Cooper also mourns the losses that

Cooper also mourns the losses that her land incurs, suggesting that any depletion of the natural aspects of a place drastically alter its identity. Like her seemingly innocent cataloging of natural plants and animals indigenous to America, which emerges as a plea for national pride and definition based on the natural world, her repeated lamentings of disappearing or decreasing portions of the natural world emerge as a plea for the preservation of the wilderness. Like Cooper's gently emerging concern for identifying indigenous plants and animals, Cooper gradually develops this theme of loss throughout her text. "Little events," when taken cumulatively, have large implications.
Cooper observes wild pigeons in early March, for instance, and recalls a previous season when "they passed over the valley in... large unbroken flocks several miles in extent succeeding each other." Then she remarks, "There have not been so many here since that season" (18). The reader might dismiss this observation due to its early position in her book, but as one progresses through the text and continually comes across this motif of longing for previous times when--somehow--nature was more complete, one realizes that Cooper is truly concerned about the changes taking place in her surroundings.

Her concern becomes much more overt, but not until much later in the book.25 Cooper's seemingly minor concern for the losses of groups of birds or plants culminates in her consideration of the rapid deforestation occurring in the country.26 She returns to the subject many times throughout the course of Rural Hours and, further along in the book, strongly criticizes people for their careless use of timber:

One would think that by this time, when the forest has fallen in all the valleys -- when the hills are becoming more bare every day--when timber and fuel are rising in prices, and new uses are found for even indifferent woods--some forethought and care in this respect would be natural in people laying claim to common sense. (213-14)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คูเปอร์ยังคร่ำครวญถึงการสูญเสียที่ดินของเธอใช้ แนะนำว่า การลดลงของด้านธรรมชาติของสถานที่อย่างรวดเร็วเปลี่ยนเอกลักษณ์ เช่นเธอดูเหมือนบริสุทธิ์จัดแค็ตตาล็อกของธรรมชาติพืชและสัตว์พื้นเมืองอเมริกา ที่ทอดต่าง ๆ ชาติและคำจำกัดความตามธรรมชาติ lamentings ของเธอซ้ำหายไป หรือลดบางส่วนของธรรมชาติของโลกออกเป็นต่าง ๆ เพื่อการอนุรักษ์ถิ่นทุรกันดาร เช่นใจกังวลค่อย ๆ เกิดการระบุพืชพื้นเมืองและสัตว์ คูเปอร์พัฒนาชุดรูปแบบนี้ขาดทุนตลอดทั้งข้อความของเธอค่อย ๆ "เหตุการณ์น้อย เมื่อนำ cumulatively มีผลขนาดใหญ่ คำนึงถึงนกป่าในช่วงต้นเดือนมีนาคม เช่น และเรียกคืนฤดูกาลก่อนหน้านี้เมื่อ "พวกเขาส่งผ่านการวัลเลย์ค่ะ... ใหญ่ไม่เสียหายจำนวนเกือบเท่าเดิมหลายไมล์ในขอบเขตที่ succeeding กัน" แล้ว เธอหมายเหตุ "มีไม่มีมากตั้งแต่ฤดูกาลที่" (18) ผู้อ่านอาจสังเกตจากตำแหน่งแรก ในหนังสือของเธอ แต่ยะหนึ่งผ่านข้อนี้ยกเลิก และมาอย่างต่อเนื่องทั้งนี้สาระสำคัญของลิ้นครั้งก่อนหน้านี้เมื่อ - อย่างใด - ธรรมชาติมีมากขึ้นสมบูรณ์ หนึ่งตระหนักว่า เหล้าเป็นกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่มีสถานที่ในสภาพแวดล้อมของเธออย่างแท้จริง ความกังวลของเธอกลายเป็นแจ่มแจ้งมากขึ้น แต่ไม่จนมากในภายหลังในการ book.25 คูเปอร์ของ ดูเหมือนกังวลเล็กน้อยสำหรับการขาดทุนของกลุ่มของนกหรือพืชผสมในเธอพิจารณาทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่เกิดขึ้นใน country.26 เธอกลับมาเรื่องหลายครั้งตลอดหลักสูตรของชนบท และ เพิ่มเติม ตามในหนังสือ ขอถูกนับคนสำหรับความสะเพร่าของไม้: หนึ่งคิดว่า โดยขณะนี้ เมื่อตกป่าในหุบเขาทั้งหมด - เมื่อเขากลายเป็นเปลือยมากขึ้นทุกวัน - เมื่อยางพาราและน้ำมันเชื้อเพลิงมีราคาสูงขึ้น และใหม่ ใช้พบในป่าแม้สนใจ - forethought และดูแลในนี้บางอย่างจะเป็นธรรมชาติคนวางร้องสามัญสำนึก (213-14)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คูเปอร์ยัง mourns การสูญเสียที่เกิดขึ้นจากแผ่นดินของเธอบอกว่าการสูญเสียในด้านธรรมชาติของสถานที่ใด ๆ อย่างเห็นได้ชัดเปลี่ยนแปลงตัวตน เช่นเดียวกับรายการของเธอดูเหมือนจะไร้เดียงสาของพืชธรรมชาติและสัตว์พื้นเมืองอเมริกาซึ่งโผล่ออกมาเป็นข้ออ้างเพื่อความภาคภูมิใจของชาติและความหมายขึ้นอยู่กับธรรมชาติของโลก, lamentings ซ้ำของเธอหายไปหรือลดลงบางส่วนของโลกธรรมชาติออกมาเป็นข้ออ้างสำหรับการเก็บรักษาของ ที่รกร้างว่างเปล่า เช่นเดียวกับคูเปอร์กังวลเบา ๆ ที่เกิดขึ้นใหม่สำหรับการระบุพืชพื้นเมืองและสัตว์, คูเปอร์ค่อยๆพัฒนารูปแบบของการสูญเสียนี้ตลอดข้อความของเธอ "เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ " เมื่อนำมากรอกมีผลกระทบขนาดใหญ่.
คูเปอร์สังเกตนกพิราบป่าในช่วงต้นเดือนมีนาคมเป็นต้นและจำได้ว่าเมื่อฤดูกาลที่ผ่านมา "พวกเขาผ่านหุบเขาในทิว ... ฝูงขนาดใหญ่หลายไมล์ในขอบเขตที่ประสบความสำเร็จคนอื่น ๆ . " จากนั้นเธอก็พูดว่า "มียังไม่ได้รับจำนวนมากดังนั้นที่นี่มาตั้งแต่ฤดูกาลที่" (18) ผู้อ่านอาจจะยกเลิกข้อสังเกตนี้เนื่องจากตำแหน่งแรกในหนังสือของเธอ แต่เป็นหนึ่งดำเนินผ่านข้อความและต่อเนื่องมาในบรรทัดฐานของความปรารถนาสำหรับครั้งก่อนหน้านี้เมื่อ - อย่างใด - ธรรมชาติสมบูรณ์มากขึ้นหนึ่งตระหนักว่าคูเปอร์เป็นจริง ความกังวลเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมของเธอ. เธอจะกลายเป็นความกังวลมากขึ้นชัดเจน แต่ไม่มากจนต่อมาใน book.25 คูเปอร์กังวลเล็กน้อยที่ดูเหมือนจะสูญสำหรับผลขาดทุนของกลุ่มของนกหรือพืช culminates ในการพิจารณาของเธอตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่เกิดขึ้นใน country.26 เธอกลับไปที่เรื่องหลายครั้งตลอดระยะเวลาในชั่วโมงชนบทและต่อไปตามในหนังสือเล่มนี้ขอบารมีคนสำหรับการใช้งานของพวกเขาประมาทของไม้: หนึ่งจะคิดว่าในเวลานี้เมื่อป่าได้ลดลงในทุก หุบเขา - เมื่อเนินเขาจะกลายเป็นเปลือยมากขึ้นทุกวัน - เมื่อไม้และน้ำมันเชื้อเพลิงที่เพิ่มขึ้นในราคาและการใช้งานใหม่จะพบว่าสำหรับป่าไม่แยแสแม้ - ความสุขุมและดูแลในส่วนนี้จะเป็นธรรมชาติในการวางคนเรียกร้องให้ กึ๋น (213-14)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คูเปอร์ยัง mourns ขาดทุนที่ที่ดินของเธอกำลังบอกว่าการใด ๆของลักษณะธรรมชาติของสถานที่อย่างมากเปลี่ยนแปลงตัวตนของมัน ชอบรายการที่ดูเหมือนไร้เดียงสาของพืชธรรมชาติและสัตว์พื้นเมืองอเมริกา ซึ่งปรากฏเป็นข้ออ้างเพื่อความภูมิใจและคำนิยามตามโลกธรรมชาติเธอย้ำ lamentings ของหายไปหรือลดบางส่วนของธรรมชาติออกมาเป็นข้ออ้างเพื่อรักษาป่า ชอบคูเบา ๆเกิดความกังวลสำหรับการระบุพืชพื้นเมืองและสัตว์ คูเปอร์ค่อยๆพัฒนารูปแบบนี้ของการสูญเสียตลอดข้อความเธอ” เหตุการณ์เล็ก ๆน้อย ๆ " เมื่อได้รับการสั่งสมความรู้ มีความหมายมาก
คูเปอร์สังเกตป่านกพิราบในช่วงต้นเดือนมีนาคม , เช่น , และเรียกคืนฤดูกาลก่อนหน้านี้เมื่อพวกเขาผ่านหุบเขาใน . . . . . . . ฝูงไม่เสียหายขนาดใหญ่หลายไมล์ในขอบเขตความสำเร็จแต่ละอื่น ๆ " เธอกล่าว " มันไม่ได้เยอะมาก ตั้งแต่ฤดู " ( 18 ) ผู้อ่านอาจจะยกเลิกการสังเกตจากตำแหน่งแรก ๆ ในหนังสือของเธอแต่เป็นหนึ่งที่ผ่านตัวอักษร และต่อเนื่องมาในนี้แม่ลายของการโหยหาครั้งก่อนเมื่ออย่างใด -- ธรรมชาติที่สมบูรณ์มากขึ้น หนึ่งว่า คูเปอร์ เป็นความกังวลอย่างแท้จริงเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมของเธอ

เป็นห่วงเธอกลายเป็นชัดเจนมากขึ้น แต่ไม่จนมากในภายหลังในหนังสือ25 ของคูเปอร์ความกังวลดูเหมือนเล็กน้อยสำหรับการสูญเสียของกลุ่มของนก หรือ พืชที่ culminates ในพิจารณาของการตัดไม้ทำลายป่าอย่างรวดเร็วที่เกิดขึ้นใน country.26 เธอกลับมาเรื่องหลายครั้งตลอดหลักสูตรของชั่วโมงในชนบท และ เพิ่มเติม ตามในหนังสือ ขอวิจารณ์คนอื่นใช้ความประมาทของไม้ :

หนึ่งอาจคิดว่า โดยในครั้งนี้เมื่อป่าได้ลดลงในหุบเขาทั้งหมด . . . เมื่อเขากลายเป็นเปลือยมากขึ้นทุกวัน เมื่อไม้และเชื้อเพลิงจะเพิ่มขึ้นในราคา และใช้ใหม่พบแม้ไม่แยแสป่าสุขุมบางอย่างและการดูแลในส่วนนี้จะเป็นธรรมชาติในคนการวางเรียกร้องให้สามัญสำนึก ( 213-14 )