1. IntroductionTourism destination

1. Introduction
Tourism destination image refers to perception from person to the destination (Fakeye and
Crompton, 1991: 10, cited in Sirichote, 2014: 56). Destination image in terms of person’s
perception comprises of natural resources and culture, infrastructure, atmosphere, and sea
sand sun.
Luang Prabang is one of the oldest city in Laos, it was established 1200 years ago and it was
the capital city of Lao Lane Xang for close to 800 hundred years, until it moved to Vientiene
in 1560. Throughout its long history, Luang Prabang has been known by many different
names such as Muang swa, Muang xieng dong, Muang xieng thong. After Fagnum (former
king of Laos) had brought the prabang Buddha image, the sacred Buddha and respected by

the local people, to worship in this city and the name has changed to Luang Prabang.
With the ancient Laotian mix with the colonial houses style and the surround environment, the
local people including the people of the whole country are very proud of its reputation. Luang
Prabang, a town of 33,000 in habitants, was inscribed in UNESCO’s World Heritage list in
December of 1995 on the basis of three criteria deemed to be of outstanding universal value;
nature and culture links; juxtaposition of Lao and French urban pattern; and fusion of
traditional Lao and late-19th and early-20th century French architecture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ภาพแหล่งท่องเที่ยวหมายถึงการรับรู้จากคนสู่ปลายทาง (Fakeye และ
ครอมป์ตัน, 1991: 10, อ้างในศิริโชติ, 2014: 56) ภาพปลายทางในแง่ของบุคคล
การรับรู้ประกอบด้วยทรัพยากรทางธรรมชาติและวัฒนธรรมโครงสร้างพื้นฐานของบรรยากาศและทะเล
ดวงอาทิตย์ทราย.
หลวงพระบางเป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศลาวก่อตั้งขึ้น 1,200 ปีที่ผ่านมาและมันเป็น
เมืองหลวงของลาวล้านช้าง ใกล้เคียงกับ 800 ร้อยปีจนกว่าจะย้ายไป Vientiene
ในปี 1560 ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนาน, หลวงพระบางได้รับการรู้จักกันโดยที่แตกต่างกันหลาย
ชื่อเช่นเมือง SWA เมืองเชียงดงเชียงทองอำเภอเมือง หลังจาก Fagnum (อดีต
กษัตริย์แห่งประเทศลาว) ได้นำพระพุทธรูปพระบาง, พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์และเป็นที่เคารพโดยคนท้องถิ่นเพื่อบูชาในเมืองนี้และชื่อที่มีการเปลี่ยนแปลงไปหลวงพระบาง. ด้วยการผสมผสานลาวโบราณที่มีรูปแบบบ้านโคโลเนียลและ สภาพแวดล้อมรอบทิศทางที่คนในท้องถิ่นรวมทั้งคนทั้งประเทศมีความภาคภูมิใจของชื่อเสียง หลวงพระบางเมือง 33,000 ในผู้อยู่อาศัยได้รับการจารึกไว้ในยูเนสโกรายชื่อมรดกโลกในเดือนธันวาคมของปี 1995 บนพื้นฐานของสามเกณฑ์ถือว่ามีคุณค่าโดดเด่นเป็นสากล; ธรรมชาติและการเชื่อมโยงวัฒนธรรม ตีข่าวของลาวและรูปแบบในเมืองฝรั่งเศส; และฟิวชั่นของลาวแบบดั้งเดิมและสายที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 สถาปัตยกรรมฝรั่งเศส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
การท่องเที่ยวปลายทางหมายถึงการรับรู้จากภาพคนปลายทาง ( fakeye และ
Crompton , 1991 : 10 , อ้างในโชติ ปี 2014 : 56 ) ภาพลักษณ์ในแง่ของการรับรู้ของ
บุคคลประกอบด้วยทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรม โครงสร้าง บรรยากาศ และทะเลอาทิตย์และทราย
.
หลวงพระบางเป็นหนึ่งในเมืองที่เก่าแก่ที่สุดในประเทศลาว , ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 1200 ปีที่แล้วมัน
เมืองหลวงของลาวช้างเลนใกล้ 800 ร้อยปีจนมันย้ายไป vientiene
ใน 1560 . ตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของ หลวงพระบาง ได้เป็นที่รู้จักกันโดยชื่อที่แตกต่างกันมากมาย เช่น เมือง
ซ่า เมืองเซียงดง เมืองเซียงทอง หลังจาก fagnum ( อดีตกษัตริย์ของลาว
) นำพระบาง พระพุทธรูปพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์และเคารพ

คนในท้องถิ่นนมัสการในเมืองนี้ และได้เปลี่ยนชื่อหลวงพระบาง
กับลาวโบราณผสมกับบ้านสไตล์โคโลเนียลและล้อมรอบสิ่งแวดล้อม
ชาวบ้านรวมทั้งประชาชนทั้งประเทศมีความภาคภูมิใจในชื่อเสียงของ หลวง
หลวงพระบาง เมืองที่ 33 , 000 ในผู้อยู่อาศัย ถูกจารึกไว้ในรายชื่อมรดกโลกของยูเนสโกใน
ธันวาคม 2538 บนพื้นฐานของเกณฑ์ที่สามถือว่าเป็นคุณค่าสากลอันโดดเด่น ;
ธรรมชาติและวัฒนธรรมของลาว และรูปแบบการเชื่อมโยง ; การเมืองฝรั่งเศส และการรวมตัวของ
ลาวแบบดั้งเดิมและและ late-19th early-20th ศตวรรษสถาปัตยกรรมฝรั่งเศส