A British settlement was establishe

A British settlement was established in Van Diemen's Land, now known as Tasmania, in 1803, and it became a separate colony in 1825.[40] The United Kingdom formally claimed the western part of Western Australia (the Swan River Colony) in 1828.[41] Separate colonies were carved from parts of New South Wales: South Australia in 1836, Victoria in 1851, and Queensland in 1859.[42] The Northern Territory was founded in 1911 when it was excised from South Australia.[43] South Australia was founded as a "free province"—it was never a penal colony.[44] Victoria and Western Australia were also founded "free", but later accepted transported convicts.[45][46] A campaign by the settlers of New South Wales led to the end of convict transportation to that colony; the last convict ship arrived in 1848.[47]

The indigenous population, estimated to have been between 750,000 and 1,000,000 in 1788,[48] declined for 150 years following settlement, mainly due to infectious disease.[49] Thousands more died as a result of frontier conflict with settlers.[50] A government policy of "assimilation" beginning with the Aboriginal Protection Act 1869 resulted in the removal of many Aboriginal children from their families and communities—often referred to as the Stolen Generations—a practice which may also have contributed to the decline in the indigenous population.[51] The Federal government gained the power to make laws with respect to Aborigines following the 1967 referendum.[52] Traditional ownership of land—aboriginal title—was not recognised until 1992, when the High Court case Mabo v Queensland (No 2) overturned the legal doctrine that Australia had been terra nullius ("land belonging to no one") before the European occupation.[53]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การชำระเงินอังกฤษก่อ Van Diemen ของที่ดิน ตอนนี้ เรียกว่าทัสมาเนีย ใน 1803 และมันได้กลายเป็นโคโลนีที่แยกต่างหากใน 1825 [40] สหราชอาณาจักรอย่างเป็นกิจจะลักษณะว่า ฝั่งตะวันตกของออสเตรเลียตะวันตก (สวอนริเวอร์ฝูง) ในค.ศ. 1828 [41] แยกอาณานิคมถูกแกะสลักจากส่วนของนิวเซาธ์เวลส์: ออสเตรเลียใต้ใน 1836 วิคตอเรียใน 1851 และรัฐควีนส์แลนด์ในปี 1859 [42] อาณาเขตเหนือก่อตั้งขึ้นพ.ศ. 2454 เมื่อมันถูก excised จากออสเตรเลียใต้ [43] เซาท์ออสเตรเลียก่อตั้งขึ้นเป็น "จังหวัดฟรี" — ไม่เป็นทัณฑนิคม [44] วิคตอเรียและออสเตรเลียตะวันตกได้ยังก่อตั้ง "ฟรี" แต่ในภายหลังยอมรับขนย้ายรวมกัน [45] [46] แคมเปญ โดยตั้งถิ่นฐานของนิวเซาธ์เวลส์ที่นำไปสู่การสิ้นสุดของการขนส่งนักโทษไปที่โคโล เรือนักโทษสุดท้ายมาถึงในปี 1848 แห่ง [47]ประชากรพื้นเมือง คาดว่าจะได้รับระหว่าง 750000 และ 1000000 ใน 1788 [48] ปฏิเสธ 150 ปีต่อการชำระเงิน ส่วนใหญ่เนื่องจากโรคติดเชื้อ [49] พันเสียชีวิตจากความขัดแย้งชายแดนกับการตั้งถิ่นฐานมากขึ้น [50] รัฐบาลมีนโยบาย "ผสม" เริ่มต้นด้วยการสงวนคุ้มครองตามพระราชบัญญัติงแมงผลในการกำจัดเด็กที่สงวนมากจากครอบครัวและชุมชนซึ่งมักเรียกว่ารุ่นขโมย — เป็นการปฏิบัติที่อาจมีส่วนการลดลงของประชากรพื้นเมือง [51] รัฐบาลที่ได้รับพลังงานเพื่อให้กฎหมายเกี่ยวกับ Aborigines ต่อประชามติ 1967 [52] ดั้งเดิมเป็นเจ้าของที่ดิน — สงวนชื่อตัวได้ยังไม่ถึง 1992 เมื่อศาลสูงกรณี Mabo v รัฐควีนส์แลนด์ (No 2) overturned ลัทธิกฎหมายที่ออสเตรเลียเคย terra nullius ("ดินแดนของใคร") ก่อนที่จะยึดครองยุโรป [53]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิคมของอังกฤษก่อตั้งขึ้นใน Diemen รถตู้ของที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นแทสมาเนียใน 1803 และมันก็กลายเป็นอาณานิคมแยกจากกันใน 1825 [40] ในสหราชอาณาจักรอย่างเป็นทางการอ้างว่าส่วนตะวันตกของออสเตรเลียตะวันตก (แม่น้ำสวอนอาณานิคม) ใน 1828 [41] เฉพาะกิจอาณานิคมถูกแกะสลักจากชิ้นส่วนของนิวเซาท์เวลส์ออสเตรเลียเซาท์ 1836 ในวิกตอเรียในปี ค.ศ. 1851 และในรัฐควีนส์แลนด์ 1859 [42] ดินแดนทางตอนเหนือของก่อตั้งขึ้นในปี 1911 เมื่อมันถูกตัดจากออสเตรเลียใต้ [43] ใต้. ออสเตรเลียก่อตั้งเป็น "จังหวัดฟรี" -It ไม่เคยเป็นเรือนจำอาณานิคม. [44] วิคตอเรียและเวสเทิร์นออสเตรเลียนอกจากนี้ยังได้ก่อตั้ง "ฟรี" แต่ต่อมาได้รับการยอมรับเคลื่อนย้ายนักโทษ. [45] [46] การรณรงค์โดยการตั้งถิ่นฐานของใหม่ เซาธ์เวลส์นำไปสู่จุดจบของนักโทษการขนส่งไปยังอาณานิคมนั้น; เรือนักโทษที่ผ่านมาในปี 1848 [47] ประชากรพื้นเมืองที่คาดว่าจะได้รับระหว่าง 750,000 และ 1,000,000 1788 [48] ลดลง 150 ปีต่อไปนี้การตั้งถิ่นฐานส่วนใหญ่เนื่องจากโรคติดเชื้อ. [49] จำนวนมากเสียชีวิตเป็น ผลของความขัดแย้งชายแดนที่มีการตั้งถิ่นฐาน. [50] เป็นนโยบายของรัฐบาลของ "ดูดซึม" เริ่มต้นด้วยการป้องกันอะบอริจิพระราชบัญญัติ 1869 ส่งผลให้ในการกำจัดของเด็กอะบอริจิจำนวนมากจากครอบครัวของพวกเขาและชุมชนมักจะเรียกว่าถูกขโมยรุ่น-การปฏิบัติซึ่งอาจจะเป็นการ นอกจากนี้ยังมีส่วนร่วมในการลดลงของประชากรพื้นเมือง. [51] รัฐบาลได้รับพลังที่จะทำให้กฎหมายที่เกี่ยวกับชาวพื้นเมืองดังต่อไปนี้ 1967 ประชามติ. [52] เป็นเจ้าของดั้งเดิมของที่ดินดั้งเดิมชื่อไม่เป็นที่รู้จักจนกระทั่งปี 1992 เมื่อ กรณีศาลสูง Mabo โวลต์รัฐควีนส์แลนด์ (No 2) พลิกคว่ำหลักคำสอนทางกฎหมายที่ประเทศออสเตรเลียได้รับพระธรณี nullius ("ดินแดนที่เป็นของไม่มีใคร") ก่อนที่จะยึดครองยุโรป. [53]