The equation of moisture retention

The equation of moisture retention curve is a non-linear relation to the water content. Since the moisture retention curve can only be determined experimentally, its true behaviour in practice is only known at a finite number of points. Two methods to obtain values at non-experimental points can be used. The best and most obvious method is by interpolation, but this method can only be successful in those cases where the experimental points are closely spaced. The most recent approach fits an equation to the experimental points. The equations commonly used are the Brooks and Corey function and the Van Genuchten (1980) function. According to Van Genuchten, the moisture retention curve may be expressed as,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมการของเส้นโค้งการกักเก็บความชุ่มชื้นเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เชิงเส้นกับปริมาณน้ำ เนื่องจากเส้นโค้งการเก็บรักษาความชื้นสามารถเท่านั้นกำหนดทดลอง พฤติกรรมความเป็นจริงในทางปฏิบัติเท่านั้นรู้จักกันที่จำนวนจุดจำกัด สามารถใช้วิธีการสองวิธีการขอรับค่าที่ไม่ใช่ทดลองจุด วิธีที่ดีที่สุด และชัดเจนที่สุดคือการแก้ไข แต่วิธีการนี้สามารถประสบความสำเร็จในกรณีที่จุดทดลองอย่างใกล้ชิดเว้น วิธีที่ดีสุดเหมาะกับสมการจุดทดลอง สมการที่ใช้กันอยู่นี้บรู๊คส์และ Corey ฟังก์ชันและฟังก์ชัน Van Genuchten (1980) ตาม Van Genuchten โค้งการกักเก็บความชุ่มชื้นอาจแสดงเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมการของเส้นโค้งการเก็บรักษาความชื้นเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ใช่เชิงเส้นเพื่อปริมาณน้ำ ตั้งแต่เส้นโค้งการเก็บรักษาความชื้นสามารถกำหนดเพียงการทดลองพฤติกรรมที่แท้จริงของมันในทางปฏิบัติเป็นที่รู้จักกันเฉพาะในจำนวน จำกัด ของจุด สองวิธีที่จะได้รับค่าที่จุดที่ไม่ใช่การทดลองสามารถนำมาใช้ วิธีที่ดีที่สุดและเห็นได้ชัดที่สุดคือการแก้ไข แต่วิธีนี้เท่านั้นที่สามารถจะประสบความสำเร็จในกรณีที่จุดทดลองมีระยะห่างอย่างใกล้ชิด วิธีการล่าสุดเหมาะสมกับจุดทดลอง สมการที่ใช้กันทั่วไปคือบรูคส์และฟังก์ชั่นคอเรย์และรถตู้ Genuchten (1980) ฟังก์ชั่น ตามที่แวน Genuchten เส้นโค้งการเก็บรักษาความชื้นอาจแสดงเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมการของเส้นโค้งกักเก็บความชุ่มชื้นมีความสัมพันธ์เชิงเส้นกับน้ำเนื้อหา เนื่องจากความชื้นโค้งสามารถกำหนดผลของพฤติกรรมที่แท้จริงในการปฏิบัติเป็นที่รู้จักกันเท่านั้นที่จำนวนที่จำกัดของจุด สองวิธีที่จะได้รับค่าทดลองจุดที่ไม่ สามารถใช้ ที่ดีที่สุดและวิธีที่ชัดเจนที่สุดคือโดยการแก้ไข แต่วิธีนี้เท่านั้นที่สามารถประสบความสำเร็จในคดีดังกล่าวที่จุดทดลองอย่างใกล้ชิดเว้นระยะ วิธีการล่าสุดเหมาะกับสมการ เพื่อจุดคะแนน สมการที่ใช้กันทั่วไปเป็นบรูคกับ Corey ฟังก์ชันและรถตู้ genuchten ( 1980 ) ฟังก์ชัน ตามรถตู้ genuchten , ความชื้นโค้งอาจจะแสดงเป็น