Statistical AnalysesAs described in

Statistical Analyses
As described in previous similar studies,11,18 we identified patients
with a LSD, MSD, or HSD based on urinary sodium/creatinine excretion
averaged throughout the study ,100 mEq/g, between 100
mEq/g and 200 mEq/g, and .200 mEq/g (these cut-off levels of
100mEq/g and 200 mEq/g approximated 125 and 250 mEq/d, equivalent
to 7 and 14 g of salt/d, respectively). Consistency of sodium
intake was assessed using the Stuart–Maxwell test. Differences in
baseline characteristics were determined using the Wilcoxon ranksum
test and Fisher’s exact test, as appropriate. Differences in ESRD
incidence rates were tested using the chi-squared test. Differences in
short-term changes in proteinuria (percentage values6,10) and BP
(absolute values) were tested withWilcoxon rank-sumtests; subsequent
changes were analyzed using a joint modeling approach incorporating
survival outcomes40 to account for survivor bias. Antihypertensive comedication
was described; Fisher’s exact test andMcNemar’s test were
performed for comparisons among groups and time periods, respectively.
Survival curves were drawn using the Kaplan–Meier method;
the log-rank test was used to assess differences in survival among
groups and Cox proportional hazards analysis was used to calculate
hazard rates. Nonlinearity was tested by plotting the Martingale
residuals.
To reduce within-person data variability and reliably quantify
individual sodium exposure, sodium intake was also modeled continuously
using time-dependent Cox models, with cumulative average
of urinary sodium/creatinine excretion as the independent
variable.35,41 The hazard ratio for ESRD was determined per 100
mEq/g increase in sodium/creatinine ratio. Potential confounders
included in the Cox models were sex, age, baseline mean arterial
BP, use of antihypertensive co-medication at baseline, 24-hour urinary
urea excretion during follow-up, creatinine clearance at baseline,
and log-transformed 24-hour proteinuria at baseline. For
exploratory purposes, we adjusted for changes in mean BP and antihypertensive
co-medication during follow-up, and log-transformed
24-hour proteinuria during follow-up in separate Cox models. Correlations
between urinary sodium excretion and proteinuria or BP at
baseline and during follow-up were analyzed using linear regression;
at least two measurements per patient were required. Urinary sodium
and urea excretion at the last visit were not considered to avoid an
undesirable adjustment for sequelae,35 related to an anorectic decrease
in nutritional intake just before the start of dialysis in patients
progressing to ESRD.42 All analyses were also performed using nonnormalized
sodium excretion as an independent variable and the
two sodium metrics were compared through Bayesian information
criteria.43
All statistical analyses were performed using R software (version
2.5.1). All data are presented as mean 6 SD unless indicated otherwise.
P,0.05 was considered to be statistically significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ทางสถิติตามที่อธิบายไว้ในการศึกษาคล้ายกันก่อนหน้า 11, 18 เราระบุผู้ป่วยมี LSD เครื่องมือ หรือ HSD ที่ขึ้นอยู่กับการขับถ่ายโซเดียม creatinine ท่อปัสสาวะaveraged ตลอดการศึกษา 100 mEq/g ระหว่าง 100mEq/g และ 200 mEq g และ mEq .200 g (ระดับเหล่านี้ตัดของ100mEq/g และ 200 mEq g เลียนแบบ 250 และ 125 mEq/d เทียบเท่าให้ g 7 และ 14 ของ เกลือ/d ตามลำดับ) ความสอดคล้องของโซเดียมบริโภคถูกประเมินโดยใช้การทดสอบสจ๊วต – แมกซ์เวลล์ ความแตกต่างในลักษณะพื้นฐานที่กำหนดโดยใช้ Wilcoxon ranksumทดสอบและของ Fisher แน่นอนทดสอบ ตามความเหมาะสม ความแตกต่างใน ESRDอัตราอุบัติการณ์ถูกทดสอบใช้การทดสอบไคสแควร์ ความแตกต่างในเปลี่ยนแปลงระยะสั้น proteinuria (เปอร์เซ็นต์ values6, 10) และ BP(ค่า) ได้ทดสอบ withWilcoxon อันดับ-sumtests ต่อมาเปลี่ยนแปลงได้วิเคราะห์โดยใช้ร่วมกับวิธีการเพจการสร้างโมเดลoutcomes40 อยู่รอดให้ความโน้มเอียงของผู้รอดชีวิต ลดความดัน comedicationมีอธิบายไว้ ทดสอบ andMcNemar ของ Fisher ทดสอบแน่นอนได้ทำการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มและรอบระยะเวลา ตามลำดับโค้งถูกวาดโดยใช้วิธี Kaplan – มุนเช่นการทดสอบล็อกตำแหน่งใช้ในการประเมินความแตกต่างในการอยู่รอดในหมู่กลุ่มและค็อกซ์วิเคราะห์สัดส่วนอันตรายที่ใช้ในการคำนวณอัตราอันตราย ทดสอบ โดยการพล็อตการ Martingale nonlinearityค่าคงเหลือการลดความแปรผันของข้อมูลภายในบุคคล และกำหนดปริมาณได้โซเดียมแต่ละแสง บริโภคโซเดียมถูกยังจำลองอย่างต่อเนื่องใช้เวลาขึ้นอยู่กับรุ่นค็อกซ์ เฉลี่ยสะสมของการขับถ่ายโซเดียม creatinine ท่อปัสสาวะเป็นอิสระกำหนดอัตราส่วนอันตรายของ ESRD variable.35,41 ต่อ 100เพิ่ม mEq/g ในอัตราส่วน โซเดียม/creatinine Confounders เป็นไปได้รุ่นค็อกซ์มีเพศ อายุ พื้นฐานหมายถึงต้วBP ใช้ยาลดความดันร่วมที่พื้นฐาน 24-ชั่วโมงท่อปัสสาวะการขับถ่ายยูเรียในช่วงติดตามผล creatinine เคลียร์ที่พื้นฐานและแปลงล็อก proteinuria ตลอด 24 ชั่วโมงที่พื้นฐาน สำหรับเชิงบุกเบิกเอนกประสงค์ เราปรับปรุงสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน BP เฉลี่ยและลดความดันยาร่วมในระหว่างการติดตามผล และ เปลี่ยนล็อกproteinuria ตลอด 24 ชั่วโมงในระหว่างติดตามแยกต่างหากรุ่นค็อกซ์ ความสัมพันธ์ระหว่างการขับถ่ายโซเดียมท่อปัสสาวะ และ proteinuria หรือ BP ที่พื้นฐาน และในระหว่างการติดตามผลที่วิเคราะห์โดยใช้การถดถอยเชิงเส้นวัดน้อยสองต่อผู้ป่วยถูกต้อง โซเดียมที่ท่อปัสสาวะและการขับถ่ายยูเรียที่เยี่ยมชมล่าสุดได้ไม่ถือว่าหลีกเลี่ยงการปรับปรุงระวัง sequelae เกี่ยวข้องกับการลด anorectic 35ในทางโภชนาการบริโภคก่อนจุดเริ่มต้นของหน่วยในผู้ป่วยความก้าวหน้าการวิเคราะห์ทั้งหมดยังทำได้โดยใช้ nonnormalized ESRD.42การขับถ่ายโซเดียมเป็นตัวแปรอิสระและโซเดียม 2 วัดได้เปรียบเทียบข้อมูลทฤษฎีcriteria.43สถิติวิเคราะห์ทั้งหมดที่ดำเนินการโดยใช้ซอฟต์แวร์ R (รุ่น2.5.1) มีแสดงข้อมูลทั้งหมดเป็น SD ค่าเฉลี่ย 6 เว้นแต่ระบุเป็นอย่างอื่นP, 0.05 ถูกพิจารณาให้เป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ทางสถิติ
ตามที่อธิบายไว้ในการศึกษาที่คล้ายกันก่อนหน้านี้ 11,18 เราระบุผู้ป่วย
ที่มี LSD, เอ็มเอสหรือ HSD ขึ้นอยู่กับโซเดียมปัสสาวะ / ขับถ่าย creatinine
เฉลี่ยตลอดการศึกษา 100 mEq / g ระหว่าง 100
mEq / กรัมและ 200 mEq / กรัม และ 0.200 mEq / g (เหล่านี้ตัดระดับของ
100mEq / กรัมและ 200 mEq / กรัมประมาณ 125 และ 250 mEq / วันหรือคิด
เป็น 7 และ 14 กรัมเกลือ / วันตามลำดับ) ความสอดคล้องของโซเดียม
บริโภคได้รับการประเมินโดยใช้การทดสอบ Stuart-แมกซ์เวล ความแตกต่างใน
ลักษณะพื้นฐานได้รับการพิจารณาโดยใช้ Wilcoxon ranksum
ทดสอบและทดสอบที่แน่นอนฟิชเชอร์ตามความเหมาะสม ความแตกต่างใน ESRD
อัตราอุบัติการณ์ถูกทดสอบโดยใช้การทดสอบไคกำลังสอง ความแตกต่างใน
การเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นโปรตีน (ร้อยละ values6,10) และ BP
(ค่าแน่นอน) ได้มีการทดสอบ withWilcoxon อันดับ sumtests; ภายหลัง
การเปลี่ยนแปลงที่ได้มาวิเคราะห์โดยใช้วิธีการสร้างแบบจำลองร่วมผสมผสาน
การอยู่รอด outcomes40 บัญชีสำหรับอคติรอดชีวิต ลดความดันโลหิต comedication
ก็อธิบาย; การทดสอบที่แน่นอนฟิชเชอร์การทดสอบ andMcNemar ถูก
ดำเนินการสำหรับการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มและช่วงเวลาตามลำดับ.
เส้นโค้งการอยู่รอดถูกวาดโดยใช้ Kaplan-Meier method;
log-rank test ถูกนำมาใช้ในการประเมินความแตกต่างในการอยู่รอดในหมู่
กลุ่มและ Cox อันตรายสัดส่วนการวิเคราะห์ถูกใช้ในการ คำนวณ
อัตราอันตราย ไม่เป็นเชิงเส้นได้รับการทดสอบโดยการวางแผน Martingale
เหลือ.
เพื่อลดความแปรปรวนของข้อมูลภายในคนและเชื่อถือได้ปริมาณ
การได้รับสารโซเดียมแต่ละปริมาณโซเดียมก็ย่อมยังอย่างต่อเนื่อง
โดยใช้แบบจำลอง Cox เวลาขึ้นอยู่กับค่าเฉลี่ยสะสม
ของโซเดียมในปัสสาวะ / ขับถ่าย creatinine เป็นอิสระ
ตัวแปร 35,41 อัตราส่วนอันตรายสำหรับ ESRD ถูกกำหนดต่อ 100
mEq / กรัมเพิ่มขึ้นของโซเดียม / อัตราส่วน creatinine ตัวแปรที่มีศักยภาพ
รวมอยู่ในรูปแบบคอคส์มีเพศอายุพื้นฐานหมายถึงเส้นเลือด
BP การใช้ลดความดันโลหิตร่วมยาที่ baseline 24 ชั่วโมงปัสสาวะ
ขับถ่ายยูเรียในช่วงติดตามกวาดล้างที่ baseline
และเข้าสู่ระบบเปลี่ยนโปรตีน 24 ชั่วโมง ที่ baseline สำหรับ
วัตถุประสงค์ในการสำรวจเราปรับการเปลี่ยนแปลงในค่าเฉลี่ยความดันโลหิตและลดความดันโลหิต
ร่วมยาในระหว่างการติดตามและเข้าสู่ระบบเปลี่ยน
โปรตีน 24 ชั่วโมงในระหว่างการติดตามผลในรูปแบบค็อกซ์ที่แยกต่างหาก ความสัมพันธ์
ระหว่างการขับถ่ายโซเดียมปัสสาวะและโปรตีนหรือ BP ที่
พื้นฐานและในระหว่างการติดตามผลที่ได้มาวิเคราะห์โดยใช้การถดถอยเชิงเส้น
อย่างน้อยสองวัดต่อผู้ป่วยที่ต้อง โซเดียมในปัสสาวะ
และการขับถ่ายยูเรียที่เข้าชมครั้งสุดท้ายที่ไม่ได้รับการพิจารณาเพื่อหลีกเลี่ยง
การปรับตัวที่ไม่พึงประสงค์สำหรับผลที่ตามมา, 35 ที่เกี่ยวข้องกับการลดลง anorectic
ในการบริโภคอาหารเพียงก่อนเริ่มต้นของการฟอกเลือดในผู้ป่วยที่
ความคืบหน้าในการ ESRD.42 วิเคราะห์ทั้งหมดได้ดำเนินการยังมีการใช้ nonnormalized
โซเดียม การขับถ่ายเป็นตัวแปรอิสระและ
ตัวชี้วัดที่สองโซเดียมถูกนำมาเปรียบเทียบข้อมูลผ่านคชกรรม
criteria.43
ทั้งหมดการวิเคราะห์ทางสถิติได้ดำเนินการโดยใช้ซอฟแวร์ R (รุ่น
2.5.1) ข้อมูลทั้งหมดจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย 6 SD นอกจากที่ระบุ.
P, 0.05 ถือว่าเป็นนัยสำคัญทางสถิติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์
ตามที่อธิบายไว้ในการศึกษาที่คล้ายกันก่อนหน้านี้ , 11 , 18 เราระบุผู้ป่วย
กับ LSD อัตโนมัติหรือดำเนินการบนพื้นฐานของโซเดียม / ครีการขับถ่าย
เฉลี่ยตลอดการศึกษา 1 , 100 มิลลิสมมูล / กรัม ระหว่าง 100
meq / g และ 200 meq / g และ . meq / 200 กรัม ( เหล่านี้ตัดระดับ
100meq / กรัมและ 200 มิลลิสมมูล / กรัมโดยประมาณ 125 และ 250 มิลลิสมมูล / D ,
7 และ 14 กรัมของเกลือ / วัน ตามลำดับ )ความสอดคล้องของการบริโภคและการใช้โซเดียม
แมกซ์เวลล์สจ๊วตและการทดสอบ ความแตกต่างในลักษณะพื้นฐาน คือการพิจารณา

ranksum สถิติทดสอบและ Fisher ' s Exact Test , ตามความเหมาะสม ความแตกต่างใน ESRD
อุบัติการณ์ ทดสอบโดยใช้การทดสอบไคสแควร์ . ความแตกต่างในการเปลี่ยนแปลงระยะสั้นใน proteinuria ( ค่า

values6,10 ) และความดัน( ค่าสัมบูรณ์ ) ถูกทดสอบ withwilcoxon อันดับ sumtests ; การเปลี่ยนแปลงที่ตามมา
วิเคราะห์โดยใช้แบบจำลองการผสมผสานร่วมกัน
outcomes40 บัญชีอคติผู้รอดชีวิต ยาลดความดันโลหิต comedication
อธิบาย ; การทดสอบฟิชเชอร์แน่นอนทดสอบ andmcnemar ได้ทำการเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มและ

ช่วงเวลาตามลำดับเส้นโค้งการอยู่รอดวาดโดยใช้วิธีแคป– ไมเออร์ ;
ล็อกตำแหน่งทดสอบที่ใช้ประเมินความแตกต่างในการอยู่รอดของกลุ่มและการวิเคราะห์อันตรายสัดส่วน Cox

ใช้คำนวณอัตราภัย ทดสอบด้วยค่าจะคลาดเคลื่อน Martingale
.
เพื่อลดความแปรปรวนของข้อมูลภายในบุคคลและเชื่อถือปริมาณโซเดียม
การบุคคลการบริโภคโซเดียมก็แบบต่อเนื่องโดยใช้เวลา Cox รุ่น

เฉลี่ยสะสมรวมกับปัสสาวะโซเดียม / ครีการขับถ่ายให้เป็นตัวแปรอิสระ

35,41 อันตรายต่อ ESRD ตั้งใจต่อ 100
meq / g เพิ่มขึ้นในอัตราส่วนโซเดียม / ครี . ตัววัดศักยภาพ
รวมอยู่ในคอกซ์ โมเดล ได้แก่ เพศ อายุ พื้นฐานหมายถึงหลอดเลือดแดง
BP ,การใช้ยาในผู้ป่วยความดันโลหิตสูง Co , ยูเรียในปัสสาวะปัสสาวะ 24 ชั่วโมง
ติดตามปุ่มป่ำที่ baseline
และเข้าสู่ระบบมีบริการเปลี่ยนที่ 0 . สำหรับ
วัตถุประสงค์เชิงสำรวจ เราปรับการเปลี่ยนแปลงในความดันโลหิตและลด
Co ยาในระหว่างการติดตามและเข้าสู่ระบบบริการติดตามในช่วงเปลี่ยน
มีรุ่น Cox ต่างหาก ความสัมพันธ์
ระหว่างการขับโซเดียมในปัสสาวะหรือปัสสาวะและ BP ที่
0 และในช่วงติดตามผล วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การถดถอยเชิงเส้น ;
อย่างน้อยสองวัดต่อผู้ป่วยที่ต้องการ โซเดียมปัสสาวะ
และยูเรียการขับถ่ายที่ครั้งที่แล้วไม่ได้พิจารณาเพื่อหลีกเลี่ยงการปรับที่ไม่พึงประสงค์สำหรับทางหัวใจ
,
anorectic 35 เกี่ยวข้องกับการลดในการได้รับสารอาหารเพียงก่อนเริ่มต้นของไตในผู้ป่วย
ความคืบหน้าทั้งหมดยัง esrd.42 วิเคราะห์โดยใช้ nonnormalized
โซเดียม การขับถ่ายเป็นตัวแปรอิสระและ
2 โซเดียมตัวชี้วัดผ่านเกณฑ์เปรียบเทียบข้อมูล

การวิเคราะห์ทางสถิติคชกรรม . 43 มีการปฏิบัติการใช้ซอฟต์แวร์ R ( รุ่น
ดาวน์โหลด )ข้อมูลทั้งหมดจะถูกนำเสนอเป็นค่าเฉลี่ย 6 SD เว้นแต่ระบุเป็นอย่างอื่น .
p 0.05 ถือว่ามีนัยสำคัญทางสถิติ