’t crying now. ‘We must fine the real thief. Your father didn’t take the jewellery, so we must find the person who did. She made it sound so easy.
‘But how are we going to do that?’ I asked.
‘Let’s think. Sheikh bin Salem says that he didn’t leave the parcel. He says that he didn’t ask his secretary to type it. Perhaps he didn’t ask him to type it but perhaps he left the parcel.
‘What do you mean? I asked.
‘Perhaps he typed the note himself. Perhaps he stole his wife’s jewellery.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin Salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
Your father always goes to Sheikh Bin Salem’s office. You father was carrying a lot of papers with him I took them coffee and then closed the door. It was a long meeting. About two hours later your father opened the door and asked me to bring two cups of coffee. They were laughing about something.
‘Who left the building first, Sheikh Bin Salem or my Father? I asked.
‘Sheikh Bin Salam. I think he left about half past eight. All the other employees lest between eight and nine o’clock. After nine. The only people in the building were your father and I ….oh yes, the cleaners were there, too, and the security guard was outside as usual.
‘What time did my father leave? I asked.
Samira’s father knows that you’re a good man. How can he do this to you, to our family? It’s not right, I said angrily. ‘We know that I’m not a thief and I think that he knows that, too. But he’s thinking about his daughter. How can he agree to this engagement now? Nobody wants to know a thief or the family of a thief. He doesn’t want his daughter to marry into a family that nobody wants to know. You’ll see He won’t be the only one to think that way.
My father was right . We usually had a lot of visitors: my mother’s family and friends, our friend, my father’s family ,friends and business colleagues. There was always someone in the house. Now the house was empty. Nobody came to visit. Nobody came for dinner or for coffee. I spoke to my friends on the phone, but, strangely, they were always busy. Amira and Ibrahim said the same. Luckily it was the summer. There was no school for my youngest brother. We were happy about that.
We didn’t want him to hear bad things about his father from the other children. But Mohammed wasn’t happy. He was bored. He didn’t have anyone to play with. He stayed in his bedroom and played on his computer. He only left his room to eat and to tell us that he was bored.
We didn’t see much of my father either. He lived in his own world. Day after day, he set in his office, seeing nobody, talking to nobody. He stopped eating with us, so my mother took food to him. He ate very little. My mother didn’t say anything to me, but I knew that she was very worried about him and the family. Sometimes at night, when she thought that we were all in bed, I could hear her downstairs, crying.
Not every stopped calling. The day after Samira’s father phoned, I had a phone call from Samira.
I’m so sorry, she said. She was crying. I don’t want to end our engagement, but my father won’t listen. I told my father that there has been a terrible mistake. I know that your father isn’t a thief and I’m sure that my father knows that too, but he says it’s not important what he or I think. He told me that he spoke to your father.
‘yes, he did, I said quietly.
‘One day the police will catch the real thief and everyone will be sorry, she said.
I’ll never forget your trust in my family, I said quietly Thank you.
‘Perhaps we can help my father change his plans again, she went on , and she wasn’t crying now. ‘We must fine the real thief. Your father didn’t take the jewellery, so we must find the person who did. She made it sound so easy.
‘But how are we going to do that?’ I asked.
‘Let’s think. Sheikh bin Salem says that he didn’t leave the parcel. He says that he didn’t ask his secretary to type it. Perhaps he didn’t ask him to type it but perhaps he left the parcel.
‘What do you mean? I asked.
‘Perhaps he typed the note himself. Perhaps he stole his wife’s jewellery.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin Salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
Your father always goes to Sheikh Bin Salem’s office. You father was carrying a lot of papers with him I took them coffee and then closed the door. It was a long meeting. About two hours later your father opened the door and asked me to bring two cups of coffee. They were laughing about something.
‘Who left the building first, Sheikh Bin Salem or my Father? I asked.
‘Sheikh Bin Salam. I think he left about half past eight. All the other employees lest between eight and nine o’clock. After nine. The only people in the building were your father and I ….oh yes, the cleaners were there, too, and the security guard was outside as usual.
‘What time did my father leave? I asked.
0/5000
ชีวิตไม่ดี ในวันถัดไปก็แย่ พ่อของ Samira phoned เขาอยากพูดคุยกับพ่อ ผมมองที่พ่อในขณะที่เขาได้เรียก หลังจากหนึ่งหรือสองนาที เขาใส่มือของเขาผ่านทางโทรศัพท์ และเปิดให้ฉัน เขาถามผมจะออกจากห้อง สิบนาทีต่อมาเขาเรียกว่าฉันกลับมา และบอกข่าวร้าย ผมเสียใจมากลูก เมื่อพวกเขาจับฉัน ฉันคิดว่า เกี่ยวกับการหมั้นของคุณ กลัวนี้ เพียงแค่มี phoned พ่อของ Samira เขากล่าวว่า มีการเปลี่ยนแปลงแผนของเขา เขากล่าวว่า เขาคิด Samira เป็นยังเด็กเกินไป ดังนั้นขอโทษ ได้ทำอะไรไม่ถูกต้องและไม่มี แต่นั่นไม่สำคัญตอนนี้ พ่อของ Samira รู้ว่า คุณเป็นคนดี สามารถเขาอย่างไรซึ่งคุณ ครอบครัวของเรา ไม่เหมาะสม ฉันกล่าว angrily "เรารู้ว่า ฉันไม่เป็นขโมย และคิดว่า เขารู้ที่ เกินไป แต่เขาจะคิดเกี่ยวกับลูกสาวของเขา เขาตกลงจะหมั้นตอนนี้วิธีสามารถ ไม่มีใครอยากรู้ว่าเป็นขโมยหรือของขโมย เขาไม่ต้องการลูกสาวของเขาแต่งงานเป็นครอบครัวที่ไม่มีใครอยากรู้ คุณจะเห็นเขาไม่คิดวิธีเดียว พ่อของฉันไม่ถูกต้อง เรามักจะมีผู้เข้าชม: ครอบครัวแม่ และเพื่อน เราเพื่อน พ่อครอบครัว เพื่อน และเพื่อนร่วมธุรกิจ มีคนเสมอในบ้าน ตอนนี้บ้านว่างเปล่าได้ ไม่มีใครมาเยี่ยม ไม่มีใครมาเย็น หรือกาแฟ ฉันได้พูดกับเพื่อนทางโทรศัพท์ ได้ แพงกว่า พวกเขามักจะไม่ว่าง Amira และอิบรอฮีมกล่าวว่า โชคดีมันเป็นฤดูร้อน โรงเรียนน้องที่อายุน้อยที่สุดไม่ได้ ความสุขที่ได้เราไม่ต้องการให้เขาฟังสิ่งไม่ดีเกี่ยวกับพ่อของเขาจากเด็กอื่น ๆ แต่ Mohammed ไม่มีความสุข เขาเบื่อ คงไม่มีใครเล่นด้วย เขาอยู่ในห้องนอนของเขา และเล่นบนเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขา เขาออกจากห้องพัก เพื่อกิน และบอกว่า เขาเบื่อเท่านั้น เราไม่ได้เห็นมากของพ่ออย่างใดอย่างหนึ่ง เขาอาศัยอยู่ในโลกของเขาเอง ตลอดวัน เขาได้ในสำนักงานของเขา เห็นไม่มีใคร ไม่มีใครพูดคุย เขาหยุดกินกับเรา เพื่อแม่เอาอาหารไปให้เขา เขากินน้อยมาก แม่ไม่พูดอะไรกับฉัน แต่ฉันรู้ว่า เธอเป็นห่วงเขาและครอบครัว บางครั้งในยามค่ำคืน เมื่อเธอคิดว่า เราอยู่ในเตียง ไม่ฟังชั้นล่างเธอ ร้องไห้ โทรศัพท์ไม่หยุด วันหลังจากที่พ่อของ Samira phoned ฉันมีโทรศัพท์จาก Samira ผมเสียใจมาก เธอกล่าว เธอได้ร้องไห้ ฉันไม่ต้องการสิ้นสุดความผูกพันของเรา แต่พ่อไม่ฟัง ฉันบอกพ่อว่า มีความผิดพลาดที่น่ากลัว ฉันรู้ว่า คุณพ่อไม่ได้ขโมย และฉันแน่ใจว่า พ่อรู้ที่เกินไป แต่เขากล่าวว่า มันไม่สำคัญว่าเขาหรือฉันคิดว่า เขาบอกว่า เขาได้พูดกับพ่อของคุณ ' ใช่ เขาไม่ได้ ผมพูดอย่างเงียบ ๆ ' วันหนึ่งตำรวจจะจับขโมยจริง และทุกคนจะเสียใจ เธอกล่าวฉันไม่เคยจะลืมไว้วางใจในครอบครัวของฉัน ฉันกล่าวขอบคุณอย่างเงียบ ๆ ' บางทีเราสามารถช่วยคุณพ่อเปลี่ยนแผนของเขาอีกครั้ง เธอไป และเธอไม่ได้ร้องไห้ตอนนี้ ' เราต้องดีจริงขโมย พ่อของคุณไม่ได้รับอัญมณี ดังนั้นเราต้องค้นหาบุคคลไม่ได้ เธอทำเสียงง่าย 'แต่ว่าเราจะไปที่' ถาม ' คิดว่า ลอง Salem ช่องนี่กล่าวว่า เขาไม่ได้ออกจากหีบห่อที่ เขาบอกว่า เขาไม่ได้ถามเขาให้เลขานุการพิมพ์ บางทีเขาไม่ได้ขอให้เขาพิมพ์ แต่บางทีเขาซ้ายจะ "ไม่คุณหมายถึงอะไร ถาม ' บางทีเขาพิมพ์หมายเหตุตนเอง บางทีเขาขโมยอัญมณีของภรรยาฉันตกใจในคำพูดของหล่อน 'ฉันรู้ว่า คุณต้องช่วยพ่อ แต่นี่ช่อง Salem ไม่ขโมย ฉันกล่าว ' ทำไมไม่ เขาสามารถขายเครื่องประดับ และรับเงินจากบริษัทประกันภัยพร้อมกัน แล้วเขาสามารถซื้อภรรยาอัญมณีใหม่แล้วเหลือเงินสำหรับตัวเอง ' ' ไม่ต้องทำการ เขาเป็นคนรวยมากขึ้น ' ' บางทีเขาจะ บางทีเขาไม่ เราทราบได้อย่างไร บางทีเขามีปัญหาเงิน บางทีเขาเพียงคิดว่า มันเป็นที่น่าตื่นเต้นที่จะ ขโมย ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่ได้ แต่เราต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา – และทุกคนที่เดินเข้าไปในสำนักงานของคุณพ่อในวันที่ ก็ ฉันไม่คิดว่า เธอใจชีคช่อง Salem แต่อยากจะทำอะไร ตกลงดังนั้น ' OK ลอง ผมพูด ' สิ่งแรกที่ผมทำคือ คุยกับอาบูมา เขาทำกาแฟและชาใน บริษัทการค้าภาคตะวันออก เขามองเห็นทุกคนที่คอยสร้าง บางทีเขาสามารถจำที่มาและออกจากอาคารวันนั้น ' ' ดี เมื่อคุณได้รับข้อมูล โทรศัพท์ฉัน ฉันแน่ใจว่า เราสามารถหาขโมยจริง เธอกล่าวว่า วันถัดไปผมไปเช้าตะวันออกค้า บริษัทพูดมาบู ฉันรออยู่ภายนอกอาคาร ประมาณสิบนาทีต่อมาผมเห็นเขา เดินไปตามถนน เขากำลังโกรธเกี่ยวกับสิ่งที่คนได้พูด บอกฉัน เขาชอบพ่อ ' คนบอกว่า เป็นขโมย พวกเขาจะไม่ถูกต้อง คุณพ่อของคนดี เมื่อภรรยาป่วย เขาช่วย เขาให้ฉันเงินซื้อเธอสิ่งที่เธอต้องการ เขาเป็นคนดี ' ขอบคุณ ผมพูด ' พ่อต้องช่วยตอนนี้ เขาเดินทางไปดูไบศุกร์ที่ล่าสุด ต้องการทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่เขา ที่ไปสำนักของพ่อฉัน คุณสามารถจำได้หรือไม่ ' ถาม 'ผมคิดว่า ในขณะ เขากล่าวว่า 'สุดท้ายพฤหัสบดี...' เขาคิดว่า อึด ' ใช่ ตอนนี้ผมจำได้ว่า ...ฉันก็เป็นของคุณพ่อสำนักงานสี่หรือห้าครั้งเขาใช้กาแฟ ผมทำที่ทุกวัน เพื่อนร่วมงานของเขานาย Nasser มาในขณะที่มี เขาไม่ดื่มกาแฟในตอนเช้า เขาชอบชา ' 'เวลาถูก' ถาม ' ฉันคิดว่า มันเป็นประมาณสิบโมง เขามาอยู่ในสำนักงานสำหรับเกี่ยวกับชั่วโมงคิด เขา และประมาณห้านาทีต่อมา นาย Moussa ไปใน ฉันเอาไว้ทั้งกาแฟ เขาได้มีประมาณครึ่งชั่วโมง พ่อของคุณไปทางซ้ายสำหรับอาหารกลางวันประมาณสองโมงตามปกติ พนักงานทั้งหมดอื่น ๆ ซ้ายแล้วเกินไป คุณพ่อกลับมาประมาณ 4 โมง โอ้ ใช่ เขาชมสองในตอนบ่าย พวกเขามาถึงหลังจากคุณพ่อ ฉันถ่ายกาแฟ ไม่ทราบที่พวกเขา แต่พวกเขาจาก Jordan พวกเขาอยู่ประมาณชั่วโมง ' 'นั่นชมอื่น ๆ ' ถาม ' ไม่ เพียงเชคช่อง Salem แต่เขาไม่ใช่ผู้เยี่ยมชม เขามาถึงสำนักงานในช่วงเย็น เขามักจะมาประมาณหกหรือเจ็ดโมง เขาพูดถึงบิดาของ ' แต่เขาไม่ได้ไปที่สำนักงานของคุณพ่อฉันตกใจในคำพูดของหล่อน 'ฉันรู้ว่า คุณต้องการช่วยพ่อ แต่ salem ช่องนี่ไม่ขโมย ฉันกล่าว ' ทำไมไม่ เขาสามารถขายเครื่องประดับ และรับเงินจากบริษัทประกันภัยพร้อมกัน แล้วเขาสามารถซื้อภรรยาอัญมณีใหม่แล้วเหลือเงินสำหรับตัวเอง ' ' ไม่ต้องทำการ เขาเป็นคนรวยมากขึ้น ' ' บางทีเขาจะ บางทีเขาไม่ เราทราบได้อย่างไร บางทีเขามีปัญหาเงิน บางทีเขาเพียงคิดว่า มันเป็นที่น่าตื่นเต้นที่จะ ขโมย ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่ได้ แต่เราต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเขา – และทุกคนที่เดินเข้าไปในสำนักงานของคุณพ่อในวันที่ ก็ ฉันไม่คิดว่า เธอใจชีคช่อง Salem แต่อยากจะทำอะไร ตกลงดังนั้น ' OK ลอง ผมพูด ' สิ่งแรกที่ผมทำคือ คุยกับอาบูมา เขาทำกาแฟและชาใน บริษัทการค้าภาคตะวันออก เขามองเห็นทุกคนที่คอยสร้าง บางทีเขาสามารถจำที่มาและออกจากอาคารวันนั้น ' ' ดี เมื่อคุณได้รับข้อมูล โทรศัพท์ฉัน ฉันแน่ใจว่า เราสามารถหาขโมยจริง เธอกล่าวว่า วันถัดไปผมไปเช้าตะวันออกค้า บริษัทพูดมาบู ฉันรออยู่ภายนอกอาคาร ประมาณสิบนาทีต่อมาผมเห็นเขา เดินไปตามถนน เขากำลังโกรธเกี่ยวกับสิ่งที่คนได้พูด บอกฉัน เขาชอบพ่อ ' คนบอกว่า เป็นขโมย พวกเขาจะไม่ถูกต้อง คุณพ่อของคนดี เมื่อภรรยาป่วย เขาช่วย เขาให้ฉันเงินซื้อเธอสิ่งที่เธอต้องการ เขาเป็นคนดี ' ขอบคุณ ผมพูด ' พ่อต้องช่วยตอนนี้ เขาเดินทางไปดูไบศุกร์ที่ล่าสุด ต้องการทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในวันที่เขา ที่ไปสำนักของพ่อฉัน คุณสามารถจำได้หรือไม่ ' ถาม 'ผมคิดว่า ในขณะ เขากล่าวว่า 'สุดท้ายพฤหัสบดี...' เขาคิดว่า อึด ' ใช่ ตอนนี้ผมจำได้ว่า ...ฉันก็เป็นของคุณพ่อสำนักงานสี่หรือห้าครั้งเขาใช้กาแฟ ผมทำที่ทุกวัน เพื่อนร่วมงานของเขานาย Nasser มาในขณะที่มี เขาไม่ดื่มกาแฟในตอนเช้า เขาชอบชา ' 'เวลาถูก' ถาม ' ฉันคิดว่า มันเป็นประมาณสิบโมง เขามาอยู่ในสำนักงานสำหรับเกี่ยวกับชั่วโมงคิด เขา และประมาณห้านาทีต่อมา นาย Moussa ไปใน ฉันเอาไว้ทั้งกาแฟ เขาได้มีประมาณครึ่งชั่วโมง พ่อของคุณไปทางซ้ายสำหรับอาหารกลางวันประมาณสองโมงตามปกติ พนักงานทั้งหมดอื่น ๆ ซ้ายแล้วเกินไป คุณพ่อกลับมาประมาณ 4 โมง โอ้ ใช่ เขาชมสองในตอนบ่าย พวกเขามาถึงหลังจากคุณพ่อ ฉันถ่ายกาแฟ ไม่ทราบที่พวกเขา แต่พวกเขาจาก Jordan พวกเขาอยู่ประมาณชั่วโมง ' 'นั่นชมอื่น ๆ ' ถาม ' ไม่ เพียงเชคช่อง Salem แต่เขาไม่ใช่ผู้เยี่ยมชม เขามาถึงสำนักงานในช่วงเย็น เขามักจะมาประมาณหกหรือเจ็ดโมง เขาพูดถึงบิดาของ ' แต่เขาไม่ได้ไปที่สำนักงานของคุณพ่อพ่อของคุณเสมอไปนี่ช่อง Salem สำนักงาน คุณพ่อได้ดำเนินการมากของเอกสารกับเขา ฉันเอากาแฟ และปิดประตู มันเป็นการประชุมที่ยาวนาน ประมาณสองชั่วโมงต่อมาคุณพ่อเปิดประตู และถามนำสองถ้วยกาแฟ พวกเขาถูกหัวเราะเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง ' ที่เหลืออาคารแรก Salem ช่องนี่หรือพ่อ ถาม ' Salam ช่องนี่ ผมคิดว่า เขาซ้ายเกี่ยวกับครึ่งเลยแปด พนักงานทั้งหมดอื่น ๆ เกรงว่าระหว่างแปดและเก้าโมง หลังจากเก้า คนเฉพาะในอาคารที่ถูกพ่อของคุณและ... ใช่.oh น้ำยาที่ได้ เกินไป และรักษาความปลอดภัยที่นอกตามปกติ ' เวลาไม่ได้พ่อปล่อย ถาม
การแปล กรุณารอสักครู่..
Life was bad. The next day it was worse. Samira’s father phoned. He wanted to speak to my father. I looked at my father while he took the call. After a minute or two he put his hand over the phone and turned to me. He asked me to leave the room. Ten minutes later he called me back and told me the bad news. I’m very sorry my son. When they arrested me ,I thought about your engagement. I was afraid of this. Samira’s father has just phoned. He said that his plans have changed. He said that he thinks Samira is too young. I’m so sorry. I’ve done nothing wrong and neither have you, but that’s not important now.
Samira’s father knows that you’re a good man. How can he do this to you, to our family? It’s not right, I said angrily. ‘We know that I’m not a thief and I think that he knows that, too. But he’s thinking about his daughter. How can he agree to this engagement now? Nobody wants to know a thief or the family of a thief. He doesn’t want his daughter to marry into a family that nobody wants to know. You’ll see He won’t be the only one to think that way.
My father was right . We usually had a lot of visitors: my mother’s family and friends, our friend, my father’s family ,friends and business colleagues. There was always someone in the house. Now the house was empty. Nobody came to visit. Nobody came for dinner or for coffee. I spoke to my friends on the phone, but, strangely, they were always busy. Amira and Ibrahim said the same. Luckily it was the summer. There was no school for my youngest brother. We were happy about that.
We didn’t want him to hear bad things about his father from the other children. But Mohammed wasn’t happy. He was bored. He didn’t have anyone to play with. He stayed in his bedroom and played on his computer. He only left his room to eat and to tell us that he was bored.
We didn’t see much of my father either. He lived in his own world. Day after day, he set in his office, seeing nobody, talking to nobody. He stopped eating with us, so my mother took food to him. He ate very little. My mother didn’t say anything to me, but I knew that she was very worried about him and the family. Sometimes at night, when she thought that we were all in bed, I could hear her downstairs, crying.
Not every stopped calling. The day after Samira’s father phoned, I had a phone call from Samira.
I’m so sorry, she said. She was crying. I don’t want to end our engagement, but my father won’t listen. I told my father that there has been a terrible mistake. I know that your father isn’t a thief and I’m sure that my father knows that too, but he says it’s not important what he or I think. He told me that he spoke to your father.
‘yes, he did, I said quietly.
‘One day the police will catch the real thief and everyone will be sorry, she said.
I’ll never forget your trust in my family, I said quietly Thank you.
‘Perhaps we can help my father change his plans again, she went on , and she wasn’t crying now. ‘We must fine the real thief. Your father didn’t take the jewellery, so we must find the person who did. She made it sound so easy.
‘But how are we going to do that?’ I asked.
‘Let’s think. Sheikh bin Salem says that he didn’t leave the parcel. He says that he didn’t ask his secretary to type it. Perhaps he didn’t ask him to type it but perhaps he left the parcel.
‘What do you mean? I asked.
‘Perhaps he typed the note himself. Perhaps he stole his wife’s jewellery.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin Salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
Your father always goes to Sheikh Bin Salem’s office. You father was carrying a lot of papers with him I took them coffee and then closed the door. It was a long meeting. About two hours later your father opened the door and asked me to bring two cups of coffee. They were laughing about something.
‘Who left the building first, Sheikh Bin Salem or my Father? I asked.
‘Sheikh Bin Salam. I think he left about half past eight. All the other employees lest between eight and nine o’clock. After nine. The only people in the building were your father and I ….oh yes, the cleaners were there, too, and the security guard was outside as usual.
‘What time did my father leave? I asked.
Samira’s father knows that you’re a good man. How can he do this to you, to our family? It’s not right, I said angrily. ‘We know that I’m not a thief and I think that he knows that, too. But he’s thinking about his daughter. How can he agree to this engagement now? Nobody wants to know a thief or the family of a thief. He doesn’t want his daughter to marry into a family that nobody wants to know. You’ll see He won’t be the only one to think that way.
My father was right . We usually had a lot of visitors: my mother’s family and friends, our friend, my father’s family ,friends and business colleagues. There was always someone in the house. Now the house was empty. Nobody came to visit. Nobody came for dinner or for coffee. I spoke to my friends on the phone, but, strangely, they were always busy. Amira and Ibrahim said the same. Luckily it was the summer. There was no school for my youngest brother. We were happy about that.
We didn’t want him to hear bad things about his father from the other children. But Mohammed wasn’t happy. He was bored. He didn’t have anyone to play with. He stayed in his bedroom and played on his computer. He only left his room to eat and to tell us that he was bored.
We didn’t see much of my father either. He lived in his own world. Day after day, he set in his office, seeing nobody, talking to nobody. He stopped eating with us, so my mother took food to him. He ate very little. My mother didn’t say anything to me, but I knew that she was very worried about him and the family. Sometimes at night, when she thought that we were all in bed, I could hear her downstairs, crying.
Not every stopped calling. The day after Samira’s father phoned, I had a phone call from Samira.
I’m so sorry, she said. She was crying. I don’t want to end our engagement, but my father won’t listen. I told my father that there has been a terrible mistake. I know that your father isn’t a thief and I’m sure that my father knows that too, but he says it’s not important what he or I think. He told me that he spoke to your father.
‘yes, he did, I said quietly.
‘One day the police will catch the real thief and everyone will be sorry, she said.
I’ll never forget your trust in my family, I said quietly Thank you.
‘Perhaps we can help my father change his plans again, she went on , and she wasn’t crying now. ‘We must fine the real thief. Your father didn’t take the jewellery, so we must find the person who did. She made it sound so easy.
‘But how are we going to do that?’ I asked.
‘Let’s think. Sheikh bin Salem says that he didn’t leave the parcel. He says that he didn’t ask his secretary to type it. Perhaps he didn’t ask him to type it but perhaps he left the parcel.
‘What do you mean? I asked.
‘Perhaps he typed the note himself. Perhaps he stole his wife’s jewellery.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin Salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
I was shocked at her words. ‘I know you want to help my father, but Sheikh Bin salem isn’t a thief,’ I said.
‘Why not? He can sell the jewelry and get money from the insurance company at the same time. Then he can buy his wife new jewellery and have the rest of the money for himself.’
‘He doesn’t need to do that. He’s a very rich man.’
‘Perhaps he is, perhaps he isn’t. How do we know? Perhaps he has money problems. Perhaps he just thinks it is exciting to be a thief. I don’t know why he did it, but we have to find out more about him – and everyone who went into your father’s office on that day,’ she said.
I didn’t think she was right about Sheikh Bin Salem, but I wanted to do something. So I agreed.
‘OK. Let’s try,’ I said. ‘The first thing I can do is to talk to Abu Malek. He makes the coffee and tea at the Eastern Trading Company. He sees everybody who goes in and out of the building. Perhaps he can remember who came in and out of the building that day.’
‘Good. When you get the information, phone me. I’m sure that we can find the real thief,’ she said
The next day I went early to the Eastern Trading Company to speak to Abu Malek. I waited outside the building. About ten minutes later I saw him, walking down the street. He was angry about what people were saying, he told me. He liked my father.
‘People say that he’s thief. They’re wrong. Your father’s a good man. When my wife was sick, he helped me He gave me money to buy her what she needed. He’s a kind man.’
‘Thank you,’ I said. ‘My father needs help now. He travelled to Dubai last Friday. I need to know what happened the day before he went. Who went to my father’s office? Can you remember?’ I asked.
‘Let me think for a while,’ he said. ‘ Last Thursday….’ He thought for a moment. ‘Yes, now I remember…I went into your father’s office four or five times to take him a cup of coffee. I do that every day. His colleague Mr Nasser came in while I was there. He doesn’t drink coffee in the morning. He prefers tea.’
‘What time was this?’ I asked.
‘I think it was about ten o’clock. He was in the office for about an hour I think. He left, and about five minutes later, Mr Moussa went in. I took them both coffee. He was in there for about half an hour. Your father left for lunch around two o’clock as usual. All the other employees left then too. Your father came back about four o’clock. Oh yes, he had two visitors in the afternoon. They arrived just after you father . I took them coffee. I don’t know who they were, but they were from Jordan. They stayed for about an hour.’
‘Were there any other visitors?’ I asked.
‘No, only Sheikh Bin Salem, but he’s not a visitor! He came to the office in the evening. He usually comes around six or seven o’clock. He spoke to your father’ but he didn’t go to your father’s office.
Your father always goes to Sheikh Bin Salem’s office. You father was carrying a lot of papers with him I took them coffee and then closed the door. It was a long meeting. About two hours later your father opened the door and asked me to bring two cups of coffee. They were laughing about something.
‘Who left the building first, Sheikh Bin Salem or my Father? I asked.
‘Sheikh Bin Salam. I think he left about half past eight. All the other employees lest between eight and nine o’clock. After nine. The only people in the building were your father and I ….oh yes, the cleaners were there, too, and the security guard was outside as usual.
‘What time did my father leave? I asked.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ชีวิตที่เลวร้าย วันต่อมา ก็ แย่ พ่อ สมิหรา ก็โทรมา เขาอยากพูดกับพ่อ ผมมองพ่อในขณะที่เขาเอาโทรศัพท์ หลังจากที่หนึ่งหรือสองนาที เขาใส่มือของเขาผ่านทางโทรศัพท์ และเปิดให้ฉัน เขาขอให้ฉันออกจากห้อง อีกสิบนาทีต่อมา เขาโทรกลับมา และบอกว่า ข่าวร้าย พ่อขอโทษลูกรัก เมื่อพวกเขาจับฉัน ฉันคิดเกี่ยวกับการหมั้นหนูกลัว สมิหรา พ่อเพิ่งโทรมา เขากล่าวว่าแผนการของเขาจะเปลี่ยนไป เขาบอกว่า เขาคิดว่า สมิหรา เด็กเกินไป ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด และไม่มีคุณ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญตอนนี้ พ่อก็รู้ว่า
สมิหรา คุณเป็นคนดี เขาจะทำแบบนี้กับคุณ เพื่อครอบครัวของเรา มันไม่ถูกต้อง ผมพูดด้วยความโมโห" เรารู้ว่า ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันคิดว่าเขารู้อย่างนั้นเหมือนกัน แต่เขาคิดถึงลูกสาว วิธีการที่เขาสามารถยอมรับหมั้นตอนนี้ ? ไม่มีใครต้องการที่จะรู้ว่าเป็นโจร หรือ ครอบครัวของ โจร เขาไม่อยากให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานเข้าไปในครอบครัวที่ไม่มีใครอยากรู้ คุณจะเห็นว่าเขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่คิดแบบนั้น
พ่อพูดถูก เรามักจะมีจำนวนมากของผู้เข้าชม :ครอบครัวของแม่ และ เพื่อน เพื่อน ครอบครัว พ่อ เพื่อน และเพื่อนร่วมธุรกิจ จะมีใครในบ้าน ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ไม่มีใครมาเยี่ยม ไม่มีใครมาทานข้าว หรือ กาแฟ ผมคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์ แต่น่าแปลกที่พวกเขายุ่งอยู่เสมอ และ มีร่า อิบรา กล่าวแบบเดียวกัน โชคดีที่เป็นฤดูร้อนไม่มีโรงเรียนให้น้องชายคนเล็กของฉัน เราดีใจมาก
เราไม่อยากให้เขาได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับพ่อของเขาจากเด็กอื่น ๆ แต่โมฮัมเหม็ไม่มีความสุข เขาเบื่อ เขาก็ไม่มีใครเล่นด้วย เขาอยู่ในห้องนอนของเขาและเล่นบนคอมพิวเตอร์ของเขา เขาออกจากห้องของเขาที่จะกินและบอกเราว่า เขาเบื่อ
เราไม่ได้เจอพ่อเหมือนกันเขาอยู่ในโลกของเขาเอง วันแล้ววันเล่า เขาตั้งในสำนักงานของเขา เจอใครพูดกับใคร เขาหยุดกินกับเรา ดังนั้น แม่เอาอาหารไปให้เขา เค้ากินน้อยมาก แม่ไม่ได้บอกอะไรกับผม แต่ผมรู้ว่าเธอห่วงเขา และครอบครัว บางครั้งในเวลากลางคืนเมื่อเธอคิดว่าเราอยู่ในเตียง ผมได้ยินเสียงเธอข้างล่าง
, ร้องไห้ไม่ทุกไม่โทรหา วันหลังจากที่ สมิหรา พ่อโทรมา ฉันได้รับโทรศัพท์จาก สมิหรา .
ฉันขอโทษ เธอกล่าวว่า เธอกำลังร้องไห้ ฉันไม่ต้องการที่จะจบงานหมั้นของเรา แต่พ่อก็ไม่ฟัง ผมบอกพ่อแล้ว ว่ามีการผิดพลาด ผมรู้ว่าพ่อของคุณไม่ขโมยและฉันแน่ใจว่าพ่อเองก็รู้เหมือนกัน แต่เขาบอกว่า มันไม่ได้สำคัญอะไร เขาหรือฉันคิดเขาบอกฉันว่า เขาได้คุยกับพ่อ .
' ใช่ , ฉันพูดเบา ๆ .
' วันเดียวตำรวจจะจับโจรตัวจริง และทุกคนจะเสียใจ , เธอกล่าว .
ผมไม่เคยลืมความไว้วางใจของคุณในครอบครัวของฉัน ฉันพูดอย่างเงียบๆ ขอบคุณค่ะ
' บางทีเราสามารถช่วย พ่อเปลี่ยนแผนของเขาอีกครั้ง เธอไป เธอไม่ได้ร้องไห้ ' เราต้องได้ขโมยตัวจริง พ่อไม่ได้เอาอัญมณีดังนั้นเราต้องค้นหาคนที่ทำ เธอทำเสียงง่ายดังนั้น .
' แต่เราจะทำยังไงล่ะ ? ' ผมถาม .
' ลองคิด ชีคห์ บิน ซาเล็ม กล่าวว่าเขาไม่ได้ทิ้งพัสดุ เขาบอกว่า เขาไม่ได้ถามเลขาของเขาที่จะพิมพ์มัน บางทีเขาอาจจะไม่ได้ขอให้เขาพิมพ์แต่บางทีเขาทิ้งพัสดุ .
' คุณหมายถึงอะไร ? ผมถาม .
' บางทีเขาพิมพ์ข้อความเอง
สมิหรา คุณเป็นคนดี เขาจะทำแบบนี้กับคุณ เพื่อครอบครัวของเรา มันไม่ถูกต้อง ผมพูดด้วยความโมโห" เรารู้ว่า ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันคิดว่าเขารู้อย่างนั้นเหมือนกัน แต่เขาคิดถึงลูกสาว วิธีการที่เขาสามารถยอมรับหมั้นตอนนี้ ? ไม่มีใครต้องการที่จะรู้ว่าเป็นโจร หรือ ครอบครัวของ โจร เขาไม่อยากให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานเข้าไปในครอบครัวที่ไม่มีใครอยากรู้ คุณจะเห็นว่าเขาไม่ได้เป็นคนเดียวที่คิดแบบนั้น
พ่อพูดถูก เรามักจะมีจำนวนมากของผู้เข้าชม :ครอบครัวของแม่ และ เพื่อน เพื่อน ครอบครัว พ่อ เพื่อน และเพื่อนร่วมธุรกิจ จะมีใครในบ้าน ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ไม่มีใครมาเยี่ยม ไม่มีใครมาทานข้าว หรือ กาแฟ ผมคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์ แต่น่าแปลกที่พวกเขายุ่งอยู่เสมอ และ มีร่า อิบรา กล่าวแบบเดียวกัน โชคดีที่เป็นฤดูร้อนไม่มีโรงเรียนให้น้องชายคนเล็กของฉัน เราดีใจมาก
เราไม่อยากให้เขาได้ยินเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับพ่อของเขาจากเด็กอื่น ๆ แต่โมฮัมเหม็ไม่มีความสุข เขาเบื่อ เขาก็ไม่มีใครเล่นด้วย เขาอยู่ในห้องนอนของเขาและเล่นบนคอมพิวเตอร์ของเขา เขาออกจากห้องของเขาที่จะกินและบอกเราว่า เขาเบื่อ
เราไม่ได้เจอพ่อเหมือนกันเขาอยู่ในโลกของเขาเอง วันแล้ววันเล่า เขาตั้งในสำนักงานของเขา เจอใครพูดกับใคร เขาหยุดกินกับเรา ดังนั้น แม่เอาอาหารไปให้เขา เค้ากินน้อยมาก แม่ไม่ได้บอกอะไรกับผม แต่ผมรู้ว่าเธอห่วงเขา และครอบครัว บางครั้งในเวลากลางคืนเมื่อเธอคิดว่าเราอยู่ในเตียง ผมได้ยินเสียงเธอข้างล่าง
, ร้องไห้ไม่ทุกไม่โทรหา วันหลังจากที่ สมิหรา พ่อโทรมา ฉันได้รับโทรศัพท์จาก สมิหรา .
ฉันขอโทษ เธอกล่าวว่า เธอกำลังร้องไห้ ฉันไม่ต้องการที่จะจบงานหมั้นของเรา แต่พ่อก็ไม่ฟัง ผมบอกพ่อแล้ว ว่ามีการผิดพลาด ผมรู้ว่าพ่อของคุณไม่ขโมยและฉันแน่ใจว่าพ่อเองก็รู้เหมือนกัน แต่เขาบอกว่า มันไม่ได้สำคัญอะไร เขาหรือฉันคิดเขาบอกฉันว่า เขาได้คุยกับพ่อ .
' ใช่ , ฉันพูดเบา ๆ .
' วันเดียวตำรวจจะจับโจรตัวจริง และทุกคนจะเสียใจ , เธอกล่าว .
ผมไม่เคยลืมความไว้วางใจของคุณในครอบครัวของฉัน ฉันพูดอย่างเงียบๆ ขอบคุณค่ะ
' บางทีเราสามารถช่วย พ่อเปลี่ยนแผนของเขาอีกครั้ง เธอไป เธอไม่ได้ร้องไห้ ' เราต้องได้ขโมยตัวจริง พ่อไม่ได้เอาอัญมณีดังนั้นเราต้องค้นหาคนที่ทำ เธอทำเสียงง่ายดังนั้น .
' แต่เราจะทำยังไงล่ะ ? ' ผมถาม .
' ลองคิด ชีคห์ บิน ซาเล็ม กล่าวว่าเขาไม่ได้ทิ้งพัสดุ เขาบอกว่า เขาไม่ได้ถามเลขาของเขาที่จะพิมพ์มัน บางทีเขาอาจจะไม่ได้ขอให้เขาพิมพ์แต่บางทีเขาทิ้งพัสดุ .
' คุณหมายถึงอะไร ? ผมถาม .
' บางทีเขาพิมพ์ข้อความเอง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Does this mean the deadline is extended
- Quantity usage as forecasted
- In cognitive theory, it is believed that
- มีสีขาว1เส้นอยู่ตามขอบเคส
- เป็นอะไร
- Afterwards, Mary began carrying scissors
- Meeting a wild elephant: Keep that engin
- 云夕见庄络胭低头沉思，以为是被叶淑仪的态度气着了，刚想开口时，庄络胭突然开口道：
- us
- ทดสอบการดึงแผ่นกรองที่สังเคราะห์จากรังไห
- ฉันมักจะเดินสะดุด
- 看法
- phrases
- Jane was born where?
- คุณต้องการอะไร
- The father's hate me?
- Take me away
- เจนเรียนอยู่ที่ไหน?
- village
- accountant
- logistics partners
- ฉันสามารถวางหัวใจของฉันไว้ที่คุณได้หรือไ
- 3. The ship's watertight bulkheads could
- Credit balance
