For plato, absolute beauty is etern

For plato, absolute beauty is eternal immutable, and beyond ordinary experience


Great works of art, though existing in the world of sense, would lead to this absolute


But art, thus conceived as imitation, was an inferior from of knowing


As the highest from of knowledge, for example, the "real" (in plato's case, the transcendent idea) bed is conceived as if by god while the carpenter makes a particular bed, which the painter merely copies

The artist, then, as creator of an appearance of appearance, is thrice removed from the truth

Other forms of idealistic aesthetics, more sympathetic to the organic unity of art (bosanquet), and the ideas of feeling expressed in form (langer)


Key assertions in idealism tend to be dogmatic rather than hypothetical

The method is, for the most part, non-empirical and sometimes intuitive or a priori ; oftentimes, evidence cannot be collected for or against central concepts in the theory


" Realism " is a label often used to represent the second position (not to be confused with realism as a label for an artistic style)


Here the " real " tends to be what the physicalist describes

As the scientists speak a physicalist language, the artists art said to speak an emotive language (I..A. Richards)

And while science provides knowledge, the purpose of art is to provide pleasurable sensation


The artist's job is to objectify his feeling in an art object


Artistic values, as pleasures, are subjective and relative, located as they are within the human physiology


As a distinguished representative of this position, santaya writes, "values spring from the immediate and inexplicable reaction of vital impulse and from the irrational part of our nature

Most psycho-physiological theories of art,such as cathartic therapy, could be pleaced in this category, and realism forms the basis of much art education today


Realism can claim to be sciennific


Quantitative analyses of color, physiological data of perception,psychological effects of art other evidence are sometimes offered to support conclusions; therefore the method is empirical -- but not about art ! Describing the necessary conditions for art is not saying anything intrinsic about the art work itself

The third position is experimentalism, with john dewey as its most influential exponent

Dewey calls all experience aesthetic by degree


Experiment, always takes place within a qualitative setting of situation


Art is experience intensified, perhaps more consciously transformed than our more prosaic everyday experiences


But since the emphasis in on experience, however aesthetic, chief attention is given to the plastic arts as ameans of working out this theory of experience ; dewey gives little assistance to educators of specific arts in their specialized work, unless all art educators are to be viewed as "experience educators

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับเพลโต ความงามที่สมบูรณ์เป็นนิรันดร์ พระองค์ และเกิน กว่าประสบการณ์ธรรมดาดีทำงานศิลปะ ที่มีอยู่ในโลกของความรู้สึก แต่ จะนำไปนี้แน่นอนแต่ ยังเป็นรองจากของรู้ศิลปะ รู้สึกจึง เป็นเทียม เป็นสูงสุดจากความรู้ เช่น เตียง "จริง" (ในกรณีของเพลโต คิดดาร) จะรู้สึกว่าพระเจ้าในขณะที่ช่างไม้ทำให้เตียงเฉพาะ ที่นักเพียงคัดลอกศิลปิน แล้ว เป็นผู้สร้างลักษณะของลักษณะ เป็นเลยลบออกไปจากความจริงแบบฟอร์มอื่น ๆ ของสุนทรียศาสตร์อุดมการณ์ เห็นอกเห็นใจความสามัคคีเกษตรอินทรีย์ของศิลปะ (bosanquet), และความคิดของความรู้สึกที่แสดงในแบบฟอร์ม (langer)Assertions คีย์ใน idealism มักนา ๆ มากกว่าสมมุติวิธีการเป็น ส่วนใหญ่ ไม่ประจักษ์ และบางครั้งใช้งานง่าย หรือเป็น priori อาจเกิด หลักฐานไม่ถูกรวบรวมสำหรับ หรือ กับศูนย์กลางแนวคิดทฤษฎี"ความสมจริง" เป็นป้ายชื่อมักใช้แสดงถึงตำแหน่งที่สอง (ไม่ต้องสับสนกับสัจนิยมเป็นป้ายชื่อสำหรับแบบศิลปะ) ที่นี่ "จริง" มีแนวโน้มที่จะ physicalist ที่อธิบายขณะที่นักวิทยาศาสตร์พูดภาษา physicalist ศิลปะศิลปินกล่าวว่า พูดภาษามีมาก (ฉัน อ.ริชาร์ด)และในขณะที่วิทยาศาสตร์มีความรู้ วัตถุประสงค์ของศิลปะคือการ ให้แขกรู้สึก งานของศิลปินจะ objectify ความรู้สึกของเขาในวัตถุศิลปะค่าศิลปะ เป็นความสุข มีตามอัตวิสัย และ ญาติ อยู่กับภายในสาขาสรีรวิทยามนุษย์ เป็นตัวแทนที่แตกต่างของตำแหน่งนี้ santaya เขียน "ค่าสปริง จากปฏิกิริยาทันที และ inexplicable ของกระแสสำคัญ และส่วนจำนวนอตรรกยะของธรรมชาติของเราศิลปะ เช่นระบายบำบัด สุด psycho สรีรวิทยาทฤษฎีอาจจะ pleaced ในหมวดหมู่นี้ และสมจริงเป็นพื้นฐานของการศึกษาศิลปะมากวันนี้จริงสามารถอ้างตัวว่า เป็น sciennific วิเคราะห์เชิงปริมาณของสี สรีรวิทยาข้อมูลของรับรู้ ผลกระทบจิตใจของศิลปะบางครั้งจะเสนอพยานหลักฐานอื่นสนับสนุนการสรุป ดังนั้น วิธีการเป็น ประจักษ์ - แต่ไม่ เกี่ยวกับศิลปะ อธิบายเงื่อนไขจำเป็นที่ศิลปะจะไม่พูดอะไร intrinsic เกี่ยวกับตัวงานศิลปะเองตำแหน่งที่สามเป็น experimentalism กับจอห์น dewey เป็นเลขมีอิทธิพลมากที่สุดDewey เรียกทุกประสบการณ์สุนทรียะ โดยปริญญา ทดลอง เสมอจะเกิดขึ้นในการตั้งค่าเชิงคุณภาพของสถานการณ์ ศิลปะคือ ประสบการณ์ intensified บางทีมากกว่าสติแปลงกว่าประสบการณ์ธรรมดามากที่เรากล้า แต่ตั้งแต่การเน้นในประสบการณ์ ความงามอย่างไรก็ตาม ความสนใจหัวหน้าจะให้ศิลปะพลาสติกเป็น ameans การทำงานหาประสบการณ์ ทฤษฎีนี้ dewey ให้ความช่วยเหลือเล็กน้อยนักการศึกษาศิลปะเฉพาะในงานเฉพาะ ยกเว้นนักการศึกษาศิลปะทั้งหมดจะใช้เป็น "ประสบการณ์ความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับเพลโต, ความงามแน่นอนเป็นนิรันดร์ไม่เปลี่ยนรูปและนอกเหนือจากประสบการณ์สามัญผลงานที่ยิ่งใหญ่ของศิลปะแต่ที่มีอยู่ในโลกของความรู้สึกที่จะนำไปสู่นี้แน่นอนแต่ศิลปะท้องจึงเป็นเลียนแบบเป็นที่ด้อยกว่าจากการรู้ในฐานะที่เป็นสูงสุดของความรู้เช่น "ของจริง" (ในกรณีของเพลโต, ความคิดที่เหนือธรรมชาติ) เตียงจะรู้สึกราวกับพระเจ้าในขณะที่ช่างไม้ทำให้เตียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จิตรกรเพียงสำเนาศิลปินแล้วเป็นผู้สร้างการปรากฏตัวของลักษณะจะถูกลบออกไปสามครั้งจากความจริงในรูปแบบอื่น ๆ ของความงามในอุดมคติ, ขี้สงสารมากขึ้นเพื่อความสามัคคีอินทรีย์ของศิลปะ (Bosanquet) และความคิดของความรู้สึกที่แสดงออกในรูปแบบ (Langer) ยืนยันที่สำคัญในความเพ้อฝันมีแนวโน้มที่จะดันทุรังมากกว่าสมมุติวิธีการที่, ส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่เชิงประจักษ์และบางครั้งที่ใช้งานง่ายหรือเบื้องต้น; อาจเกิดหลักฐานที่ไม่สามารถเก็บรวบรวมหรือต่อต้านแนวคิดสำคัญในทฤษฎี"ธรรมชาติ" เป็นฉลากมักจะใช้แทนตำแหน่งที่สอง (เพื่อไม่ให้สับสนกับความสมจริงเป็นป้ายชื่อสำหรับรูปแบบศิลปะ) นี่คือ "ของจริง" มีแนวโน้มที่จะ สิ่งที่ physicalist อธิบายในฐานะที่เป็นนักวิทยาศาสตร์พูดภาษา physicalist ศิลปินทรงกล่าวว่าในการพูดภาษาอารมณ์ (I..A. ริชาร์ด) และในขณะที่วิทยาศาสตร์ให้ความรู้วัตถุประสงค์ของศิลปะคือการให้ความรู้สึกพึงพอใจในการทำงานของศิลปินคือการแลเห็นความรู้สึกของเขาในวัตถุศิลปะค่าศิลปะเป็นความสุข, มีวิสัยและญาติอยู่ที่พวกเขาอยู่ในสรีรวิทยาของมนุษย์ในฐานะที่เป็นตัวแทนที่แตกต่างของตำแหน่งนี้santaya เขียน "คุณค่าของฤดูใบไม้ผลิจากปฏิกิริยาทันทีและลึกลับของแรงกระตุ้นที่สำคัญและจาก ส่วนที่ไม่มีเหตุผลของธรรมชาติของเราทฤษฎีจิตสรีรวิทยาส่วนใหญ่ของศิลปะเช่นการรักษาด้วยยาระบายอาจจะpleaced ในหมวดหมู่นี้และความสมจริงเป็นพื้นฐานของการศึกษาศิลปะมากในวันนี้ธรรมชาติสามารถเรียกร้องให้sciennific วิเคราะห์เชิงปริมาณของสีข้อมูลทางสรีรวิทยาของ การรับรู้ผลกระทบทางจิตวิทยาของศิลปะหลักฐานอื่น ๆ ที่มีให้บริการในบางครั้งที่จะสนับสนุนข้อสรุป; ดังนั้นวิธีการที่เป็นเชิงประจักษ์ - แต่ไม่เกี่ยวกับศิลปะ! อธิบายเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับงานศิลปะไม่ได้พูดอะไรที่แท้จริงเกี่ยวกับการทำงานศิลปะที่ตัวเองตำแหน่งที่สามคือ experimentalism กับจอห์นดิวอี้เป็นตัวแทนมีอิทธิพลมากที่สุดของดิวอี้เรียกความงามประสบการณ์โดยระดับการทดลองมักจะเกิดขึ้นในการตั้งค่าคุณภาพของสถานการณ์ศิลปะคือประสบการณ์ที่ทวีความรุนแรงมากอาจจะเปลี่ยนมากขึ้นมีสติในชีวิตประจำวันกว่าประสบการณ์ที่น่าเบื่อของเรามากขึ้นแต่เนื่องจากเน้นในประสบการณ์ความงาม แต่ความสนใจของหัวหน้าจะได้รับการศิลปะพลาสติกเป็น ameans ของการทำงานออกทฤษฎีของประสบการณ์นี้ ดิวอี้ให้ความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อการศึกษาของศิลปะที่เฉพาะเจาะจงในการทำงานของพวกเขาเฉพาะเว้นแต่การศึกษาศิลปะทั้งหมดจะถูกมองว่าเป็น "การศึกษาประสบการณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับเพลโตสัมบูรณ์ความงามนิรันดร์ ไม่เปลี่ยนแปลง และเกินกว่าสามัญประสบการณ์


สุดยอดผลงานศิลปะ แม้ว่าที่มีอยู่ในโลกของความรู้สึก นำไปสู่นี้แน่นอน


แต่ศิลปะ จึงรู้สึกเป็นเทียมเป็นด้อยจากรู้


เป็นสูงสุดจากความรู้ ตัวอย่างเช่น " ของจริง " ( ในกรณี เพลโต ,ความคิดดีกว่า ) เตียงรู้สึกราวกับพระเจ้าขณะที่ช่างไม้ทำให้เตียงโดยเฉพาะ ซึ่งจิตรกรเพียงเล่ม

ศิลปินแล้ว เป็นผู้สร้าง มีลักษณะของการเป็น " ลบออกจากความจริง

รูปแบบอื่น ๆของความงามในอุดมคติมากขึ้น สงสารความสามัคคีอินทรีย์ศิลปะ ( bosanquet ) และความคิดของความรู้สึกที่แสดงออกในรูป ( ด้วย )


ยืนยันคีย์ในอุดมคติมีแนวโน้มที่จะดันทุรังมากกว่านะ

วิธีคือ ส่วนใหญ่ ไม่ใช่เชิงประจักษ์และบางครั้งใช้งานง่ายหรือ priori ; บ่อยครั้งที่หลักฐานที่ไม่สามารถเก็บรวบรวมหรือต่อต้านกลางแนวคิดในทฤษฎี


" ความสมจริง " เป็นป้ายที่มักใช้เพื่อแสดงตำแหน่ง ( ไม่ 2 สับสนกับความสมจริงเป็นป้ายชื่อเป็นศิลปะสไตล์

)ที่นี่ " จริง " มีแนวโน้มที่จะเกิด physicalist อธิบาย

เป็นนักวิทยาศาสตร์พูด physicalist ภาษา , ศิลปะศิลปินบอกว่าพูดภาษาอารมณ์ ( ฉัน . . . ริชาร์ด )

และในขณะที่วิทยาศาสตร์ให้ความรู้ วัตถุประสงค์ของศิลปะจะให้ความรู้สึกเพลิน

ศิลปินของงานคือ การทำให้เห็นเป็นรูปธรรมความรู้สึกของเขาในศิลปะวัตถุศิลปะ

ค่า เป็นความสุขที่เป็นอัตนัย และญาติตั้งอยู่ที่พวกเขาอยู่ภายในของมนุษย์สรีรวิทยา


เป็นที่มีชื่อเสียงตัวแทนนี้ตำแหน่ง santaya เขียน " ค่าสปริงจากปฏิกิริยาทันทีและลึกลับของแรงกระตุ้นสำคัญและจากส่วนที่ไร้เหตุผลของธรรมชาติ

ส่วนใหญ่โรคจิตสรีรทฤษฎีศิลปะ เช่น ยาระบาย การรักษาอาจจะ pleaced ในหมวดหมู่นี้และความสมจริงในรูปแบบพื้นฐานของงานศิลปะมากการศึกษาวันนี้


ของจริงสามารถเรียกร้องให้ sciennific


การวิเคราะห์เชิงปริมาณของสี , ข้อมูลทางสรีรวิทยาของการรับรู้ผลกระทบทางจิตวิทยาของศิลปะอื่น ๆ บางครั้งการเสนอหลักฐานเพื่อสนับสนุนข้อสรุป ดังนั้นวิธีการเชิงประจักษ์ . . . แต่ไม่ใช่เรื่องศิลปะ !ที่อธิบายถึงเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับศิลปะก็ไม่พูดอะไรต่อ เกี่ยวกับผลงานศิลปะตัวเอง

ตำแหน่งที่สามคือ experimentalism กับจอห์นดิวอี้เป็นอิทธิพลมากที่สุดของทุกสาย

ดิวอี้ประสบการณ์ทางสุนทรียะ โดยองศา


ทดลองมักจะเกิดขึ้นภายในการตั้งค่าคุณภาพของสถานการณ์


ศิลปะคือประสบการณ์ intensifiedบางทีอาจจะมากขึ้น consciously เปลี่ยนกว่าของเรามากกว่าน่าเบื่อทุกวันประสบการณ์


แต่เน้นประสบการณ์ แต่ความงาม ท่านเอาใจใส่ในศิลปะพลาสติก Research ) ด้วยวิธีทำงานนี้ทฤษฎีของประสบการณ์ ; ดิวอี้ ให้ความช่วยเหลือเพียงเล็กน้อยเพื่อการศึกษาเฉพาะของศิลปะในงานเฉพาะของพวกเขา ยกเว้นศิลปศึกษาจะดู " การศึกษาประสบการณ์