The content of active molecules viz

The content of active molecules viz.; phenolics and anthocyanins were drastically increased in ice creams prepared by adding FWL. Ice cream from control contained only 0.018 mg/g phenolics and in case of T5 this value was 0.396 mg/g. The increment was about 22 folds. Same trend was found in anthocyanins also. But increment in anthocyanins content was only 2.59 folds. The antioxidant activity which was measured in terms of DPPH assay was also significantly increased with addition of FWL quantity in ice cream. Ice cream from T5 was noted with antioxidant activity of 1.95 mg/g while in control it was only 1.59 mg/g. Wine lees exhibited strong antioxidant activity due to its high phenolic content, proanthocyanidin and resveratrol.
Negro et al. (2003) noted that on addition of wine lees in ice cream, antioxidant property was influenced significantly. Enhanced antioxidant activity, anthocyanins and polyphenol content in ice cream was also recorded by adding wine lees (Hwang et al. 2009) and pomegranate extract (Sagdic et al. 2011). The addition of FWL improved colour of ice cream also. The colour intensity of ice cream in control was 3.12 and it was increased up to value of 8.28 in T5. The increment was about 265 % (Table 2). Colour intensity of wine lees was higher and resulted in significant increase in colour intensity. The colour intensity of ice cream was also studied
by using cactus pulp in ice-cream (El-Samahy et al. 2009). Colour appeared in ice cream due to mainly anthocyanins present in cactus pulp. Anthocyanins maintain their appearance over a wide range of pH range from 4 to 7 and this property makes anthocyanins an ideal pigment for colouring
food stuff (Krifa et al. 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหาของงานโมเลกุลได้แก่.; phenolics และ anthocyanins ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในไอศกรีมโดยเพิ่ม FWL ไอศครีมจากควบคุมอยู่ phenolics 0.018 มิลลิกรัม/กรัมเท่านั้น และในกรณีของ T5 ค่านี้คือ 0.396 mg/g การเพิ่มขึ้นเป็นประมาณ 22 เท่า แนวโน้มเดียวกันพบใน anthocyanins ยัง แต่เพิ่มเนื้อหา anthocyanins เพียง 2.59 เท่า กิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระซึ่งมีวัดในแง่ของ DPPH ทดสอบยังเพิ่มขึ้น ด้วยปริมาณ FWL ในไอศกรีม ไอศครีมจาก T5 ถูกบันทึกไว้กับอนุมูลของ 1.95 mg/g ในขณะที่ควบคุม มันเท่า 1.59 มิลลิกรัม/กรัมกากไวน์แสดงแรงอนุมูลเนื่องจากปริมาณสูงฟีโนลิก proanthocyanidin และ resveratrolเม่ et al. (2003) บันทึกไว้ว่า บนเพิ่มกากไวน์ในไอศครีม สารต้านอนุมูลอิสระคุณสมบัติได้รับอิทธิพลอย่างมาก เพิ่มกิจกรรม anthocyanins และโพลีฟีนอนุมูลอิสระในไอศครีมถูกบันทึกไว้ โดยการเพิ่มกากไวน์ (Hwang et al. 2009) และทับทิมสารสกัดจาก (Sagdic et al. 2011) นอกเหนือจาก FWL ปรับปรุงสีของไอศกรีมยัง ความเข้มสีของไอศกรีมในควบคุมเป็น 3.12 และมันเพิ่มขึ้นจนถึงค่าของ 8.28 ใน T5 การเพิ่มขึ้นเป็นประมาณ 265% (ตารางที่ 2) ความเข้มของสีของกากไวน์ได้สูงขึ้น และส่งผลให้ในการเพิ่มความเข้มของสี ยังได้ศึกษาความเข้มของสีของไอศกรีมโดยใช้เยื่อกระบองเพชรในไอศกรีม (El Samahy et al. 2009) สีที่ปรากฏในไอศครีมเนื่องจากส่วนใหญ่ anthocyanins ในเยื่อแคคตัส Anthocyanins รักษาลักษณะที่ปรากฏในช่วงกว้างของช่วงค่า pH ตั้งแต่ 4 ถึง 7 และนี้ทำให้ anthocyanins มีเม็ดสีเหมาะสำหรับสีอาหารสิ่ง (Krifa et al. 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื้อหาของโมเลกุลที่ใช้งาน ได้แก่ .; ฟีนอลและ anthocyanins เพิ่มขึ้นอย่างมากในไอศครีมจัดทำขึ้นโดยการเพิ่ม FWL ไอศครีมจากการควบคุมของมีเพียง 0.018 มิลลิกรัม / กรัมฟีนอลและในกรณีของ T5 ค่านี้เป็น 0.396 มิลลิกรัม / กรัม การเพิ่มขึ้นของก็ประมาณ 22 เท่า แนวโน้มเดียวกันพบว่าใน anthocyanins ยัง แต่เพิ่มขึ้นในเนื้อหาของ anthocyanins เป็นเพียง 2.59 เท่า ฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระซึ่งเป็นวัดในแง่ของการทดสอบ DPPH ยังเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญกับการเพิ่มของปริมาณ FWL ในไอศครีม ไอศครีมจาก T5 เป็นข้อสังเกตที่มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระ 1.95 มิลลิกรัม / กรัมในขณะที่อยู่ในการควบคุมมันก็เป็นเพียง 1.59 มิลลิกรัม / กรัม ตะกอนไวน์มีฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งเนื่องจากเนื้อหาฟีนอลสูง proanthocyanidin และ resveratrol.
นิโกร et al, (2003) ตั้งข้อสังเกตว่าในการเพิ่มของตะกอนไวน์ในไอศครีมคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่ได้รับอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญ ที่เพิ่มสารต้านอนุมูลอิสระ, anthocyanins และเนื้อหาโพลีฟีนในไอศครีมก็ถูกบันทึกไว้โดยการเพิ่มกากไวน์ (Hwang et al. 2009) และสารสกัดจากทับทิม (Sagdic et al. 2011) นอกเหนือจาก FWL ปรับปรุงสีของไอศครีมยัง ความเข้มของสีของไอศครีมในการควบคุมคือ 3.12 และมันก็เพิ่มขึ้นถึง 8.28 ค่าของใน T5 การเพิ่มขึ้นของเป็นประมาณ 265% (ตารางที่ 2) ความเข้มของสีตะกอนไวน์เป็นที่สูงขึ้นและส่งผลให้เกิดการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในความเข้มของสี ความเข้มของสีของไอศครีมก็ยังได้รับการศึกษา
โดยใช้เยื่อแคคตัสในไอศครีม (El-Samahy et al. 2009) สีที่ปรากฏอยู่ในไอศครีมเนื่องจากส่วนใหญ่ anthocyanins อยู่ในเยื่อแคคตัส anthocyanins รักษาลักษณะของพวกเขาในช่วงที่กว้างของช่วงค่า pH 4-7 และทรัพย์สินนี้ทำให้ anthocyanins เม็ดสีที่เหมาะสำหรับการระบายสี
สิ่งที่อาหาร (Krifa et al. 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื้อหาของงาน โมเลกุล คือ แอนโทไซยานินเป็นอย่างมากและ ; ผลเพิ่มขึ้นในไอศกรีมที่เตรียมโดยการเพิ่ม fwl . ไอศกรีมจากการควบคุมที่มีอยู่เพียง 0.018 มิลลิกรัม / กรัมและฟีนอลิกและในกรณีของ T5 มูลค่านี้ 0.396 มิลลิกรัม / กรัม เพิ่มเป็นประมาณ 22 เท่า แนวโน้มเดียวกันที่พบในแอนโธไซยานินด้วย แต่เพิ่มปริมาณแอนโธไซยานินเป็นเพียง 2.59 เท่า การต้านออกซิเดชัน ซึ่งเป็นวัดในแง่ของ dpph ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ กับเพิ่มปริมาณ fwl ในไอศกรีม ไอศกรีมจาก T5 ถูกตั้งข้อสังเกตกับฤทธิ์ต้านอนุมูลอิสระของ 950 mg / g ในขณะที่ในการควบคุมมันเป็นเพียง 1.59 มก. / กรัมกากองุ่นมีสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งเนื่องจากเนื้อหาฟีนอลสูงโปรแ โธไซยานิดิน และ Resveratrolนิโกร et al . ( 2003 ) กล่าวว่าในส่วนของไวน์ตะกอนในไอศกรีม , สารต้านอนุมูลอิสระคุณสมบัติได้รับอิทธิพลอย่างมาก เพิ่มกิจกรรมของสารต้านอนุมูลอิสระ แอนโทไซยานิน และโพลีเนื้อหาในไอศกรีมถูกบันทึกโดยการเพิ่มกากไวน์ ( ฮวาง et al . 2009 ) และ สารสกัดจากทับทิม ( sagdic et al . 2011 ) นอกเหนือจาก fwl ปรับปรุงสี ไอศกรีมด้วย ความเข้มสี ไอศกรีมในควบคุม 3.12 และเพิ่มขึ้นถึงค่าของ 8.28 ใน T5 . เพิ่มประมาณ 265 ล้านบาท ( ตารางที่ 2 ) สีความเข้มของ Lees ไวน์สูงและผลที่เพิ่มขึ้นในความเข้มสี สีความเข้มของไอศครีม ก็ศึกษาโดยการใช้เยื่อกระดาษในไอศกรีมตะบองเพชร ( El samahy et al . 2009 ) สีที่ปรากฏในไอศกรีมเนื่องจากส่วนใหญ่มีอายุอยู่ในแคคตัส เยื่อกระดาษ แอนโทไซยานินรักษาลักษณะที่ปรากฏของพวกเขามากกว่าที่หลากหลายของระดับ pH 4 ถึง 7 และคุณสมบัตินี้ทำให้แอนโทไซยานิน เป็นเม็ดสี เหมาะกับสีเรื่องอาหาร ( krifa et al . 1994 )