mr.utterson the lawyer was a quiet,

mr.utterson the lawyer was a quiet,serious man. he was shy with strangers and afaid of shoeing his feeling. Among friends,how ever,his eyes shone with kindness and goodness. and,although this goodness never found its way into his conversation, it showed itself in his way of life. he did not allow himself many enjoyable things in life. he ate and drank simply and,although he enjoyed the theatre,he had not been to a play for twenty years. however,he was gentler towards other men's weaknesses,and was always ready to help rather than blame them. as a lawyer,he was often the last good person that evil-doers met on their way to prison,or worse.these pe]ple often carried with them memories of his politeness and fairness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

mr.utterson ทนายความเป็นคนเงียบ ร้ายแรง เขาขี้อายกับคนแปลกหน้าและ afaid ของ shoeing ความรู้สึกของเขา เพื่อน ๆ จบ ตา shone กับน้ำใจและความดี ก แม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบทางเข้าสนทนาของเขา ก็พบว่าตัวเองในการดำเนินชีวิต เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองสนุกหลายสิ่งในชีวิต เขากิน และดื่มเพียง และ แม้ว่าเขาชอบโรงละคร ไม่เคยเล่นยี่สิบปี อย่างไรก็ตาม เขาเบาต่อจุดอ่อนของคนอื่น และถูกเสมอพร้อมที่จะช่วย แทนที่ตำหนิพวกเขา เป็นทนายความ เขามักจะมีคนดีสุดที่ชั่ว doers พบในเรือนจำ หรือ worse.these pe] เปิ้ลมักจะดำเนินการกับความทรงจำของ politeness ของเขาทั้งหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

mr.utterson ทนายความเป็นที่เงียบสงบคนที่ร้ายแรง เขาเป็นคนขี้อายกับคนแปลกหน้าและ afaid ของความรู้สึกของเขาใส่เกือก ระหว่างเพื่อน, วิธีการที่เคยดวงตาของเขาส่องด้วยความเมตตาและความดีงาม และถึงแม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบวิธีในการสนทนาของเขาแสดงให้เห็นว่าตัวเองมันในทางของเขาในชีวิต เขาไม่ปล่อยให้ตัวเองสนุกสิ่งหลายอย่างในชีวิต เขากินและดื่มเพียงและแม้ว่าเขาจะมีความสุขกับโรงละครเขาไม่เคยไปเล่นนานถึงยี่สิบปี แต่เขาเป็นคนที่อ่อนโยนต่อจุดอ่อนของคนอื่นและพร้อมเสมอที่จะช่วยให้มากกว่าตำหนิพวกเขา ในฐานะนักกฎหมายเขาก็มักจะเป็นคนดีที่ผ่านมาว่าผู้กระทำความชั่วร้ายได้พบกับวิธีที่พวกเขาเข้าคุกหรือ worse.these PE] เปิ้ลมักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของความสุภาพและความเป็นธรรมของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mr.utterson ทนายเป็นคนเงียบๆ จริงจังนะ เขาขี้อายกับคนแปลกหน้า และ afaid ของเกือกความรู้สึกของเขา ในกลุ่มเพื่อนๆ ว่าเคย ดวงตาลุกโชนด้วยความเมตตาและความดี และถึงแม้ว่าความดีนี้ไม่เคยพบหนทางในการสนทนาของเขาพบตัวเองในวิถีชีวิตของเขา เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองสิ่งสนุกสนานมากมายในชีวิต เขาได้กินและดื่มง่ายและแม้ว่าเขาชอบละครเขาไม่ได้ไปเล่นนานถึง 20 ปี แต่เขาก็อ่อนโยนกับคนอื่นเป็นจุดอ่อน และพร้อมเสมอที่จะช่วยคุณมากกว่าโทษพวกเขา ในฐานะทนายเขาอยู่บ่อยๆ สุดท้าย คนดีคนชั่วร้ายที่เจอระหว่างทางไปคุกหรือ worse.these PE ] เปิ้ลมักจะดำเนินการกับพวกเขาความทรงจำของเขามารยาทและความเป็นธรรม