Ponytail (Happy Birthday Kristin!)H

Ponytail (Happy Birthday Kristin!)
Her ponytail bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. He paused to watch. Honing in on her target with crafted accuracy, she sprinted away from him. She ran with grace and ease; purpose and determination. An involuntary smile pulled at the corners of his lips. Suddenly, as if a bird returning to its nest, a softball descended from the powder blue sky and landed securely within the cracked leather folds of her well worn glove.In one natural, fluid motion she retrieved the bright yellow ball and tossed it effortlessly to the infield. His smile grew.“That’s no ordinary girl.”The insight was obvious. But something told him the words now playing over in his mind spoke of more than just a talented ball player. “Nice catch,” he called, as she returned to her position in left field. “And very nice throw!”She looked up, matching his smile. “Thanks.”It had been years since he’d felt his body melt this way; his brain slowly turning to hot mush. He’d almost forgotten the sweet, tell tale sensations. “No, this is no ordinary girl,” he said softly. He moved towards her. “Hi, I haven’t seen you here before, have I?”Her hand slipped into his, warm and comfortable. “No, this is my first time, I just moved here.”A glint of sunlight twinkled in her sparkling hazel eyes. It brought to him bitter sweet memories of another time; another place.“What’s the matter with you, girls can’t play baseball!”“Ah… he’s gone all goofy for her!” “Yeah… all mushy inside!” The taunts from the other sixth graders continued. He didn’t hear them. She had kept her promise to come watch him play. Only she had showed up wearing shorts and a T shirt, and carrying an old worn glove. Her ponytail poked out from under the Phillies cap he’d given her at Christmas. It bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. Darting out onto the field, she’d stolen a deep pop fly from the surprised left fielder. As he watched from the pitcher’s mound, an involuntary smile pulled at the corners of his lips. “C’mon, get her off the field!” one of his friends called out. “Yeah, we got a game to play!” In one natural, fluid motion she retrieved the leather clad baseball from her glove and tossed it effortlessly to the infield. “Nice catch,” he called. “And very nice throw.” She looked up, matching his smile, a twinkle in her sparkling hazel eyes. “Thanks.” It took some fast and fancy talking to convince his friends, but they had spent the summer together playing baseball on the same team. And then she was gone. “Hey, are we gonna play some softball or not?” The comment shook him from his thoughts. “Yeah… ok… let’s chose up sides.” They spent the summer together playing softball on the same team. It was now late August and the season would soon be over. And then she would be gone. From the pitcher’s mound he watched with unspoken love and affection as she gracefully trotted out to left field. An involuntary smile pulled at the corners of his lips.
“That’s no ordinary girl,” he said softly.
Her ponytail bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence.
The End

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ponytail (Kristin สุข)Her ponytail bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. He paused to watch. Honing in on her target with crafted accuracy, she sprinted away from him. She ran with grace and ease; purpose and determination. An involuntary smile pulled at the corners of his lips. Suddenly, as if a bird returning to its nest, a softball descended from the powder blue sky and landed securely within the cracked leather folds of her well worn glove.In one natural, fluid motion she retrieved the bright yellow ball and tossed it effortlessly to the infield. His smile grew.“That’s no ordinary girl.”The insight was obvious. But something told him the words now playing over in his mind spoke of more than just a talented ball player. “Nice catch,” he called, as she returned to her position in left field. “And very nice throw!”She looked up, matching his smile. “Thanks.”It had been years since he’d felt his body melt this way; his brain slowly turning to hot mush. He’d almost forgotten the sweet, tell tale sensations. “No, this is no ordinary girl,” he said softly. He moved towards her. “Hi, I haven’t seen you here before, have I?”Her hand slipped into his, warm and comfortable. “No, this is my first time, I just moved here.”A glint of sunlight twinkled in her sparkling hazel eyes. It brought to him bitter sweet memories of another time; another place.“What’s the matter with you, girls can’t play baseball!”“Ah… he’s gone all goofy for her!” “Yeah… all mushy inside!” The taunts from the other sixth graders continued. He didn’t hear them. She had kept her promise to come watch him play. Only she had showed up wearing shorts and a T shirt, and carrying an old worn glove. Her ponytail poked out from under the Phillies cap he’d given her at Christmas. It bounced and shimmered in the late afternoon summer sun, a soft, honey brown flag of independence. Darting out onto the field, she’d stolen a deep pop fly from the surprised left fielder. As he watched from the pitcher’s mound, an involuntary smile pulled at the corners of his lips. “C’mon, get her off the field!” one of his friends called out. “Yeah, we got a game to play!” In one natural, fluid motion she retrieved the leather clad baseball from her glove and tossed it effortlessly to the infield. “Nice catch,” he called. “And very nice throw.” She looked up, matching his smile, a twinkle in her sparkling hazel eyes. “Thanks.” It took some fast and fancy talking to convince his friends, but they had spent the summer together playing baseball on the same team. And then she was gone. “Hey, are we gonna play some softball or not?” The comment shook him from his thoughts. “Yeah… ok… let’s chose up sides.” They spent the summer together playing softball on the same team. It was now late August and the season would soon be over. And then she would be gone. From the pitcher’s mound he watched with unspoken love and affection as she gracefully trotted out to left field. An involuntary smile pulled at the corners of his lips."เป็นสาวที่ไม่ธรรมดา เขากล่าวเบา ๆPonytail เธอเด้ง และ shimmered ในช่วงปลายฤดูร้อนช่วงบ่ายดวงอาทิตย์ น้ำอัดลม น้ำผึ้งน้ำตาลธงเอกราชตอนจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมหางม้า (สุขสันต์วันเกิดคริสติน!)
ผมหางม้าของเธอเด้งและ shimmered ในช่วงบ่ายดวงอาทิตย์ฤดูร้อน, อ่อน, สีน้ำตาลน้ำผึ้งธงของความเป็นอิสระ เขาหยุดที่จะดู honing ในเป้าหมายของเธอกับความถูกต้องสร้างขึ้นมาเธอวิ่งออกไปจากเขา เธอวิ่งไปด้วยความสง่างามและความสะดวก; วัตถุประสงค์และความมุ่งมั่น รอยยิ้มที่ไม่ได้ตั้งใจดึงที่มุมของริมฝีปากของเขา ทันใดนั้นเช่นถ้านกจะกลับไปที่รังของมัน, ซอฟท์บอลลงมาจากฟากฟ้าผงสีฟ้าและที่ดินอย่างปลอดภัยภายในพับหนังแตกของเธอสวมใส่ได้ดี glove.In หนึ่งธรรมชาติเคลื่อนที่ของของไหลเธอดึงลูกบอลสีเหลืองสดใสและโยนมันง่ายที่จะ สนาม รอยยิ้มของเขาเติบโต. "นั่นคือไม่มีผู้หญิงธรรมดา." ความเข้าใจก็เห็นได้ชัด แต่บางสิ่งบางอย่างบอกเขาว่าคำพูดตอนนี้เล่นมากกว่าในใจของเขาพูดถึงมากกว่าเพียงแค่ผู้เล่นที่มีพรสวรรค์ลูก "จับดี" เขาเรียกว่าขณะที่เธอกลับไปยังตำแหน่งของเธอในสนามด้านซ้าย "และโยนดีมาก!" เธอเงยหน้าขึ้นมองที่ตรงกับรอยยิ้มของเขา ". ขอบคุณ" มันเป็นปีนับตั้งแต่ที่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาละลายด้วยวิธีนี้; สมองของเขาค่อย ๆ หันไปข้าวต้มร้อน เขาต้องการเกือบลืมหวานบอกความรู้สึกเรื่อง "ไม่มีนี้ไม่มีผู้หญิงธรรมดา" เขาพูดเบา ๆ เขาย้ายไปของเธอ "สวัสดีครับผมยังไม่เคยเห็นคุณมาที่นี่ก่อนที่จะมีผม?" มือของเธอเล็ดรอดเข้ามาของเขาอบอุ่นและสะดวกสบาย "ไม่นี่เป็นครั้งแรกของฉันฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่." แววของแสงแดดส่องแสงระยิบระยับในสายตาของเธอสีน้ำตาลแดงประกาย มันนำมาให้เขาความทรงจำหวานขมของเวลาอื่น; สถานที่อื่น. "สิ่งที่เป็นเรื่องกับคุณสาว ๆ ไม่สามารถเล่นเบสบอล" "อ่า ... เขาไปทั้งหมดโง่สำหรับเธอ!" "ใช่ ... อ่อนทั้งหมดภายใน!" เหน็บแนมจากคารมหกอื่น ๆ อย่างต่อเนื่อง เขาไม่ได้ยินพวกเขา เธอได้รักษาสัญญาของเธอที่จะมาดูเขาเล่น เพียงเธอได้ปรากฏตัวขึ้นสวมกางเกงขาสั้นและเสื้อยืดและการดำเนินการสวมใส่ถุงมือเก่า ผมหางม้าของเธอโผล่ออกมาจากใต้ฝาอีเกิลส์ที่เขาต้องการให้เธอในวันคริสต์มาส มันเด้งและ shimmered ในช่วงบ่ายดวงอาทิตย์ฤดูร้อน, อ่อน, สีน้ำตาลน้ำผึ้งธงของความเป็นอิสระ darting ออกไปยังสนามที่เธอถูกขโมยทันทีป๊อปลึกจากซ้ายวิมุตติประหลาดใจ ขณะที่เขาดูจากขว้าง, รอยยิ้มที่ไม่ได้ตั้งใจดึงที่มุมของริมฝีปากของเขา "C'mon รับเธอออกจากสนาม!" เพื่อนคนหนึ่งของเขาที่เรียกว่าออก "ใช่เรามีเกมที่จะเล่น!" หนึ่งในธรรมชาติการเคลื่อนไหวของเหลวเธอดึงหนังหุ้มเบสบอลจากถุงมือของเธอและโยนมันง่ายที่จะสนาม "จับดี" ที่เขาเรียกว่า "และโยนดีมาก." เธอเงยหน้าขึ้นมองที่ตรงกับรอยยิ้มของเขา, กระพริบตาในสายตาของเธอสีน้ำตาลแดงประกาย "ขอบคุณ." มันเอาบางอย่างรวดเร็วและแฟนซีพูดคุยที่จะโน้มน้าวให้เพื่อน ๆ ของเขา แต่พวกเขาได้ใช้เวลาในช่วงฤดูร้อนกันเล่นเบสบอลในทีมเดียวกัน และแล้วเธอก็หายไป "เฮ้เราควรจะเล่นซอฟท์บอลบางส่วนหรือไม่" ความคิดเห็นส่ายเขาจากความคิดของเขา "ใช่ ... โอเค ... ขอเลือกที่จะขึ้นมาด้านข้าง." พวกเขาใช้เวลาในช่วงฤดูร้อนกันเล่นซอฟท์บอลในทีมเดียวกัน ตอนนี้มันเป็นช่วงปลายเดือนสิงหาคมและฤดูเร็ว ๆ นี้จะถูกกว่า และแล้วเธอก็จะหายไป จากขว้างเขาเฝ้ามองด้วยความรักและความรักไม่ได้พูดตามที่เธอได้อย่างสง่างาม trotted ออกปีกซ้าย รอยยิ้มที่ไม่ได้ตั้งใจดึงที่มุมของริมฝีปากของเขา.
"นั่นคือไม่มีผู้หญิงธรรมดา" เขาพูดเบา ๆ .
ผมหางม้าของเธอเด้งและ shimmered ในช่วงบ่ายดวงอาทิตย์ฤดูร้อน, อ่อน, สีน้ำตาลน้ำผึ้งธงของความเป็นอิสระ.
ปลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หางม้า ( สุขสันต์วันเกิดคริสติน ! )
ผมหางม้าของเธอเด้ง และ shimmered ในดวงอาทิตย์ฤดูร้อนช่วงบ่ายอ่อนๆ ฮันนี่ บราวน์ธงของความเป็นอิสระ เขาหยุดเพื่อดู honing ในเป้าหมายของเธอกับสร้างความถูกต้อง เธอวิ่งหนีจุกตูดหนีไปจากเขา เธอวิ่งด้วยพระคุณและความสะดวก วัตถุประสงค์และความมุ่งมั่น รอยยิ้มที่เผลอดึงที่มุมริมฝีปากของเขา ทันใดนั้น ราวกับนก กลับสู่รังซอฟท์บอลสืบเชื้อสายมาจากผงสีฟ้าท้องฟ้าและที่ดินอย่างปลอดภัยภายในแตกเท่าเธอใส่ถุงมือหนังด้วย ในธรรมชาติของไหลเคลื่อนไหวเธอดึงลูกบอลสีเหลืองสดใสและโยนมันได้อย่างง่ายดายในทุ่งนา . รอยยิ้มของเขาเติบโต " เป็นเด็กที่ไม่ธรรมดาเลย . . . " ความเข้าใจอย่างชัดเจนแต่บางอย่างบอกให้เขาพูด ตอนนี้เล่นอยู่ในจิตใจของเขาได้มากกว่าแค่เล่นบอลเก่งด้วย " ดีมาก " เขาเรียกเธอกลับมาที่ตำแหน่งของเธอในด้านซ้าย " ดีมาก โยน ! " เธอเงยหน้าขึ้น การจับคู่ รอยยิ้มของเขา " ขอบคุณ " เป็นปี ตั้งแต่ที่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาละลายด้วยวิธีนี้ สมองของเขาค่อยๆเปลี่ยนไปจาเละ เขาเกือบจะลืมหวานบอกเรื่องราวความรู้สึก . " นี่ไม่ใช่สาวธรรมดา " เขากล่าวเบาๆ เขาย้ายไปทางเธอ " สวัสดีครับ ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนใช่มั้ย ? " ก็มือลื่นลงเขา , อบอุ่นและสะดวกสบาย " ไม่ ไม่ นี่เป็นครั้งแรกของฉัน ฉันเพิ่งย้ายมาที่นี่ " แววแห่งแสงแดดส่องแสงระยิบระยับในของเธอเป็นประกายตาสีน้ำตาลเข้ม มันมาถึงเขา หวาน ขม ความทรงจำที่เวลาอื่น สถานที่อื่น