as illustrated in Figure 3, teacher

as illustrated in Figure 3, teacher perceptions reported in all three dissertations yielded consistently
lower scores on all three dimensions of instructional leadership than principal self-ratings.
Consistent with the broader PIMRS literature (Hallinger, 2011a; Hallinger and Lee, 2013;
Hallinger et al., 2012; Hallinger and Murphy, 1985; Taraseina, 1993), this finding suggests that
principals’ self-report ratings are subject to inflation when compared to the perceptions of teachers.
More specifically, the results synthesized from these three studies indicated that principal selfreports
were an average of 17% higher than teacher ratings across the various dimensions.
If we extrapolate this finding to the 2008 dataset, it suggests that teacher ratings of the 491 principals
would have yielded significantly lower scores on all three dimensions. For example, this
could would have reduced the Mission and Climate ratings to a moderate level (that is,*3.5) and
the Instruction dimension to a relatively low level (*3.25) for this scale. These scores would have
indicated a substantially lower level of engagement in the role.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังที่แสดงในรูปที่ 3 แนวครูรายงานทั้งหมด dissertations สามผลอย่างสม่ำเสมอต่ำกว่าคะแนนในสามมิติทั้งหมดของความเป็นผู้นำสอนมากกว่าตนเองจัดอันดับหลักสอดคล้องกับเอกสารประกอบการ PIMRS กว้าง (Hallinger, 2011a Hallinger และลี 2013Al. Hallinger ร้อยเอ็ด 2012 Hallinger และเมอร์ฟี่ 1985 Taraseina, 1993) ค้นหานี้แนะนำที่หลักของตนเองรายงานการจัดอันดับจะขึ้นอยู่กับอัตราเงินเฟ้อเมื่อเทียบกับภาพลักษณ์ของครูอื่น ๆ โดยเฉพาะ ผลลัพธ์ที่สังเคราะห์จากการศึกษาเหล่านี้สามระบุ selfreports ที่สำคัญมีค่าเฉลี่ย 17% สูงกว่าการจัดอันดับอาจารย์ข้ามมิติต่าง ๆถ้าเรา extrapolate ค้นหานี้การชุดข้อมูล 2008 แนะนำครูที่จัดอันดับแบบ 491ต้องมีผลคะแนนต่ำลงอย่างมากในสามมิติทั้งหมด ตัวอย่าง นี้อาจจะมีลดภารกิจและสภาพการจัดอันดับให้อยู่ในระดับปานกลาง (นั่นคือ, * 3.5) และขนาดสอนระดับค่อนข้างต่ำ (* 3.25) ในระดับนี้ คะแนนเหล่านี้จะมีระบุในบทบาทในระดับที่ต่ำกว่ามาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังแสดงในรูปที่ 3
การรับรู้ของครูรายงานในทั้งสามสาธยายให้ผลอย่างต่อเนื่องคะแนนที่ลดลงในทุกสามมิติของการเป็นผู้นำการเรียนการสอนกว่าเงินต้นตนเองการจัดอันดับ.
สอดคล้องกับวรรณกรรม PIMRS กว้าง (Hallinger, 2011a; Hallinger และลี, 2013;
Hallinger et al, . 2012; Hallinger และเมอร์ฟี่, 1985; Taraseina, 1993)
การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่าผู้บริหาร'เรตติ้งตัวเองรายงานอาจมีการอัตราเงินเฟ้อเมื่อเทียบกับการรับรู้ของครู.
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลสังเคราะห์จากทั้งสามการศึกษาชี้ให้เห็นว่าหลัก selfreports
ได้เฉลี่ย 17% สูงกว่าการให้คะแนนของครูทั่วมิติต่าง ๆ .
ถ้าเราคาดการณ์การค้นพบนี้ 2008 ชุดข้อมูลที่มันแสดงให้เห็นว่าการจัดอันดับของครู 491
ผู้ว่าจ้างจะมีผลคะแนนที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในทุกสามมิติ ตัวอย่างเช่นนี้อาจจะมีการลดภารกิจสภาพภูมิอากาศและการจัดอันดับให้อยู่ในระดับปานกลาง (นั่นคือ * 3.5)
และมิติการเรียนการสอนให้อยู่ในระดับที่ค่อนข้างต่ำ (* 3.25) ในระดับนี้
คะแนนเหล่านี้จะได้แสดงให้เห็นระดับที่ต่ำกว่าอย่างมีนัยสำคัญของการมีส่วนร่วมในบทบาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังแสดงในรูปที่ 3 การรับรู้ครูรายงานทั้ง 3 งานให้ผลเสมอ
ลดคะแนนใน 3 มิติของภาวะผู้นำทางวิชาการมากกว่าการจัดอันดับตนเองใหญ่ กว้าง pimrs
สอดคล้องกับวรรณกรรม ( โรงเรียน 2011a ; , โรงเรียนลี , 2013 ;
โรงเรียน et al . , 2012 ; โรงเรียน เมอร์ฟี่ , 1985 ; พาสิทธิ์ , 1993 ) การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่า
แบบรายงานการจัดอันดับอาจมีอัตราเงินเฟ้อเมื่อเทียบกับการรับรู้ของครู
มากขึ้นโดยเฉพาะผลที่ได้จากการศึกษา พบว่า ทั้งสามหลัก selfreports
จำนวน 17% สูงกว่าครูอันดับข้ามมิติต่างๆ .
ถ้าเราคาดการณ์นี้ค้นหากับข้อมูล 2008 , มันแสดงให้เห็นว่าครูจำกัด การเป็นผู้บริหาร
จะให้ค่าต่ำกว่าคะแนนใน 3 มิติ ตัวอย่างเช่นนี้อาจจะลดลง
ภารกิจและการจัดอันดับในระดับปานกลาง ( คือ * 3.5 ) และ
การเรียนการสอนมิติในระดับค่อนข้างต่ำ ( * 3.25 ) ขนาดนี้ คะแนนเหล่านี้จะพบอย่างมาก
ระดับหมั้นในบทบาท