May 24, 2010Our Adoption Story*Note

May 24, 2010
Our Adoption Story
*Note from Mindy: So many readers have asked me questions about our own adoption experience that I decided to publish here the entries from my personal blog as they happened. I share this because the Heart to Heart agency we used has 18 babies being born in June and July of 2010… and they do not have enough homestudy-ready adoptive families for them.
What I share here is quite personal, I know, and this is really putting myself out there for scrutiny… because these are my thoughts and emotions (un-edited) as they happened. I hope that this information will allow you to experience ‘second-hand’ what adoption was like for us, and perhaps if you are going through it yourself, you can relate and possibly see how we coped with all the ups and downs. Through these posts, you literally will walk with us as we begin the process from Day 1 all the way through finalization with our son, and beyond…
I know that some of these posts are religious in nature, as I am a very religious person, and I truly believe that my son came to our family by divine design. I apologize in advance if the emotions I talk about are not familiar to you or do not fit your religious beliefs. I will try to my best to insert explanations where I feel appropriate, but hopefully you will be patient with me and my views on God, religion, and family.
Again, I know that by doing this I and my family open ourselves up to judgements and ask that you read these entries in the spirit in which they were intended. Please understand that, until now, these experiences have only been shared with close family and friends and were originally intended to be personal journal entries. As such, they are very personal, sacred, and heart-felt moments of mine and I hope you will treat them with the same respect even if you don’t agree.
Lastly, in an effort to make my 37 single-spaced pages of journal entries into something more reader friendly, I have broken my writings into nine separate posts, linked one to another, instead of one massive post. This way you can read a little one day and come back to it another, etc. Thanks for understanding!
* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
THE BEGINNING

Jan 4, 2008
You know, everyone has times in their lives that are simply more difficult than others. I suppose it is the normal cycle of life. For the first eight years of our marriage, I would say that my husband and I had it pretty easy. Not that everything was always perfect, but for the most part we were able to “make lemonade” with anything that did go wrong in an otherwise extremely blessed life. For the last two years, however, I would say life has become much harder. Not to say that life was at its worst, or that there aren’t bigger problems we could face, but these two years have been long and difficult in many respects for our family.
To begin with, our move back to Utah from Missouri was definitely an adjustment. We really miss everything about Missouri. It simply felt like home. It felt so good to experience life outside of the Utah ‘bubble’, to experience the charm of the Midwest, and get to know and love so many new people. Utah, for us, really has a very unique atmosphere (good in most ways), but it can take some getting used to.
For purposes of background, my husband and I have been trying to have another baby for nearly two years without success. The short version is this: I had an IUD (Mirena) put in after our #4 daughter was born and had it removed shortly after moving here. After nearly six months of no baby and a very irregular menstrual cycle, I called my OB for an appointment. All the doctors swore up and down that the IUD has extremely minimal side effects or long term problems when it became more mainstream in use (and when I had it put in). Since then, however, the statistics became more concrete and I happened to fall into the 0.02% who experiences complications with it. This ‘no-baby’ period may seem short to many of you, but for us that is a really long time. We seemed to get pregnant at will with our previous four girls. After going through a variety of tests (progesterone therapy, hysterysalpingograms, ovulation tests, etc), the doctor seemed to find nothing abnormal and simply wanted to put me on Clomid. (This would seem like a very risky move given that our first two girls were identical twins, and our #4 daughter started out as a twin.) Out of concern that we could end up with quadruplets, I declined and called my uncle.
You see, my uncle is one of the most prestigious fertility specialists west of the Mississippi. And, yes, this new uncle/niece interaction was a little strange at first! At least in my head, but in reality I was OK with it. My uncle is uber professional and very kind to be helping us try to sort this out. If anyone needs a good fertility doctor, I would most definitely recommend him.
My uncle had me come in to complete more specific tests (often at varying times of my cycle, so this process took months). During one of the ultrasounds on my ovaries, he found scarring on my uterus which was causing my body to retain blood (thus the weird cycles) and very likely the cause of infertility. YES!! Finally a real problem that seemed would require a quick fix, but… that was too easy. We have now had two invasive procedures to correct the problem, neither of which has worked, and talked to several doctors who are all wondering where to go next. Because it isn’t a common problem, there isn’t a common fix either. In escalation, my uncle had many more amazing services he could provide to more reasonably guarantee us a baby and a gender of our choice. Those procedures, however, would be quite expensive even after he waived is own time. As it was, this discovery was already becoming costly.
We have obviously run the whole spectrum of emotions. I have been angry, bitter, hurt, sad, emotional, happy, and excited… sometimes all at once. Watching the calendar every day, like a hawk, desperately holding on to any hope… just to come crashing down when the cycle started all over. Living in a neighborhood where there are 16 wonderful women that have had babies in the last six months doesn’t help either. I don’t begrudge them their babies at all, they are wonderful women, but I want one too. I’ve tried to be strong by being kind, smile, and be happy for all of them, as I should. That, however does not stop the pain.

Many of you may be asking, “She has four beautiful daughters, why does she need more?” The answer is simply, because we don’t feel done. When you know, you know. It does not matter if you have zero children or 12. With our #4 daughter starting as twins, I think we simply got used to the idea of five children so when we lost that other twin… there is an empty hole in our family. Somehow, it doesn’t feel finished. Call it a gut feeling, mother’s intuition, or the whisperings of the Spirit … we just aren’t done. I wish I knew better how to say it.
Plus I grew up in a family of five kids. I know how much fun having lots of siblings can be. I want that for my children. (Yeah, that’s me when I was little. I’m in the front row on the right–the chubby one! LOL)

I finally am now at a point where I have some peace with it all. I still want a baby. My arms and heart ‘ache’ for a baby. But I am also ok with it, I guess. I have made my peace with Heavenly Father and put it in His hands and on His timeline.
I know in my head that the tide will eventually change again, and things will look better. For now I’m just trying to keep my head above water and do the best I can. I’m not saying life hasn’t had good moments or been fun along the way, but that overall these past two years have been harder than normal.
Sometimes you just have to play the hand that life deals you, ya know???
Friday April 18th, 2008
Today I am finally going to blog about adoption. Although my hubby and I have now been working on the adoption stuff for three months, it will be the first time that I am writing about it publically. My husband and I had mutually decided to keep it under wraps for a few months just to see how it would go and gauge how we would feel about it all. Let me start from the beginning…..
When I was about 12 years old, I watched a 20/20 documentary on Romanian orphanages. I was so touched by this segment and the poor babies that lived in those orphanages. I remember that there were two 8-year old boys who were best friends. One year, a family came and adopted boy #1, but the other family that had come to bring home boy #2 couldn’t get their paperwork completed and had to leave him there for another year. The two boys were just sobbing at the airport as boy #1 left for America, separated for the first time ever. Then the documentary showed the family returning the next year and bringing home boy #2. What was amazing was the difference between the two boys after only one year in America. It was so striking. Boy #1 was so healthy and vibrant looking in his cute American clothes as he greeted his best friend at the airport. But boy #2 was still gaunt and hollow looking. His hair was dull and thin. It was simply crazy what real food, a good home, and the other blessings of living in a good home could do for that boy in one year! Not to mention what having the gospel would have done for any child.
When I was a teenager, my parents and I spent some time one summer helping in an orphanage in Nicaragua. Again, I was so touched by these poor babies and how sad they were in their condition. They were starving for any affection. I grew so attached to one little girl in particular, I knew I had it in my heart to love a child not biologically mine. After that I always think my heart was open to adoption and the blessings that it can provide to everyone involved.
Before my hubby and I were married, we had a discussion one fall evening under a tree on BYU campus. We mutually discussed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

24 พฤษภาคม 2010ยอมรับเรื่องของเรา* หมายเหตุจาก Mindy: อ่านมากได้ถามคำถามเกี่ยวกับประสบการณ์ของเราเองยอมรับที่ฉันตัดสินใจที่จะเผยแพร่ที่นี่รายการจากบล็อกส่วนตัวของฉันพวกเขาเกิดขึ้น ผมแบ่งปันนี้เนื่องจากหน่วยงานหัวใจหัวใจที่เราใช้มี 18 ทารกที่เกิดในเดือนมิถุนายนและ 2553 กรกฎาคม... และพวกเขาไม่มีครอบครัวพอ adoptive homestudy พร้อมสำหรับพวกเขา สิ่งที่ฉันใช้ที่นี่จะค่อนข้างส่วนตัว ฉันรู้ และนี้เป็นจริง ๆ ย้ายตัวเองออกมีสำหรับ scrutiny... เพราะเหล่านี้เป็นความคิดและอารมณ์ (ไม่แก้ไข) ของฉันก็เกิดขึ้น หวังว่า ข้อมูลนี้จะช่วยให้คุณพบ 'second-hand' ยอมรับว่าเป็นเหมือนเรา และบางทีถ้าคุณจะผ่านได้ด้วยตัวคุณเอง คุณสามารถเชื่อมโยง และอาจจะดูว่าเรา coped กับทั้งหมดดอน ๆ โดยบทความเหล่านี้ คุณอย่างแท้จริงจะเดินกับเราเป็นเราเริ่มกระบวนการตั้งแต่ 1 วันจน finalization บุตรของเรา และนอกเหนือจาก...ทราบว่า บางส่วนของบทความเหล่านี้เป็นศาสนาธรรมชาติ ฉันคนศาสนามาก และแท้จริงเชื่อว่า ลูกมาเพื่อครอบครัวของเรา โดยพระเจ้า ขอโทษล่วงหน้าถ้าฉันพูดคุยเกี่ยวกับอารมณ์ไม่คุ้นเคยกับคุณ หรือไม่พอดีกับความเชื่อในศาสนาของคุณ ผมจะพยายามให้ดีที่สุดเมื่อต้องการแทรกคำอธิบายที่รู้สึกที่เหมาะสม แต่หวังว่าคุณจะอดฉันและมุมมองของฉันเกี่ยวกับพระเจ้า ศาสนา และครอบครัวอีกครั้ง ฉันรู้ว่า ด้วยการทำนี้ผม และครอบครัวเปิดตัวเองขึ้น judgements และถามว่า คุณอ่านรายการเหล่านี้ในจิตวิญญาณที่ต้อง โปรดเข้าใจว่า ป่านนี้ ประสบการณ์เหล่านี้เท่านั้นถูกใช้ร่วมกับเพื่อนและครอบครัวที่ปิด และมีอักขระมากกว่าเป็น รายบุคคล ดัง มีช่วงเวลามากส่วนบุคคล ศักดิ์สิทธิ์ และ สักหลาดหัวใจของฉัน และฉันหวังว่า คุณจะรักษาพวกเขา ด้วยเช่นเดียวกันแม้ว่าคุณไม่เห็นสุดท้าย ในความพยายามที่จะทำให้หน้าของฉัน single-spaced 37 ของรายการสมุดรายวันเป็นสิ่งที่อ่านเพิ่มเติมเป็นมิตร ฉันมีแบ่งงานเขียนของฉันโพสต์แยก 9 เชื่อมโยงหนึ่งอีก แทนลงหนึ่งขนาดใหญ่ วิธีนี้คุณสามารถอ่านวันหนึ่งเล็กน้อย และกลับมาอีก ฯลฯ ขอบคุณสำหรับความเข้าใจ* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *จุดเริ่มต้น4 มกราคม 2008คุณทราบ ทุกคนมีเวลาในชีวิตของพวกเขาที่ยากก็มากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ สมมติว่า เป็นวงจรปกติของชีวิต ใน 8 ปีแรกของการแต่งงานของเรา ฉันพูดว่า ฉันมีจะง่ายสวย ไม่ใช่ว่าทุกอย่างสมบูรณ์แบบอยู่เสมอ ได้สำหรับที่ส่วนใหญ่เราไม่สามารถ "ทำน้ำมะนาว" กับสิ่งที่ไม่ผิดในที่อื่นใดมากความสุขชีวิต สองปี แต่ ฉันพูดชีวิตกลายเป็นหนักมาก ไม่ต้องพูดว่า ชีวิตคือที่ร้ายของ หรือว่า ไม่มีปัญหาใหญ่ เราสามารถเผชิญกับ แต่เหล่านี้สองปีได้ยาวนาน และยากลำบากหลายประการสำหรับครอบครัวของเราจะเริ่มต้นด้วย เราย้ายกลับไปยังยูทาห์จากมิสซูรีแนะนำการปรับปรุง เราจริง ๆ คิดถึงทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับมิสซูรี ก็รู้สึกเหมือนอยู่กับบ้าน มันรู้สึกดีกับประสบการณ์ชีวิตนอกยูทาห์ 'ฟอง' สัมผัสเสน่ห์ของละมา และได้รับรู้ และรักคนใหม่มาก ยูทาห์ เรา จริง ๆ มีบรรยากาศ (ดีวิธีส่วนใหญ่), แต่มันสามารถใช้บางการใช้For purposes of background, my husband and I have been trying to have another baby for nearly two years without success. The short version is this: I had an IUD (Mirena) put in after our #4 daughter was born and had it removed shortly after moving here. After nearly six months of no baby and a very irregular menstrual cycle, I called my OB for an appointment. All the doctors swore up and down that the IUD has extremely minimal side effects or long term problems when it became more mainstream in use (and when I had it put in). Since then, however, the statistics became more concrete and I happened to fall into the 0.02% who experiences complications with it. This ‘no-baby’ period may seem short to many of you, but for us that is a really long time. We seemed to get pregnant at will with our previous four girls. After going through a variety of tests (progesterone therapy, hysterysalpingograms, ovulation tests, etc), the doctor seemed to find nothing abnormal and simply wanted to put me on Clomid. (This would seem like a very risky move given that our first two girls were identical twins, and our #4 daughter started out as a twin.) Out of concern that we could end up with quadruplets, I declined and called my uncle.คุณเห็น ลุงของฉันเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญความอุดมสมบูรณ์ที่สุดทางตะวันตกของมิสซิสซิปปี และ ใช่ โต้ตอบนี้ลุง/หลานสาวใหม่แปลกเล็กน้อยที่แรก น้อย ในหัวของฉัน แต่ ในความเป็นจริงผม OK กับมัน ลุงของฉัน uber ที่เป็นมืออาชีพ และมากชนิดจะสามารถช่วยเราพยายามเรียงลำดับนี้ออกได้ ถ้าใครต้องการความอุดมสมบูรณ์ดีแพทย์ สุดแนะให้เขาลุงของฉันมีฉันมาในการทดสอบเฉพาะ (บ่อยครั้งแตกต่างกันของวงจรของฉัน ดังนั้นกระบวนการนี้ใช้เวลาเดือน) ในช่วงหนึ่งของ ultrasounds บนรังไข่ของฉัน เขาพบรอยแผลเป็นในมดลูกของฉันที่เกิดของฉันร่างกายเพื่อรักษาเลือด (ดังเลยในรอบ) และมีแนวโน้มมากสาเหตุของภาวะมีบุตรยาก ใช่!! สุดท้าย ปัญหาจริงที่ดูเหมือนจะต้องมีการแก้ไขอย่างรวดเร็ว แต่...ที่ไม่ง่ายเกินไป ตอนนี้มีสองขั้นตอนการรุกรานเพื่อแก้ปัญหา ไม่ทำงาน และพูดคุยกับแพทย์หลายที่ทั้งหมดสงสัยว่า จะไปต่อ เนื่องจากมันไม่เป็นปัญหาทั่วไป ไม่มีการแก้ไขทั่วไปอย่างใดอย่างหนึ่ง ในการเลื่อนระดับ ลุงของฉันมีหลายบริการมหัศจรรย์มากสามารถให้ประหยัดลงกว่าเดิมรับประกันเราทารกและเพศของตัวเลือก ขั้นตอนเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม จะค่อนข้างแพงแม้หลังจากที่เขายกเว้นเป็นเอง เหมือนเดิม การค้นพบนี้ถูกแล้วเป็นค่าใช้จ่ายแน่นอนเราได้ใช้สเปกตรัมทั้งหมดของอารมณ์ ฉันได้รับโกรธ ขม บาดเจ็บ เศร้า อารมณ์ ความสุข และตื่นเต้น...บางครั้งทั้งหมดในครั้งเดียว ดูปฏิทินทุกวัน เช่นฮอว์ก หมดครองเพื่อหวังใด ๆ...จะมา crashing ลงเมื่อวงจรเริ่มต้นตลอด อาศัยอยู่ในละแวกนั้นมี 16 ที่ยอดเยี่ยม สตรีที่มีทารกในช่วง 6 เดือนไม่ช่วยอย่างใดอย่างหนึ่ง ผมไม่ begrudge ให้ทารกของพวกเขาทั้งหมด เป็นหญิงยอดเยี่ยม แต่ต้องหนึ่งเกินไป ฉันได้พยายามที่จะให้แข็งแรงโดยชนิด ยิ้ม และมีความสุขทั้งหมดของพวกเขา ผมควร ที่ อย่างไรก็ตามหยุดความเจ็บปวดหลายท่านอาจจะถาม "เธอมีสี่สาวสวย ทำไมเธอต้องการมากขึ้น" คำตอบนั้น เนื่องจากเราไม่รู้สึกว่าทำ เมื่อคุณทราบ คุณทราบ มันไม่สำคัญว่าถ้าคุณมีศูนย์เด็กเล็กหรือ 12 มีลูกสาว #4 ของเราเริ่มต้นเป็นแฝด ฉันคิดว่า เราก็ได้ใช้ความคิดของเด็กห้าดังนั้นเมื่อเราแพ้คู่อื่น ๆ...ที่มีหลุมที่ว่างในครอบครัวของเรา อย่างใด ก็ไม่รู้สึกเสร็จ เรียกว่าลำไส้ความรู้สึก สัญชาตญาณของแม่ หรือ whisperings วิญญาณ...เราแค่ไม่ทำ ต้องฉันรู้ดีว่ากล่าวบวกฉันเติบโตมาในครอบครัวของเด็ก 5 รู้ได้อย่างสนุกสนานที่มีพี่น้องมากมาย ฉันต้องการที่สำหรับลูก ๆ (ใช่ ที่ได้ฉันเมื่อฉันถูกน้อย ผมอยู่ในแถวหน้าบนขวาหมายท้วมหนึ่ง ฮ่า ๆ)สุดท้ายฉันตอนนี้จุดที่มีสันติภาพบาง มีมันทั้งหมด ฉันยังต้องการเด็ก แขนของฉันและหัวใจ 'ache' สำหรับเด็ก แต่ฉันยังโอเคกับมัน ผมคิดว่า ฉันได้ทำสันติภาพกับบิดาบนสวรรค์ของฉัน และวางลง ในมือของเขา และ บนเส้นเวลาของเขาฉันรู้ว่าในหัวของฉันน้ำจะเปลี่ยนแปลงในที่สุดอีกครั้ง และสิ่งที่จะดูดีขึ้น ตอนนี้ ฉันเพียงแค่พยายามที่จะให้ศีรษะอยู่เหนือน้ำ และทำดีสุดที่ฉันสามารถ ผมไม่ว่า ชีวิตไม่มีช่วงเวลาที่ดี หรือได้ความสนุกสนานไปพร้อมกัน แต่ว่าคำ เหล่านี้ผ่านมาสองปีได้หนักกว่าปกติบางครั้งคุณก็ต้องเล่นมือที่ชีวิตคุณ ยารู้???ศุกร์ 18 เมษายน 2008วันนี้ฉันก็จะเขียนบล็อกเกี่ยวกับการยอมรับ แม้ว่าที่เที่ยวของฉันและตอนนี้ทำงานได้บนสิ่งยอมรับสำหรับเดือนที่สาม มันจะเป็นครั้งแรกที่ผมเขียนเกี่ยวกับมันป่าว ฉันได้ร่วมกันตัดสินใจเพื่อให้อยู่ wraps กี่เดือนเพื่อ ดูว่ามันจะไปวัดว่าเราจะรู้สึกเกี่ยวกับมันทั้งหมด ผมเริ่มจากจุดเริ่มต้น...เมื่อผมอายุประมาณ 12 ปี ผมดูสารคดี 20/20 ในการสงเคราะห์โรมาเนีย ดังนั้นฉันถูกสัมผัส โดยเซ็กเมนต์นี้และเด็กยากจนที่อาศัยอยู่ในเหล่านั้นสงเคราะห์ จำได้ว่า มีเด็กผู้ชาย 8 - ปีสองที่เพื่อนที่ดีที่สุด ปีหนึ่ง ครอบครัวมา และนำเด็ก #1 ได้ครอบครัวที่ได้มาจะนำเด็กบ้าน #2 ไม่ได้รับเอกสารของพวกเขาเสร็จสิ้น และต้องปล่อยให้เขามีปีอื่น เด็กผู้ชายสองคนมีเพียง sobbing ที่สนามบินเป็นเด็ก #1 ซ้ายในอเมริกา แยกต่างหากสำหรับครั้งแรกที่เคย แล้ว สารคดีแสดงให้เห็นในครอบครัวพบปีถัดไป และนำเด็กบ้าน #2 สิ่งประทับใจมีความแตกต่างระหว่างชายสองหลังเพียง 1 ปีในอเมริกา มันถูกให้โดดเด่น เด็ก #1 ถูกลูกค้ามองในเสื้อผ้าอเมริกันของเขารักเขารับการต้อนรับเพื่อนของเขาที่สนามบิน และสุขภาพดังนั้น แต่เด็ก #2 อนต์ และกลวงยังมอง ผมของเขาไม่น่าเบื่อ และบาง ก็แค่บ้าอะไรอาหารจริง บ้านดี และพรของที่อยู่อาศัยในบ้านที่ดีไม่ว่าเด็กชายในหนึ่งปี ไม่พูดอะไรมีพระกิตติคุณจะเสร็จเด็กใด ๆ ถึงเมื่อผมวัยรุ่น พ่อแม่ของฉันและฉันใช้บางเวลาหนึ่งร้อนช่วยในการพินในนิการากัว อีกครั้ง ฉันถูกเพื่อสัมผัส โดยทารกเหล่านี้ดีและเศร้าวิธีที่พวกเขาอยู่ในสภาพนั้น พวกเขาได้อดอยากในจิตใด ๆ ฉันเติบโตมาเพื่อแนบกับสาวหนึ่งโดยเฉพาะ ฉันรู้ว่า ฉันมีในหัวใจของฉันรักเด็กไม่ชิ้นเหมือง หลังจากที่ เสมอคิดว่า หัวใจของฉันถูกเปิดให้ยอมรับและพรที่มันสามารถให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องBefore my hubby and I were married, we had a discussion one fall evening under a tree on BYU campus. We mutually discussed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

24 พฤษภาคม 2010
เรื่องการยอมรับของเรา
* หมายเหตุจากมินดี้: ดังนั้นผู้อ่านหลายคนได้ถามฉันคำถามเกี่ยวกับประสบการณ์การรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมของเราเองที่ฉันตัดสินใจที่จะเผยแพร่รายการที่นี่จากบล็อกส่วนตัวของฉันที่พวกเขาเกิดขึ้น ร่วมกันฉันนี้เพราะหัวใจไปยังหน่วยงานหัวใจที่เราใช้มี 18 เด็กทารกที่กำลังเกิดขึ้นในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคมของปี 2010 ... และพวกเขาไม่ได้มีเพียงพอ homestudy พร้อมครอบครัวบุญธรรมสำหรับพวกเขา.
สิ่งที่ฉันร่วมกันที่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวมากฉันรู้ว่านี้ ที่เป็นจริงที่ตัวเองวางออกมีเพื่อตรวจสอบข้อเท็จจริง ... เพราะเหล่านี้มีความคิดและอารมณ์ของฉัน (ยกเลิกการแก้ไข) ขณะที่พวกเขาเกิดขึ้น ผมหวังว่าข้อมูลนี้จะช่วยให้คุณได้สัมผัสกับ 'มือสอง' สิ่งที่เป็นเหมือนการยอมรับสำหรับเราและบางทีถ้าคุณกำลังจะผ่านมันด้วยตัวเองคุณสามารถสร้างความสัมพันธ์และอาจจะดูว่าเรารับมือกับทุก ups และดาวน์ ผ่านการโพสต์เหล่านี้คุณอย่างแท้จริงจะเดินไปกับเราในขณะที่เราจะเริ่มต้นกระบวนการตั้งแต่วันที่ 1 ตลอดทางที่ผ่านการสรุปกับลูกชายของเราและเกิน ...
ฉันรู้ว่าบางส่วนของการโพสต์เหล่านี้เป็นศาสนาในธรรมชาติเช่นฉันเป็นคนเคร่งศาสนามาก และผมเชื่อว่าลูกชายของฉันมาถึงครอบครัวของเราโดยการออกแบบของพระเจ้า ผมต้องขออภัยล่วงหน้าหากอารมณ์ความรู้สึกที่ฉันพูดคุยเกี่ยวกับที่ไม่คุ้นเคยกับคุณหรือไม่พอดีกับความเชื่อทางศาสนาของคุณ ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะแทรกคำอธิบายที่ผมรู้สึกว่าเหมาะสม แต่หวังว่าคุณจะเป็นผู้ป่วยที่มีฉันและมุมมองของฉันพระเจ้าศาสนาและครอบครัว.
อีกครั้งฉันรู้ว่าการทำเช่นนี้ฉันและครอบครัวของฉันเปิดตัวเองขึ้นอยู่กับคำตัดสิน และขอให้คุณอ่านรายการเหล่านี้ในจิตวิญญาณในการที่พวกเขาตั้งใจ โปรดเข้าใจว่าจนถึงขณะนี้ประสบการณ์เหล่านี้ได้รับการใช้ร่วมกันกับครอบครัวที่ใกล้ชิดและเพื่อน ๆ และเดิมทีตั้งใจจะเป็นรายการบันทึกส่วนตัว เช่นนี้พวกเขาเป็นส่วนตัวมากศักดิ์สิทธิ์และหัวใจรู้สึกช่วงเวลาของฉันและฉันหวังว่าคุณจะปฏิบัติต่อพวกเขาด้วยความเคารพเดียวกันแม้ว่าคุณจะไม่เห็นด้วย.
สุดท้ายในความพยายามที่จะทำให้ 37 ของฉันหน้าเดียวระยะห่างของ วารสารรายการเป็นสิ่งที่อ่านง่ายขึ้น, เราได้หักงานเขียนของฉันเป็นเก้าโพสต์แยกการเชื่อมโยงไปยังอีกที่หนึ่งแทนการโพสต์ขนาดใหญ่ วิธีนี้คุณสามารถอ่านเล็ก ๆ น้อย ๆ ในวันหนึ่งและกลับมาได้อีก ฯลฯ ขอขอบคุณสำหรับความเข้าใจ!
* * * * * * * * ~ * ~ ~ * * ~ ~ * * ~ ~ * * ~ ~ * * ~ ~ * * ~ ~ *
ต้น4 มกราคม 2008 คุณจะรู้ว่าทุกคนมีเวลาในชีวิตของพวกเขาที่เป็นเพียงเรื่องยากมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นวัฏจักรปกติของชีวิต สำหรับแปดปีแรกของการแต่งงานของเราก็จะบอกว่าสามีของฉันและมันง่ายสวยของฉัน ทุกอย่างไม่ว่าอยู่เสมอที่สมบูรณ์แบบ แต่ส่วนใหญ่เราสามารถที่จะ "ทำให้น้ำมะนาว" กับสิ่งที่ไม่ผิดไปในชีวิตที่มีความสุขเป็นอย่างอื่นมาก สำหรับที่ผ่านมาสองปี แต่ผมจะบอกว่าชีวิตได้กลายเป็นยากมาก ไม่ได้บอกว่าชีวิตที่เลวร้ายที่สุดของตนหรือว่าไม่มีปัญหาใหญ่ที่เราจะต้องเผชิญ แต่สองปีนี้มีมานานแล้วและยากในหลายประการสำหรับครอบครัวของเรา. เพื่อเริ่มต้นกับการย้ายของเรากลับไปจากยูทาห์เป็นรัฐมิสซูรี่ แน่นอนการปรับ จริงๆเราพลาดทุกอย่างที่เกี่ยวมิสซูรี มันก็รู้สึกเหมือนอยู่บ้าน มันให้ความรู้สึกที่ดีมากที่จะได้สัมผัสกับชีวิตนอก 'ฟอง' ยูทาห์, จะได้สัมผัสกับเสน่ห์ของมิดเวสต์และได้รับรู้และความรักที่ผู้คนใหม่ ๆ จำนวนมากดังนั้น ยูทาห์สำหรับเราจริงๆมีบรรยากาศที่ไม่ซ้ำกันมาก (ดีในรูปแบบส่วนใหญ่) แต่ก็สามารถใช้เวลาบางส่วนรับใช้. สำหรับวัตถุประสงค์ของพื้นหลังสามีของฉันและฉันได้รับการพยายามที่จะมีลูกอีกเกือบสองปีไม่ประสบความสำเร็จ รุ่นสั้นคือ: ผมมีอนามัย (Mirena) ใส่ในหลังจากที่เรา # 4 ลูกสาวเกิดและได้มันออกไม่นานหลังจากที่ย้ายที่นี่ หลังจากเกือบหกเดือนของลูกน้อยและไม่มีรอบเดือนผิดปกติมากผมเรียกว่า OB ของฉันสำหรับการนัดหมาย แพทย์ทั้งหมดสาบานขึ้นและลงที่อนามัยมีผลข้างเคียงน้อยมากหรือมีปัญหาในระยะยาวเมื่อมันกลายเป็นกระแสหลักมากขึ้นในการใช้งาน (และเมื่อฉันมีมันใส่ใน) ตั้งแต่นั้นมา แต่สถิติกลายเป็นรูปธรรมมากขึ้นและเกิดขึ้นกับฉันตกอยู่ใน 0.02% ภาวะแทรกซ้อนที่มีประสบการณ์กับมัน นี้ 'ไม่มีทารกระยะเวลาอาจจะดูสั้นไปยังหลายท่าน แต่สำหรับเราว่าเป็นเวลานานจริงๆ เราดูเหมือนจะได้รับการตั้งครรภ์ที่จะมีก่อนหน้านี้สี่สาวของเรา หลังจากนั้นจะผ่านความหลากหลายของการทดสอบ (การรักษาด้วยฮอร์โมน hysterysalpingograms การทดสอบการตกไข่ ฯลฯ ) แพทย์ดูเหมือนจะไม่มีอะไรที่ผิดปกติพบและต้องการเพียงเพื่อวางฉันใน Clomid (นี้จะดูเหมือนการย้ายมีความเสี่ยงมากที่ระบุว่าสาว ๆ ครั้งแรกของเราทั้งสองเป็นฝาแฝดเหมือนและ # 4 ลูกสาวของเราเริ่มต้นจากการเป็นคู่.) จากความกังวลว่าเราจะจบลงด้วยแฝดฉันลดลงและเรียกลุงของผม. คุณ เห็นลุงของผมเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญความอุดมสมบูรณ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดตะวันตกของแม่น้ำมิสซิสซิปปี และใช่ลุงใหม่นี้ / ปฏิสัมพันธ์หลานสาวเป็นเพียงเล็กน้อยแปลกที่แรก! อย่างน้อยในหัวของฉัน แต่ในความเป็นจริงผมก็ตกลงกับมัน ลุงของฉันเป็นมืออาชีพและปรากฏการณ์ชนิดมากที่จะช่วยให้เราพยายามที่จะเรียงลำดับออกนี้ หากใครต้องการแพทย์อุดมสมบูรณ์ดีผมแน่นอนที่สุดจะแนะนำเขา. ลุงของฉันมีฉันมาในที่จะเสร็จสิ้นการทดสอบที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้น (มักจะแตกต่างกันที่ช่วงเวลาของวงจรของฉันดังนั้นขั้นตอนนี้ใช้เวลาหลายเดือน) ในช่วงหนึ่งของ ultrasounds ในรังไข่ของฉันเขาพบรอยแผลเป็นในมดลูกของฉันที่เป็นสาเหตุของร่างกายของฉันจะเก็บเลือด (เช่นรอบแปลก) และมีแนวโน้มมากสาเหตุของภาวะมีบุตรยาก YES !! สุดท้ายเป็นปัญหาจริงที่ดูเหมือนจะต้องมีการแก้ไขอย่างรวดเร็ว แต่ ... ที่ง่ายเกินไป เรามีตอนนี้สองขั้นตอนการบุกรุกเพื่อการแก้ไขปัญหาที่ไม่ได้ทำงานและพูดคุยกับแพทย์หลายคนที่ได้รับการสงสัยว่าจะไปต่อไป เพราะมันไม่ได้เป็นปัญหาที่พบบ่อยมีไม่การแก้ไขร่วมกันอย่างใดอย่างหนึ่ง ในการเพิ่มลุงของฉันมีบริการอื่น ๆ อีกมากมายที่น่าตื่นตาตื่นใจเขาสามารถให้มากขึ้นพอสมควรเรารับประกันทารกและเพศของทางเลือกของเรา ขั้นตอนเหล่านั้น แต่จะมีราคาแพงมากแม้หลังจากที่เขาได้รับการยกเว้นเป็นเวลาของตัวเอง ขณะที่มันกำลังการค้นพบนี้ได้แล้วกลายเป็นค่าใช้จ่าย. เราได้ทำงานอย่างเห็นได้ชัดทั้งสเปกตรัมของอารมณ์ ฉันได้รับโกรธขมเจ็บเศร้าอารมณ์มีความสุขและตื่นเต้น ... บางครั้งทั้งหมดในครั้งเดียว ดูปฏิทินทุกวันเช่นเหยี่ยวหมดการถือครองเพื่อความหวังใด ๆ ... เพียงเพื่อมาล้มลงเมื่อเริ่มต้นวงจรทั่ว ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียงที่มี 16 ผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมที่มีทารกในช่วงหกเดือนที่ไม่ได้ช่วยทั้ง ฉันไม่ได้บ่นว่าพวกเขาทารกของพวกเขาที่พวกเขาเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม แต่ผมต้องการที่หนึ่งมากเกินไป ผมได้พยายามที่จะมีความแข็งแรงโดยเป็นชนิดยิ้มและมีความสุขสำหรับทุกคนที่ผมควร ว่า แต่ไม่ได้หยุดความเจ็บปวด. หลายท่านอาจจะถามว่า "เธอมีลูกสาวสี่คนสวยทำไมเธอต้องมากขึ้น?" คำตอบก็คือเพราะเราไม่รู้สึกว่าทำ เมื่อคุณรู้ว่าคุณรู้ว่า มันไม่สำคัญว่าถ้าคุณมีเด็กหรือศูนย์ 12. เราด้วย # 4 ลูกสาวฝาแฝดเริ่มต้นที่ผมคิดว่าเราเพียงแค่ได้ใช้ความคิดของลูกห้าคนดังนั้นเมื่อเราสูญเสียที่คู่อื่น ๆ ... มีหลุมที่ว่างเปล่าในครอบครัวของเรา ยังไงก็เถอะมันไม่ได้รู้สึกสำเร็จรูป เรียกว่าความรู้สึกที่สัญชาตญาณของแม่หรือเสียงกระซิบของพระวิญญาณ ... เราก็ไม่ได้ทำ ฉันหวังว่าฉันรู้ดีว่าจะบอกว่ามัน. บวกฉันเติบโตขึ้นมาในครอบครัวของห้าเด็ก ผมรู้ว่าสนุกมากมีจำนวนมากพี่น้องสามารถ ฉันต้องการที่ลูก ๆ ของฉัน (ใช่ว่าฉันเมื่อฉันได้เพียงเล็กน้อย. ผมอยู่ในแถวหน้าบนขวาหนึ่งอ้วน! ฮ่า ๆ ) ในที่สุดผมก็รู้สึกในขณะนี้ที่จุดที่ฉันมีความสงบสุขบางอย่างกับมันทั้งหมด ผมยังคงต้องการที่ทารก อ้อมแขนของฉันและหัวใจ 'ปวด' สำหรับทารก แต่ผมยังโอเคกับมันผมคิดว่า ฉันได้ความสงบสุขของฉันกับพระบิดาบนสวรรค์และวางไว้ในมือของเขาและบนไทม์ไลน์ของเขา. ฉันรู้ว่าในหัวของฉันที่น้ำในที่สุดก็จะมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งและสิ่งที่จะดูดีขึ้น สำหรับตอนนี้ฉันแค่พยายามที่จะให้หัวของฉันเหนือน้ำและทำในสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำได้ ฉันไม่ได้พูดในชีวิตไม่ได้มีช่วงเวลาที่ดีหรือรับความสนุกสนานไปพร้อมกัน แต่โดยรวมเหล่านี้ผ่านมาสองปีที่ได้รับยากกว่าปกติ. บางครั้งคุณก็ต้องเล่นมือที่เกี่ยวข้องในชีวิตคุณยารู้ ??? ศุกร์ 18 เมษายน 2008 วันนี้ฉันในที่สุดก็จะบล็อกเกี่ยวกับการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรม แม้ว่าสามีของฉันและฉันได้รับตอนนี้ทำงานในสิ่งที่นำมาใช้เป็นเวลาสามเดือนก็จะเป็นครั้งแรกที่ผมเขียนเกี่ยวกับเรื่องสาธารณะ สามีของฉันและฉันได้ตัดสินใจร่วมกันที่จะให้มันภายใต้ wraps ไม่กี่เดือนเพียงเพื่อดูว่ามันจะไปวัดและวิธีการที่เราจะรู้สึกเกี่ยวกับมันทั้งหมด ผมขอเริ่มต้นจากจุดเริ่มต้น ... .. เมื่อผมเป็นประมาณ 12 ปีผมดู 20/20 สารคดีเกี่ยวกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโรมาเนีย ผมก็สัมผัสได้โดยส่วนนี้และเด็กทารกคนยากจนที่อาศัยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหล่านั้น ผมจำได้ว่ามีเด็กชายสองคนเก่า 8 ปีซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด หนึ่งปีครอบครัวมาเป็นลูกบุญธรรมและเด็ก 1 # แต่ครอบครัวอื่น ๆ ที่ได้มาจะนำเด็กที่บ้าน # 2 จะได้รับเอกสารของพวกเขาเสร็จสิ้นและมีการปล่อยให้เขามีอีกปี เด็กชายทั้งสองเป็นเพียงแค่ร้องไห้ที่สนามบินเป็นเด็กเหลือ 1 # อเมริกาแยกออกเป็นครั้งแรกที่เคย แล้วสารคดีแสดงให้เห็นว่าครอบครัวที่กลับมาในปีถัดไปและนำเด็กที่บ้าน # 2 อะไรคือสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจเป็นความแตกต่างระหว่างสองชายหลังจากนั้นเพียงหนึ่งปีในอเมริกา มันได้รับการเพื่อให้โดดเด่น บอย # 1 เพื่อให้มีสุขภาพดีและมีชีวิตชีวามองในเสื้อผ้าของเขาน่ารักของชาวอเมริกันในขณะที่เขาได้รับการต้อนรับเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาที่สนามบิน แต่เด็ก # 2 ก็ยังคงผอมแห้งและกลวงมอง ผมของเขาเป็นที่น่าเบื่อและบาง มันเป็นเพียงแค่สิ่งที่บ้าอาหารจริงบ้านที่ดีและพรอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในบ้านที่ดีสามารถทำเพื่อเด็กที่ในหนึ่งปี! ไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่มีพระกิตติคุณจะได้ทำเพื่อเด็ก ๆ . ตอนที่ผมยังเป็นวัยรุ่นที่พ่อแม่ของฉันและฉันใช้เวลาหนึ่งในช่วงฤดูร้อนที่ช่วยให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าในประเทศนิการากัว อีกครั้งผมได้สัมผัสได้โดยทารกที่น่าสงสารเหล่านี้และวิธีที่น่าเศร้าที่พวกเขาอยู่ในสภาพของพวกเขา พวกเขากำลังหิวสำหรับความรักใด ๆ ผมเติบโตที่แนบมาเพื่อที่จะเป็นหนึ่งในสาวน้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งผมรู้ว่าผมมีมันอยู่ในหัวใจของฉันจะรักเด็กไม่ระเบิดชีวภาพ หลังจากนั้นฉันคิดเสมอว่าหัวใจของฉันเปิดให้การยอมรับและพรที่ว่ามันสามารถให้กับทุกคนที่เกี่ยวข้อง. ก่อนที่สามีของฉันและฉันกำลังจะแต่งงานเรามีการอภิปรายในเย็นวันหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงใต้ต้นไม้ในมหาวิทยาลัย BYU เราได้พูดถึงร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

24 พฤษภาคม 2010

* เรายอมรับเรื่องจดหมายจากผู้อ่านมากมาย มินดี้ ได้ถามคำถามเกี่ยวกับประสบการณ์การใช้ของเราเอง ที่ฉันตัดสินใจที่จะเผยแพร่ที่นี่รายการจากบล็อกส่วนตัวของฉันเช่นที่พวกเขาเกิดขึ้น ฉันแบ่งปันนี้เพราะหัวใจแทนหัวใจที่เราใช้ 18 ทารกเกิดในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม 2553 . . . . . . . และพวกเขาไม่ได้มีเพียงพอ homestudy พร้อมบุญธรรม ครอบครัวของพวกเขา
สิ่งที่ฉันร่วมกันที่นี่เป็นส่วนบุคคลมากผมรู้ นี่มันใส่ตัวเองออกมีสำหรับการตรวจสอบ . . . . . . . เพราะเหล่านี้มีความคิดและอารมณ์ของฉัน ( และแก้ไข ) เช่นที่พวกเขาเกิดขึ้น ผมหวังว่าข้อมูลนี้จะช่วยให้คุณประสบการณ์ ' มือสอง ' ยอมรับสิ่งที่เป็นเหมือนเรา และบางทีถ้าคุณจะผ่านมันด้วยตัวคุณเองคุณสามารถมีความสัมพันธ์ และอาจจะดูว่าเรารับมือกับทุก ups และดาวน์ ผ่านกระทู้นี้คุณอย่างแท้จริงจะเดินกับเราในขณะที่เราเริ่มต้นกระบวนการจากวันที่ 1 ทั้งหมดทางผ่าน finalization กับลูกชายของเรา และเกิน . . . . . . .
ฉันรู้ว่าบางส่วนของบทความเหล่านี้เป็นศาสนาในธรรมชาติ ฉันเป็นคนเคร่งศาสนามาก และผมเชื่อว่าลูกชายของฉันมาเพื่อครอบครัวของเรา โดยการออกแบบ ศักดิ์สิทธิ์ขออภัยล่วงหน้า ถ้าอารมณ์ที่ผมพูดถึงจะไม่คุ้นเคยกับคุณหรือไม่สอดคล้องกับความเชื่อของคุณ ผมจะพยายามเต็มที่เพื่อแทรกคำอธิบายที่รู้สึกที่เหมาะสม แต่หวังว่าคุณจะต้องอดทนกับผมและมุมมองของฉันในพระเจ้า ศาสนา ครอบครัว และ .
อีกฉันรู้ว่าทำแบบนี้แล้วฉันและครอบครัวฉันเปิดตัวเองขึ้นเพื่อการตัดสินใจและถามว่า คุณอ่านรายการเหล่านี้ในจิตวิญญาณที่พวกเขาตั้งใจ โปรดเข้าใจด้วยว่า จนถึงขณะนี้ ประสบการณ์เหล่านี้ได้ใช้ร่วมกันกับครอบครัวและเพื่อน และปิดได้ตั้งใจเดิมเป็นวารสารส่วนบุคคลรายการ เช่นที่พวกเขาเป็นส่วนบุคคลมาก ศักดิ์สิทธิ์และหัวใจรู้สึกช่วงเวลาของฉันและฉันหวังว่าคุณจะรักษาพวกเขาด้วยความเคารพเดียวกันถ้าคุณไม่เห็นด้วย
ท้ายนี้ ในความพยายามที่จะทำให้ชั้น 37 เดี่ยวระยะหน้าของรายการบันทึกประจำวันเป็นสิ่งที่อ่านมากขึ้น เป็นกันเอง ผมได้ทำลายงานเขียนของฉันเป็นเก้าโพสต์แยก เชื่อมโยงกันและกันแทนหนึ่ง ใหญ่ โพสต์ วิธีนี้คุณสามารถอ่านนิดหน่อย วันนึง แล้วกลับมาอีก ฯลฯขอบคุณสำหรับความเข้าใจ
* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *

แจนเริ่ม 4 , 2008
รู้มั้ย ทุกคนมีเวลาในชีวิตของพวกเขาที่ยากเพียงมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นวงจรปกติของชีวิต สำหรับแปดปีแรกของการแต่งงานของเรา ผมจะบอกว่า สามีของฉันและฉันได้มันง่ายสวย ไม่ ทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบเสมอแต่ส่วนใหญ่ที่เราสามารถที่จะ " มะนาว " กับสิ่งที่ได้ไปผิดในที่อื่นมากแก่ชีวิต สำหรับสองปีสุดท้าย แต่ผมจะบอกว่า ชีวิตได้กลายเป็นยากมากขึ้น ไม่ได้บอกว่าชีวิตที่เลวร้ายที่สุด หรือ ว่า ไม่มีปัญหา เราอาจจะใหญ่กว่าหน้า แต่สองปีที่ผ่านมาได้ยาวนาน และยากลำบากในหลายประการ สำหรับครอบครัวของเรา
ที่จะเริ่มต้นด้วยเราย้ายกลับไปที่ยูทาห์จากมิสซูรีต้องปรับตัว เราคิดถึงทุกอย่างเกี่ยวกับมิสซูรี่ มันก็รู้สึกเหมือนบ้าน มันรู้สึกดีที่จะมีประสบการณ์ชีวิตนอกยูทาห์ ' ฟอง ' , สัมผัสเสน่ห์ของมิดเวสต์และได้รับรู้และรักคนใหม่มาก ยูทาห์ เรา จริง ๆมีบรรยากาศที่เป็นเอกลักษณ์ ( ดีในรูปแบบมากที่สุด ) แต่มันอาจใช้เวลาบางส่วนรับใช้ .
สำหรับวัตถุประสงค์ของพื้นหลัง , สามีของฉันและฉันได้พยายามที่จะมีทารกอีกเกือบสองปี ไม่มีความสำเร็จ รุ่นสั้นนี้ : ฉันมี IUD ( mirena ) ใส่ลูกสาว# 4 ของเราเกิดและได้เอาออกหลังจากย้ายมาที่นี่ หลังจากเกือบหกเดือนของการไม่มีลูก และเป็นรอบเดือนผิดปกติ ผมเรียกว่า OB ของฉันสำหรับการนัดหมายหมอทุกคนสาบานขึ้นและลงว่า IUD ได้ผลข้างเคียงมากน้อยที่สุดหรือปัญหาในระยะยาวเมื่อมันกลายเป็นกระแสหลักมากขึ้นในการใช้ ( และเมื่อผมได้ใส่ ) ตั้งแต่นั้นมา อย่างไรก็ตาม สถิติที่เป็นรูปธรรมมากขึ้น และตกอยู่ในภาวะที่ 0.02 % ประสบการณ์กับมัน " ช่วงที่ไม่มีเด็ก ' อาจจะดูสั้นๆไปหลายท่าน แต่สำหรับเรามันนานจริงๆเราดูเหมือนจะได้รับตั้งครรภ์จะกับสาวก่อนหน้าของเราสี่คน หลังจากผ่านความหลากหลายของการทดสอบ ( ทดสอบการตกไข่ hysterysalpingograms ฮอร์โมนบำบัด , ฯลฯ ) , หมอดู พบอะไรผิดปกติ และเพียงแค่ต้องการให้ฉัน Clomid . ( นี้จะดูเหมือนมีความเสี่ยงมากย้ายให้ที่สาวๆของเราสองคนแรกเป็นฝาแฝด ที่เหมือนกัน และลูกสาว# 4 ของเรา เริ่มต้นจากการเป็นคู่