Models of the determinants of indiv

Models of the determinants of individuals’ primary care costs can be used to set capitation payments toproviders and to test for horizontal equity. We compare the ability of eight measures of patient morbidityand multimorbidity to predict future primary care costs and examine capitation payments based onthem. The measures were derived from four morbidity descriptive systems: 17 chronic diseases in theQuality and Outcomes Framework (QOF); 17 chronic diseases in the Charlson scheme; 114 ExpandedDiagnosis Clusters (EDCs); and 68 Adjusted Clinical Groups (ACGs). These were applied to patient recordsof 86,100 individuals in 174 English practices. For a given disease description system, counts of diseasesand sets of disease dummy variables had similar explanatory power. The EDC measures performed bestfollowed by the QOF and ACG measures. The Charlson measures had the worst performance but stillimproved markedly on models containing only age, gender, deprivation and practice effects. Comparisonsof predictive power for different morbidity measures were similar for linear and exponential models, butthe relative predictive power of the models varied with the morbidity measure. Capitation payments foran individual patient vary considerably with the different morbidity measures included in the cost model.Even for the best fitting model large differences between expected cost and capitation for some types ofpatient suggest incentives for patient selection. Models with any of the morbidity measures show highercost for more deprived patients but the positive effect of deprivation on cost was smaller in better fittingmodels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถใช้แบบจำลองของดีเทอร์มิแนนต์ของต้นทุนหลักของบุคคลตั้ง capitation toproviders ชำระเงิน และ การทดสอบส่วนแนวนอน เราเปรียบเทียบความสามารถของวัด multimorbidity morbidityand ผู้ป่วยคาดการณ์ต้นทุนในอนาคตดูแล และตรวจสอบ capitation ชำระเงินตาม onthem แปด มาตรการได้มาจาก 4 morbidity อธิบายระบบ: โรคเรื้อรัง 17 theQuality และผลกรอบ (QOF); โรคเรื้อรัง 17 ในร่าง Charlson 114 ExpandedDiagnosis คลัสเตอร์ (EDCs); และ 68 ปรับกลุ่มคลินิก (ACGs) เหล่านี้ถูกนำไปใช้กับผู้ป่วย recordsof 86,100 บุคคลในทางปฏิบัติภาษาอังกฤษที่ 174 สำหรับระบบรายละเอียดกำหนดโรค ตรวจนับของชุด diseasesand โรคแปรกระพริบมีอำนาจคล้ายอธิบาย มาตรการ EDC ทำ bestfollowed โดยมาตรการ QOF และจีบ วัด Charlson มีประสิทธิภาพการทำงานที่เลวร้ายที่สุดแต่ stillimproved อย่างเด่นชัดในรุ่นประกอบด้วยผลอายุ เพศ ภาวะขาด และปฏิบัติเท่านั้น พลังงาน Comparisonsof สำหรับ morbidity ต่าง ๆ มาตรการคล้ายกันในรูปแบบเชิงเส้น และเอ็กซ์โพเนนเชีย แต่พลังงานสัมพัทธ์ของแบบจำลองที่แตกต่างกันกับวัด morbidity Capitation ชำระเงินผู้ป่วยแต่ละ foran แตกต่างกันมากกับมาตรการ morbidity ต่าง ๆ ที่รวมอยู่ในแบบจำลองของต้นทุน รูปแบบเหมาะสมสุดสำหรับ ขนาดใหญ่ความแตกต่างระหว่างต้นทุนที่คาดไว้และ capitation สำหรับ ofpatient บางชนิดแนะนำแรงจูงใจสำหรับการเลือกผู้ป่วย รุ่นใด ๆ ของมาตรการ morbidity แสดง highercost สำหรับปราศจากผู้ป่วยมากขึ้น แต่ผลบวกของภาวะขาดทุนถูกใน fittingmodels ดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบของปัจจัยของบุคคลค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษาเบื้องต้นที่สามารถใช้ในการตั้งค่าการชำระเงินรัชชูปการ toproviders และทดสอบส่วนแนวนอน เราเปรียบเทียบความสามารถของแปดมาตรการของผู้ป่วย morbidityand multimorbidity ที่จะคาดการณ์ค่าใช้จ่ายในการดูแลรักษาเบื้องต้นในอนาคตและการตรวจสอบการชำระเงินรัชชูปการตาม onthem มาตรการที่ได้มาจากสี่ระบบการเจ็บป่วยบรรยาย: 17 โรคเรื้อรังใน thequality และผลลัพธ์กรอบ (QOF); 17 โรคเรื้อรังในโครงการ Charlson; 114 ExpandedDiagnosis กลุ่ม (EDCs); 68 และกลุ่มที่ปรับคลินิก (ACGs) เหล่านี้ได้ถูกนำไปใช้กับผู้ป่วย recordsof 86,100 คนใน 174 การปฏิบัติภาษาอังกฤษ สำหรับคำอธิบายโรคระบบที่กำหนดนับจากชุด diseasesand ของตัวแปรหุ่นโรคมีอำนาจอธิบายที่คล้ายกัน มาตรการดำเนินการ bestfollowed EDC โดยมาตรการ QOF และ ACG มาตรการ Charlson มีประสิทธิภาพการทำงานที่เลวร้ายที่สุด แต่ stillimproved อย่างเห็นได้ชัดในรูปแบบที่มีเพียงอายุเพศการกีดกันและผลกระทบการปฏิบัติ Comparisonsof อำนาจการพยากรณ์สำหรับมาตรการการเจ็บป่วยที่แตกต่างกันมีความคล้ายคลึงกันในการเชิงเส้นและรูปแบบการชี้แจง butthe อำนาจการทำนายความสัมพันธ์ของรูปแบบที่แตกต่างกันกับวัดป่วย การชำระเงินรัชชูปการผู้ป่วยแต่ละราย foran แตกต่างกันมากกับมาตรการการเจ็บป่วยที่แตกต่างกันรวมอยู่ในค่าใช้จ่าย model.Even สำหรับรูปแบบที่ดีที่สุดที่เหมาะสมแตกต่างกันมากระหว่างราคาทุนที่คาดหวังและรัชชูปการบางชนิด ofpatient แนะนำให้แรงจูงใจในการเลือกผู้ป่วย รุ่นที่มีมาตรการใด ๆ ของการเจ็บป่วยแสดง highercost สำหรับผู้ป่วยที่ขาดแคลนมากขึ้น แต่ผลบวกของการกีดกันในค่าใช้จ่ายที่มีขนาดเล็กใน fittingmodels ดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบของปัจจัยกำหนดต้นทุนการดูแลบุคคลที่สามารถใช้เพื่อกำหนดจ่ายเงิน toproviders และการทดสอบเพื่อความเป็นธรรม เราเปรียบเทียบความสามารถของแปดมาตรการของ multimorbidity morbidityand ผู้ป่วยเพื่อทำนายอนาคต และการตรวจสอบค่าใช้จ่ายในการดูแลเงินรัชชูปการ onthem ตาม มาตรการที่ได้จากสี่ด้านเชิงระบบ17 โรคเรื้อรังในคุณภาพและผลลัพธ์ของกรอบ ( qof ) ; 17 โรคเรื้อรังในโครงการ charlson ; 114 expandeddiagnosis กลุ่ม ( edcs ) ; 68 ปรับกลุ่มคลินิก ( acgs ) เหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ recordsof ผู้ป่วย 86100 บุคคลใน 174 ฝึกภาษาอังกฤษ เพื่อให้ระบบรายละเอียดโรค นับจาก diseasesand ชุดตัวแปรหุ่นโรคมีความสามารถที่คล้ายคลึงกันส่วนมาตรการการ bestfollowed EDC โดย qof และมาตรการ ACG การ charlson มาตรการมีการแสดงที่เลวร้ายที่สุด แต่ stillimproved อย่างเด่นชัดในรุ่นที่มีอายุ เพศ การกีดกันและผลการปฏิบัติ comparisonsof อำนาจพยากรณ์สำหรับมาตรการด้านต่าง ๆ กันแบบเชิงเส้นและชี้แจง ,อำนาจพยากรณ์ของญาติ แต่รุ่นที่แตกต่างกันกับทางวัด เงินรัชชูปการฟอเริ่นผู้ป่วยแต่ละรายแตกต่างกันมากกับการมาตรการที่แตกต่างกันรวมอยู่ในแบบจำลองต้นทุน แม้สำหรับนางแบบขนาดใหญ่ที่ดีที่สุดความแตกต่างระหว่างคาดว่าค่าใช้จ่ายและบุคลากรบางประเภท ofpatient แนะนำสิ่งจูงใจสำหรับการเลือกผู้ป่วยด้วยรูปแบบใด ๆของการแสดง highercost เพิ่มเติมมาตรการลิดรอนผู้ป่วยแต่ผลในเชิงบวกของการสูญเสียค่าใช้จ่ายที่มีขนาดเล็กลงใน fittingmodels ดีกว่า