There is a growing body of evidence

There is a growing body of evidence that there is genetic variation in beef cattle feed intake relative to their liveweight and weight gain. Difference in feed intake, above and below that expected or predicted on the basis of size and growth, is measured as residual feed intake. Variation in residual feed intake must be underpinned by measurable differences in biological processes. This paper summarises some plausible mechanisms by which variation in efficiency of nutrient use may occur and presents several testable hypotheses for such variation. A companion paper [Richardson and Herd (2004) Aust. J. Exp. Ag. 44, 431–441] presents results from experiments on cattle following divergent selection for residual feed intake. There were at least 5 major processes identified by which variation in efficiency can arise. These are associated with variation in intake of feed, digestion of feed, metabolism (anabolism and catabolism associated with and including variation in body composition), activity and thermoregulation. The percentage contribution of different mechanisms, to variation in residual feed intake, was: 9% for differences in heat increment of feeding; 14% for differences in digestion; 5% for differences in body composition; and 5% for differences in activity. Together, these mechanisms may be responsible for about one-third of the variation in residual feed intake. The remaining two-thirds were likely to be associated with heat loss due to variation in other processes, such as protein turnover and ion transport. There is no shortage of candidate mechanisms that, singularly or in combination, might contribute to genetic variation in energy utilisation in ruminants. Further research in beef cattle, to better define these mechanisms and enable their incorporation into breeding programmes, may lead not only to cattle which eat less for the same performance, but are superior in other traits as well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีร่างกายเติบโตหลักฐานว่า มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมในเนื้อวัวอาหารบริโภคสัมพันธ์ของพวกเขา liveweight และการเพิ่มน้ำหนัก ความแตกต่างในการบริโภคอาหาร ด้านบน และด้าน ล่างที่คาดไว้ หรือคาดการณ์บนพื้นฐานของขนาดและการเติบโต วัดเป็นปริมาณอาหารที่เหลือ ความผันแปรในการบริโภคอาหารส่วนที่เหลือต้องได้รับการค้ำจุนจากการวัดความแตกต่างในกระบวนการทางชีวภาพ กระดาษนี้ summarises บางกลไกรับมือการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพการใช้ธาตุอาหารอาจเกิดขึ้น และแสดงสมมุติฐาน testable หลายสำหรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว กระดาษตัวช่วย [ริชาร์ดสัน และกวาดต้อน (2004) Aust. เจ. exp. Ag 44, 431 – 441] แสดงผลลัพธ์จากการทดลองในวัวต่อขันติธรรมเลือกสำหรับส่วนที่เหลือจากอาหารบริโภค น้อย 5 กระบวนการหลักระบุการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพสามารถเกิดขึ้นได้ เหล่านี้จะเชื่อมโยงกับความผันแปรในการบริโภคอาหาร การย่อยอาหารของอาหาร เผาผลาญ (แอแนบอลิซึม และแคแทบอลิซึมร่วมด้วย และรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของร่างกาย), กิจกรรม และการปรับอุณหภูมิกาย เปอร์เซ็นต์ส่วนของกลไกที่แตกต่างกัน การเปลี่ยนแปลงในการบริโภคอาหารเหลือ ถูก: 9% สำหรับความแตกต่างในการเพิ่มความร้อนให้อาหาร 14% สำหรับความแตกต่างในการย่อยอาหาร 5% สำหรับความแตกต่างในองค์ประกอบร่างกาย และ 5% สำหรับความแตกต่างในกิจกรรม กัน กลไกเหล่านี้ได้รับผิดชอบประมาณหนึ่งในสามของการเปลี่ยนแปลงในปริมาณอาหารที่เหลือ เหลืออยู่สองสามแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการสูญเสียความร้อนเนื่องจากความผันแปรในกระบวนการอื่น ๆ เช่นการขนส่งไอออนและการหมุนเวียนของโปรตีนได้ มีปัญหาการขาดแคลนของกลไกผู้ว่า singularly หรือ ร่วม อาจทำให้ความผันแปรทางพันธุกรรมในการจัดสรรพลังงานใน ruminants เพิ่มเติม วิจัยในวัวเนื้อ การกำหนดกลไกเหล่านี้ และเปิดใช้งานการจดทะเบียนลงในโปรแกรม การปรับปรุงพันธุ์ดีอาจไม่เท่ากับวัวควายที่กินน้อยกว่าประสิทธิภาพเดียวกัน แต่เหนือกว่าในลักษณะอื่น ๆ เช่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงว่ามีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมในการเลี้ยงโคเนื้อกินญาติบริโภคที่จะน้ำหนักตัวของพวกเขาและน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นคือ ความแตกต่างในการรับประทานอาหารบนและด้านล่างที่คาดหวังหรือคาดการณ์บนพื้นฐานของขนาดและการเจริญเติบโตที่มีหน่วยวัดเป็นปริมาณอาหารที่กินเหลือ การเปลี่ยนแปลงในปริมาณอาหารที่กินเหลือจะต้องได้รับการสนับสนุนโดยความแตกต่างที่วัดได้ในกระบวนการทางชีวภาพ บทความนี้สรุปกลไกที่เป็นไปได้บางส่วนโดยที่การเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพของการใช้สารอาหารที่อาจเกิดขึ้นและนำเสนอทดสอบสมมติฐานหลายประการสำหรับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว กระดาษสหาย [ริชาร์ดและฝูง (2004) Aust เจประสบการณ์ Ag 44, 431-441] นำเสนอผลจากการทดลองในวัวต่อไปนี้เลือกที่แตกต่างกันสำหรับปริมาณอาหารที่กินเหลือ มีไม่น้อยกว่า 5 กระบวนการที่สำคัญระบุว่ารูปแบบในประสิทธิภาพสามารถเกิดขึ้น เหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการรับประทานอาหารการย่อยอาหาร, การเผาผลาญอาหาร (anabolism และ catabolism ที่เกี่ยวข้องกับการรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของร่างกาย) และกิจกรรมการควบคุมอุณหภูมิ ผลงานร้อยละของกลไกที่แตกต่างกันในการเปลี่ยนแปลงในปริมาณอาหารที่กินเหลือเมื่อ: 9% ความแตกต่างในความร้อนที่เพิ่มขึ้นของการให้อาหาร; 14% สำหรับความแตกต่างในการย่อยอาหาร; 5% ความแตกต่างในองค์ประกอบของร่างกาย; และ 5% สำหรับความแตกต่างในกิจกรรม ร่วมกันกลไกเหล่านี้อาจจะเป็นผู้รับผิดชอบในการประมาณหนึ่งในสามของการเปลี่ยนแปลงในปริมาณอาหารที่กินเหลือ ส่วนที่เหลืออีกสองในสามมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับการสูญเสียความร้อนอันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการอื่น ๆ เช่นผลประกอบการและการขนส่งโปรตีนไอออน มีปัญหาการขาดแคลนของกลไกไม่มีผู้สมัครที่แปลกประหลาดหรือในการรวมกันอาจนำไปสู่​​การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมในการใช้พลังงานในสัตว์เคี้ยวเอื้องเป็น นอกจากนี้การวิจัยในการเลี้ยงโคเนื้อเพื่อให้กำหนดกลไกเหล่านี้และเปิดใช้งานการรวมตัวของพวกเขาในโปรแกรมการปรับปรุงพันธุ์อาจนำไม่เพียง แต่จะวัวที่กินน้อยลงสำหรับการทำงานที่เหมือนกัน แต่จะดีกว่าในลักษณะอื่น ๆ เช่นกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการเติบโตในร่างกายของหลักฐานว่ามีความแปรปรวนทางพันธุกรรมของโคเนื้อได้รับอาหารเพื่อศึกษาอิทธิพลของสารญาติของพวกเขาและการเพิ่มน้ำหนัก ความแตกต่างในการกินอาหาร ด้านบนและด้านล่างที่คาดหวังหรือคาดการณ์บนพื้นฐานของขนาดและการเติบโต เป็นวัดที่ปริมาณอาหารที่เหลือ การเปลี่ยนแปลงในการบริโภคอาหารที่ตกค้างจะต้องสนับสนุนโดยการวัดความแตกต่างในกระบวนการทางชีวภาพกระดาษนี้จะ summarises กลไกบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพของการใช้ธาตุอาหารอาจเกิดขึ้น และทดสอบได้เสนอสมมติฐานสำหรับหลายรูปแบบเช่น กระดาษ [ เพื่อนริชาร์ดสันและฝูงวัว ( 2004 ) อื่นๆ เจ. . เอจี . 44 , 431 - 441 ] นำเสนอผลจากการทดลองในสัตว์ต่อไปนี้การเลือกแตกต่างกันสำหรับปริมาณอาหารที่กินค้างอยู่มีอย่างน้อย 5 หลักระบุการเปลี่ยนแปลงในประสิทธิภาพของกระบวนการที่สามารถเกิดขึ้น เหล่านี้เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการบริโภคอาหาร ย่อยอาหาร เมแทบอลิซึม ( ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการสร้าง และกระบวนการสลายและรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของร่างกาย ) , กิจกรรมสิ่งแวดล้อม ร้อยละผลงานของกลไกที่แตกต่างกันเพื่อการบริโภค อาหารที่เหลือคือ :9 เปอร์เซ็นต์สำหรับความแตกต่างในการเพิ่มความร้อนของอาหาร ; 14 % ความแตกต่างในการย่อยอาหาร ; 5 % สำหรับความแตกต่างในองค์ประกอบของร่างกาย และ 5% สำหรับความแตกต่างในกิจกรรม ร่วมกันกลไกเหล่านี้อาจจะรับผิดชอบเกี่ยวกับหนึ่งในสามของการเปลี่ยนแปลงการบริโภคอาหารที่เหลือ สองในสามที่เหลือมีมีแนวโน้มที่จะเกี่ยวข้องกับความร้อนสูญเสียเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการอื่น ๆ