or bad to each of a sampleset of cu

or bad to each of a sample
set of current customers according to each customer’s payment history. Then, the
company attempts to find rules that classify its current customers into excellent,
good, average, or bad, on the basis of the information about the person, other
than the actual payment history (which is unavailable for new customers). Let us
consider just two attributes: education level (highest degree earned) and income.
The rules may be of the following form:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หรือไม่ดีให้กับแต่ละตัวอย่าง
ตั้งของลูกค้าในปัจจุบันตามประวัติการชำระเงินของลูกค้าแต่ละราย นั้นมา บริษัท
พยายามที่จะหากฎที่จำแนกลูกค้าปัจจุบันที่เป็นที่ยอดเยี่ยม
ดีค่าเฉลี่ยหรือไม่ดีบนพื้นฐานของข้อมูลเกี่ยวกับบุคคล,
นอกเหนือจากประวัติการชำระเงินที่เกิดขึ้นจริง (ซึ่งจะไม่สามารถใช้ได้สำหรับลูกค้าใหม่) . ให้เรา
พิจารณาเพียงสองคุณสมบัติระดับการศึกษา (ระดับสูงสุดที่ได้รับ) และรายได้
กฎระเบียบอาจจะมีรูปแบบดังต่อไปนี้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หรือไม่ดีแต่ละตัวอย่าง
ชุดของลูกค้าตามประวัติการชำระเงินของลูกค้าแต่ละราย นั้น
บริษัทพยายามค้นหากฎที่แบ่งประเภทลูกค้าปัจจุบันเป็นเลิศ,
ดี ค่าเฉลี่ย หรือ ไม่ ข้อมูลเกี่ยวกับบุคคล อื่น ๆ
กว่าประวัติการชำระเงินที่เกิดขึ้นจริง (ซึ่งเป็นไม่พร้อมใช้งานสำหรับลูกค้าใหม่) เรา
พิจารณาคุณลักษณะสองประการ: ระดับการศึกษา (ระดับสูงสุดที่ได้รับ) และรายได้
กฎอาจเป็นแบบฟอร์มต่อไปนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หรือไม่เพื่อการลิ้มลองที่แต่ละ
ของลูกค้าปัจจุบันตามประวัติการชำระเงินของลูกค้าแต่ละราย. จากนั้นจึงจะพยายาม
ซึ่งจะช่วยบริษัทที่จะได้พบกับกฎระเบียบที่แบ่งลูกค้าในปัจจุบันเป็นที่ดีเยี่ยม
ที่ดีโดยเฉลี่ยแล้วหรือไม่ดีบนพื้นฐานของข้อมูลที่เกี่ยวกับบุคคลที่อื่นมากกว่าประวัติศาสตร์
ซึ่งจะช่วยการชำระเงินจริง(ซึ่งไม่พร้อมใช้งานสำหรับลูกค้าใหม่) ปล่อยให้เรา
พิจารณาเพียงสองแอตทริบิวต์ระดับการศึกษา(ระดับสูงสุดได้รับ)และรายได้.
กฎที่อาจเป็นรูปแบบต่อไปนี้: