DiscussionDorsal displacement of th

Discussion
Dorsal displacement of the soft palate has been diagnosed traditionally on the basis of the clinical history and of resting endoscopic observations to eliminate other URT abnormalities. Horses with DDSP are frequently described as making a characteristic gurgling sound during expiration (Cook 1965; Heffron and Baker 1979; Haynes 1983; Robertson 1991; Beard
1996). However, recently it has been suggested that up to 30% of horses with DDSP make no audible abnormal respiratory sounds at exercise (Lumsden et al. 1995; Ahern 1999; Martin et al. 2000) rendering it likely that afflicted horses remain undiagnosed under field conditions. In this study, 85% of horses diagnosed with DDSP and 75% horses diagnosed with PI had a history of abnormal respiratory noise. Of these, characteristic ‘gurgling’ sounds were reported in 62% of horses (DDSP = 67%, PI = 50%). However, other horses that were not diagnosed with any form of palatal malfunction during treadmill exercise were reported to make similar sounds. It has been suggested that some of these might have been horses that were susceptible to DDSP overground under racing conditions but that defied diagnosis on the treadmill (Parente et al. 2002; Lane et al. 2006). During treadmill exercise, 89% of horses with DDSP were found to make characteristic rough expiratory sounds, including 26 horses with no history of untoward noises reported by their trainers. In contrast, horses with PI make no expiratory ‘gurgling’ sound but may make low grade harsh inspiratory noises. Clearly there are limitations in the evaluation of respiratory sounds by ear and the perception or interpretation of noise by jockeys is not always reliable. However, objective assessment of sounds using spectral analysis may be a more useful method to diagnose DDSP (Derksen et al. 2001; Franklin et al. 2003).
Previous authors have suggested that the presence of prolonged dorsal displacement of the palatal arch at rest (Cook
1965), provoked by nasal occlusion (Heffron and Baker 1979; Robertson 1991; Beard 1996), or induced by swallowing (Hobo et al. 1995) point to a diagnosis of DDSP during exercise. However, Haynes (1983) reported that intermittent DDSP may occur at rest in normal horses. Similarly, Parente and Martin (1995) found that horses with DDSP confirmed during exercise were no more likely to exhibit displacement at rest than ‘normal’ horses. Robertson
(1991), Kannegieter and Dore (1995) and Tulleners (1997) mention that some horses with DDSP have ulceration of the caudal border of the soft palate, which may arise due to the repeated trauma of a vibrating soft palate. Epiglottic entrapment and abnormalities of the epiglottic cartilage have also been associated with intermittent or persistent DDSP (Haynes 1983). A number of authors have implicated epiglottic hypoplasia or flaccidity in the development of DDSP (Haynes 1981; Linford et al. 1983; Robertson 1991; Hobo et al. 1995). However, this has been refuted by Parente (1996) who found no association with epiglottic length and by experimental studies that reproduced epiglottic retroversion without precipitating DDSP, thereby demonstrating that loss of contact between the epiglottis and the
soft palate does not influence the position of the free border of the palate (Holcombe et al. 1997). In the current study, palatal and epiglottic abnormalities were observed in only 70 horses at rest. Although the specificity of resting endoscopy as a diagnostic test was high (0.95), the sensitivity was very low (0.15) indicating that, if used alone, resting endoscopy would result in a false negative diagnosis in 85% of cases. Other studies have also reported a weak link between a resting endocopic diagnosis of DDSP and confirmation by HSTE (Kannegieter and Dore 1995; Parente et al. 2002).
Much contention exists regarding the usefulness of resting endoscopic observations in the diagnosis of RLN. Duncan et al.
(1977) suggested that laryngeal asymmetry or asynchrony at rest represents a subclinical form of laryngeal ‘hemiplegia’(sic) which may result in a performance-limiting malfunction under exercise conditions, or that horses with such laryngeal motility will deteriorate later. Evidence to support the progressive nature of RLN was provided recently by Dixon et al. (2002) who showed that isolated individuals from all LFS grading groups may show deterioration of laryngeal function. Previously Baker (1983) had suggested that for the overwhelming majority of horses laryngeal function, as perceived endoscopically at rest, remains unchanged throughout life. Also, Anderson et al. (1997) concluded that asynchronous laryngeal movements are common in young racehorses and that, although laryngeal movements may interchange between what is considered normal and abnormal, the proportion of horses that show more obvious asynchrony and eventually develop laryngeal ‘hemiplegia’ (sic) is low.
There is conflicting evidence whether horses with consistent asymmetry at rest, but which can achieve full abduction of the left arytenoid on occasions, typically after swallowing or in response to nostril closure - grade 3 LFS - are likely to sustain dynamic laryngeal collapse during exercise. Morris and Seeherman (1990) found that all 32 horses in their study with laryngeal asynchrony or ‘hemiparesis’ could fully abduct the rima glottidis during exercise. The results of the present study are in agreement with that conclusion because the majority of horses (61%) with grade 3 LFS at rest were able to maintain full abduction throughout exercise and a lesser proportion sustained a form of DLC. This figure cannot be taken to represent the equine population at large because the horses in this study were already a select group referred for HSTE in many cases because untoward respiratory noises had been heard during exercise. Therefore, it is likely that rather less than 39% of Thoroughbreds with grade 3 LFS are afflicted with a performance-limiting laryngeal malfunction. A small number of horses with grade 4 LFS - 6/32 (19%) in the present study - are able fully to dilate the rima glottidis during strenuous exercise. Hammer et al. (1998) and Martin et al. (2000) showed similar proportions of horses - 1/26 (4%) and 7/36 (19%), respectively - exhibiting the equivalent of grade 4 LFS at rest and yet capable of full symmetrical abduction when exerted. In contrast Rakestraw et al. (1991), reported that 5/6 horses that were unable to achieve full symmetrical arytenoid abduction at rest were able to do so during treadmill exercise, albeit at relatively slow speed. How do horses that are unable to achieve full symmetrical abduction of the arytenoids at rest manage to do so when exerted? A possible explanation for the laryngeal function of these exceptional horses may lie in the response of the crico- arytenoideus dorsalis muscles to the chemical and mechanical stimuli of respiration which occur during intense exercise (Brancatisano et al. 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาย้าย dorsal ของลิ้นนุ่มได้รับการวินิจฉัยแบบดั้งเดิม ตามประวัติทางคลินิก และ การสังเกตการณ์ผ่านกล้องเพื่อกำจัดความผิดปกติอื่น ๆ URT ที่เหลือ ม้ากับ DDSP มักจะอธิบายเป็นลักษณะ gurgling เสียงระหว่างการหมดอายุ (คุก 1965 Heffron และเบเกอร์ 1979 1983 เฮย์เนส โรเบิร์ตสัน 1991 เครา1996) . อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็ว ๆ นี้มันได้ถูกแนะนำว่า ขึ้น 30% ของม้ากับ DDSP ทำให้เสียงหายใจผิดปกติเสียงที่ออกกำลังกาย (Lumsden et al. 1995 อาหาร 1999 มันมีแนวโน้มว่า โรคม้ายังคง undiagnosed ภายใต้เงื่อนไขที่มีฟิลด์แสดงมาร์ตินเอ็ด al. 2000) ในการศึกษานี้ 85% ของม้าการวินิจฉัย DDSP และม้า 75% วินิจฉัยกับ PI มีประวัติความผิดปกติทางเดินหายใจ เหล่านี้ 'gurgling' เสียงลักษณะถูกรายงานใน 62% ของม้า (DDSP = 67%, PI = 50%) อย่างไรก็ตาม มีรายงานอื่น ๆ ม้าที่มีการวินิจฉัยไม่อยู่กับความผิดปกติของเสียงในระหว่างการออกกำลังกาย treadmill ทำเสียงคล้าย มันได้ถูกแนะนำว่า ของเหล่านี้อาจได้ม้าที่มีความไวต่อการ DDSP overground ภายใต้เงื่อนไขการแข่งรถ แต่ที่คณะทำงานการวินิจฉัยบน treadmill (Parente et al. 2002 เลน et al. 2006) ในระหว่างการออกกำลังกาย treadmill, 89% ของม้าด้วย DDSP พบการลักษณะหยาบ expiratory เสียง รวมทั้งม้า 26 ที่ไม่มีประวัติของเสียง untoward ที่รายงาน โดยผู้ฝึกสอนของพวกเขา ในทางตรงกันข้าม ม้ากับ PI ทำไม่ expiratory 'gurgling' เสียง แต่อาจทำให้เสียง inspiratory เลวเลว ชัดเจนมีข้อจำกัดในการประเมินเสียงหายใจทางหูรับรู้ หรือตีความโดย jockeys เสียงมักจะไม่เชื่อถือได้ อย่างไรก็ตาม ประเมินวัตถุประสงค์ของเสียงที่ใช้วิเคราะห์สเปกตรัมอาจเป็นวิธีการเป็นประโยชน์มากขึ้นวินิจฉัย (Derksen et al. 2001; DDSP แฟรงคลิน et al. 2003)ก่อนหน้านี้ผู้เขียนได้แนะนำว่า ของขยาย dorsal ย้ายของซุ้มเสียงที่เหลือ (คุก1965), ท่าน โดยไม่ควรมองข้ามโพรงจมูก (Heffron และเบเกอร์ 1979 โรเบิร์ตสัน 1991 เครา 1996), หรือเกิดจากการกลืนจุด (กุ๊ย et al. 1995) การวินิจฉัยของ DDSP ในระหว่างการออกกำลังกาย อย่างไรก็ตาม เฮย์เนส (1983) รายงานว่า DDSP ไม่ต่อเนื่องอาจเกิดขึ้นที่เหลือในม้าปกติ ในทำนองเดียวกัน Parente และมาร์ติน (1995) พบว่า ม้ากับ DDSP ได้รับการยืนยันในระหว่างการออกกำลังกายไม่มีแนวโน้มที่แสดงแทนที่ส่วนที่เหลือกว่าม้า 'ปกติ' โรเบิร์ตสัน(1991), Kannegieter และ Dore (1995) และ Tulleners (1997) กล่าวถึงว่า บางม้ากับ DDSP มี ulceration ของขอบ caudal ของลิ้นนุ่ม ซึ่งอาจเกิดการบาดเจ็บซ้ำ ๆ ของโหว่นุ่มสั่นที่มี Epiglottic entrapment และความผิดปกติของกระดูกอ่อน epiglottic ยังได้เชื่อมโยงกับไม่ต่อเนื่องหรือต่อเนื่อง หรือ DDSP (1983 เฮย์เนส) จำนวนผู้เขียนมีอู๊ด epiglottic hypoplasia หรือ flaccidity ในการพัฒนา DDSP (เฮย์เนส 1981 Linford et al. 1983 โรเบิร์ตสัน 1991 กุ๊ย et al. 1995) อย่างไรก็ตาม นี้ได้ถูกโต้แย้ง โดย Parente (1996) ที่พบไม่มีความสัมพันธ์กับความยาว epiglottic และการศึกษาทดลองที่ทำซ้ำ epiglottic retroversion โดยปัจจัย DDSP ดังนั้นจึงเห็นว่าสูญหายระหว่างฝาปิดกล่องเสียง และอ่อนมีผลต่อตำแหน่งของเส้นขอบของลิ้น (Holcombe et al. 1997) ฟรี ในการศึกษาปัจจุบัน ความผิดปกติของเสียง และ epiglottic ถูกพบในม้า 70 เท่านั้นที่เหลือ แม้ว่า specificity ของวางตัวส่องกล้องเป็นการวินิจฉัยทดสอบได้สูง (0.95), ระดับความสำคัญต่ำมาก (0.15) เพื่อระบุว่า ถ้าใช้คนเดียว วางตัวส่องกล้องจะทำการวินิจฉัยลบเท็จใน 85% ของกรณีนั้น ศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีรายงานลิงค์อ่อนระหว่างการวินิจฉัย endocopic พักของ DDSP และรับรอง โดย HSTE (Kannegieter และ Dore 1995 Parente et al. 2002)ช่วงชิงงานบนมากเกี่ยวกับประโยชน์ของการวางตัวการสังเกตผ่านกล้องในการวินิจฉัยของ RLN แล้ว ดันแคน et al(1977) แนะนำว่า laryngeal asymmetry หรือ asynchrony ที่เหลือแสดงตัว subclinical laryngeal ' hemiplegia'(sic) ซึ่งอาจทำให้เกิดความผิดปกติของจำกัดประสิทธิภาพภายใต้เงื่อนไขของการออกกำลังกาย หรือที่ม้ากับ motility เช่น laryngeal จะเสื่อมในภายหลัง หลักฐานเพื่อสนับสนุนลักษณะก้าวหน้าของ RLN ให้ล่าสุดโดยนดิกซัน et al. (2002) ที่พบว่า บุคคลแยกจากทั้งหมด LFS จัดเกรดกลุ่มอาจแสดงของ laryngeal ฟังก์ชัน ก่อนหน้านี้ เบเกอร์ (1983) ได้แนะนำว่า สำหรับส่วนใหญ่ม้า ฟังก์ชัน laryngeal เป็นมองเห็น endoscopically ที่เหลือ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดชีวิต ยัง แอนเดอร์สันและ al. (1997) สรุปเคลื่อนไหว laryngeal แบบอะซิงโครนัสในวิสกี้ & แชมเปญหนุ่ม และว่า แม้ว่าเคลื่อนไหว laryngeal อาจแลกเปลี่ยนระหว่างสิ่งถือว่าเป็นปกติ และผิดปกติ สัดส่วนของม้าที่แสดง asynchrony ชัดเจนมากขึ้น และในที่สุดพัฒนา laryngeal 'hemiplegia' (ซิลิก้อน) อยู่ในระดับต่ำมีหลักฐานที่ขัดแย้งกันว่าม้ากับ asymmetry สอดคล้องที่เหลือ ซึ่งสามารถบรรลุเต็มลักพาตัวของ arytenoid ซ้ายครั้ง โดยปกติหลัง จากการกลืน หรือการปิด nostril - เกรด 3 LFS - จะหนุนยุบ laryngeal แบบไดนามิกในระหว่างการออกกำลังกาย มอร์ริสและ Seeherman (1990) พบว่า ม้า 32 ทั้งหมดในการศึกษา laryngeal asynchrony หรือ 'hemiparesis' ไม่เต็มลักพาตัว glottidis ริม่าระหว่างออกกำลังกาย ผลของการศึกษาปัจจุบันจะยังคงสรุปว่าเนื่องจากส่วนใหญ่ของม้า (61%) ด้วยเกรด LFS 3 ที่เหลือก็สามารถรักษาฟอร์มของ DLC ยั่งยืนลักพาตัวเต็มทั่วกายและสัดส่วนที่น้อยกว่า ตัวเลขนี้ไม่ควรแสดงประชากรเพาะพันธุ์ใน large เนื่องจากม้าในการศึกษานี้มีแล้วเลือกกลุ่มอ้างอิงสำหรับ HSTE ในหลายกรณีเนื่องจากมีการได้ยินเสียงหายใจ untoward ในระหว่างออกกำลังกาย ดังนั้น ก็มีแนวโน้มที่ค่อนข้างน้อยกว่า 39% ของ Thoroughbreds กับเกรด 3 LFS เป็นโรคที่ มีความจำกัดประสิทธิภาพ laryngeal ผิดปกติ จำนวนเล็ก ๆ ของม้ากับเกรด 4 LFS - 6/32 (19%) ในการศึกษาปัจจุบัน - สามารถเต็มถ่าง glottidis ริม่าระหว่างออกกำลัง ค้อนและ al. (1998) และ al. et มาร์ติน (2000) พบว่าสัดส่วนคล้ายม้า- 1/26 (4%) และ 7 (19%), 36 ตามลำดับ - อย่างมีระดับเทียบเท่าเกรด 4 LFS ที่เหลือ และยังสามารถเต็มลักพาตัวสมมาตรเมื่อนั่นเอง ในทางตรงข้าม Rakestraw et al. (1991), รายงานว่า ม้า 5/6 ที่ลักพาตัว arytenoid สมมาตรเต็มที่เหลือไม่ มีความสามารถดังกล่าวในระหว่างการออกกำลังกาย treadmill แม้ว่าที่ความเร็วค่อนข้างช้า วิธีทำม้าที่ไม่สมมาตรทั้งการลักพาตัวของ arytenoids ที่เหลือ จึงจัดการทำเมื่อนั่นเอง คำอธิบายได้สำหรับฟังก์ชัน laryngeal ของม้าเหล่านี้อาจอยู่ในการตอบสนองต่อกล้าม dorsalis crico arytenoideus การทางเคมี และเครื่องจักรกลสิ่งเร้าของการหายใจซึ่งเกิดขึ้นระหว่างการออกกำลังกายรุนแรง (Brancatisano et al. 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังการอภิปราย
การกระจัดของเพดานอ่อน ได้รับการวินิจฉัยแบบดั้งเดิมบนพื้นฐานของประวัติศาสตร์ทางคลินิกและพักผ่อนสังเกตส่องกล้องเพื่อขจัดความผิดปกติ URT อื่น ๆ ม้ากับ ddsp มักอธิบายว่าทำลักษณะ gurgling เสียงระหว่างหมดอายุ Cook ( 1965 ; เฮฟเฟรินและเบเกอร์ 1979 ; เฮนส์ 1983 ; โรเบิร์ต 1991 ; เครา
1996 ) อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆนี้จะได้รับการชี้ให้เห็นว่าถึง 30% ของม้ากับ ddsp ทำให้ไม่มีเสียงผิดปกติ เสียงหายใจที่ออกกำลังกาย ( ลัมสเดน et al . 1995 ; Ahern 1999 ; มาร์ติน et al . 2000 ) ภาพมันอาจทรมานม้ายังคง undiagnosed ภายใต้สภาพสนาม ในการศึกษานี้ได้ 85% ของม้า การวินิจฉัยและการ ddsp 75% ม้าด้วย พี มีประวัติเสียงหายใจผิดปกติ ของเหล่านี้ลักษณะ gurgling เสียง ' ' พบในร้อยละ 62 ของม้า ( ddsp = 67% , PI = 50% ) อย่างไรก็ตาม มีม้าตัวอื่นที่ไม่ใช่การวินิจฉัยความผิดปกติในรูปแบบใด ๆของการออกกำลังกาย treadmill เพดานปากรายงานเพื่อให้เสียงที่คล้ายกันจะได้รับการชี้ให้เห็นว่าบางส่วนของเหล่านี้อาจถูกม้า ที่เสี่ยงต่อการ ddsp ดินภายใต้เงื่อนไขการแข่ง แต่ที่ท้าทายการวินิจฉัยบนลู่วิ่ง ( parente et al . 2002 ; เลน et al . 2006 ) ในลู่วิ่งออกกำลังกาย , 89 % ของม้ากับ ddsp พบลักษณะขรุขระทำให้กลุ่มเสียงรวม 26 ม้ากับไม่มีประวัติที่ไม่ดี เสียงที่รายงานโดยการฝึกอบรมของพวกเขา ในทางตรงกันข้าม ม้า กับ พี ทำให้ไม่มีกลุ่ม ' โดย ' เสียง แต่อาจจะทำให้เกรดต่ำเกินไปการเสียง ชัดเจนมีข้อจำกัดในการประเมินทางเดินหายใจเสียงโดยหูและการรับรู้หรือตีความเสียงโดย jockeys ไม่เป็นที่เชื่อถือได้เสมอ อย่างไรก็ตามการประเมินวัตถุประสงค์ของการใช้เสียงวิเคราะห์สเปกตรัมอาจเป็นวิธีที่มีประโยชน์มากในการวินิจฉัย ddsp ( derksen et al . 2001 ; แฟรงคลิน et al . 2003 ) .
ก่อนหน้านี้ผู้เขียนได้ชี้ให้เห็นว่ามีการยืดเยื้อหลังซุ้มประตูเพดานปากที่พัก ( ปรุงอาหาร
1965 ) กระตุ้นโดยช่องจมูกอุดตัน ( เฮฟเฟรินและเบเกอร์ 1979 ; โรเบิร์ต 1991 ; เครา 1996 ) หรือเกิดจากการกลืน ( กุ๊ย et al .1995 ) จุดที่จะวินิจฉัย ddsp ระหว่างการออกกำลังกาย อย่างไรก็ตาม เฮนส์ ( 1983 ) รายงานว่า อัตรา ddsp อาจเกิดขึ้นในส่วนที่เหลือในม้าธรรมดา ในทํานองเดียวกัน parente มาร์ติน ( 2538 ) พบว่า ม้ากับ ddsp ยืนยันในระหว่างการออกกำลังกายไม่มีแนวโน้มที่จะแสดงการเคลื่อนที่ที่เหลือกว่าม้าปกติ ' ' โรเบิร์ตสัน
( 1991 )kannegieter / ( 1995 ) และ tulleners ( 1997 ) กล่าวถึงว่า ม้าบาง ddsp มีแผลขอบหางของเพดานอ่อนซึ่งอาจเกิดขึ้นเนื่องจากซ้ำแผลเก่าของสั่น เพดานอ่อน การ epiglottic และความผิดปกติของกระดูกอ่อน epiglottic ยังเกี่ยวข้องกับเป็นพักๆ หรือแบบถาวร ddsp ( เฮนส์ 1983 )หมายเลขของผู้เขียนมีความ hypoplasia epiglottic หรือ flaccidity ในการพัฒนา ddsp ( เฮนส์ 1981 ; ลินเฟิร์ด et al . 1983 ; โรเบิร์ต 1991 ; คนจรจัด et al . 1995 ) อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ได้ถูก refuted โดย parente ( 1996 ) ที่พบว่าไม่มีความสัมพันธ์กับความยาว epiglottic และการศึกษาที่ผลิต epiglottic ถอดออกโดยไม่ ddsp ตก ,จึงแสดงให้เห็นว่า การสูญเสียของการติดต่อระหว่างลิ้นและเพดานปากไม่มีอิทธิพลต่อ
ตำแหน่งของเส้นขอบฟรีของเพดานปาก ( โฮลเคิ่มบ์ et al . 1997 ) ในการศึกษาปัจจุบัน และความผิดปกติที่พบในเพดานปาก epiglottic เพียง 70 ม้าที่พัก ถึงแม้ว่าความจำเพาะของพักการส่องกล้องเป็นแบบทดสอบวินิจฉัยสูง ( 0.95 ) , ความไวต่ำมาก ( 015 ) แสดงว่า ถ้าใช้คนเดียว พักการส่องกล้องจะส่งผลลบปลอมวินิจฉัยใน 85% ของราย การศึกษาอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีรายงานการเชื่อมโยงอ่อนแอระหว่างพัก endocopic วินิจฉัย ddsp และยืนยันโดย hste ( kannegieter / 1995 ; parente et al . 2002 ) .
อุปสรรคมากมายอยู่แล้วเกี่ยวกับประโยชน์ของที่พักต่างๆใช้ในการวินิจฉัยของ rln .ดันแคน et al .
( 1977 ) ชี้ให้เห็นว่าเกิดความไม่สมดุล หรือ asynchrony ที่เหลือเป็นแบบซับคลินิเคิลของกล่องเสียง ' ครึ่งซีก ( sic ) ซึ่งอาจส่งผลในประสิทธิภาพการทำงานภายใต้เงื่อนไขที่ออกกำลังกาย หรือม้าด้วยเช่นเกิดการเคลื่อนที่จะลดลงในภายหลัง หลักฐานสนับสนุนธรรมชาติก้าวหน้าของ rln ได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้โดย Dixon et al .( 2545 ) ที่พบว่าแยกบุคคลจาก LFS ระดับกลุ่มอาจแสดงการเสื่อมสภาพของกล่องเสียงฟังก์ชัน ก่อนหน้านี้ เบเกอร์ ( 1983 ) ได้ชี้ให้เห็นว่าส่วนใหญ่ที่น่าหนักใจของม้ากล่องเสียงฟังก์ชัน ตามการรับรู้ของ endoscopically ที่เหลือยังคงไม่เปลี่ยนแปลงตลอดชีวิต นอกจากนี้ แอนเดอร์สัน et al .( 1997 ) สรุปได้ว่า การเคลื่อนไหวแบบกล่องเสียงอยู่ทั่วไปในเด็กม้าแข่งและที่ แม้ว่าการเคลื่อนไหวของกล่องเสียงอาจแลกเปลี่ยนระหว่างสิ่งที่ถือว่าปกติและผิดปกติ สัดส่วนของม้าที่แสดงเพิ่มเติม asynchrony ชัดเจนและในที่สุดพัฒนากล่องเสียง ' ครึ่งซีก ' ( sic ) ต่ำ มีหลักฐานว่าม้า
ขัดแย้งกันกับสอดคล้องความไม่สมดุลที่พักแต่ที่สามารถบรรลุการลักพาตัวเต็มซ้ายอริทีนอยด์ในโอกาสต่างๆ โดยทั่วไปหลังจากกลืนหรือตอบสนองกับรูจมูกปิด - เกรด 3 LFS - มีแนวโน้มที่จะรักษาแบบไดนามิกกล่องเสียงพังระหว่างการออกกำลังกาย มอร์ริส และ seeherman ( 1990 ) พบว่า 32 ม้าทั้งหมดในการเรียนกับกล่องเสียง asynchrony หรืออัมพาตครึ่งซีก ' เต็มสามารถลักพาตัวริมะ glottidis ระหว่างการออกกำลังกายผลการศึกษาอยู่ในข้อตกลงกับข้อสรุปนั้นเพราะส่วนใหญ่ของม้า ( 61% ) ด้วยเกรด 3 LFS ที่เหลือสามารถรักษาลักพาตัวเต็มตลอดการออกกำลังกายและมีสัดส่วนน้อยกว่ายั่งยืนรูปแบบของ DLCรูปนี้ไม่ได้ถ่ายที่เป็นตัวแทนประชากรม้าใหญ่เพราะม้า ในการศึกษาครั้งนี้ได้เลือกกลุ่มเรียกว่า hste ในหลายกรณีเพราะเสียงหายใจที่ไม่ดี มีข่าวระหว่างการออกกำลังกาย ดังนั้น จึงเป็นโอกาสที่ค่อนข้างน้อยกว่า 39% ของม้าพันธ์ด้วย LFS เกรด 3 afflicted กับประสิทธิภาพการเกิดขัดข้องจํานวนน้อยของม้าด้วย LFS เกรด 4 - 6 / 32 ( 19% ) ในการศึกษา - ปัจจุบันสามารถอย่างเต็มที่เพื่อขยายริมะ glottidis ในระหว่างออกกำลังกาย . ค้อน et al . ( 1998 ) และมาร์ติน et al . ( 2000 ) พบว่าสัดส่วนของม้า - 1 / 26 ( 4% ) และ 7 / 36 ( 19% ) ตามลำดับซึ่งเทียบเท่าเกรด 4 LFS ที่เหลือและยังสามารถเต็มรูปแบบสมมาตรที่ถูกลักพาตัวเมื่อนั่นเอง .ในทางตรงกันข้ามเรคสตรอว์ได้ไหม et al . ( 1991 ) รายงานว่า 5 / 6 ม้านั้นไม่สามารถที่จะบรรลุเต็มรูปแบบสมมาตรที่แอริทินอยด์ลักพาตัวที่ส่วนที่เหลือทำดังนั้นในลู่วิ่งออกกำลังกาย แต่ที่ความเร็วค่อนข้างช้า วิธีทำม้านั้นไม่สามารถบรรลุการลักพาตัวสมมาตรเต็มของ arytenoids ที่ส่วนที่เหลือทำดังนั้นเมื่อนั่นเอง ?คำอธิบายที่เป็นไปได้สำหรับกล่องเสียงฟังก์ชันของม้าพิเศษเหล่านี้อาจอยู่ที่การตอบสนองของทำคริโค่ - arytenoideus และกล้ามเนื้อทางเคมีและเครื่องกลกระตุ้นการหายใจที่เกิดขึ้นในระหว่างการออกกำลังกายที่รุนแรง ( brancatisano et al . 1991 )