1Life and the MoviesJoey Potter loo

1
Life and the Movies
Joey Potter looked at her friend Dawson Leery and she smiled sadly.
“Life isn’t like a movie, Dawson,” she said “We can't write happy endings to all our relationships.”
Joey was a pretty girl with long brown hair. Bot1 .1 o and Dawson were nearly sixteen years old. The two teenagers had problems. All teenagers had the same problems—life, love, school work, and parents. It isn’t easy to become an adult.
Dawson loved movies. He had always loved movies. He took film classes in school. He made short movies himself. Dawson wanted to be a film director. His favorite director was Steven Spielberg. Dawson spent a lot of his free time filming with his video camera. He loved watching videos of great movies from the past. Most evenings, he watched movies with Joey. And until recently, that had been fine. But now their friendship had become difficult.
“These days, Dawson always wants US to behave like people in movies,” Joey thought. And life in the little seaside town of Capeside wasn’t like the movies.
Joey looked at the handsome, blond boy who was sit-ting next to her. She thought about the years of their long friendship. They had known each other all their lives. They were best friends.
Joey had always loved Dawson as a friend. But during the summer, Joey’s feelings had changed. Suddenly, she’d wanted a serious relationship with Dawson. She’d wanted him to love her as a woman, not as a sister. Dawson hadn’t wanted that. He hadn't wanted to be her boyfriend. He'd wanted them to go on being best friend in the old way. Dawson hadn't wanted a serious relationship with Joe. And Joey had become very unhappy.
Then a new girl had arrived in the little town. Her name was Jen Lindley. She was a beautiful blond from New York City. She had come to live with her grandparents in Capeside. And Dawson Leery had fallen in love with her.
For a few weeks. Jen had been Dawson's girlfriend. Then she had ended that relationship. She had not wanted a serious boyfriend. Now, Dawson and Jen tried to be friends. But it was a difficult time for both of them.
Soo after Dawson’s relationship with Jen ended feelings about Joey had changed. At last, he has la L love with her. And for a time, she had been his girlfriend. She had gotten what she had wanted for so long. But when she had Dawson’s love, she no longer wanted it. Dawson was the only boy who she had ever known well. And now she wanted to meet new people. She no longer wanted to be close to only one person. But now Dawson was in love with her, and he didn’t want her to know other hoys.
Dawson and his friend Pacey Witter were still Joey’s best friends. And she had started to like Jen too. The four teenagers spent a lot of time together. But life wasn’t easy for any of them.
That evening, Joey had spent two hours with Dawson. Dawson had asked her to be his girlfriend again. He asked her this almost every day. They had quarrelled about it. Then they had watched a movie together. Now it was time for Joey to go home.
“Dawson, please try to leave me in peace,” Joey said as she walked to the door. “I want us to be friends. But I don’t want to be your girlfriend. I want to meet other guys. Maybe one of them will be my boyfriend. You have to understand that. This is my exit from the scene. Goodnight."
When she had gone, Dawson thought about Jen and Joey. He had loved both of them. But both girls had ended their relationships with him. What was wrong with him? Why couldn’t life be like the movies?

The next day was Monday. In the evening, Dawson, Joey, Jen, and Pacey met in The Ice House cafe.
The Potter family owned the cafe. Joey’s older sister, Bessie, and Bessie’s boyfriend, Bodie, worked there too. Joey worked at the cafe in the evenings, after school, and on weekends.
This evening, Joey brought coffee for her three friends and she sat down with them for a few minutes.
Jen showed her friends a card with beautiful silver writting on it. It was an invitation to a party.
“The party is for my cousin Courtney’s sixteenth birthday,” Jen said. “It’s Courtney Guiliani’s sweet sixteen party. Everyone has to wear formal clothes—evening suits and long dresses. No casual clothes are allowed. I’d like to go to this party. It’s going to take place in New York City, at the Plaza Hotel, on Saturday.”
“Do you like your cousin?” Joey asked her. I’ve never heard you talk about her.”
“No, I don’t like her,” Jen said. “I dislike her mother too. Courtney is so good. She never does anything wrong. She behaves perfectly. I call her Courtney-the-Perfect. Everyone wants me to be as good as she is. Her mother, my Aunt Grace, always tells me how terrible I am. She says, 'Jennifer, you're rude and you're wild. Why can't you behave like my Courtney? It makes me so angry."
"Then why do you want to go to Courtney's party?" Dawson asked.
"Well, it might be fun," Jen replied. "Strange things happen at parties! And I'd like to be in New York again. I miss the city! Capeside is a fine place, but It’s so quiet. I miss New York. I miss the busy streets and the big stores. I’ll phone my parents tonight. They II know about the party. I’ll say, 'I'm coming home for the weekend. It will be great!"
Jen and Joey were in several classes together at school. The next day, Jen talked to Joey after a gym class.
“I talked to my parents,” she told Joey. “They’re going to be away from home this weekend. They’re going on a business trip. But my dad said, ‘You should go to your cousin’s party, Jen. You could bring one of your friends from Capeside. She could stay in the apartment with you for the weekend. Then you wouldn’t be lonely.’ Will you come with me, Joey?
At first, Joey didn’t know what to say. She had never been to New York City. She wanted to see it. But Joey was very poor. Her mother was dead and her father was in jail. She and Bessie worked very hard at The Ice House. But they didn’t have much money. Jen didn’t understand about this problem. Her parents were very rich. She never had to worry about money.
Joey thought about all this.
“Jen, I can’t come with you,” she said at last. “Thank you for asking me. You’re very kind. But l don’t have any money and I don’t have any party clothes.”
“Don’t worry about those things,” Jen said. “I’ll loan you some clothes. I have too many! And I’ll pay for our train tickets to New York. I’ll be happy to do that. I don’t want to be alone in the apartment. We’ll have fun in New York. Capeside is like a very slow car. We need to go faster, Joey. We need to have fun and excitement. We need to move up through the gears. We need to shift into over' drive!” She stopped for a moment. “Well, we certainly both need to get away from Capeside for a few days,” she said.
She didn’t say anything more, but she didn’t have to say anything more.
“Yes. We both need to get away from Dawson for a few days,” Joey replied. “Things aren’t easy between you and him—I know that, Jen. And I want to be friends with Dawson again. But he won’t let me be just his friend. I have to be his girlfriend or not his friend at all.”
“You can never be just friends again, once you’ve been someone’s girlfriend,” Jen said. “You can’t do it in real life. It isn't possible. Life isn’t like the movies.”
Joey laughed.
"OK, I'll come to New York with you, if Bessie will let me." she said. "Thank you, Jen."
2
The Video Store
After school, Dawson and Pacey had jobs at screenplay Video, a video rental store. On Wednesday evening, they were both working there, putting video tapes on shelves. Dawson loved to work in the store, among all the movies. And very evening he could borrow videos from the store to play at home.
It was five o’clock and there were no customers in the store. As they worked, the two friends were talking about their unhappy lives.
Pacey’s problem was his family. They didn’t understand him. Pacey’s father was the Chief of Police in Capeside. Pacey’s older brother, Doug, was a police officer too. They were tough and difficult people. They didn’t like Pacey. They didn't understand him!
Pacey didn’t work hard at school. He only worked hard at things that interested him. Nothing at school interested him. His father always told him, “You’re a failure, Pacey. You don’t work hard. You always say the wrong things and you always do the wrong things. You’re a lazy fool. I don’t understand you. You’re not a good son to me.”
Pacey wanted to leave school and get a good job. He wanted to leave his family and live on his own.
Dawson’s problem was Joey.
“Pacey, I don’t want to lose her,” he told his friend.
"She loves me—I'm sure of that. She isn't Honest with her- self. She says, I want to meet other boys. How will I know it you re the right hoy for me if I don’t meet other boys?’ Pacey, I’m worried about this party that she and Jen are going to in New York. Maybe she’ll meet someone there. Maybe she’ll meet a tall, rich, handsome boy. Maybe she’ll fall in love with him. I feel sick if I think about that, Pacey. I don’t know’ what to do.”
At that moment, someone came into the store. It was a girl from Capeside High School. Pacey and Dawson knew the teenager. They both disliked her, and she disliked them. She was always rude to them. Her name was Abby Morgan.
“I’ve come to return this video,” Abby said, ‘if you guys have time to think about work, you can help me. But maybe you’re too busy talking.”
Abby gave the video to Pacey, then she went to look for another movie to rent. She disappeared behind some tall shelves, and Pacey and Dawson soon forgot about her.
“We both need to get away from this town for a few days,” Pacey said. “Maybe we could go to New York for the weekend too. Then we could meet Joey and Jen. We could visit famous places with them. And they’d have to invite us to Courtney’s party. You could dance with Joey. Then she wouldn’t meet any tall, rich, handsome men.”
“I can’t

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1ชีวิตและภาพยนตร์พอตเตอร์โจมองเพื่อนของเธอ Leery ดอว์สัน และเธอยิ้มเศร้า"ชีวิตไม่เช่นภาพยนตร์ ดอว์สัน เธอกล่าวว่า "เราไม่สามารถเขียนลงท้ายแฮปปี้กับความสัมพันธ์ของเราทั้งหมด"โจเป็นสาวสวยผมยาวสีน้ำตาล Bot1 .1 o และดอว์สันได้เกือบสิบหกปี สองวัยรุ่นมีปัญหา วัยรุ่นทั้งหมดมีปัญหาเดียวกันคือชีวิต ความรัก งานโรงเรียน และผู้ปกครอง มันไม่ง่ายที่จะกลายเป็น ผู้ใหญ่ดอว์สันรักภาพยนตร์ เขามีรักภาพยนตร์เสมอ เขาได้ฟิล์มเรียนในโรงเรียน เขาทำหนังสั้นตัวเอง ดอว์สันอยาก เป็นผู้กำกับ กรรมการของเขาชื่นชอบสปีลเบิร์ก Steven ดอว์สันใช้เวลามากเวลาฟรีถ่ายทำ ด้วยกล้องวิดีโอของเขา รักดูวิดีโอของภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากอดีต ส่วนใหญ่ช่วงเย็น เขาดูภาพยนตร์กับโจ และจนเมื่อเร็ว ๆ นี้ ที่เคยดี แต่ตอนนี้ มิตรภาพของพวกเขาได้ยากโจคิดว่า "วันนี้ ดอว์สันต้องการให้เราทำงานเหมือนคนในภาพยนตร์ และชีวิตในเมืองริมทะเลน้อยของ Capeside ไม่ได้เช่นภาพยนตร์โจมองผู้ชายหล่อ ทองเจ้าทิงนั่งติดกับเธอ เธอคิดว่า เกี่ยวกับปีของมิตรภาพของพวกเขายาว พวกเขาได้รู้จักกันชีวิตของพวกเขา พวกเพื่อนที่ดีที่สุดโจได้เสมอรักดอว์สันเป็นเพื่อน แต่ในช่วงฤดูร้อน มีเปลี่ยนความรู้สึกของโจ ทันใดนั้น เธอได้ต้องสัมพันธ์ที่ร้ายแรงกับดอว์สัน เธอก็อยากให้เขารักเธอ เป็นผู้หญิง ไม่ เป็นพี่น้อง ดอว์สันไม่ได้ต้องที่ เขาไม่ได้อยากเป็นแฟนของเธอ เขาก็อยากให้ไปเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดแบบเก่าใน ดอว์สันไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ที่ร้ายแรงกับโจ และโจกลายเป็นไม่มีความสุขมากจากนั้น สาวใหม่มาถึงในเมืองเล็ก ๆ ชื่อของเธอถูกเฉินโต Lindley เธอเป็นสีทองสวยงามจากนิวยอร์ก เธอได้มาอยู่กับปู่ย่าตายายของเธอใน Capeside และดอว์สัน Leery ได้ตกหลุมรักเธอในไม่กี่สัปดาห์ เฉินโตได้แฟนของดอว์สัน แล้ว เธอก็สิ้นสุดความสัมพันธ์นั้น เธอไม่ได้ต้องการแฟนที่ร้ายแรง ตอนนี้ ดอว์สันและเฉินโตพยายามให้ เพื่อน แต่มันเป็นเวลาที่ยากสำหรับพวกเขาทั้งสองดังนั้น หลังจากสิ้นสุดความสัมพันธ์ของดอว์สันกับเฉินโต ความรู้สึกเกี่ยวกับโจมีการเปลี่ยนแปลง ในที่สุด มาลา L รักกับเธอ และเวลา เธอได้แฟนของเขา เธอได้รับว่าเธอได้ต้องนาน แต่เมื่อเธอมีความรักของดอว์สัน เธอไม่ต้องการ ดอว์สันเป็นเด็กเท่านั้นที่เธอเคยรู้จักดี และตอนนี้ เธออยากพบคนใหม่ เธอไม่ต้องไปกับคนเท่านั้น แต่ตอนนี้ ดอว์สันในความรักกับเธอ และเขาไม่ได้อยากรู้ hoys อื่น ๆดอว์สันและเพื่อนของเขา Pacey Witter ได้ยังเพื่อนที่ดีที่สุดของโจ และเธอก็เริ่มชอบเฉินโตเกินไป วัยรุ่น 4 ใช้เวลาร่วมกัน แต่ชีวิตไม่ได้ง่ายสำหรับใด ๆ ของพวกเขาคืนนั้น โจมีเวลาสองชั่วโมงกับดอว์สัน ดอว์สันมาขอเธอเป็น แฟนของเขาอีกครั้ง เขาถามเธอนี้เกือบทุกวัน พวกเขามี quarrelled เลย แล้วก็มีดูหนังด้วยกัน ขณะนี้ เป็นเวลาที่โจไปหน้าแรก"ดอว์สัน กรุณาลองทิ้งฉันในสันติภาพ โจว่า เป็นเธอเดินไปประตู "ฉันต้องการให้เราเป็นเพื่อน แต่ไม่อยากมีแฟน อยากอยู่กับคนอื่น บางทีหนึ่งในพวกเขาจะเป็นแฟนของฉัน คุณต้องเข้าใจว่า นี้เป็นของฉันออกจากฉาก อวย"เมื่อเธอก็หายไป ดอว์สันคิดว่า เกี่ยวกับเฉินโตโจ เขาได้รักทั้งสองอย่าง แต่สาวทั้งสองสิ้นสุดลงความสัมพันธ์กับเขา มีอะไรผิดปกติกับเขา ทำไมชีวิตไม่เป็นเหมือนภาพยนตร์ในวันถัดไปเป็นวันจันทร์ ในตอนเย็น ดอว์สัน โจ เฉินโต และ Pacey พบในบ้านน้ำแข็งคาเฟ่ครอบครัวพอตเตอร์เป็นเจ้าของคาเฟ่ พี่โจของ ร้าน และแฟนของร้าน บอดี้ ทำงานมีมากเกินไป โจทำงานที่คาเฟ่ ในโรงเรียน และเสาร์เย็นนี้ โจนำกาแฟเพื่อนทั้งสามของเธอ และเธอนั่งลงกับกี่นาทีเฉินโตพบเพื่อนบัตรกับซิลเวอร์สวยที่เขียนไว้ ก็เชิญไปงานเลี้ยง"งานปาร์ตี้สำหรับวันเกิด sixteenth ฉันญาติ Courtney ของ, " เฉินโตกล่าวว่า "ได้ Courtney Guiliani หวานสิบหกฝ่าย ทุกคนได้สวมใส่เสื้อผ้าอย่างเป็นทางการ — ชุด และลองชุด เสื้อผ้าที่สบาย ๆ ไม่ได้ อยากไปปาร์ตี้นี้ มันจะขึ้นในนิวยอร์กซิตี้ ที่ซ่า ในวันเสาร์นี้""คุณชอบลูกพี่ลูกน้องของคุณหรือไม่" โจถามเธอ ผมเคยไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเธอ""ไม่ ฉันไม่ชอบเธอ เฉินโตกล่าวว่า การ "ฉันเกลียดชังแม่ของเธอเกินไป Courtney ได้ดี เธอก็ไม่เคยทำอะไรผิด เธอทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ฉันเรียกเธอ Courtney-เดอะสมบูรณ์ ทุกคนต้องผมจะดีกับเธอ แม่ของเธอ ฉันป้าเกรซ เสมอบอกว่า กลัวผม เธอกล่าวว่า, ' เจนนิเฟอร์ คุณหยาบ และคุณป่า คุณทำท่า Courtney ของฉันทำไมไม่ มันทำให้ฉันโกรธมาก" "แล้วทำไมคุณต้องไปงานเลี้ยงของ Courtney" ดอว์สันถาม"ดี มันอาจจะสนุก เฉินโตตอบกลับได้ "สิ่งแปลกที่เกิดขึ้นในงานปาร์ตี้ และอยากจะอยู่ในนิวยอร์กอีกครั้ง คิดถึงเมือง Capeside เป็นสถานที่ดี แต่ก็เงียบสงบมาก คิดนิวยอร์ค คิดถนนว่างและร้านค้าขนาดใหญ่ ผมจะโทรศัพท์พ่อคืนนี้ พวกเขาสองรู้พรรค ผมจะบอกว่า, ' ฉันกำลังมาบ้านในวันหยุด มันจะดี"เฉินโตและโจได้ในหลายชั้นเรียนกันที่โรงเรียน ในวันถัดไป เฉินโตพูดกับโจหลังเลิกเรียนออกกำลังกาย"ฉันพูดคุยกับพ่อแม่ของฉัน เธอบอกโจ "พวกเขากำลังจะพักช่วงสุดสัปดาห์นี้ พวกเขากำลังท่องเที่ยว แต่ว่า พ่อของฉัน ' คุณควรไปหาลูกพี่ลูกน้องของพรรค เฉินโต คุณสามารถนำเพื่อนจาก Capeside อย่างใดอย่างหนึ่ง เธอสามารถอยู่ในกับคุณวันหยุดสุดสัปดาห์ แล้วคุณจะไม่โดดเดี่ยว ' คุณจะมากับฉัน โจครั้งแรก โจไม่รู้พูด เธอไม่เคยได้ไปนิวยอร์ก เธออยากเห็น แต่โจก็ยาก แม่ของเธอตาย และพ่อของเธออยู่ในคุก เธอและร้านทำงานหนักมากน้ำแข็งเดอะเฮาส์ แต่พวกเขาไม่มีเงินมาก เฉินโตไม่เข้าใจเกี่ยวกับปัญหานี้ พ่อแม่ของเธอได้อย่างมากมาย เธอไม่เคยต้องกังวลเกี่ยวกับเงินโจคิดว่า เรื่องทั้งหมดนี้"เฉินโต ฉันไม่มีคุณ เธอกล่าวในที่สุด "ขอบคุณคุณถามฉัน คุณดี แต่ l ไม่มีเงิน และไม่มีเสื้อผ้าของบุคคลใดๆ""ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น เฉินโตกล่าว "ฉันจะยืมคุณเสื้อผ้าบาง มีมากเกินไปมาก และจะจ่ายสำหรับตั๋วรถไฟของเราไปนิวยอร์ก ฉันจะมีความสุขที่ ฉันไม่ต้องการอยู่คนเดียวใน เราจะสนุกในนิวยอร์ก Capeside เป็นเหมือนรถช้ามาก เราต้องทำได้เร็ว โจ เราจำเป็นต้องมีความสนุกและความตื่นเต้น เราจำเป็นต้องเลื่อนค่าเกียร์ เราจำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นมากกว่า ' ไดรฟ์! " เธอหยุดครู่ "ดี อย่างแน่นอนทั้งสองต้องได้รับจาก Capeside กี่วัน เธอกล่าวเธอไม่พูดอะไรเพิ่มเติม แต่เธอไม่ต้องพูดอะไรมาก"ใช่ เราทั้งสองต้องได้รับจากดอว์สันกี่วัน โจตอบกลับ "สิ่งที่ไม่ง่ายระหว่างคุณและเขา – ฉันรู้ว่า เฉินโต และอยากเป็นเพื่อนกับดอว์สันอีกครั้ง แต่เขาจะไม่ให้ฉันเป็นเพียงเพื่อนของเขา ฉันได้เป็นแฟนของเขาหรือเพื่อนเขาไม่เลย""คุณไม่สามารถเพียงแค่เพื่อนอีก เมื่อคุณได้รับของแฟน เฉินโตกล่าว "คุณไม่สามารถทำได้ในชีวิตจริง มันไม่ได้ ชีวิตไม่ได้เช่นภาพยนตร์"โจหัวเราะ "ตกลง ฉันจะมานิวยอร์กกับคุณ ถ้าร้านจะให้ me." ก็ "ขอบคุณ เฉินโต"2ร้านวิดีโอหลังเลิกเรียน ดอว์สันและ Pacey ได้งานที่ screenplay วิดีโอ ร้านให้เช่าวิดีโอ วันพุธเย็น พวกเขาได้ทั้งทำงานมี ใส่เทปวิดีโอบนชั้นวาง ดอว์สันรักการทำงานในร้านค้า ในภาพยนตร์ทั้งหมด และเย็นมากที่เขาสามารถยืมวิดีโอจากร้านค้าที่จะเล่นที่บ้าน ก็ห้าโมง และลูกค้าไม่มีในร้าน ขณะที่พวกเขาทำงาน เพื่อนสองคนกำลังพูดถึงชีวิตไม่มีความสุขปัญหาของ Pacey ถูกครอบครัว พวกเขาไม่เข้าใจเขา ของ Pacey พ่อหัวหน้าของตำรวจ Capeside พี่ของ Pacey, Doug ถูกตำรวจมากเกินไป พวกคนยาก และยาก พวกเขาไม่ได้ชอบ Pacey พวกเขาไม่เข้าใจเขาPacey ไม่ทำงานอย่างหนักในโรงเรียน เขาเพียงทำงานหนักในสิ่งที่สนใจเขา โรงเรียนใดสนใจเขา พ่อจะบอก "คุณมีความล้มเหลว Pacey คุณไม่ทำงานหนัก คุณได้พูดในสิ่งที่ไม่ถูกต้องเสมอ และมักจะทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง คุณโง่ขี้เกียจ ผมไม่เข้าใจคุณ คุณไม่สนดีกับฉัน"Pacey ต้องออกจากโรงเรียน และได้รับงานที่ดี เขาอยากทิ้งของเขาครอบครัว และชีวิตของเขาเองDawson’s problem was Joey.“Pacey, I don’t want to lose her,” he told his friend."She loves me—I'm sure of that. She isn't Honest with her- self. She says, I want to meet other boys. How will I know it you re the right hoy for me if I don’t meet other boys?’ Pacey, I’m worried about this party that she and Jen are going to in New York. Maybe she’ll meet someone there. Maybe she’ll meet a tall, rich, handsome boy. Maybe she’ll fall in love with him. I feel sick if I think about that, Pacey. I don’t know’ what to do.”At that moment, someone came into the store. It was a girl from Capeside High School. Pacey and Dawson knew the teenager. They both disliked her, and she disliked them. She was always rude to them. Her name was Abby Morgan.“I’ve come to return this video,” Abby said, ‘if you guys have time to think about work, you can help me. But maybe you’re too busy talking.”Abby gave the video to Pacey, then she went to look for another movie to rent. She disappeared behind some tall shelves, and Pacey and Dawson soon forgot about her.“We both need to get away from this town for a few days,” Pacey said. “Maybe we could go to New York for the weekend too. Then we could meet Joey and Jen. We could visit famous places with them. And they’d have to invite us to Courtney’s party. You could dance with Joey. Then she wouldn’t meet any tall, rich, handsome men.”“I can’t

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1 ชีวิตและภาพยนตร์โจอี้พอตเตอร์มองไปที่เพื่อนของเธอโกงดอว์สันและเธอยิ้มเศร้า. "ชีวิตไม่เหมือนภาพยนตร์ดอว์สัน" เธอกล่าว "เราไม่สามารถเขียนตอนจบที่มีความสุขให้กับทุกความสัมพันธ์ของเรา." โจอี้เป็นสวย หญิงสาวที่มีผมยาวสีน้ำตาล Bot1 0.1 o และดอว์สันเกือบสิบหกปีเก่า สองวัยรุ่นมีปัญหา วัยรุ่นทุกคนมีเหมือนกันปัญหาชีวิต, ความรัก, การทำงานของโรงเรียนและผู้ปกครอง มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะกลายเป็นผู้ใหญ่. ดอว์สันที่รักภาพยนตร์ เขารักเสมอภาพยนตร์ เขาเข้ามาเรียนในโรงเรียนภาพยนตร์ เขาทำหนังสั้นของตัวเอง ดอว์สันต้องการที่จะเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ ผู้อำนวยการของเขาเป็นที่ชื่นชอบของ Steven Spielberg ดอว์สันใช้เวลามากเวลาว่างของเขาที่ถ่ายทำด้วยกล้องวิดีโอของเขา เขารักการดูวิดีโอของภาพยนตร์ที่ดีจากอดีตที่ผ่านมา ตอนเย็นส่วนใหญ่เขาดูหนังกับโจอี้ และจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ ที่ได้รับการปรับ แต่ตอนนี้มิตรภาพของพวกเขาได้กลายเป็นเรื่องยาก. "วันนี้ดอว์สันมักจะต้องการให้เราทำตัวเหมือนคนในภาพยนตร์" โจอี้คิดว่า และการใช้ชีวิตในเมืองชายทะเลเล็ก ๆ น้อย ๆ ของ Capeside ไม่ได้เหมือนภาพยนตร์. โจอี้มองที่หล่อเด็กที่เป็นสีบลอนด์นั่งทิ้งข้างเธอ เธอคิดว่าเกี่ยวกับปีที่ผ่านมาของมิตรภาพของพวกเขานาน พวกเขารู้จักกันมาตลอดชีวิต พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด. โจอี้ได้รักเสมอดอว์สันเป็นเพื่อน แต่ในช่วงฤดูร้อน, ความรู้สึกของโจอี้มีการเปลี่ยนแปลง ทันใดนั้นเธอเคยต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจังกับดอว์สัน เธออยากให้เขารักเธอเป็นผู้หญิงไม่เป็นน้องสาว ดอว์สันไม่ได้ต้องการที่ เขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นแฟนของเธอ เขาอยากให้พวกเขาไปในการเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดในวิธีการแบบเก่า ดอว์สันไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์ที่จริงจังกับโจ และโจอี้ได้กลายเป็นความสุขมาก. แล้วสาวใหม่ได้เข้ามาอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ชื่อของเธอคือเจนลินด์ เธอเป็นสีบลอนด์ที่สวยงามจากนิวยอร์กซิตี้ เธอได้มาอาศัยอยู่กับปู่ย่าตายายของเธอใน Capeside ดอว์สันและโกงได้ตกหลุมรักกับเธอ. ในอีกไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา เจนได้รับแฟนสาวของดอว์สัน จากนั้นเธอได้ยุติความสัมพันธ์ที่ เธอไม่อยากให้แฟนอย่างจริงจัง ตอนนี้ดอว์สันและเจนพยายามที่จะเป็นเพื่อน แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่ยากสำหรับทั้งสองของพวกเขา. ซูหลังจากที่ความสัมพันธ์ของดอว์สันกับเจนสิ้นสุดวันที่ความรู้สึกเกี่ยวกับโจอี้มีการเปลี่ยนแปลง ที่ล่าสุดเขามีความรักลา L กับเธอ และระยะเวลาที่เธอได้รับแฟนสาวของเขา เธอมีอากาศสิ่งที่เธออยากเป็นเวลานาน แต่เมื่อเธอมีความรักดอว์สัน, เธอไม่อยากให้มัน ดอว์สันเป็นเด็กผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอเคยรู้จักกันดี และตอนนี้เธอต้องการที่จะพบปะผู้คนใหม่ เธอไม่ต้องการที่จะได้อยู่ใกล้กับคนเพียงคนเดียว แต่ตอนนี้ดอว์สันกำลังมีความรักกับเธอและเขาก็ไม่อยากให้เธอรู้ว่า Hoys อื่น ๆ . ดอว์สันและเพื่อนของเขา Pacey วิทเทอก็ยังคงโจอี้เพื่อนที่ดีที่สุด และเธอได้เริ่มต้นที่จะชอบเจนมากเกินไป สี่วัยรุ่นใช้เวลาร่วมกัน แต่ชีวิตก็ไม่ง่ายสำหรับ ๆ ของพวกเขา. เย็นวันนั้นโจอี้ได้ใช้เวลาสองชั่วโมงกับดอว์สัน ดอว์สันได้ขอให้เธอเป็นแฟนของเขาอีกครั้ง เขาถามเธอเกือบทุกวัน พวกเขาทะเลาะกันเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นพวกเขาได้ดูหนังด้วยกัน ตอนนี้มันเป็นเวลาสำหรับโจอี้จะกลับบ้าน. "ดอว์สัน, โปรดพยายามที่จะปล่อยให้ฉันอยู่ในความสงบ" โจอี้กล่าวว่าขณะที่เธอเดินไปที่ประตู "ผมต้องการให้เราเป็นเพื่อน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นแฟนของคุณ ฉันต้องการที่จะตอบสนองคนอื่น ๆ บางทีหนึ่งของพวกเขาจะเป็นแฟนของฉัน คุณต้องเข้าใจว่า นี่คือทางออกของฉันจากที่เกิดเหตุ ราตรีสวัสดิ์. "เมื่อเธอได้ไปดอว์สันคิดเกี่ยวกับเจนและโจอี้. เขารักทั้งสองคน. แต่เด็กหญิงทั้งสองได้สิ้นสุดลงความสัมพันธ์กับเขา. อะไรคือสิ่งที่ผิดปกติกับเขาทำไมไม่สามารถมีชีวิตเป็นเช่นภาพยนตร์หรือไม่ต่อไปวันคือจันทร์. ในช่วงเย็นดอว์สัน, โจอี้เจนและ Pacey พบในคาเฟ่บ้านน้ำแข็ง. ครอบครัวพอตเตอร์ที่เป็นเจ้าของร้านกาแฟ. โจอี้พี่สาวเบสซี่และแฟนเบสซี่, ร่าง, ทำงานอยู่ที่นั่นเกินไป. โจอี้ทำงานที่ ร้านกาแฟในตอนเย็นหลังเลิกเรียนและวันหยุดสุดสัปดาห์. เย็นวันนี้โจอี้นำกาแฟสามเพื่อนของเธอและเธอนั่งลงกับพวกเขาไม่กี่นาที. เจนแสดงให้เห็นว่าเพื่อน ๆ ของเธอบัตรที่มีสีเงินสวยงามการเขียนเกี่ยวกับมัน. มันเป็นคำเชิญ ไปงานเลี้ยง. "ปาร์ตี้สำหรับญาติวันเกิดที่สิบหกของคอร์ทนี่ฉัน" เจนกล่าวว่า. "มันเป็นคอร์ทนี่หวาน Guiliani สิบหกพรรค. ทุกคนมีที่จะสวมใส่ชุดเย็นเสื้อผ้าที่เป็นทางการและชุดยาว. ไม่มีเสื้อผ้าสบาย ๆ จะได้รับอนุญาต. ฉันต้องการ ที่จะไปงานนี้. มันจะเกิดขึ้นในนิวยอร์กซิตี้, ที่ Plaza Hotel ในวันเสาร์. "" คุณชอบที่ญาติของคุณ? "โจอี้ถามเธอ ฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดคุยเกี่ยวกับเธอ. "" ไม่ฉันไม่ชอบเธอ "เจนกล่าวว่า "ฉันไม่ชอบแม่ของเธอมากเกินไป คอร์ทนี่เป็นสิ่งที่ดีดังนั้น เธอไม่ได้ทำอะไรที่ไม่ถูกต้อง เธอจะทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ ที่ผมเรียกเธอ Courtney ที่สมบูรณ์แบบ ทุกคนต้องการให้ผมเป็นดีเท่าที่เธอเป็น แม่ของเธอของฉันป้าเกรซมักจะบอกฉันว่าน่ากลัวผม เธอบอกว่า 'เจนนิเฟอร์คุณหยาบคายและคุณป่า ทำไมคุณไม่สามารถทำตัวเหมือน Courtney ของฉันได้อย่างไร มันทำให้ฉันโกรธมาก. "" แล้วทำไมคุณต้องการที่จะไปงานเลี้ยงของคอร์ทนี่? "ดอว์สันถาม." ดีก็อาจจะมีความสนุกสนาน "เจนตอบ." สิ่งแปลกเกิดขึ้นในงานปาร์ตี้! และฉันต้องการที่จะอยู่ในนิวยอร์กอีกครั้ง ฉันคิดถึงเมือง! Capeside เป็นสถานที่ที่ดี แต่มันเงียบ ฉันคิดถึงนิวยอร์ก ฉันคิดถึงถนนที่วุ่นวายและร้านค้าขนาดใหญ่ ฉันจะโทรพ่อแม่ของฉันคืนนี้ ครั้งที่สองพวกเขารู้เกี่ยวกับพรรค ฉันจะพูดว่า 'ฉันมาที่บ้านวันหยุดสุดสัปดาห์ มันจะเป็นที่ดี! "เจนและโจอี้อยู่ในหลายชั้นเรียนด้วยกันที่โรงเรียน. วันรุ่งขึ้นเจนพูดคุยกับโจอี้หลังเลิกเรียนออกกำลังกาย." ผมได้พูดคุยกับพ่อแม่ของฉัน "เธอบอกโจอี้." พวกเขากำลังจะออกไป จากที่บ้านวันหยุดสุดสัปดาห์นี้. พวกเขากำลังจะไปในการเดินทางธุรกิจ. แต่พ่อของฉันพูดว่า 'คุณควรจะไปงานเลี้ยงญาติของคุณเจน. คุณสามารถนำหนึ่งในเพื่อนของคุณจาก Capeside. เธอจะอยู่ในอพาร์ทเม้นกับคุณสำหรับ วันหยุดสุดสัปดาห์. แล้วคุณจะไม่เหงา. คุณจะมากับฉัน, โจอี้? ตอนแรกยังไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด. เธอไม่เคยไปนิวยอร์กซิตี้. เธออยากจะเห็นมัน. แต่โจอี้เป็นอย่างดี. แม่ของเธอตายและพ่อของเธอที่อยู่ใน คุก. และเบสซี่เธอทำงานอย่างหนักที่บ้านน้ำแข็ง. แต่พวกเขาไม่ได้มีเงินมาก. เจนไม่เข้าใจเกี่ยวกับปัญหานี้. พ่อแม่ของเธอที่อุดมสมบูรณ์มาก. เธอไม่เคยมีความกังวลเกี่ยวกับเงิน. โจอี้คิดเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ . "เจนฉันไม่สามารถมาพร้อมกับคุณ" เธอกล่าวในที่สุด. "ขอบคุณสำหรับการขอให้ฉัน. คุณใจดีมาก. แต่ลิตรไม่ได้มีเงินใด ๆ และฉันไม่ได้มีเสื้อผ้าของบุคคลใด ๆ ." "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น" เจนกล่าว. "ฉันจะกู้คุณเสื้อผ้า. ฉันมีมากเกินไป! และผมจะจ่ายสำหรับตั๋วรถไฟของเราที่จะ New York. ฉันจะมีความสุขที่จะทำ. ฉัน ไม่ต้องการที่จะอยู่คนเดียวในอพาร์ทเม้น. เราจะมีความสนุกสนานในนิวยอร์ก. Capeside เป็นเหมือนรถช้ามาก. เราจำเป็นต้องไปได้เร็วขึ้น, โจอี้. เราจำเป็นต้องมีความสนุกสนานและความตื่นเต้น. เราจำเป็นต้องย้ายขึ้นผ่าน เกียร์. เราจำเป็นต้องเปลี่ยนเป็นมากกว่า 'ไดรฟ์! "เธอหยุดสักครู่ "ดีแน่นอนเราทั้งสองต้องได้รับจาก Capeside ไม่กี่วัน" เธอกล่าว. เธอไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เธอก็ไม่ต้องพูดอะไรมาก. "ใช่ เราทั้งสองต้องได้รับออกไปจากดอว์สันไม่กี่วัน "โจอี้ตอบ "สิ่งที่ไม่ง่ายระหว่างคุณและเขาผมรู้ว่าเจน และฉันต้องการที่จะเป็นเพื่อนกับดอว์สันอีกครั้ง แต่เขาจะไม่ให้ฉันเป็นเพียงเพื่อนของเขา ฉันจะต้องมีแฟนหรือไม่ได้เป็นเพื่อนของเขาที่ทุกคน. "" คุณไม่สามารถเพียงแค่เพื่อนอีกครั้งเมื่อคุณได้รับแฟนสาวของใครบางคน "เจนกล่าวว่า "คุณไม่สามารถทำมันได้ในชีวิตจริง มันเป็นไปไม่ได้ ชีวิตไม่ได้ชอบดูหนัง. "โจอี้หัวเราะ." ตกลงฉันจะมาไปนิวยอร์กกับคุณถ้าเบสซี่จะช่วยให้ฉัน. " เธอพูด. "ขอบคุณเจน." 2 ร้านวิดีโอหลังจากที่โรงเรียนดอว์สันและ Pacey มีงานที่บทภาพยนตร์วิดีโอร้านเช่าวิดีโอ ในตอนเย็นวันพุธที่พวกเขาทั้งสองทำงานอยู่ที่นั่นวางวิดีโอเทปบนชั้นวาง ดอว์สันที่รักในการทำงานในการจัดเก็บในหมู่ภาพยนตร์ทั้งหมด และเย็นมากที่เขาจะยืมวิดีโอจากร้านค้าที่จะเล่นที่บ้าน. มันเป็น 05:00 และมีลูกค้าที่ไม่มีในร้าน ขณะที่พวกเขาทำงานเพื่อนทั้งสองได้พูดคุยเกี่ยวกับชีวิตของพวกเขาไม่มีความสุข. ปัญหา Pacey เป็นครอบครัวของเขา พวกเขาไม่เข้าใจเขา พ่อของ Pacey เป็นอธิบดีกรมตำรวจใน Capeside พี่ชาย Pacey ของดั๊กเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจเกินไป พวกเขาเป็นคนที่ยากลำบากและยาก พวกเขาไม่ชอบ Pacey พวกเขาไม่เข้าใจเขา! Pacey ไม่ได้ทำงานอย่างหนักที่โรงเรียน เขาทำงานอย่างหนักในสิ่งที่เขาสนใจ ไม่มีอะไรที่โรงเรียนสนใจเขา พ่อของเขามักจะบอกเขาว่า "คุณล้มเหลว Pacey คุณไม่ได้ทำงานอย่างหนัก คุณมักจะพูดในสิ่งที่ไม่ถูกต้องและคุณก็ทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง คุณเป็นคนโง่ขี้เกียจ ฉันไม่เข้าใจคุณ คุณไม่ได้เป็นลูกที่ดีให้ฉัน. "Pacey ต้องการที่จะออกจากโรงเรียนและได้รับงานที่ดี เขาต้องการที่จะออกจากครอบครัวของเขาและมีชีวิตอยู่กับตัวเขาเอง. ปัญหาดอว์สันเป็นโจอี้. "Pacey ผมไม่ต้องการที่จะสูญเสียเธอ" เขาบอกกับเพื่อนของเขา. "เธอรักฉันฉันเป็นแน่ใจว่า. เธอ isn ' t ซื่อสัตย์กับตัวเอง her-. เธอบอกว่าผมต้องการที่จะตอบสนองเด็กคนอื่น ๆ . ฉันจะรู้ว่าคุณอีกครั้งเฮ้ยเหมาะสมสำหรับฉันถ้าฉันไม่ได้พบกับเด็กคนอื่น ๆ ? Pacey ผมกังวลเกี่ยวกับงานนี้ว่าเธอและเจนจะไปในนิวยอร์ก. บางทีเธออาจจะได้เจอคนที่มี. บางทีเธออาจจะตอบสนองความสูงที่อุดมไปด้วยหนุ่มหล่อ. บางทีเธออาจจะตกอยู่ในความรักกับเขา . ฉันรู้สึกไม่สบายถ้าฉันคิดว่าเกี่ยวกับที่ Pacey. ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะทำ. "ในขณะที่คนที่เข้ามาในร้าน. มันเป็นสาวจากโรงเรียนมัธยม Capeside. Pacey และดอว์สันรู้ว่าวัยรุ่น. พวกเขา ทั้งสองไม่ชอบเธอและเธอไม่ชอบพวกเขา. เธอก็มักจะหยาบคายกับพวกเขา. ชื่อของเธอคือแอ๊บบี้มอร์แกน. "ฉันจะกลับมาวิดีโอนี้" แอ๊บบี้กล่าวว่า "ถ้าพวกคุณมีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับการทำงานของคุณสามารถช่วยให้ ฉัน. แต่บางทีคุณพูดยุ่งมาก. "แอ๊บบี้ให้วิดีโอPacey แล้วเธอก็เดินไปดูภาพยนตร์ที่เช่าอีก. เธอหายไปอยู่เบื้องหลังชั้นสูงบางส่วนและ Pacey ดอว์สันและเร็ว ๆ นี้ลืมเกี่ยวกับเธอ." เราจำเป็นต้องมีทั้ง ที่จะได้รับออกไปจากเมืองนี้ได้ไม่กี่วัน "Pacey กล่าว." บางทีเราอาจจะไปถึงนิวยอร์กสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์อีกด้วย. แล้วเราสามารถตอบสนองความต้องการและยังมีเจน. เราสามารถเยี่ยมชมสถานที่ที่มีชื่อเสียงกับพวกเขา. และพวกเขาจะต้อง เชิญเราไปงานเลี้ยงของคอร์ทนี่ คุณสามารถเต้นรำกับโจอี้ จากนั้นเธอก็จะไม่ตอบสนองความสูงใด ๆ ที่อุดมไปด้วยคนหล่อ. "" ผมไม่สามารถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1
ชีวิตและภาพยนตร์
โจอี้พอตเตอร์มองเพื่อนของเธอ ดอว์สันครื้นเครงและท่านยิ้มเศร้า .
" ชีวิตไม่เหมือนในหนัง , ดอว์สัน , " เธอกล่าวว่า " เราไม่สามารถเขียนแฮปปี้กับความสัมพันธ์ของเราทั้งหมด . "
โจอี้เป็นสาวสวยที่มีผมสีน้ำตาลยาว bot1 1 O และดอว์สันเกือบสิบหกปี 2 วัยรุ่นมีปัญหา วัยรุ่นทุกคนมีชีวิต ปัญหาเดียวกัน ความรัก งาน โรงเรียน และผู้ปกครองมันไม่ง่ายที่จะเป็นผู้ใหญ่
ดอว์สันรักภาพยนตร์ เขาชอบดูหนัง เขาเรียนภาพยนตร์โรงเรียน เขาทำภาพยนตร์สั้นเอง ดอว์สัน อยากเป็นผู้กำกับหนัง ผู้กำกับคนโปรดของเขาคือ Steven Spielberg . ดอว์สันใช้เวลาว่างของเขาถ่ายทำด้วยกล้องวิดีโอของเขา เขาชอบดูวิดีโอของหนังที่ดีในอดีต มากที่สุดในตอนเย็น เขาดูหนังกับโจอี้