บรรณานุกรม
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551.
กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กาญจนาภา มานิตย์. (2547). การพัฒนาทักษะอ่านโดยใช้เกม. การศึกษาอิสระปริญญาการศึกษา
มหาบัณฑิตสาขาวิชาการประถมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เกษศิรินทร์ อ้วนภักดี. (2548). การใช้เกมเพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารของ
นักเรียนช่วงชั้นที่ 3 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธนัชพร บุญปัน. (2549). การพัฒนาทักษะการอ่านและการอ่านวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนช่วงชั้นที่
2 (ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6) โดยการจัดกิจกรรมแบบร่วมมือกันเรียนรู้แข่งขันกันเป็นทีม (TGT).วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัมหาวิทยาลัยขอนแก่น.
นิตยา สุวรรณศรี. (2540). เพลงและเกมประกอบการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพฯ: คอมแพคท์พริ้นท์.
ประทีป เสริมสำราญ. (2547). การพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารโดยใช้เกม. รายงาน
การศึกษาอิสระปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการประถมศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2551).พิมพ์ครั้งที่ 6. การวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้: ปฏิบัติการวิจัยในชั้นเรียน.
กรุงเทพฯ : ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
สมศักดิ์ ภู่วิภาดาวรรธน์. (2545). การยึดผู้เรียนเป็นศูนย์กลางและการประเมินตามสภาพจริง.
พิมพ์ครั้งที่ 2. เชียงใหม่ : The Knowledge Center.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). แนวทางการบริหารจัดการ
เรียนรู้สู่ประชาคมอาเซียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2537). กิจกรรมการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
______. (2539). แนวคิดและเทคนิควิธีการสอนภาษาอังกฤษระดับมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
สุลัดดา ลอยฟ้า. (2536). รูปแบบการสอนแบบร่วมมือกันเรียนรู้. ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์