4.1. Intake and Digestibility of Nu

4.1. Intake and Digestibility of Nutrients

This long-term feeding study demonstrated that soya waste is an excellent nutrient source that could be used as a substitute for other concentrates, without major negative effects on the growth and reproductive performance of goats. This finding could have very important implications for ruminant feeding because it is based on one complete reproductive cycle, including a growth trial. In Exp. 1, the different levels (0.5–2.0%) of soya waste in the diets did not appear to have any deleterious effects on feed intake and BW gain. Only the animals in the ad libitum group (Group D) consumed more soya waste and little grass, with signs of diarrhoea. The ingestion of a high proportion (3.0% of BW) of soya waste with a low fibre content and high water content may have caused the diarrhoea. A previous study showed that it is common for small ruminants to have diarrhoea when they are grazing on lush or wet pasture ( Schoenian, 2012), and soya waste is high in moisture. However, further research is needed to clarify whether the ingestion of the high proportion of soya waste was responsible for the diarrhoea. For this reason, we restricted soya waste intake to 2.0% DM of BW in Exp. 2, and none of the goats showed signs of diarrhoea or any other abnormal behaviour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.1 การบริโภคและการย่อยได้ของสารอาหารการศึกษาครั้งนี้การให้อาหารในระยะยาวแสดงให้เห็นว่าเสียถั่วเหลืองเป็นแหล่งของสารอาหารที่ยอดเยี่ยมที่สามารถนำมาใช้แทนการมุ่งอื่น ๆ โดยไม่ต้องผลกระทบที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของแพะ การค้นพบนี้อาจมีความหมายสำคัญมากสำหรับการให้อาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องเพราะมันขึ้นอยู่กับวงจรหนึ่งการเจริญพันธุ์ที่สมบูรณ์รวมทั้งการทดลองการเจริญเติบโต ในประสบการณ์ 1, ระดับที่แตกต่างกัน (0.5-2.0%) ของเสียถั่วเหลืองในอาหารไม่ปรากฏว่ามีผลกระทบที่เป็นอันตรายใด ๆ เกี่ยวกับปริมาณอาหารที่กินและได้รับ BW เฉพาะสัตว์ในกลุ่ม libitum โฆษณา (กลุ่ม D) การบริโภคเสียถั่วเหลืองมากขึ้นและหญ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอาการของโรคอุจจาระร่วง ซึ่งเกิดจากสัดส่วนที่สูง (3.0% ของ BW) ของเสียถั่วเหลืองที่มีปริมาณเส้นใยต่ำและปริมาณน้ำสูงอาจจะทำให้เกิดอาการท้องเสีย การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กที่มีอาการท้องเสียเมื่อพวกเขาถูกแทะเล็มในทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มหรือเปียก (Schoenian 2012) และของเสียถั่วเหลืองสูงในความชื้น อย่างไรก็ตามการวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นที่จะชี้แจงว่าการบริโภคของสัดส่วนที่สูงของเสียถั่วเหลืองเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับอาการท้องเสีย ด้วยเหตุนี้เรา จำกัด ปริมาณของเสียถั่วเหลือง 2.0% DM ของ BW ในประสบการณ์ 2 และไม่มีแพะแสดงอาการของโรคท้องร่วงหรือพฤติกรรมที่ผิดปกติอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.1 . บริโภค และการย่อยได้ของรัง

นี้ระยะยาวการศึกษาแสดงให้เห็นว่าอาหารขยะถั่วเหลืองเป็นแหล่งอาหารที่ดีที่สามารถใช้ทดแทนสารสกัดอื่น ๆไม่มีผลกระทบเชิงลบที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ของแพะการค้นพบนี้อาจมีผลกระทบที่สำคัญมากสำหรับการเลี้ยงสัตว์ เพราะมันขึ้นอยู่กับวงจรการสืบพันธุ์หนึ่งเสร็จสมบูรณ์ รวมถึงการพิจารณาคดี การทดลองที่ 1 ระดับ ( 0.5 - 2.0 % ) ของกากถั่วเหลืองในอาหาร ไม่ปรากฏมีเป็นอันตรายต่อการบริโภคอาหารและน้ำหนักตัวได้ แต่สัตว์ในกลุ่มอย่างเต็มที่ ( กลุ่ม D ) ใช้กากถั่วเหลือง และต้นหญ้าเล็กๆด้วยอาการอุจจาระร่วง การรับประทานของสัดส่วน ( 3.0 % ของน้ำหนักตัว ) กากถั่วเหลืองที่มีปริมาณเส้นใยต่ำและปริมาณน้ำสูง อาจจะทำให้เกิดอาการท้องร่วง การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า มันเป็นปกติสำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้องขนาดเล็กต้องท้องเสียเมื่อพวกเขากินหญ้าในทุ่งหญ้าเขียวชอุ่ม หรือเปียก ( schoenian , 2012 ) และกากถั่วเหลืองที่มีความชื้น อย่างไรก็ตามการวิจัยเพิ่มเติมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อชี้แจงว่า การรับประทานของสัดส่วนของกากถั่วเหลืองเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับท้องเสีย . สำหรับเหตุผลนี้ เราต้องห้ามโซยาของเสียในปริมาณที่จะ 2.0% DM ของน้ำหนักตัวใน EXP 2 , และไม่มีแพะแสดงอาการท้องเสีย หรือพฤติกรรมใด ๆที่ผิดปกติอื่น ๆ